Ευάγγελος Κρουσταλλάκης: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ. Μια ξεχωριστή εμπειρία

Μακρόθυμοι και φιλάδελφοι

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής ΙΑ΄ Ματθαίου 

 20 Αυγούστου 2017

(Ματθ. ιη΄ 23-35 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Εξοργιστικά συμφεροντολόγος και σκληρός υπήρξε ο δούλος της παραβολής. Αντί να χαρίσει το χρέος στον σύνδουλο και συνάδελφό του, όπως το χάρισε σ’ αυτόν ο κύριός τους, επέδειξε πρωτοφανή αναλγησία και ασπλαχνία. Και, εξαιτίας αυτού, η τιμωρία του υπήρξε φοβερή! Όπως φοβερή θα είναι η τιμωρία και η θεία ανταπόδοση, όταν κι εμείς δεν συγχωρούμε τον συνάνθρωπό μας.

Πολλές φορές οι ίδιοι εμείς, συναισθανόμενοι την ποταπότητά μας και νιώθοντας συντριβή για τα αμαρτωλά έργα και λόγια μας, ζητάμε εναγωνίως τη θεία συγχώρεση. Και ο Θεός μας χαρίζει το τεράστιο χρέος μας προς αυτόν. Μας δίνει στοργικά και ολοπρόθυμα άφεση, αν πραγματικά δει σ’ εμάς γνήσια συντριβή και μετάνοια. Θέτει όμως έναν ουσιώδη όρο: να συγχωρήσουμε κι εμείς τους φταίχτες συνανθρώπους μας.

Τίποτα δεν αποστρέφεται πιο πολύ ο Θεός παρά τον άνθρωπο που μνησικακεί. Με την μνησικακία ο άνθρωπος όχι μόνο χάνει τον παράδεισο, αλλά βασανίζεται και υποφέρει ψυχικά και σωματικά ήδη από αυτήν τη ζωή. Επεξεργάζεται στο μυαλό του το φταίξιμο του άλλου και το μεγαλοποιεί, ξεσπάει σε κατηγορίες και ύβρεις εναντίον του. Μένει άγρυπνος καταστρώνοντας σχέδια υπονόμευσης και εκδικήσεως για τον αληθινό και υποτιθέμενο εχθρό του. Η εμπάθειά του σκοτίζει το μυαλό, την καρδιά, τη ψυχή, χάνει τον ύπνο, την όρεξη και τη διάθεσή του για εργασία. Πολλές φορές αρρωσταίνει σωματικά και οδηγείται ακόμα και στο θάνατο από το ολέθριο αυτό πάθος!

Όμως ο αληθινός πιστός δεν μισεί, δεν κατηγορεί, αντίθετα ζητάει και βρίσκει ελαφρυντικά για τον φταίχτη συνάνθρωπό του. Δεν λυπάται τόσο για το ότι αδικήθηκε ο ίδιος, αλλά για το ότι ο συνάνθρωπός του διέπραξε αδικία και ζημιώθηκε έτσι ψυχικά, χάνοντας την ουράνια βασιλεία. Αξιολύπητος δεν είναι ο αδικημένος, αλλά ο αδικητής. Γι’ αυτόν πρέπει να μεριμνούμε και αυτόν πρέπει να φέρουμε στον δρόμο του Θεού.

Ας μην μοιάσουμε, λοιπόν, για το δικό μας πραγματικό συμφέρον, στον άστοργο δούλο της παραβολής, αλλά ας προσπαθήσουμε να γίνουμε όλοι μακρόθυμοι και φιλάδελφοι. Γένοιτο!