(Φωτογραφίες Ν. Μαγγίνα)
Μετά τη Λειτουργία δέχτηκε όλες και όλους μας στην Αίθουσα του Πατριαρχικού Οίκου, όπου μάς πρόσφερε αναμνηστικά δώρα.
Από το Φανάρι τα βήματά μας οδηγήθηκαν σε δυο σπουδαία βυζαντινά οικοδομήματα, σήματα κατατεθέντα του Βυζαντινού Πολιτισμού, τα οποία μάς πληγώνουν κατάβαθα και μάς συγκλονίζουν έτσι κι αλλιώς. Επίσκεψη στην Αγιά Σοφιά και στη Μονή της Χώρας. Δέος και βουβός (ή και φανερός, γιατί όχι;) λυγμός... Όλα τα αισθητήριά μας προσλαμβάνουν ό,τι εκεί μέσα έχει διαδραματισθεί, σε μια μακρά κι εντονότατη περίοδο, που διαμόρφωσε και νοηματοδότησε τον Κόσμο ως Βυζαντινή Εποχή και Αυτοκρατορία... Τόποι πανίεροι, κατανυκτικοί, μαρτυρικοί... Τώρα μόνο, δέος και λυγμός...
Στο αποχαιρετιστήριο Δείπνο, που ακολούθησε στο Εστιατόριο του Συνεδριακού Κέντρου του Hilton, το οποίο μάς φιλοξένησε όλες αυτές τις μέρες, η ευχαρίστηση και η συγκίνηση ήταν διάχυτη στα πρόσωπα όλων. Δεν είχαμε ζήσει απλώς μια κάποια εκδρομή, αλλά είχαμε νιώσει, ότι μπορούμε ως νέοι να υπάρξουμε, στον χώρο του ο καθένας και όλοι μαζί, "φως του κόσμου", όπως λέει το Ευαγγέλιο και προτάχτηκε μάλιστα ως μότο στο Πόρισμα του Συνεδρίου μας.
Έτσι ολοκλήρωσε τις εργασίες του το Β΄ Διεθνές Συνέδριο Ορθοδόξου Νεολαίας, το οποίο έλαβε χώρα εδώ, στην Πόλη των πόλεων, κάτω από τη στοργική φροντίδα της Μητέρας Εκκλησίας, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σήμερα, ο καθένας θα επιστρέψει στην πατρίδα του, στις ασχολίες του, στη ζωή του. Οι αναμνήσεις όμως θα παραμένουν πάντοτε στην επιφάνεια ζωντανές και αναζωογονητικές!