Στιγμές από την Ορκωμοσία των Νεοσυλλέκτων της Α΄ ΕΣΣΟ 2019 στο ΚΕΝ Άρτας [φωτογραφίες + video]

Σήμερα, Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019, στο Κέντρο Εκπαίδευσης Νεοσυλλέκτων (ΚΕΝ) Άρτας, πραγματοποιήθηκε η Ορκωμοσία των Νεοσυλλέκτων Οπλιτών της 2019 Α΄ ΕΣΣΟ. 

Την Ορκωμοσία και τη σχετική ιερή Ακολουθία τέλεσε ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ. Άρτης κ. Καλλίνικος. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της Ηγεσίας του Στρατού, των Τοπικών Αρχών, καθώς επίσης περί τους χίλιους συγγενείς και φίλοι των Νεοσυλλέκτων. Παραβρέθηκε εξάλλου -για προσωπικούς λόγους- ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας από τη Ζάκυνθο.

Ακολούθησε παρέλαση των νεο-ορκισθέντων και δεξίωση για όλους με πλούσια κεράσματα.

Βαρθολομαίος: «Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και έμπρακτος σεβασμός του συνανθρώπου είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος»

Σε ομιλία του σε Συνέδριο Εκπαιδευτικών από την Ελλάδα, που πραγματοποιείται στο Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης, ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας για την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας Κοινότητας για την ανάγκη προστασίας της Δημιουργίας και ειδικότερα του φυσικού περιβάλλοντος.

Τη σημασία της συνεργασίας όλων για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος επεσήμανε  ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε ομιλία που πραγματοποίησε, σήμερα, Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου, κατά την έναρξη του Συνεδρίου "Περιβάλλον, Σχολείο, Κοινωνία - 10 χρόνια περιβαλλοντικών δράσεων", στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από διακόσιοι Έλληνες εκπαιδευτικοί και διεξάγεται στο Ζωγράφειο Λύκειο της Πόλης. Το Συνέδριο πραγματοποιείται με πρωτοβουλία του Γραφείου Περιβαλλοντικής Αγωγής της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης, με τη συνεργασία του Ζωγραφείου Λυκείου της Πόλης και πολυάριθμων εκπαιδευτικών και εκκλησιαστικών φορέων από την Ελλάδα.

     «Είμεθα υπερήφανοι, διότι η Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία θα παραμείνη εις τον αιώνα η πρώτη Εκκλησία, η οποία ανέδειξε την πνευματικήν και ηθικήν διάστασιν του οικολογικού προβλήματος, και το οικολογικόν δυναμικόν της χριστιανικής πίστεως. Είναι καίριον να τονισθή, ότι η μέριμνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου διά το φυσικόν περιβάλλον δεν προέκυψεν εκ της συγχρόνου οικολογικής κρίσεως. Η κρίσις αυτή υπήρξεν αφορμή και ευκαιρία διά την προβολήν των οικοφιλικών αρχών και αξιών της Ορθοδοξίας. Η ίδια η ζωή της Εκκλησίας είναι εφηρμοσμένη οικολογία, έμπρακτος σεβασμός προς το περιβάλλον. Κυριαρχούν εδώ το ευχαριστιακόν και το ασκητικόν ήθος, η ολιγάρκεια και η απλότης του βίου, ο πολιτισμός του προσώπου και της αγάπης», επισήμανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφερόμενος στις αναρίθμητες πρωτοβουλίες που έλαβε η πρωτόθρονος Εκκλησία της Ορθοδοξίας για την ανάδειξη του περιβαλλοντικού ζητήματος, μετά τη μνημειώδη Εγκύκλιο που εξέδωσε πριν 30 χρόνια, με την οποία η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά και εορτή της Ινδίκτου, η πρώτη Σεπτεμβρίου, ανακηρύχθηκε «Ημέρα Προστασίας του Περιβάλλοντος».

     «Αι περιβαλλοντικαί πρωτοβουλίαι του Οικουμενικού Πατριαρχείου προήγαγον τον παγκόσμιον διάλογον διά το περιβάλλον, ενέπνευσαν κοινοβούλια, οργανώσεις, ερευνητάς από τον ευρύτερον χώρον των επιστημών να ασχοληθούν με το οικολογικόν πρόβλημα. Δεν απηυθύνθημεν μόνον εις τους ορθοδόξους πιστούς, ούτε μόνον εις τους χριστιανούς ή τους πιστούς άλλων θρησκειών, αλλά εις κάθε άνθρωπον καλής θελήσεως, εκφράζοντες την εμπιστοσύνην μας εις την υπευθυνότητα του κάθε ανθρώπου, και συνδέοντες πολλάς ελπίδας με την δυνατήν συμβολήν όλων. Θεωρούμεν ιδιαιτέρως σημαντικόν γεγονός την ανταπόκρισιν της νέας γενεάς εις την πρόσκλησίν μας. Οι νέοι αγωνίζονται με ζήλον διά την προστασίαν του πλανήτου «Γη», διά να λειτουργή ως πραγματικός «οίκος» του ανθρωπίνου γένους και της ζωής γενικώτερον, διά να μείνη ζωντανή η ελπίς ενός οικολογικού μέλλοντος διά την κτίσιν.

Εξ αρχής, η ημετέρα Μετριότης υπεγράμμισε την συνάφειαν περιβαλλοντικών και κοινωνικών προβλημάτων. Κατεδείξαμε τας κοινωνικάς διαστάσεις και επιπτώσεις της οικολογικής κρίσεως δι᾿ ολόκληρον την ανθρωπότητα, και πρωτίστως διά τους πτωχούς και τους ενδεείς. Το κυρίαρχον πρότυπον οικονομικής αναπτύξεως, το οποίον υπηρετεί το κέρδος και το βραχυπρόθεσμον όφελος, οξύνει σήμερον τα περιβαλλοντικά προβλήματα, και λειτουργεί κατά της κοινωνικής συνοχής και του αληθινού συμφέροντος της ανθρωπότητος. Η δε αλματώδης πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας συμπορεύεται με τιτανισμόν και έπαρσιν έναντι της φύσεως, και με την πίστιν εις την παντοδυναμίαν της επιστήμης. Το μίγμα οικονομισμού και επιστημονισμού καθίσταται εκρηκτικώτερον, επειδή συνδέεται και με τον διάχυτον ατομικόν και κοινωνικόν ευδαιμονισμόν και τας ακορέστους ανάγκας του ανθρώπου – καταναλωτού.

           Είναι χαρακτηριστικόν διά τα αδιέξοδα και τον διχασμόν του συγχρόνου ανθρώπου, ότι ακόμη και μέσα εις την παγκόσμιον οικονομικήν και κοινωνικήν κρίσιν, πολλοί συνάνθρωποί μας ονειρεύονται τον «παράδεισον» της καταναλωτικής ευημερίας, αντί να αγωνίζωνται διά την εγκαθίδρυσιν ενός κοινωνικού και οικοφιλικού πολιτισμού.

Δι᾽ ημάς, προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και έμπρακτος σεβασμός του συνανθρώπου είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Είναι αδιανόητον να ενδιαφερώμεθα ειλικρινώς διά τον άνθρωπον και να καταστρέφωμεν τον οίκον του και αντιστρόφως. Η πορεία προς το μέλλον δύναται να είναι μόνον οικολογική και κοινωνική. Το μέλλον ανήκει εις τον σεβασμόν και την προστασίαν της δημιουργίας και εις την εκδοχήν της ζωής ως κοινωνίας και αλληλεγγύης. Δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος περί προόδου, όταν καταστρέφεται το περιβάλλον και φαλκιδεύεται το ανθρώπινον πρόσωπον».

     Στην ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, υπογράμμισε  τον σημαντικό ρόλο της εκπαιδευτικής κοινότητας και τη σημασία του οικολογικού προσανατολισμού που πρέπει να έχει συνολικά η παιδεία. 

     «Εις την ελευθερίαν του ανθρώπου, την ανάπτυξιν και περιαγωγήν της εις τον αγαθόν, αναφέρεται η παιδεία. Απευθυνόμενοι προς μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητος, δεν θεωρούμεν απαραίτητον να είπωμεν πολλά περί αγωγής και μορφώσεως, περί της καθοριστικής σημασίας της παιδείας διά την αντιμετώπισιν των μεγάλων συγχρόνων προβλημάτων. Είναι προφανές, ότι η παιδεία οφείλει να έχη οικοφιλικόν προσανατολισμόν και να ενσταλάζη εις την ψυχήν των παιδιών και των νέων την οικολογικήν ευαισθησίαν, την ευθύνην και την μέριμναν διά το φυσικόν περιβάλλον. Η καταστροφή της φύσεως αρχίζει μέσα εις τον νούν του ανθρώπου και εκεί οφείλει να ξεκινά η θεραπεία.

Αν η οικολογική προοπτική αποτελή βασικήν διάστασιν της εκπαιδεύσεως και αν η μέριμνα διά το φυσικόν περιβάλλον ανήκη, ως ήδη ελέχθη, εις το κέντρον του ορθοδόξου ήθους, τότε η σχολική θρησκευτική αγωγή οφείλει και δύναται να λειτουργήση ως χώρος καλλιεργείας οικολογικής υπευθυνότητος και σεβασμού προς την δημιουργίαν. Σας καλούμεν όλους να στηρίξετε το μάθημα των Θρησκευτικών και ως προς αυτήν την σημαντικήν λειτουργίαν του. Εσείς οι εκπαιδευτικοί διαχειρίζεσθε την παιδικήν και εφηβικήν ηλικίαν, κατά την οποίαν καρποφορεί πλουσίως το έργον της αγωγής, και τίθενται αι βάσεις διά τον χαρακτήρα και τον αξιολογικόν προσανατολισμόν του ανθρώπου. Έχετε, αγαπητοί παιδαγωγοί και διδάσκαλοι, μεγάλην ευθύνην διά την μόρφωσιν της νέας γενεάς, διά την ανάπτυξιν εις αυτήν του αισθητηρίου διά την ιερότητα της δημιουργίας. Εις αυτήν την ιεράν αποστολήν σας οφείλετε να αξιοποιήσετε τας αξίας και το οικολογικόν δυναμικόν της Ορθοδόξου Παραδόσεώς μας».

     Για την αντιμετώπιση των ποικίλων σύγχρονων προβλημάτων και για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι δεν αρκεί η συνεργασία και κινητοποίηση  όλων των κοινωνικών δυνάμεων αλλά χρειάζεται, κυρίως, η ριζική αλλαγή νοοτροπίας και η ανάπτυξη ενός νέου ήθους ευθύνης. 

     «Τα σύγχρονα οικολογικά προβλήματα είναι διάστασις της κρίσεως ενός πολιτισμού οικονομοκεντρικού, τεχνοκρατικού, ατομικιστικού, αλαζονικού, ενός πολιτισμού των ποσοτικών κριτηρίων και των αριθμών, του κέρδους και της καταναλώσεως, του ευδαιμονισμού και της αδεσμεύτου ελευθερίας. Η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι αποτέλεσμα μιάς συγκεκριμένης επιλογής του τρόπου οικονομικής, τεχνολογικής και κοινωνικής αναπτύξεως, η οποία περιφρονεί τόσον το ανθρώπινον πρόσωπον όσον και την φύσιν. Διά πρώτην φοράν εις την ιστορίαν, ο άνθρωπος δύναται να καταστρέψη την ζωήν επί της γης. Τα πυρηνικά όπλα είναι το κατ᾿ εξοχήν σύμβολον του προμηθεικού τιτανισμού του συγχρόνου ανθρώπου. Εν όψει του γεγονότος, ότι σήμερον δυνάμεθα να υπερβώμεν τα όρια, η ιδέα του «μέτρου» - το «Μέτρον άριστον» των Αρχαίων, αποκτά πρωτοφανή επικαιρότητα και αξίαν. Όσον η επιστήμη θα διεισδύη εις τα βάθη του μυστηρίου της ζωής και θα την χειραγωγή, τόσον μεγαλυτέρα θα καθίσταται η ευθύνη μας διά την προστασίαν της.

Προφανέστατα, η αντιμετώπισις των πολυπλόκων και πολυδιαστάτων συγχρόνων προβλημάτων απαιτεί πολύπλευρον δραστηριοποίησιν, πολιτικάς αποφάσεις και διοικητικά μέτρα, κινητοποίησιν της κοινωνίας των πολιτών και, κυρίως, ριζικήν αλλαγήν νοοτροπίας, ανάπτυξιν ενός νέου ήθους ευθύνης. Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, του κοινού αυτού αγαθού, είναι κοινή ευθύνη όλων των κατοίκων της γης. Ιδιαιτέραν αποστολήν έχομεν ημείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί, οι κληρονόμοι μιάς μεγάλης και τιμαλφεστάτης Παραδόσεως, όπου εγεννήθησαν, ανεπτύχθησαν εβιώθησαν και διεσώθησαν υψηλαί αξίαι, αι οποίαι ανήκουν εις ο,τι πολυτιμότερον έχει να επιδείξη ο παγκόσμιος πνευματικός πολιτισμός. Εις την κορυφήν αυτής της κλίμακος των αξιών ευρίσκεται η προστασία του ανθρωπίνου προσώπου και του κόσμου του, της «καλής λίαν» δημιουργίας του Θεού». 

     Ο Παναγιώτατος συνεχάρη τους διοργανωτές του Συνεδρίου ενώ νωρίτερα είχε εκφράσει την ιδιαίτερη χαρά του γιατί στόχος των δράσεών του, «είναι η συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητάς των ομογενειακών μας Σχολείων εις θέματα περιβαλλοντικής εκπαιδεύσεως, αειφορίας και βιωσίμου αναπτύξεως, καθώς επίσης και η ανάδειξις της σημασίας της ενημερώσεως, της ανταλλαγής απόψεων, ευαισθητοποιήσεως διά τας κοινωνικάς επιπτώσεις της περιβαλλοντικής κρίσεως, και της αξίας του οικολογικού προσανατολισμού διά τον σύγχρονον άνθρωπον».

     «Εκτιμώμεν ιδιαιτέρως τον διάλογον, την συνάντησιν πρόσωπον προς πρόσωπον, την ανταλλαγήν απόψεων, την ανάληψιν συγκεκριμένων κοινών πρωτοβουλιών, την αλληλογνωριμίαν και την αμοιβαίαν εμπιστοσύνην. Η προσωπική ζωντανή επικοινωνία είναι ζωτικής σημασίας εις την εποχήν της πληροφορικής και του διαδικτύου και της εξουθενώσεως του προσώπου εις τον αχανή κυβερνοχώρον. Δεν απορρίπτομεν την ψηφιακήν επικοινωνίαν, αλλά σας καλούμεν, να μη αφήσετε τας μηχανάς να υποκαταστήσουν την προσωπικήν σχέσιν, την χαράν της συνάξεως και του διαλόγου, την εγγύτητα και έμπνευσιν, την οποίαν δημιουργεί η κοινωνία της ζωής. Η τεχνολογία διευκολύνει την επικοινωνίαν, αλλά δεν ευνοεί την σχέσιν, την κοινωνίαν των προσώπων. Ορθώς ελέχθη, ότι “η μηχανή δεν μπορεί να είναι ο νομοθέτης μας”».

Μια καρδιακή αποχαιρετιστήρια γραφή για τον Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλο (+19.2.2019)

Γράφει ο π. Ελευθέριος Χρυσοχόος 

Τον γνώρισα το 1987. Θυμάμαι την φοιτητική μας εκδρομή στην Ιταλία. Από το 2007 που μένουμε Γλυφάδα υπήρξε ο ποιμενάρχης μας. Βάπτισε τα παιδιά μας. Πάντα μας περιέβαλε με αγάπη και πολύ ενδιαφέρον. 

Η εις πρεσβύτερον χειροτονία μου πραγματοποιήθηκε, κατόπιν ολόθυμης ευλογίας του και με την ενεργό του συμμετοχή, σε ναό της επαρχίας του, στην Φανερωμένη Βουλιαγμένης. Μετά επιτάσεως με προέτρεπε να λειτουργώ στην Γλυφάδα και στην Βούλα, όποτε μπορούσα. Κάποιες φορές τον είχα συμπροσευχόμενο ή χοροστατούντα, και συγκινημένος, όπως μου έλεγε, με καμάρωνε. 

Στην περιπέτεια της καρδιάς μου, το 2015, από τους πρώτους που με επισκέφθηκε στο νοσοκομείο, για να μου δώσει όχι μόνο την αγάπη και τη στήριξή του, αλλά και τις συμβουλές του, αφού ο ίδιος από μικρή ηλικία είχε θέματα με την καρδιά του. Θυμάμαι, που για να με ανακουφίσει, μου έβαλε τις κάλτσες στα πόδια, για την καλή κυκλοφορία του αίματος και μου έκανε παρέα για 4 ώρες. Από τότε και οι δύο, ως καρδιοπαθείς, κουβεντιάζαμε τα της καρδιάς μας. Όποτε μου τηλεφωνούσε, με την ήπια φωνή του μου έλεγε: "ο πατήρ Παύλος είμαι".  

Χθες τον υποδεχθήκαμε κεκοιμημένο στον Καθεδρικό Ναό του και περάσαμε όλη την ημέρα δίπλα του ώς αργά το βράδυ, βοηθώντας στην προετοιμασία της εξοδίου του. Σήμερα λειτουργήσαμε προ του σκηνώματός του και στη συνέχεια τελέσαμε την εξόδιο του. 

Θα τον θυμόμαστε με αγάπη και σεβασμό και πάντοτε σε κάθε λειτουργία θα τον μνημονεύω! Του μακαριστού πρώτου Μητροπολίτου Γλυφάδας κυρού Παύλου, του απλού, ας είναι η μνήμη αιωνία!  Και όπως ήθελε ο ίδιος να ψάλει στο τέλος κάθε εξοδίου ακολουθίας, θα του πούμε το "Χριστός Ανέστη", πατέρα Παύλε!  Την ευχή του να έχουμε!  

[Οι φωτογραφίες είναι από την εις πρεσβύτερο χειροτονία μου, 13 Μαΐου 2017]

Η Εξόδιος Ακολουθία για τον μακαριστό Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλο

Ρεπορτάζ: Μάκης Αδαμόπουλος | Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

Στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Γλυφάδας τελέσθηκε η εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κυρού Παύλου, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Παρέστησαν αρκετοί Αρχιερείς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, βουλευτές, πολιτευτές, εκπρόσωποι της Περιφέρειας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας, Τοπικών Συλλόγων, Φορέων και Οργανισμών, κλήρος και λαός.

Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Επίσκοπος Μεθώνης κ. Κλήμης, ως εκπρόσωπος της Συνόδου, αναφέρθηκε στη ζωή και στο έργο του μακαριστού, ενώ στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Γουινέας κ. Γεώργιος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου στην Αθήνα, αναφέρθηκε στο ιεραποστολικό έργο του μακαριστού. Στη συνέχεια μίλησε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Ψωΐνος κι αμέσως μετά ο Δήμαρχος Γλυφάδας κ. Γεώργιος Παπανικολάου. 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κυρός Παύλος γεννήθηκε το 1943 στην Ερμούπολη Σύρου. Σπούδασε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1966 και Πρεσβύτερος το 1969 και υπηρέτησε επί 36 έτη ως Ιεροκήρυξ των Ιερών Μητροπόλεων Νικοπόλεως-Πρεβέζης και Νικαίας, του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Από το 1999 διετέλεσε Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη. 

Την 14η Οκτωβρίου 2002 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης.

Δελτίο ειδήσεων εκ Φαναρίου της 21ης Φεβρουαρίου 2019

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 

Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 

Ἐπί τῷ ἀγγέλματι τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Γλυφάδας κυροῦ Παύλου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἀπέστειλε θερμόν συλλυπητήριον Γράμμα τῷ Μακ. Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμῳ, δεηθείς ὑπέρ τῆς ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀποιχομένου Ἱεράρχου ἐν Χώρᾳ ζώντων καί μετά πνευμάτων δικαίων. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν: 

- Τούς Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Κωνσταντῖνον Φουντουκίδην, Καθηγητήν τῆς Ἀθωνιάδος Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας, καί Ὁσιολ. Ἱερομόναχον κ. Θεόφιλον Παντοκρατορινόν, Ἔφορον αὐτῆς, μετά τοῦ Ἐλλογ. κ. Δημητρίου Δημάκη, Διευθυντοῦ αὐτῆς, ἐπί κεφαλῆς ὁμίλου τελειοφοίτων τῆς Ἀκαδημίας. 

- Τήν Ὁσιολ. Μοναχήν Θεοξένην, Ἡγουμένην τῆς Ἱ. Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Χρυσοπηγῆς Χανίων, μετά τῆς Ὁσιωτ. Μοναχῆς Θεοφήμης. 

- Τόν Ἐλλογ. κ. Δημήτριον Ζῶτον, Λυκειάρχην τῆς Πατριαρχικῆς Μ. τοῦ Γένους Σχολῆς, μετά τῆς Ἐλλογ. κ. Ἑλένης Ἀγγέλη, Φιλολόγου, καί τῶν ἐκ τῶν μαθητριῶν αὐτῆς Ἰωάννας Καραντάς, Ὄλγας Κιοσκέρ καί Σελίνας Τζαρτζάρ, ἅς συνεχάρη πατρικῶς ἐπί τῇ διακρίσει αὐτῶν κατά τόν διοργανωθέντα ὑπό τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Γενικῆς Γραμματείας Ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ διαγωνισμόν, ὑπό τόν τίτλον «Ἡ ἑλληνική γλῶσσα εἶναι ψυχή, ἡ ψυχή τοῦ πολιτισμοῦ». 

- Ὅμιλον Κυπρίων Ἐκπαιδευτικῶν ἐκ Λονδίνου, ὑπό τήν ἡγεσίαν τῆς Ἐλλογ. κ. Μαρίας Παπαλούκα, Προϊσταμένης τῆς ἐκεῖσε Κυπριακῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ἀποστολῆς. 

- Τήν Ἐλλογ. δίδα Ἁγνήν Νικολαΐδου, Πρόεδρον τῆς Ἐντίμου Ἐφοροεπιτροπῆς τῆς Κοινότητος Πριγκήπου. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Ἰωάννην Μπέγκον, ἐκ Βρυξελλῶν. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη: 

- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Θεοδωρήτου, κατά τήν κοπήν τῆς Ἁγιοβασιλόπιττας τῆς ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητος τῶν Ὀφφικιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Παναγία ἡ Παμμακάριστος», ἐν τῷ ἐν Παλαιῷ Φαλήρῳ Μεγάρῳ «Μακεδονία» τοῦ Ἐντιμολ. κ. Παναγιώτου Τσάκου, τήν Δευτέραν, 18ην Φεβρουαρίου. 

- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Διακόνου κ. Παϊσίου, Διευθυντοῦ τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου, κατά τήν ὑπό τῆς Νομαρχίας τῆς Πόλεως διοργανωθεῖσαν τελετήν ἐπί τῇ 77ῃ ἐπετείῳ ἀπό τοῦ θανάτου τῶν θυμάτων τῆς Struma, ἐν τῷ λιμένι Sarayburnu, τήν Πέμπτην, 21ην ἰδίου. 

- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Βησσαρίωνος, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τῆς Διευθύνσεως τοῦ Πολιτιστικοῦ Κέντρου «İstanbul Modern» ἔκθεσιν κλωστοϋφαντουργίας, ἐπί τοῦ θέματος «İplikten Çözülenler: Tekstilde Küresel Anlatılar», ἐν ταῖς ἐν Πέραν ἐγκαταστάσεσιν αὐτοῦ, αὐθημερόν.

Έκκληση προς τους Ουκρανούς αδελφούς: ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ...

Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Διαπιστώνω ότι η απόφαση της Εκκλησίας Κύπρου για το Ουκρανικό έχει δυσαρεστήσει ή και απογοητεύσει αρκετούς Ουκρανούς αδελφούς, οι οποίοι θα περίμεναν μια ξεκάθαρη, de jure, αναγνώριση της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας από την Ιερά Σύνοδο της Κύπρου. Σε αυτήν την αρνητική αντιμετώπιση της αποφάσεως συντελεί τα μέγιστα η επίμονη ρωσική προπαγάνδα, η οποία παρουσιάζει το γεγονός από τη δική της οπτική γωνία, παριστάνοντας ότι δεν αντιλήφθηκε το δριμύ κατηγορώ της Εκκλησίας της Κύπρου για όσα η Ρωσική Εκκλησία έπραξε και συνεχίζει να πράττει κατά της ενότητας και της ευστάθειας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Μάλιστα, τεχνηέντως, η προπαγάνδα αυτή έχει ρίξει ιδιαίτερο βάρος στο ρωσόφιλο Υπόμνημα του Μητροπολίτη Κύκκου, ενώ σχεδόν έχει αγνοηθεί το Υπόμνημα του Επισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου, το οποίο ευθέως εγκαλεί τη Μόσχα για εκκλησιολογική εκτροπή λόγω της αρνήσεως του Θεσμού του Πρώτου, φθάνοντας μέχρι του χαρακτηρισμού για «εκκλησιολογική αίρεση».

Θα έπρεπε οι Ουκρανοί αδελφοί να μην απογοητεύονται τόσο εύκολα, δεδομένου ότι έχουν ικανή πικρά πείρα της ρωσικής προπαγάνδας και του πώς αυτή λειτουργεί, διαστρέφοντας συστηματικά την αλήθεια. Όμως αυτή η διαστροφή και αυτή η «νίκη» είναι πρόσκαιρη και αφορά στις εντυπώσεις και όχι στην ουσία των γεγονότων.

Τα εκκλησιαστικά πράγματα δεν είναι μαύρο-άσπρο και απαιτούν πάντοτε χρόνο και υπομονή. Το να αναπαράγουν οι ίδιοι οι Ουκρανοί αδελφοί την απαισιοδοξία, αυτό είναι λάθος, αφού ρίχνει νερό στο μύλο της ρωσικής πολιτικής και της προσπάθειας των Μοσχοβιτών να υπονομεύσουν την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Αυτό που οφείλουν να πράξουν στην Ουκρανία -και το οφείλουν έναντι της Ιστορίας και της Ελευθερίας του Έθνους τους- είναι να εργαστούν με υπομονή, επιμονή και προσευχή για την εδραίωση της Αυτοκεφάλου Εκκλησία της Ουκρανίας. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν είναι ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Από τη στιγμή που εκδόθηκε και επιδόθηκε ο Τόμος της Αυτοκεφαλίας, το ζήτημα εκκλησιολογικά και θεολογικά έχει λήξει. Υπάρχει ήδη η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, με μόνη την αναγνώριση αυτού που έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να το πράξει, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Οι «αναγνωρίσεις» των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών δεν έχουν συστατικό, αλλά εθιμοτυπικό, χαρακτήρα για την κανονική υπόσταση της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.

Η αναγνώριση στην πράξη είναι η ευχαριστιακή κοινωνία. Και προς αυτό θα εργαστεί με την σύνεση και την ευφυΐα που τον διακρίνουν ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφάνιος.

APPEAL TO THE UKRAINIAN BROTHERS: PATIENCE AND PRAYER...

I have realised that the decision of the Church of Cyprus on the Ukrainian Issue has displeased or disappointed several Ukrainian brothers who would expect a clear, de jure, recognition of the Autocephalous Church of Ukraine by the Holy Synod of Cyprus. This negative treatment of the decision is favored by the persistent Russian propaganda, which presents the fact from its own point of view, noting that it did not perceive the blatant accusation of the Church of Cyprus for what the Russian Church has done and continues to do against unity and stability of the Orthodox Church.

In fact, this propaganda has paid special attention to the pro-Russian views of Metropolitan of Kykkos, while the testimonies of the Bishop of Karpasia Christoforos have almost been ignored. Christoforos clearly accuses Moscow of ecclesiological diversion and heresy because of the refusal of the Institution of “Protos”.

The Ukrainian brothers should not be so easily disappointed as they have a bitter experience of Russian propaganda and how it works, systematically distorting the truth. But such a “victory” is temporary and involves impressions and not the essence of events.

Ecclesiastical things are not black and white and always require time and patience. It is a huge mistake for Ukrainian brothers to reproduce this pessimism themselves, since it pours water into the Russian policy mill and the Moscovites' attempt to undermine the Autocephalous Church of Ukraine.

What they ought to do in Ukraine - and they owe it to their Nation's History and Freedom - is to work with patience, perseverance and prayer for the consolidation of the Autocephalous Church of Ukraine. What they need to know is that the river does not turn back. Since the Tomos was published and given, the issue has been ecclesiologically and theologically finished. There is already the Autocephalous Church of Ukraine, with the sole recognition of the Ecumenical Patriarchate, which has the exclusive right to do so. The “recognitions” of the other Orthodox Churches have no constitutive, but customary, character for the canonical existence of the Autocephalous Church.

Recognition in practice is eucharistic communion. And to this end, His Beatitude Metropolitan of Kyiv and All Ukraine Epiphanius will work with the wisdom and intelligence that he has.

Δελτίο ειδήσεων εκ Φαναρίου της 20ής Φεβρουαρίου 2019

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις

Ὁ Ἐξοχ. κ. Δημήτριος Βίτσας, Ὑπουργός Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδος, εἰς τά Πατριαρχεῖα

Τήν μεσημβρίαν τῆς Τετάρτης, 20ῆς Φεβρουαρίου, ὁ Ἐξοχ. κ. Δημήτριος Βίτσας, Ὑπουργός Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς τῆς Ἑλλάδος, προσῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Ἐντιμ. κ. Σπυρίδωνος Βούλγαρη, Συμβούλου αὐτοῦ.

Τόν Ἐξοχώτατον, εἰς ὅν ἀπεδόθησαν αἱ προβλεπόμεναι ὑπό τοῦ Πρωτοκόλλου τιμαί, ὑπεδέχθησαν ἐν τῇ εἰσόδῳ τῶν Πατριαρχείων κληρικοί τῆς Πατριαρχικῆς Αὐλῆς, ἐν συνεχείᾳ οὗτος ἐγένετο δεκτός ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐν τῷ ἐπισήμῳ Αὐτοῦ Γραφείῳ, εἶτα δέ παρεκάθησεν εἰς τήν Πατριαρχικήν Τράπεζαν. Ἡ Α. Ἐξοχότης προεπέμφθη μετά τῶν προσηκουσῶν τιμῶν.

*  *  *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:

- Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Νεκτάριον Πόκιαν, Ἡγούμενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Θαρρενοῦ καί Διευθυντήν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ Θάρρι, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρόδου, μετά τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Ἀμφιλοχίου Σακαλλέρου, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας. 

- Τόν Αἰδεσιμολ. Μ. Πρωτοπρεσβύτερον κ. Γεώργιον Τσέτσην, ἐκ Γενεύης.

- Τόν Αἰδεσιμ. Πρεσβύτερον κ. Παῦλον Ceha, ἐκ Βρυξελλῶν, μετά τοῦ Ἐλλογιμ. Δρος Θεολογίας κ. Μαρτίνου Abijski, ἐκ Bialystok Πολωνίας. 

- Τόν Ἐντιμ. κ. Δοῦκαν Μαρινόπουλον, Ἐμπορικόν Ἀκόλουθον παρά τῷ ἐνταῦθα Γενικῷ Προξενείῳ τῆς Ἑλλάδος.

- Τήν Ἐλλογ. κ. Ἀναστασίαν Μουμπαγιατζόγλου, συνταξιοῦχον ἐκπαιδευτικόν, ἐντεῦθεν. 

- Τούς Ἐντιμ. κ. κ. Σταῦρον Δογιάκην καί Γεώργιον Τυλιγάδαν, ἐπιχειρηματίας, ἐξ Ἀθηνῶν. 

Τόν Ἐντιμ. κ. Ἀνδρέαν Ρομπόπουλον, Ἰδιοκτήτην - Γεν. Διευθυντήν τῆς ἐνταῦθα ἐφημερίδος «ΗΧΩ», μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Ἐλλογ. κ. Μαρίας.  

Ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής της Ελλάδας στο Φανάρι και άλλες επαφές Βαρθολομαίου

Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είχε σήμερα, Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2019, ο Υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής της Ελλάδος, κ.Δημήτριος Βίτσας.

O κύριος Βίτσας, που συνοδευόταν από τον Διπλωματικό Σύμβουλό του, κ.Σπύρο Βούλγαρη, είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τον Παναγιώτατο, σε εγκάρδια ατμόσφαιρα, ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος.

Σε δήλωσή του, αμέσως μετά, ο κ. Υπουργός εξέφρασε την χαρά του για την συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, γιατί «πρόκειται για έναν σοφό άνθρωπο που η γνώμη του πάντοτε  βαρύνει όπως και η δραστηριότητά του».

*   *   *

Αμέσως μετά ο Παναγιώτατος δέχθηκε τον Διευθυντή της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, Δημήτριο Ζώτο, με την φιλόλογο Ελένη Αγγέλη και τις μαθήτριες Ιωάννα Καραντάς, Όλγα Κιοσκέρ και Σελίνα Τζαρτζάρ, που έλαβαν το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό με τον τίτλο «Η ελληνική γλώσσα είναι ψυχή, η ψυχή του πολιτισμού», που συνδιοργάνωσαν το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος και η Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού, σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, με αφορμή τη θεσμοθέτηση, από την ελληνική πολιτεία,  της 9ης Φεβρουαρίου, ως ημέρας παγκόσμιου εορτασμού της Ελληνικής Γλώσσας. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν, με 42 μικρές ιστορίες/παραμύθια, παιδιά από περισσότερες από 15 χώρες. Τα παραμύθια συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο, που εκδόθηκε με τη συνδρομή της Βουλής των Ελλήνων και την επιμέλεια συγγραφέων-μελών του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ, και τον οποίο προσέφεραν, σήμερα, στον Παναγιώτατο, οι τρεις μαθήτριες της Πατριαρχικής Μεγάλης του Γένους Σχολής, που το δικό τους παραμύθι με τίτλο, «Οι χαμένες λέξεις», τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνεχάρη όλως ιδιαιτέρως τις μαθήτριες, τον Διευθυντή της Σχολής και όλους τους εκπαιδευτικούς της. Τους ευχήθηκε ακόμα περισσότερες επιτυχίες και τους διαβεβαίωσε ότι η Μητέρα Εκκλησία πάντοτε θα μεριμνά για την ενίσχυση των νεαρών βλαστών της Ρωμηοσύνης.

*   *   *

Χθες, Τρίτη, 19 Φεβρουαρίου, ο Παναγιώτατος δέχθηκε σε ακρόαση ομάδα Κυπρίων Εκπαιδευτικών από το Λονδίνο, υπό την ηγεσία της Προϊσταμένης της εκεί Κυπριακής Εκπαιδευτικής Αποστολής, κυρίας Μαρίας Παπαλουκά.  Στην ομιλία του αναφέρθηκε στους μακραίωνους στενούς δεσμούς συνεργασίας ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Κύπρου, καθώς και στο πολυδιάστατο έργο της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, που παρά τις ποικίλες δυσκολίες και τη συρρίκνωση του ποιμνίου της στην ιστορική της Έδρα, συνεχίζει την οικουμενική αποστολή της με τον ίδιο δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Ιδιαίτερη μνεία έκανε στις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την προώθηση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού διαλόγου, ενώ ζήτησε από τους προσκυνητές να μεταφέρουν στους οικείους τους, στους συναδέλφους και τους μαθητές τους την στοργή και την ευλογία του Πατριαρχείου. 

*   *   *

Αμέσως μετά, ο Οικουμενικός Πατριάρχης υποδέχθηκε τους τελειοφοίτους της Αθωνιάδας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας, που συνοδεύονταν από τον Ιερομόναχο Θεόφιλο Παντοκρατορινό, μέλος της Εφορίας της Ακαδημίας, τον Διευθυντή της, Δημήτριο Δημάκη καθώς και τον Αρχιμ. Κωνσταντίνο Φουντουκίδη, καθηγητή. Ο Παναγιώτατος, ως πνευματικός πατέρας και Ποιμένας και του Αγίου Όρους, είχε την ευκαιρία να συζητήσει με τους Καθηγητές και τους μαθητές, στους οποίους έδωσε πατρικές συμβουλές και την Πατριαρχική ευλογία του για την συνέχιση του πολυεύθυνου έργου τους και την επιτυχία στις σπουδές τους, ενώ γι’ άλλη μια φορά εξέφρασε την βαθειά αγάπη και στοργή της Μητρός Εκκλησίας για τη σημαντική και ιστορική αυτή δικαιοδοσία της, την υπερχιλιόχρονη μοναστική πολιτεία του Άθω. 

Η αποκάλυψη της πηγής και της πληγής της ρωσικής υψηγορίας

Ένα βαρυσήμαντο κείμενο εκκλησιαστικής ιστορίας, από την προσωπική του εμπειρία, του έγκριτου καθηγητή και θεολόγου κ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΠΑΝΩΤΗ

Γιατί η Ρωσική Εκκλησία έχει ξεστρατίσει από την απλανή οδό των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας

Γράφει ο π. ΡΩΜΑΝΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Στην ομιλία του μετά το πέρας του Εσπερινού του Σαββάτου 16 Φεβρουαρίου 2019 στο Φανάρι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, με αφορμή και την παροχή Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, είπε μεταξύ άλλων: «Εδώ είναι το Ιερόν μας Κέντρον, εδώ είναι το σημείον αναφοράς όλων των Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων. Έχουμε το Κέντρον μας, έχουμε την Κιβωτόν της σωτηρίας, έχουμε ό,τι ιερότερον και πολυτιμότερον θα μπορούσε να μας χαρίσει ο Θεός. Και Αυτός εχάρισε εις το Γένος μας, σε εμάς τους Έλληνας Ορθοδόξους εχάρισε την ηγεσίαν της Ορθοδοξίας. Και με αυτό το υψηλό αίσθημα ευθύνης πράττομε ό,τι πράττομε και κατευθύνουμε τα διορθόδοξα πράγματα, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν πράττουν οι φίλοι μας και οι εχθροί μας, ανεπηρέαστοι από όλα αυτά, έχοντας βαθειά τη συναίσθηση του χρέους, με το οποίον επεφόρτισε η Ιστορία την Ρωμιοσύνην, το Κέντρον που βρίσκεται πάντοτε εδώ, στην Κωνσταντινούπολη».

Οι αναφορές αυτές του Παναγιωτάτου δεν έγιναν ούτε «τυχαία» ούτε «κατά λάθος», ούτε φυσικά σηματοδοτούν μία ξαφνική «εθνικιστική» έξαρση ή κάτι άλλο παρεμφερές, όπως κακεντρεχώς και ανιστόρητα σχολιάζουν ορισμένοι. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ουσιαστικά προέβαλε, για να το αντιληφθούν όλοι, ότι το Ουκρανικό Ζήτημα δεν είναι παρά μια αφορμή, ένα σύμπτωμα μόνον της διαχρονικής αρνητικής πολιτικής της Ρωσικής Εκκλησίας έναντι του Οικουμενικού Θρόνου. Όλα ξεκινούν από την ασεβή και αντίθεη επιδίωξη της Μοσχοβίας, εδώ και αιώνες, «να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη», για να το πούμε με απλά λόγια. Δηλαδή, καταπατώντας όλες τις Οικουμενικές Συνόδους, όλους τους Ιερούς Κανόνες, ολάκερη τη δισχιλιετή Ιερά Παράδοση της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, οι ιθύνοντες της Ρωσικής Εκκλησίας επιχειρούν, εδώ και πέντε περίπου αιώνες (οπωσδήποτε μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως), με κάθε δόλιο και ασεβές μέσο, στα πλαίσια του ιδεολογήματος της «Τρίτης Ρώμης», να υπονομεύσουν τον Ιερό και Θεοΐδρυτο Θεσμό του Οικουμενικού Θρόνου και να επιβάλουν την δική τους αυτόκλητη και ανίερη ηγεσία στην Εκκλησία. Και λέγω ανίερη, διότι ό,τι δεν προέρχεται από το Θέλημα του Θεού, αλλά επιχειρείται να επιβληθεί στην Εκκλησία με αθέμιτα κοσμικά μέσα, είναι ανίερο, αντίχριστο, δαιμονιώδες.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος το διετύπωσε με ένα υπέροχο και αδιαμφισβήτητο τρόπο ως εξής: «Κατά συνέπεια οἱ θεωρίες περί Τρίτης Ρώμης εἶναι ἀπαράδεκτες ἀπό κάθε πλευρᾶς. Ἄν αὐτό κατανοηθῆ, τότε πιθανόν νά λυθοῦν καί ἄλλες κατά καιρούς ἀναφυόμενες διενέξεις. Ὅποιος ὑπονομεύει τόν ἱερό θεσμό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, μέ ὁποιονδήποτε τρόπο, ὁ ὁποῖος θεσμός καθιερώθηκε ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα στίς Οἰκουμενικές Συνόδους, αὐτός θά ἀποτύχη σέ ὅλους τούς χρόνους καί σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Γιατί δέν πρέπει νά ὑπερβαίνουμε τά ὅρια «ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες ἡμῶν» (Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Ὑπάρχει «Τρίτη Ρώμη»;).

Επειδή όμως κάποιοι μπορούν να ισχυρισθούν ότι τα παραπάνω προέρχονται από Έλληνες και συνεπώς έχουν σχετική αξία, ευθύς αμέσως θα παραθέσουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη χειρόγραφη «Θεολογική Διαθήκη» («богословском завещании») του μεγάλου Ρώσου Θεολόγου της Διασποράς, του αοιδίμου Πρωθιερέως Γεωργίου Φλωρόφσκυ, ο οποίος, έχοντας εκ των έσω επίγνωση της δυτικόστροφης εκτροπής που υπέστη η ρωσική θεολογία, κυρίως μετά τον 17ο αιώνα -με σκοπό να αμφισβητηθεί το κύρος και η διαχρονικότητα της Ελληνικής Πατερικής Θεολογίας, αυτής δηλαδή που θεμελίωσε τα δόγματα και την απλανή διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την πρώτη στιγμή μέχρι και τουλάχιστον τον Μέγα Φώτιο- γράφει:

«Спасение пришло от иудеев и рас- пространилось по миру в греческих категориях. Быть христианином — значит быть греком, так как нашим основным авторитетом является греческая кни- га — Новый Завет. Христианская весть навсегда выражена в греческих катего- риях. Это не было прямолинейным [blunt] принятием эллинизма как такового, но расчленением эллинизма. Старый эллинизм должен был умереть, но новый был по-прежнему выражен по-гречески: христианский эллинизм нашей догма- тики, от Нового Завета до Григория Паламы, и даже до настоящего времени. Я лично готов защищать этот тезис на двух различных фронтах: против недавно возникшего возрождения гебраизма и против всех попыток переформулировать догматы в категориях современной философии, будь то германской, датской или французской (Гегель, Хайдеггер, Кьеркегор, Бергсон, Т. де Шарден) и всей так называемой славянской ментальности».

(Μετάφραση με την επιμέλεια του φίλου Al Anopatis: «Η σωτηρία προήλθε από τους Εβραίους και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο με ελληνικές κατηγορίες. Το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι Έλληνας, αφού η κύρια αυθεντία μας είναι το ελληνικό βιβλίο, η Καινή Διαθήκη. Το μήνυμα του Χριστιανισμού εκφράστηκε και θα εκφράζεται πάντοτε με ελληνικές κατηγορίες. Αυτό δεν ήταν μια απευθείας, χοντροκομμένη, αποδοχή του αρχαίου Ελληνισμού, αλλά η αποσυναρμολόγηση του Ελληνισμού. Ο παλαιός Ελληνισμός θα έπρεπε να είχε πεθάνει, αλλά ο καινούριος πάλι εκφράστηκε στα Ελληνικά: Ο Χριστιανικός Ελληνισμός της δικής μας δογματικής από την Καινή Διαθήκη μέχρι το Γρηγόριο τον Παλαμά και ακόμη έως τις ημέρες μας. Είμαι προσωπικά έτοιμος να υποστηρίξω αυτήν την αρχή σε δύο διαφορετικά μέτωπα: ενάντια στην πρόσφατη αναβίωση του εβραϊσμού και ενάντια σε κάθε προσπάθεια να ξαναπούμε τα δόγματα με κατηγορίες της σύγχρονης φιλοσοφίας, είτε γερμανικής, είτε δανέζικης, είτε γαλλικής (Hegel, Heidegger, Kierkegaard, Bergson, T. de Sharden), και ενάντια σε ολόκληρη τη λεγόμενη σλαβική πνευματικότητα». 

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο μεγάλος Έλληνας Θεολόγος, Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ρωμανίδης, στο βιβλίο του «ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ της ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» σημειώνει: «Υπό την επίδρασιν των Δυτικών φαίνεται ότι πρώτον οι Ρώσσοι εδέχθησαν την ιδέαν περί λήξεως της ελληνόφωνης πατερικής περιόδου. Μετά την εν Ρωσσία επικράτησιν κατά τον ΙΖ' και ΙΗ' αιώνα της λατινικής γλώσσης, ως γλώσσης της ρωσσικής θεολογίας, εκαλλιεργήθη η παράδοσις των Δυτικών περί της καταπτώσεως της ελληνόφωνης θεολογίας. Φαίνεται ότι ταύτην την δήθεν παρακμήν συνεδίαζον οι Ρώσσοι με ιστορικά γεγονότα ως η ψευδοένωσις της Φλωρεντίας του 1439 και με την ιδέαν ότι οι κατ' εξοχήν φύλακες της Ορθοδοξίας εγένοντο οι Ρώσσοι μετά την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως».

Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε γιατί κατά τους τελευταίους πέντε περίπου αιώνες η Ρωσική Εκκλησία έχει ξεστρατίσει τόσο επικίνδυνα από την απλανή οδό των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, των Ελλήνων Πατέρων της Εκκλησίας. Όπως το έχουμε ξαναγράψει, οι Μοσχοβίτες δεν συμμετείχαν στους πόνους και στους αγώνες της πρώτης χιλιετίας της Εκκλησίας, κατά την οποία, με επίκεντρο τη Ρωμιοσύνη, τον Χριστιανικό Ελληνισμό, σύμφωνα με τον Φλωρόφσκυ, αποκρυσταλλώθηκαν άπαξ διά παντός τα δόγματα και η διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα παρέλαβαν έτοιμα, μασημένη παιδική τροφή, γάλα μητρικό από τους μαζούς της Μητρός αυτών και ημών Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. Και ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι εσαεί ευγνώμονα τέκνα της στοργικής αυτής Μάνας, που τους ανακάλεσε από τα σκοτάδια της βαρβαρικής και παγανιστικής ειδωλομανίας προς το Φως του Χριστού και τη δυνατότητα της αιωνίου ζωής, εκείνοι, κατά τους τελευταίους αιώνες, έχοντας διαστραφεί από την εισβολή του δυτικού φραγκικού πνεύματος στη ρωσική θεολογία και διανόηση, κατέστησαν οι μεγαλύτεροι πολέμιοι της Μητρός τους, οι πλέον ειδεχθείς και θεήλατοι πατραλοίες, από τους οποίους δυστυχώς εμπνεύστηκαν και καθοδηγήθηκαν σε παρόμοιες αποστατικές συμπεριφορές και άλλοι λαοί, τέκνα του Οικουμενικού Θρόνου, όπως λ.χ. οι Βούλγαροι (βλέπε Βουλγαρικό Σχίσμα, Βουλγαρική Εξαρχία).

Αναγκαία λοιπόν, περισσότερο παρά ποτέ, η επανατοποθέτηση των πραγμάτων από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην ορθή εκκλησιολογική, ιστορική και ιεροκανονική τους διάσταση, την οποία, η ακριβοπληρωμένη και επιτήδεια μοσχοβίτικη προπαγάνδα, δίκην ψευδοχρίστων και ψευδοπροφητών, έχει διαστρέψει σε τέτοιο βαθμό, «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς» (πρβλ. Ματθ. κδ΄ 24).

Παρουσίαση του Αφιερωματικού Τόμου «Η Κυρά των Αθηνών και Καλλιμάρτυς του Γένους»

Ρεπορτάζ: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης

Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής η επίσημη παρουσίαση του Αφιερωματικού Τόμου προς τιμήν της Αγίας Φιλοθέης, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της Αγίας.

Την εκδήλωση διοργάνωσε η Βιβλιοθήκη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ενώ παρέστησαν, επίσης, Αρχιερείς, ακαδημαϊκοί, πολιτευτές, κλήρος και λαός.
Τον Αρχιεπίσκοπο συνόδευε ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών, ο οποίος μεταφέροντας τον χαιρετισμό του Αρχιπεικσόπου τόνισε ότι «η σημερινή εκδήλωση είναι μία ψηφίδα σε ένα μωσαϊκό ευγνωμοσύνης, αγάπης και ευχαριστίας προς την ευεργέτιδα της Αθήνας και της πατρίδας, προς την Κυρά μας, την Αγία Φιλοθέη. Όλο το έργο το οποίο επιτελεί η Ιερά Αρχιεπισκοπή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βηματισμός στα χνάρια της Αγίας Φιλοθέης». Αναφέρθηκε, ακόμη, στις δομές της Αρχιεπισκοπής, αλλά και στο κοινωνικό έργο της τονίζοντας πως «όλα αυτά ακολουθούν την παρακαταθήκη αγάπης θυσίας και προσφοράς της Αγίας προς όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως».

Στην συνέχεια χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Μελέτιος-Αθανάσιος Δημόπουλος, ενώ τον συντονισμό είχε ο Δρ. Σεβαστιανός Ανδρεάδης, Γενικός Διευθυντής του Κέντρου Παιδείας, Εθελοντισμού και Πολιτισμού της Αρχιεπισκοπής.

Αμέσως μετά ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, επίτιμος διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, μίλησε με θέμα που αφορά στην κενωτική δόξα της Εκκλησίας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ έκανε αναφορά και στο ποιητικό εγκώμιο του Μακαριωτάτου προς την Αγία που περιέχεται στο προλογικό σημείωμα του Τόμου.
Κατόπιν, ο τόμος με τίτλο "Η Κυρά των Αθηνών και Καλλιμάρτυς του Γένους. Η συμβολή της Αγίας Φιλοθέης στην πνευματική αφύπνιση του ελληνικού λαού" παρουσιάστηκε από τον Γενικό Διευθυντή του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας κ. Αλέξανδρο Κατσιάρα.

Ο αφιερωματικός αυτός τόμος περιέχει τα πρακτικά της Επιστημονικής Ημερίδας που διεξήχθη στις 17 Φεβρουαρίου του 2017 στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Η εκδήλωση αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας προσπάθειας που τέθηκε προ διετίας υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας και αποτελεί σημείο αναφοράς για τη συνεργασία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την Πολιτεία και το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Την εκδήλωση επένδυσε μουσικά η χορωδία Ψαλτών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο τέλος της εκδήλωσης τον Τόμο ενεχείρισε στον Αρχιεπίσκοπο ο Διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών Δρ Σεβαστιανός Ανδρεάδης.