Κορυφαία και άκρως παρηγορητική η ταπεινή φυσιογνωμία του Μοναχού Παϊσίου του Αγιορείτου (25.7.1924-12.7.1994), κατά κόσμον Αρσενίου Εζνεπίδη από τα Φάρασα της Καππαδοκίας.
Πλείστα όσα θαυμάσια και συνταρακτικά περιστατικά αναθυμούνται όσοι κατά καιρούς τον επισκέφτηκαν στο καλυβάκι του στην Παναγούδα, τον συναναστράφηκαν, τον συμβουλεύτηκαν ή απλώς ξαπόστασαν κάτω απ' τον "ίσκιο" του κολοσσιαίου πνευματικού του παραστήματος, εξαιτίας του αφόρητου καύσωνα των παθών και των λαθών τους, ωφελούμενοι "πολυμερώς και πολυτρόπως".
Πάμπολλα θα ημπορούσε να πει και να γράψει κανείς για την προσωπικότητα και την αφοσίωση του Γέροντα στον Ιησού και στον Άθωνα. Ήδη υφίσταται πλουσιότατη βιβλιογραφία. Εδώ περιοριζόμαστε να επισημάνουμε, ότι σύμφωνα με τον διαπρεπή σύγχρονο Μοναχό Μωυσή τον Αγιορείτη, ο π. Παΐσιος "υπήρξε έμπειρος, υπομονετικός κι επίμονος ιατρός ψυχών και οδηγός ενός πυκνού πλήθους ανθρώπων με μεγάλες ανάγκες. Ο ιλαρός του λόγος, το παράδειγμά του, οι συμβουλές του σε άγγιζαν, σου μετέδιδαν ειρήνη, τη χάρη της ευλογίας, τη δρόσο του πνεύματος".
Αξίζει -θεωρούμε- να τον προσεγγίσουμε κι εμείς, έστω και για λίγο, μέσω ενός μικρού βίντεο, το οποίο αλιεύουμε από το ΥouTube, χάριν των πολυπληθών φίλων του ιστοτόπου μας.
