e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Η Κυριακή του Τυφλού και η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος 2016 εν Βανάτω Ζακύνθου






Η σημερινή Ευχαριστιακή Σύναξη, στην Ενορία μας, εδώ στο Μπανάτο της Ζακύνθου και μάλιστα στον Ναό της Φανερωμένης μας, είχε χρώματα οικολογικής ευαισθησίας, εξαιτίας της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος κάθε 5η Ιουνίου 2016. [Θυμίζουμε παρενθετικά ότι η εκκλησιαστική Ημέρα αναπέμψεως Ευχών για το Περιβάλλον είναι η 1η Σεπτεμβρίου εκάστου έτους].
          Συλλειτούργησαν ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας με τον Διάκονο Ιωάννη Ρένεση, ενώ στο Ιερό Βήμα παρέστη συμπροσευχόμενος ο π. Ιωάννης Ζαρκάδης, αγαπητός ενορίτης μας και συνταξιούχος Κληρικός της Μητροπόλεώς μας. 
          Σύμφωνα με το πρόγραμμα, ομίλησε ο ελλογιμώτατος κ. Σταμάτιος Ζούλας (καθηγητής Θεολόγος στο Γυμνάσιο Μαχαιράδου), ο οποίος τόνισε τη χρεία ευαισθητοποίησης των σύγχρονων κοινωνιών έναντι του οικολογικών εκτροπών και την ανάγκη επαναθέασης του κόσμου μας ως παραδείσου, επιστροφής δηλαδή στο κατά φύσιν της υπάρξεώς μας
          Πριν την απόλυση ψάλθηκε ειδική Ακολουθία υπέρ του Περιβάλλοντος, ποιηθείσα -προ 10ετίας και πλέον- υπό του Εφημερίου μας π. Π. Καποδίστρια, με εντολή του Σεβ. Μητροπολίτου τότε Ζακύνθου (νυν Δωδώνης) κ. Χρυσοστόμου, για να ψάλλεται σε παρόμοιες λειτουργικές συνάξεις. 
          Ακολούθως προσφέρθηκαν καφές και γλυκίσματα στην πατρική οικία του Εφημερίου, δίπλα στον Ναό. 




























































Το Χρονικό του Πατριαρχικού Προσκυνήματος στην Καππαδοκία (4-5.6.2016)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 


Καί ἐφέτος, χάριτι Θεοῦ, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος ἐπραγματοποίησε τό καθιερωμένον, κατά τήν Ἀναστάσιμον περίοδον, προσκύνημα εἰς τήν ἁγιοτόκον Καππαδοκίαν μεταξύ 4-5 Ἰουνίου ἐ.ἔ., συνοδευόμενος ὑπό τῆς Α. Χάριτος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας καί Πριμάτου πάσης Ἀγγλίας κ. Justin Portal Welby, ὅστις ἀφίχθη ἐκεῖσε μίαν ἡμέραν ἐνωρίτερον, ξεναγηθείς ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σασίμων κ. Γενναδίου.

Μέλη τῆς Πατριαρχικῆς Συνοδείας ἦσαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Lugansk καί Alchevsk κ. Μητροφάνης, Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Σχέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, ὁ Πανοσιολ. Δευτερεύων κ. Θεόδωρος, ὁ Αἰδεσιμολ. Πρωθιερεύς κ. Νικόλαος Danilevich, Ἀναπληρωτής Πρόεδρος τοῦ ὡς ἄνω Τμήματος, ὁ Ἱερολ. Διάκονος τῆς Σειρᾶς κ. Γρηγόριος, ὁ Ἐντιμολ. κ. Στέφανος Μπαϊράμογλου, Ἄρχων Καστρίνσιος τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας - Ἐπιχειρηματίας, μετά τῆς συζύγου του Εὐγεν. κ. Ρέας-Ἑλένης, ἐντεῦθεν, καί ὁ Ἐλλογιμ. κ. Ivan Zhelev Dimitrov, Ὁμότιμος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Σόφιας, ἐκ Βουλγαρίας. 

Κατά τήν ἄφιξίν Του εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς Νεαπόλεως (Nevşehir), τήν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου, 4ης Ἰουνίου, τόν Παναγιώτατον ὑπεδέχθη ἐν τῇ αἰθούσῃ τῶν ἐπισήμων τριμελής Διακοινοβουλευτική Ἀντιπροσωπεία ἐκ προσώπου τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἀποτελουμένη ἐκ τῶν Ἐξοχ. Βουλευτῶν κ.κ. Ἀθανασίου (Νάσου) Ἀθανασίου, Κοσμήτορος τῆς Βουλῆς - Βουλευτοῦ Ἀττικῆς, Μαξίμου Χαρακοπούλου, Βουλευτοῦ Λαρίσης, καί Βασιλείου Κεγκέρογλου, Βουλευτοῦ Ἡρακλείου Κρήτης, ὁμοῦ μετά τοῦ Ἐντιμ. κ. Θεοφάνους Ἰσακίδου, Προέδρου τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Καππαδοκικῶν Σωματείων. 

Ἀκολούθως, ὁ Πατριάρχης ηὐλόγησε τό πρός τιμήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας παρατεθέν γεῦμα καί ἐκεῖθεν μετέβη εἰς τό Ξενοδοχεῖον «Hilton Double Tree», ὅπου καί κατέλυσε. 

Τό ἀπόγευμα ἐχοροστάτησε κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν ἐν τῷ ἐν Σινασῷ Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης. Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ὁ Ἐξοχ. κ. Κυριακός Λουκάκης, Πρέσβυς τῆς Ἑλλάδος ἐν Ἀγκύρᾳ, οἱ προμνημονευθέντες Ἐξοχ. κ.κ. Βουλευταί, ἡ Εὐγεν. κ. Βασιλική Παπαδοπούλου, Πρόεδρος Σινασιτῶν Ἑλλάδος, Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τοῦ Θρόνου, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὁ ἐκ Σινασοῦ ὁρμώμενος Ἐντιμολ. κ. Γρηγόριος Χατζηελευθεριάδης, ἐφοπλιστής, προσκυνηταί ἐκ Θεσσαλονίκης, Ἀλεξανδρουπόλεως, Σερρῶν καί Βερροίας, ὡς καί Καθηγηταί καί φοιτηταί τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Θεσσαλονίκης, ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Γρηγορίου Σταμκοπούλου, Προέδρου αὐτῆς. 

Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὁ Παναγιώτατος ὡμίλησεν ἑλληνιστί καλωσορίσας τούς πιστούς καί ἀναφερθείς εἰς τήν Καππαδοκικήν ἐκκλησιαστικήν καί πολιτιστικήν παράδοσιν, καί ἐν συνεχείᾳ προσεφώνησεν ἀγγλιστί τόν ὑψηλόν ἐπισκέπτην Του. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας, ἀντιφωνήσας καταλλήλως, ηὐχαρίστησε τόν σεπτόν Προκαθήμενον τῆς Ἐκκλησίας διά τήν τιμητικήν πρόσκλησιν, ἀναφερθείς τοῦτο μέν εἰς τούς ἱστορικούς δεσμούς μεταξύ τοῦ Ἀγγλικανισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦτο δέ εἰς τήν ἀπό κοινοῦ διοργάνωσιν κατά τό προσεχές ἔτος, ἐν τῇ Πόλει, Διεθνοῦς Διασκέψεως διά τήν ὑπέρβασιν τῆς ἀνθρωπίνης δουλείας καί τῆς σωματεμπορίας, ἐνῷ δέν παρέλειψε νά ἐκφράσῃ τάς εὐχαριστίας συνόλου τοῦ Χριστιανικοῦ κόσμου πρός τόν Παναγιώτατον διά τάς ἐργώδεις προσπαθείας καί τήν συντονιστικήν μέριμνάν Του ὑπέρ τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἥτις καλεῖται νά ἀναδειχθῇ, κατά τόν Ἀγγλικανόν Προκαθήμενον, εἰς «Σύνοδον ἐλπίδος καί ἀγάπης». 

Ἐν συνεχείᾳ τόν Πατριάρχην προσεφώνησεν ὁ Ἐντιμ. κ. Θεοφάνης Ἰσακίδης καί προσέφερεν Αὐτῷ δῶρα τῶν ἐν Ἑλλάδι Καππαδοκῶν. 

Μετά τό πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ Παναγιώτατος μετά τῶν συνοδῶν Του ἐπεσκέφθησαν τόν ἐν Sahibpaşa σπηλαιώδη Ἱ. Ναόν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, ἐν ᾧ διασώζονται σπάνιαι βυζαντιναί τοιχογραφίαι. 

Τήν ἐπομένην, Κυριακήν τοῦ Τυφλοῦ, 5ην Ἰουνίου, καθ’ ἥν ἐπετελέσθη ἡ μνήμη τῶν 150 Θεοφόρων Πατέρων, τῶν συνελθόντων ἐν τῇ ἐν Κωνσταντινουπόλει Β’ Ἁγίᾳ Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ, ὁ Πατριάρχης προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας ἐν τῷ ὡς ἄνω Ἱ. Ναῷ, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Σασίμων κ. Γενναδίου καί Lugansk καί Alchevsk κ. Μητροφάνους. Μετά τήν ἀπόλυσιν ὁ Παναγιώτατος ἐτέλεσε Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ἐν Καππαδοκίᾳ ἀναπαυομένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν, τῶν τε εἰρηνικῶς κοιμηθέντων καί τῶν μαρτυρικῶς τελειωθέντων. Ἐκκλησιάσθησαν ἅπαντες οἱ καί κατά τήν προτεραίαν προσελθόντες ἐπίσημοι καί προσκυνηταί. 

Εἰς τό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας χαιρετισμόν ἀπηύθυναν ὁ Ἐξοχ. κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος καί ἡ Εὐγεν. κ. Βασιλική Παπαδοπούλου. Ἀκολούθως ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὡμίλησε πρός τό ἐκκλησίασμα καί τά μέσα γενικῆς ἐνημερώσεως ἑλληνιστί, ἀναφερθείς εἰς τούς Καππαδόκας Ἁγίους καί εἰς τήν ζωήν καί τήν εὐσέβειαν τῶν Καραμανλήδων, ὡς καί τουρκιστί, εὐχαριστήσας τάς ἐπιτοπίους ἀρχάς διά τήν ἄδειαν τῆς πραγματοποιήσεως τοῦ ἀπό ἐτῶν καθιερωθέντος Πατριαρχικοῦ προσκυνήματος ἐν τῇ Καππαδοκικῇ γῇ καί εὐχηθείς εἰς τούς Μουσουλμάνους καλόν Ραμαζάνιον. Τέλος, ἐπαρουσίασε διά θερμῶν λόγων τόν ἐπισκέπτην Ἱεράρχην τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἅγιον Lugansk, ὅστις ἀπαντητικῶς ἀπηύθυνεν ἐγκάρδιον χαιρετισμόν πρός τούς πιστούς, εὐχαριστήσας τόν Πατριάρχην διά τήν πρόσκλησιν καί τονίσας τούς δεσμούς, οἵτινες ἀναπτύσσονται μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μέσῳ τοιούτων προσκυνηματικῶν ἐπισκέψεων. 

Τό ἑόρτιον γεῦμα τῆς ἡμέρας παρέθεσεν ἐν τῇ πρό ἔτους ἀνακαινισθείσῃ ἐν Σινασῷ ἐπαύλει αὐτοῦ ὁ Ἐντιμολ. κ. Γρηγόριος Χατζηελευθεριάδης, Ἄρχων Ἀκτουάριος.

Πρό τῆς μεταβάσεως εἰς τό ἀεροδρόμιον, ὁ Παναγιώτατος μετά τῶν συνοδῶν Του προσεκύνησαν εἰς τόν ἐν Προκοπίῳ Ἱ. Ναόν τοῦ Ἁγίου Γεωργίου καί ἐπεσκέφθησαν τήν παρακειμένην οἰκίαν τοῦ ἐν τῇ περιοχῇ ἀσκηθέντος καί διαλάμψαντος Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου. 

Αὐθημερόν τό ἑσπέρας ὁ Πατριάρχης καί οἱ συνοδοί Αὐτοῦ ἐπέστρεψαν ἀεροπορικῶς ἐκ Νεαπόλεως εἰς τήν Πόλιν.

Ο Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Justin Portal Welby προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο

Ἀντιφώνησις τῆς Α. Χάριτος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Καντουαρίας κ. Justin Portal Welby, 
κατά τόν ἐν τῷ ἐν Σινασῷ Ἱερῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων 
Κωνσταντίνου καί Ἑλένης τελεσθέντα Ἑσπερινόν, 
ἐπί τῇ Πατριαρχικῇ Ἐπισκέψει εἰς Καππαδοκίαν 
(4 Ἰουνίου 2016)


Παναγιώτατε καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ,

Μετ’ ἐξιδιασμένης χαρᾶς Σᾶς χαιρετίζω προσωπικῶς, καθώς καί τούς προσκυνητάς πού συνεκεντρώθησαν ἐδῶ σήμερον κατά τήν Ἀναστάσιμον περίοδον ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ ἐκ βάθους καρδίας διά τήν πρόσκλησιν πού μοῦ ἀπηυθύνατε νά Σᾶς συνοδεύσω κατά τήν παροῦσαν Πατριαρχικήν ἱεραποδημίαν εἰς τήν Καππαδοκίαν. Μεταφέρω πρός ἅπαντας τούς παρευρισκομένους τόν χαιρετισμόν τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας.

Διατηρῶ εἰσέτι ζωηράς ἀναμνήσεις ἐκ τῆς πρώτης ἐπισκέψεώς μου εἰς τό Φανάρι τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, γεγονός πού ἀπετέλεσε τήν ἀπαρχήν τῆς φιλίας μας, τήν ὁποίαν διαφυλάσσω ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Ἡ ἐγκαρδιότης τῆς ὑποδοχῆς πού μοῦ ἐπεφυλάξατε τότε καί ἡ σημασία τῆς Πόλεως, ἐν τῇ ὁποίᾳ εὑρίσκεται ἡ ἱστορική Σας καθέδρα, Παναγιώτατε, ὡς Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, μέ ἐνετυπωσίασαν καθώς ἀπετέλεσαν μίαν κατά πάντα συγκινητικήν ἐμπειρίαν. 

Ἔκτοτε, διά μέσῳ μιᾶς σειρᾶς σημαντικῶν ὁροσήμων, ὁ μεταξύ μας σύνδεσμος ἔχει ἀναπτυχθῆ ἔτι περαιτέρω. Διά τῆς συντόμου Κοινῆς Δηλώσεως πού συνεφωνήθη καί συνυπεγράφη ὑπ’ ἀμφοτέρων τῶν Προκαθημένων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας τόν Ἰανουάριον τοῦ 2014, ἐτέθησαν αἱ βάσεις καί τό ὅραμα τῆς μαρτυρίας τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τήν σύγχρονον δοκιμαζομένην ἀνθρωπότητα. Ἀκολούθως, κατά τήν διάρκειαν τῆς ἀντεπισκέψεώς Σας, Παναγιώτατε, εἰς τό Lambeth Palace (κατά τόν παρελθόντα Νοέμβριον), διετρανώθη τό αἴσθημα τῆς αὐξανομένης ἑνότητος καί τῆς στενωτέρας ἀλληλεγγύης μέσῳ τῆς ἀπό κοινοῦ συμμετοχῆς μας τοῦτο μέν εἰς οἰκουμενικάς ἐκδηλώσεις, μεστάς συμβολικῆς σημασίας, τοῦτο δέ εἰς ἐπίσημα γεγονότα, τά ὁποῖα διωργανώθησαν ὑπό τοῦ Ἱδρύματος «Νikaean Club» καί τῆς ἐν Λονδίνῳ διαβιούσης Ἑλληνικῆς Κοινότητος, ὡς καί μέσῳ τῶν κατ’ ἰδίαν διμερῶν συνομιλιῶν μας. Μέ αἰσθήματα ἀγαλλιάσεως τότε Σᾶς συνεχάρην κατά τήν διάρκειαν ἐκδηλώσεως πού ἐπραγματοποιήθη ἐν τῷ εἰρημένῳ Παλατίῳ, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς συμπληρώσεως πέρυσιν 24 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐνθρονίσεώς Σας καί τῆς ἀναλήψεως τῶν Πρωθιεραρχικῶν Σας καθηκόντων.

Ἔμπλεοι ψυχικοῦ ἄλγους προσηυχήθημεν τότε διά τούς δοκιμαζομένους, λόγῳ τῶν πολεμικῶν συρράξεων καί τῶν διώξεων,  ἀδελφούς μας, καθώς καί δι’ ὅσους πλήττονται ἀπό τήν κλιματικήν ἀλλαγήν καί τήν προσφυγικήν κρίσιν. Ἐνώπιον τῶν σημαντικῶν τούτων προκλήσεων, συνεφωνήθη ὅπως ἀπό κοινοῦ ἀναλάβωμεν τήν πρωτοβουλίαν διά τήν διοργάνωσιν, ἐν Κωνσταντινουπόλει, Διεθνοῦς Διασκέψεως πρός ὑπέρβασιν τῆς συγχρόνου δουλείας καί τῆς ἀνθρωπίνης σωματεμπορίας• μιᾶς Διασκέψεως, ἡ ὁποία θά γίνῃ κατά τό προσεχές ἔτος. 

Τέλος, κατά τήν ἐν τῷ Ἀββαείῳ τοῦ Westminster διοργανωθεῖσαν οἰκουμενικήν συνάντησιν παρεδόθη ὑπό τῶν Συμπροέδρων τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας πρός τούς δύο Προκαθημένους ἡ εἰς σχετικόν τόμον ἐκδοθεῖσα Κοινή Δήλωσις τῆς εἰρημένης Ἐπιτροπῆς περί τοῦ θέματος «Κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν: Μία ἐλπιδοφόρος Ἀνθρωπολογία». Τοιουτοτρόπως, ἐδόθη ἡ δυνατότης νά ἑορτάσωμεν τήν κοινήν περί τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἀντίληψιν πού ἐπιβεβαιώνεται εἰς τήν διδασκαλίαν ἀμφοτέρων τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν Ἀγγλικανῶν. Τό ὡς ἄνω ὁρόσημον παρέχει τήν θεολογικήν θεμελίωσιν διά περαιτέρω συζητήσεις ἐπί τῶν πρακτικῶν συνεπειῶν πού ἀπορρέουν ἐκ τῶν κοινῶν ἀρχῶν τῆς θεολογικῆς μας παραδόσεως ἐν ἀναφορᾷ πρός τήν ἐξέτασιν ἐπί μέρους σημαντικῶν θεμάτων, μεταξύ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται ἡ προστασία τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, ἠθικά ἐρωτήματα καί διλήμματα πού σχετίζονται πρός τάς παρεμβάσεις τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας καί τό κάλεσμά μας πρός καταλλαγήν ἐν τῷ κόσμῳ ὁ ὁποῖος μᾶς περιβάλλει. Ὑμεῖς προσωπικῶς, Παναγιώτατε, ἀποτελεῖτε τόν ἄοκνον ὑπερασπιστήν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως μέ τόν κόσμον, ὡς ἄλλωστε διεφάνη ἐκ τῆς ἱστορικῆς ἐπισκέψεώς Σας κατά τήν τελετήν ἐνθρονίσεως τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος, τοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου.

Ἐξ ἱστορικῆς ἐπόψεως, προσωπικῶς ἐκλαμβάνω τά ἀνωτέρω ἐπιτεύγματα ὡς ἐκδηλώσεις καί σταθμούς ἐμβαθύνσεως τῆς βαθέως ἐμπεδομένης φιλίας μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας. Ὡς ἤδη ἐπεσημάνθη ὑπό τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος κατά τήν διάρκειαν τῆς προμνημονευθείσης Πατριαρχικῆς Σας ἐπισκέψεως εἰς τό Lambeth Palace, ὁ περί τάς ἀρχάς τοῦ 17ου αἰῶνος πατριαρχεύσας, πρῶτον μέν εἰς Ἀλεξάνδρειαν εἶτα δέ εἰς Κωνσταντινούπολιν, Κύριλλος Λούκαρης ἔσχεν ἐπαφάς μετά τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Κράτους. Ἡ Ἕνωσις τῶν Ἀγγλικανικῶν καί τῶν Ἀνατολικῶν Ἐκκλησιῶν, διά μέσῳ τῆς Ἀδελφότητος τῶν Ἁγίων Ἀλβανοῦ καί Σεργίου, πού ἱδρύθη τό 1928, ἀνέπτυξε καί συνεχίζει νά προάγῃ τάς οἰκουμενικάς σχέσεις. 

Εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν, βάσει τῶν διεξαχθεισῶν ἐν τῷ  Βρεταννικῷ Ἡνωμένῳ Βασιλείῳ ἐπιστημονικῶν ἐρευνῶν καί σφυγμομετρήσεων, ἐξάγεται τό συμπέρασμα ὅτι οἱ μή διαθέτοντες θρησκευτικήν πίστιν καί δηλοῦντες ἄθεοι ὑπερτεροῦν ἔναντι ὅσων δηλώνουν χριστιανοί, ἡ μεταξύ ἡμῶν ὁρατή ἔκφρασις τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀλληλεγγύης ἀποκτᾶ ἀνεκτίμητον σημασίαν. Καθημερινῶς ἡ ἐν τῷ Lambeh Palace συγκροτηθεῖσα Κοινότης τοῦ Ἁγίου Ἀνσέλμου προσεύχεται «ὅπως βιώσωμεν τά παθήματα πού προκαλοῦνται ἀπό τάς διαιρέσεις, ὅπως συναισθανθῶμεν τά ἁμαρτήματά μας καί ὅπως ἐναποθέσωμεν τάς προσδοκίας μας εἰς τήν ὄντως Ἐλπίδα». Τό παρόν προσκύνημα μᾶς ὁδηγεῖ ἐγγύτερα πρός τόν Χριστόν καί πρός ἀλλήλους. Ἐνατενίζομεν τά ἀπομεινάρια τῶν Ἱ. Ναῶν καί τῶν Μοναστηριῶν πού ἐρημώθησαν ἐξ αἰτίας τοῦ πολέμου, καθ’ ἥν στιγμήν παρατηροῦμεν ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀπό καιροῦ σημειουμένην παρακμήν καί διολίσθησιν πού ὀφείλεται εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν, μέ ἀποτέλεσμα αἱ Ἐκκλησίαι νά ἐνδίδουν πρός τόν ἀτομικισμόν, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν ἀπουσίαν τῆς ἁγιότητος καί τήν παρουσίαν τοῦ φόβου εἰς τήν καθημερινότητά μας• παρά ταῦτα γνωρίζομεν νά ἐλπίζωμεν. Διατελῶν ἐν κατανύξει, εἶμαι εὐγνώμων διά τήν παροῦσαν ἐκδήλωσιν τῆς οἰκουμενικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία παρέχεται τόσον πρός ἐμέ καί τήν σύζυγόν μου, ὅσον καί πρός τόν Ἐπίσκοπον Jonathan καί τήν συμβίαν του. 

Σήμερον, κατά τήν ἐκκλησιαστικήν σύναξιν ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς τελέσεως τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐν τῷ ἐν Σινασῷ διατελέσαντι κατά τό παρελθόν Ἱ. Ναῷ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης, συνεχίζομεν νά κατευθυνώμεθα ὑπό τῆς ἱστορίας. Ὁ Μέγας Βασίλειος, Ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, ὁ σπουδαιότερος Διδάσκαλος τῆς Χριστιανοσύνης πού ἀνέδειξεν ἡ Καππαδοκική γή, «δέν ἀνήκει μόνον εἰς τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν τῆς Καισαρείας, οὔτε μόνον εἰς τούς χρόνους πού ἔζησε καί εἰς τούς ἐξ αἵματος συγγενεῖς πού ἐπωφελήθησαν ἐκ τῆς παρουσίας του, ἀλλά μᾶλλον εἰς ὅλας τάς πόλεις καί τάς γεωγραφικάς περιφερείας, ὅπου γῆς, καί εἰς ὅλους τούς ἀνθρώπους τούς ὁποίους εὐηργέτησεν, ἰδίως δέ εἰς τούς Χριστιανούς, πρός τούς ὁποίους ὑπῆρξε καί συνεχίζει νά ὑπάρχῃ ὁ κατ’ ἐξοχήν διδάσκαλος τῆς σωτηρίας». Διά τῶν ὡς ἄνω λόγων ἀναφερόταν εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον ὁ σύγχρονός του Ἅγιος Ἀμφιλόχιος, Ἐπίσκοπος Ἰκονίου. Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας εἶχεν εἰς ἰδιαιτέραν ὑπόληψιν τόν Ἅγιον Βασίλειον διά τήν εὐλάβειαν, τήν βαθεῖαν γνῶσιν τῶν Ἱερῶν Γραφῶν, τήν σπουδαίαν μόρφωσιν καί τάς προσπαθείας του διά τήν εὐστάθειαν, τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.                

Παναγιώτατε, ὅπως ἤδη ἀνέφερα κατά τό παρελθόν πρός Ὑμᾶς, ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας πού ἡγεῖσθε ἔχει ἀναδείξει τό μαρτύριον εἰς τό ὁποῖον ἅπαντες καλούμεθα κατά τάς Γραφάς, τοὐτέστι τό κάλεσμα πρός μαρτυρίαν ἐν λόγοις καί ἐν ἔργοις, εἰς μίαν κλῆσιν πού τυγχάνει περισσότερον σπουδαία καί ἀπό αὐτήν καθ’ ἑαυτήν τήν ἀνθρωπίνην ζωήν. Τό τίμημα τοῦ μαρτυρίου τούτου ἐκδηλοῦται εἰς πλείστας ὅσας περιοχάς ἀνά τήν ὑφήλιον σήμερον. Ὄχι μακρυά ἀπό ἐδῶ συνεχίζομεν νά ἀναζητῶμεν τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καί τήν μεσιτείαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, Μητρός τοῦ Κυρίου μας, διά τήν Συρίαν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν ἐν γένει, καί ἰδιαιτέρως διά τούς (ἀπαχθέντας) Σεβ. Μητροπολίτας Χαλεπίου Υohanna Ibrahim, τοῦ Συροϊακωβιτικοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, καί Παύλου Yazigi, τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. 

Τέλος, ἅπας ὁ Χριστιανικός κόσμος, Παναγιώτατε, γνωρίζει ὅτι περί τά τέλη τοῦ τρέχοντος μηνός θά συνέλθῃ ἐν Κρήτῃ ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εὑρίσκεσθε εἰς τάς προσευχάς μας, ἰδιαιτέρως κατά τούς τελευταίους μῆνας, κατά τούς ὁποίους συντονίζετε Ὑμεῖς προσωπικῶς καί οἱ συνεργάται Σας τό τελικόν στάδιον τῆς διοργανώσεως τῆς ἐπικειμένης Συνόδου, ἀποβλέποντες εἰς τήν ἀναζήτησιν τρόπων, διά τῶν ὁποίων ἡ Σύνοδος θά καταστῇ ἐμπειρικόν γεγονός καί δι’ ἅπαντας τούς Ὀρθοδόξους πιστούς. Ἡ πρότασις διά τήν σύγκλησιν τῆς Συνόδου ταύτης μετά τήν πάροδον τόσων αἰώνων ἀφορᾷ εἰς τήν ὅλην Ἐκκλησίαν. Πᾶσαι αἱ λοιπαί Χριστιανικαί Ἐκκλησίαι καί Ὁμολογίαι θά ἐνισχυθοῦν καί θά ἐνδυναμωθοῦν, ἀτενίζουσαι εἰς τό παράδειγμα τῆς ἀνανεωμένης καί πλέον ἑνωμένης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν μέσῳ πάντων ἡμῶν. Ἀπό τό παράδειγμά Σας θά ἀντλήσωμεν τήν εὐλογίαν καί τήν δύναμιν τῆς πίστεως καί τοῦ σκοποῦ. Διό καί προσευχόμεθα ἡ Σύνοδος νά εἶναι πλουσίως εὐλογημένη ὑπό τῆς καθοδηγήσεως τοῦ Παναγίου  Πνεύματος, ὥστε νά καταστῇ κατά τό λόγιόν Σας ὄχι μόνον τό πρῶτον ἀλλ’ ἐπίσης καί «τό ἀποφασιστικόν βῆμα» πού μέ τήν ἐπίνευσιν τῆς Θείας Χάριτος θά δώσῃ εἰς τήν Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν τήν ἔγκυρον σφραγίδα τῆς ἑνότητος καί τῆς συνοδικότητος.  

Παναγιώτατε, ἡ ἀνάλογος ἐμπειρία ἡμῶν ὡς Ἀγγλικανῶν κατά τό τρέχον ἔτος (ἐπ’ ἀφορμῇ τῆς Συνάξεως τῶν Προκαθημένων τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας κατά τόν παρελθόντα Ἰανουάριον), ἄν καί ἐπρόκειτο περί σαφῶς ἀπλουστέρων συναντήσεων, μέ ἐδίδαξε περισσότερον ἀπό ὅλα περί τῆς πολυπλοκότητος πού συνεπάγεται ἡ σύγκλησις μιᾶς τοιαύτης Συνόδου. Μετ’ αἰσθημάτων βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης Σᾶς διαβεβαιῶ διά τάς προσευχάς μου, καθώς συνεχίζονται αἱ προετοιμασίαι διά τήν σπουδαίαν συνάντησιν ταύτην. Εἴθε τό Πανάγιον Πνεῦμα νά εἶναι παρόν κατά τήν διάρκειαν τῶν συζητήσεων, οὕτως ὥστε ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος νά καταστῇ Σύνοδος τῆς ἐλπίδος καί τῆς ἀγάπης. Προσβλέπω εἰς τήν συνέχισιν τοῦ κοινοῦ μας προσκυνήματος. Εἰς ἕνα κόσμον πού ἐπιζητεῖ τήν λύτρωσιν καί τήν καταλλαγήν, εἶμεθα εἰς θέσιν καί δυνάμεθα νά προσφέρωμεν τήν μόνην αἰώνιον ἐλπίδα καί τόν ἀσύλητον θησαυρόν, καθώς ὁμολογοῦμεν καί δίδομεν τήν μαρτυρίαν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀναστημένου Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν. 

Στιγμές από την Πατριαρχική Λειτουργία στον Άγιο Κωνσταντίνο Σινασού Καππαδοκίας

Σήμερα το πρωί, Κυριακή του Τυφλού, 5 Ιουνίου 2016, προεστώτος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά το καθιερωμένο ετήσιο προσκύνημά του στην Καππαδοκία.






















Η Μουμού, το σκιάχτρο των παιδικών χρόνων

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη
Σήμερα μπορεί να άλλαξαν τα πράγματα, οι ψυχολόγοι και άλλοι ειδήμονες να μας λένε ότι δεν πρέπει να φοβίζουμε τα παιδιά, δεν πρέπει (καλά, αυτό απαγορεύεται και δια Νόμου) να τους δίνουμε και καμιά στα… ψαχνά, όταν κάνουν σκανταλιές κι είναι ανυπάκουα. Υπάρχουν, μας λένε, άλλοι πιο κατάλληλοι τρόποι πειθαρχίας κ.λπ. κ.λπ.
Φυσικά, δεν υποστηρίζω τη βία και την κακοποίηση, προς Θεού, μακριά από μένα κάτι τέτοια, όμως, τολμώ να πω ότι και σαν Μάνα αλλά και σαν δασκάλα, υπήρξα αυστηρή, αλλά πάντα με αγάπη. Κι ας βρεθεί Μάνα, ακόμα και σήμερα που να ισχυριστεί ότι δεν έδωσε κάνα σκαμπιλάκι ή ό,τι άλλο στα παιδιά της!!! Και στα παιδιά μου, κατά διαστήματα, έριξα και κάνα δυο στα… οπίσθια. Επί πλέον, κάτι για το οποίο με πειράζουν ακόμα και σήμερα που έχουν μεγάλα παιδιά δικά τους, τους έδειχνα την ανοιχτή παλάμη μου κάθετη κι όταν δεν συμπεριφέρονταν σωστά, τους έλεγα: Για κοιτάξτε τι γράφει εδώ: Γράφει πως ο Χαράλαμπος/Αναστασία, θα φάει ξύλο!
Κι εγώ, έτσι μεγάλωσα, με αυστηρότητα μεγάλη και πειθαρχία, αλλά πάντα με αγάπη! Έφτασα σε τόσο προχωρημένη ηλικία και δεν κατέληξα ακόμα, αν το ξύλο βγήκε απ΄ τον παράδεισο ή όχι. Επαναλαμβάνω, ΔΕΝ μιλάμε για κακοποίηση. Η γενιά μου και πάρα πολλές πριν τη δική μου, έτσι μεγαλώσαμε και… μια χαρά άνθρωποι βγήκαμε. Κι από τους γονείς μας χειροτονηθήκαμε αρκετές φορές, αλλά και από τους δασκάλους μας ακόμα περισσότερες.
Σήμερα, η μεγάλη ανεκτικότητα και η έλλειψη αυστηρότητας και πειθαρχίας τόσο από την οικογένεια, όσο και από το Σχολείο, πολύ φοβάμαι πως δεν έχει ωφελήσει και πολύ τις κοινωνίες. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις τα παιδιά δεν έχουν «όρια», μέσα στα οποία πρέπει να κινούνται και μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι μπορούν να έχουν ό,τι θέλουν και να κάνουν ό,τι θέλουν, να μιλούν όπως θέλουν, να συμπεριφέρονται όπως θέλουν, χωρίς την παραμικρή επίπτωση σε όλα αυτά και πολλά άλλα, με αποτέλεσμα πολλά από αυτά να παραμένουν ανώριμα και ανεύθυνα ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, αφού ΔΕΝ έμαθαν τι σημαίνει πειθαρχία και προ παντός, αυτοπειθαρχία!!!
Όμως, μεγάλο και πολύπλευρο το θέμα για να δοθούν εύκολες απαντήσεις. Ας το αφήσουμε για τους ειδήμονες. Εκείνοι ξέρουν, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουμε!
Στα παιδικά μου χρόνια, λίγο-πολύ, όλο και κάτι υπήρχε για να μας…φοβίζουν οι μεγαλύτεροι. Πολλά παιδιά, φοβόνταν το σκοτάδι και η (πολύ σκληρή) τιμωρία που τους επέβαλαν κάποιοι γονείς, ευτυχώς όχι πολλοί, ήταν να κλείσουν το παιδί στο κατώι, δηλαδή στο υπόγειο του σπιτιού, όπου ήταν σκοτεινά! Άλλα παιδιά φοβόνταν τα σκυλιά κι όταν απαντούσαν σκυλί στο δρόμο, έτρεμαν! Ανήκα και σε αυτή την κατηγορία, γιατί φοβόμουν και το σκοτάδι! Θυμάμαι, όταν έμπαινα άσχημα στη μύτη τής κατά δύο περίπου χρόνια μεγαλύτερης αδελφής μου, με φοβέριζε πως… κάτσε και θα δεις τι θα πάθεις! Αύριο που θα ερχόμαστε από το Σχολείο, όσα σκυλιά απαντήσουμε στο δρόμο θα τα βάλω να σε κυνηγήσουν… Και να φόβο εγώ… εφιάλτες είχα όλη νύχτα κι έτρεμε η ψυχή μου το πρωί. Προσπαθούσα να την καλοπιάσω να το ξεχάσει, αλλά εκείνη το διασκέδαζε…
Πολλά παιδιά, φοβόνταν (ΝΑΙ και του λόγου μου!), τις σαύρες, κατσαρίδες κι άλλα. Λίγους μήνες πριν, θα θυμόσαστε που έγραψα για τον μπούρμπουλα, που τον πέρασα για κατσαρίδα! Να λείπουν τα ειρωνικά μειδιάματα παρακαλώ! Φυσικά, πού να δεις φόβο για τα φίδια. Τα περισσότερα παιδιά, ιδιαίτερα εμείς τα κορίτσια, αλλά και πολλά αγόρια, τα τρέμαμε. Καθώς έτρεχα μια μέρα που παίζαμε κυνηγητό με άλλα παιδιά προσεισμικά στην Μπόχαλη, παρά λίγο να πατήσω ένα ψόφιο φίδι που βρέθηκε εκεί στο δρόμο, ήμουν 5-6 χρονών περίπου και από την τρομάρα μου λιποθύμησα!
Εκείνο, όμως, που έμεινε στην ιστορία της οικογένειας και ούτε που θυμάμαι πώς ξεκίνησε και τίνος φαεινή ιδέα ήταν, το αναφέραμε με την αδελφή μου πρόσφατα σε τηλεφωνική μας συζήτηση σκασμένες στα γέλια, ήταν η Μουμού!... Η Μουμού, ήταν στ' αλήθεια το σκιάχτρο των παιδικών μου χρόνων!!!
Κείνα τα χρόνια, που η Βιοτεχνία της Γούνας άνθιζε στην Καστοριά και όχι μόνο, κάθε σεβόμενη τον εαυτό της κυρία, επιβαλλόταν να διαθέτει τουλάχιστον ζακέτα αν όχι παλτό, έστω και από… κουνέλι, άντε το πολύ αλεπού κι οπωσδήποτε, κασκόλ σαν εσάρπα πολύ μεγάλη από ζώο ολόκληρο… γδαρμένο…
Μια μικρή παρένθεση για να τονίσω ότι τότε αγνοούσα την διαδικασία και τα μαρτύρια στα οποία υπέβαλαν τα φτωχά κι απροστάτευτα ζώα για να ικανοποιείται η ματαιοδοξία των ανθρώπων. Αυτό όμως είναι ΠΟΛΥ μεγάλο θέμα και χρήζει μεγάλης συζήτησης. Ευτυχώς και σήμερα άλλαξαν τα πράγματα.
Πίσω λοιπόν στο θέμα μας! Η Μαμά μου διέθετε τέτοιο κασκόλ-εσάρπα, από ολόκληρο μικρό προφανώς ζώο, αλεπού; Κάτι άλλο; Ιδέα δεν έχω, το μόνο που ξέρω είναι πως το έτρεμα! Περισσότερο έτρεμα να κοιτάξω το κεφάλι του… Με τα γυάλινα παγωμένα μάτια, που ένιωθα να με κοιτούσαν απειλητικά (λες και ζητούσε εκδίκηση γι' αυτά που πέρασε μέχρι να καταλήξει να «στολίζει» για ζεστασιά την εμφάνιση της Μαμάς μου), το μισόκλειστο στόμα, τα πεταμένα αυτιά κι ολόκληρη την έκφραση …
Το φοβόμουν τόσο πολύ, που έτσι κι έκανα καμιά σκανταλιά κι έλεγε η μαμά μου…θα φέρω τη Μουμού, εγώ κατουριόμουνα από το φόβο μου. Έτσι είχε ονομαστεί “Μουμού” και ομολογώ δεν θυμάμαι πού και πώς προέκυψε το όνομα, θυμάμαι μόνο πως όντως ήταν το σκιάχτρο το κακό των παιδικών μου χρόνων, που η θύμηση του και μόνο με τρομοκρατούσε για πολλά χρόνια!
Η δε λάλα μου(!), σκανταλιάρα και θαρραλέα η ίδια που δεν φοβόταν τίποτα, δεν έχανε ευκαιρία ακόμα και να με αιφνιδιάζει με τη Μουμού, όταν απουσίαζαν οι γονείς μας κι εγώ αφοσιωμένη στο διάβασμα ή κάτι άλλο, που μπορεί να έκανα εκείνη τη στιγμή, δεν έπαιρνα χαμπάρι, μέχρι που μου ερχόταν πεταχτή η Μουμού στα μούτρα μου από την Μαντούλα, που ερχόταν σιγά από πίσω μου και την κρατούσε από την ουρά… Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως δεν ήταν παρά αποξηραμένο δέρμα από ζωάκι που δεν μπορούσε να με βλάψει σε τίποτα!
Ακόμα και μεγάλη και μέχρι σήμερα, δεν αντέχω να βλέπω βαλσαμωμένα πουλιά, κεφαλές ζώων και άλλα… τρόπαια, που με «καμάρι» επιδεικνύουν οι κάτοχοι τους εκθέτοντας τα σε περίοπτη θέση στο σαλόνι τους!!! Όχι μόνο γιατί το μυαλό αναπόφευκτα τρέχει στη Μουμού, αλλά θλίβομαι αφάνταστα, αναλογιζόμενη τον τρόμο αυτών των πουλιών και μικρών ή μεγάλων ζώων, που στριμωγμένα και ανυπεράσπιστα αντίκριζαν την κάννη του όπλου των… περήφανων κυνηγών… Ας με συγχωρήσετε οι κυνηγοί, αλλά έτσι νιώθω…
Άλλη τρομακτική έκφραση, ο Μώρος! Ο Μώρος… κατοικούσε σε κάποια σκοτεινή κι ανήλιαγη γωνιά του σπιτιού, του υπόγειου ή της σοφίτας! Υπήρχαν σημεία και γωνιές σε όλα σχεδόν τα σπίτια, που τα παιδιά δεν τολμούσαν να ζυγώσουν, γιατί υποτίθεται ότι από εκεί θα έβγαινε ο Μώρος να τα αρπάξει, να τα φάει ή ό,τι άλλο σκαρφίζονταν οι μεγάλοι, σε μια προσπάθεια να κάνουν τα παιδιά τους να συμμορφωθούν και να συμπεριφέρονται σωστά, ή ακόμα, να φάνε το φαΐ τους! Η έκφραση «κάτσε καλά γιατί θα σε φάει ο Μώρος» ή γιατί θα φωνάξω το Μώρο, στην ημερησία διάταξη σχεδόν κάθε φαμελιάς!
Ποτέ δε μάθαμε τι ακριβώς ήταν ή πού κρυβόταν αυτός ο τρομερός αλλά αόρατος Μώρος! Τι διαστάσεις είχε, αν ήταν ζώο, θηρίο ή ανθρωποειδές τέρας! Ούτε πόσο μεγάλο στόμα είχε και πόσο κοφτερά δόντια ώστε να μας… ξεκοκαλίσει, όπως μας απειλούσαν! Είχε πόδια; Κι αν, ναι, πόσα; Χέρια; Πόσα και πόσο μεγάλα ήταν, ώστε να μας αρπάξει και σύρει στην άγνωστη για εμάς φωλιά του! Κι αν μας άρπαζε, θα μας καταβρόχθιζε έτσι ολόκληρα, μια χαψιά και κάτω ή θα μας έκοβε κομματάκια να μας τρώει από λίγο-λίγο; Είχε φτερά μήπως; Έμοιαζε με αυτά τα τεράστια αρπαχτικά πουλιά που βλέπαμε στα βιβλιαράκια με τα παραμύθια; Θα πετούσε ξαφνικά από πάνω μας, θα μας γράπωνε με τα φοβερά νύχια του και θα έφευγε το ίδιο απότομα και ξαφνικά όπως κατέβηκε χαμηλά; Και η φωλιά του πού βρισκόταν; Θα έτρεχαν μήπως κι άλλα τέτοια φοβερά πουλιά να τραβομαλάνε πότε το χέρι πότε το πόδι μας;;;
Όλες αυτές τις φοβερές σκέψεις κάναμε τα περισσότερα σαν μέναμε μόνα και η φαντασία οργίαζε. Τρέμαμε σαν το φύλλο, ιδιαίτερα εμείς τα πολύ μικρά, που σκόπιμα μας τρόμαζαν τα μεγαλύτερα παιδιά με όλα αυτά! Αναρωτιέμαι, πότε περίπου σταμάτησαν, αν σταμάτησαν αυτού του είδους οι εκφοβισμοί στα μικρά παιδιά.Γεγονός πάντως ότι πολλές γενιές μεγαλώσαμε με το φόβο του Μώρου. Εγώ προσωπικά, είχα επιπρόσθετα το φόβο της Μουμούς… Φυσικά δεν θυμάμαι τι απέγινε η Μουμού! Επί πλέον, πριν γίνω είκοσι χρονών, έφυγα από τη Ζάκυνθο τουτέστιν και από τους γονείς μου που τότε έμεναν ακόμη στη Ζάκυνθο κι αργότερα έφυγα και από την Ελλάδα. Στα λίγα, τότε, σύντομα ταξίδια μου πίσω στην Ελλάδα όσο ζούσαν οι γονείς μου, ποιον να πρωτοδείς και τι να προφτάσεις να πεις… Έτσι, ποτέ δεν τόφερε η κουβέντα να μιλήσουμε για τη Μουμού, μέχρι προχθές, που τη θύμισα στην αδελφή μου και της είπα ότι θα γράψω γι' αυτήν!
Υποθέτω, και η Μουμού, πιθανόν θύμα των καταστρεπτικών σεισμών του 1953, όπου μαζί με τα συντρίμμια και όλα τα άλλα του σπιτιού μας στην Μπόχαλη που καταπλακώθηκαν και καταστράφηκαν, θα πήγε και η περιβόητη Μουμού, το σκιάχτρο των παιδικών μου χρόνων!
δ.μ. 

Παρελθόν, Παρόν, Μέλλον: Εχθροί ή σύμμαχοι;

Άρθρο του φοιτητή ΜΗΝΑ ΣΤΡΑΒΟΠΟΔΗ
Πολλοί είναι οι άνθρωποι που φοβούνται το μέλλον, πάρα πολλοί. Θα έλεγα πως η στάση αυτή είναι κάπως επιπόλαιη και βιαστική. Το μέλλον βρίσκεται στα χέρια σου, υπό μία, βέβαια, προϋπόθεση: να είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου. Εάν, λοιπόν, πληρείται αυτή η προϋπόθεση, τότε υπάρχει η δυνατότητα το μέλλον να το διαμορφώσεις αποκλειστικά και μόνο εσύ, στα δικά σου γούστα, ούτως ώστε να καλύπτεις τις ανάγκες σου, είτε συναισθηματικές, είτε υλικές. Εσύ θα είσαι αυτός, που ανάλογα με τους στόχους και τις επιδιώξεις που έχεις, θα διαμορφώσεις τη ζωή σου. Μετρά, φυσικά, και η θέληση. Όσο πιο πολύ θες κάτι, τόσο μεγαλύτερο σθένος αποκτάς για να το κατακτήσεις, με άλλα λόγια είναι αυτό που, πολύ ορθά, περιέγραψε ο Νίκος Καζαντζάκης σε μία φράση: «ό,τι δεν έγινε ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά!». Αν, λοιπόν, αυτή τη στιγμή κάθεσαι στην καρέκλα, στην γωνίτσα του σπιτιού σου, δυστυχισμένος για την αποτυχία σου, τότε μάθε πως εσύ και μόνο δεν θέλησες να ευτυχήσεις, δεν ήσουν κυρίαρχος του εαυτού σου, δεν σήκωσες κεφάλι σε οτιδήποτε ξένο σου πασάρανε και σε διατάζανε να το ενστερνιστείς. Δεν φταίει το μέλλον που έρχεται και δεν μπορείς να το διαχειριστείς, φταίει η αδυναμία σου, για αυτό άλλωστε σε αποκαλούν: άνθρωπο. Άνθρωπος = αδύναμος.
Είναι όμως έτσι; Μήπως άνθρωπος σημαίνει δυνατός; Μήπως εν τέλει καθοριστικό ρόλο σε αυτό έχει η θέληση; Εσύ διαλέγεις τι θα γίνεις, η βούλησή σου είναι αυτή που θα σε κάνει δυνατό ή αδύναμο. Μην, λοιπόν, φοβάσαι το μέλλον, εκτός αν πραγματικά θες να δυστυχήσεις. Εάν όχι, τότε κάθε βήμα που θα κάνεις, φρόντισε να είναι πιο σταθερό σε αυτό το ασταθές έδαφος που ονομάζεται μέλλον και πίστεψέ με, όσο πιο σίγουρο είναι κάθε βήμα σου, τόσο πιο σταθερό θα γίνεται και το έδαφος που πατάς.
Κάποιοι άλλοι ασχολούνται, όχι με το μέλλον, αλλά με το παρελθόν. Είτε με τον χρόνο τον χαμένο, ο οποίος είναι δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να αναπληρωθεί, είτε για ευτυχισμένες αναμνήσεις που πλέον δεν υπάρχουν και είναι και αδύνατον να ξαναδημιουργηθούν. Τους ανθρώπους αυτούς, ίσως, να μπορώ να τους καταλάβω λίγο περισσότερο.
«Αχ, πόσο θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να αλλάξω κάποια γεγονότα, να αλλάξω την ροή τους, να σβήσω κάποια παντελώς από τον κόσμο και το νου μου, να μην υπάρχουν, για να μην ντροπιάζουν τον κόσμο και τον εαυτό μου! Μα τι λέω; Απαρνιέμαι τον εαυτό μου; Στο παρελθόν οφείλω αυτό που είμαι τώρα και δεν μπορώ να πω πως δεν είμαι ευχαριστημένος, οπότε καλώς έγιναν τα λάθη που έγιναν, δεν χρειάζεται να αναπληρωθεί κανένας χαμένος χρόνος για αυτά. Τι γίνεται όμως με τις ευτυχισμένες στιγμές του παρελθόντος, οι οποίες δεν έχουν απολύτως καμία ελπίδα να ξαναδημιουργηθούν, καθώς οι συνθήκες είναι απαγορευτικές; Θέλω να τις ξαναζήσω!»
Πιο ταιριαστή απάντηση από αυτήν που δίνει και πάλι με μια φράση ο Νίκος Καζαντζάκης δεν υπάρχει: «η εξάρτηση από το παρελθόν, όσο ευχάριστη και αν είναι, το μόνο που κάνει είναι να κομματιάζει το παρόν». Σκεπτόμενος, λοιπόν, τις ευχάριστες αυτές αναμνήσεις, ξεχνάς το παρόν, μένεις αδρανής και μην ξεχνάς, ζωή θα πει κίνηση, ενέργεια, πράξη. Είσαι ένας ζωντανός-νεκρός, δίχως ίχνος διεξόδου στον λαβύρινθο που έφτιαξες ζώντας στο παρόν σου το παρελθόν σου.
Λάθος! Ίχνος διεξόδου υπάρχει! Μέσα σου βρίσκεται και αυτό. Σήκω από την καρέκλα σου, βγες έξω και δημιούργησε, κάνε πράγματα, νιώσε, ζήσε το παρόν, ζήσε τις στιγμές που περνάνε σαν αστραπή από τα μάτια σου, κάνε κάθε μία από αυτές τις στιγμές μοναδική, συμπλήρωσε κομμάτι-κομμάτι το μοναδικό αυτό παζλ της προσωπικότητάς σου και ύστερα κάνε ένα-δύο βήματα πίσω αντίκρισε αυτό που έχεις φτιάξει, κλείσε τα μάτια και φύγε. Τότε θα νιώσεις ευτυχία. Εάν όχι, τότε πάει να πει πως δεν έζησες με πάθος, δεν έκανες όσα έπρεπε.
Άδραξε την κάθε στιγμή - Carpe diem, όπως λέει και ο καθηγητής Κίτινγκ στην ταινία «ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Το αποτέλεσμα; Το παζλ θα δείξει κατά πόσο ακολούθησες αυτή τη συμβουλή. Α! και αν θες και άλλη μία: Άσε στην άκρη το παρελθόν, πάρε απλά μάθημα από αυτό, μην προσπαθείς να το γυρίσεις πίσω, κοίτα το παρόν, επικεντρώσου σε αυτό και άλλαξε ό,τι δεν σου αρέσει και μπορείς να αλλάξεις από αυτό, έτσι θα σε περιμένει μετά την στροφή ένα μέλλον ευχάριστο, το οποίο θα το έχεις διαμορφώσει με δικό σου αγώνα και κόπο, θα είναι η ώρα που θα δικαιωθείς για αυτόν σου τον κόπο. Εάν δεν είναι ευχάριστο το μέλλον, τότε φταις! Δικαιολογίες για τον άνθρωπο δεν υπάρχουν! Αδύνατο δεν υπάρχει, γιατί όρια δεν υπάρχουν!

Το «στοίχημα» Βαρθολομαίου με την Ιστορία

Ποια προβλήματα καλείται να ξεπεράσει πριν τη Πανορθόδοξο Σύνοδο του Ιουνίου

Σε 11 ημέρες από σήμερα θα φανεί εάν ο κ.κ. Βαρθολομαίος προεδρεύσει της Συνόδου που οραματίστηκαν οι έντεκα προκάτοχοί του

Τέσσερις πόλεμοι, δύο καταστροφές, μία επανάσταση και μία κατάρρευση επί 114 χρόνια «στερούσαν» τη Μία, Αγία, Καθολική, Ορθόδοξη Εκκλησία από τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, της πρώτης μετά το Σχίσμα των Εκκλησιών. Στον Θρόνο της Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινούπολης και Νέας Ρώμης χρειάστηκε να υπηρετήσουν 12 Οικουμενικοί Πατριάρχες για να φτάσουμε στην ιστορική στιγμή που έχει προγραμματιστεί να συντελεστεί στις 16 Ιουνίου 2016 στο Κολυμπάρι των Χανίων. Και καμία κρίση και καμία ανθρώπινη αντιπαράθεση και διοικητική έριδα δεν φαίνονται ικανές να σταματήσουν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, τον κ.κ. Βαρθολομαίο από το «στοίχημα» που δείχνει να έχει βάλει με την Ιστορία.

Από τον Ιωακείμ Γ' στον Βαρθολομαίο Α'
Ηταν το 1905 όταν ο Πατριάρχης Ιωακείμ Γ' ο Μεγαλοπρεπής με μια ιστορική εγκύκλιό του προς τις Ορθόδοξες Εκκλησίες έθετε τις βάσεις για τη σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου. Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, όμως, ο Μέγας Ασθενής, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, το Ανατολικό ζήτημα αποτέλεσαν τα πρώτα ανυπέρβλητα εμπόδια στην πραγματοποίηση του οράματός του. Στις αρχές της δεκαετίας του '20 ο Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης διοργανώνει τις πρώτες συναντήσεις για την προετοιμασία της Συνόδου, αλλά η Οκτωβριανή Επανάσταση, η Μικρασιατική Καταστροφή και η ανταλλαγή πληθυσμών και πάλι ανακόπτουν την προσπάθεια. Τη δεκαετία του '30 στο Αγιον Ορος συγκεντρώνονται εκπρόσωποι των Εκκλησιών για να προετοιμαστεί η Μεγάλη Σύνοδος. Στην Ευρώπη όμως ανέρχεται ο Αδόλφος Χίτλερ, ξεσπάει ο Β'  Παγκόσμιος Πόλεμος και μετά την απελευθέρωση η Ελλάδα ζει το δράμα του Εμφυλίου Πολέμου, οπότε και πάλι τα σχέδια ναυαγούν. Στις αρχές της δεκαετίας του '60 και κάτω από το καθεστώς διώξεων των Σεπτεμβριανών και εν μέσω Ψυχρού Πολέμου ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ο Πατριάρχης της Αρσης των Αναθεμάτων, ο Προκαθήμενος που έφτασε από τη Νέα Υόρκη στην Κωνσταντινούπολη με το αεροσκάφος του αμερικανού προέδρου Τρούμαν μετά την εκλογή του συγκαλεί προπαρασκευστικές συναντήσεις στη Ρόδο και στη Γενεύη, αλλά οι προσπάθειες για διάφορους λόγους δεν φτάνουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο Πατριάρχης Δημήτριος μαζί με τον πνευματικό πατέρα του σημερινού Πατριάρχη, τον Μητροπολίτη Χαλκηδόνος Μελίτωνα Χατζή, τον Μητροπολίτη Εφέσου Χρυσόστομο και τον Μητροπολίτη Ελβετίας Δαμασκηνό Παπανδρέου αφιέρωσαν ατελείωτες ώρες προσπαθειών, αλλά όλες οι ελπίδες τους αποδείχθηκαν φρούδες. Ο Ψυχρός Πόλεμος επηρεάζει καθοριστικά τα δρώμενα στην Ορθοδοξία.

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχες του '90 καταρρέει ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Και τον Νοέμβριο του 1991 ο από Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος ενθρονίζεται Αρχιεπίσκοπος Νέας Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως. Και απευθυνόμενος στον Ενθρονιστήριο Λόγο του προς τους αδελφούς του των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, αφού δηλώνει την πίστη του στην Ορθοδοξία, στους Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων και στην ενότητα, δηλώνει: «Η Θεία Πρόνοια μας επεφύλαξε να δούμε ραγδαίες εξελίξεις και μεταβολές οι οποίες φέρουν στον σύγχρονο κόσμο την ελπίδα ενός καλύτερου μέλλοντος, ενός μέλλοντος ειρήνης, ελευθερίας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οι ραγδαίες αυτές ανακατατάξεις έλαβαν και λαμβάνουν χώρα κυρίως στις χώρες που οι λαοί τους είναι εκ παραδόσεως ορθόδοξοι και γι' αυτό οι ορθόδοξες Εκκλησίες επηρεάζονται απ' αυτό. Είναι ως εκ τούτου φυσικό να  καλούνται  σε εγρήγορση, συνεργασία και προσφορά ώστε οι εξελίξεις αυτές να αποβούν όντως επ' αγαθώ του ανθρώπου, ο οποίος μεγάλως εταλαιπωρήθη εις τον αιώνα μας». Το μήνυμα είχε ονομαστικούς αποδέκτες από τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο ως τον Πατριάρχη Ρουμανίας Θεόκτιστο, τον Βουλγαρίας Μάξιμο αλλά και τους υπολοίπους, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Σεραφείμ. Και από εκείνους τους αποδέκτες στον πρόσκαιρο τούτο κόσμο βρίσκονται μόνο ο Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ηλίας και ο τότε «επέχων, όπως έλεγε, τη θέση του αγγέλου της Εκκλησίας της Αλβανίας Ιερότατος Μητροπολίτης Ανδρούσης κύριος Αναστάσιος».

Από τον Πόλεμο των Αστρων στο Κατάρ
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 στα ναυπηγεία του Γκτάανσκ, στην Πολωνία, ο Λεχ Βαλέσα αρχίζει την αντίσταση κατά του καθεστώτος. Ο Πολωνός την καταγωγή Κάρολος Βοϊτίλα Πάπας Ιωάννης - Παύλος Β' δημιουργεί νουτσιατούρα του Βατικανού στην Ουάσιγκτον και ο αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν εγκλωβίζει τους Σοβιετικούς στον Πόλεμο των Αστρων. Και αυτός ο πόλεμος και η καταδίκη του από τις ορθόδοξες εκκλησίες αποτελεί το 1986 ακόμη μία αφορμή για να προκληθούν προβλήματα. «Γνήσιος εκφραστής» των σοβιετικών απόψεων ήταν ο τότε Μητροπολίτης Κιέβου κ. Φιλάρετος, ο σημερινός σχισματικός Πατριάρχης Ουκρανίας, ο οποίος τώρα βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Μόσχα και ζητάει τη στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο Πόλεμος των Αστρων έσβησε και σήμερα ο κ.κ. Βαρθολομαίος πρέπει να ξεπεράσει τρία μείζονα ζητήματα:

Το πρώτο αφορά το πρωτόκολλο για το οποίο η Μόσχα φοβάται μήπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημειολογικά προβληθεί ως «Πάπας της Ορθοδοξίας». Μεταξύ των δύο Πατριαρχείων έχουν ανταλλαγεί επιστολές και πολλοί εκτιμούν ότι μπορεί να βρεθεί λύση.

Το δεύτερο είναι γεωστρατηγικό - εκκλησιαστικό. Πρόκειται για το Κατάρ - τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας ερίζουν για τη δικαιοδοσία του. Ο σύρος Πατριάρχης κ.Ιωάννης δηλώνει ότι αποτελεί τμήμα της Εκκλησίας της Αντιόχειας και ο Μεσσήνιος κ.Θεόφιλος ότι ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Οι ελάχιστοι ορθόδοξοι, κυρίως εργαζόμενοι στις μεγάλες εταιρείες, δεν δείχνουν να μετέχουν στη διένεξη. Αλλά πολλοί πίσω από το παιχνίδι της ιστορίας περί Αραβίας «βλέπουν» τη σύγκρουση Ασαντ, Μόσχας και ΗΠΑ. Και παρά τις προσπάθειες, λύση δεν διαφαίνεται, γι' αυτό και ο Πατριάρχης Αντιοχείας δηλώνει προς το παρόν ότι δεν θα συμμετάσχει στη Σύνοδο.

Το τρίτο αποτελεί ζήτημα ομολογίας, όπως δηλώνουν οι ίδιοι. Πρόκειται κυρίως για τα ζητήματα που εγείρει το Πατριαρχείο Βουλγαρίας και Γεωργίας που το απόγευμα της Παρασκευής ακύρωσαν την πτήση του κυβερνητικού αεροσκάφους που θα τους μετέφερε από τη Σόφια στο Κολυμπάρι Χανίων για τη Μεγάλη Σύνοδο. 

Σε 11 ημέρες από σήμερα όλα θα έχουν ξεκαθαρίσει και η Ιστορία θα δείξει αν ο κ.κ. Βαρθολομαίος προεδρεύσει της Συνόδου που οραματίστηκαν οι 11 προκάτοχοί του.  

Ρωσία και Βουλγαρία τινάζουν στον αέρα τη Σύνοδο
Σε μία πρωτοφανή πράξη προχώρησε το απόγευμα της Παρασκευής το Πατριαρχείο Βουλγαρίας. Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από ρωσικές και βουλγαρικές πηγές ακύρωσαν την πτήση του κυβερνητικού αεροσκάφους που θα τους μετέφερε από τη Σόφια στο Κολυμπάρι Χανίων για τη Μεγάλη Σύνοδο. Ταυτόχρονα υπάρχουν πληροφορίες ότι ακύρωσαν και τις κρατήσεις τους στα ξενοδοχεία στα οποία θα διέμεναν ο Πατριάρχης κ. Νεόφυτος και οι βούλγαροι μητροπολίτες. «Ναι, υπογράψαμε τον Ιανουάριο να συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος. Ναι, συμφωνήσαμε για τον κανονισμό λειτουργίας, όμως σήμερα προκύπτουν προβλήματα» διαμηνύουν μητροπολίτες από τη Σόφια στο Φανάρι, το οποίο καταβάλλει ύστατες προσπάθειες για την αλλαγή της απόφασης. Οι ίδιες πληροφορίες λένε ότι προετοιμάζεται επιστολή προς όλα τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις Αυτοκέφαλες Αρχιεπισκοπές από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας.

Μετά τα νέα από τη Βουλγαρία, και η Ρωσική Εκκλησία σχολίασε ότι αν δεν συμμετάσχει έστω και μία Εκκλησία, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η Μεγάλη Σύνοδος.