2003. Υποδοχή του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Ζάκυνθο και Δοξολογία επί τη αφίξει του

   Εσπέρας 22ας Αυγούστου 2003 / Λιμάνι και Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου   

Χ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Σ Μ Ο Σ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΛΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

(22 Αυγούστου 2003)

Ιερώτατε Μητροπολίτα Ζακύνθου και φίλτατε εν Χριστώ αδελφέ κύριε Χρυσόστομε,

Ιερώτατοι αδελφοί Αρχιερείς,

Εντιμότατε κύριε Κωνσταντίνε Τσαγκαρόπουλε, Δήμαρχε Ζακύνθου,

Αδελφοί και Τέκνα εν Κυρίω,

          Με βαθείαν συγκίνησιν και μεγάλην χαράν παραγματοποιούμεν την πρώτην ταύτην επίσημον Πατριαρχικήν ημών επίσκεψιν εις την μυροβόλον νήσον των Ζακυνθίων, το περιάκουστον “Φιόρο του Λεβάντε”, το άνθος της Ανατολής.

          Ερχόμεθα από την Πόλιν, κομίζοντες τον χαιρετισμόν της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εις τον ευσεβή λαόν των Ζακυνθίων. Ερχόμεθα διά να ίδωμεν τα προσφιλή σας πρόσωπα και να συμπροσευχηθώμεν μεθ' υμών του Ποιμενάρχου της νήσου και αγαπητού αδελφού και συλλειτουργού Ιερωτάτου Μητροπολίτου κυρίου Χρυσοστόμου και των λοιπών συνελθόντων αγίων αδελφών και όλων σας επί τη εορτή του μεγάλου προστάτου των Ζακυνθίων και όλων των Ορθοδόξων Αγίου Διονυσίου, Αρχιεπισκόπου Αιγίνης και ευκλεούς τέκνου της νήσου ταύτης. Ερχόμεθα διά να παρακαλέσωμεν τον Άγιον, και δι' αυτού τον Κύριον, τον επιβλέποντα επί την γην και ποιούντα αυτήν τρέμειν, επί τη θλιβερά πεντηκοστή επετείω από των καταστρεπτικών σεισμών του 1953, να στερεώνη την Ζάκυνθον και όλην την Επτάνησον επί την πέτραν της αγάπης και της φιλανθρωπίας Του και εκείνο “το χάσμα π' άνοιξε ο σεισμός κι ' ευθύς εγιόμισε άνθη”, κατά τον μεγάλον Εθνικόν Ποιητήν, να είναι πάντοτε πεπληρωμένον από τα άνθη της ευσπλαχνίας Του και πάσης αγαθοδωρίας.

          Ερχόμεθα διά να συγκεράσωμεν την αρχαίαν ευγένειαν του Γένους με την παροιμιώδη Ζακυνθινήν “τζεντιλιτά”. Να σμίξωμεν τας ιεράς παραδόσεις του Βυζαντίου με την ιδιότυπον εκκλησιαστικήν παράδοσιν της Νήσου, την οποίαν καλώς πράττοντες διαφυλάσσετε ως κόρην οφθαλμού μέχρι της σήμερον. Να σας είπωμεν ότι η καρδία του Πατριάρχου και πάντων των εν τη Πόλει αδελφών σας συναντά τους παλμούς της ιδικής σας καρδίας εν αγάπη Χριστού βαθυτάτη. Να ίδωμεν τους τόπους, τους οποίους ηγίασεν η άσκησις του Αγίου Διονυσίου, η πίστις του Αγίου Θεοφίλου και το μαρτυρικόν αίμα των Οσιομαρτύρων της Μονής των Στροφάδων. Να προσκυνήσωμεν και να λάβωμεν δύναμιν και ευλογίαν. Να προσπέσωμεν εις τους πόδας του Αγίου Διονυσίου και να λάβωμεν την ευχήν και την χάριν του.

          Ευχαριστούμεν εκ μέσης καρδίας την υμετέραν φίλην Ιερότητα , τιμιώτατε αδελφέ άγιε Ζακύνθου κύριε Χρυσόστομε, διά την πρόφρονα πρόσκλησιν και διά την θερμήν και αδελφικήν υποδοχήν – ευχαριστούμεν και υμάς, Εντιμότατε Δήμαρχε Ζακυνθίων κύριε Κωνσταντίνε Τσαγκαρόπουλε διά τους ευγενείς και φιλόφρονας λόγους της προσφωνήσεώς σας, ως και διά την γενομένην εις την ημετέραν μετριότητα τιμήν της ανακηρύξεως εις Επίτιμον Δημότην Ζακύνθου και της παραδόσεως της χρυσής κλειδός της πόλεως Ζακύνθου. Διά την τιμήν αυτήν ευχαριστίας αναλόγους απευθύνομεν και εις τον Πρόεδρον και τα Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της Πόλεως. Το λοιπόν, αισθανόμεθα από της σήμερον ως ένας από σας, Ζακύνθιος, Επτανήσιος. Συμπολίτης του Αγίου Διονυσίου, του Κάλβου και του Σολωμού. Ευχαριστούμεν διά την τιμήν και την χαράν αυτήν και πάλιν και πολλάκις.

          Να είναι ευλογημένη η πόλις της Ζακύνθου, η πόλις μας! Να είναι ευλογημένη η νήσος της Ζακύνθου, το Τζάντε μας! Να είναι ευλογημένος ο θεοσεβής Ζακυνθινός λαός, ο εν τη νήσω διαβιών και ο εν τη ξένη, μέχρι των περάτων της γης!

          Η χάρις του Θεού και το άπειρον Αυτού έλεος ευχόμεθα να σας σκεπάζουν, αδελφοί και τέκνα – να σκέπουν και να προφυλάσσουν την Ζάκυνθον, όλην την Επτάνησον, την Ελλάδα, τον κόσμον όλον.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΜΑ

ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

(22 Αυγούστου 2003)

Χαρά καί Χάρις ἐπέλαμψε σήμερα ἐν Ζακύνθῳ! Τιμή καί δόξα ἀνέκφραστη γιά τό νησί τῶν Ἁγίων καί τῶν Ποιητῶν! Τό ἀναμενόμενο κατέστη ἤδη γεγονός! Τό ὄνειρο, πραγματικότητα! Ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους, ὁ Πρωτοκορυφαῖος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐνώπιόν μας!

          Καλῶς ἤρθατε, Γέροντα!

          Καλῶς ὁρίσατε, Παναγιώτατε!

          Παλλόμενες οἱ ψυχές μας, χιλιάδων λαοῦ Ζακυνθίων καί προσκυνητῶν ἐκ περάτων ὑποδεχόμαστε Ἐσᾶς, τόν Πρῶτο, τόν Ἐξέχοντα, τόν «εἰς τόπον καί τύπον Θεοῦ» παριστάμενο στό νησί μας!

          Ἰδού, Κλῆρος καί Λαός, Ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, ἀτενίζομε τό τίμιο πρόσωπό Σας, σάν σέ Πατέρα στοργικότατο, φορέα ἐθνικῆς Μνήμης καί Ἱστορίας, πλοηγό ἐπιδεξιότατο «ὑποθέσεων ψυχικῶν», ὅπως θά ἔλεγε καί ὁ συμπατριώτης μας ἐθνικός βάρδος.

          Γνωρίζομε τήν ἀγωνία καί τόν ἀγώνα Σας γιά τήν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξία, γνωρίζομε τί ἐστί νά μένεις ξάγρυπνος ἐπισκοπώντας τήν ἀσφάλεια καί τήν ἀκεραιότητα τῶν ἀπ’ αἰώνων παραδεδομένων ἱερῶν καί ὁσίων.

          Γνωρίζομε, τί σημαίνει νά διατηρεῖς ἄσβεστη τή φλόγα τοῦ πραγματικοῦ καί νοητοῦ Φαναρίου, σέ καιρούς μάλιστα, πού ὁ κάθε εἴδους καί προσωπείου Χαιρέκακος θά ἐπιθυμοῦσε τήν καταβαράθρωση τῆς περίοπτης ἀξίας του.

          Ἐμεῖς ὅμως, ἀπό αὐτή τήν ἄκρη τῆς Ὀρθοδοξίας, κηρύττομε καί διαδηλώνομε εὐθαρσῶς, ὅτι μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις θά κρατήσουμε ἀναμμένο τό Φανάρι, ζωντανή τή Φλόγα, ἀδιαπραγμάτευτη τήν Ἀξία τῆς οἰκουμενικότητάς Σας.

          Λαμπρή ἡ ἡμέρα τῆς παρουσίας Σας ἀνάμεσά μας! Οἱ καρδιές μας ἕτοιμες νά Σᾶς ἀγκαλιάσουν καί νά εὐλογηθοῦν ἀπό τήν ἀγάπη Σας, Παναγιώτατε! Ἡ νῆσος δική Σας! Θεωρεῖστε, ὅτι ὄντως ἤλθατε στά ἴδια! Ἐσεῖς αὐτές τίς μέρες εἶσθε ὁ Ποιμενάρχης μας!!!

          Μέ πνεῦμα σεβασμοῦ καί φρόνημα ἀφοσιώσεως, μέ ὦτα εὐήκοα καί ἀναπεπταμένο τό νοῦ, προσδοκοῦμε λόγους οἰκοδομῆς, στοργῆς, ἀγάπης καί, γιατί ὄχι, παραμυθίας γιά ὅποιον τό ἔχει ἀνάγκη. 

          « Βόσκε τά ἀρνία μου », λοιπόν, Παναγιώτατε, «ποίμαινε τά πρόβατά μου »!!!

Η προσφώνηση του Βουλευτή κ. Διονύση Γκούσκου

Παναγιότατε,
     Το νησί μας Σας αγκαλιάζει. Καλωσορίζει τον πρώτο μεταξύ ίσων της Ορθοδοξίας, που συμβολίζει, διαχρονικά, την ιστορία της, την οικουμενικότητα και την ενότητά της.

     Κι είναι οι στιγμές κρίσιμες. Γιατί περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο σήμερα, ν’ ακουστεί η φωνή της Εκκλησίας δυνατή και καθαρή. Να στείλει το μήνυμα της Αγάπης, της Ισότητας και της Ελπίδας, σ’ έναν κόσμο βαθιά ταραγμένο, σε μια εποχή εκκωφαντικής σύγχυσης.

     Σ’ ένα κόσμο θρυμματισμένο, ματωμένο που κυριαρχεί η βία των ισχυρών κι η ειρήνη παραμένει όραμα κι όχι πραγματικότητα, αναμένουμε από την Εκκλησία μας να είναι μαχητικά ειρηνοποιός, στην πρώτη γραμμή! Ανάλγητος ο δυτικός κόσμος σωρεύει περιττά αγαθά, όταν εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα και την εγκατάλειψη. Το δίδαγμα του «έχοντος δύο χιτώνας...» δεν άγγιξε ούτε συγκίνησε τη Δύση.

     Τούτο το νησί γνωρίζει από καταστροφές και δυστυχία. Πενήντα χρόνια πέρασαν από τους σεισμούς του ‘53, όπου έχασε τα πάντα, σε μια βιβλική καταστροφή. Του 'μεινε μόνον η ψυχή του! Η ίδια ψυχή που πρόσφατα, αυθόρμητα, το έσπρωξε ν’ αγκαλιάσει και να προστατέψει 750 βασανισμένους πρόσφυγες της Ανατολής, το μεγαλύτερο φορτίο ανθρώπινης δυστυχίας που έφθασε στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή που η Ευρώπη ύψωνε τείχη για να προστατευθεί από τους ταπεινούς και καταφρονεμένους της ζωής, εμείς τα γκρεμίζαμε κι ανοίγαμε την αγκαλιά μας.

     Είναι άφρονες όσοι πιστεύουν πως η βία της απελπισίας καταπνίγεται με την ωμή βία του πολέμου!

     Η Δύση οφείλει να είναι εκεί στον Τρίτο Κόσμο, παρούσα, για να λύνει προβλήματα και να δίνει! Να μοιράζεται. Αρκετά έχει πάρει. Δεν δικαιούται να κλειστεί στον εαυτό της.

Παναγιότατε,
     Η θέση μας απέναντι στο μέλλον, το άγνωστο, το Θείο, είναι ελλιπής αν δεν ολοκληρώνεται από την απάντηση που δίνουμε στο παρόν. Ο Χριστιανισμός άνοιξε πρώτος ένα δρόμο κοινωνικό κι όχι ατομικό.

     Η αγάπη δικαιώνεται μέσα από τη συμπεριφορά μας στο πλησίον. Δεν είναι αφηρημένη έννοια. Η επιστροφή στην κοινωνία θα σημάνει μιαν επανάσταση του βαθύτερου χριστιανισμού.

     Περιμένουμε από την Εκκλησία να διαχυθεί στην κοινωνία, να ταυτιστεί μαζί της, να ματώσει, να μπει μπροστά με το παράδειγμά της και νιώθουμε πραγματική χαρά γιατί η Εκκλησία του νησιού μας βαδίζει σταθερά στο δρόμο της κοινωνίας. Κι είναι παρούσα με την πράξη της.

     Πέραν και πάνω από λαούς, κράτη και εποχές, πέραν από ανθρώπινες αδυναμίες και σύνορα, πέραν από νεκρούς κι άκαμπτους τύπους και κανόνες, ο χριστιανισμός μόνον ενωμένος κι οικουμενικός μπορεί να διαπεράσει τον κόσμο με το μήνυμα της αγάπης. Μόνον ενωμένος μπορεί ν’ ανοίξει διάπλατα τις ανθρώπινες ψυχές και να συμβάλει αποφασιστικά σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Κι αυτή την ενότητα, Παναγιότατε, την συμβολίζετε εσείς! Να 'στε βέβαιος πως, όπου κι αν πάτε, η αγάπη της Ζακύνθου θα σας ακολουθεί. 

Ο Μ Ι Λ Ι Α

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ ΕΝ ΤΩ ΙΕΡΩ ΝΑΩ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

(22 Αυγούστου 2003)

Ιερώτατε Μητροπολίτα Ζακύνθου και προσφιλέστατε εν Χριστώ αδελφέ κύριε Χρυσόστομε,

Ιερώτατοι και Θεοφιλέστατοι Άγιοι Αδελφοί,

Οσιολογιώτατε Καθηγούμενε της Ιεράς ταύτης Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου κύριε Διονύσιε,

Εντιμόττοι Άρχοντες, λαέ του Κυρίου περιούσιε,

          Αίνον και δοξολογίαν αναπέμπομεν εις τον εν τριάδι Ένα Θεόν, ο Οποίος ηξίωσεν ημάς να έλθωμεν εις την αγιοτόκον Νήσον υμών, την επ' ευγενεία και λεπτότητι τρόπων και ακμή γραμμάτων και πολιτισμού περιάκουστον.

          Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος!

          Ήτο αρχαία επιθυμία ημών να έλθωμςν ενταύθα και να καταθέσωμεν τα άνθη της ευλαβείας ημών προ του σεπτού σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου της Χριστομιμήτου Αγάπης και Συγνώμης! Του Αγίου, τον οποίον η χάρις του Θεού ετίμησεν ιδιαιτέρως, διαφυλάξασα αλώβητον και άφθορον το σώμα του, δια να ευρίσκεται ενταύθα, ομού μετά των άλλων αφθόρων αγίων λειψάνων, του εν Γαϊτανίω Αγίου Ιωσήφ του Σαμάκου του Κρητός, του εν Κεφαλληνία Αγίου Γερασίμου, και των εν Κερκύρα Αγίου Σπυρίδωνος του Θαυματουργού και Αγίας Θεοδώρας της Βασιλίσσης, ως ακρίτας της Ορθοδοξίας και ως διαρκής και διαπρύσιος μαρτυρία της αγάπης του Θεού διά τον άνθρωπον.

          Τα άφθαρτα ιερά λείψανα είναι επιπροσθέτως μία μεγαλόστομος διακήρυξις της αληθείας ότι ο Θεός ο απρόσιτος, είναι ταυτοχρόνως μεθεκτός υπό του αανθρώπου, διά των Ακτίστων Αυτού Ενεργειών, κατά την πολλήν Αυτού φιλανθρωπίαν και χάριν, παρά τας περί του αντιθέτου αντιλήψεις της Σχολαστικής λεγομένης και μη Ορθοδόξου Θεολογίας. Μετέχει του θεού ουχί μόνον πνεύματι και ψυχή, αλλά και σώματι. Εκ της μετοχής ταύτης του σώματος εις το Θείον διά των Ακτίστων Ενεργειών, το ανθρώπινον σώμα αγιάζεται, ευωδιάζει, θαυματουργεί, ενίοτε δε, ως εν προκειμένω το του Αγίου Διονυσίου, παραμένει ξένον της φυσικής φθοράς και διαλύσεως εις τα εξ ων συνετέθη. Είναι άγιον λείψανον. Και το άγιον λείψανον διαφέρει του πτώματος όσον το φως από το σκότος. Το πτώμα φέρει την σφραγίδα της φθοράς. Το άγιον λείψανον της αφθαρσίας. Το πρώτον του θανάτου. Το δεύτερον της ζωής. Το πρώτον δηνιουργεί φρικίασιν και απέχθειαν. Το δέυτερον χαράν και αγαλλίασιν. Τούτου είμεθα μάρτυρες όλοι. Ιδιαιτέρως υμείς, οι έχοντες την δυνατότητα της συχνής προσκυνήσεως του ιερού λειψάνου του πολιούχου Αγίου Διονυσίου, ως και εκείνου του Οσίου Ιωσήφ εις το γειτονικόν Γαϊτάνι. Οποία δε αγαλλίασις και βαθυτάτη συγκίνησις, οσάκις ο Άγιος λιτανεύεται διαά των οδών της Ζακύνθου! Οι πάντες προσκυνούν τον πατέρα και προστάτην των και όλων η σφοδρά επιθυμία είναι να εγγίσουν το τίμιον λείψανόν του, να γονατίσουν και να λάβουν την ευχήν του καλού ποιμένος και του Αρχιποίμενος Χριστού μιμητού. Ουδείς φοβείται, ουδείς φρικιά, ουδείς απεχθάνεται. Όλως τουναντίον. Πάσα καρδία σκιρτά και ευφραίνεται πνευματικώς και ευχαριστεί τον Θεόν, ο Οποίος εχάρισε εις την Ζάκυνθον τον μεγάλον Άγιόν Του.

          Με ανάλογα αισθήματα και ημείς και η τιμία Πατριαρχική ημών συνοδεία ιστάμεθα εν τω Καθολικώ τούτω της Ιεράς Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, το οποίον θησαυρίζει το πανίερον και θαυματουργόν λείψανον του Αγίου και προσκυνούμεν τον ταπεινόν Ιεράρχην της Αγάπης και της Συγνώμης, το αρχοντόπουλον, το οποίον υπέταξε εαυτό δουλικώς εις το θέλημα του Κυρίου και ανήχθη εις την εν χριστώ ελευθερίαν των Πρωτοτόκων και εδοξάσθη και δοξάζεται αιωνίως παρά του Θεού της Αγάπης.

          Ευχαριστίας πολλάς επιγράφομεν των ιερωτάτω Μητροπολίτη Ζακύνθου και αγαπητώ αδελφώ και συλλειτουργώ κυρίω χρυσοστόμω διά την ευγενή πρόσκλησιν και υποδοχήν, την πλήρη ευλαβείας και αγάπης και σεβασμού προς την εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν, την κοινήν ταύτην Μητέρα και Τιθηνόν του ευσεβούς Γένους των Ορθοδόξων, και πρός την ημετέραν Μετριότητα και τους συν ημίν Αδελφούς. Ευχαριστούμεν ωσαύτως τω Εντιμοτάτω Βουλευτή Ζακύνθου, τω επωνύμω του Αγίου Διονυσίου κυρίω Γκούσκω διά τους ευγενείς λόγους και την αγάπην του και ευχόμεθα η πολιτική αυτού διακονία να είναι τα μάλιστα καρποφόρος διά την Ζάκυνθον και την χώραν όλων. Ευχαριστούμεν, τέλος, άγιε Ηγούμενε κύριε Διονύσιε και τοις συν υμίν αδελφοίς της θεοσκεπάστου και σεβασμίας Μονής ταύτης και ευχόμεθα πατρικώς όπως Κύριος ο Θεός, διά πρεσβειών του Αγίου Διονυσίου, ως και του εν τοις προκατόχοις ημών ιερομάρτυρος Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, αρχαίου αδελφού και αυτού της υμετέρας Μονής, χαρίζηται πάση τη Αδελφότητι πλούσιον τον φωτισμόν του θαβωρίου φωτός, αδιάπτωτον την κατ' άμφω υγιείαν και πολύν τον αμητόν των μοναχικών υμών ιδρώτων και κόπων, εις σωτηρίαν ψυχής και απόλαυσιν ζωής αιωνίου. 

          Υψούμεν, τέλος, εν αγάπη πολλή τας χείρας και ευλογούμεν ολοθύμως πάντας υμάς και τους απανταχού της γης Ζακυνθίους. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού χριστού και η αγάπη του Θεού και πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, είη μετά πάντων υμών. Αμήν.

Μετά την Δοξολογία στη Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, πραγματοποιήθηκε η μετονομασία της οδού έμπροσθεν του Ναού του Πολιούχου Αγίου Διονυσίου, σε "Οδό Πατριάρχου Βαρθολομαίου"!