e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Δήλωση Μητροπολίτου Γερμανίας, κατά την αναχώρησή του για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, με αναφορά στην αποχή της Ρωσικής Εκκλησίας


Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, κατά την αναχώρησή του από το αεροδρόμιο του Βερολίνου σήμερα το απόγευμα για τα Χανιά, προκειμένου να συμμετάσχει στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, προέβη στην εξής δήλωση:

«Εμείς στη Χάλκη διδαχθήκαμε βιωματικά το βάθος της αρετής της εκκλησιαστικής αυτοσυνειδησίας. Γι’ αυτό και ήλπιζα μέχρι την τελευταία στιγμή ότι, η Εκκλησία της Ρωσίας η οποία έλαβε, όπως έλαβε, την πολυδιαφημιζόμενη αυτοκεφαλία της από την Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, θα είχε αποκτήσει ύστερα από πέντε και πλέον αιώνες και μάλιστα μετά από τα δεινά που υπέστη κατά την διάρκεια της μακρόχρονης αθεΐας αν μη τι άλλο, τουλάχιστον υγιές εκκλησιαστικό φρόνημα και θα είχε αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Βεβαίως, τα ύψη είναι για τους γενναίους στο φρόνημα και όχι στους λόγους και για τους μεγάλους στην πίστη και όχι στους αριθμούς.

Η προβαλλόμενη πρόφαση ήταν αναμενόμενη από πολλούς και ήδη μέσω των γνωστών σε όλους μεθοδεύσεων ναρκοθέτησε αρκετά το προσυνοδικό έδαφος με προσχηματικές και παράλογες κωλυσιεργίες, στοχεύοντας ουσιαστικά στην ματαίωση και όχι στην αναβολή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Έθεσαν το κακώς νοούμενο προσωπικό συμφέρον το οποίο εδράζεται σε εθνοφυλετικές επιδιώξεις και πρωτοκαθεδρίες υπεράνω του υψίστου συμφέροντος της ενότητος της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ούτε και αυτό όμως πρέπει να μας φαίνεται παράξενο, όταν μια Εκκλησία πολιτεύεται με λογική και φρόνημα κοσμικής εξουσίας.

Υπάρχει ακόμα χρόνος για να αναθεωρήσουν την στάση τους και να πράξουν σύμφωνα με το καλώς νοούμενο συμφέρον της Εκκλησίας μας».  

Τώρα όμως, η θυγατέρα κατά της Μάνας...

Υπενθύμιση: π. Τιμόθεος Ηλιάκης | facebook


Μια ιστορική φωτογραφία από την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Γεωργίας, ύστερα από τήν πρωτοβουλίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, με την οποίαν τό ζήτημα τῆς κανονικότητος τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας ἐπανεθεωρήθη ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τῇ 3ῃ Μαρτίου 1990, Πατριαρχικῇ καί Συνοδικῇ ἀποφάσει, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας (Ἰβηρίας) ἀνεκηρύχθη αὐτοκέφαλος, ἐκδοθέντος Συνοδικοῦ Τόμου.

Συμπλήρωση Λευτέρη Χρυσοχόου: Για όσους δεν διακρίνουν πρόσωπα να σημειώσουμε ότι αριστερά, όπως βλέπουμε την φωτογραφία, ο πρώτος αρχιερεύς, που κρατά με το χέρι του το κείμενο της ανακηρύξεως, είναι ο τότε μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος και νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Ο κληρικός με τα ράσα, δίπλα στον μακαριστό Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο, είναι ο νυν Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Μελίτων και στο τέλος δεξιά, ο μόλις διακρινόμενος, είναι ο μακαριστός Μητροπολίτης Κολωνείας Γαβριήλ.

Καταρ-ορολογίας ανάκρουσις

ὑπὸ Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου | Φως Φαναρίου

Μία φορὰ κι ἕναν καιρό, ἡ γλυκειὰ Εὐσεβία (Τιτίκα) ζήτησε ἀπὸ τὸν θεῖο της νὰ τῆς πεῖ ἕνα παραμυθάκι γιὰ νὰ κοιμηθεῖ ὡς κουρασμένη. Καὶ κεῖνος τῆς εἶπε: Ἄκουσε μωρό μου: ἐκεῖ κάτω στὴν Ἀραπιὰ βρίσκεται ἕνα κρατίδιο, τὸ Κατάρ, μὲ πρωτεύουσα τὴ Ντόχα, γεμάτη ἀπὸ τεχνητὰ νησιά. Εἶναι ἀνεξάρτητο Ἐμιράτο τῆς ἀνατολικῆς ἀκτῆς τῆς Ἀραβικῆς Χερσονήσου στὸν Περσικό Κόλπο (Ἀραβικὸ γιὰ τοὺς Ἄραβες), μὲ 2,5 ἑκατομμύρια κατοίκους, ἐκ τῶν ὁποίων 20% Καταρινοὶ καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἀπὸ τὴν Σ. Ἀραβία, τὸ Πακιστάν, τὸ Ἰράν, τὴν Ἰνδία καὶ τὴν Εὐρώπη, μετανάστες καὶ ἐργαζόμενοι. Εἶναι ἀπόλυτη μοναρχία, μὲ ἀρχηγὸ κράτους τὸν Ἐμίρη τοῦ Κατάρ. Ἀποτελεῖ κομβικὸ σημεῖο γιὰ ὅλες τὶς ἀμερικανκὲς δραστηριότητες στὸν Κόλπο. Οἱ σχέσεις του μὲ τὰ Ἐμιράτα εἶναι τεταμένες, λόγῳ τῆς ἐγγυτητός του πρὸς τὴν Μουσουλμανικὴ Ἀδελφότητα. 

Φιλοξένησε ἀκαδημαϊκά, θρησκευτικά, πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ συνέδρια. Τὸ τοπίο του εἶναι σκληρό, ἄνυδρο καὶ ἀμμῶδες μὲ μηδαμινὴ φυσικὴ βλάστηση. Γι’ αὐτὸ ἔχτισαν τὴ θάλασσα καὶ φύτευσαν τὴν ἄμμο, πρᾶγμα ἀξιοθαύμαστο. Εἶναι πλούσιο σὲ πετρέλαιο καὶ φυσικὸ ἀέριο, ἔχει δὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ὑψηλότερα κατὰ κεφαλὴν εἰσοδήματα στὸν κόσμο. Δὲν ξεύρουμε ὅμως τί θὰ ἀπογίνει τώρα μὲ τὴν στροφὴ σὲ νέες πηγὲς ἐνέργειας! 

Ἡ ἀνάπτυξη καὶ ἐπέκταση μὲ χαρακτηριστικὰ ὑπερβολικῆς πολυτελείας σὲ ὅρια μεγαλομανίας, ὁ οἰκονομικὸς καὶ δημιουργικὸς ὀργασμός, τὰ μεγαλεπήβολα καὶ ἐντυπωσιακὰ κατασκευαστικὰ σχέδια, οἱ οἰκιστικὲς παρεμβάσεις ποὺ παρουσιάζουν ἐμφανῆ στοιχεῖα τοῦ νεοπλουτισμοῦ (οὐρανοξύστες, ἐμπορικὰ πολυκαταστήματα, οἰκοδομικὰ μεγαθήρια, ὡραιότατα μοντέρνα τζαμιά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν μίαν νέαν πτυχὴν τῆς νεοϊσλαμικῆς τέχνης, μακρὰν ἀντιγραφικοῦ χαρακτῆρος) κυριαρχοῦν ἐδῶ ὡς σύμβολα ἰσχύος παραστατικά, ὅπως στὴν Φλωρεντία τῆς πρωΐμου Ἀναγεννήσεως καὶ ὄχι μόνον. Τὸ Μουσεῖο δὲ τῆς Ἰσλαμικῆς τέχνης θεωρεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα τοῦ κόσμου. 

Ἔντονη εἶναι ἡ ἐκπαιδευτικὴ ἀναβάθμιση, ἡ διοργάνωση μεγάλων ἀθλητικῶν ἐκδηλώσεων, ἡ ὑλοποίηση ἐπενδυτικῶν σχεδίων μὲ στοχευμένες ἀγορὲς γῆς καὶ καλλιέργειας ἀγροτικῶν προϊόντων σὲ τρίτες χῶρες, γιὰ λογαριασμὸ τοῦ Κατάρ, πρὸς συνεχῆ εὐημερία αὐτοῦ. Καὶ εἰς ὅλα αὐτὰ συμβάλουν συστηματικῶς καὶ οἱ Εὐρωπαῖοι, ἐπιστήμονες, ἐργολάβοι, καλλιτέχνες καὶ ἐργαζόμενοι βεβαίως σκληρὰ μὲ παχυλοὺς μισθούς.

Οἱ ντόπιες γυναῖκες φοροῦν πάνω ἀπὸ τὰ ροῦχα τους τὴν abaya καὶ τὴν μαντήλα (niqab) καὶ οἱ ἄνδρες τὴν μεγαλοπρεπῆ καὶ μνημειώδη κελεμπία καὶ τὸ τσεμπέρι, λόγῳ τῆς ἀφόρητης ζέστης, τὰ δὲ μάτια τῶν γυναικῶν εἶναι ἔντονα βαμμένα μὲ μαῦρο eyeliner, ποὺ δίνει ἐξωτικὴ αἴσθηση στὸ βλέμμα. Τὰ ἤθη τους εἶναι αὐστηρὰ κατὰ τὴν Σαρία, ἐπιτρεπομένης τῆς πολυγαμίας. Στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες καὶ στὰ νοσοκομεῖα) ὑπάρχει αὐστηρὸς διαχωρισμὸς τῶν δύο φύλων σὲ χωριστὲς αἴθουσες. 

Στὸ Ἐμιράτο αὐτὸ ζοῦν καὶ χριστιανοὶ μετανάστες, εἰρηνικά, ὅμως τελευταίως ἡγετικὰ θρησκευτικὰ στελέχη κοντινῶν "χωρῶν" ἄρχισαν, ὡς μὴ ὤφελε, νὰ ἐρίζουν μεταξύ τους ὡσὰν τὰ νήπια, λέγοντα: Ἐτοῦτος ὁ χῶρος ὑπάγεται εἰς ἐμὲ καὶ ὁ ἄλλος τὸ ἀντίθετο. Καὶ τοῦτο ἀντὶ νὰ ἀλληλοαγαποῦνται, νὰ ἔχουν εἰρήνην, δικαιοσύνην, ἀλληλεγγύην καὶ προπαντὸς ἑνότητα, ἐκβιάζοντες τὸν κόσμο μὴ σεβόμενοι ἑαυτούς, καὶ δυσχεραίνοντες τὶς προσπάθειες ὅλων ἐκείνων ποὺ χρόνια τώρα πασχίζουν γιὰ τὴν πολυθρύλητον, ποικίλου χαρακτῆρος ἑνότητα. Καὶ δὲν ἀκοῦνε κανέναν, καμμία συμβουλὴ καὶ νουθεσία, ἀλλὰ ἐπιμένουν, παροτρυνόμενοι καὶ ὑποβοηθούμενοι "εὐτυχῶς καὶ ὑπογείως" καὶ ὑπὸ ἄλλων!, ὡσὰν τὰ ἐρίφια μὲ πεῖσμα ἢ τὶς ἀντιλόπες, τὰ ἐλάφια καὶ τοὺς περίφημους ἀλλὰ καὶ σπάνιους ὄρυγες τοῦ Κατάρ, ποὺ παλεύουν εἰς "ὁρισμένας περιόδους" ὅμως μὲ τὰ ὄμορφα κέρατά τους, προξενοῦντα μέγαν "κρότον τοῖς ὠσί". Ἔτσι τὸ ὄμορφο Κατὰρ ἀπέβη κατάρα γιὰ τοὺς ἰδίους καὶ τοὺς ἄλλους καὶ ὄχι εὐλογία. Κατάλαβες Τιτίκα; Ἀλλὰ αὐτὴ πρὸ πολλοῦ εἶχε πέσει στὶς ἀγκάλες τοῦ Μορφέα, εἰς τὰς ὁποίας, τούτων οὕτως ἐχόντων, εὐχόμεθα καταλῆξαι καὶ ἡμεῖς! 

Γένοιτο.

Επιβεβλημένη η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος

Του Αρχιεπισκόπου TΙΡΑΝΩΝ, ΔΥΡΡΑΧΙΟΥ και πάσης ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ 
Άρθρο στην εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ | 14.6.2016, 13:35

«Η αναβολή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου θα τραυμάτιζε το κύρος της Ορθοδοξίας», τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος.

Όπως έχει προγραμματισθεί, κατά την εβδομάδα της Πεντηκοστής, θα συνέλθει στην Κρήτη η αναμενόμενη από πολλά χρόνια Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Για να κατανοηθεί καλύτερα η σημασία της, είναι αναγκαία μια αδρή σύνοψη της ζωής της Εκκλησίας στους 20 αιώνες της ιστορικής της πορείας.

1. Στην πρώτη χιλιετία, με τη θρησκευτική ελευθερία που αναγνώρισε το διάταγμα των Μεδιολάνων, διαμορφώθηκαν πέντε βασικά κέντρα: η Ρώμη, η Κωνσταντινούπολη ή Νέα Ρώμη, η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα. Με την ανάπτυξη του Χριστιανισμού, εμφανίστηκαν διάφορα προβλήματα στις τοπικές Εκκλησίες: απειλές από ποικίλες αιρέσεις, πολιτικές σκοπιμότητες, διασπαστικές τάσεις κ.ο.κ. Για την αντιμετώπισή τους συγκαλούντο Σύνοδοι των Ορθόδοξων Επισκόπων. Ορισμένες ήταν τοπικές, ενώ για τα σοβαρότερα θέματα, ιδίως τα δογματικά, συνήλθαν οι Οικουμενικές. Την Οικουμενική Σύνοδο τη συγκαλούσε ο Αυτοκράτορας, αλλά στις εργασίες της προήδρευε πάντοτε Πατριάρχης. Έτσι πραγματοποιήθηκαν οι επτά Οικουμενικές Σύνοδοι της αδιαιρέτου Εκκλησίας της πρώτης χιλιετίας.

Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας συνέβη η οδυνηρή δοκιμασία του Σχίσματος των Εκκλησιών μεταξύ Δύσεως και Ανατολής (1054). Γεγονός θλιβερό, το οποίο προκάλεσε συγκρούσεις και αναστολές στη διάδοση του Χριστιανισμού. Εν συνεχεία δημιουργήθηκαν δύο διοικητικοί πόλοι: Στη Δύση η Ρώμη, όπου στα μέσα του 15ου αιώνα εμφανίσθηκαν κινήσεις Διαμαρτυρίας. Αποτέλεσμα η σταδιακή πολυδιάσπαση του δυτικού χριστιανισμού και η δημιουργία πολλών εκκλησιαστικών σωμάτων. Στην Ανατολή παρέμειναν ενωμένα τα 4 πρεσβυγενή Πατριαρχεία με κέντρο την Κωνσταντινούπολη-Νέα Ρώμη, την Αλεξάνδρεια, την Αντιόχεια και τα Ιεροσόλυμα. Ακολούθησαν μεγάλες δοκιμασίες ύστερα από τις ισλαμικές επιδρομές και κατακτήσεις. Παράλληλα, όμως, στο τέλος της πρώτης χιλιετίας η Ορθοδοξία αναπτύχθηκε σημαντικά προς Βορράν με τον εκχριστιανισμό των Σλάβων και στη συνέχεια των Ρώσων. Ο ρωσικός λαός σύσσωμος προσήλθε στην Ορθόδοξη πίστη και η Εκκλησία του συνέχισε την ιεραποστολική προσπάθεια του Βυζαντίου στη Βορειοανατολική Ασία. Έτσι διαμορφώθηκε και νέο εκκλησιαστικό κέντρο: το Πατριαρχείο της Μόσχας.

Από τα μέσα του 15ου αιώνα μέχρι περίπου τα μέσα του 19ου, οι Ορθόδοξοι λαοί της Βαλκανικής, της Μικράς Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής ζούσαν υπό την Οθωμανική αυτοκρατορία. Μετά τη σταδιακή απελευθέρωση των βαλκανικών χωρών, αναγνωρίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο το Αυτοκέφαλο στις Εκκλησίες Ελλάδος, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας. Τον εικοστό αιώνα παραχωρήθηκε το Αυτοκέφαλο στις Εκκλησίες Πολωνίας, Αλβανίας, Τσεχίας-Σλοβακίας και αναγνωρίσθηκε ως Πατριαρχείο η Εκκλησία της Βουλγαρίας και της Γεωργίας. Η Εκκλησία της Κύπρου έχει το Αυτοκέφαλο με απόφαση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου (5ος αι.).

Η σημερινή κατάσταση, λοιπόν, για την Ορθόδοξη Εκκλησία παρουσιάζεται ως εξής: Τα πρεσβυγενή Πατριαρχεία: Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων. Τα νεότερα Πατριαρχεία: Ρωσίας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες: Κύπρου, Ελλάδος, Πολωνίας, Αλβανίας και Τσεχίας-Σλοβακίας. Συνολικώς 14 Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. Η «Κατά Ανατολάς» Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία διατήρησε την ενότητά της, με την Αποστολική Διαδοχή των Επισκόπων της, την κοινή μυστηριακή ζωή, κατ’ εξοχήν με τη Θεία Ευχαριστία, διαφυλάσσοντας απαρασάλευτες τις πηγές της Πίστεως: την Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση και τους Ιερούς Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνες. Συντονιστικό κέντρο όλων των Ορθόδοξων Εκκλησιών είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.

2. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολλές Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες αντιμετώπισαν ποικίλους διωγμούς από αθεϊστικές κυβερνήσεις που επικράτησαν στις χώρες τους, έως την κατάρρευση των απολυταρχικών κομμουνιστικών καθεστώτων. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την έναρξη της Χριστιανικής Οικουμενικής κινήσεως, οι διάφορες διαχριστιανικές συναντήσεις, συνεδρίες και συσκέψεις έδωσαν την ευκαιρία στους Ορθοδόξους να συναντώνται, γεγονός που επαύξησε την επιθυμία για τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Το 1961 στη Ρόδο αποφασίσθηκε η προετοιμασία της και προσδιορίσθηκαν τα προς μελέτην βασικά θέματα. Αργότερα αποφασίσθηκε η συγκρότηση Πανορθοδόξων επιτροπών για την επεξεργασία και τη σύνταξη των Προσυνοδικών κειμένων. Με την πάροδο του χρόνου εμφανίσθηκαν ποικίλα προβλήματα και οι συνεχείς αναβολές οδήγησαν σε σκεπτικισμό, ειρωνικά σχόλια και αμφιβολία για την πραγματοποίησή της. Ευτυχώς θεσπίστηκαν οι Συνάξεις των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών (Κωνσταντινούπολη 1993, Ιεροσόλυμα 2000, Κωνσταντινούπολη 2008/2014, Σαμπεζύ 2016), που έδωσαν την ευκαιρία στενότερης επικοινωνίας. Ιδιαίτερα σημαντικές υπήρξαν οι Συνάξεις των ετών 2008 και 2014 και τα μηνύματα που απηύθυναν.

Στη Σύναξη του 2014 αποφασίστηκε να συγκληθεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, στην Κωνσταντινούπολη, στον ιστορικό Ναό της Αγίας Ειρήνης, εκτός απροόπτου. Επίσης κάθε Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία να εκπροσωπείται από 24 Επισκόπους και να έχει μια ψήφο. Όμως το απρόοπτο συνέβη: η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροπλάνου και η ένταση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας. Κατόπιν τούτου υπήρχαν 2 επιλογές: αναβολή ή ανεύρεση νέου τόπου συγκλήσεως.

Στην τελευταία Σύναξη στο Σαμπεζύ της Γενεύης (22-28 Ιανουαρίου 2016), αποφασίστηκε η οριστική σύγκληση της Συνόδου την εβδομάδα της Πεντηκοστής (19-26 Ιουνίου 2016) στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης. Η τοπική Εκκλησία είναι Αποστολική, Αυτόνομη υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ενώ η νήσος Κρήτη αποτελεί τμήμα χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αποφάσεις για την οριστική σύγκληση δεν ήταν εύκολες. Απαιτούσαν θερμή προσευχή, ευελιξία σκέψεως, δυνατότητα συνθέσεως απόψεων, επίμονη προσπάθεια να πεισθούν όσοι είχαν διαφορετικές επιθυμίες και προγράμματα.

3. Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος δεν είναι ένα «ακριβές αντίγραφον» των Οικουμενικών Συνόδων ούτε ένα «τηλεομοιότυπον (φαξ)» άλλης Δυτικής Εκκλησίας ή Ομολογίας. Προσαρμοσμένη στις συνθήκες και τις δυνατότητες του 21ου αιώνα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, διατηρώντας τον σαφή συμβολισμό της ενότητος των Ορθοδόξων Εκκλησιών, πολύτιμο για τη ζωή τους και τη μαρτυρία τους στον σύγχρονο κόσμο.

Ορισμένοι θεωρούν ότι η πιστή αντιγραφή ή ακόμη η πανομοιότυπη επανάληψη πρακτικών του παρελθόντος είναι απαραίτητα για κάθε εκκλησιαστική πρωτοβουλία και προσπάθεια. Αλλά το Άγιο Πνεύμα δεν ενεργεί μόνο σε μία εποχή. Παραμένει ο καθοριστικός οδηγός της Εκκλησίας στη ροή του χρόνου. Η Εκκλησία υπενθυμίζει: «Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾱς συνήγαγε...»

Στις τελευταίες εβδομάδες έχει ενταθεί η συζήτηση σχετικά με την πραγματοποίηση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη. Η ακύρωσή της δεν μπορεί να γίνει από μεμονωμένες δηλώσεις, ανακοινώσεις και μηνύματα διαφόρων πλευρών.

Προφανώς τα υφιστάμενα προβλήματα είναι πολλά. Γι’ αυτόν, όμως, ακριβώς τον λόγο η διεξαγωγή της είναι αναγκαία. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν όλα. Ας εξετασθούν έστω μερικά. Προτιμότερο το λίγο από το τίποτε. Η προσέγγιση και ρύθμιση των πολυποίκιλων ζητημάτων ας δεηθούμε να γίνει σε μία προσεχή Σύνοδο και η Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων να καταστεί θεσμός του 21ου αιώνα. Η τυχόν αναβολή της προγραμματισθείσης θα πλήγωνε τους ανά τον κόσμον Ορθοδόξους και θα τραυμάτιζε το κύρος της Ορθοδοξίας. Αντιθέτως η πραγματοποίησή της μπορεί να αποβεί ευλογία για την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον χριστιανικό κόσμο και την πορεία της ανθρωπότητας.