e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Στιγμές από τη Χριστουγεννιάτικη Συναυλία στον Ναό της Φανερωμένης πόλεως Ζακύνθου [συνοπτικό video]




Βράδυ προπαραμονής των Χριστουγέννων, Σαββάτου, 23ης Δεκεμβρίου 2017, στον Ναό της Πεφανερωμένης πόλεως Ζακύνθου. Κυρίως παιδικές φωνές πλημμύρισαν τον ιερό χώρο (και όχι μόνο), προσφέροντας Ελπίδα στην περιρρέουσα απελπισία εαυτών και αλλήλων, ενόψει των πανσέπτων Εορτών της ενανθρώπησης της Αγάπης. 

Μαγνητοσκόπηση: Zante News Time

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός για τα Χριστούγεννα 2017 [κείμενο + audio]






Μήνυμα Χριστουγέννων 2017 του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου [video + κείμενο]



+ Αναστάσιος
Αρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2017

Αλλοίωση και ουσιαστικό νόημα των Χριστουγέννων

«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. Ἐν τούτῳ ἐφανερώθη ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐν ἡμῖν, ὅτι τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἀπέσταλκεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν κόσμον ἵνα ζήσωμεν δι᾿ αὐτοῦ». (Α΄ Ιω. 4:8-9)

Η εορτή των Χριστουγέννων στις παραδοσιακά χριστιανικές κοινωνίες διατηρεί κάτι το ξεχωριστό. Ακτινοβολεί φως, γαλήνη, αγάπη κι ελπίδα. Με τον τρόπο, όμως, που εορτάζεται στις εκκοσμικευμένες χώρες μας, το βαθύτερο νόημά της συχνά αλλοιώνεται. Χάνεται μέσα στα πολυποίκιλα στολίδια. Η καταναλωτική υστερία και η πνευματική αδιαφορία συρρικνώνουν το θρησκευτικό ενδιαφέρον. Επιδείξεις πολυτελείας και κενοδοξίας παραμορφώνουν την ομορφιά της απλότητος και της αθωότητος. Δεν πρόκειται για εξωτερικά φαινόμενα. Η μετάλλαξη αυτή συντελείται ανεπαίσθητα στη συνείδησή μας.
    Η αλλοίωση συμπληρώνεται με την εισβολή μιας άσχετης με τα Χριστούγεννα φιγούρας, του λεγομένου «Αϊ Βασίλη», που εμφανίζεται ως ένας ευτραφής γεροντάκος με κόκκινη αμφίεση, ο οποίος έρχεται από τον βορρά και μοιράζει δώρα, μια μυθοπλασία, που μαγνητίζει τη φαντασία μικρών και μεγάλων. Στην ουσία είναι μια φοβερή παραποίηση της υπέροχης μορφής του σοφού οικουμενικού διδασκάλου Βασιλείου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας, ο οποίος έζησε και κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού, απαλύνοντας τον ανθρώπινο πόνο με πρωτοποριακά έργα αγάπης.
    Η Εκκλησία επιμένει να αποκαλύπτει το ουσιαστικό νόημα της εορτής: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί». Έτσι φανερώθηκε η αγάπη του Θεού για μάς: απέστειλε τον Υιόν αυτού τον μονογενή στον κόσμο για να ζήσουμε δι’ αυτού, βιώνοντας τη δική Του αλήθεια, δύναμη και χάρη. Ο «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμ. 3:16). Αυτό αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της Χριστιανικής πίστεως ως προς οιοδήποτε ιδεολόγημα και θρησκευτικό σύστημα. Με τον τονισμό ότι ο Θεός είναι Αγάπη διακηρύσσεται ότι ο Δημιουργός και Κύριος του σύμπαντος δεν είναι μία απρόσωπη Υπέρτατη ενέργεια, σοφία, δύναμη, που ο άνθρωπος θα μπορούσε να προσεγγίσει με τις διανοητικές του μόνο λειτουργίες. Είναι Θεός προσωπικός, και εκφράζει την αγάπη Του με συγκεκριμένη σχέση με το ανθρώπινο γένος.
    Ο Υιός και Λόγος Του προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση, «σαρκοῦται». Το μοναδικό νόημα τής εορτής διατυπώνει εύστοχα ο Μέγας Αθανάσιος: «Ὁ Λόγος Σάρξ ἐγένετο, ἵνα τόν ἄνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήσῃ», (ο Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για να οδηγήσει τους ανθρώπους στη θέωση). Η Γέννηση του Χριστού μοιάζει με εμβόλιο αγάπης, που ενεργεί μυστικά και διαχέεται μακροπρόθεσμα στο σώμα της ανθρωπότητος. Η αγάπη όλο και περισσότερο προσελκύει τον γενικό σεβασμό και θαυμασμό και αναγνωρίζεται ως η κατεξοχήν πανανθρώπινη αξία.
    Κάθε πιστός καλείται την περίοδο αυτών των εορτών σε εσωτερική ανασύνταξη. Καλείται να συνειδητοποιήσει βαθύτερα το νόημα της ελεύσεως του Σωτήρος Χριστού στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητος. Το Γεγονός αυτό παραμένει η ρίζα της Χριστιανικής αποκαλύψεως και τροφοδοτεί κάθε άλλη χριστιανική πρόταση και αξία.
    Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι πρώτος ο Θεός εκδηλώνει την αγάπη Του: «Ἐν τούτῳ ἐστὶν ἡ ἀγάπη, οὐχ ὅτι ἡμεῖς ἠγαπήσαμεν τὸν Θεόν, ἀλλ᾿ ὅτι αὐτὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς καὶ ἀπέστειλε τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἱλασμὸν περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν.» (Α’ Ιω. 4:10). Από αυτή την πηγή αγάπης αναβλύζει το χρέος της δικής μας αγάπης: «Αγαπητοί, εἰ οὕτως ὁ Θεὸς ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν ἀλλήλους ἀγαπᾶν.» (Α’ Ιω. 4:11). Ο Θεός αγαπά ανεξάρτητα από το αν οι άλλοι είναι άξιοι της αγάπης του και αν τελικά ανταποκρίνονται σ’ αυτήν. Ακτινοβολεί αυτό που είναι: Αγάπη. Και σε αυτήν ακριβώς την ποιότητα αγάπης προσκαλεί όσους τον ακολουθούν.

* * *

Υπάρχει όμως και μια άλλη ακόμη αλλοίωση˙ αυτή τραυματίζει επικίνδυνα την έννοια της αγάπης. Η υπέροχη αυτή λέξη χρησιμοποιείται με διάφορες σημασίες, που μεταλλάσσουν το ουσιαστικό νόημά της. Αυτό ισχύει σε ποικίλες μορφές τέχνης της εποχής μας, ώστε να διερωτάται κανείς: Πού είναι η αγάπη που χάθηκε στον ερωτισμό; Και πού είναι ο αληθινός έρωτας που χάθηκε σε πάθη ακατονόμαστα;
    Η Εκκλησία, ως «Σώμα Χριστού», δεν παύει να προβάλλει σταθερά το νόημα της αγάπης, όπως το αποκάλυψε ο Χριστός με τη Γέννησή Του και με ολόκληρη τη ζωή και τη διδασκαλία Του. Η αγάπη συνυφαίνεται με εθελούσια ταπείνωση. Ο Λυτρωτής ήρθε στον κόσμο ως αθώο βρέφος. Πρόκειται για μια εκπληκτική ενέργεια του ανέκφραστου και απερινόητου Θεού της αγάπης. Ασύλληπτη για τις συχνότητες της αντιληπτικής δυνατότητος του ανθρώπου.
    Η αγάπη είναι μία κίνηση ελευθερίας από την αιχμαλωσία του εγωκεντρισμού. Καθορίζει την ανθρώπινη συμπεριφορά σε όλες τις εκφράσεις της. Η αγάπη μακροθυμεί, έχει τη δύναμη να συγχωρεί, δεν ζηλεύει, δεν φέρεται με αλαζονεία, δεν υπερηφανεύεται, δεν ζητάει τα δικά της, δεν οργίζεται, δεν σκέπτεται το κακό για τους άλλους, δεν χαίρεται με την αδικία, αλλά μετέχει στη χαρά όταν βλέπει να επικρατεί η αλήθεια (πρβλ. Α’ Κορ. Κεφ. 13). Η αγάπη δεν περιορίζεται από κανένα σύνορο, φυλετικό, κοινωνικό, πολιτικό.
    Στην επιδημία πλεονεξίας και αδικίας, που μαστίζει τις εκκοσμικευμένες καπιταλιστικές κοινωνίες, όπως και στο αμόκ της βίας και του μίσους, που στον αιώνα μας εκρήγνυνται με συνθήματα θρησκευτικά, η αντίδραση των πιστών Χριστιανών είναι η βίωση και προσφορά αγάπης, με ταπεινοφροσύνη και θυσιαστική διάθεση. Κανείς κοινωνικός θεσμός δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Εκκλησία σ’ αυτή την προσφορά. Αυτή είναι το διαχρονικό εργαστήριο αγάπης. Έχοντας κεφαλή της τον Χριστό, ο Οποίος είναι η Σαρκωμένη Αγάπη του Θεού, διακηρύσσει ότι «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί» (Α΄ Ιω. 4:16)˙ και ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε αληθινά είναι να βιώσουμε την αγάπη, όπως την έζησαν αναρίθμητα πλήθη Αγίων σε όλες τις εποχές. Μόνο έτσι θα «ζήσωμεν δι᾿ αὐτοῦ» και θα είμαστε σε κοινωνία μαζί Του: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ». (Α΄ Ιω. 4:16).
    Η εορτή της Γεννήσεως του Χριστού αποκαλύπτει ένα απροσμέτρητο μέγεθος αγάπης. Ας το προσεγγίσουμε με περισυλλογή, προσευχή, με ευγνωμοσύνη για το υπέροχο αυτό δώρο του Θεού. Ευλογημένα Χριστούγεννα, με ανυπόκριτη αγάπη στην καρδιά μας, όπως την αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός, ο Λυτρωτής και Κύριός μας, με μια αγάπη γεμάτη ταπείνωση, ειρήνη και κοινωνική ευαισθησία.

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου για τα Χριστούγεννα 2017 [video]



Χριστουγεννιάτικα δώρα από την Ορθόδοξη Επισκοπή της Μοζαμβίκης σε ορφανά της χώρας


Προπαραμονή των Χριστουγέννων, 23 Δεκεμβρίου 2017, ο Θεοφ. Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ. Χρυσόστομος, συνοδευόμενος από καλούς συνεργάτες του στο έργο της Ιεραποστολής, μεταξύ των οποίων τον π. Χρήστο Σιτόε και την Μητέρα του Ελληνισμού στη Μοζαμβίκη κ. Μαρία Κασιμάτη, επισκέφτηκαν δύο ορφανοτροφεία της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας Μαπούτο (πρώην Λορέντζο Μαρκές) προσφέροντας δώρα αγάπης στα ορφανά παιδάκια, ενόψει της Γέννησης της Θείας Γέννας.


















Χριστουγεννιάτικες μελωδίες από την ιστορική Φιλαρμονική του Δήμου Ζακύνθου στο Κέντρο Λόγου "Αληθώς" [video]



Συναυλία με χριστουγεννιάτικες μελωδίες από την ιστορική Φιλαρμονική του Δήμου Ζακύνθου, κατά την 3η δράση του ζ΄ κύκλου του Μορφωτικού Κέντρου λόγου "Αληθώς", στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου, στις 10 Δεκεμβρίου 2017.



Χριστουγεννιάτικες ευχές 2017 από τον Μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλέξανδρο


Αγαπητέ αδελφέ π. Παναγιώτη,

Η Σάρκωση του Λόγου του Θεού δίνει τη δυνατότητα σε όλους μας, σε όποιο μήκος και πλάτος της γης κι αν βρισκόμαστε, να θεραπεύσουμε τη φθαρτότητα και τη θνητότητά μας.

Παρελθόν γίνεται ο φόβος του θανάτου, παρόν και μέλλον η προοπτική της αιωνιότητας.

Αυτό αγωνιζόμαστε να βιώνουμε καθημερινά σε αυτή τη γειτονιά του Παραδείσου της αφρικανικής γης και αυτό ευχόμαστε να χαρίζει «ο εν σπηλαίω γεννηθείς» Κύριος μας σε όλη την οικουμένη που λαμπροφορεί και πανηγυρίζει την Ενανθρώπησή Του.

Καλά Χριστούγεννα και ευλογημένη και δημιουργική η νέα χρονιά!

Με αγάπη Χριστού Σαρκωθέντος
+ Ο Νιγηρίας Αλέξανδρος

Βαρθολομαίος: "Η δύναμη της Εκκλησίας βασίζεται στην αγάπη, στη θυσία και τη χάρη"

Συνέντευξη του Οικουμενικού Πατριάρχου στην ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας, “Ο ΚΟΣΜΟΣ”

Η σημασία της προστασίας της Δημιουργίας του Θεού και η μεγάλη αμαρτία της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, η αξία του διαλόγου ως μέσου επικράτησης της ειρήνης και η ζημιά που προκαλεί ο θρησκευτικός φανατισμός στην ίδια τη θρησκεία είναι ορισμένα από τα θέματα για τα οποία μίλησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή του στην ομογενειακή εφημερίδα της Αυστραλίας, «Ο ΚΟΣΜΟΣ» και τους δημοσιογράφους Γιώργο Χατζηβασίλη και Γιάννη Δραμιτινό.

Ειδικότερα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στις πολυάριθμες πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης αναφορικά με την ανάγκη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, σημειώνοντας ότι τα αίτια της καταστροφής του θα πρέπει να αναζητηθούν στην αχαριστία του ανθρώπου, στην πλεονεξία του και την ακόρεστη επιθυμία του για απόκτηση όσο το δυνατόν περισσότερων υλικών αγαθών. «Γι’ αυτό, δεν παύομε να τονίζομε, μεταξύ άλλων, ότι πρέπει να παραδειγματιστούμε και να εμπνευστούμε από το ασκητικό φρόνημα της Εκκλησίας και να ζήσουμε πιο απλά. Είναι αμαρτία να μολύνουμε το περιβάλλον. Αμαρτάνομε ενώπιον Θεού και ανθρώπων, όταν καταστρέφουμε τον πλανήτη μας».

Αναφερόμενος στην αξία του διαλόγου τόνισε ότι αυτός αποτελεί ένα βασικό και πολύτιμο εργαλείο ειρήνης και συμφιλίωσης. «Δεν γίνεται ο καθένας από μας να ζει σε μια κατάσταση απομόνωσης και εσωστρέφειας, ούτε να επαναπαύεται στην ασφάλεια της δικής του παράδοσης και της προσωπικής του αποκλειστικότητας». Εκφράζοντας, μεταξύ άλλων, την έντονη ανησυχία του για την κατάσταση των Χριστιανών στη Μέση Ανατολή, επανέλαβε ότι «ο πόλεμος εν ονόματι του Θεού βασίζεται σε μια αρρωστημένη προσέγγιση της πίστεως, που εκ των πραγμάτων καταλήγει σε πόλεμο εναντίον του ίδιου του Θεού και της θρησκείας».

Ερωτηθείς για τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει η Ορθοδοξία τις επόμενες δεκαετίες, ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι αυτές θα εστιαστούν στο ζήτημα της ενότητας. «Η ιδέα που έχουν κάποιοι, ότι δηλαδή η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι συνομοσπονδία Εκκλησιών, δημιουργεί μια νέα θεώρηση της Εκκλησίας, σίγουρα ξένη προς την Ορθοδοξία», επεσήμανε και συνέχισε: «Συναρπάζονται κάποιοι από τη δύναμη της κοσμικής εξουσίας, αλλά η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι αυτή η δύναμη έρχεται και παρέρχεται. Η δύναμη της Εκκλησίας βασίζεται στην αγάπη, στη θυσία και τη χάρη». Τόνισε, ωστόσο, ότι ο πανορθόδοξος συντονιστικός ρόλος που κατέχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καθώς και «η εμπειρία της Πρωτόθρονης Εκκλησίας, αλλά και η θέση που της δίδουν οι Ιεροί Κανόνες και η μακραίωνη παράδοση αποτελούν το βασικό εχέγγυο για την πορεία της Ορθοδοξίας στο μέλλον».

Απαντώντας στο ερώτημα για τη σημασία που έχουν οι Έλληνες της Διασποράς για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σημείωσε ότι ο ρόλος τους είναι σημαντικός «διότι ενωμένοι όλοι μαζί αποτελούμε μια δυνατή φωνή για τα δίκαια του Πατριαρχείου και της απανταχού Ρωμιοσύνης». Ευχήθηκε δε, όπως στο μέλλον επισκεφθεί και πάλι την Αυστραλία, στην οποία ήδη έχει πραγματοποιήσει Πατριαρχική επίσκεψη, και διαβεβαίωσε τους Ορθοδόξους πιστούς που διαβιούν στη μακρινή νησιωτική χώρα πως πάντοτε τους έχει στη σκέψη και στις προσευχές του.

Σημ.: To πλήρες κείμενο της συνεντεύξεως του Οικουμενικού Πατριάρχου φιλοξενείται στην τρέχουσα έκδοση της εφημερίδος.
 

Ιησούς Χριστός: Όνομα για την Αιωνιότητα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής προ Χριστού Γεννήσεως
24 Δεκεμβρίου 2017
(Ματθ. α΄ 1-25)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 


Παράδοξη ίσως να φαίνεται σε μερικούς αυτή η παράθεση, από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, των ονομάτων ή γενεαλογικών καταλόγων. Όμως τίποτα στα Ιερά Ευαγγέλια δεν λέγεται και δεν γράφεται, άνευ σκοπού και σημασίας. Η γενεαλογία αυτή αποδεικνύει και καταδεικνύει την ιστορικότητα του θείου προσώπου του Ιησού. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ο Ιησούς είναι απόγονος του Αβραάμ και από τον οίκο και την πατριά του Δαυΐδ.

Στον κατάλογο αυτό τον γενεαλογικό παρατίθεται πλήθος ονομάτων κατά σάρκα προγόνων του Ιησού, τόσο δικαίων όσο και αμαρτωλών. Και καταλήγει στον ενάρετο και δίκαιο Ιωσήφ, τον κατά νόμο πατέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο οποίος μαζί με την πανάχραντο σύζυγό του Παρθένο Μαρία είχαν βασιλική καταγωγή από το γένος του προφητάνακτος Δαυΐδ.

Εν συνεχεία ο Ευαγγελιστής διηγείται τις ψυχικές μεταπτώσεις και βασάνους του Ιωσήφ, ο οποίος ως αδύναμος άνθρωπος αμφέβαλε για την αγνότητα της συζύγου του, όταν αντιλήφθηκε την εγκυμοσύνη της, η οποία δεν ήταν έργο δικό του. Όμως, ο Άγγελος Κυρίου, κατ’ εντολήν του Θεού, αποκάλυψε στον Ιωσήφ τη μεγάλη και υπέρτατη αλήθεια, που ο αδύναμος και αφώτιστος ακόμα νους του αδυνατούσε να συλλάβει. Φανέρωσε στον Ιωσήφ ότι το παιδί που θα γεννιόταν ήταν αυτό που προφήτευσαν οι μεγάλοι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και κυρίως ο Ησαΐας, ο οποίος μίλησε για βρέφος «Εμμανουήλ, τεχθέν εκ παρθένου». Αυτό το βρέφος δεν θα ήταν απλά και μόνο ο τελειότερος των ανθρώπων, αλλά ο ίδιος ο Υιός του Θεού, Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου, ο οποίος -κατ’ εντολήν του Θεού- ονομάζεται Ιησούς.

Έτσι, ανακουφίστηκε και αναπαύτηκε η ταραγμένη ψυχή του Ιωσήφ. Κι έτσι, διαμέσου των αιώνων και έως της συντέλειας του κόσμου, θα τον βλέπουν και θα τον νιώθουν, τον Θεάνθρωπο Ιησού, όλοι οι πιστοί Χριστιανοί, όσο κι αν την αναμφισβήτητη αυτή αλήθεια θα τη μάχονται οι εχθροί της πίστης.

Συνέπεια της αλήθειας αυτής είναι η θέωση όσων θα την αποδεχτούν με θέρμη. Το βρέφος «Εμμανουήλ» (μεθ’ ημών ο Θεός) προαναγγέλθηκε από τον Ησαΐα, ανδρώθηκε, συναναστράφηκε με τους ανθρώπους, έκανε και είπε πράγματα σωτήρια και θαυμαστά, έπαθε, αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς και πάντοτε θα βρίσκεται μαζί μας έως της συντελείας των αιώνων. Το γλυκύτατο όνομα Ιησούς (Θεός-Σωτήρ) ας μας φωτίζει, λοιπόν, και ας μας καθοδηγεί πάντοτε. Γένοιτο!