Δυο στιγμές από την λιτανεία της Παναγίας στο Καλπάκι Ρωμυρίου Ζακύνθου

 Εσπέρας Κυριακής, 7ης Σεπτεμβρίου 2014
Φωτο-ανταπόκριση: Μάριος Μπενίσης

Προσκυνηματικό πέρασμα από το σημερινό Πανηγύρι της Σπηλούλας

 Απόγευμα 7ης Σεπτεμβρίου 2014, στο ιδιόκτητο προσκύνημα των Καλλινικαίων Καληπάδου εν Ζακύνθω 

Φωτολήψεις σε άσπρο μαύρο: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας 

Προεόρτια των Γενεθλίων της Παναγίας και μνήμη των Εθνομαρτύρων της Μικρασιατικής Καταστροφής

 Σήμερα το πρωί, στον ναό της Φανερωμένης Μπανάτου 
Φωτογραφίες: Διονύσης Ν. Κοντονής 

Σήμερα, 7 Σεπτεμβρίου 2014, Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, η Ευχαριστιακή Σύναξή μας έγινε στον ναό της Φανερωμένης μας, εδώ στο Μπανάτο της Ζακύνθου, όπου προεορτάσαμε τη Γέννηση της Θεοτόκου και τη μνήμη των Πατέρων που μαρτύρησαν κατά την Καταστροφή της Μικράς Ασίας, το 1922. 

Στη Λειτουργία διακόνησε ο νέος ενορίτης μας και νέος Διάκονος Δημήτριος Αποστολόπουλος, ο δε Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, ομίλησε επίκαιρα προς τους εκκλησιασθέντες. 
          Για την θεομητορική εορτή ανέφερε χαρακτηριστικά: "Η υπέρβαση του ονειδισμού της ατεκνίας, δηλαδή η απόκτηση της Μαρίας, από τον Ιωακείμ και την Άννα, τους ηλικιωμένους γονείς της, αποτελεί σταθμό στην Ιστορία των χρόνων της Αγίας Γραφής, αλλά και της Παγκόσμιας Ιστορίας, με την έννοια ότι η στείρα και γηρασμένη ανθρωπότητα αξιώθηκε ενός έκτακτου ουράνιου δώρου, ενός αμώμητου σκεύους εκλογής για τη σωτηρία πάντων και πασών, ενός πρωτότυπου και ανεπανάληπτου δοχείου της θείας Χάριτος, μέσω του οποίου θα συνέβαινε η συγκατάβαση του θείου και ο ουρανισμός όλων των γήινων υποθέσεων".  

          Για τους Μικρασιάτες Μάρτυρες είπε, εξάλλου: "Άνθρωποι όχι δίχως ελαττώματα και αδυναμίες και αυτοί, στην ώρα κατά την οποία ήταν χρεία, κλήθηκαν να πουν -και είπαν με όση φωνή ψυχής διέθεταν- το μεγάλο ΝΑΙ στην αυτοθυσία. Υπέφεραν τα πάνδεινα, μπροστάρηδες του Χρέους και δεν εγκατέλειψαν το σταυρούμενο ποίμνιό τους, αποδεικνυόμενοι έτσι, με το ίδιο το τίμιο αίμα τους, αληθινοί Πατέρες ενός εμπερίστατου και ολοκαυτωθέντος εντέλει λαού. Γι' αυτό, λοιπόν, τους τιμάμε και τους προβάλλουμε σήμερα ως Σηματωρούς και Κήρυκες (κατά την ωραία έκφραση του Ελύτη), σε μιαν εποχή πολλαπλών κρίσεων και ολοκαυτωμάτων".

Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ευλογήθηκε μια Φανουρόπιτα, την οποία έφερε στην εκκλησία -ως εκπλήρωση τάματος- μια ευσεβής ενορίτισσά μας!