Άνθρωποι διψασμένοι για το θείο μήνυμα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής της Σαμαρείτιδος 

 14 Μαΐου 2017

(Ιωαν. δ΄ 5- 42)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μεσημεριανή ώρα επέλεξε η Σαμαρείτιδα να μεταβεί στο πηγάδι του Ιακώβ για νερό. Κι αυτό το έκανε επειδή την ώρα εκείνη οι δρόμοι δεν ήταν πολυσύχναστοι και η ίδια ήθελε να αποφύγει τα ειρωνικά και επικριτικά σχόλια των άλλων γυναικών για την άτακτη ζωή της.

Όμως ο Παντογνώστης Ιησούς αυτό το γνωρίζει και γι’ αυτό επιλέγει τη συγκεκριμένη ώρα και αυτόν τον τόπο για να την συναντήσει. Αρχικά της ζήτησε νερό, για να δείξει ότι, σε αντίθεση με τους συμπολίτες της, Αυτός δεν την περιφρονούσε, αλλά αντίθετα της έδινε αξία και την περιέβαλε με τιμή και σεβασμό.

Η Σαμαρείτιδα απόρησε πώς ο Ιησούς, ένας Ιουδαίος, ζήτησε κάτι από μια γυναίκα, η οποία ανήκε σε έθνος εχθρικό προς το έθνος του Κυρίου. Τότε ο Ιησούς της μιλά για κάποιο άλλο νερό πνευματικό και αιώνιο, το οποίο όποιος το πιει ποτέ δεν θα διψάσει, ενώ το φυσικό νερό, παρά την αδιαμφισβήτητη και μεγάλη αξία του για τη συντήρηση της γήινης ζωής, προσωρινά καλύπτει την ανθρώπινη ανάγκη και μετά ο άνθρωπος ξαναδιψά.

Η Σαμαρείτιδα αδυνατεί να κατανοήσει τα υψηλά αυτά πνευματικά νοήματα. Όταν όμως ο Ιησούς της αποκαλύπτει λεπτομέρειες της δικής του ζωής, πείθεται ότι ο άνθρωπος που έχει απέναντί της δεν είναι τυχαίος. Τότε τρέχει να διαδώσει στους συμπολίτες της το μήνυμα της θεώσεως, έχοντας καταστεί και η ίδια κοινωνός του σωτήριου πνευματικού ύδατος. Ξεχνά τις γήινες μέριμνες και το γήινο ύδωρ και επιδίωξε τα ουράνιο και παντοτινό.

Αυτή η κατάσταση και η πνευματική μεταβολή επαναλαμβάνεται από τότε επί αιώνες και θα επαναλαμβάνεται έως της συντέλειας των αιώνων. Άνθρωποι διψασμένοι για το θείο μήνυμα και τις μεγάλες αλήθειες του Ευαγγελίου υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε. Διψούν να μάθουν την αλήθεια για τον Θεό, την Ουράνια Βασιλεία και τον εαυτό τους. Γι’ αυτό ο Παντοδύναμος φιλόστοργος Θεός και Δημιουργός των ανθρώπων έστειλε τον μονογενή υιό Του και Σωτήρα του Κόσμου, για να διδάξει στους ανθρώπους ότι δεν τελειώνουν όλα με τον επίγειο σωματικό θάνατο. Αλλά, αντίθετα, η ανθρώπινη ψυχή θα ζει μια αιώνια και μακαρία ζωή στην Βασιλεία του Θεού, καθιστώντας έτσι τον άνθρωπο κατά χάριν Θεό, πρίγκιπα του ουρανού και συγκληρονόμο.

Προϋπόθεση βέβαια η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, η απαλλαγή από τον ρύπο κάθε πάθους και αμαρτίας, καθώς και η διαρκής προσευχή, η οποία πρέπει να γίνεται παντού και πάντοτε, εντός κι εκτός ναού, διότι ο Θεός είναι πνεύμα και όχι υλική ύπαρξη. Παράλληλα, κάθε αληθινός χριστιανός οφείλει να μετέχει της μυστηριακής ζωής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και να γίνεται Απόστολος και Κήρυκας των θείων διδασκαλιών προς τους συνανθρώπους του, όπως έγινε η Σαμαρείτιδα, καθώς και άλλοι Άγιοι και δίκαιοι της Εκκλησίας μας. Γένοιτο!