Μετά την επιστροφή, στα προπύλαια του ναού έγινε Δέηση, κατά την οποίαν ο Εφημέριός μας επισήμανε τη Χαρά που εγκαινιάζει στον κόσμο μας ο Αναστημένος Ιησούς, πατάσσοντας το κράτος του Άδη και την άβυσσο των παθών μας. Είπε επίσης, ότι τέτοιες παραδοσιακές τελετές δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουν, εάν ο λαός μας δεν συμμετέχει, ενώ η συσπείρωσή μας στο Σώμα της Εκκλησίας (με τα θρησκευτικά και πολιτισμικά στοιχεία που διασώζει) αποτελεί πράξη αντίστασης στο ρεύμα της εν γένει αλλοτρίωσης, η οποία κατατρύχει τον καιρό και τον τόπο μας.
