e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Παίχτηκε η "Ομιλία" του Μπανάτου. Στιγμές από την σημερινή παράσταση λαϊκού θεάτρου


Στο πλάτωμα της Φανερωμένης μας, σήμερα το απομεσήμερο, παίχτηκε η "Ομιλία" (δηλαδή, παράσταση λαϊκού θεάτρου), με τίτλο "Ο γέρος και η αλλοδαπή", την οποία έγραψε ο λαϊκός στιχοπλόκος Γιάννης Σταμίρης από το χωριό Άγιος Δημήτρης. 
Οι άνδρες, που υποδύθηκαν όλους τους ρόλους (και τους γυναικείους, κατά την τοπική παράδοση), προετοιμάζονταν δύο μήνες και παρουσίασαν μιαν άρτια δουλειά, σε σκηνοθεσία του Μπανατιώτη ηθοποιού και σκηνοθέτη Κώστα Καποδίστρια ή Καρκάνια
Την όλη εκδήλωση άνοιξε το Χορευτικό Συγκρότημα "Υακίνθη", υπό τον δάσκαλό τους Νίκο Αρβανιτάκη. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι (μεζέδες και κρασί), που επιμελήθηκε ο Πρόεδρος Μπάμπης Κοντονής
Η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι! 

Το οπτικοακουστικό υλικό επιμελήθηκε ο μόνιμος συνεργάτης μας Γιάννης Καποδίστριας.




























Περισσότερες φωτογραφίες, δείτε στον ίσκιο του Ήσκιου, μ' ένα κλικ εδώ!

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Η ορθόδοξη μαρτυρία στην Μοζαμβίκη






Ο σταυροειδής μετά τρούλου Ελληνορθόδοξος Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στην οδό Ahmed Sekou Toure 59, στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, αποτελεί την ήρεμη μα διαρκή παρουσία και την ανύστακτη μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην χώρα αυτήν του νότου της αφρικανικής ηπείρου. Οι δύο γαλανοί τρούλοι του (κυρίως ναού και κωδωνοστασίου), σε στιλ αιγοπελαγίτικο, δεσπόζουν, μεγαλοπρεπείς στην απλότητά τους, ανάμεσα στις πολυόροφες πολυκατοικίες, τα υπουργεία, τα ξενοδοχεία και τα μικρότερα σπίτια του Maputo, εναρμονιζόμενοι με το βαθυγάλανο του Ινδικού Ωκεανού, ο οποίος εκτείνεται κυριαρχικός σ' ένα περίπου χιλιόμετρο νότια και δυτικά του. 

Κάθε Σάββατο απόγευμα και Κυριακή πρωί ο Miraldo -ο εντόπιος νεωκόρος- σημαίνει με ηπιότητα την καμπάνα του Εσπερινού ή της θείας Λειτουργίας κι έτσι (δια)δηλώνεται η παρουσία της Πίστης μας στην πόλη, προσκαλώντας τούς εγγύς και τους μακράν στα τελούμενα κατά την ορθόδοξη λατρεία. Οι ναοί των Ρωμαιοκαθολικών -σημειωτέον- γεμίζουν ασφυκτικά, όπως και οι ευάριθμοι ευκτήριοι οίκοι των πολλών και διαφόρων προτεσταντικών παραφυάδων, που δρουν εδώ, με επιρροή μεγάλη επί των κατοίκων. Ετούτος ο ταπεινός ναός πασχίζει -το κατά δύναμιν- να κηρύσσει την οδό της Αλήθειας, που είναι ο Χριστός, προς κάθε κατεύθυνση, με "πνεύμα σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αγάπης"

Δεν έχουμε, παρά να ευχηθούμε, να έχει δύναμη εξ Ουρανού ο άξιος Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ. Ιωάννης, ο οποίος, μόνος προς Μόνον, δίχως έξωθεν βοήθειες και δίχως ουδένα κληρικό, προεστός των Ολίγων Ορθοδόξων του τόπου, κρατά ψηλά το φρόνημα της Ορθόδοξης Πίστης, μη παύοντας να ελπίζει στην αγάπη όλων μας για την ευόδωση του έργου του, το οποίο δεν διεξάγεται μες από δρόμους ανθόσπαρτους, αλλά μέσω δυσκολοπερπάτητων ατραπών, με αγκάθια και μύριες όσες δυσκολίες.
π. Π. Κ. (και φωτογραφίες)




Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Συναγμένοι για την μνημόνευση των Ψυχών


Δύο Συνάξεις πραγματοποιήθηκαν σήμερα το απόγευμα στο Μπανάτο, ενθυμούμενοι ως Ενορία τις Ψυχές των Κεκοιμημένων μας! Νωρίς το απόγευμα στον ναό της Φανερωμένης και ύστερα στον ναό της Παναγούλας. 

Ευάριθμοι συνενορίτες αψήφισαν το δριμύ ψύχος και έφθασαν με τα κανίστρια των Κολλύβων και τα Πρόσφορα για την καθιερωμένη μνημόνευση. Ο π. Παναγιώτης και στις δύο περιπτώσεις υπερτόνισε την ανάγκη ενθύμησης των Κεκοιμημένων, όχι μόνον για την δική τους αναψυχή, αλλά και για την άρδευση των ριζών τού δικού μας δέντρου της ζωής, εάν και εφόσον επιθυμούμε να αποκτήσουμε παράταση και διάρκεια στην Αιωνιότητα.

Το κλίμα ήταν εξόχως συγκινητικό και κατανυκτικό, όλοι μάλιστα εξέφραζαν την ανακούφισή τους για την επιστροφή του Εφημερίου τους από το μακρινό ταξίδι του στην Εκκλησία που παροικεί στην Μοζαμβίκη! 


Η Σύναξη της Φανερωμένης









Η Σύναξη της Παναγούλας










Εικονοθήκη έργων τής Helen Lieros στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Maputo

 Φωτογραφίζει και παρουσιάζει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 


Σε παλαιότερη δημοσίευσή μας, αναφερθήκαμε στην νεωτερική εικονογράφηση του Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών του Maputo, δια χειρός της αξιολογότατης ζωγράφου-αγιογράφου Helen Lieros, ελληνικής καταγωγής. Μπορείτε να ξαναδιαβάσετε την παρουσίαση εκείνη, μ' ένα κλικ εδώ

Σήμερα, στο πλαίσιο της πρόσφατης αποστολής τού γράφοντος στην φτωχή αυτή χώρα του αφρικανικού νότου, έγινε φωτογράφηση περισσότερων σκηνών από αυτή την δουλειά τής Lieros, απ' όπου προκύπτουν -θεωρούμε- όσα ισχυρισθήκαμε στο προγενέστερο σημείωμά μας. 

Εκθέτουμε λοιπόν εδώ -διαδικτυακώς- τις τοιχογραφίες της έγκριτης Καλλιτέχνιδος και απλώς σημειώνουμε ότι η Τέχνη της αναπαύει το βλέμμα του θεατή, τις αισθήσεις του εκκλησιαζόμενου, με το να επιτρέπει στον περιρρέοντα Ωκεανό και στο αφρικανικό φυσικό περιβάλλον να εισρεύσουν στον ναό και να μεταλάβουν τής μυστηριακότητας, η οποία αναπτύσσεται κατά την διάρκεια των ορθόδοξων δρώμενων και της λατρευτικής ζωής στον περικαλλή Ελληνορθόδοξο Ναό της μοζαμβικανής πρωτεύουσας. 


























Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ελληνισμός της Μοζαμβίκης. Συνέντευξη με την κ. Μαρία Κασσιμάτη

Η κ. Μαρία Κασσιμάτη είναι μια αξιοθαύμαστη Κυρία! Πρόκειται για την πλέον ηλικιωμένη Ελληνίδα στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης. Πολλοί την ονομάζουν "Μάνα των Ελλήνων" στη χώρα αυτήν της νοτιοανατολικής Αφρικής. Διακρίνεται για την πηγαία καλοσύνη, την αφοπλιστική σοφία της, αλλά και για την αφοσίωσή της στο πολυειδές και πολυαπαιτητικό έργο του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη. 

Κατά το πρόσφατο ταξίδι μας στην Εκκλησία που παροικεί τη χώρα αυτήν, μάς δόθηκε η ευκαιρία να διαπιστώσουμε πολλές φορές εκ του σύνεγγυς και δια μακρών συζητήσεων την ειλικρινή αγάπη και το ανιδιοτελές ενδιαφέρον της, τόσο για την συρρικνωμένη ελληνική Παροικία, όσο και για το μέλλον της Ορθοδοξίας στην πάλαι ποτέ πορτογαλική αυτήν αποικία. 

Ευχαρίστως παραχώρησε συνέντευξη στο πολυπεριοδικό μας (Σάββατο, 4 Φεβρουαρίου 2012), στην διάρκεια της οποίας μιλά για τον ερχομό των Ελλήνων στη Μοζαμβίκη, την πρόοδό τους, την εποχή των αποικιοκρατών, τα δυσεπίλυτα προβλήματα που επέφερε η αποκαλούμενη "εθνικοποίηση", πώς τότε χάθηκαν οι ιδιοκτησίες της Ομογένειας, πώς απολέσθηκε το περικαλλές "Αθήναιον", πώς εκφράστηκε το ενδιαφέρον του Πάπα και Πατριάρχη κ.κ. Θεοδώρου για την τοπική Εκκλησία και τι αναμένει από τον νέο Επίσκοπό τους κ. Ιωάννη. 

Αξίζει να παρακολουθήσουμε τον μεστό λόγο της, ευχόμενοι να χαριτώνεται από τον Ουρανό με ψυχοπνευματική υγεία! 

π. Π. Κ.



Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Μάθημα Υμνολογίας στο Ορθόδοξο Σχολείο του Maputo







Το Ορθόδοξο Σχολείο στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης, στην αυλή του Επισκοπείου, συνεχίζει να προσφέρει κάθε Σαββατοκύριακο δωρεάν μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής

Χρειάζεται να επισημανθεί ότι γι' αυτή την πολιτισμική ώσμωση ενδιαφέρονται και ήδη φοιτούν (με ιδιαίτατη ζέση, ομολογουμένως) φτωχά παιδιά του Μαπούτο και όχι τόσο οι Έλληνες, όπως θα ανέμενε κανείς. Οι Έλληνες, έχοντας ανεπτυγμένες οικονομικές δυνατότητες, έναντι των εντοπίων, απασχολούν τα παιδιά τους με ιδιαίτερα μαθήματα διαφόρων κατευθύνσεων κι έτσι -ατυχώς- ατονεί η επαφή τους με την Επισκοπή. 

Παρότι προσωπικά δεν χάρηκα γι' αυτό, τούτο θα μπορούσε  να λειτουργήσει θετικά ως προς την εν γένει προσπάθεια του οικείου Επισκόπου κ. Ιωάννου, διότι έτσι δείχνεται στην πράξη ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία απευθύνεται όχι μόνον στους Έλληνες, αλλά στον κάθε ενδιαφερόμενον, αβίαστα και δίχως περιορισμούς, διακρινόμενη, όχι για τον απευκταίο εθνοφυλετισμό της, αλλά πρωτίστως για την ανοικτότητά της

Το ανωτέρω οπτικοακουστικό υλικό (και άλλες στιγμές, που περιοδικά θα παρακολουθείτε) αποτύπωσε ο γράφων κατά το πρόσφατο ταξίδι του στο Επισκοπή Μοζαμβίκης, βοηθώντας μάλιστα, με ορισμένες παραδόσεις Υμνολογίας, την κατεξοχήν υπεύθυνη τής όλης προσπάθειας κ. Μάρω Σπανούδη!

Από Ζάκυνθο πλέον 
π. Π. Καποδίστριας

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Ημερολόγιο Lourenço Marques [13. Κυριακάτικος Αποχαιρετισμός]


































Αγαπητοί Φίλοι!

Γράφω τελευταία φορά από το Μαπούτο. Η ταπεινή αποστολή μου στη Μοζαμβίκη έληξε πριν λίγο και το απομεσήμερο ανεβαίνω στις πτήσεις της επιΣτροφής στα ημέτερα!

Είχα πολλά σχεδιάσει να γράψω στην αποχαιρετιστήρια αυτήν ανάρτηση, στην ημερολογιακή τούτη σειρά. Όμως όλα έχουν καταπνιγεί στην συγκίνηση της ημέρας. Η Ευχαριστιακή Σύναξη της σημερινής Κυριακής του Ασώτου ήταν καθόλα ευχαριστιακή και μόνον δια της σιωπής μπορεί να βιωθεί από μέρους μου.

Φεύγω, αλλά τολμώ να ομολογήσω ότι από τώρα και στο εξής δεν θα είμαι πλέον ο ίδιος. Γι' αυτό ακριβώς από βάθους καρδιάς ευχαριστώ τον πολυάκριβο φίλο και σεβαστό μου Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, ο οποίος μού ανάθεσε επί ένα μήνα την Οικογένειά του, αυτή των Ορθοδόξων της Χώρας των Αντιθέσεων. Εννοείται, τίποτε δεν έπραξα σημαντικό ή αποστολικό, όπως θα περίμεναν οι διαδικτυακοί φίλοι, που μάς διαβάζουν. Αυτά ανήκουν στον κυριάρχη Επίσκοπο, ο οποίος -ομολογουμένως- νυσταγμό δεν έχει, φροντίζοντας υπέρ των ψυχών που τού ανέθεσε ο πανσέβαστος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄. Από πλευράς μου, κράτησα απλώς αναμμένη την κανδήλα του Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών και δεν έπαψα να μεταδίδω -αναξίαις χερσί- τα Άχραντα Μυστήρια στις κυριακάτικες Συνάξεις μας. Και παρότι δεν πρόσφερα οτιδήποτε, πήρα τα πλείστα όσα από αυτή την εμπειρία! Θα την έλεγα καλύτερα Μαθητεία! Διότι έμαθα πώς διψούν για τον Αυθεντικό Λόγο της Αλήθειας οι εκτός των συνήθων ορθοδοξοφανών τειχών μας, άνθρωποι που μιλούν με τα βλέμματα και τις καρδιές, απλόχωρες ψυχές που επιζητούν το ζωντανό νερό για να καρπίσουν οσονούπω!

Κρατώ 2.500 φωτογραφίες από την Μαθητεία μου στη Μοζαμβίκη. Στις ώρες των μακρών και σιωπηλών περιπλανήσεων δωματίου, σε αυτές θα καταφεύγω, ώστε να ξεδιακρίνω τα καθαρά βλέμματα των ανθρώπων που συναναστράφηκα εδώ. Όλοι μού ζήτησαν να μην τους ξεχάσω. Αυτό το υπόσχομαι. Και παρότι το ταξίδι είναι πολύ μακρύ, η δε απόσταση χαώδης, ποιος ξέρει... Ίσως κάποτε ξαναβρεθούμε!...

Ασπασμούς
π. Π.