2003. Επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Ζάκυνθο [Το δείπνο της υποδοχής]

Π Ρ Ο Π Ο Σ Ι Σ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ.κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΑΥΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΝ

(22 Αὐγούστου 2003)

* * *

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ζακύνθου κύριε Χρυσόστομε,

Ἐντιμότατε κύριε Δήμαρχε,

Ἀγαπητοί και Ἐκλεκτοί συνδαιτυμόνες, πνευματικαί και πολιτικαί Ἀρχαί τῆς Νήσου,

Ἔχοντες νωπά τά βιώματα ἐκ τοῦ προσκυνήματός μας εἰς τόν Ἅγιον Διονύσιον κσί εἰς τήν Ἱεράν του Μονήν, λαμβάνομεν ἤδη πεῖραν καί ἐν τῇ τραπέζῃ ταύτῃ τῆς περιφήμου Ζακυνθινῆς φιλοξενίας.

          Μᾶς ἐφέρατε εἰς τήν ὡραίαν «Ἀστροφεγγιάν». Και πράγματι ἀστροφεγγιάν ἔχομεν καί εἰς τήν ψυχήν καί εἰς τήν καρδίαν. Ὡς ἄλλα ἄστρα φωτίζουν τήν καρδίαν μας αἱ εὐλογίαι τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἀφ΄ ἑνός καί ἡ ὑμετέρα πλούσια ἀγάπη ἀφ΄ ἑτέρου.

          Οἱ καλλικέλαδοι «Τραγουδιστάδες τσῆ Ζάκυνθος», μέ τά ὡραῖα παραδοσιακά ἄσματά των στολίζουν τήν «ἀστροφεγγιάν» τῆς ὑπερόχου αὐτῆς βραδυᾶς μέ μίαν μουσικήν πανδαισίαν, ἡ ὁποία συμπληρώνει τήν χαράν μας καί τήν συγκίνησιν τῆς ἀλησμονήτου πρώτης αὐτῆς ἡμέρας μας εἰς τήν πατρίδα τῶν Κάλβων καί τῶν Σολωμῶν.

          Ἡ ὡραιότης τῆς Ζακυνθινῆς φύσεως, ἐν συνδυασμῷ πρός τόν κοσμοπολίτικον χαρακτῆρα τῆς νήσου καί τήν ἱστορικήν πορείαν της καθόλου, ἐδημιούργησαν τάς προϋποθέσεις διά μίαν λαμπράν καλλιέργειαν τῶν Μουσῶν ἐν Ζακύνθῳ. Αἰώνιος στέφανος αὐτῆς εἶναι ἀναμφιβόλως ἡ ξυνωρίς τοῦ ποιητοῦ τῶν «Ὠδῶν» καί ἐκείνου τοῦ «Ὕμνου εἰς τήν Ἐλευθερίαν» τό δίδυμον δηλαδή Κάλβου καί Σολωμοῦ. Ὅταν, λοιπόν, ἡ λαϊκή μοῦσα ψάλλῃ: «Ζάκυνθος καί Κεφαλλονιά, Κέρκυρα καί Λευκάδα, αὐτά τά τέσσερα νησιά στολίζουν τήν Ἑλλάδα» ἔχει πολύ δίκαιον, ὄχι μόνον ἀπό τῆς ἀπόψεως τῆς φυσικῆς καλλονῆς, ἀλλά καί ἀπό πλευρᾶς Μουσῶν, γραμμάτων δηλαδή καί τέχνης, κοινωνικῆς ἀρετῆς καί εὐγενείας.

          Δικαιοῦσθε νά σεμνύνεσθε, Ἱερώτατε ἀδελφέ, ἅγιε Ζακύνθου, διότι εἶσθε καί σεῖς γόνος τῆς Ζακύνθου καί δή «ποπολάρος»˙ ἀλλά καί τό ἀφωσιωμένον ποίμνιόν σας δύναται νά χαίρῃ καί νά σεμνύνεται διότι ἔχει ὡς ποιμένα του ἄνθρωπον ἰδικόν του, ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων του καί σάρκα ἐκ τῆς σαρκός του, ἀγαπῶντα πατρικῶς καί στοργικῶς αὐτό˙ «ποπολάρον», ὁ ὁποῖος ὅμως φέρει ἐν ἑαυτῷ ὅλην τήν Ζακυνθινήν «ζεντιλιτά» - τήν ἀριστοκρατίαν τοῦ πνεύματος. Εἶσθε μία λαμπρά σύνθεσις «ποπολάρου» καί εὐπατρίδου, ἡ ὁποία συναιρεῖ ἐν Χριστῷ τάς ἀρετάς ἀμφοτέρων τῶν παλαιῶν ἐκείνων τάξεων τοῦ εὐσεβοῦς καί γενναίου Ζακυνθινοῦ Λαοῦ.

          Εὐχαριστοῦντες διά τό δεῖπνον τῆς ἀγάπης σας, διά τούς καλούς σας λόγους καί τάς λοιπάς πρόφρονας ἐκδηλώσεις τῆς εὐγενείας σας πρός τήν ἡμετέραν Μετριότητα καί τήν τιμίαν συνοδείαν μας, ὑψοῦμεν τό ποτήριον ὑπέρ ὑγείας καί μακροημερεύσεως ὅλων σας, τῆς πνευματικῆς, πολιτικῆς καί δημοτικῆς ἡγεσίας τῆς νήσου, καί παντός τοῦ εὐλογημένου Ζακκυνθινοῦ Λαοῦ, διαβεβαιούμενοι περί τῶν ἀγαθῶν καί θερμῶν αἰσθημάτων μας πρός σᾶς καί τήν φιλτάτην Ζάκυνθον.

          Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου, ἡ εὐλογία καί τό πλούσιο Ἔλεός Του εἴθε νά εἶναι πάντοτε μαζί σας καί νά καταστέφουν τήν ὡραίαν Ζάκυνθον. Ἀμήν.