Τα πρωτόκλητα πουλιά [12]

Με τέτοια σφοδρή

στα οστά υγρασία

θα δεις οπωσδή-

ποτε χλόη στους τάφους

και τον Άδη άδειο.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [11]

Της γης τα μάτια

εστιάζουν εκ νέου 

στο περίβλεπτο

ανώι των πόθων μας

πολύφημο Φανάρι.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [10]

Ποιος ο μυρεψός

και ποιος ο θεραπεύων;

Αναμιγνύεις

 θρύλους ήλους αίματα

και θαύμα επίκειται.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [9]

Αρκεί μια φλόγα

τις μνήμες του μέλλοντος

ν' αναθερμάνει

περιχύνει με λάμψη

το άλγος των πραγμάτων.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [8]

Απεδώ κοιτά

ο Ανδρέας την Πόλη

κι αναγαλλιάζει.

Ένας τέτοιος Βόσπορος

πρέπει σε Αποστόλους.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [7]

Ανασταίνονται

κατά τρωκτικού παντός

γάτες αυλικές

βηματάρισσες κι αυτές

Μεγάλης Εκκλησίας.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, coryright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [6]

Αγχονίζονται

οι Σκιές νυχθημερόν

ώστε ο Πρώτος

συνωστίζει μυριάδες

ψιχία στο Δισκάρι.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [5]

- Τι αναμένει

αναμμένη κανδήλα

χοροστατώντας;

- Των πόθων εγκαίνιο

παμμακάριστη γέννα.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [4]

Κάθε σήμαντρο

στο Φανάρι, δηλώνει

νέα χαραυγή 

προγόνους λαλέοντες  

τους Κλειδούχους λέοντες.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, coryright 2010/11] 

Τα πρωτόκλητα πουλιά [3]

Ανεμόθυτος

ορθρίζει ο Πατριάρχης

φρουρώντας λέξεις:

Ασπόρως και αφράστως

η δροσοβόλος θρόνον.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [2]

Ανεξίτηλα

κολλήθηκαν στα τζάμια

χνούδια των θρύλων

της αγωνίας πούσι

άχνα προπατορική.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [1]

Η επιστροφή στην του Κωνσταντίνου Πόλη αποτελεί επιστροφή στη Μητέρα, κάτι που όλοι, σε τελική ανάλυση, έχουμε ανάγκη! Από τη Μητέρα αντλούμε πάντοτε το αναζωοποιητικό γάλα των Αντοχών, την ολόζεστη αγκάλη της Στοργής και της Παραμυθίας! Κάτι ανάλογο συμβαίνει ταξιδεύοντας στον Τόπο των Θρύλων!

Κατέχοντας λοιπόν και ο γράφων αρκετές "ανεκμετάλλευτες" φωτοστιγμές από το πρώτο πραγματικό ταξίδι του στο Φανάρι (κατά την θρονική Εορτή του Νοεμβρίου 2010), επιχειρεί τώρα εικονική επαναφορά, μαζί με στίχους σχολιαστικούς για κάθε στιγμιότυπο, που θα δημοσιεύονται σταδιακά από το ηλεκτρονικό περιοδικό του Νυχθημερόν μας και υπό τον γενικό τίτλο "Τα πρωτόκλητα πουλιά", ως ταπεινή (αυτο)υπόμνηση του συγκλονισμού στην αυλή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μάλιστα υπό το σημαίνον βλέμμα του Πρωτοκορυφαίου των Ορθοδόξων, Βαρθολομαίου του πολυσέβαστου και πολυφίλητου Πατριάρχη!

π. Π. Κ.

Της αυλής αυτής

τα προφανή δεν είναι -

παρασιωπούνται.

Γι' αυτό δεν ησυχάζουν

τα πρωτόκλητα πουλιά.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]