Κυριακή
ΣΤ΄ από του Πάσχα. Του Τυφλού
25/5/2025
Γράφει ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Γράφει ο Μάξιμος Παφίλης, Επίσκοπος Μελιτηνής
Η ψυχή παρεκκλίνει ενίοτε, όργανο της όρασης αόμματο από καταβολής πνευματικής, όχι απλώς σωματικής. Περιπλανιέται σε αυτόν τον κόσμο, ένα θέατρο σκιών και ονειρικών μορφών, εξερευνώντας διά της αφής τους ψυχρούς τοίχους της ίδιας της απελπισίας, ενώ το αληθινό φως φλέγεται ολόγυρα. Όμως εκείνη, σαν νυχτερίδα μέρα μεσημέρι, εναντιώνεται στην αυγή. Η υποκρισία, ένα ασφυκτικό σάβανο που περιβάλλει τις ματαιοδοξίες των πολλών, μετατρέπεται στον αέρα που εισπνέουν, μια δηλητηριώδης ατμόσφαιρα όπου η αλήθεια αργοπεθαίνει, σαν τρυφερό άνθος κάτω από αιφνίδιο παγετό. Και οι στερημένοι οράσεως καθοδηγούν άλλους στερημένους οράσεως, σε έναν χορό παράφρονα, προς το χάος το οποίο εκλαμβάνουν ως τάξη θεόσταλτη. Οι οφθαλμοί τους, υάλινες σφαίρες κενού, αντικατοπτρίζουν μονάχα το είδωλο της ψευδαίσθησής τους.
Η έκτη Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη σε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του Κυρίου μας, στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, το οποίο διασώζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του, με κάθε λεπτομέρεια και το οποίο ενέχει μεγάλες αλήθειες.
Φώναξε όμως με μεγάλη φωνή ο Παύλος λέγοντας: «Μην πράξεις στον εαυτό σου κανένα κακό, γιατί όλοι είμαστε εδώ».
Του π. Δημητρίου Μπόκου
Ὅταν ὁ Χριστὸς φανέρωσε ξεκάθαρα στοὺς Ἰουδαίους ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὅτι πατέρας του εἶναι αὐτὸς ποὺ αὐτοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ὁ Θεός τους, οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἄντεξαν. Κατάλαβαν πολὺ καλὰ τί τοὺς ἔλεγε, γι’ αὐτὸ καὶ θεώρησαν τὰ λόγια του ὕψιστη βλασφημία. Κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἐξισωθεῖ μὲ τὸν Θεό. Καὶ πῆραν στὰ χέρια τους πέτρες νὰ τὸν λιθοβολήσουν, ὅπως ὅριζε ὁ νόμος τους. Μὰ ὁ Χριστὸς πέρασε ἀνάμεσά τους χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὸν ἀγγίξει κανένας, γιατὶ δὲν εἶχε ἔλθει ἀκόμη ἡ ὥρα του νὰ σταυρωθεῖ. Τότε ὁ Χριστὸς συνάντησε στὸν δρόμο του ἕναν τυφλὸ ἐκ γενετῆς καὶ τὸν θεράπευσε (Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ).
Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Τὸ φῶς καὶ τὸ σκοτάδι εἶναι οἱ σημερινοὶ πρωταγωνιστές, τόσο στὴν Εὐαγγελική, ὅσο καὶ στὴν Ἀποστολικὴ περικοπή, ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο ἀκούσαμε. Στὴν πρώτη, τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπή, ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ἐξιστορεῖ τὴν τυφλότητα καὶ τὴν θεραπεία ἑνὸς ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Πρόκειται γιὰ τὴν τυφλότητα ποὺ ἀφορᾶ στοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς. Στὴ δεύτερη, τὴν Ἀποστολικὴ περικοπή, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μας μιλᾷ γιὰ τὴν τυφλότητα καὶ τὸν φωτισμὸ τῆς καρδιᾶς. Πρόκειται γιὰ τὴν τυφλότητα τῶν πνευματικῶν ὀφθαλμῶν, ἐκείνων δηλαδὴ ποὺ ἀντιλαμβάνονται τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη.
Γράφει ο Σωτήριος Θεολόγου, Μεταπτυχιακός Φοιτητής Θεολογίας Α.Π.Θ.
Χριστός Ανέστη!
Μέσα στο κλίμα της αναστάσιμης περιόδου, οδεύουμε προς τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής. Την προσεχή Πέμπτη «τὴν Ἀνάληψιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Γίνεται η Ανάληψη του Κυρίου στους ουρανούς για να αποστείλει το Άγιο Πνεύμα σε όλους εμάς.
