Του π. Δημητρίου Μπόκου
Θεωροῦμε τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου ὡς «τελευταῖον οὖσαν ἐπ’ αὐτῇ μυστήριον». Ὅλα τὰ γεγονότα ποὺ λαμβάνουν χώρα στὴ μοναδικὴ ζωὴ τῆς Παναγίας, ὑπῆρξαν μυστήρια ἀνερμήνευτα καὶ ὑπέρλογα. Γεννᾶται μὲ τρόπο θαυμαστό, προσφέρεται νήπιο στὸν Ναό, τρέφεται ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ ἀρχαγγέλου. Ὑπηρετεῖ τὸ ὕψιστο μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας μὲ τὴ συναίνεσή της νὰ σαρκωθεῖ μέσα της ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀκολουθεῖ τὸν Υἱό της ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὣς τὸ τέλος τοῦ σωτηρίου ἔργου του, μέχρι τὸν Σταυρὸ καὶ τὴν Ἀνάσταση. Καὶ μὲ τρόπο ἀληθινὰ μεγαλειώδη διέρχεται τὴ φάση τοῦ θανάτου.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - καθηγητού
Η ιερή μνήμη της Κοιμήσεώς της Παναγίας μας είναι μια καλή ευκαιρία να εκδηλώσει ο ευσεβής λαός των πιστών την αγάπη, τον σεβασμό, και την ευγνωμοσύνη του προς Αυτήν, η Οποία όντας άνθρωπος, αξιώθηκε να γίνει το τιμιότατο θείο δοχείο, το ιερότατο σκεύος, ώστε να δεχτεί τον άπειρο Θεό στο καθαρότατο σαρκίο Της, να κυοφορήσει τον άναρχο και αναλλοίωτο Θεό στην τίμια γαστέρα Της, να θρέψει τον απόλυτα αυτάρκη Θεό από τα παρθενικά Της αίματα, να κρατήσει στα σεπτά Της χέρια τον «αχώρητον παντί».
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
Η εξουσία γενικά φθείρει και διαφθείρει. Χειρότερη απ’ όλες η απολυταρχική εξουσία και ιδιαίτερα η βασιλική, η οποία σε παλιότερες εποχές, ήταν εστία διαφθοράς και ηθικής καταπτώσεως. Υπάρχουν όμως και οι εξαιρέσεις. Στο χιλιόχρονο Βυζάντιο, την χριστιανική Ρωμανία, οι αυτοκρατορικοί οίκοι ανάδειξαν, πέρα από την όποια κατάπτωση και μια πληθώρα αγίων ανάκτων, ανδρών και γυναικών, οι οποίοι λαμπρύνουν το αγιολογικό στερέωμα της Εκκλησία μας. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει η αγία Ευδοκία, η αυτοκράτειρα και φιλόσοφος, η οποία προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο κράτος, την Εκκλησία και τον πολιτισμό.
«Στη νεολαία εμπιστευόμαστε τις ελπίδες και τους οραματισμούς μας για μια Ορθόδοξη μαρτυρία ακτινοβολούσα εντός της πολυπολιτισμικής αυστραλιανής κοινωνίας, ξεχωρίζουσα σαν πόλη που “οὐ δύναται κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη”», αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, σε μήνυμά του για τη σημερινή, Διεθνή Ημέρα Νεολαίας. «Εξ αυτού του λόγου», προσθέτει, «εντείνουμε διαρκώς τις προσπάθειές μας να φέρουμε τις νέες και τους νέους μας πιο κοντά στην Εκκλησία, αλλά πρωτίστως να τους πλησιάσουμε εμείς οι ίδιοι, οι κληρικοί μας, οι Επίσκοποι και η ελαχιστότητά μου, για να τους δώσουμε τον λόγο, να ακούσουμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους».
