Πάσχα είχαν και έχουν και οι Εβραίοι! Πεντηκοστή είχαν και έχουν και οι Εβραίοι! Αν και με άλλο νόημα και το πρώτο και το δεύτερο… τι δεν έχουν οι Εβραίοι; (Δευτέρα) του Αγίου Πνεύματος. Στερούνται το άγιο Πνεύμα που μας δείχνει τον δρόμο της λατρείας του αληθινού Θεού εν τω προσώπω του αποκαλυφθέντος Ιησού Χριστού. Ο Χριστός ο Ιησούς και το Πνεύμα το άγιο έχουν την δική τους έκφραση στην περίοδο της ιεράς Ιστορίας της Καινής Διαθήκης.
Στην Παλαιά Διαθήκη το Πάσχα είναι το πέρασμα από την δουλεία της Αιγύπτου στην ελευθερία των τέκνων του Θεού στη γη της επαγγελίας την οποία όμως ο Προφήτης Μωϋσής δεν απολαμβάνει ουδόλως αφού δεν εισέρχεται στην αγία Πόλη αλλά την αντικρίζει από μακρυά σε αυτή εισέρχεται ο Ιησούς του Ναυή. Ο Ιησούς είναι το Πάσχα μας το Χριστιανικό Πάσχα, η θυσία του και η προσφορά του είναι ότι μας χαρίζεται αυτός ο Ίδιος θυσία άμωμος και ευάρεστος τω Θεώ.
Στην προ Χριστού εποχή η Πεντηκοστή ημέρα από το Πάσχα -το πέρασμα από την δουλεία στην ελευθερία των τέκνων του Θεού- μας θύμιζε την παράδοση του Νόμου στις θεοχάρακτες πλάκες του Μεγάλου Μωϋσέως, ο οποίος τελικά δίνει τον Νόμο, αλλά οι άνθρωποι -ατελείς όντες- δεν μπορούν να γευτούν την εφαρμογή του, αλλά τον βλέπουν σαν τροχοπέδη στις ανομίες τους. Ενώ στην χριστιανική παράδοση Πεντηκοστή σημαίνει ότι ξεχύνεται ο Παράκλητος στην πρώτη Εκκλησία που εκάλεσε το πρώτον κοντά του ο Χριστός δια των Αποστόλων Του, αλλά εκείνοι ήσαν γεμάτοι φόβο και πνοή ενός άλλου πνεύματος γεμάτο ιουδαϊκά κατάλοιπα το οποίο μετά την Πεντηκοστή και την ιδιαίτερη τιμή στο ομοδύναμο, ομότροπο και συναΐδιο με τον Πατέρα και τον Υιό, Πνεύμα καινοποιεί τους εγγίζοντας την Εκκλησία του Χριστού.
Αυτό το Πνεύμα το άγιο έλειπε να ζωογονήσει και να τροφοδοτήσει με πλούσια τα ελέη του την κοινωνία των πιστών. Η πρώτη Εκκλησία της Πεντηκοστής συνεχίζει να ζει και σήμερα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, της οποίας είμεθα μέλη όχι απλά δι’ Υιού αλλά εν αγίω Πνεύματι, τιμώντες το θέλημα του Πατρός και την αποκάλυψη του Υιού.
Έχουμε μέσα μας κατανοήσει ότι το λαμβάνουμε όλοι δια του αγίου βαπτίσματος το άγιο Πνεύμα, αλλά οι δωρεές του είναι ανενέργητες καθόσον δεν συνειδητοποιούμε ότι για να φανεί ότι ζούμε εν Πνεύματι πρέπει να ζήσουμε τις δωρεές του και να ξεχυθούνε αυτές οι δωρεές όχι μόνον από το μυστήριο του Χρίσματος που λάβαμε με το βάπτισμα, αλλά επηρεάζοντας και τροφοδοτώντας την καθημερινή συναναστροφή και εμπειρία μας. Η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος γίνεται και η δική μας δευτεραία και σημαντικότατη προσκύνηση του Αυτού Θεού, ως Πατρός και Υιού, του Σαρκωθέντος Ιησού Χριστού, ως θείου Πνεύματος, όχι αφαιρετικού Πνεύματος αλλά ενός προσώπου του Τριαδικού Θεού μας που είναι Προσωπικός Θεός και δημιουργεί σχέση με εμάς!
Μπορεί να νηπιοβαπτισθήκαμε, αλλά αυτό αν θελήσουμε δεν είναι θέμα σημαντικό στην εμπειρία μας μέσα στην Εκκλησία εν Πνεύματι αγίω. Θέλουμε αυτή την εορτή να την χαρούμε όχι απλά να περάσει από μέσα μας ή και από γύρω μας χωρίς να αφήσει το Πανάγιο Πνεύμα ως βιαία αλλά και λεπτή αύρα να δροσίσει τις δροσοσταλίδες της καρδιάς μας και να μας κάνει πνευματοκίνητους μαθητές Εκείνου που δεν έχει την σωτηρία μας όμηρο στα πόδια Του αλλά αφού αναλαμβάνεται στους Ουρανούς πέμπει, δια θελήματος του Πατρός του, το Πανάγιο Πνεύμα που στέλνεται από τον Υιό αλλά εκπορεύεται από τον Πατέρα να τελειώσει το έργο της θείας Οικονομίας και να περάσουμε στην τρίτη φάση της Ιστορίας και της Δημιουργίας εκείνης, που την διαφεντεύει το άγιο Πνεύμα, το Οποίο λείπει από μέσα και γύρω μας. Αυτό μας συγκροτεί εν Εκκλησία, αυτό μας στηρίζει ως μέλη του Σώματος του Χριστού. Παρακαλώ δε αδελφοί το Πνεύμα να μην σβεσθεί εντός μας και να έχουμε την γλωσσοπυρφόρον χάριν Του εντός του οίκου της καρδίας ημών.
Εν όψει του Αγίου Πνεύματος και της Δευτέρας ημέρας της Πεντηκοστής 28ης Μαΐου 2018, έγραφον εν Κρανιδίω,
Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης, Ιεροκήρυξ της ι. Μητροπόλεως Ύδρας.
