Λόγος στη Μεταμόρφωση του Χριστού

Υπό Μητροπολίτου Αντινόης κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έξι μέρες πριν από το Πάσχα πήρε μαζί Του τους τρεις διακεκριμένους μαθητές Του, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, και ανέβηκε στο όρος Θαβώρ. Εκεί, μπροστά στα μάτια των μαθητών, ο Κύριος μεταμορφώθηκε και το μεν πρόσωπό Του έλαμψε σαν τον ήλιο, τα δε ρούχα Του έγινα λευκά σαν το φως.

Το γεγονός αυτό αποτελεί μία Θεοφάνεια της θείας Φύσης του Κυρίου Ιησού, η οποία φανερώνει την θεϊκή δόξα του ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού. Ο Θεός αυτο-αποκαλύπτεται στους Μαθητές Του και διά μέσου αυτών σε όλο τον κόσμο.

Ο άνθρωπος από μόνος του ήταν ανήμπορος να συμμετάσχει σε αυτή την δόξα. Μόνον εάν ο ίδιος ο Θεός αποκάλυπτε τον Εαυτό Του, ο κόσμος θα γνώριζε την αληθινή θεογνωσία. Κανένας άνθρωπος δεν είδε ποτέ τον Θεό, ούτε εγένετο μέτοχος της θείας δόξας. Και αυτό αποτελεί το μεγαλείο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, το γεγονός ότι επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι να γίνουν μέτοχοι της θείας δόξης.

Οι Προφήτες είδαν ουράνια οράματα και, κάτω από την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, προφήτευσαν μελλοντικά γεγονότα. Ο Μωυσής είδε τον Θεό στην φλεγόμενη αλλά μη καιγόμενη βάτο (Εξ. 3:2-6), μίλησε στο Θεό επάνω στο όρος Σινά και έλαβε τις Δέκα Εντολές, αλλά ποτέ δεν είδε τον Θεό πρόσωπο προς πρόσωπο (Εξ. 19:16-20-20:17). Ο Προφήτης Ησαΐας βλέπει την δόξα του Θεού περικυκλούμενη από τα Σεραφείμ, που έψελναν τον τρισάγιο ύμνο, «Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης Αυτού» (Ησ. 6:1-5). Ο Προφήτης Δανιήλ βλέπει την Ημέρα της Κρίσεως, όταν ο Θεός πρόκειται να καθίσει πάνω σ’ ένδοξο Θρόνο για να κρίνει τους ανθρώπους (Δαν. 7:9-14). Όλοι αυτοί οι ιερείς άνδρες μετείχαν της θείας δόξας, που ο Θεός τους αποκάλυψε, όμως κανείς απ’ αυτούς δεν αξιώθηκαν να δουν την θεία δόξα, όπως αποκαλύφθηκε στους Μαθητές Του πάνω στο όρος Θαβώρ.

Η φανέρωση της δόξας της θείας φύσης του Χριστού είναι το έργο του Θεού, διότι ο Άγιος Θεός επιθυμεί, ο άνθρωπος να γίνει μέτοχος της θείας δόξας. Ο άνθρωπος πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ' ομοίωσιν» Θεού (Γεν. 1:26) και έχει κληθεί να γίνει άγιος, κατά χάριν, όπως ακριβώς ο Θεός είναι Άγιος από την φύση Του. Ο μοναδικός σκοπός της ζωής και της ύπαρξης του ανθρώπου είναι να ομοιάσει με τον Θεό διά μέσου της ορθής πίστεως και της ενάρετης ζωής.

Οι Προφήτες, οι Απόστολοι, οι Άγιοι και οι Όσιοι, άνδρες και γυναίκες, από μόνοι τους ήσαν ανήμποροι να φθάσουν στο ύψος της θέωσης. Αυτό πραγματοποιείται μέσω του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, ο οποίος αγιάζει τον άνθρωπο. Η αγιότητα είναι το αποτέλεσμα της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος μέσα στο κανονικό Σώμα του Χριστού, που είναι η Αγία Ορθόδοξος Εκκλησία. Το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, δια μέσου των ιερών Μυστηρίων της Εκκλησίας, αγιάζει όλους εκείνους που μετέχουν σ’ αυτά. Γι’ αυτό τον λόγον όλοι όσοι δεν ζουν την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας στερούν από τον εαυτό τους αυτή την ευεργετική Χάρη και Δωρεά του Θεού.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να λάβει την Χάρη του Θεού. Οι τρεις Απόστολοι δεν θα έβλεπαν την μεταμόρφωση, εάν δεν ήσαν μαζί με τον Κύριο. Ανέβηκαν μαζί Του και Εκείνος αποκαλύπτεται σ’ αυτούς. Με παρόμοιο τρόπο, κανείς δεν μπορεί να ανεβεί την κλίμακα των αρετών, παρά μόνον εάν ακολουθεί τον Χριστό. Διότι, μόνον εν Χριστώ ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει την ηθική και πνευματική του ολοκλήρωση, την απελευθέρωσή του από την αμαρτία και να γίνει άγιος. Μόνον εν Χριστώ ο άνθρωπος μετέχει της θείας ζωής, που προσφέρεται από τον Κύριο.

Η λάμψη του προσώπου του Ιησού σαν τον ήλιο και η λευκότητα των ρούχων Του φανέρωσαν μία ελάχιστη ακτίνα της θείας φύσης Του. Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τέλειος Θεός, που ενσαρκώθηκε και έγινε τέλειος άνθρωπος, χωρίς να μειώνεται η θεότητά Του ή να θεοποιείται η ανθρωπότητά Του. Οι δύο φύσεις και θελήσεις, η θεία και η ανθρώπινη, μένουν ενωμένες στην μίαν υπόσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού, χωρίς σύγχυση ή μίξη και χωρίς να καταργεί η μία την άλλη.

Στη Μεταμόρφωση ο Θεός Πατέρας δίδει την δική Του μαρτυρία στον κόσμο. Καλεί τον κόσμο να ακούσει μόνον τον Υιό Του. Ο άνθρωπος, λοιπόν, δεν πρέπει να ακολουθεί άλλο άνθρωπο, θρήσκευμα ή φιλοσοφικό οργανισμό, όπου δεν υπάρχει η σωτηρία. Την εξουσία της ζωής ή του θανάτου την έχει μόνον ο Ιησούς Χριστός. Γι’ αυτό και καλεί στην μεταμόρφωσή Του τους Προφήτες Μωυσή και Ηλία, ακριβώς για να δείξει, ότι είναι ο Κύριος των ζώντων και των νεκρών.

Η γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού φανερώνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να συμμετάσχει στη θεία δόξα του Θεού μόνον, όταν βρίσκεται ενωμένος με τον Χριστό. Το Θαβώρειο Φως προσφέρεται σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, αλλά καρποφορεί μόνον σ’ εκείνους που θα πιστεύσουν, ακούσουν και ακολουθήσουν τον Υιό του Θεού, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Η σημερινή μέρα μάς καλεί όλους ν' ανεβούμε το όρος των αρετών, να απολαύσουμε την ωραιότητα της θείας δόξης και να δώσουμε την δική μας μαρτυρία της Ορθοδόξου μας Πίστεως και ζωής στο κόσμο που μας περιτριγυρίζει.

Λόγος στην Κυριακή της Πεντηκοστής

Υπό Μητροπολίτου Αντινόης κ. Παντελεήμονος

Πενήντα μέρες μετά από την ένδοξη τριήμερη Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού η Αγία Ορθόδοξος μας Εκκλησία γιορτάζει την Πεντηκοστή. Η γιορτή αυτή είναι σημαντική για όλη την ανθρωπότητα, διότι είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Είναι η Ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, αρχίζει να λειτουργεί ως ζωντανός οργανισμός μέσα στο οποίο ο άνθρωπος βρίσκει την σωτηρία του.  Είναι η Ημέρα, όπου εκπληρώνεται η υπόσχεση του Χριστού για την αποστολή του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος.  Είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε ως γλώσσες φωτιάς και κάθισε πάνω στα κεφάλια των δώδεκα Αποστόλων και στους λοιπούς μαθητές χαρίζοντας στον καθένα ξένες γλώσσες και ανοίγοντας τον νουν και τις καρδιές τους. Είναι η Ημέρα, όπου ο Θεός καλεί όλη την ανθρωπότητα σε ενότητα της αληθινής Πίστης στον Χριστό, τον Μονογενή Του Υιό και Σωτήρα όλων. 
     Στις αρχές, η ανθρωπότητα ήταν ένα έθνος και μιλούσε μία γλώσσα (Γεν. 11:1). Ο άνθρωπος σκέφθηκε με υπερηφάνεια και θέλησε να κτίσει πύργο του οποίου η κορυφή θα έφθανε στον ουρανό.  Έτσι, πίστευε, ότι το όνομα τους θα έμενε θαυμαστό σ’ όλες τις μεταγενέστερες γενεές (Γεν. 11:4).  Ο Θεός βλέποντας τα έργα των ανθρώπων ότι ήσαν μάταια, κατέβηκε και σύγχυσε την γλώσσα τους και κανείς πλέον δεν μπορούσε να καταλάβει τον γείτονά του (Γεν. 11:7). Γι’ αυτό και ο τόπος εκείνος ονομάστηκε «Σύγχυση» και απ’ εκεί διασκορπίστηκαν οι άνθρωποι σ’ όλο το πρόσωπο της γης (Γεν. 11:8). 
     Ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό αγωνίζεται για υλικά επιτεύγματα.  Η καρδιά του εγκατέλειψε τον Ένα και Μόνον Αληθινό Θεό και λάτρευσε ψευδείς θεούς, που ο ίδιος κατασκεύασε με την φαντασία του.  Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, πολλοί αιώνες πέρασαν και ο άνθρωπος απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από την αληθινή θεογνωσία.  Μέσα στην εσωτερική του πάλη και λαχτάρα για μια λογική εξήγηση στα φυσικά φαινόμενα γύρω του, πίστεψε, ότι πίσω από κάθε φυσικό φαινόμενο υπήρχε μια θεϊκή δύναμη που τους ονόμασε «θεούς». 
     Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός και Σωτήρας ήρθε στον κόσμο γεννηθείς από την Παρθένο Μαρία, την Θεοτόκο, και εκ Πνεύματος Αγίου και έγινε τέλειος άνθρωπος.  Ο Λόγος του Θεού Πατρός έλαβε «σάρκα και εσκήνωσε εν ημίν» (Ιωάν. 1:14) ως ο μοναδικός Θεάνθρωπος. Μας φανέρωσε την αληθινή γνώση για τον Θεό.  Μέσον της Σταυρικής Θυσίας Του, πρόσφερε την ευκαιρία στους ανθρώπους να γίνουν παιδιά του Θεού, όσοι θα πιστέψουν στο όνομά Του (Ιωάν. 1:11). 
     Εάν κάποιος αγαπά και πιστεύει στο Χριστό, θα λάβει το Άγιο Πνεύμα ως τον «Παράκλητο» που θα αναπαύεται μέσα του (Ιωάν. 14:17). Ο κόσμος ζει μέσα στην αμαρτία και αρνείται να δεχθεί τις αλήθειες του Θεού που μας αποκαλύφθηκαν από τον Υιό Του.  Εκείνος που δεν έχει τον Υιό, ούτε τον Πατέρα έχει. Εκείνος που δεν πιστεύει στον Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και αρνείται να δεχτεί όλες τις θείες αλήθειες, που μας αποκαλύφτηκαν, δημιουργεί από μόνος του ψευδείς «θεούς» και ακολουθεί τους δικούς δρόμους. 
     Κανένας στην ιστορία δεν τόλμησε να διακηρύξει: «Εγώ ειμί η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιωάν. 14:6).  Κανένας δεν μπορεί να έρθει προς τον Πατέρα μου εκτός μέσον του Χριστού.  Πολλοί και μεγάλοι άνδρες πέρασαν στην Ιστορία. Πολλοί φιλόσοφοι μίλησαν με σοφία για τον Θεό, αλλά κανένας απ’ αυτούς δεν είπε ποτέ ότι είναι η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή.  Μόνον μέσον του Ιησού Χριστού, που είναι ο Υιός του Θεού, ο άνθρωπος μπορεί να βρεί τον δρόμο προς τον Πατέρα, διότι, όποιος είδε τον Υιό είδε και τον Πατέρα (Ιωάν. 14:9). 
     Αυτός είναι ο δρόμος που υποδεικνύεται από την Ορθόδοξό μας Εκκλησία σ’ όλους που επιθυμούν να τον ακολουθήσουν και να είναι μαζί με τον Χριστό.  Η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι το γνήσιο Σώμα του Χριστού που καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα.  Ο Χριστός μας δίδαξε λέγοντας: «Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ' οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι.  ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ' ἑαυτοῦ, ἀλλ' ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν» (Ιωάν. 16:12-13). 
     Μέσα στο Σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας βρίσκει κανείς τον δρόμο για την σωτηρία.  Έξω από την Εκκλησία κανείς δεν μπορεί να επιτύχει την σωτηρία του, διότι, εκείνος που αρνείται την Χάρη του Θεού που δίδεται στον άνθρωπο μέσα από τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, αρνείται την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που επιθυμεί να σώσει τον άνθρωπο.  Ο άνθρωπος, όταν με την θέλησή του αρνείται να δεχθεί την σωτηρία, πραγματοποιεί την βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος (Λουκ. 12:10). 
     Και όπως στη περίπτωση των εργατών που εργάστηκαν για το κτίσιμο της Κιβωτού, αλλά δεν πίστεψαν στο κήρυγμα του Νώε, και απέθαναν όλοι στον Κατακλυσμό· με παρόμοιο τρόπο όλοι εκείνοι που δεν έρχονται στην αληθινή θεογνωσία μέσα από την Εκκλησία αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χάσουν την σωτηρία.  Ο Χριστός απέθανε πάνω στο Σταυρό για να προσφέρει στον άνθρωπο το Πνεύμα της Αλήθειας (Ιωάν. 16:7), που μαρτυρεί για τον Χριστό (Ιωάν. 16:26) και αποκαλύπτει όσα ακούει (Ιωάν. 16:13).

     Την ημέρα της Πεντηκοστής 18 διαφορετικά έθνη απ’ όλο τον κόσμο ήταν συγκεντρωμένα στην Ιερουσαλήμ και όλοι άκουσαν «καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι·  καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος  Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2:2-4).

     Κατ’ αυτή την Ημέρα η προφητεία του Προφήτη Ιωήλ πραγματοποιείται (Πράξ. 2:17-21). Ναι, αγαπητοί μου φίλοι, αυτή είναι η Ημέρα του Κυρίου.  Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα χύνεται σ’ όλους που αποδέχονται τον Λόγο του Θεού μ’ όλη τους την καρδιά, και μ’ όλη τους την ψυχή, και μ’ όλο τους το πνεύμα. Αυτή είναι η Ημέρα, όπου ο άνθρωπος γίνεται ναός του Ενός και Μόνου Αληθινού Θεού.  Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Πανάγιο Πνεύμα δεν παραμένει έξω από τον άνθρωπο, αλλά μένει μέσα του.  Αυτή είναι η Ημέρα, όπου το Άγιο Πνεύμα χαρίζει στον άνθρωπο, ανάλογα, τα χαρίσματά Του.  Αυτή είναι η Ημέρα, όπου ο άνθρωπος γίνεται μέλος του Σώματος του Χριστού και μέσα από την Θεία Χάρη γίνεται άγιος και κατορθώνει την σωτηρία του.

     Ο άνθρωπος δεν βρίσκεται πλέον στο σκοτάδι, αλλά στέκεται μέσα στο Φως του Χριστού.  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή, αγαπητοί μου φίλοι, το να είναι κανείς Ορθόδοξος Χριστιανός.  Όταν βαπτιστήκαμε, λάβαμε την Δωρεά του Αγίου Πνεύματος και δεν έχομε ανάγκη από κανένα που βρίσκεται εκτός της Εκκλησίας νάρθει για να μας διδάξει ή και στη χειρότερη περίπτωση να μας παραπλανήσει.

     Η Χάρη του Αγίου Πνεύματος δόθηκε στον άνθρωπο, που πιστεύει στο Χριστό, όχι γιατί καταλαβαίνει κανείς με τη λογική του την Χάρη του Θεού, αλλά, γιατί ο Θεός μας αγαπά και γι’ αυτό μας χαρίζει δωρεά τα Χαρίσματά Του.  Ο άνθρωπος με μόνη τη λογική είναι ανήμπορος να κατανοήσει τη Χάρη του Θεού.

     Το Άγιο Πνεύμα ενεργεί μέσα από τα Ιερά Μυστήρια της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας.  Αυτός αγιάζει τους πιστούς.  Αυτός είναι ο Χορηγός της Ζωής.  Αυτός είναι που καθοδηγεί την Ορθόδοξο Εκκλησία, τους αγίους Πατέρες και τους πιστούς σ’ όλη την αλήθεια.

     Όταν βαπτίζεται κανείς, είτε ως βρέφος είτε ως ενήλικας, λαμβάνει την Δωρεά του Αγίου Πνεύματος.  Ο Θεός αγαπά όλους και επιθυμεί όλοι οι άνθρωποι, άσχετα την ηλικία τους, νάρθουν στην αληθινή γνώση του Θεού.  Πουθενά στην Αγία Γραφή ο Χριστός έβαλε όριο ηλικίας.  Όποτε αναφέρεται σε ενήλικας απαιτεί πίστη, αλλά όταν αναφέρεται σε βρέφη ή παιδιά, δεν απαιτεί τέτοιους όρους.   

     Αυτός είναι ο δρόμος που διδάσκει η Ορθόδοξος μας Εκκλησία. Αυτός είναι ο δρόμος που μας δίδαξαν οι Άγιοι Απόστολοι.  Γι’ αυτό κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάξει εκείνα που παραλάβαμε. Γι’ αυτό, όλοι οφείλομε να επαγρυπνούμε και να μη δίδουμε σημασία σε ψευδές διδασκαλίες, που είναι βλάσφημες κατά του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πέσει σε πνευματικές παγίδες και να παρασυρθεί από αιρετικούς που ισχυρίζονται ότι έχουν την Χάρη του Αγίου Πνεύματος και ότι μιλούν τη γλώσσα του Θεού (γλωσσολαλία).

     Οφείλομε όχι μόνον να γνωρίζουμε, αλλά και να εφαρμόζουμε την Ορθόδοξο Πίστη μας.  Έχομε μέσα μας την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, αλλά εναπομένει σε μας να ζούμε την ζωή που θέλει Εκείνος να ζούμε.

     Για όσους απομακρύνθηκαν από την Αγία Ορθόδοξο Πίστη, ένα έχω να τους πω.  Μετανοήσατε!  Ταπεινωθείτε και επιστρέψατε.  Μη μένετε στην πλάνη.  Μη μένετε μακριά από την Εκκλησία.  Ποια δικαιολογία μπορούμε να προβάλουμε στο Χριστό, όταν θα σταθούμε μπροστά Του;

     Αγαπητοί μου φίλοι, σήμερα γιορτάζουμε την Πεντηκοστή.  Ας παρακαλέσουμε το Πανάγιο Πνεύμα να αναπαυθεί μέσα μας και να μας χαρίσει τις θείες Αλήθειες.  Ας Τον παρακαλέσουμε να είμαστε σε θέση να ομολογούμε καθημερινά την πίστη μας στον Κύριο και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό. Αμήν.

Λόγος στην Κυριακή του Ασώτου

Yπό Μητροπολίτου Αντινόης  κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Συμβαίνει σε κάθε οικογένεια να υπάρχουν προβλήματα, που πάντοτε απασχολούν τους γονείς.  Και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ένας πατέρας αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα με τον δευτερότοκο γιο του. Ο νεώτερος γιος εύρισκε πληκτική την ζωή μέσα στο πατρικό του σπίτι. Τον τραβούσε ο έξω κόσμος, που πίστευε ότι ήταν ένας παράδεισος απολαύσεων, ανέσεων και ελευθερίας. Πίστευε ότι μακριά από το πατρικό σπίτι θα μπορούσε να ζήσει χωρίς δεσμεύσεις και έλεγχο.

Ζήτησε, λοιπόν, από τον πατέρα του περιουσία που δεν του ανήκε. Ο πατέρας με ψυχικό πόνο παρακολουθούσε το δράμα του παιδιού. Δεν θέλησε να τον κρατήσει με τη βία. Του έδωσε πλούτη από τα πλούτη του. Και ο γιος, χωρίς καν να ευχαριστήσει, ούτε να χαιρετίσει, έφυγε σε μακρινή χώρα, σε χώρα όπου οι κάτοικοι ζούσαν αμαρτωλά και μέσα σε κάθε είδους ασωτίας και ηθικής ακαθαρσίας. Εκεί, μακριά από την στοργική προστασία του πατέρα, σπαταλά όλη την πατρική περιουσία «ζων ασώτως».

Οι αμαρτωλές διασκεδάσεις, οι κόλακες, οι κακοί φίλοι και φίλες, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τον απογυμνώνουν απ’ όλα του τα αγαθά. Και, όταν εκείνοι τον είδαν πτωχό και πεινασμένο, τον εγκαταλείπουν αβοήθητο. Εκείνος, για να μην αποθάνει από την πείνα, στην αφιλόξενη εκείνη χώρα, ζήτησε να εργασθεί.  Αλλά, ποιος τίμιος άνθρωπος θα έδιδε εργασία σ’ έναν που δεν σεβάστηκε τον ίδιο του τον πατέρα; Για να μην αποθάνει, λοιπόν, από την πείνα, γίνεται βοσκός χοίρων και ζητούσε να χορτάσει από ξυλοκέρατα (χαρούπια) που έτρωγαν οι χοίροι! Αυτός που άλλοτε ήταν πρίγκιπας, τώρα περιφρονείται από δούλους. Αυτός που ήταν πλούσιος, κατάντησε πτωχός. Αυτός που είχε όλα τα αγαθά, στερείται από τα πιο βασικά της ζωής.  Αυτός που ζούσε μέσα σε παλάτια, τώρα ζει ανάμεσα στους λασπωμένους λάκκους με τους άγριους χοίρους.

Η μεγάλη θλίψη της αμαρτίας του τον κάμνει να συνέλθει. Η πτώση του και ο εξευτελισμός τον κάμνουν να θυμηθεί την αγάπη του πατέρα του, η οποία πλούσια εξεδηλώνετο ακόμα και προς τους υπηρέτες της πατρικής οικίας. Αποφάσισε, λοιπόν, να επιστρέψει στον καλό πατέρα, να ζητήσει συγγνώμη και να τον παρακαλέσει να τον δεχθεί όχι στη θέση του γιου, αλλά στη θέση ενός υπηρέτη. Ποθούσε, μετά απ’ όσα συνέβησαν, να γίνει δούλος στο σπίτι, όπου ήταν προηγουμένως αφέντης!

Ο πατέρας όλο αυτό το διάστημα δεν έμεινε αναπαυμένος με την αναχώρηση του παιδιού του. Ήταν ευσυνείδητος πατέρας και αγαπούσε τα παιδιά του.  Τα μεγάλωσε με αγάπη, φροντίδα και στοργή. Δεν τους έλειψε τίποτε απ’ όσα χρειάζονται στη ζωή. Και τώρα που απομακρύνθηκε το αγαπημένο του παιδί, δεν έμεινε αδιάφορος. Τον παρακολουθεί  νοερά, μέσα από την καρδιά του στοργικού πατέρα. Ήλπιζε, ότι η θλίψη της αμαρτωλής ζωής και η ταλαιπωρία της ζωής, θα τον οδηγούσαν στη μετάνοια και επιστροφή. Μάλιστα, η αγάπη του πατέρα εκφράζεται από το γεγονός, ότι δεν περιμένει μέσα στο πολυτελέστατο σπίτι περίμενε στην εξώπορτα της αυλής με αγωνία πότε θα επιστρέψει ο άσωτος γιος του.

Και να, κάποια μέρα βλέπει από μακριά ένα ρακένδυτο, ανυπόδητο, ρυπαρό και καταβεβλημένο ζητιάνο, να πλησιάζει δειλά-δειλά προς το σπίτι. Η πατρική καρδιά μίλησε, αυτή τον πληροφόρησε ότι είναι ο γιός του. Πρώτος, λοιπόν, τρέχει για να αγκαλιάσει το παιδί του.  Αγκάλιασε θερμά το παιδί του, τον φιλούσε ασταμάτητα και δάκρυα χαράς κυλούσαν από γερασμένα μάτιά του. Χωρίς καθυστέρηση δίδει εντολή να τον λούσουν, να τον ντύσουν, να του φορέσουν το δακτυλίδι της εξουσίας και να ετοιμάσουν μεγάλο πανηγύρι. Γιατί, «ο υιός μου ούτος νεκρός ην και ανέζησε, απολωλώς ην και ευρέθη».

Απέραντη είναι η αγάπη του Θεού Πατρός. Απεριόριστα ευρύχωρη η ευσπλαγχνία Του. Απερίγραπτη και ασύλληπτη η στοργή Του προς εμάς τα παραστρατημένα παιδιά Του.

Όλοι μας, λίγο ή πολύ, υπήρξαμε –και υπάρχομε– άσωτα παιδιά.  Σπαταλήσαμε τα πνευματικά δώρα του Θεού μας. Μολύναμε και αμαυρώσαμε την εικόνα Του, εξευτελίσαμε το Όνομά Του. Αρνηθήκαμε την αρετή και προτιμήσαμε την αμαρτία. Καταφρονήσαμε την αγάπη Του και προσκολληθήκαμε στην αγάπη των υλικών αγαθών και πλούτη. Προτιμήσαμε να ζήσουμε μακριά από τον ευαγγελικό νόμο και ακολουθήσαμε τον νόμο του παλαιού ανθρώπου, που επαναστατεί πάντοτε μέσα μας και ζητεί να πράξουμε εκείνα που δεν είναι θεμιτά. Δεν θελήσαμε να υποταχθούμε στο θέλημα του Θεού, αλλά στο προσωπικό μας θέλημα. Και, παρ’ όλα αυτά, ο Θεός μας αγαπά και περιμένει πάντοτε την επιστροφή μας.

Ο Θεός, ως στοργικός Πατέρας, δεν απομακρύνεται από κοντά μας.  Δεν μας εγκαταλείπει.  Περιμένει υπομονετικά, πότε θα συνέλθουμε από την κατάσταση της αμαρτίας και θα πάρουμε την απόφαση της επιστροφής. Μας παρακολουθεί συνεχώς με πατρική στοργή.  Μας οδηγεί στο δρόμο της μετανοίας. Μιλά μέσα στην καρδιά μας και στέλνει το θείο Του φωτισμό στο νουν μας, ώστε να φωτισθούμε και να διακρίνουμε πιο είναι το πνευματικό και αιώνιο συμφέρον μας. Περιμένει στην πύλη της πατρικής αγάπης για να μας υποδεχθεί και συνεχώς μας φωνάζει: «Παιδί μου, δώσε μου την καρδιά σου». Η πατρική αγάπη μπορεί να εκφραστεί με την εξής εικόνα. Ας υποθέσουμε, ότι οι αμαρτίες όλου του κόσμου συγκεντρώνονται μέσα σε μια σταγόνα νερού.  Αυτή, λοιπόν, την σταγόνα εξαφανίζεται, όταν την ρίξουμε μέσα στο πέλαγος του ωκεανού της θείας αγάπης. Επομένως η θεία αγάπη είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τις δικές μας αμαρτίες.

Ο Θεός περιμένει μέχρι τέλους την μετάνοια όλων μας.  Θέλει να μας αγκαλιάσει.  Θέλει να αποκαταστήσει. Θέλει να μας δώσει την ουράνια δόξα.  Θέλει να μας χαρίσει την Βασιλεία Του. Γι’ αυτό η ψυχή μας αναφωνεί: Ω! πόσο απροσμέτρητο είναι το πλάτος και το βάθος της θείας αγάπης και του ελέους του Θεού.

Με την αφορμή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ας στραφούμε με ειλικρινή μετάνοια και ας ζητήσουμε το έλεος και την αγάπη Του. Αμήν.

Λόγος στα Εισόδια της Θεοτόκου

Υπό Μητροπολίτου Αντινόης κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ, του Καλυμνίου

Μεγάλη και παγκόσμιος είναι η σημερινή γιορτή της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος σ’ όλα τα μέρη της γης πανηγυρίζει τα Εισόδια στα Άγια των Αγίων της Μητέρας του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Άνθρωποι και άγγελοι συγχορεύουν και συναγάλλονται. Ευφραίνεται και πανηγυρίζει η γη και οι πιστοί σπεύδουν με κάθε ευλάβεια να τιμήσουν την πανύμνητο Μητέρα του Κυρίου μας. Οι Χριστιανοί προστρέχουν με πίστη για να ασπασθούν την αγία εικόνα Της. Με συντριβή καρδίας στρέφουν οι πονεμένοι τις προσευχές τους σ’ Αυτή, για να Της εκφράσουν τον πόνο τους, να ζητήσουν την προστασία και τη βοήθειά Της. Όλοι οι πιστοί θα Την μακαρίζουν, θα την ανυμνούν, θα την δοξάζουν σ’ όλες τις εποχές. Η Θεοτόκος Μαρία είναι η πηγή του αγιασμού και της σωτηρίας για όλους, μικρούς και μεγάλους.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου αποτελούν το προπαρασκευαστικό στάδιο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, όπου μόνο ο Αρχιερεύς εισήρχετο μια φορά το χρόνο. Την υποδέχεται ο Προφήτης Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, και λαμπαδηφόροι παρθένες συνοδεύουν την μόλις τριών ετών Παρθένο και Αγνή Κόρη του Ιωακείμ και της Άννης. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που αξιώθηκε να γίνει η έμψυχος Κιβωτός του Θεού και τρέφεται με ουράνια τροφή. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που με την αγιότητά Της ξεπέρασε την αγιότητα όλων των Αγγελικών Ταγμάτων. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν χρυσό θυμιατήρι, Αυτή, που δέχθηκε στα μητρικά Της σπλάγχνα το Πυρ της Θεότητας. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων, σαν τη χρυσή στάμνα που περιέχει το Μάννα, Αυτή, που έφερε τον Ουράνιο Άρτιο, τον Χριστό. Εισέρχεται στα Άγια των Αγίων Αυτή, που θα έτρεφε τον Δημιουργό του Σύμπαντος.

Η Θεοτόκος Μαρία καταστάθηκε Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού. Γι’ αυτό την αγία προσωπικότητα Της προφήτευσαν οι Προφήτες. Ο Μωϋσής Την είδε, σαν την φλεγόμενη, αλλά μη καιγόμενη Βάτο. Ο Ιακώβ, σαν την Κλίμακα, που ένωνε την γη με τον ουρανό. Ο Αββακούμ, σαν την ένδροσο Πόκο. Ο Δανιήλ, σαν το Όρος το Άγιο και αλατόμητο.

Η Αειπάρθενος Κόρη, η Θεομήτωρ Μαρία σήμερα εισέρχεται στα αγιότερα μέρη του επιγείου ναού του Θεού και καταξιώνεται να γίνει ο υπέρλαμπρος Ναός του Σωτήρος Χριστού. Φεύγει από το κόσμο και εισέρχεται στα άνω Βασίλεια. Άγγελοι και άνθρωποι την συνοδεύουν. Και η Μήτηρ του Κυρίου παρέστη σαν Βασίλισσα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Πολλά ονόματα μεγάλων γυναικών πέρασαν από την ανθρώπινη ιστορία στην άβυσσο της λήθης. Πολλές βασίλισσες με μεγάλη δύναμη έσβησαν και εξαφανίσθηκαν. Το όνομα όμως της Αειπαρθένου Μαρίας μένει αθάνατο στους αιώνας. Το όνομα της Μητέρας του Θεού συγκινεί, παρηγορεί και σώζει όσους με πίστη προστρέχουν σ’ Αυτήν.

Η Εκκλησία του Θεού σ’ όλα τα σημεία της γης ψάλλει εγκώμια και ύμνους προς το μεγαλείο Της. Ακούγεται η ικετευτική δέηση των πιστών. Η προφητική ρήση της Θεομήτορος, «ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» εκπληρώνεται.

Η δόξα και το μεγαλείο της Θεοτόκου βρίσκεται στη μεγάλη ταπείνωσή Της. Για να συμμετάσχει κανείς στη δόξα του Θεού πρέπει να περάσει προηγουμένως από τους στενούς δρόμους της ταπείνωσης. Η Θεοτόκος παρ’ όλο το μεγαλείο Της, δεν καυχήθηκε. Ήταν η ταπεινή Κόρη, η υπομονητική Μητέρα, που για Χάρη του Υιού Της ανέλαβε όλες τις ευθύνες Της προς Χάρη της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Υπήρξε η μαρτυρική και τεθλιμμένη Μητέρα, που γεύθηκε την πικρία των αδίκων υποψιών του Ιωσήφ.

Την υπερφυή γέννηση του Υιού Της συνόδευσε ο εξοντωτικός διωγμός του Ηρώδη και η φυγή στη Αίγυπτο. Τα θαύματα και τις επευφημίες του λαού για τον Υιό Της παρακολουθούν οι διαβολές και οι συκοφαντίες των Γραμματέων και Φαρισαίων, που αποσκοπούσαν να χύσουν το πικρό δηλητήριο στη μητρική Της καρδιά.

Ο σκληρός και ατιμωτικός θάνατος του Υιού Της την έκαμε να μαρτυρήσει. Αντίκρισε το παιδί Της πάνω στο Σταυρό αιμόφυρτο και παλαίοντας με τον θάνατο. Τον είδε νεκρό, γυμνό, άταφο. Ποιά οδύνη και θλίψη σπάραξε τη μητρική Της καρδιά! Τότε πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Δικαίου Σημεών, ότι από τη καρδιά Της θα περάσει «ρομφαία δίστομος». Αλλ’ η Παρθένος δεν κλονίσθηκε, ούτε ολιγοψύχησε, ούτε αγανάκτησε για την άδικη σφαγή του Υιού Της. Υπέμεινε καρτερικά το Μαρτύριο Εκείνου, σαν να ήταν δικό Της μαρτύριο.

Η Παναγία Παρθένος μας δείχνει με το παράδειγμά Της το δρόμο προς την δόξα. Η ταπείνωσή Της την ανύψωσαν στην ουράνιο δόξα. Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι το προοίμιο της σωτηρίας, που άνοιξε τις πύλες του Ουρανού. Αναδείχθηκε το πολυτιμότερο κόσμημα του ουρανού, διότι έγινε η Πύλη του Ουρανού. Υπήρξε η πιστή δούλη του Κυρίου, που υπέμεινε τους ψυχικούς πόνους για τα όσα υπέφερε ο Σωτήρας του κόσμου. Είναι το καταφύγιο των θλιβομένων.

Σήμερα, οφείλομε να εμπνευσθούμε από την όλη προσωπικότητα της Αειπαρθένου Κόρης. Στις ευτυχίες και στις δυστυχίες μας, στις χαρές και στις λύπες μας, στο πόνο και στους προβληματισμούς μας, ας έχουμε βοηθό και προστάτη τη Υπέρμαχο Στρατηγό.

Η υπερένδοξος του Θεού Μητέρα, και των αγίων αγγέλων αγιοτέρα, μας προσκαλεί να εισέλθουμε και εμείς στα Άγια των Αγίων. Μας καλεί να εισέλθουμε συνοδευόμενοι από τις λαμπαδοφόρες αρετές και να καταστούμε και εμείς ναοί έμψυχοι του Yιού Της. Με την αγία ζωή μας πρέπει να τιμήσουμε τη σημερινή γιορτή. Τα Εισόδια της Θεοτόκου, ας γίνουν αφορμή για να βιώσουμε τα δικά μας εισόδια στο ναό των αρετών. 

Ομιλία στην Κοίμηση της Θεοτόκου

Υπό Σεβ. Μητροπολίτου Αντινόης κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Η Κοίμηση της γηρασμένης Θεομήτορος, δια χειρός Παναγιώτη Δοξαρά. Μουσείο Ζακύνθου.

Μεγάλη και παγκόσµια είναι η σηµερινή εορτή και πανήγυρη της Πανα­γίας ένδοξου, υπερευλογηµένης, δεσποίνης ηµών Θεοτόκου και Αει­παρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσµος σ’ όλα τα µέρη της γης πανηγυρίζει την Κοίµηση και έξοδό Της από την πρόσκαιρη αυτή ζωή και την µετάστασή Της στον ουρανό, στην αιώνια Βασιλεία και δόξα.

Άνθρωποι και άγγελοι συγχαίρουν και συναγάλλονται. Τα αγγελικά τάγ­µατα συγχορεύουν µε τους αγίους. Ευφραίνεται και πανηγυρίζει η γη και οι πιστοί σπεύδουν µε ευλάβεια και δέος να τιµήσουν την πανύµνητη Μητέρα του Κυρίου και Σωτήρα τους. Από τα πέρατα της γης ευλαβείς προσκυνητές µε ιερότητα προσκυνούν τις αγίες και θαυµατουργές εικόνες Της. Με συντριβή καρδιάς ανοίγουν οι πονεµένοι τις καρδιές τους για να εκφρά­σουν τον πόνο τους, να ζητήσουν την προστασία και βοήθεια Της. Οι πάντες θα Την µακαρίσουν, θα Την ανυµνήσουν και θα Την δοξάσουν. Η θεία ζωή της Θεοτόκου υπάρχει πηγή διδαχής, έµπνευσης και παραδειγµατισµού για όλες τις γενιές.

Κατά την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας µας «θεαρχίω νεύµατι» από τα πέρατα της Γης αρπάχθηκαν οι θείοι Απόστολοι και συγκεντρώθηκαν στη Ναζαρέτ για να παραστούν κατά την έξοδο της Μητέρας του Θεού από τον κόσµο αυτό. Η Θεοτόκος αντικρίζοντας τους Αποστόλους δοξολόγησε τον Υιό Της, γιατί εισάκουσε την προσευχή και εξεπλήρωσε την επιθυµία Της, να παρευρεθούν οι Μαθητές και αυτόπτες µάρτυρες της Ανάστασής Του κατά την έξοδό Της. Οι Εβραίοι αντιλήφθηκαν την παρουσία των Αποστόλων και των υπόλοιπων µαθητών στο σπίτι της Θεοτόκου και µε µίσος και πάθος συγκεντρώθηκε πλήθος κόσµου και βάδισε κατά της οικίας της Θεοτόκου µε σκοπό να κατακάψουν όλο το κτίριο. Τράπηκαν όµως σε φυγή από Άγγελο Κυρίου, ο οποίος φανερώθηκε και απέτρεψε τους ασεβείς από τον σκοπό τους.

Η Θεοτόκος προσευχήθηκε και το Άγιο Πνεύµα µετέφερε όσους ευρίσκο­νταν στην οικία Της στην Ιερουσαλήµ. Όταν έφτασε ο καιρός της αναχώρη­σής Της παρακάλεσε τον Απόστολο Πέτρο να θυµιάσει και τους λοιπούς Αποστόλους να αρχίσουν τη ψαλµωδία. Τότε, ενώ όλοι προσεύχονταν φάνη­καν πλήθη Αγγέλων και στο µέσο τους ο Κύριος Ιησούς Χριστός εν δόξη, αστράφοντας περισσότερο από τον ήλιο. Η Αειπαρθένος Κόρη ευχαρί­στησε τον Υιό Της για τις δωρεές που χάρισε σ’ Αυτήν και παρακάλεσε να προστατεύει και να χαρίζει κάθε αίτηµα σ’ εκείνους, που µε πίστη προστρέ­χουν σ’ Αυτήν. Μετά από αυτά παρέδωσε την αγία και πάναγνη ψυχή Της στα χέρια του Σωτήρα και Θεού Της.

Το δωµάτιο και η γύρω περιοχή πληµµύρισε από ουράνια ευωδία. Οι άγιοι Άγγελοι υµνούσαν τον Κύριο της δόξας και οι άγιοι Απόστολοι µε ύµνους και ψαλµούς συνόδευαν το πάναγνο σώµα της Θεοτόκου στον τάφο, στη Γεθση­µανή. Καθ’ οδόν ένας Εβραίος από φθόνο κινούµενος εναντίον της Θεοτό­κου τόλµησε να ορµήσει κατά πάνω του νεκρικού κρεβατιού, µε σκοπό να βεβηλώσει και να ρίξει κατά γης το σώµα της Μαρίας. Μόλις άγγιξε την κλίνη, Άγγελος Κυρίου έκοψε τα δύο χέρια του ασεβούς και κρέµονταν στην κλίνη. Ο Απόστολος Πέτρος βλέποντας το παράδοξο αυτό σηµείο προσευχή­θηκε στην Θεοτόκο παρακαλώντας για την αποκατάσταση των χεριών του δυστυχούς Εβραίου. Έλαβε τα κοµμένα χέρια και µε την επίκληση του ονόµατος της Θεοτόκου αµέσως αποκαταστάθηκαν.

Το άγιο σώµα της Μαρίας τοποθετήθηκε στη Γεθσηµανή. Για τρία µερόνυ­χτα ακούγονταν άγγελοι να υµνούν τη Θεοτόκο. Μετά τις τρεις µέρες έπαψαν οι ύµνοι και όταν άνοιξαν τον τάφον είδαν ότι το σώµα της Θεοτόκου έλειπε, γιατί µετατέθηκε στον Παράδεισο. Σύµφωνα µε αρχαία Παράδοση ο Απόστολος Θωµάς δεν βρέθηκε κατά την µετάσταση της Θεοτόκου, γιατί βρισκόταν στις Ινδίες. Την τρίτη ηµέρα από την Κοίµηση της Μαρίας αρπάχθηκε από σύννεφο και συναντήθηκε στους ουρανούς µε την Θεοτόκο, η οποία του έδωσε για ευλογία την ζώνη Της.

Η Κοίµηση της Θεοτόκου είναι το αποκορύφωµα της δόξας Της. Δοξά­στηκε κατά τον Ευαγγελισµό, όταν ο αρχάγγελος Γαβριήλ ευαγγελιζόταν σ’ αυτήν τη µοναδική εκλογή και Χάρη την οποία της έκανε ο Ύψιστος Θεός, να την καταστήσει Μητέρα του Υιού Του. Δοξαζόταν, όταν στρατιές αγγέλων στο σπήλαιο της Βηθλεέµ έψαλαν δοξολογία για τη γέννηση του µονογενούς Υιού του Θεού. Δοξαζόταν, όταν οι ακροατές του λόγου αναφωνούσαν «µα­καρία η κοιλία η βαστάσασά σε». Αλλά, ενώ αυτή ήταν δόξα επίγεια και ανθρώπινη, η τωρινή υπήρξε το προοίµιο της ουράνιας δόξας.

Η Αειπαρθέ­νος Κόρη, η Θεοµήτωρ Μαρία σήµερα αποκαθίσταται στη δόξα Της. Φεύγει απ’ τον επίγειο κόσµο και πορεύεται στα άνω βασίλεια. Άγγελοι και Αρχάγ­γελοι αποτελούν την τιµητική Της συνοδεία. Η Μητέρα του Κυρίου παρέστη ως βασίλισσα στα δεξιά του Υιού Της «εν ιµατισµώ διαχρύσω περιβεβληµένη, πεποικιλµένη».

Πολλά ονόµατα µεγάλων γυναικών πέρασαν από την ανθρώπινη ιστο-ρία στην άβυσσο της λήθης. Πολλές βασίλισσες µε µεγάλη δύναµη και επιρροή έσβησαν και εξαφανίστηκαν. Το όνοµα όµως της Αειπαρθένου Μαρίας µένει αθάνατο στους αιώνες. Το όνοµα της Μητέρας του Θεού συγκινεί, παρηγορεί και σώζει όσους µε πίστη προστρέχουν σ’ Αυτήν. Η Εκκλησία του Θεού σ’ όλα τα σηµεία της γης ψάλλει εγκώµια και ύµνους στο υπερβάλλον µεγαλείο Της. Μυριόστοµη ακούγεται η ικετευτική δέηση των πιστών στην πανάχραντη Μητέρα. Η προφητική ρήση «ιδού από του νυν µακαριούσι µε πάσαι αι γενε­αί» εκπληρώνεται.

Το ύψος και η δόξα της Θεοτόκου βρίσκεται στη µεγάλη ταπείνωσή Της.  Είναι γενικός και απαράβατος νόµος, ότι για να ανέλθει κανείς στη δόξα του Θεού πρέπει να διέλθει προηγουµένως από τους στενούς δρόµους της ταπεί­νωσης. Η Θεοτόκος παρ’ όλο το πλήθος και τον όγκο των µεγαλείων Της, δεν καυχήθηκε, ούτε αυτοδιαφηµίσθηκε. Ήταν η συνεχώς ταπεινοφρονούσα Κόρη. Αλλά και ταυτοχρόνως η υποµένουσα Μητέρα. Υπήρξε µαρτυρική και τεθλιµµένη Μητέρα. Τον ουράνιο ευαγγελισµό ακολούθησαν οι άδικες του Ιωσήφ υποψίες, για να Την καταθλίψουν βαθύτατα. Την υπερφυή γέννηση του Υιού Της συνόδεψε ο εξοντωτικός διωγµός του Ηρώδη, για να καταφύγει στην Αίγυπτο. Τα θαύµατα και τις επευφηµίες του λαού επακολουθούν οι διαβολές και οι συκοφαντίες των Γραµµατέων και Φαρισαίων, που χύνουν πικρό δηλητήριο στη µητρική Της καρδιά. Ο σκληρός και ατιµωτικός θάνατος του Υιού Της την έκανε να µαρτυρήσει. Τον αντίκρισε πάνω στο Σταυρό αιµόφυρτο να παλεύει µε τον θάνατο. Τον προσέβλεψε νεκρό, γυµνό, άταφο. Ποιά οδύνη και θλίψη σπάραξε την µητρική Της καρδιά! Τότε πέρασε τη ψυχή Της «ροµφαία δίστοµος». Αλλ’ η Παρθένος δεν κλονίσθηκε, ούτε λιγοψύ­χησε, ούτε αγανάκτησε για την άδικη σφαγή του Υιού Της. Υπέµεινε καρτε­ρικά το µαρτύριο Εκείνου, ως µαρτύριο δικό Της.

Η Πανάγια Παρθένος µας δείχνει µε το παράδειγµά Της και παρουσιάζει τον οδυνηρό δρόµο της δόξας. Η ταπείνωση και οι θλίψεις τις οποίες υπέ­µεινε την ανύψωσαν στη δόξα Της και η ένδοξη κοίµησή Της άνοιξε τις πύλες του ουρανού.  Αναδείχτηκε κόσµηµα του ουρανού, γιατί έγινε η Πύλη του Ουρανού.  Υπήρξε η πιστή δούλη Κυρίου, που υπέµεινε τους φρικτούς ψυχικούς πόνους για τα όσα υπέµεινε ο Σωτήρας του κόσµου. Υπήρξε το παράδειγµα στους θλιβοµένους, ώστε να υποµένουν. Ήταν και είναι το αιώνιο παράδειγµα για όλους τους νέους και τις νέες κάθε εποχής για ηθική τελείωση και αγιασμό.

Σήµερα, οφείλουµε να εµπνευστούµε από την όλη προσωπικότητα της Αειπάρθενης Κόρης. Στις ευτυχίες και τις δυστυχίες µας, στις χαρές και τις λύπες µας, στους πόνους και τους προβληµατισµούς µας, ας έχουµε ως βοηθό και προστάτη την Υπέρµαχο Στρατηγό. Ταπείνωση και υποµονή στο θέληµα του Θεού ανοίγουν το δρόµο της αιώνιας ζωής και δόξας. Η υπερένδoξη του Θεού Μητέρα και των αγίων Αγγέλων αγιωτέρα µας προσκαλεί να συµµετά­σχουµε στη δόξα του Θεού. Για να τιµήσουµε την Μητέρα του Θεού πρέπει µε την προσωπική µας ζωή να ενσαρκώσουµε τις αρετές Της έτσι θα ανεβούµε στον ουρανό βαδίζοντας τον δρόµο των αρετών.