e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Η εθιμική Παράκληση και οι Χαιρετισμοί του Σταυρού στον Ναό του Αγίου Λαζάρου πόλεως Ζακύνθου


Δειλινό Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, 11ης Μαρτίου 2018. Κατά το πατροπαράδοτο έθος, κατ' αυτό το βράδυ, τιμώντας Ιερείς και Λαός της Ζακύνθου τον Τίμιο Σταυρό, συνάζονται στον Ναό του Αγίου Λαζάρου πόλεως Ζακύνθου, όπου ψάλλονται -πάντα κατά το ζακύνθιο μουσικό ύφος- ο Παρακλητικός Κανόνας και οι Χαιρετισμοί του Σταυρού. 
     Στην αποψινή εθιμική βραδιά, τον αναχωρήσαντα στη Ρωσία οικείο Μητροπολίτη Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονύσιο Δ΄ εξεπροσώπησε ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, ο οποίος μάλιστα ομίλησε με θέμα: "Σταυρός, το καύχημα των Χριστιανών". [Σημειωτέον, την εν λόγω ομιλία μπορείτε να αναγνώσετε μετά το φωτορεπορτάζ που ακολουθεί].
     Το ψαλτήρι τίμησε δεόντως η Χορωδία του Ναού, υπό τον ιεροψάλτη κ. Βασίλειο Σούρμπη, ο δε Εφημέριος, Μ. Οικονόμος Πέτρος Μαρούδας, είχε φροντίσει να είναι όλα ευπρεπή και κατά τάξιν για την παραδοσιακή αυτή λειτουργική σύναξη της τοπικής Εκκλησίας!
































































ΣΤΑΥΡΟΣ, ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ομιλία του π. Παναγιώτη Καποδίστρια
(Ι. Ναός Αγίου Λαζάρου πόλεως Ζακύνθου, 11 Μαρτίου 2018)

*     *     *

«Προσκυνήσεως ημέρα, του τιμίου Σταυρού, δεύτε προς τούτον πάντες• της γαρ εγέρσεως Χριστού, τας αυγάς φωτοβολών, προτίθεται νυν».

Βρισκόμαστε ήδη στο μέσο της Μεγάλης Σαρακοστής. Αγωνιζόμαστε να ολοκληρώσουμε την πορεία προς το Πάσχα. Ασκούμαστε -κατά τις δυνάμεις του ο καθένας- στην προσευχή, τη νηστεία, την εγκράτεια, την ελεημοσύνη, με τον εναγώνιο πόθο, κατάλληλα προετοιμασμένοι, να συναντήσουμε τον Χριστό σε όλη του την δόξα, την ημέρα της Λαμπρής. Η προσπάθεια όμως αυτή είναι ιδιαίτερα επίπονη… Κινδυνεύουμε να ηττηθούμε από τον ίδιο τον εαυτό μας, να λιποτακτήσουμε από την προσπάθεια… Κλυδωνιζόμαστε ολοένα. «Ιδού τα τραύματα, τα έλκη, αι πυρώσεις… ο βίος νενέκρωται, το τέλος επί θύραις» (Μ. Κανών Ανδρέου Κρήτης). Μοιάζουμε μ’ εκείνους τους οδοιπόρους, οι οποίοι, πεζοπορώντας σε μονοπάτι δύσβατο και κινδυνεύοντας ν’ αποκάμουν εξαιτίας της ταλαιπωρίας, αναζητούν τον ίσκιο κάποιου δέντρου για να ξαποστάσουν και να πάρουν ανάσα για την περαιτέρω πορεία.

Γι’ αυτό ακριβώς ορθώνεται μπροστά μας κατά την Γ΄ Κυριακή των Νηστειών ο καταματωμένος Σταυρός του Χριστού. Είναι το ευσκιόφυλλο εκείνο δέντρο, που εξασθενημένους και ασθενικούς, θα μας υποστηρίξει στην άσκηση, διότι ανυψούμενος ανάμεσά μας προαναγγέλλει τη μόνη με διάρκεια Χαρά του κόσμου, ένα μυστήριο υπερουράνιο: Την από τους νεκρούς Ανάσταση του Χριστού και μαζί την δική μας ανάσταση. Μας βεβαιώνει ότι μετά τη σταυρική εμπειρία, την όποια δοκιμασία μας, θα λάβουμε οπωσδήποτε την εμπειρία της Ανάστασης, αρκεί να γίνουμε οι συνοδίτες του Μεγάλου Αθώου στην Οδύνη, συσταυρώνοντας επάνω στο ξύλο που θα Τον θανατώσει την παλαιότητα και φθαρτότητά μας.

Μέσα στη μουδιασμένη ατμόσφαιρα πένθους της Μεγάλης Σαρακοστής (πένθους και συντριβής για την πνευματική μικρότητα και το πέλαγος των παραπτωμάτων μας) η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως με το Τίμιο Ξύλο ανάμεσά μας καθίσταται γιορτή και πανηγύρι. Η «ασματογράφος φωνή»είναι σαφής: Την χαρακτηρίζει «Πανηγύρεως ημέραν». Και αλλού γράφει: «Σήμερον γίνεται χαρά, εν Ουρανώ και επί γης, ότι του Σταυρού το σημείον, Κόσμω εμφανίζεται», «Χορεύουσιν εν ευφροσύνη, Αγγέλων τάξεις σήμερον» και «Τη λύρα των ασμάτων χορεύοντες, αγαλλιασώμεθα, σήμερον λαοί τη του Σταυρού προσκυνήσει». Η ποιητική έξαρση του Υμνογράφου μάλιστα καλεί στο παράδοξο αυτό πανηγύρι και τα άλλα ξύλα του περιβάλλοντός μας, ώστε να συνδοξάσουν το Τίμιο Ξύλο: «Εν ύμνοις σκιρτάτω, πάντα τα ξύλα του δρυμού, το ομώνυμον ξύλον, του Σταυρού θεωρούμενα, κατασπαζόμενον σήμερον».

Από το ένα μέρος διαπιστώσαμε θλίψη και αγωνία. Από το άλλο, αγαλλίαση και πανηγυρικούς τόνους. Αυτά είναι τα παράδοξα της πνευματικότητάς μας! Από τη μια, ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, από την άλλη όμως, η ψυχή μας σκιρτά προσκυνώντας τον Σταυρό, διότι έχουμε πλέον πεισθεί ότι το Ξύλο αυτό έχει καταστεί «ο των πιστών στηριγμός… λιμήν σωτηρίας», «ζωής εργαστήριον». Είναι το μέσο που κατάργησε την καταδίκη, το όπλο που καταπάτησε τον θάνατο, η σκάλα που μας ανέβασε από τα γήινα στα ουράνια, από τ’ ανθρώπινα στα θεία. Είναι το κλειδί που άνοιξε για χάρη μας τις σφαλισμένες πύλες της αιωνιότητας.

Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, «ούτος των κειμένων ανάστασις, των εστώτων στήριγμα, ασθενών βακτηρία, ποιμαινομένων ράβδος, επιστρεφόντων χειραγωγία, προκοπτόντων τελείωσις, ψυχής σωτηρία και σώματος, πάντων των κακών αποτρόπαιον, πάντων των αγαθών πρόξενος, ξύλον της ζωής αιωνίου».

Αλλά και ο περί Σταυρού λόγος του αγίου Ανδρέου Κρήτης είναι ιδιαίτερα εύγλωττος και αξίζει να προσεχθεί: «Αφού Σταυρός, τα Ιουδαίων ήργησε, τα Ελλήνων απέβη, τα Χριστιανών ανέσχεν, ο αήρ ηγιάσθη, των επιβωμίων αιμάτων ηλευθερώμεθα, της αναιμάκτου λατρείας γεγεύμεθα• αφού Σταυρός, της δαιμονικής κνίσσης απηλλάγμεθα, της πνευματικής ευωδίας του κενωθέντος μύρου μετέσχομεν• αφού Σταυρός,, αι μυθικαί θεογονίαι εις φρούδον εχώρησαν• (…) της καθ’ ημάς θεογνωσίας το μυστήριον έγνωμεν• (…) την υπεράρχιον αρχήν, της προανάρχου αρχής προελθούσαν εμάθομεν (…) αφού Σταυρός, Αγγέλοις συμπολιτεύονται άνθρωποι, και αυτός ο ουρανός τοις επιγείοις βατός, και Θεός ανθρώποις χωρούμενός τε και συμφερόμενος».

Με τέτοια δεδομένα, γιατί λοιπόν να μη χαιρόμαστε; Εάν κατέχουμε οι Χριστιανοί τέτοιαν ακαταμάχητη ασπίδα στις ορατές και τις αόρατες μάχες μας, τέτοιον αποτελεσματικό κυματοθραύστη στις αλλεπάλληλες καταιγίδες του βίου, γιατί να περιπίπτουμε στον φόβο; Ποιος μπορεί στο εξής να μας εναντιωθεί; Ο Σταυρός είναι για εμάς ο θρίαμβος, το καύχημα, η ανάστασή μας.

Όλοι εμείς, ο καθένας καρφωμένος στον ιδιωτικό σταυρό του, πολυτραυματισμένοι από τα χαώδη προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας, ψυχορραγώντας από ακατάσχετη πνευματική αιμορραγία κι έχοντας ολοένα χάσει τον προσανατολισμό μας, καταφεύγουμε στη στοργική σκέπη του Σταυρού του Κυρίου Ιησού και το Τίμιο ετούτο Ξύλο γίνεται σανίδα σωτηρίας – σχεδία ελεητική, η οποία μάς οδηγεί στην ασφάλεια των Ουρανών. Γι’ αυτό και η Εκκλησία αγαλλόμενη μεγαλύνει τον Χριστό με τόσους δοξολογικούς και σταυροαναστάσιμους ύμνους, ωσάν αυτόν:«Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν».

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 2018 εις Παρισίους


Πρωί Κυριακής Γ΄ των Νηστειών, 11 Μαρτίου 2018, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου, προεξάρχοντος του οικείου Μητροπολίτου Σεβ. Γαλλίας κ. Εμμανουήλ. 




























Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 2018 στη Βουδαπέστη


Κυριακή Γ΄ των Νηστειών, 11 Μαρτίου 2018, στην Ορθόδοξη Ενορία Βουδαπέστης "Της του Θεού Σοφίας", όπου λειτούργησε ο Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου Παΐσιος Λαρεντζάκης, Πρωτοσύγκελος Ι. Μητροπόλεως Αυστρίας.