e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Ο Φιλαδελφείας κ. Βενέδικτος έγινε τιμητικό μέλος μιας παραδοσιακής Οικογένειας της Ιορδανίας 10.000+ μελών














Την Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2016, ο Σεβ. Μητροπολίτης Φιλαδελφείας κ, Βενέδικτος (από το Αμμάν της Ιορδανίας) επισκέφτηκε στο χωριό Σαλτ, συνοδευόμενος από τον οικείο Εφημέριο, μια παραδοσιακή οικογένεια Μουσουλμάνων, που αριθμεί 10.000 με 13.000 μέλη. Η επίσκεψη είχε σκοπό να συγχαρεί τον αρχηγό της οικογένειας, ο οποίοε έγινε "Σέχας", κάτι σαν πατριάρχης της. 

Εκεί ο νέος Σέχας, ενθουσιασμένος για την τιμητική επίσκεψη, επέδωσε στον κ. Βενέδικτο τα διακριτικά του "Αμπάς". Η διάκριση αυτή είναι ύψιστη για ένα μη μέλος της οικογένειας, που πλέον έτσι καθίσταται ενεργό μέλος της και μάλιστα με λόγο. Όταν μάλιστα το νέο τιμητικό μέλος δεν είναι Μουσουλμάνος, αλλά Χριστιανός, το γεγονός προσλαμβάνει μεγαλύτερη σημασία, γι' αυτό άλλωστε ασχολήθηκε ο τοπικό τύπος! 

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δημοσιεύει Γράμμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών περί των "προσωπικών λόγων" απουσίας του από την Σύναξη των Προκαθημένων της Ορθοδοξίας (Ιανουαρίου 2016)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 


Ἐξ αἰτίας ἐπανειλημμένων δημοσιευμάτων, σχετικῶς πρός τό ἀναφερόμενον εἰς τό Ἀνακοινωθέν τῆς πρότριτα συνελθούσης ἐν Γενεύῃ Συνάξεως τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων ὅτι ὁ Μακ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος ἀπουσίασεν ἐξ αὐτῆς διά προσωπικούς λόγους (τούς ὁποίους τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον σέβεται οἷοι καί ἄν ὦσι), συνοδικῇ ἀποφάσει δημοσιεύεται αὐτούσιον τό Γράμμα τῆς Α. Μακαριότητος πρός ἐπιβεβαίωσιν τῆς ὡς ἄνω ἀναφορᾶς. 

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 19ῃ Φεβρουαρίου 2016 
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου


Ο εορτασμός της Αγίας Φιλοθέης στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών

για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος: Αδαμαντία Μπούρτζινου
φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης 






























Με κατάνυξη και λαμπρότητα εορτάστηκε η μνήμη της Αγίας Φιλοθέης πολιούχου των Αθηνών. Στον Καθεδρικό ναό Αθηνών φυλάσσεται το Σεπτό Λείψανο της Αγίας και οι ακολουθίες για την εορτή της τελέστηκαν στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ελευθερίου, λόγω των εκτελούμενων εργασιών στο Μητροπολιτικό ναό. Πριν από λίγη ώρα έγινε η λιτάνευση του Σεπτού Λειψάνου και της ιερής Εικόνας της κυράς των Αθηνών. 

Η ιερά πομπή πέρασε από το πατρικό σπίτι της Αγίας και στάθηκε και στο κτήριο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, όπου αναπέμφθηκε δέηση από τον Σεβ. Μητροπολίτη Σύρου κ.Δωρόθεο, ο οποίος τέλεσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία. Ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο που του δόθηκε η δυνατότητα να τελέσει τη Θεία Λειτουργία και ευχήθηκε στους ιερείς και τους εργαζομένους της Αρχιεπισκοπής η Αγία Φιλοθέη να τους προστατεύει.

Στη δέηση παρέστησαν ο Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης,ο διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Αρχιεπισκόπου Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίου,πολλοί κληρικοί που διακονούν στα γραφεία της Αρχιεπισκοπής και οι εργαζόμενοί της. Για το βίο της Αγίας Φιλοθέης επιλέξαμε ένα απόσπασμα από το κείμενο του αειμνήστου Φώτη Κόντογλου που μεταξύ άλλων γράφει για την πολιούχο των Αθηνών τα εξής:

Ἡ ἁγία Φιλοθέη γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ γονιοὺς ἄρχοντες, μοναχοπαίδι τοῦ Ἀγγέλου Μπενιζέλου καὶ τῆς Συρίγας. Φιλοθέη ὀνομάσθηκε ὅταν ἔγινε καλογρηά, ἀλλὰ τὸ πρῶτο ὄνομά της ἦταν Ρεβούλα. Ἡ μητέρα της ἤτανε στείρα καὶ παρακαλοῦσε τὸ Θεὸ νὰ τῆς δώσει τέκνο, καὶ μία νύχτα εἶδε πὼς βγῆκε ἀπὸ τὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγίας ἕνα φῶς δυνατὸ καὶ πὼς μπῆκε στὴν κοιλιά της. Κι᾿ ἀληθινά, τὸ φῶς ἐκεῖνο ἤτανε ἡ ἁγιασμένη ψυχῆ τῆς κόρης ποὺ γέννησε σ᾿ ἐννιὰ μῆνες. Ἀπὸ μικρὴ φανέρωνε μὲ τὰ φερσίματα καὶ μὲ τὰ αἰσθήματά της ποιὰ θὰ γινότανε ὑστερώτερα, στολισμένη μὲ κάθε λογῆς ἀρετή. Στὴν εὐσέβεια εἶχε γιὰ ὁδηγό της τὴν ἴδια τὴ μητέρα της ποὺ ἤτανε εὐλαβέστατη.

Φτάνοντας σὲ ἡλικία δώδεκα χρονῶν τὴ ζήτησε γιὰ γυναῖκα κάποιος ἄρχοντας τοῦ τόπου, μὰ ἡ κόρη δὲν ἤθελε νὰ παντρευθεῖ. Ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ γονιοί της τὴν παρακαλούσανε, ἡ τρυφερὴ ψυχή της δὲν βάσταξε νὰ τοὺς λυπήσει καὶ νὰ τοὺς παρακούσει καὶ στὸ τέλος παραδέχθηκε νὰ πανδρευθεῖ μὲ ἐκεῖνον τὸν πλούσιο ἄνθρωπο, ποὺ ἤτανε ὅμως πολὺ φτωχὸς στὴν ψυχή, διεστραμμένος καὶ κακός. Τρία χρόνια ἔζησε μαζί του ἡ Ρεβούλα κάνοντας ὑπομονὴ στὰ ἀπότομα φερσίματά του, ὡς ποὺ ὁ ἄνδρας της πέθανε κι᾿ ἀπόμεινε χήρα. Οἱ γονιοί της θελήσανε νὰ τὴν ξαναπανδρέψουνε, μὰ αὐτὴ τοὺς εἶπε καθαρὰ πὼς ἔταξε νὰ γίνει καλόγρηα.

Σὰν πεθάνανε οἱ γονιοί της, δέκα χρόνια ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ χήρεψε, δόθηκε ἐλεύθερα στὴν ἄσκηση, μὲ νηστεῖες, προσευχές, ἀγρύπνιες καὶ ἐλεημοσύνες. Κατήχησε τὶς ὑπηρέτριές της καὶ τὶς ἔκανε δοχεῖα τοῦ Πνεύματος. Κατὰ θέλημα τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα ποὺ εἶδε στὸν ὕπνο της, ἔχτισε ἕνα μοναστήρι μὲ ἐκκλησία στὄνομά του. Εἶναι ἡ ἐκκλησιὰ ποὺ σῴζεται ἀκόμα πλάγι στὸ μέγαρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς στὴν ὁδὸ Ἁγίας Φιλοθέης. Ἀφοῦ τελείωσε τὸ μοναστήρι, ἡ Ρεβούλα χειροθετήθηκε μοναχὴ μὲ τὄνομα Φιλοθέη. Οἱ πρῶτες ἀδελφὲς ποὺ ζήσανε μαζί της ἤτανε οἱ δουλεύτρες ποὺ εἶχε στὸ πατρικὸ σπίτι της. Μὲ τὸν καιρὸ ἔδραμαν πλῆθος ἄλλες παρθένες κι᾿ ἀπὸ ἀρχοντικὲς οἰκογένειες καὶ ντυθήκανε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ζήσανε ἀγωνιζόμενες τὸν καλὸν ἀγώνα μὲ ὑποταγὴ στὴν ἄξια ἡγουμένισσα ποὺ τὶς διοικοῦσε στὸν πνευματικὸ δρόμο σὰν κάποια ἁγία Συγκλητική.

Τὰ ἁγιασμένα λόγια της ἔμπαιναν στὴν καρδιά τους σὰν δροσιὰ καὶ ἄνθιζαν μέσα τοὺς τὰ εὔοσμα ἄνθη τῶν ἀρετῶν. Καὶ τὰ ἔργα της βεβαιώνανε τὰ λόγια της κατὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέγει: «Ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ε´, 19). Ὅπου μάθαινε πὼς βρίσκεται φτωχός, δυστυχισμένος, ἄρρωστος, χαροκαμένος, ἔτρεχε σὲ βοήθειά του μὲ περισσότερη προθυμία παρὰ ἂν ἔπαιρνε ἡ ἴδια τὴ βοήθεια ἀπ᾿ ἄλλον. Ἔχτισε νοσοκομεῖα καὶ γηροκομεῖα κοντὰ στὸ μοναστήρι της κι᾿ ἡ ἁγία Φιλοθέη δὲν φρόντιζε μοναχὰ γιὰ τὴ γιατρειά τους καὶ γιὰ τὴ σωματικὴ τροφὴ τοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν πνευματική. Μὲ τὸν καιρό, πληθύνανε τόσο πολὺ οἱ ἀδελφὲς ποὺ μπήκανε στὸ μοναστήρι της, ποὺ δυστυχούσανε ἀπὸ κάθε πρᾶγμα ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε ἡ ἡγουμένη νὰ ἀπαντήσει τὰ μεγάλα ἔξοδα, κ᾿ οἱ καλογρηὲς γογγύζανε. Μὰ ἡ ἁγία τὶς καταπράϋνε μὲ λόγια ὑπομονετικά, κι᾿ ὁ Θεὸς ἔστελνε τὴ βοήθειά του πότε μ᾿ ἕναν τρόπο καὶ πότε μὲ ἄλλον ὡς ποὺ περνοῦσε ἡ στενοχώρια.

Ἐξὸν ἀπὸ τὰ ντόπια κορίτσια ποὺ συμμάζευε στὸ μοναστήρι της, ἔδινε προστασία καὶ σὲ ξένες γυναῖκες ποὺ ἐρχόντανε στὴν Ἀθήνα ἀπὸ διάφορα μέρη σκλαβωμένες ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Μὲ τί κινδύνους καὶ μὲ τί βάσανα τὶς προστάτευε δὲν εἶναι μπορετὸ νὰ γράψουμε καταλεπτῶς σὲ τοῦτο τὸ σύντομο σημείωμα. Τέσσερες ἀπ᾿ αὐτὲς τὶς σκλάβες εἴχανε ἀκουστὰ τὴν ἁγία Φιλοθέη κι᾿ ἐπειδὴ τὶς βασανίζανε οἱ ἀφεντάδες τους νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους, φύγανε κρυφὰ καὶ καταφύγανε στὸ μοναστήρι. Ἡ ἁγία τὶς πῆρε μέσα καὶ τὶς στερέωσε στὴν πίστη τους καὶ περίμενε εὔκαιρη περίσταση γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὶς στείλει στὸν τόπο τους. Μὰ οἱ Τοῦρκοι, ποὺ εἴχανε τὶς σκλάβες, μάθανε πὼς τὶς εἶχε περιμαζέψει ἡ Φιλοθέη καὶ μπήκανε σὰν θηρία στὸ κελλί της ποὺ κειτότανε ἄρρωστη καὶ τὴν τραβήξανε καὶ τὴν πήγανε στὸν πασά. Καὶ κεῖνος πρόσταξε νὰ τὴ ρίξουνε στὴ φυλακή. Ἡ ἁγία δὲν φοβήθηκε, ἀλλὰ ἑτοιμάσθηκε νὰ χύσει τὸ αἷμα της γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἄλλη μέρα μαζευθήκανε πολλοὶ Τοῦρκοι καὶ φωνάζανε νὰ σκοτώσουνε τὴν ἁγία. Κι᾿ ὁ πασᾶς πρόσταξε νὰ τὴ βγάλουνε ἀπὸ τὴ φυλακὴ καὶ νὰ τὴν παρουσιάσουνε μπροστά του, καὶ τῆς εἶπε νὰ διαλέξει ἀνάμεσα στὰ δυό, ἢ ν᾿ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη της ἢ νὰ κοπεῖ τὸ κεφάλι της. Μὰ ἡ ἁγία ἀπάντησε μὲ ἀφοβία πὼς εἶναι ἕτοιμη νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸν Χριστό. Ὁ πασᾶς θἄβγαζε τὴν ἀπόφαση νὰ κόψουνε τὸ κεφάλι της, ἀλλὰ προφθάσανε κάποιοι ἐπίσημοι χριστιανοὶ καὶ μὲ τὰ παρακάλια τοὺς ἀλλάξανε τὴ γνώμη τοῦ πασᾶ καὶ πρόσταξε νὰ τὴ βγάλουνε ἀπὸ τὴ φυλακή.

Γυρίζοντας στὸ μοναστήρι της ἡ ὁσία, δὲν ἔπαψε νὰ πορεύεται ὅπως καὶ πρὶν στὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ. K᾿ ἐπειδὴ πληθαίνανε ὁλοένα οἱ μαθήτριές της, ἔχτισε κι᾿ ἄλλο μοναστήρι στὴν τοποθεσία Πατήσια, κι᾿ αὐτὸ στὄνομα τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα. Ἀλλὰ ἔχτισε μετόχια καὶ στὴ Τζια καὶ στὴν Αἴγινα, κι᾿ ἐκεῖ ἔστελνε τὶς ἀδελφὲς ποὺ ἔπρεπε νὰ μακρύνουνε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα γιὰ κάποια αἰτία.

Σ᾿ ὅλα αὐτὰ τὰ ἀσκητήρια οἱ καλογρηὲς δουλεύανε στοὺς ἀργαλειοὺς καὶ σὲ ἄλλα ἐργόχειρα, σὰν τὶς προκομμένες μέλισσες μέσα στὸ κουβέλι. Φτωχὰ κι᾿ ὀρφανὰ κορίτσια βρήκανε προστασία κ᾿ ἐργασία μέσα σ᾿ ἐκεῖνα τὰ καταφύγια. Σὲ ὅ,τι κτήματα εἶχε ἡ ἁγία ἀπὸ τοὺς γονιούς της, ἔχτισε μοναστήρια καὶ φτωχοκομεῖα. K᾿ εἶχε πολλὴ περιουσία. Ἕνας προπάππος τῆς εἶχε πάρει τὴ «δεχατέρα τοῦ ἀφέντη τῆς Ἀθήνας καὶ πῆρε προίκα ὅλη τὴν Κηβισιὰ καὶ τὸν Ἀχλαδόκαμπο ποὺ εἶναι πρὶν ἀπὸ τὸ Χαλιάντρι». Στὸ κτῆμα ποὺ εἶχε στὸν Περισὸ ἔχτισε ἄλλο μοναστήρι στὸ μέρος ποὺ τὸ λένε τώρα Καλογρέζα. Ὅλη ἡ φτωχολογιὰ τὴν εἶχε σὰν πονετικιὰ μάνα. Μὲ κάθε τρόπο πάσχιζε νὰ ἀνακουφίσει τοὺς δυστυχισμένους, τοὺς τάιζε, τοὺς ἄνοιγε πηγάδια γιὰ νάχουνε νερό, τοὺς γιάτρευε, τοὺς ἔβρισκε δουλειά. Ὁ κόσμος τὴν ἔλεγε «κυρὰ δασκάλα».

Τὴν παραμονὴ τοῦ ἁγίου Διονυσίου στὰ 1589 ἡ ἁγία Φιλοθέη βρισκότανε στὸ μοναστηράκι ποῦχε χτισμένο στὰ Πατήσια. Τὸ βράδυ συναχθήκανε οἱ ἀδελφὲς γιὰ νὰ κάνουνε ἀγρυπνία. Κάποιοι Ἀγαρηνοί, ποὺ τὴν ἐχθρευόντανε ἀπὸ καιρό, πηδήσανε ἀπὸ τὴ μάντρα καὶ πιάνοντας τὴν ἁγία ἀρχίσανε νὰ τὴ χτυπᾶνε ὡς ποὺ τὴν ἀφήσανε μισοπεθαμένη. Τὴν ἄλλη μέρα τὴ σηκώσανε οἱ ἀδελφὲς καὶ τὴν πήγανε στὸ μετόχι ποῦχε στὸν Περισό. Σὰν συνέφερε λίγο, ἔπιασε τὴν προσευχή, εὐχαριστώντας τὸ Θεὸ γιατὶ ἀξιώθηκε νὰ πληρωθεῖ μὲ κακία γιὰ τὰ καλὰ ποὺ ἔκανε στοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ μοιάσει σ᾿ αὐτὸ μὲ τὸν Χριστό, κατὰ τὰ λόγια του ἀποστόλου Πέτρου ποὺ λέγει: «καθὸ κοινωνεῖτε τοῖς τοῦ Χριστοῦ παθήμασι, χαίρετε» (Α´ Πέτρ. δ´ 13). Στὶς 19 Φεβρουαρίου τοῦ 1589 παρέδωσε τὴν καθαρὴ ψυχή της στὸν Κύριο, ποὺ ὑπόμεινε τόσα βάσανα γιὰ τὴν ἀγάπη του.

Τὸ ἅγιο σκήνωμά της θάφτηκε στὸ μοναστηράκι τῆς Καλογρέζας κι᾿ ἀπὸ κεῖ ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων στὴν ἐκκλησιὰ τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα ποὺ βρίσκεται στὴ σημερινὴ Ἀρχιεπισκοπή. Μετὰ πολλὰ χρόνια, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ ἐκκλησιὰ κόντευε νὰ γκρεμνισθεῖ, τὸ πήγανε στὸν ἅγιο Ἐλευθέριο κι᾿ ἀπὸ κεῖ στὴ σημερινὴ μητρόπολη, μέσα στ᾿ ἅγιο βῆμα. Στὸ μνῆμα της ἀπάνω βρεθήκανε γραμμένα τοῦτα τὰ λόγια:

«Φιλοθέης ὑπὸ σῆμα τόδ᾿ ἁγνῆς κεύθει σῶμα,
ψυχὴν δ᾿ ἐν μακάρων θήκετο Ὑψιμέδων».
Ἡ Φιλοθέη ἀνακηρύχθηκε ἁγία ἐπὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ματθαίου B´ (1595-1600). Νεόφυτος ὁ μητροπολίτης Ἀθηνῶν, ἀφοῦ ἐξήτασε καὶ ἐρεύνησε τὰ κατὰ τὸν βίον καὶ τὸ μαρτύριον τῆς ὁσίας, σύνταξε ἀναφορὰ στὸ Πατριαρχεῖο μαζὶ μὲ τοὺς ἐπισκόπους Κορίνθου καὶ Θηβῶν καὶ μὲ τοὺς προκρίτους τῆς Ἀθήνας γιὰ νὰ τάξει τὴν ὁσία Φιλοθέη στοὺς χοροὺς τῶν ἁγίων. Σ᾿ αὐτὸ τὸ συνοδικὸ ἔγγραφο εἶναι γραμμένα καὶ τοῦτα: «Ἐπειδὴ ἐδηλώθη ἀσφαλῶς ὅτι τὸ θειότατον σῶμα τῆς ὁσιωτάτης Φιλοθέης εὐωδίας πεπληρωμένον ἐστι καὶ μύρον διηνεκῶς ἐκχεῖται, ἀλλὰ καὶ τοῖς προσιοῦσί τε ἀσθενέσι τε καὶ θεραπείας δεομένοις τὴν ἴασιν δίδωσι... τούτου χάριν ἔδοξε ἡμῖν τε καὶ πάσῃ τῇ ἱερᾷ Συνόδῳ τῶν καθευρεθέντων ἐνταῦθα ἀρχιερέων συγγραφῆναι καὶ ταύτην ἐν τῷ χορῷ τῶν ὁσίων καὶ ἁγίων γυναικῶν, ὥστε κατ᾿ ἔτος τιμᾶσθαι καὶ πανηγυρίζεσθαι».

Φαίνεται πῶς ὅλη ἡ οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων ἤτανε ἄνθρωποι φιλόθρησκοι. Στὸ νάρθηκα τῆς Καισαριανῆς εἶναι γραμμένη ἀπὸ τὸ ζωγράφο ποὺ τὸν ἁγιογράφησε τούτη ἡ ἐπιγραφή:

«Ἰστόρηται ὁ πρόναος οὗτος ἤτοι νάρθηξ διὰ δαπάνης τῶν προσδραμόντων τῇ μονῇ φόβῳ λοιμοῦ τῇ κραταιᾷ χειρὶ τῆς πανυμνήτου Τριάδος καὶ σκέπῃ τῆς μακαρίας Παρθένου, οἵτινες εἰσὶν ὁ εὐγενὴς καὶ λογιώτατος Μπενιζέλος υἱὸς Ἰωάννου, ἅμα ταῖς εὐγενέσιν ἀδελφαῖς καὶ τῇ τεκούσῃ καὶ τῇ λοιπῇ αὐτοῦ συνοδείᾳ. Ἐπὶ ἡγουμένου Ἰεροθέου τοῦ σοφωτάτου ἱερομονάχου. Διὰ χειρὸς δὲ Ἰωάννου Ὑπάτου του ἐκ Πελοποννήσου. Ἔτει αϠχβ´ (1682) μηνὶ Αὐγούστω κ´ (20)».

Ἕνας Μπενιζέλος, ὁ Νικόλας, γίνηκε κι᾿ ἁγιογράφος, μαθητὴς τοῦ Γεωργίου Μάρκου τοῦ Ἀργείου ποὺ ζωγράφισε πολλὲς ἐκκλησιὲς στὰ μέρη τῆς Ἀττικῆς, ἀπὸ τὰ 1727 ὡς τὰ 1740 ἀπάνω-κάτω. Στὴν παλιὰ ἐκκλησιὰ τῆς Παναγίας στὸ Κορωπὶ εἶναι γραμμένο: «Ἱστορήθη δὲ κατὰ τὸ αψλβ´ (1732) διὰ χειρὸς Γεωργίου Μάρκου καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Νικολάου Μπενιζέλου». Μαζὶ μὲ τὸ μάστορά του δούλεψε ὁ Μπενιζέλος καὶ στὸ τελευταῖο ἔργο του, τὴν ἁγιογράφηση τῆς Μονῆς τῆς Φανερωμένης στὴ Σαλαμίνα, ὅπως φανερώνει ἡ ἐπιγραφὴ ποὺ σῴζεται καὶ ποὺ λέγει: «ΑΨΛE (1635). Ἱστορήθη ὁ θεῖος καὶ πάνσεπτος Ναὸς οὗτος τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν διὰ συνδρομῆς κόπου τε καὶ δαπάνης... Ἱστορήθη δὲ διὰ χειρὸς Γεωργίου Μάρκου ἐκ πόλεως Ἄργους καὶ τοῦ μαθητοῦ αὐτοῦ Νικολάου Μπενιζέλου, Γεωργάκης καὶ Ἀντώνιος».

Ποιοι είναι οι συντελεστές του Ε7 "Αληθώς" περί Ρωμανού Μελωδού και Οδυσσέα Ελύτη [20/2, 7.30 μ.μ.]




Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος

Γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή μουσική.

Το 2004 ίδρυσε το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον», με το οποίο παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες στην ελληνική ποίηση και μουσική. Ανάμεσά τους: “Το Τετράδιο του Πατριάρχη”, “Ιερατική Ποίηση”, “Το μουσικό έργο της Εύας Πάλμερ – Σικελιανού”, “Ο Gustav Mahler του Μάνου Χατζιδάκι”, “Η Αραπιά του Βασίλη Τσιτσάνη, της Μάτσης Χατζηλαζάρου, του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι”, “Ο Καβάφης της Συρίας και της Μέσης Ανατολής”, “Οι μουσικές των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής”, “Οι Πύρινες Γλώσσες του Γιάννη Χρήστου”, “Ο Ρωμανός ο μελωδός του Οδυσσέα Ελύτη” κ.α.

Έχει τραγουδήσει έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών και έχει συμπράξει ως σολίστ με διάφορα μουσικά σύνολα. Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικούς τόμους και διάφορα πολιτιστικά περιοδικά.

Είναι Πρωτοψάλτης στην Συνοδική Ι. Μονή Ασωμάτων Πετράκη και διδάσκει ως εκπαιδευτικός στα Αρσάκεια Σχολεία Αθηνών. Ως blogger διατηρεί δύο ιστολόγια: την Ιδιωτική Οδός και το Φως Φαναρίου (το οποίο καλύπτει αποκλειστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο).


*          *          *


Πολυφωνική Χορωδία του Συλλόγου “Το όνειρο του Παιδιού”

Η χορωδία έκλεισε αισίως εφέτος τέσσερα χρόνια παρουσίας και συμμετοχής στα πολιτιστικά και εκκλησιαστικά δρώμενα της χώρας μας. Αποτελεί μέρος και καλλιτεχνική έκφραση του μη κερδοσκοπικού Οργανισμού «Το Όνειρο του Παιδιού». Απαρτίζεται από 30 μέλη (χορωδούς και μουσικούς) με μαέστρο και καλλιτεχνικό διευθυντή τον Πρωτοψάλτη, συνθέτη και ερμηνευτή Δημήτρη Κάνδηλα. 
Στο σύντομο χρονικό διάστημα ύπαρξης και λειτουργίας της έχει κάνει πάμπολλες εμφανίσεις, με τεράστια επιτυχία, σε πολλές περιοχές εντός κι εκτός Ζακύνθου, ενώ εκκρεμούν προσκλήσεις και για το εξωτερικό. Σημαντικότερες από αυτές είναι στις «Εν Ζακύνθω Συναντήσεις Τέχνης», στον Πολιτιστικό Οργανισμό και στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μοσχάτου Αττικής, στο Θέατρο «Κέφαλος» Αργοστολίου και πολλές άλλες, με τελευταία μεγάλη εμφάνιση, τη συναυλία που έδωσε στις 16-2-2015 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με επτανησιακές καντάδες, μελοποιημένα έργα των Σολωμού, Κάλβου, Λάγιου, καθώς και σύγχρονες επιτυχίες μεγάλων στιχουργών και συνθετών (Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ζαμπέτα). Διεκπεραιώνει επίσης και εκκλησιαστικές τελετές καθώς και ιερά μυστήρια εντός Ζακύνθου, συντηρώντας το ζακυνθινό εκκλησιαστικό μουσικό ύφος, εφόσον τα περισσότερα από τα μέλη της τυγχάνουν και ιεροψάλτες.

*          *          *


Διονύσης Μπουκουβάλας

Ο Διονύσης Μπουκουβάλας είναι συνθέτης. Έχει γράψει μουσική για οκτώ θεατρικά έργα (William Shakespeare, Γρηγόριου Ξενόπουλου κ.α.), για τον κινηματογράφο (πιάνο, σκην. Γιώργου Ευθυμίου, The cat and the canary, σκην. Paul Leni), για σύγχρονο χορό (Ώς το τέλος, ομάδα «Υλήεσσα») κ.α.

Έχει γράψει πολυάριθμα τραγούδια, σε ποίηση Ρίτσου, Βρεττάκου, Φώσκολου, Edgar Allan Poe, κ.α. Το έργο του Chemins fermés κέρδισε βραβείο στον κύκλο «Εργαστήρια νέων Ελλήνων συνθετών» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Έργα του έχουν παιχτεί στις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Λιθουανία κ.α.

Στο έντεχνο τραγούδι έχει κερδίσει τον διαγωνισμό 4η ακρόαση της Μικρής Άρκτου.

Το προσωπικό του CD με αυτοσχεδιασμούς για πιάνο σόλο, Αγγλικοί κήποι, έλαβε θερμές κριτικές από καταξιωμένους μουσικούς, όπως ο Νορβηγός Ketil Bjørnstad.

*          *          *


Αναστασία Γιακουμέλου

Η Αναστασία Γιακουμέλου γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1990. Έχει σπουδάσει στο ΙΕΚ Ζακύνθου ‘‘Ειδικός Ξενοδοχειακών Υπηρεσιών και Τροφοδοσίας’’, ενώ συνέχισε τις σπουδές της στο ΑΤΕΙ Ζακύνθου, στο Τμήμα ‘‘Συντήρηση Πολιτισμικής Κληρονομιάς’’.

Ασχολείται με τη μουσική από μικρή ηλικία. Έχει συμμετάσχει σε μαθητικούς καλλιτεχνικούς αγώνες με τη Χορωδία του Αντώνη Κλάδη και με τη Μαθητική Μαντολινάτα Ζακύνθου.

Επίσης έχει εικονογραφήσει το μυθιστόρημα του Ντένη Μαλαπέτσα Το μυστικό πέρασμα του χρόνου.