Σχόλιο μετα-Λαμπρής 2017 ή, "Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες"

Σχόλιο (και φωτογραφίες) του π. Παναγιώτη Καποδίστρια

Μετα-Λαμπρή του σωτηρίου έτους 2017. Είναι εσπέρας δυο ημερών πριν η Εκκλησία, ευφραινομένη, μνημονεύσει τις Μυροφόρες και τους λοιπούς Κηδευτές του Κυρίου Ιησού. 

Πάντα εισοδεύω στον ναό μας, με συντριβή και δέος! Πάντα ενώπιος Ενωπίω, πασχίζοντας αποφόρτιση, την όποια!... Εσπερίζοντας, λοιπόν, κατάμονος (αν και "ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου") ο ήλιος του Απριλίου -εντελώς πλάγιος- θωπεύει φιλικά τις μαραινόμενες δάφνες της "μιάς των σαββάτων", τις κόκκινες πανηγυρικές κορδέλες της Ανάστασης, τα παλαιά πλακάκια, τα βελούδινα γαρύφαλλα της ολοκέντητης ουρανίας, κάτω από την οποία δοξάζεται το απαστράπτον Κόνισμα του Αναστημένου. 

Ήδη μας λείπουν οι λατρευτικές συνάξεις του Μεγαλοβδόμαδου και Νιας Εβδομάδας, που μόλις πέρασαν... Γνωρίζουμε ότι το Πάσχα διαρκεί, ευχόμαστε για τη μονιμότητά του στη ζωή και τα έργα μας, όμως η καθημερινότητα -σκληρή, αδυσώπητη και εν Ζακύνθω σπουπιδοπαθή- έρχεται να συμπιέσει "έτι και έτι" επίφοβα τις ψυχές και τα συναισθήματά μας... Ο χώρος όμως ετούτος εδώ, ο θεοπερίχυτος τόπος της τελέσεως των θείων Μυστηρίων απλώνει "ως όρνις" τις φτερούγες και "επισυνάγει τα νοσσία εαυτής", αγκαλιάζει δηλαδή μητρικότατα τον κάθε "κοπιώντα και πεφορτισμένον".

Οι δάφνες των εικονισμάτων, των μανουαλίων και των πολυελαίων μας, καθώς μαραίνονται, αποκτούν ολοένα το λεπτό άρωμα της δόξας και μιλάνε λες στις ψυχές μας, συμβουλεύοντάς τες: Ας μην μαραθεί οτιδήποτε το ανα(σ)τάσιμο από τον έσω άνθρωπό μας! Ναι, δεν είναι καθόλου εύκολο όλο αυτό. Όμως ας προσπαθήσουμε -καθείς εφ' ώ ετάχθη- να διατηρήσουμε την αναστάσιμη λάμψη ζωντανή και θάλλουσα, ενθυμούμενοι σε κάθε περίπτωση τον λόγο του ποιητή: "Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες" (Οδ. Ελύτης)!!!

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ἤ, Ποιός θυμᾶται σήμερα νὰ χαιρετίσει τὸν ἄλλον μὲ τό «Χριστὸς Ἀνέστη»

Μέρες ἀναστάσιμες, αἰσιόδοξες, φωτεινὲς καὶ μὲ τὴν Ἄνοιξη νὰ μεριμνᾶ, ὥστε ν᾿ ἀποτινάξουμε τὴν ὅποια στάχτη τοῦ χειμώνα καὶ νὰ εὐελπιστοῦμε, ὅτι ὅλα θὰ δρομολογηθοῦν στὸν ἔγκοπο βίο μας, μὲ τὴ σφραγίδα τῆς ἀδιάλειπτης Παρουσίας Του καὶ στοργῆς.

Οἱ Ἐκκλησιὲς ἀκόμα εὐωδιάζουν ἀπὸ τὰ μῦρα τοῦ Ἐπιταφίου καὶ τῆς Ἀνάστασης. Τὰ κεριὰ στὰ μανουάλια ἀκόμα φωτίζουν μὲ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως καὶ φωταγωγοῦν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν, ὅμως μέσα στὸν κόσμο, στὸν κόσμο ποὺ δέχτηκε τὸν Ἐπιτάφιο, ποὺ χάρηκε τὴν Ἀνάσταση, ποὺ γιόρτασε καὶ χάρηκε, μιὰ ἀδιαφορία γιὰ ὅλ᾿ αὐτὰ πλανᾶται. Ἀδιαφορία ντυμένη μὲ τὸ ἔνδυμα τῆς προοδευτικότητας καὶ τοῦ συγχρονισμοῦ, ὥστε νὰ μὴ φανοῦμε πὼς εἴμαστε καθυστερημένοι ἤ ἀνακόλουθοι τῶν ὅσων συμβαίνουν ἤ ἐξελίσσονται γύρω μας. Ἔτσι, μέρες ποὺ εἶναι, δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖται σωστὸ ὥστε ὁ χαιρετισμὸς μεταξὺ τῶν πιστῶν νὰ εἶναι:

-Χριστὸς Ἀνέστη!

-Ἀληθῶς, ὁ Κύριος!

Γιατὶ κάτι τέτοιο εἶναι παρωχημένο πιά. Δὲ χρειάζεται, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέγεται ἡ ἀόριστη φράση «Χρόνια Πολλά», ἔτσι ὥστε νὰ τὰ καλύψει ὅλα.

Ὅμως, ἔτσι ἔπρεπε νὰ ἐξελιχτοῦν τὰ πράγματα καὶ γιατί, τάχα;

Γιὰ νὰ εἴαστε τίμιοι μὲ αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε καλὸ θὰ εἶναι νὰ σεβόμαστε ὅ,τι μᾶς παραδίδεται κι ὄχι νὰ τὸ ἀπορρίπτουμε χωρὶς νὰ τὸ ἐρευνήσουμε καλῶς.

Ἐπειδὴ, ἄν σταθοῦμε μὲ σύνεση καὶ προσοχὴ πάνω στὸν χαιρετισμὸ αὐτόν, τότε θὰ καταλάβουμε πραγματικὰ τί σημαίνει Ἀνάσταση καὶ γιατὶ ἡ Ἐκκλησία γιὰ σαράντα ὁλόκληρες μέρες πανηγυρίζει τὸ μέγα αὐτὸ γεγονός: ὅτι δηλαδή, «Χριστὸς ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (ἱ. Χρυσόστομος). Αὐτὸ ἄλλωστε δὲν εἶναι καὶ τὸ μέγα ζητούμενο γιὰ τὸν κάθε θνητό;

Ἑπομένως, γιατὶ νὰ πάψουμε νὰ τιμᾶμε τὴν ὄμορφη αὐτὴ συνήθεια τῶν προγόνων μας, ἡ ὁποία σὺν τοῖς ἄλλοις εἶναι καὶ μιὰ ὁμολογία γιὰ τὸν κάθε πιστὸ ὁ ὁποῖος, σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα διακήρυξε τὴν ὥρα τοῦ Βαπτίσματός του καὶ τὸ ἀνανεώνει σὲ κάθε εὐχαριστιακὴ σύναξη, «προσδοκᾶ Ἀνάσταση νεκρῶν...» (Σύμβολο τῆς Πίστεως»).

Ἄς πάψουμε, λοιπόν, νὰ εἴμαστε συντονισμένοι μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου, ποὺ εὔχεται ἀόριστα «Χρόνια πολλὰ» κι ἄς ζήσουμε τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως μὲ τὸν ἀξεπέραστο χαιρετισμό,

-Χριστὸς Ἀνέστη!

-Ἀληθῶς Ἀνέστη!

π. κ. ν. κ. Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ 2017    

Η Διακαινήσιμος Εβδομάδα 2017 στο Βέλγιο

24.4.2017, Ιερά Μητρόπολις Βελγίου - Τις Πανηγύρεις τριών Ενοριών γιόρτασε η Ιερά Μητρόπολις Βελγίου κατά την Διακαινήσιμο Εβδομάδα. Η πρώτη ενορία πανηγύρισε την Τρίτη της Διακαινησίμου, ημέρα μνήμης των Αγίων Νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

 Οι νεοφανείς Άγιοι της Λέσβου τιμούνται ιδιαιτέρως στη Μητρόπολη Βελγίου καθώς από το 2007 φυλάσσονται στο Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βρυξελλών τμήματα των χαριτοβρύτων λειψάνων των Αγίων, τα οποία προσέφερε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος μετά από αίτημα του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου κ. Παντελεήμονος. Πέραν όμως του Μητροπολιτικού Ναού οι τρεις λαοφιλείς Άγιοι τιμούνται σε όλη την Μητροπολη Βελγίου και κυρίως σε δύο ενορίες οι οποίες φέρουν το όνομα των Αγίων.

 Μετά τη Μεγάλη ημέρα του Πάσχα, την Λαμπροτρίτη, ημέρα μνήμης των νεοφανών Αγίων της Θερμής Λέσβου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου και Έξαρχος Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου κ. Αθηναγόρας προεξήρχε της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας στην εορτάζουσα ενορία του Houthalen, στην περιοχή του Λιμβούργου, όπου πλήθος πιστών της περιοχής συνέρρευσε για να τιμήσει τους τρεις Μεγάλους Αγίους.

 Το Σάββατο της Διακαινησίμου, εκ μεταθέσεως, πανηγύρισε η δεύτερη ενορία των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, η γαλλόφωνη ενορία της Namur, της πρωτεύουσας της Βαλονίας στην οποία προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Βελγίου ,παραστατούμενος από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Μητροπόλεως καθώς και από ιερείς και διακόνους που έσπευσαν με πιστούς από το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο για να τιμήσουν την πανήγυρη.

 Η Διακαινήσιμος Εβδομάδα τελείωσε με την μεγάλη πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου, που συνέπεσε φέτος με την Κυριακή του Θωμά, στην ομώνυμη ενορια του Dilbeek, της νεοϊδρυθείσας ενορίας των Βρυξελλών, στο φλαμανδόφωνο προάστιο, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης.

 Της πανηγύρεως προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας, ο οποίος στο εμπνευσμένο κήρυγμά του αναφέρθηκε στην καλή απιστία του Θωμά και την Σωτήριο ομολογία του, που λύνει κάθε αμφισβήτηση για το βιούμενο από την Εκκλησία γεγονός της Αναστάσεως.

 Μεταξύ του πολυπληθούς εκκλησιάσματος διακρίνονταν στρατιωτικοί από την Ελληνική αντιπροσωπεία πάρα τω ΝΑΤΟ, με επικεφαλής τον Αντιστράτηγο κ. Νικόλαο Ζαχαριάδη, οι οποίοι έσπευσαν να τιμήσουν τον προστάτη Άγιο του Ελληνικού Στρατού Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Λίγο προς της απολύσεως τελέσθηκε αρτοκλασία στον προαύλιο χώρο του Ναού, ο οποίος κατάφυτος και στολισμένος με ανοιξιάτικα λουλούδια μαρτυρούσε τη χαρά της Αναστάσεως. Εκεί ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού για την προετοιμασία και την οργάνωση, τον κόσμο που τίμησε την πανήγυρη και όλως ιδιαιτέρως τους εορτάζοντες. Ευχαριστίες επίσης απηύθυνε προς τον Ρωμαιοκαθολικό Εφημέριο της Ενορίας του Dilbeek, π. Luc, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε να παραχωρηθεί ο Ναός για πενήντα χρόνια στους Ορθοδόξους της περιοχής και τη Μητρόπολη Βελγίου, για να εκτελούν τις λατρευτικές τους ανάγκες, πράγμα που μαρτυρεί την αναγκαιότητα των καλών σχέσεων και του διαλόγου με τις άλλες ομολογίες.

 Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε εόρτιο γεύμα για την ενίσχυση της νέας ενορίας.

Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου και Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης - Houthalen

Ιερός Ναός Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης - Namur

Ιερός Ναός Αγίων Γεωργίου και Αλίνας - Dilbeek

Κυριακή του Θωμά και μνήμη του Αγίου Γεωργίου 2017 στο Μπανάτο Ζακύνθου

Πρωί 23ης Απριλίου 2017, στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου, η Ευχαριστιακή Σύναξη για την Κυριακή του Θωμά, συνάμα όμως και τιμώντας την μνήμη του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Η Μητρόπολη Ιταλίας συνέχισε και ολοκλήρωσε τις εκδηλώσεις για την 25ετία Πατριαρχίας Βαρθολομαίου

Ὁλόκληρος ἡ Ὀρθόδοξος Ἱερά Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης ἑώρτασε καί πάλιν τήν ἱστορικήν καί εὐκλεεστάτην ἐπέτειον τῆς 25ετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου εἰς τόν Πρῶτον Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς τάς εὐγενεῖς καί συνετάς προσπαθείας της ὅπως κάμῃ γνωστά, μέσα εἰς τήν καρδίαν τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ, τήν Ἰταλίαν τά σπουδαιότερα γεγονότα καί μηνύματα τῆς Πατριαρχικῆς ζωῆς, δράσεως καί πορείας, διοργάνωσε πολιτιστικάς ἐκδηλώσεις καί συναντήσεις, καί ἐχρησιμοποίησε τήν Μουσικήν, διά τήν διάδοσιν τῶν μεγάλων τούτων γεγονότων, διά νά γνωρίσῃ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος πολλάκις βλέπει «ἐκ τοῦ μακρόθεν τά γενόμενα», εἰς τήν οὐσίαν δέ κυριαρχεῖται ὑπό τῆς ἀδιαφορίας, εἴτε εἶναι ξένος, εἴτε ἡμέτερος καί, μάλιστα, δέν γνωρίζει τήν ἀλήθειαν, ἑπομένως δέν συμμετέχει εἰς τήν ὅλην λαμπρότητα καί μεγαλοπρέπειαν τῆς ἐπετείου. Ὅλη ἡ εὐγενής προσπάθεια τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης εἶναι νά γνωρίσῃ ὁ Ἰταλικός λαός, ὄχι μόνον οἱ ὀλίγοι τῶν Τοπικῶν Ἀρχῶν, τά γεγονότα καί τά μηνύματα, τούς κόπους καί τά θυσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῆς Μητρός ἡμῶν Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Μετά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία εἰς ὁλόκληρον τήν Μητρόπολιν ἦτο ἀφιερωμένη εἰς τήν ὑπέρλαμπρον καί φαεινεστάτην ἐπέτειον τῆς 25ετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τόν ἐνδοξότατον Θρόνον Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί Ἀθηναγόρου, ἡ Ὀρθόδοξος Μητρόπολις Ἰταλίας καί Μελίτης ἑώρτασεν ἐκ νέου τό μέγα τοῦτο ἱστορικόν γεγονός, μέ ἐκκλησιαστικάς καί πολιτιστικάς ἑορτάς καί ἐκδηλώσεις, ἐν Βενετίᾳ, κατά τήν ἡμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Πολιούχου καί Προστάτου αὐτῆς, Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου καί θαυματουργοῦ.

Ὁ μεγαλοπρεπέστατος καί παλαίφατος Μητροπολιτικός Ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Ἑλλήνων, κατάμεστος ἀπό Ὀρθοδόξους, ἀλλά καί ἀπό ἄλλους Χριστιανούς καί ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως, ἀνεβαπτίσθη ἐν δόξῃ καί ἀγαλλιάσει, ὅλοι δέ ἔζησαν ἡμέρας καί ὥρας βαθείας συγκινήσεως καί χαρᾶς Ἀναστάσεως, μέσα εἰς μίαν ἀτμόσφαιραν πλήρη εἰρηνικῆς καί ἀγαθῆς συμβιώσεως. Οὕτω, κατά τήν ἡμέραν αὐτήν, ὡλοκληρώθησαν αἱ ἐφετειναί ἐκδηλώσεις καί ἑορταί ἐπί τῇ 25ετίᾳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριάρχου, ἀφ’ ἑνός μέν ἀποδίδοντες τήν τιμήν, τόν σεβασμόν καί τήν ἀφοσίωσιν ἡμῶν πρός τόν Προκαθήμενον τῆς Ὀρθοδοξίας, τόν Πατέρα, Δεσπότην καί Αὐθέντην ἡμῶν, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. κ. Βαρθολομαῖον, ἀφ’ ἑτέρου δέ ὑποδεχόμενοι Αὐτόν, ἐντός τῶν καρδιῶν ἡμῶν, ὡς τόν Στρατηλάτην Εἰρηνοποιόν καί τῆς Ἀγάπης καί τοῦ Διαλόγου Κήρυκα καί Διδάσκαλον.

Σύλλογοι καί Σωματεῖα ἐκ Θεσσαλονίκης καί ἐξ ἄλλων πόλεων παρευρέθησαν εἰς τάς ἑορτάς τῆς Μητροπόλεως Ἰταλίας καί Μελίτης, ἐπί τῇ 25ετίᾳ. Ὁ Βυζαντινός χορός «Ἡδύμελον», μέ χοράρχην τόν Πρωτοψάλτην κ. Ἰωάννην Τσάμην, ὁ ὁποῖος διηύθυνε ἐπίσης καί τους χορούς τῶν παραδοσιακῶν ἱστορικῶν τραγουδιῶν τοῦ Γένους ἡμῶν, ἀπεθανάτισαν καί μέ χορούς παραδοσιακούς εἰς ἕνα κλῖμα πολιτισμοῦ, τάξεως καί εὐπρεπείας, μέ ἀρίστην ἁρμονίαν, τό μέγα τοῦτο ἱστορικόν γεγονός.

Ἡ Πασχαλινή Προσευχή, ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίασις ἡ Ἀναστάσιμος, ἐκυριάρχησαν εἰς τάς ψυχάς ὅλων, οἱ ὁποῖοι εἰς τό τέλος τῆς Ἑορτῆς ἔψαλλον τόν ἀνυπέρβλητον καί νικητήριον κατά τοῦ θανάτου ὕμνον: «Χριστός Ἀνέστη...», καθώς καί τόν κυρίως ὕμνον τῆς Ἑορτῆς τῆς ἡμέρας: «Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής...». Τά κόκκινα αὐγά καί τό πλούσιον Γεῦμα ἔκλεισαν τήν ἀλησμόνητον καί ἱστορικήν ἡμέραν, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς 25ετίας ἀπό τῆς ἐκλογῆς καί ἐνθρονίσεως τῆς Α. Θ. Παναγιότητος εἰς τόν Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον. Ἡ φήμη τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν ἦτο ἡ τελευταία ἡμῶν πνοή καί ἡ φιλτάτη καί σεβάσμιος ἡμῶν προσευχή καί ἐπιθυμία: «Βαρθολομαίου τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου πολλά τά ἔτη! Ἀμήν!».

Ἐδοξάσαμεν τόν Μεγαλοδύναμον Θεόν καί ἐπεστρέψαμεν εἰς τάς οἰκίας ἡμῶν ἰσχυρότατοι, ἐλπιδοφόροι, πλήρεις χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως, διά νά συνεχίσῃ ἕκαστος ἐξ ἡμῶν τήν πορείαν του μέσα εἰς τήν μεγάλην Λεωφόρον τῆς ζωῆς, δῶρον τοῦ Ἀναστάντος ἡμῶν Θεοῦ.

ΠΛΗΡΕΣ ΦΩΤΟΛΕΥΚΩΜΑ ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

Η "Παρρησία" της Κυριακής του Θωμά 2017 στον Πανάγιο Τάφο [φωτορεπορτάζ + video]

Τήν Κυριακήν, 10ην /23ην Ἀπριλίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου εἰς τόν Πανίερον  Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, συμφώνως πρός τήν τυπικήν διάταξιν τῆς Ἐκκλησίας καί τό προσκυνηματικόν καθεστώς, τό γεγονός τῆς ψηλαφήσεως τοῦ Κυρίου ὑπό τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ. Κατά τήν ἑορτήν ταύτην  ἡ Ἐκκλησία ἀναμιμνῄσκεται ὅτι τήν ὀγδόην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, ὅτε ὁ Κύριος «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» εἰσῆλθεν «εἰς τό ὑπερῷον, ἐν ᾧ ἦσαν συνηγμένοι οἱ μαθηταί», ἦτο καί «ὁ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν» καί εἶδε τόν Κύριον καί τούς τύπους τῶν ἥλων εἰς τάς χεῖρας καί τήν πλευράν Αὐτοῦ καί ἐπείσθη ἀναφωνῶν : «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου», (Ἰωάν. 20, 24-29).

Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη ὡς «Παρρησία» ὑπό τοῦ Πατριαρχείου, ἤτοι διά πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας μετ’ εἰσόδου καί προσκυνήσεως εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον καί Μεγάλης Εἰσόδου καί Ἀρτοκλασίας εἰς τό Καθολικόν καί διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον, προεξάρχοντος τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὧν πρῶτος ὁ Τελετάρχης Ἀρχιμανδρίτης π. Βαρθολομαῖος  καί τῶν Ἱεροδιακόνων Δημητρίου καί Ἀγαπίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ ἀριστεροῦ ψάλτου κ. Γεωργίου Ἀλβανοῦ καί μετεχόντων μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας τῶν Ἱεροσολύμων καί εἰσέτι ἐκ τοῦ Πάσχα παρευρισκομένων προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρωσίας καί Ρουμανίας.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησεν ἡ ἄνοδος εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ὁ Σεβασμιώτατος ηὐχήθη εἰς πάντας τήν βεβαίαν πίστιν τοῦ Θωμᾶ καί διένειμε ἀναστασίμους εὐλογίας εἰς πάντας.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας