Τήν Β' Κυριακή τῶν Νηστειῶν, 16 Μαρτίου 2025, ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εὐγένιος Β' προσκεκλημένος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ' ἀνῆλθε στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γιάτρισσας Ταϋγέτου καί μαζί μέ τόν οἰκεῖο Ἱεράρχη συλλειτούργησε, κήρυξε τόν θεῖο λόγο καί ἔδωκε τήν εὐλογία του στούς πιστούς προσκυνητές.
Ὁ Σεβ. Μάνης πρόσφερε τιμῆς ἕνεκεν τό μετάλλιο τῆς Ι.Μητροπόλεως, ὁ δέ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης αντιπρόσφερε ἕνα ἐγκόλπιό του.
Στό ἀναλόγιον διηκόνησε καί ὁ ἐξ Ἀθηνῶν προσκληθείς κ. Μιλτιάδης Χατζηγεωργίου, Ἀντιπρόεδρος ε.τ. Ἀρείου Πάγου.
Γιά το φωτογραφικό υλικό πατήστε εδώ.
Απέστειλε συλλυπητήρια μηνύματα προς την Εξοχ. Πρόεδρο της χώρας και τον Σεβ. Μητροπολίτη Μπρεγκαλνίτσης
Η Α. Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, πληροφορηθείς για το τραγικό δυστύχημα που συνέβη, τα ξημερώματα, σε κέντρο διασκεδάσεως στην πόλη Kočani της Βορείου Μακεδονίας, από το οποίο έχασαν τη ζωή τους 59 άτομα και τραυματίστηκαν περισσότερα από 100, απέστειλε συλλυπητήρια μηνύματα προς την Εξοχ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας της χώρας κ. Gordana Siljanovska-Davkova και προς τον οικείο Ποιμενάρχη Σεβ. Μητροπολίτη Μπρεγκαλνίτσης κ. Ιλαρίωνα.
Πληροφορηθείς την εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Ιωάννη, η Α.Θ.Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης απέστειλε προς αυτόν, το μεσημέρι της Κυριακής, θερμό συγχαρητήριο Μήνυμα, ευχόμενος μακρά και λαμπρά Πρωθιεραρχική διακονία.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ο Παναγιώτατος επικοινώνησε με τον Μακαριώτατο τηλεφωνικώς και οι δύο Προκαθήμενοι είχαν εγκάρδια αδελφική συνομιλία.
Με εκκλησιαστική λαμπρότητα και παρουσία πλήθους πιστών εορτάσθηκε την Β΄ Κυριακή των Νηστειών, 16 Μαρτίου 2025, η σύναξη των Λακώνων Αγίων στον μεγαλοπρεπή Ενοριακό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Σπάρτης. Ειδικότερα, στον πανηγυρικό Όρθρο χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος, τους άρτους ευλόγησε ο Θεοφ. Επίσκοπος Λακεδαιμονίας κ. Θεόφιλος, ενώ στην Τρισαρχιερατική Θεία Λειτουργία προέστη ο οικείος Σεβ. Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος.
Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Η Β΄ Κυριακή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι αφιερωμένη στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, έναν από τους σπουδαιότερους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Η θεολογία του έγινε βίωμα και τρόπος ζωής για όλους όσους αναζητούν την ένωση με τον Θεό. Ο Άγιος διδάσκει ότι η εν Χριστώ ζωή αποτελεί μια συνεχή πορεία κάθαρσης, φωτισμού και θέωσης, που κορυφώνεται στη θέα του ακτίστου φωτός.
Παράδοξα δρώμενα ξετυλίγονται μέσα στα στιγμιότυπα από τη ζωή και δράση του Χριστού, που χαρακτηρίζουν και νοηματοδοτούν την περιρρέουσα λειτουργική ατμόσφαιρα της Β΄ Κυριακής των Νηστειών. Κάποιοι χεροδύναμοι Ιουδαίοι τολμούν το εξής τρελό: Εξαιτίας της πολυκοσμίας γύρω και μέσα στην οικία όπου βρίσκεται ο Ιησούς και, μη βρίσκοντας άλλη πρόσβαση, τρυπούν τη στέγη για να κατεβάσουν από εκεί με σκοινιά, μπροστά σ’ Εκείνον, το φορείο μ’ έναν παράλυτο συγγενή τους. Έτσι βρίσκουν τρόπο να παρακάμψουν τον συνωστισμό του πλήθους και να πλησιάσουν τον παράξενο εκείνον Δάσκαλο, ο οποίος, περιοδεύοντας σε πόλεις και χωριά, δείχνει με πρωτάκουστα κηρύγματα και πράξεις θαρραλέες και θαυμαστές ότι ο Ίδιος είναι η Αλήθεια και η Ζωή. Τελικά, μέσα από την διήγηση του κατά Μάρκον Ευαγγελίου (2, 1-12), φαίνεται πανηγυρικά ότι ο Ναζωραίος εκείνος πρώην ξυλουργός, στην πραγματικότητα δεν ήταν άλλος από τον πολυαναμενόμενο Μεσσία, τον Ποιητή και Πλάστη και Προνοητή του Κόσμου, τον πριν και μετά από την απειρότητα του χρόνου και της λογικής μας Εξουσιαστή του Σύμπαντος.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού
Η Νήσος Πάτμος αναδείχτηκε ιερά από την παρουσία δύο μεγάλων προσωπικοτήτων της Εκκλησίας μας, οι οποίες συνδέθηκαν με αυτήν. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Όσιος Χριστόδουλος. Ο μεν πρώτος έγραψε εξόριστος εκεί το ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως, ο δε δεύτερος έκτισε την εκεί φημισμένη Ιερά Μονή.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού
Ο ηρωισμός των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας είναι φαινόμενο πρωτόγνωρο στην ανθρώπινη ιστορία. Μεγάλο κεφάλαιο ηρωισμού αποτελούν τα μαρτύρια μυριάδων Χριστιανών στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, όταν ο διάβολος, δια του αντίχριστου ρωμαϊκού κράτους, είχε κηρύξει εξοντωτικό διωγμό κατά της Εκκλησίας του Χριστού. Ένας από τους ηρωικούς Μάρτυρες των χρόνων αυτών υπήρξε και ο άγιος Μάρτυρας Ιουλιανός.
«Αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι» (Εβρ. 1, 11-12).
«Αὐτοὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν, ἐνῶ ἐσὺ αἰώνια παραμένεις. Τὰ πάντα θὰ παλιώσουνε σὰν ροῦχο. Σὰν μανδύα θὰ τοὺς τυλίξεις, καὶ θ’ ἀλλάξουν. ᾿Εσὺ ὅμως παραμένεις πάντα ὁ ἴδιος, τὰ χρόνια σου ποτὲ δὲν θὰ τελειώσουν».
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Κυριακή Β΄ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά),
16/3/2025
Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού
Η λέξη Ησυχασμός παράγεται από το ρήμα ησυχάζω που σημαίνει βρίσκομαι σε κατάσταση σιγής, ηρεμίας και αυτογνωσίας. Ο ησυχαστής μοναχός, αλλά και λαϊκός, πλημμυρισμένος από θείο έρωτα, προσπαθεί να αποβάλλει κάθε κοσμική ενασχόληση και σκέψη, αποζητά την ησυχία και επικεντρώνεται στη μνήμη του Θεού, λέγοντας αδιάλειπτα την νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με τον αμαρτωλό». Η άσκηση αυτή καθαρίζει την καρδιά από κάθε πάθος και το νου από τους ακάθαρτους λογισμούς, τους οποίους υπαγορεύουν οι δαίμονες. Ο ησυχαστής έτσι αποκτά «νουν Χριστού», όπως είπε ο απόστολος Παύλος. Το μυαλό του, η καρδιά του, οι αισθήσεις του και γενικά ολόκληρη η ψυχοσωματική του υπόσταση γεμίζει από την άκτιστη χάρη και την παρουσία του Θεού, τον καθαρίζει από τους ρύπους της αμαρτίας, τον αγιάζει, τον καθιστά μέτοχο των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Με την συνεχή άσκηση ο ησυχαστής αισθάνεται με τις σωματικές του αισθήσεις, βλέπει με τα σωματικά μάτια του το άκτιστο θείο φως, αυτό το φως που είδαν οι άγιοι απόστολοι στο όρος Θαβώρ.
Τὸ κουράγιο καὶ τὴν ἀντοχὴ τῶν δυνάμεων ἑνὸς ἀθλητῆ τὰ ἐνεργοποιεῖ ἡ ἐπιθυμία τῆς κατακτήσεως ἑνὸς ἐπάθλου. Καὶ ἐὰν ἕνας ἀθλητὴς τοῦ σώματος ὑπομένει σκληρὴ προπόνηση καὶ ξοδεύει καὶ τὴν τελευταία ἰκμάδα τῶν δυνάμεών του, προσδοκῶντας ἕνα ὑλικὸ βραβεῖο, πόσο μᾶλλον ἕνας ἀθλητὴς τῆς πίστεως ἔχει λόγους νὰ δαπανήσει μὲ προθυμία τὸ σύνολο τῶν ψυχοσωματικῶν του δυνάμεων, προσδοκῶντας ἕνα αἰώνιο βραβεῖο!
Γράφει ο Μάξιμος Παφίλης, Επίσκοπος Μελιτηνής
Μελετώ ενδελεχώς την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Β΄ Νηστειών. Ανοίγει μπροστά μου σαν βιβλίο με σελίδες φωτεινές. Μια οικία στην Καπερναούμ, χώρος ματωμένος από ανθρώπινο πόνο. Το πλήθος συνωστίζεται, πυκνώνει, γίνεται τείχος. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία; Ποια διψασμένη καρδιά δεν αναζητά την παρουσία που θεραπεύει; Τέσσερις άνθρωποι φέρνουν έναν παράλυτο. Ανέρχονται στη στέγη, διαρρηγνύουν τα κεραμίδια, δημιουργούν μια χαίνουσα οπή προς τον ουρανό. Φαντάζομαι τις σκιές τους καθώς σκύβουν, γκρεμίζοντας τα τυπικά όρια που χωρίζουν το έξω από το μέσα, το επάνω από το κάτω. Τι ριζοσπαστική πράξη! Στην καρδιά αυτής της σκηνής ανοίγεται ένα μυστήριο ζωής, η κάθοδος που προηγείται κάθε ανάστασης, η πληγή που προϋποθέτει κάθε θεραπεία. «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μαρκ. β´, 5). Οι λέξεις αιωρούνται, γίνονται σπόρος μιας νέας πραγματικότητας. Ποιος τολμά να αφήνει αμαρτίες;
Του π. Δημητρίου Μπόκου
Πότε άρχισε και πότε έληξε η εικονομαχία; Η αρχή της συμπίπτει με τη δημιουργία του ανθρώπου. Το τέλος της; Δεν ήρθε ακόμα. Αφότου ο Θεός έβαλε την εικόνα του στο πρόσωπο του ανθρώπου, άρχισε ο πόλεμος για την αποκαθήλωσή της. Για να μη φτάσει ποτέ στον ύψιστο προορισμό της: Τη θέωση. Γι’ αυτό και τιμούμε σήμερα τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας μας, τον άγιο Γρηγόριο, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τον Παλαμά, που κατ’ εξοχήν αγωνίσθηκε για την τελική αποκατάσταση της εικόνας του Θεού, για την επάνοδο του ανθρώπου στον τρόπο της θείας ζωής (Κυριακή Β΄ Νηστειών).
Γράφει ο Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Συνεχίζουμε την πορεία στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή και αυτή την Κυριακή ακούμε τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Όμως, η Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε και τον μεγάλο Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας· τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης.
