Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, την Κυριακή του Παραλύτου, 11 Μαΐου 2025, προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας που τελέστηκε στον Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Πτωχοκομείου στο Κολωνάκι, με την ευκαιρία της 150ής επετείου από την ανέγερσή του. Ο περικαλλής μεταβυζαντινός Ναός της Ελεήμονος Εταιρείας Αθηνών, που ανηγέρθη δαπάνη του ευεργέτου Ανδρέου Συγγρού, παραχωρήθηκε το 2023 στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
[Την είδηση της κοιμήσεως του πρώην Εφημερίου Ζωοδόχου Πηγής Μποχάλεως Ζακύνθου, μακαριστού Οικονόμου Σταυροφόρου Χαραλάμπους Κλάδη μάς δίνει ο διάδοχός του στην Ενορία, σημερινός Εφημέριος Μπόχαλης, Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Κεφαλληνός, μες από το κείμενο που ακολουθεί:]
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προέστη σήμερα, Κυριακή του Παραλύτου (11 Μαϊου 2025), της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, συλλειτουργούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ και Προύσης κ. Ιωακείμ.
Ο Πάπας Λέων ΙΔ΄ απευθύνθηκε στις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου για "όχι άλλους πολέμους” στο πρώτο κυριακάτικο μήνυμά του προς το συγκεντρωμένο πλήθος, στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος το Σάββατο, 10 Μαΐου, δέχθηκε, στο κατάλυμά του, σε κατ’ ιδίαν συναντήσεις την Εξοχ. κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, επί κεφαλής του Κόμματος Πλεύση Ελευθερίας, και τον Εντιμ. κ. Νικόλαο Παπανδρέου, Ευρωβουλευτή.
_______
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
Ο εκχριστιανισμός των Σλαβικών λαών είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, τόσο για την Εκκλησία, όσο και για την πολιτική ιστορία. Η μεγάλη ομοεθνία των Σλάβων άφησαν πίσω τους το βάρβαρο και ειδωλολατρικό παρελθόν και εντάχτηκαν στον πολιτισμένο κόσμο και το σπουδαιότερο: γνώρισαν τη σώζουσα αλήθεια του Ευαγγελίου, χάρις στους δύο μεγάλους άνδρες, τους αγίους θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο.
Κυριακή
Δ΄ από του Πάσχα, Του Παραλύτου
11/5/2025
Γράφει
ο π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΠΟΜΟΝΗΣ
Μέσα στην πασχάλια περίοδο που διανύουμε βλέπουμε σταδιακά να προβάλλονται τα θαυμαστά έργα που επιτέλεσε ο Ιησούς κατά τον επίγειο βίο Του. Ένα από αυτά παρουσιάζεται σήμερα από τον ευαγγελιστή Ιωάννη. Πρόκειται για τη θεραπεία ενός παραλύτου άνδρα στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, κοντά στην κεντρική πύλη της πόλεως των Ιεροσολύμων.
«῞Ολοι ὅσοι κατοικοῦσαν στὴ Λύδδα καὶ στὸν Σάρωνα τὸν εἶδαν καὶ δέχτηκαν τὸν ᾿Ιησοῦ γιὰ Κύριό τους».
Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού
Το θαύμα αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπου, όταν η ανθρώπινη λογική και οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν είναι πλέον σε θέση να προσφέρουν λύση και ελπίδα. Στην ορθόδοξη πίστη μας, ένα είναι το κορυφαίο θαύμα, θαύμα διαρκές, που απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους και αφορά τον καθέναν από μας: Η ενανθρώπιση του Θεού.
Του π. Δημητρίου Μπόκου
Ὁ Χριστὸς θεραπεύει τὸν παράλυτο ποὺ ἐπὶ 38 ὁλόκληρα χρόνια βρισκόταν κατάκοιτος σὲ κάποια ἀπὸ τὶς πέντε στοὲς τῆς κολυμβήθρας τῆς Βηθεσδά. Στὸ τέλος τοῦ ἔδωσε τὴ συμβουλή: «Μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται». Μὴν ἁμαρτάνεις πιά, γιὰ νὰ μὴν πάθεις χειρότερα (Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου). Ὥστε ὁ παράλυτος εἶχε ἀρρωστήσει λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν του;
Χριστός Ανέστη!
Το μήνυμα και η ιαχή της Αναστάσεως αντηχεί ακόμα στην καθημερινή μας επικοινωνία. Όμως, καλούμαστε την Ανάσταση να τη βιώνουμε καθημερινά και να γίνουμε φορείς αυτού του μηνύματος.
Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου - Καθηγητού
Η τέταρτη Κυριακή από του Πάσχα είναι αφιερωμένη στο μεγάλο θαύμα της θεραπείας του παραλύτου από τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ένα δυστυχισμένος άνθρωπος κείτονταν παράλυτος και απόλυτα εγκαταλειμμένος σε μια από τις πέντε στοές της φημισμένης δεξαμενής Βηθεσδά στην Ιερουσαλήμ, επί τριάντα οχτώ χρόνια. Περίμενε υπομονετικά τη θαυματουργική του ίαση, μαζί με πολλούς άλλους ασθενείς, αφού εκεί «κατέκειτο πλήθος πολὺ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν» (Ιωάν. 5,3).
Σιωπή και κίνηση αργή σε βυθό αβυσσαλέο, εκεί όπου οι λέξεις αποσυντίθενται σαν παλαιά ναυάγια, φορτωμένα με το άχθος των προσευχών που δεν εισακούστηκαν, με το ασήκωτο φορτίο της σάρκας που διψά για ένα σημείο, για μια βεβαιότητα πέραν του τάφου. Πέτρα η καρδιά, αναμένοντας τον κτύπο που θα την κάνει να ραγίσει, να γίνει συντρίμμια, ίσως τότε μόνο να κυλήσει το νερό της ζωής, όχι σαν θαύμα κραυγαλέο, αλλά σαν ψίθυρος παρηγορητικός μέσα στην ερημία που εμείς οι ίδιοι υφάναμε γύρω μας, εγκλωβισμένοι στην αδηφάγο αναζήτηση της χειροπιαστής απόδειξης. Και μέσα σε τούτο το πλέγμα της αναμονής και της αμφιβολίας, προβάλλει η μορφή εκείνου του ανθρώπου, του Παραλύτου της Βηθεσδά, σκιά αιώνια της ανθρώπινης αδυναμίας που προσμένει την κίνηση των υδάτων και την ουράνια παρέμβαση.
