Τρίτη χιλιετία μετά, ή μήπως προ Χριστού;

Γράφει ὁ π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ν. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ 

"Σήμερον Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε, καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε", ἀναφωνεῖ καί πάλι μαζί μέ τόν ἱερό Ὑμνογράφο ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος. Σήμερα ἡ Χαρά σαρκώνεται, ἡ ἐλπίδα ὑλοποιεῖται, ἡ ὕλη ἀποκτᾶ στό ἑξῆς τήν ἐξαίρετη χάρη καί προοπτική τῆς Θέωσης. "Ἡ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως" (Ρωμ. 8,19) δικαιώνεται σήμερα. Τά πάντα: ἄνθρωποι, οὐρανοί, ἡ τριγύρω μας φύση, τά ὁρατά καί τά ἀόρατα πανηγυρίζουν τήν ἔλευση τοῦ Ἐλευθερωτῆ τῶν ψυχῶν μας, τόν ἐρχομό τοῦ Μεγάλου Ἀναμενόμενου, τήν ἐπίσκεψη τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ὑμνογράφος συμπανηγυρίζει μέ λόγους ὑψηλόφρονες: "Εὐφραίνεσθε δίκαιοι, οὐρανοί ἀγαλλιᾶσθε, σκιρτήσατε, τά ὄρη, Χριστοῦ γεννηθέντος...". Καί ἀλλοῦ: "Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὅτι Χριστός ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης".

"Η Παρθένος έτεκε Θεόν ενανθρωπήσαντα". Θεολογική προσέγγιση του μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου

Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού

     «Ο Λόγος σαρξ εγένετο» (Ιωάν. 1,14). Αυτό είναι το πλέον ελπιδοφόρο μήνυμα, το παν – ευαγγέλιο, το υπέρτατο και υπέρλογο συμβεβηκός της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός! Μοναδική παραδοξότητα, «μυστήριο ξένο» και ακατανόητο στο ανθρώπινο μυαλό. Η πίστη στο «μέγα της ευσεβείας μυστήριον, (ότι) Θεός εφανερώθη εν σαρκί» (Α΄ Τιμ.3,16) αποτελεί την έσχατη «μωρία» και το πλέον ακραίο «σκάνδαλο» (Α΄ Κορ. 1,23) όλων των εποχών. Μια παράδοξη πίστη σε έναν Θεό, ο οποίος αυτοταπεινώνεται, από άμετρη αγάπη για τον άνθρωπο, γίνεται σαν αυτόν και πεθαίνει γι’ αυτόν!