Από τον εκπαιδευτικό ΝΙΚΟ ΦΑΡΑΟ
«Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30΄ πρωινής σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Μ’ αυτό το σύντομο και συγκλονιστικό πολεμικό ανακοινωθέν, που ακουγόταν από το ελληνικό ραδιόφωνο, ξύπνησαν οι Έλληνες εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.
Αιδεσιμολογιότατε, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπημένα μας παιδιά,
Οι ανθρώπινες κοινωνίες στην ιστορική τους διαδρομή βρίσκονται συχνά αντιμέτωπες με προκλήσεις ιδιαίτερα σοβαρές. Ανάλογα από τον τρόπο που αντιδρούν σ’ αυτές τις προκλήσεις καθορίζεται η πορεία τους και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και η ύπαρξή τους Οι Έλληνες και λόγω της γεωγραφικής μας θέσης βρεθήκαμε αρκετές φορές απέναντι σε καθοριστικές ιστορικές στιγμές όπου ξένα καθεστώτα συνήθως ισχυρότερα ως μεγέθη από εμάς, επιβουλεύτηκαν την ελευθερία μας, αμφισβήτησαν τα δικαίωμα μας να υπάρχουμε ως εθνική οντότητα. Οι απαντήσεις που δίνουμε κάθε φορά στους επίδοξους κατακτητές μας είναι σαφείς, αδιαμφισβήτητες. Το «μολών λαβέ» των Σπαρτιατών, το «ελευθερία ή θάνατος» των Ελλήνων του ΄21 αποτελούν φράσεις ορόσημα στην ιστορική μας διαδρομή και ταυτοχρόνως μας φωτίζουν την πορεία μας προς το μέλλον.
Σήμερα, 71 χρόνια, μετά τιμάμε την ηρωική εκείνη απάντηση των Ελλήνων στους επίδοξους εισβολείς. Το αποφασιστικό θρυλικό ΟΧΙ στην εξάρτηση, την ταπείνωση, τη σκλαβιά. Οι εθνικές επέτειοι πρέπει να είναι κυρίως μέρες μνήμης. Ευκαιρία για στοχασμό. Αφορμή για επαναποθέτηση στην καθημερινότητα που βιώνουμε. Είναι χρήσιμο σήμερα όλοι οι Έλληνες να επιστρέψουμε νοερά τρεις δεκαετίες στο παρελθόν και να κατανοήσουμε τους απλούς εκείνους ανθρώπους, που, αποχαιρετώντας τα προσφιλή τους πρόσωπα, αναχωρούσαν για το μέτωπο του πολέμου. Να κατανοήσουμε ποια εσωτερική παρόρμηση ατσαλώνει την ψυχή του απλού ανθρώπου και τον κάνει ικανό για πράξεις ηρωικές. Είναι η θιγμένη αξιοπρέπεια. Είναι η αίσθηση του δίκιου και της λευτεριάς που γιγαντώνουν απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Γιατί, ασφαλώς, οι αγωνιστές του '40 δεν είχαν γεννηθεί ήρωες, ούτε οι Έλληνες έχουμε κάποιο γονίδιο ηρωισμού, που μας καθιστά διαφορετικούς από τους άλλους λαούς.
Οι Ιταλοί αρχικά και οι σύμμαχοί τους Γερμανοί στη συνέχεια, που είχαν κυριεύσει σ' όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης και προκαλούσαν δέος στους αντιπάλους τους πριν καν επιτεθούν, δεν είχαν υπολογίσει στην περίπτωση της Ελλάδας ότι η τραυματισμένη αξιοπρέπεια είναι δύναμη ανίκητη. Είναι η δύναμη που πηγάζει πάντα από το δίκιο. Είναι η Ελλάδα που κάνει τον πόλεμο, γράφει ο Γ. Θεοτοκάς, για την ελευθερία της και την τιμή της. Πάντοτε οι αθώοι είναι έτοιμοι για όλα επισημαίνει ο Π. Κανελλόπουλος, «οι ένοχοι φοβούνται, οι αθώοι ποτέ». Για ένα πράγμα δεν είναι έτοιμος και άξιος ο αθώος: για την ατιμία.
Έτσι διαμορφώθηκε η ελληνική ψυχή, που μπόρεσε μέσα σε λίγες μέρες να αντιστρέψει τα δεδομένα στα σκληροτράχηλα και αφιλόξενα βουνά της Πίνδου και από αμυνόμενοι οι Έλληνες να περάσουν στην αντεπίθεση και να ελευθερώσουν το Αργυρόκαστρο και την Κορυτσά, να σταματήσουν με την κατάληψη της Κλεισούρας το Γενάρη του '41 και να αναγκάσουν όλο τον κόσμο να παραμιλάει έκπληκτος από την απρόσμενη εξέλιξη.
Η ελληνική ψυχή, ατσαλωμένη από το δίκιο και την αίσθηση του χρέους, σύντριψε και πάλι το Μάρτη του '41 τις ιταλικές δυνάμεις στην εαρινή, όπως την ονόμασαν, επίθεση. Στο ύψωμα 731 της Β. Ηπείρου γράφτηκαν νέες λαμπρές σελίδες δόξας. Ο Μουσολίνι επιστρέφει απογοητευμένος στην Ιταλία. Η ώρα της γερμανικής επέμβασης έχει φτάσει, για να δοθεί λύση στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί για τις δυνάμεις του Άξονα.
Ύστερα από τριήμερη ηρωική αντίσταση οι λιγοστοί Έλληνες υπερασπιστές των οχυρών στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα, οι σιδηρόφρακτες ναζιστικές μεραρχίες βρίσκουν διέξοδο από την κοιλάδα του Αξιού και στις 9 Απριλίου φτάνουν στη Θεσσαλονίκη. Η αντίσταση των Ελλήνων ήταν παραπάνω από ηρωική. Η αυτοθυσία, που έδειξαν στην ανίκητη μέχρι τότε πολεμική μηχανή των Ναζί, ανάγκασε το Χίτλερ να παραδεχτεί ότι οι Έλληνες στρατιώτες πολέμησαν με παράτολμη και ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο.
Στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Αθήνα. Μετά, σειρά έχει η Κρήτη που ύστερα από δεκαήμερη ηρωική αντίσταση των κατοίκων της στα τέλη Μαΐου του '41 έπεσε στα χέρια των κατακτητών σηματοδοτώντας την έναρξη τριπλής κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα: Την ηττημένη Ιταλία, τη Γερμανία και τη σύμμαχό τους Βουλγαρία.
Στην κατακτημένη Ελλάδα ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται. Η πλειονότητα των Ελλήνων αντιστέκεται με κάθε τρόπο και μέσο στους κατακτητές. Πολλοί κατέφυγαν στα βουνά και με τη βοήθεια των συμμάχων μας οργάνωσαν και εκτέλεσαν μεγάλης σημασίας πολεμικές πράξεις, με κορυφαία την ανατίναξη του Γοργοπόταμου. Άλλοι στις πόλεις και τα χωριά έδωσαν τη μάχη της επιβίωσης κατά της πείνας, της εξαθλίωσης και της ταπείνωσης. Μέσα στο σκοτάδι της τριπλής κατοχής γράφεται μια ακόμη χρυσή σελίδα στη μακρόχρονη ιστορία μας: το έπος της Αντίστασης. Οι πατριώτες Έλληνες εκτός από τους κατακτητές είχαν να αντιμετωπίσουν ακόμη έναν εχθρό τους δωσίλογους. Εκείνους δηλαδή τους συμπατριώτες, που συνεργάζονταν με τους κατακτητές, προτάσσοντας το προσωπικό τους συμφέρον του εθνικού. Δυστυχώς, πάντοτε δίπλα στο πάνθεο των ηρώων θα υπάρχουν και οι Εφιάλτες. Ίσως έτσι οι ήρωες αποκτούν μεγαλύτερη αίγλη.
Η πολυπόθητη λευτεριά ήρθε για την Ελλάδα τον Οκτώβρη του ΄44, ύστερα από αλλεπάλληλες ήττες των Γερμανών και των συμμάχων τους σ' όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν 12 του Οκτώβρη, όταν ο τόπος μας ξανάγινε ελεύθερος ύστερα από τριάμισι χρόνια σκλαβιάς, θανάτων, ηρωισμών και ολοκαυτωμάτων. Βαρύς ο φόρος αίματος για τους Έλληνες. Μισό εκατομμύριο οι νεκροί, οι μισοί από την πείνα. Η χώρα μας είχε, αναλογικά με τον πληθυσμό της, τους περισσότερους νεκρούς από κάθε άλλη χώρα.
Σήμερα 28 Οκτωβρίου του 2011, 71 χρόνια μετά, τιμάμε με πανηγυρικό τρόπο το κορυφαίο εκείνο ιστορικό γεγονός, που πολύ εύστοχα συμπυκνώθηκε σε μια λέξη: ΟΧΙ.
Το ΟΧΙ του 1940, που δεκαετίες τώρα το προβάλλουμε στις εθνικές επετείους ως λέξη σύμβολο, πρέπει να κατευθύνει τη σκέψη μας επομένως και την συμπεριφορά μας, αρνούμενοι κάθε πρόκληση απ’ όπου κι αν προέρχεται, η οποία θα αποσκοπεί στον περιορισμό της κυριαρχίας και της ελευθερίας της χώρας μας, στον περιορισμό και στην ακύρωση των δικαιωμάτων μας ως ανθρώπων χάρη στα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των οικονομικά ισχυρών.
Σήμερα, που τα διεθνή και εγχώρια οικονομικά κέντρα επιβάλλουν στο λαό μας αλλά και σε άλλους λαούς τις απαράδεκτες αξιώσεις τους, περιορίζοντας το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή, το ΟΧΙ αποκτά ιδιαίτερη αναγκαιότητα.
Επειδή οι κυβερνώντες τον τόπο μας, διαχρονικά διαπλεκόμενοι με το σύγχρονο εχθρό - την διεθνή και εγχώρια οικονομική ελίτ, δεν μπορούν να μας προστατέψουν, το ΟΧΙ οφείλουμε να το βροντοφωνάξουμε εμείς. Εμείς οι εργαζόμενοι, που βλέπουμε το προϊόν της εργασίας μας να το αρπάζουν οι νόμιμοι και επίσημοι τοκογλύφοι. Εμείς οι άνεργοι και οι εργασιακά έφεδροι, που ατενίζοντας προς το μέλλον, χρώματα μελανά βλέπουμε.
ΟΧΙ οφείλετε να βροντοφωνάξετε πρώτοι απ’ όλους εσείς οι νέοι, που τώρα ξεκινάτε την πορεία σας στη ζωή. Τι νόημα έχει αλήθεια να γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ και να δεχόμαστε μοιρολατρικά τους σύγχρονους εισβολείς;
Ζούμε ένα αλλιώτικο απ’ αυτούς που μέχρι τώρα γνωρίζαμε πόλεμο. Τα όπλα είναι αόρατα, άυλα, είναι οι οικονομικές αποφάσεις των ισχυρών. Τα θύματα είναι όμως πραγματικά. Είμαστε όλοι εμείς. Μην περιμένουμε από τους σύγχρονους εισβολείς να δείξουν ευσπλαχνία για τα θύματά τους. Η βουλιμία τους για όλο και περισσότερα κέρδη είναι ακόρεστη. Με την ιαχή «ΑΕΡΑ» πρέπει να περάσουμε στην αντεπίθεση, εμείς εδώ οι άλλοι λαοί στον τόπο τους, όλοι μαζί θα τους τρέψουμε σε άτακτη φυγή. Όλοι μαζί θα νικήσουμε.
Η κατοχή του '41-'44 διήρκεσε τριάμισι χρόνια, η σύγχρονη κοινωνικοοικονομική Κατοχή της Τρόικας, απ’ αυτά που μας ανακοίνωσαν χθες πανηγυρίζοντας οι κυβερνώντες, θα διαρκέσει μια δεκαετία. Έχουμε χρέος ηθικό απέναντι στους νεκρούς του '40 και της Κατοχής και κυρίως απέναντι στις γενιές που θα μας διαδεχθούν, να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική για να μην παραδώσουμε λευκές τις σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας στον ιστορικό του μέλλοντος.
Γιατί όπως λέει και ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς «Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ΄ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί».
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου. Ζήτω οι αγωνιστές της αντίστασης και της λευτεριάς!
