OMΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της
Κυριακής ΙΓ΄ Λουκά
26
Νοεμβρίου 2017
(Λουκ.
ιη΄ 18-27)
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ο
άνθρωπος, ο οποίος πλησίασε τον Ιησού
και τον ρώτησε τι πρέπει να κάνει για
να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, θέλησε
να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Και τα
πλούτη του να κρατήσει και την αιώνια
ζωή και σωτηρία να κατακτήσει. Ήθελε
και τις απολαύσεις του πλούτου και την
μακαριότητα των ουρανών.
Δεν
κατάλαβε όμως ότι δεν μπορεί να υπηρετεί
δύο κυρίους: τον Θεό και τον Μαμμωνά.
Και όταν κλήθηκε να διαλέξει ανάμεσα
στα δύο «περίλυπος εγένετο», στεναχωρήθηκε
πάρα πολύ, αντί -χωρίς δεύτερη σκέψη- να
επιλέξει τον Θεό.
Ο
πλούτος οδηγεί, δυστυχώς, τον άνθρωπο
σε ολέθριες παγίδες. Τον κάνει να
καταστρώνει άδικα σχέδια και πονηρούς
υπολογισμούς, κατά άλλων συνανθρώπων
του, ώστε να τους αδικήσει και να τους
εκμεταλλευτεί. Του διαταράσσει την
ψυχική ηρεμία, διότι φοβάται μην
αποκαλυφθούν οι παρανομίες του και είτε
γίνει στόχος γενικής κατακραυγής, είτε
πέσει στα δίχτυα της δικαιοσύνης. Γίνεται
επιθετικός στους οικείους και στους
γύρω του και τον βασανίζουν τύψεις
συνειδήσεως. Κυριεύεται από ανόητες
και βλαβερές επιθυμίες. Βυθίζει στον
βούρκο το σώμα και την ψυχή του, η δε διαφθορά και η ανηθικότητα διαβρώνουν
το μυαλό του.
Τα
πλούτη, κατά τον σοφό Σολομώντα, είναι
ένας αέρας που φυσάει και μετά φεύγει.
Αξίζει, λοιπόν, κάποιος εξαιτίας τους
να χάσει την ηρεμία της συνείδησής του
και τους αιώνιους θησαυρούς του ουρανού;
Αν ο νεαρός αυτός επέλεγε να δώσει τα
πλούτη του στους φτωχούς και να ακολουθήσει
τον Χριστό, θα βάδιζε δρόμο αγιότητος
και αμάραντης δόξας. Ίσως σήμερα να τον
τιμούσαμε ως Όσιο ή Μάρτυρα και να του
κτίζαμε ναούς, να γράφονταν γι’ αυτόν
ιερές ακολουθίες, να προσκυνούσαμε
εικόνες με τη μορφή του και να αποτελούσε
πρότυπο ζωής για όλους μας.
Και
πολύ περισσότερο που το καλό υπήρχε
μέσα του. Δεν είχε άγνοια του Μωσαϊκού
Νόμου. Δεν ήταν πωρωμένος άθεος ή υβριστής
των θείων. Αντίθετα, πίστευε στον Θεό
και την αιώνια βασιλεία Του και προσπαθούσε
να τηρεί τον θρησκευτικό νόμο σε βασικά
πράγματα. Είπε όμως ψέματα, λέγοντας
ότι είχε τηρήσει όλες τις εντολές. Διότι
δεν τήρησε τη βασικότερη εντολή: Την
εντολή της αυτοθυσίας και της αγάπης
προς τον πλησίον. Επαναπαυόμενος ότι
άμεσα δεν είχε αδικήσει κανέναν,
αδιαφόρησε για τους φτωχούς και τους
αδύναμους, ως μη υπεύθυνος για την
κατάστασή τους. Εγκλωβισμένος στην ύλη,
δεν σκέφτηκε ότι τίποτε δεν είναι δικό
του, απλώς είναι ο διαχειριστής των
αγαθών, τα οποία ο Θεός μόνο δίνει.
Ας
γίνουμε, λοιπόν, εμείς καλοί διαχειριστές
τόσο των υλικών όσο και των πνευματικών
χαρισμάτων του Θεού, καθιστάμενοι έτσι
εντέλει ουρανοπολίτες! Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου