
Όλοι γνωρίζουμε, ότι ο θεσμός της Κατήχησης διάγει δύσκολους καιρούς στην καθόλου Εκκλησία, παρά τα επιφαινόμενα στις μεγάλες ενορίες των πόλεων. Η γεωγραφία των σύγχρονων ενοριών, η πολυπολιτισμικότητα που διακρίνει πλέον τις ελλαδικές γειτονιές, οι μωσαϊκές ιδέες-πληροφορίες που καταφθάνουν ραγδαία κυρίως από το Διαδίκτυο inter portas, τα κατά καιρούς ανακοινούμενα και μάλιστα διογκούμενα σκάνδαλα της διοικούσας Εκκλησίας, οι κατακλυσμιαίες απαιτήσεις των σύγχρονων σχολείων (και φροντιστηρίων), δρουν οπωσδήποτε αποτρεπτικά ή και ανατρεπτικά ως προς την κατηχητική διείσδυση της ποιμαίνουσας Εκκλησίας μέλη της και κυρίως στη νέα γενιά. Συχνά, εξάλλου, και ο λόγος της Εκκλησίας θυμίζει τον πολιτικό λόγο. Εννοώ, ότι εκφέρεται "προκάτ" κι εντέλει αποδεικνύεται οπαδικός και στρατευμένος.
Προς την ανανέωση του Κατηχητικού θεσμού πασχίζει το ανά χείρας βιβλίο του π. Ιωαννικίου. Πατάει στα παραδεδομένα, σε δοκιμασμένες πρακτικές και αξιοποιεί νέες ιδέες εισηγούμενος λύσεις έκφρασης του εκκλησιαστικού λόγου προς τους νέους ανθρώπους, ώστε η προσπάθεια της Εκκλησίας για την πληροφόρηση περί του εαυτού της, ήτοι του ιδρυτή της Κυρίου Ιησού, να είναι και εκκλησιαστικός και πρωτοποριακός και βιωματικός και νεωτερικός. Όχι εύκολος πράγματι στόχος και πολυαπαιτητικός σε μόχθο πνευματικό. Μακάρι η νεανική ικμάδα του π. Ιωαννικίου να συνεισφέρει θετικά στον όλο προβληματισμό και να δείξει δρόμο και φως.
π. Π.Κ.