ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής της Σαμαρείτιδος
6 Μαΐου 2018
(Ιωαν. δ΄ 5- 42)
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Μοναδικός σκοπός και μέριμνα της επιγείου ζωή του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού ήταν να φέρει σε πέρας το έργο, για το οποίο τον απέστειλε ο Πατέρας. Να διδάξει, δηλαδή, στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού, να λυτρώσει τον άνθρωπο από την οδύνη του αιωνίου πνευματικού θανάτου και να τον «καθαρίσει» από τον ρύπο της αμαρτίας. Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτού του κοσμοσωτήριου έργου Του, έχουμε και την συνάντησή Του με την Σαμαρείτιδα.
«Κεκοπιακώς», δηλαδή κουρασμένος από την πεζοπορία, κάθισε κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ. Και εκεί, ο λόγος Του έφερε μεγάλη χαρά και θαυμασία μεταβολή στη διψασμένη ψυχή της Σαμαρείτιδος. Μιας γυναίκας, η οποία ζούσε άστατα και αμαρτωλά, πολλές φορές δακτυλοδεικτούμενη από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός της. Επίσης, ανήκε σε έναν λαό, ο οποίος υποτιμάτο και αντιμετωπιζόταν εχθρικά από τους λοιπούς Ιουδαίους.
Ο Κύριος τής ζήτησε νερό, για να της δείξει ότι έχει αξία και ότι ο ίδιος δεν συμμεριζόταν την αρνητική και απαξιωτική γνώμη των άλλων γι’ αυτήν. Και αυτό αποτέλεσε την αφορμή και την απαρχή ενός διαλόγου, ο οποίος ενστάλαξε στην ανώριμη ψυχή της γυναίκας υψηλές και σωτηριώδεις αλήθειες. Της τόνισε την διαφορά του πνευματικού ύδατος, που ο ίδιος θα της προσέφερε, από το υλικό ύδωρ, το οποίο θα του έδινε αυτή. Με το υλικό ύδωρ κατευνάζει κανείς για λίγο την δίψα Του, ενώ με το ύδωρ της Σωτηρίας, το οποίο προσφέρει ο Θεός, ο άνθρωπος καθίσταται μέτοχος της ουράνιας βασιλείας και δεν διψά ποτέ πλέον.
Φυσικά, η Σαμαρείτιδα δεν μπορούσε να κατανοήσει τα υψηλά αυτά νοήματα. Όταν, όμως, ο Κύριος της αποκάλυψε άγνωστες πτυχές της ζωής της, τότε κατάλαβε ότι δεν πρόκειται για έναν άνθρωπο συνηθισμένο. Και έτσι συνειδητοποίησε, από τα λόγια του Ιησού, ότι η λατρεία του Θεού έχει τόπο και κέντρο την ανθρώπινη ψυχή και όχι κάποιο, γεωγραφικά προσδιορισμένο, και καθορισμένο από τους ανθρώπους τόπο. Είναι «λογική» και «πνευματική», διότι ο Θεός «Πνεύμα εστί», χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται η αξία των ιερών ναών και η σημασία τους για την μυστηριακή ζωή και, κατ’ επέκταση, για την σωτηρία των Χριστιανών.
Η Σαμαρείτιδα, λοιπόν, η μετέπειτα Αγία Φωτεινή, εγκαταλείπει την στάμνα της, αλλά και την πρότερη ζωή της, και γίνεται κήρυκας και ιεραπόστολος του Ευαγγελίου και συντελεστής του πνευματικού θερισμού, ο οποίος θα αποφέρει καρπό πολύ. Αυτής το παράδειγμα οφείλουμε όλοι να μιμηθούμε και να ακολουθήσουμε. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου