Επικήδειος του Μητροπολίτου Ρεθύμνης κατά την κηδεία του Μητροπολίτου Ιεραπύτνης εκ προσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου

ΛΟΓΟΣ ΕΠΙKHΔΕΙΟΣ 
ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ 
ΕΚ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΝ 
ΤΟΥ ΑΟΙΔΙΜΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ 
κυροῦ ΕΥΓΕΝΙΟΥ

Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Ἁγίου Γεωργίου Ἱεραπέτρας Λασιθίου

Κυριακή, 18η Σεπτεμβρίου 2016

Τό Ἰ­ώ­βει­ον «ὡς τῷ Κυ­ρί­ῳ ἔ­δο­ξεν, οὕ­τω καὶ ἐ­γέ­νε­το· εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον» (Ἰ­ώβ α΄, 21)δύ­να­ται νά ἐ­πα­να­λη­φθῇ κα­τά τήν πα­ροῦ­σαν θλι­βε­ράν κατ᾿ ἄν­θρω­πον ὥ­ραν τοῦ  ἀ­πο­χω­ρι­σμοῦ ἀ­πό τόν μα­κα­ρι­στόν πλέ­ον Μη­τρο­πο­λί­την Ἱ­ε­ρα­πύτ­νης καί Ση­τεί­ας Εὐ­γέ­νι­ον, ἡ αἰφ­νί­δι­ος ἐκ­δη­μί­α τοῦ ὁ­ποί­ου πρός τόν Μέ­γαν Ἀρ­χι­ε­ρέ­αν Χρι­στόν ἐ­πλή­ρω­σε τούς καρ­δι­α­κούς χώ­ρους ἡ­μῶν τῶν πε­ρι­λει­πο­μέ­νων, δι­ά μί­αν εἰ­σέ­τι φο­ράν ἐν­τός δι­α­στή­μα­τος ἑ­νός ἔ­τους, χαρ­μο­λύ­πης. Λύ­πης μέν δι­ά τό κε­νόν πού αἰ­σθα­νό­με­θα ἀ­πό τόν ἔ­στω καί πρός και­ρόν ἀ­πο­χω­ρι­σμόν, χα­ρᾶς δέ δι­ό­τι ἀ­κρα­δάν­τως πι­στεύ­ο­μεν ὅ­τι δι­ά τούς ἀν­θρώ­πους τοῦ Θε­οῦ «οὐκ ἔ­στιν... θά­να­τος, ἐκ­δη­μο­ύν­των ἀ­πὸ τοῦ σώ­μα­τος, καὶ πρὸς... τὸν Θε­ὸν ἐν­δη­μο­ύν­των, ἀλ­λὰ με­τά­στα­σις ἀ­πὸ τῶν λυ­πη­ρο­τέ­ρων ἐ­πὶ τὰ χρη­στό­τε­ρα καὶ θυ­μη­δέ­στε­ρα, καὶ ἀ­νά­παυ­σις καὶ χα­ρά» (Γ΄ Εὐ­χή Ἑ­σπε­ρι­νοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, Με­γά­λου Βα­σι­λεί­ου).

   Σε­βα­σμι­ώ­τα­τε Ἀρ­χι­ε­πί­σκο­πε Κρή­της κ. Εἰ­ρη­ναῖ­ε, Πρό­ε­δρε τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Ἐ­παρ­χι­α­κῆς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Κρή­της,

   Πα­νο­σι­ο­λο­γι­ώ­τα­τε Ἐκ­πρό­σω­πε τῆς Αὐ­τοῦ Θει­ο­τά­της Μα­κα­ρι­ό­τη­τος τοῦ Πά­πα καί Πα­τρι­άρ­χου Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας καί πά­σης Ἀ­φρι­κῆς κ.κ. Θε­ο­δώ­ρου,

   Σε­βα­σμι­ώ­τα­τοι καί Θε­ο­φι­λέ­στα­τε Ἀ­δελ­φοί,

   Προ­σφι­λέ­στα­τοι Ἱ­ε­ρεῖς καί Δι­ά­κο­νοι, τί­μι­α μέ­λη τῶν μο­να­χι­κῶν ἀ­δελ­φο­τή­των,

   Ἐν­τι­μό­τα­τοι Ἄρ­χον­τες,

   πεν­θη­φό­ρε λα­έ τῆς ἀ­πορ­φα­νι­σθεί­σης Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Ἱ­ε­ρα­πύτ­νης καί Ση­τεί­ας,

   Δι­ά τῶν λό­γων τού­των τοῦ Ἰ­ώβ, ἐκ προ­σώ­που τῆς Αὐ­τοῦ Θει­ο­τά­της Πα­να­γι­ό­τη­τος τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ.κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου, τοῦ καί δι­ά τοῦ τρό­που τού­του με­τέ­χον­τος στορ­γι­κῶς καί ἀ­γα­πη­τι­κῶς εἰς τά ἐν­ταῦ­θα, εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν καί δο­ξά­ζο­μεν τόν Κύ­ρι­ον καί Θε­όν ἡ­μῶν, Ὅς ἐ­χά­ρι­σεν εἰς τήν Μη­τέ­ρα Ἐκ­κλη­σί­αν ἕ­ναν ἱ­κα­νόν καί δρα­στή­ρι­ον Ἱ­ε­ράρ­χην, ὑ­πέρ­μα­χον τῶν δι­καί­ων καί τῶν ἱ­ε­ρῶν προ­νο­μί­ων Αὐ­τῆς, τόν κλη­θέν­τα πρό­τρι­τα ὑ­πό τοῦ Πρω­τευ­θύ­νου εἰς τήν δι­α­κο­νί­αν Αὐ­τῆς καί σο­φοῦ τοῦ σκά­φους Αὐ­τῆς οἰ­α­κο­στρό­φου, τοῦ Πα­τρι­άρ­χου τῆς πί­στε­ως, τῆς ἐλ­πί­δος καί τῆς ἀ­γά­πης, ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, ὡς μέ­λος τῆς Ἁ­γί­ας καί Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου, κα­τά τήν πα­ροῦ­σαν Συ­νο­δι­κήν Πε­ρί­ο­δον. Ὁ Οἰ­κου­με­νι­κός Θρό­νος, ἡ Μή­τηρ Ἁ­γί­α τοῦ Χρι­στοῦ Με­γά­λη Ἐκ­κλη­σί­α ἠ­γα­πή­θη σφό­δρα ὑ­πό τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ ἤ­δη Ἱ­ε­ράρ­χου ἀλ­λά καί ἠ­γά­πη­σεν αὐ­τόν, ἐ­τι­μή­θη ὑ­π' αὐ­τοῦ ἀλ­λά καί ἐ­τί­μη­σεν αὐ­τόν. Δι­ό καί σή­με­ρον ἀ­πό τῆς τοῦ Κων­σταν­τί­νου Πό­λε­ως δι­ά­πυ­ρος πρός Θε­όν ἀ­να­πέμ­πε­ται εὐ­χή ὑ­πέρ τῆς ἐν σκη­ναῖς δι­καί­ων ἀ­να­παύ­σε­ως τῆς μα­κα­ρί­ας ψυ­χῆς του ἀλ­λά καί ὑ­πέρ τῆς ἀ­πό Θε­οῦ πα­ρα­κλή­σε­ως τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Κλή­ρου, τῶν μο­να­χι­κῶν ἀ­δελ­φο­τή­των καί τοῦ χρι­στω­νύ­μου λα­οῦ τῆς ὑ­πό τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Ἀ­δελ­φοῦ θε­ο­φι­λῶς δι­α­ποι­μαν­θεί­σης ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς πα­ροι­κί­ας.

   Δι­ά τῶν Ἰ­ω­βεί­ων τού­των λό­γων, ὡ­σαύ­τως, εὐ­χα­ρι­στοῦ­μεν καί δο­ξά­ζο­μεν τόν Κύ­ρι­ον καί Θε­όν ἡ­μῶν, Ὅς ἐ­χά­ρι­σεν εἰς τήν κα­τά Κρή­την Ἐκ­κλη­σί­αν, πι­στήν καί ἀ­φο­σι­ω­μέ­νην θυ­γα­τέ­ρα τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­αρ­χεί­ου, καί ἰ­δι­αι­τέ­ρως εἰς τήν Ἱ­ε­ράν Μη­τρό­πο­λιν Ἱ­ε­ρα­πύτ­νης καί Ση­τεί­ας, τόν μα­κα­ρι­στόν Ἱ­ε­ράρ­χην Εὐ­γέ­νι­ον, γνή­σι­ον πα­τέ­ρα καί πνευ­μα­τι­κόν πο­δη­γέ­την, ἕ­ως τῆς χθές ἀ­κα­τα­πό­νη­τον καί ἀ­κά­μα­τον τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως καί ζω­ῆς δι­δά­σκα­λον. Ὁ μα­κα­ρι­στός ἀ­να­λα­βὼν πρό εἴ­κο­σι καί δύ­ο ἐ­τῶν τήν δι­α­ποί­μαν­σιν τῆς Ἐ­παρ­χί­ας αὐ­τοῦ, ἔ­θε­σεν εὐ­αγ­γε­λι­κῶς «τὴν χεῖ­ρα ἐ­πὶ τὸ ἄ­ρο­τρον» καὶ ἀ­νέ­λα­βεν με­τὰ ζή­λου καί αὐ­τα­παρ­νή­σε­ως τήν δι­α­κο­νί­αν τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ, γε­νό­με­νος τύ­πος «τῶν πι­στῶν ἐν λό­γῳ, ἐν ἀ­να­στρο­φῇ, ἐν ἀ­γά­πῃ, ἐν πνεύ­μα­τι...» (Α´ Τιμ. 4,12).

   Ὁ ἀ­εί­μνη­στος πλέ­ον Ἱ­ε­ράρ­χης τῆς Ἁ­γί­ας τοῦ Χρι­στοῦ Με­γά­λης Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ Ποι­με­νάρ­χης τῆς Μη­τρο­πό­λε­ως Ἱ­ε­ρα­πύτ­νης καί Ση­τεί­ας Εὐ­γέ­νι­ος ἠ­να­λώ­θη εἰς τήν δι­α­κο­νί­αν τῆς Ἁ­γί­ας Ἐκ­κλη­σί­ας καί κυ­ρι­ο­λε­κτι­κῶς «ἡρ­πά­γη... τε­λει­ω­θεὶς ἐν ὀ­λί­γῳ...». Ὄν­τως «τήν γάρ χθές ἡ­μέ­ραν με­θ’ ἡ­μῶν ἐ­λά­λει» κα­τά τόν ὑ­μνῳ­δόν, «ἀλ­λ’ ἄφ­νω ἐ­πῆλ­θεν αὐ­τῷ ἡ ὥ­ρα τοῦ θα­νά­του».

   Ὁ Μέ­γας Ἀρ­χι­ε­ρεύς Χρι­στός τόν ἐ­κά­λε­σε πλη­σί­ον Του καί ἐ­κεῖ­νος ἔ­σπευ­σεν, ὑ­πα­κού­ων εἰς τό κέ­λευ­σμα τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, ἀ­θο­ρύ­βως, με­τά φό­βου Θε­οῦ, πί­στε­ως καί ἀ­γά­πης δι­ά νά ἀ­να­παυ­θῇ εἰς τήν ἀγ­κά­λην Του μέ τήν προσ­δο­κί­αν τῆς κοι­νῆς ἀ­να­στά­σε­ως καί τῆς ζω­ῆς τοῦ μέλ­λον­τος αἰ­ῶ­νος. Ἐ­γνώ­ρι­ζεν ἄλ­λω­στε καί ἐ­βί­ω­νε ὡς ἀ­λη­θής χρι­στι­α­νός καί Ἐ­πί­σκο­πος, τούς λό­γους ἐ­κεί­νους τοῦ οὐ­ρα­νο­βά­μο­νος Παύ­λου «᾿Ε­μοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χρι­στὸς καὶ τὸ ἀ­πο­θα­νεῖν κέρ­δος» (Φι­λιππ. α΄, 21) καί «ἐ­άν τε... ζῶ­μεν ἐ­άν τε ἀ­πο­θνή­σκω­μεν, τοῦ Κυ­ρί­ου ἐ­σμέν» (Ρωμ. ιδ΄, 8). Ἐ­γνώ­ρι­ζεν πώς Ὀρ­θό­δο­ξος πι­στός καί οἰ­κο­νό­μος τῶν τοῦ Θε­οῦ Μυ­στη­ρί­ων, ὡς ἔ­γρα­ψε ἄλ­λο­τε ὁ πο­λύς Γέ­ρων Χαλ­κη­δό­νος Με­λί­των,«οἰ­κι­α­κός μας εἶ­ναι ὁ θά­να­τος... ἀ­να­με­νό­με­νος. Πα­ρα­με­ρί­ζει τίς ῥο­δο­δάφ­νες καί ξε­προ­βάλ­λει. Καί ὁ δοῦ­λος τοῦ Κυ­ρί­ου, ἀν­τι­κρί­ζον­τάς τον δέν αἰφ­νι­δι­ά­ζε­ται, δέν ἀ­γρι­εύ­ε­ται. Φυ­σι­κά, δέν εἶ­ναι κα­λό­δεχ­τος. Ὅ­μως, ἀ­κό­μη καί στίς τρα­γι­κώ­τε­ρες ἐ­πι­σκέ­ψεις του, δέν εἶ­ναι ξέ­νος, πα­γε­ρός».

   Ὁ μα­κα­ρι­στός ἀ­δελ­φός ὅ­λως προ­φη­τι­κῶς εἶ­χεν ὑ­πο­γρά­ψει, προ­λο­γί­ζων τό ἐ­φε­τει­νόν ἡ­με­ρο­λό­γι­ον τῆς Ἱ­ε­ρᾶς αὐ­τοῦ Μη­τρο­πό­λε­ως, ὡς «Δι­ά­πυ­ρος εὐ­χέ­της πάν­των... πρός τόν και­ρούς καί χρό­νους ἐ­ξου­σι­ά­ζον­τα καί τήν ζω­ήν ἡ­μῶν εἰς χεῖ­ρας Αὐ­τοῦ δι­α­κρα­τοῦν­τα Ἅ­γι­ον Θε­όν». Μέ τήν πί­στιν ταύ­την, ἐ­κεῖ­νος μέν πο­ρεύ­ε­ται εἰς τήν κρί­σιν τοῦ Ἁ­γί­ου Θε­οῦ, ἡ­μεῖς δέ, κυ­κλοῦν­τες τό χο­ϊ­κόν σκῆ­νος του κα­τά τήν ἱ­ε­ράν ταύ­την ὥ­ραν, ἀ­να­πέμ­πο­μεν ἐ­κτε­νῶς προ­σευ­χήν, ὡς θυ­μί­α­μα εἰς τόν Θρό­νον τῆς με­γα­λω­σύ­νης τοῦ Θε­οῦ, δι­ά τήν ἀ­νά­παυ­σιν τῆς μα­κα­ρί­ας ψυ­χῆς του με­τά τῶν Ἁ­γί­ων καί τῶν δι­καί­ων Του.

   Ἀ­οί­δι­με Μη­τρο­πο­λῖ­τα Εὐ­γέ­νι­ε, συ­νώ­νυ­με τοῦ κλει­νοῦ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας Κρή­της ἀ­οι­δί­μου Πρω­θι­ε­ράρ­χου Εὐ­γε­νί­ου, τέ­κνον γνή­σι­ον καί ἠ­γα­πη­μέ­νον τῆς Μη­τρός Ἐκ­κλη­σί­ας καί τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Κα­τα­λό­γου τῆς Σε­πτῆς Ἱ­ε­ραρ­χί­ας Αὐ­τῆς μέ­λος τί­μι­ον.

   Κα­τὰ τὴν ἁ­γί­αν ταύ­την ὥ­ραν τῆς ἐ­ξο­δί­ου Ἀ­κο­λου­θί­ας σου ἵ­στα­μαι ἐκ Προ­σώ­που τοῦ Πα­να­γι­ω­τά­του καί τῆς Μη­τρός Ἐκ­κλη­σί­ας, ἐ­νώ­πι­ον τοῦ σε­πτοῦ σκη­νώ­μα­τός σου, ἀ­πο­δί­δων τι­μήν καί εὐ­χα­ρι­στί­ας δι­ά πάν­τα ὅ­σα ὑ­πὲρ τοῦ ποι­μνί­ου σου καὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἐ­κο­πί­α­σας. Ἐν τῇ πί­στει καὶ τῇ προσ­δο­κί­ᾳ τῆς κοι­νῆς Ἀ­να­στά­σε­ως καὶ τῇ ἀ­πο­κα­ρα­δο­κί­ᾳ τῆς ζω­ῆς τοῦ μέλ­λον­τος αἰ­ῶ­νος, προ­πέμ­πο­μέν σε πάν­τες σή­με­ρον ἐκ τοῦ κό­σμου τού­του. Πο­ρεύ­ου, ἵ­να συ­ναυ­λι­σθῇς με­τὰ τῶν προ­α­πελ­θόν­των Πα­τέ­ρων καί ἀ­δελ­φῶν ἡ­μῶν ἐν ταῖς ἁ­γί­αις αὐ­λαῖς τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Καί μή δι­α­λεί­πῃς πρε­σβεύ­ων δι­η­νε­κῶς ἐν οὐ­ρα­νί­οις θα­λά­μοις ὑ­πέρ τῆς κα­θη­γι­α­σμέ­νης καί κα­θη­μαγ­μέ­νης, τῆς Ἐ­σταυ­ρω­μέ­νης Μη­τρός Ἐκ­κλη­σί­ας, ὑ­πέρ τοῦ ποι­μνί­ου σου καί πάν­των ἡ­μῶν.

   

   Αἰ­ω­νί­α σου ἡ μνή­μη, ἀ­οί­δι­με Ἱ­ε­ράρ­χα Εὐ­γέ­νι­ε!