Αρχιεπισκόπου Καναδά Σωτηρίου: Χρόνος – Αιωνιότητα – Σωτηρία | Time – Eternity – Salvation

Ας αφήσουμε τους φιλοσόφους να φιλονικούν, αν ο χρόνος είναι πραγματικότης -κάτι το χειροπιαστό – ή έννοια. Για το θέμα μας δεν θα μας ωφελήσει αυτό σε τίποτε. Ό,τι κι αν είναι, είναι δημιούργημα του Θεού. Είναι στη διάθεση του ανθρώπου.

Ακόμη μπορούμε να ειπούμε, ότι ο χρόνος δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Τα πάντα εξαρτώνται από τη χρήση του χρόνου, που κάνει ο άνθρωπος. Αν κάνουμε καλή χρήση του χρόνου τα αποτελέσματα για μας είναι καλά. Αν κάνουμε κακή χρήση τα αποτελέσματα είναι κακά.

Η κάθε στιγμή είναι χρόνος. Και η αιωνιότης είναι χρόνος. Δεν υπήρχε και δεν θα υπάρχει χρόνος χωρίς τον Θεό. Ο Θεός δεν έχει αρχή και τέλος. Και ο χρόνος δεν έχει τέλος. Τι σημασία θα είχαν τα λόγια «ζωή ατελεύτητος», αν ο χρόνος είχε τέλος;

Μερικοί άνθρωποι έχουν εσφαλμένη ιδέα για τη ζωή του ανθρώπου στην αιωνιότητα. Δεν πιστεύουν σε μετά θάνατον ζωή. Νομίζουν, ότι για τον άνθρωπο όλα τελειώνουν στην κρύα πλάκα του τάφου. Το σύνθημά τους, αλλά και ο τρόπος ζωής τους είναι: «Φάγομεν, πίομεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Πόσο λάθος κάνουν!

Άλλοι πάλι νομίζουν, ότι μόνον οι δίκαιοι θα κληρονομήσουν την αιωνιότητα. Και αυτοί κάνουν λάθος. Η αιωνιότης ανήκει και στους καλούς και στους κακούς. Υπάρχει όμως μία μεγάλη, μία πολύ μεγάλη διαφορά. Οι δίκαιοι και πιστοί θα κληρονομήσουν αιώνια ζωή. Ζωή με ευτυχία. Ζωή με τον Θεό. Οι κακοί και άπιστοι «απελεύσονται εις κόλασιν αιώνιον». Θα ζουν μακριά από τον Θεό. Θα ζουν σε αιώνια κόλαση. Δηλαδή σε αιώνια τιμωρία και δυστυχία.

Ο κάθε άνθρωπος που έχει συλλάβει σωστά το νόημα, αλλά και τον σκοπό της ζωής του, γνωρίζει, ότι εδώ είναι πρόσκαιρος, πάροικος και παρεπίδημος. Ακόμη γνωρίζει, πως η αιώνια ζωή και ευτυχία ή η κόλαση εξαρτώνται από την επίγεια ζωή του. Από την πίστη του στον αληθινό Θεό και από την καλή ή κακή χρήση του χρόνου.

Οι ένδοξοι και σπουδαίοι αρχαίοι πρόγονοί μας παράγγελναν «Φείδου χρόνου». Και ο Δημιουργός μας και Πατέρας μας Θεός διά της Γραφής μάς παραγγέλνει να ζούμε «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Δηλαδή να κάνουμε καλή χρήση του χρόνου.

Ο χρόνος της ζωής μας επάνω στη γη συγκρινόμενος με την αιωνιότητα είναι λιγότερο από σταγόνα στον ωκεανό. Και όμως. Από αυτό το απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου εξαρτάται η ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη ζωή μας στην αιωνιότητα. Με την ανθρώπινη λογική αυτό φαίνεται παράλογο. Γι’ αυτό και πολλοί καταλήγουν σε πίστη στην αποκατάσταση των πάντων. Ακολουθούν τον Ωριγένη. Αλλά η Εκκλησία μας κατεδίκασε τον Ωριγένη και απέρριψε τη θεωρία του. Όπως η καλή χρήση του χρόνου στην παιδική ηλικία έχει τόσο καλά αποτελέσματα, για το υπόλοιπο της επίγειας ζωής του ανθρώπου, άλλο τόσο και περισσότερο η καλή χρήση του χρόνου της επίγειας ζωής μας έχει ουσιαστικά αποτελέσματα για τη ζωή μας στην αιωνιότητα. Κάθε στιγμή που χάνεται, χάνεται για πάντα. Είναι ζημιά ανεπανόρθωτη. Ποτέ δεν μπορούμε να ξαναζήσουμε τη στιγμή που πέρασε.

Το χάσιμο του χρόνου και η κακή χρήση του διορθώνεται μόνο με ένα πράγμα. Με την μετάνοια. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού. Θα μπορούσαμε άφοβα να ειπούμε, ότι η σωτηρία μας και η αιώνια ζωή μας εξαρτώνται απόλυτα από την πίστη μας στον Τριαδικό Θεό, την καλή χρήση του χρόνου και την μετάνοιά μας.

Κλείσαμε πίσω μας την πόρτα του παλαιού χρόνου. Στεκόμαστε μπροστά στον καινούργιο χρόνο. Ο Θεός ανοίγει την πόρτα Του για μας. Μια γρήγορη ματιά στον παλαιό χρόνο μας πείθει, ότι θα μπορούσαμε να τον είχαμε χρησιμοποιήσει καλύτερα. Ας ιδούμε τις επιτυχίες μας και τις αποτυχίες μας. Ας βαθμολογήσουμε τους εαυτούς μας. Προπαντός ας μετανοήσουμε και ας εφαρμόζουμε έμπρακτα την μετάνοιά μας «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Έτσι θα περάσουμε διά του θανάτου στην αιωνιότητα. Έτσι θα ζούμε τώρα και πάντα με τον Θεό.

Παιδιά μου αγαπημένα, εννοείστε σωστά τη σημασία και την αξία του χρόνου. Μάλιστα όσο ζείτε στη γη. Κάμετε καλή χρήση του, για να ζείτε για πάντα με τον Θεό. Σας εύχομαι ευτυχισμένο τον κανούργιο χρόνο με τον Χριστό και την ειρήνη Του στην καρδιά σας. Είθε ο Θεός να φέρει ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Ελευθερία στους σκλάβους. Και σωτηρία στην κάθε ψυχή.

Με πατρική αγάπη και θερμές ευχές εν Χριστώ Τεχθέντι

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ο ΚΑΝΑΔΑ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

By Archbishop Sotirios of Canada

Let us leave the philosophers to dispute whether time is a reality – something tangible – or a concept. For our subject this will be of no benefit whatsoever. Whatever time may be, it is a creation of God. It is placed at the disposal of the human person.

We may also say that time is neither good nor bad. Everything depends on how a person uses time. If we make good use of time, the results for us are good. If we make bad use of it, the results are bad.

Every moment is time. And eternity is time. There neither was nor will there be time without God. God has neither beginning nor end. And time has no end. What meaning would the words “life everlasting” have, if time had an end?

Some people have a mistaken idea about human life in eternity. They do not believe in life after death. They think that for the human being everything ends at the cold slab of the grave. Their slogan, and their way of life as well, is: “Let us eat and drink, for tomorrow we die.” How greatly mistaken they are!

Others again think that only the righteous will inherit eternity. They too are mistaken. Eternity belongs both to the good and to the evil. There is, however, one great, very great difference. The righteous and faithful will inherit eternal life: life with happiness, life with God. The evil and unbelieving “will go away into eternal punishment.” They will live far from God. They will live in eternal hell, that is, in eternal punishment and misery.

Every person who has correctly grasped both the meaning and the purpose of life knows that here he is temporary, a sojourner and a pilgrim. He also knows that eternal life and happiness, or hell, depend on his earthly life; on his faith in the true God and on the good or bad use of time.

Our glorious and noble ancient ancestors admonished us: “Be sparing of time.” And our Creator and Father God, through Scripture, commands us to live “redeeming the time” that is, to make good use of time.

The time of our life on earth, compared with eternity, is less than a drop in the ocean. And yet, upon this infinitesimal fraction of time depends our happy or unhappy life in eternity. By human reasoning this seems irrational. For this reason, many end up believing in the restoration of all things. They follow Origen. But our Church condemned Origen and rejected his theory. Just as the good use of time in childhood has such good results for the rest of a person’s earthly life, so too, and even more, the good use of the time of our earthly life has essential consequences for our life in eternity. Every moment that is lost is lost forever. It is irreparable damage. We can never relive the moment that has passed.

The loss of time and its bad use are corrected by only one thing: repentance. And this is the greatest gift of God. We could safely say that our salvation and our eternal life depend entirely on our faith in the Triune God, on the good use of time, and on our repentance.

We have closed behind us the door of the old year. We stand before the new year. God opens His door to us. A quick glance at the old year convinces us that we could have used it better. Let us look at our successes and our failures. Let us evaluate ourselves. Above all, let us repent and put our repentance into practice, “redeeming the time.” Thus we shall pass through death into eternity. Thus we shall live now and forever with God.

My beloved children, understand correctly the meaning and the value of time, especially while you live on earth. Make good use of it, so that you may live forever with God. I wish you a blessed New Year with Christ and His peace in your hearts. May God bring peace to the whole world, freedom to those in bondage, and salvation to every soul.

With fatherly love and blessings in the Newborn Christ,

ARCHBISHOP SOTIRIOS

GREEK ORTHODOX ARCHDIOCESE OF CANADA