e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Ο Κύριος δεν περιφρόνησε, ούτε παρέβλεψε τις υλικές και βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
 της Κυριακής Η΄ Ματθαίου 
 14 Αυγούστου 2016
(Ματθ. ιδ΄ 14-22)


Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Όλα προέρχονται από τον Πανάγαθο και Δωρεοδότη Θεό. Τόσο τα υλικά, όσο και τα πνευματικά αγαθά, που είναι και τα πολυτιμότερα.

Πλήθος μέγα είχε συρρεύσει για να ακούσει τον λόγο του Ιησού και να φωτισθεί από τα νάματα του Ευαγγελίου Του. Σαν τα πρόβατα, τα οποία πρωτύτερα δεν είχαν ποιμένα (ή κι αν ακόμη είχαν, αυτός υπήρξε συμφεροντολόγος και ανάξιος) οι Ισραηλίτες στράφηκαν στο αληθινό και σωτήριο θείο φως. Στο φως που εξέπεμπε κάποιος, που δεν θα τους εξαπατούσε, δεν θα τους κακοποιούσε, δεν θα τους πρόδιδε, ούτε θα τους εκμεταλλευόταν, όπως έκανε η ασεβής ιουδαϊκή ιεραρχία των χρόνων εκείνων.

Ο Ιησούς Χριστός, βλέποντας την δίψα των πνευματικά υγιών συμπατριωτών Του, τους χορήγησε πλούσια την χάρη και το έλεός Του. Τους μετέδωσε την αληθινή, σωτηριώδη σοφία. Δεν έκανε διάκριση μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων, πλούσιων και φτωχών, μορφωμένων και αμαθών, Ιουδαίων και αλλοεθνών. Όλους τους θεωρούσε αδελφούς ισότιμους και αγαπημένα παιδιά του Θεού.

Η Αγάπη αυτή του Θεού χρειάζεται να είναι η βάση και το πρότυπο μίμησης για την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Ποτέ, βέβαια, ο άνθρωπος δεν θα φτάσει στο Έλεος και την Αγάπη Εκείνου. Οφείλει όμως να προσπαθήσει να Τον μιμηθεί. Διότι είναι φοβερή η τιμωρία του ανθρώπου, που δεν θα θελήσει να δώσει άφεση στον συνάνθρωπό του, έχοντας ως πρότυπο την άφεση και την ευσπλαχνία του Θεού προς αυτόν.

Ας θυμηθούμε την τρομερή τιμωρία του χρεοφειλέτη των ταλάντων της παραβολής, ο οποίος αρνήθηκε να δείξει έλεος στον δικό του συνάδελφο και οφειλέτη, ενώ ο ίδιος είχε τόσο γενναιόδωρα ευεργετηθεί από τον Κύριό του. Το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων είναι ενδεικτικό κι αυτό της άπειρης ευσπλαχνίας του Θεού.

Ο Κύριος δεν περιφρόνησε, ούτε παρέβλεψε τις υλικές και βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων. Εκτός από πνεύμα ο άνθρωπος είναι και σώμα, το δε σώμα έχει κι αυτό τις ανάγκες και απαιτήσεις του.

Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι -κατά το παράδειγμα του Κυρίου μας- να φροντίζουμε και να περιθάλπουμε κάθε αναξιοπαθούντα και δυστυχή αδελφό μας. Τα έργα της φιλανθρωπίας και της αγάπης αφορούν σε όλους μας ανεξαιρέτως και όχι σε κάποιους πλούσιους μόνον. Αντίθετα, όσο μεγαλύτερη θα είναι η στέρηση και η θυσία μας για τον συνάνθρωπο, τόσο μεγαλύτερος θα είναι και ο μισθός μας εν τοις ουρανοίς. Γένοιτο!

Άρχισε η vendema τση Σταφίδας εν Ζακύνθω. Εικόνες Τρύγου από το Μπανάτο

Φωτογραφίες: Βαλάντης Δρογγίτης, πριν λίγο (μεσημέρι 13ης Αυγούστου 2016)












[Επεξήγηση ξενικής λέξης του τίτλου:

Βεντέμα είναι η συγκομιδή των καρπών, και ειδικότερα το μάζεμα της ελιάς στην Κρήτη ή ο τρύγος στη Σαντορίνη, που είναι δυο από τα μέρη όπου ακούγεται πολύ η λέξη. Δάνειο από το βενετικό vendema (vendemmia στα σημερινά ιταλικά) που σημαίνει τον τρύγο.

Κατ΄ επέκταση, βεντέμα δεν είναι απλώς η σοδειά, αλλά είναι η καλή σοδειά· έτσι, οι ελιές έχουν τη μια χρονιά βεντέμα και την άλλη όχι. Επίσης, κατ’ επέκταση, βεντέμα είναι η αφθονία, η έντονη και πυρετική δραστηριότητα, το πανηγύρι ακόμα. Και σαν επίρρημα, βεντέμα = αδιάκοπα· «η μηχανή δουλεύει βεντέμα» (από το τοπικό γλωσσάρι).

Στον Ποπολάρο του Ξενόπουλου, ο κόντε Ντιμάρας δεν μπορεί να λείπει από το χτήμα γιατί «η βεντέμα αρχινάει». Πέρα από Κρήτη και Σαντορίνη, η λέξη ακούγεται και στις υπόλοιπες Κυκλάδες, στα Επτάνησα και τη Δυτική Πελοπόννησο, δηλαδή στα μέρη της ενετοκρατίας. «Με μια καλή βεντέμα ξεχρεώνει ο νοικοκύρης» λέει η κρητική παροιμία.

Πηγή: periergos.gr]