Ταξινομώντας ένα μέρος από το αρχείο του Μακαριστού Μητροπολίτου Βεροίας και Ναούσης κυρού Παύλου (+1993), επί τη σεπτή επετείω της κοιμήσεώς του. 27 Αυγούστου 1993. Επιστολές, ημερολόγια, χειρόγραφα, φωτογραφίες. Γεμάτα αναμνήσεις και μνήμες. Καλύτερα: στιγμές και μνήμες. Σκέφτομαι πώς τρέχει ο πανδαμάτωρ χρόνος...
Είκοσι και έξι χρόνια, πέρασαν όταν μας πήρανε τηλέφωνο, νωρίς το μεσημέρι της Παρασκευής, 27 Αυγούστου 1993. Ο Δεσπότης πέθανε. Από επιπλοκές μετά την εγχείρηση, καρδιάς για δεύτερη φορά. Άφησε την τελευταία του πνοή στο Χιούστον των Η.Π.Α., αφού λειτούργησε της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πανσεβάσμια Ιερά Μονή Παναγίας Σουμελά. Για τελευταία φορά.
Εις ανάμνησιν και Ιερά Μνήμη της ημέρας, ας κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Ένα ταξίδι στο παρελθόν από την ζωή και δράση του Αειμνήστου Αρχιερέως Παύλου. Μέσα από μερικές φωτογραφίες. Όπως έλεγε και ο αλησμόνητος Μητροπολίτης, η φωτογραφία είναι η αθανασία της στιγμής. Άλλωστε, κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα για όλους εμάς, τους ευεργετηθέντες, υπό του Μακαριστού Ιεράρχου είναι ημέρα τιμής και μνήμης. Για μένα ίσως ακόμη πιο πολύ, γιατί φέρω το όνομά του, έστω και αναξίως.
Ας θυμηθούμε τον μακαριστό Μητροπολίτη Βεροίας κυρό Παύλο. Ανυπόκριτο, αληθινό και παλαιάς κοπής Ιεράρχη. Με έργο πολύτιμο και ουσιαστικό. Κυβερνήτης του σκάφους της τοπικής Αποστολικής Εκκλησίας για εικοσιπέντε χρόνια (1968-1993). Απλό και ταπεινό, που μέσα από αυτές τις δύο λέξεις, ακτινοβολούσε η αρχοντιά του.
Συγχωρέστε με, αγαπητοί αναγνώστες, δεν κάνω αγιογραφία του Μακαριστού Μητροπολίτου Παύλου. Αλλά είναι μία αληθινή και πραγματική κατάθεση στην μνήμη του, ένα κερί στον απέριττο τάφο του, λίγα άνθη ευλαβείας και ευγνωμοσύνης.
Ας έχουμε την ευχή του. Ας είναι η μνήμη του αιώνια!!!
Παύλος Α. Κυρατσής
