e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Η τεράστια ευθύνη του Μητροπολίτη Βολοκονάμσκ Ιλαρίωνα στο Ουκρανικό


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Η όποια αρνητική εξέλιξη για την Εκκλησία της Ρωσίας στο ζήτημα της Ουκρανίας έχει ονοματεπώνυμο: Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων. 
Οι χειρισμοί του αδέξιοι, το ολιγότερον. Οι δηλώσεις του εμπρηστικές, τουλάχιστον. 
Επέλεξε τον δρόμο των εξάλλων λόγων, αλλά όπως όλοι ξέρουμε –και το υπενθύμισε ο Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ– το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν απειλείται και δεν απειλεί.
«Φρονώ ότι για την πράξη του αυτή ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα φέρνει προσωπική ευθύνη ενώπιον του κριτηρίου του Θεού και της ιστορίας», δήλωσε πρόσφατα ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ. Μήπως θα πρέπει να αναλογιστεί κάτι ανάλογο για τον εαυτό του; 
Σε συνέντευξή του είπε επί λέξει: «Δυστυχώς, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δρα εντελώς διαφορετικά. Αποδεικνύεται ανίκανο να επιλύσει διαφορές, οι οποίες δημιουργούνται μεταξύ των Εκκλησιών (επί παραδείγματι, μεταξύ των Εκκλησιών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων). Και αντί να βοηθήσει τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες στην αντιμετώπιση των σχισμάτων που αναφύονται, αρχίζει το ίδιο να υποστηρίζει τις διαιρέσεις αυτές.» 
Μα ο ίδιος ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ γύρισε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες για να τις «ενημερώσει» σχετικά με το Ουκρανικό και το μόνο που πέτυχε ήταν την δρομολόγηση της Αυτοκεφαλίας στην τελική ευθεία. 
Για το ποιος έχει την ευθύνη για την διένεξη Αντιοχείας και Ιεροσολύμων με αφορμή το Κατάρ, ο Σεβ. Ιλαρίων μάλλον πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Τι έχει ωφεληθεί μέχρι τώρα η Αντιόχεια από την ακοινωνησία που επέβαλε στα Ιεροσόλυμα για την δικαιοδοσία στο Κατάρ; Τίποτα απολύτως! Αυτό πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τον Πρόεδρο του ΤΕΕΣ. 
Τώρα για το Ουκρανικό. 
Να θυμίσουμε στον Σεβ. Βολοκολάμσκ κάτι που φαίνεται πως ξέχασε (;). 
Τον Μάιο του 2014 ξεκίνησε για την Ουκρανία προκειμένου να συμμετάσχει στους εορτασμούς των 75ων γενεθλίων του Μητροπολίτη Ντνετρόπετροφσκ Ειρηναίου. Οι Ουκρανικές Αρχές τον σταμάτησαν στο αεροδρόμιο της πόλης και του έδωσαν γραπτή εντολή ότι απαγορεύεται να εισέλθει στη χώρα. Μετά από αυτή την εξέλιξη ο Μητροπολίτης Ντνετρόπετροφσκ μετέβη στο αεροδρόμιο, όπου και έλαβε από τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα το παράσημο του Αγίου Πρίγκιπα Δανιήλ και τα συγχαρητήρια του Πατριάρχη Μόσχας. 
Έχουμε 2018. Εκτίμησε, άραγε, σωστά ο Σεβ. Βολοκολάμσκ εκείνο το γεγονός; Πήρε το μήνυμα που θα έπρεπε, τόσο για την περίπτωσή του όσο και για την Ρωσική Εκκλησία που εκπροσωπούσε; 
Τον Ιούλιο του 2015 ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος από την Αγία Πετρούπολη όπου συνεδρίαζε η Ιερά Σύνοδος, εξέφρασε την ελπίδα ότι στο άμεσο μέλλον θα είναι σε θέση να επισκεφθεί εκ νέου την Ουκρανία, την οποία επισκέφθηκε μόνο μία φορά, το 2010, δηλ. λίγο μετά την εκλογή του. Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Εκκλησίας συνεχάρη τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο για τα ονομαστήρια του, εκφράζοντας την λύπη του που δεν παρέστη προσωπικά στο Κίεβο και, παράλληλα, την ελπίδα ότι «σύντομα θα προσευχηθούμε και πάλι μαζί στην Πετσέρσκαγια Λαύρα». 
Ο Πατριάρχης Μόσχας δεν ξαναπήγε στο Κίεβο, γιατί ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ δεν μπορούσε πλέον να οργανώσει μια τέτοια επίσκεψη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Πατριάρχης Μόσχας δεν κατόρθωσε να επισκεφθεί επισήμως τον Ουκρανίας Ονούφριο στην έδρα του, από τότε που εξελέγη (2014). Το γεγονός αυτό δεν προβλημάτισε τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα για το ποια είναι η πραγματική κατάσταση στην Ουκρανία για την Εκκλησία της Ρωσίας; 
Με αφορμή την επίσκεψη του Μόσχας Κυρίλλου στο Φανάρι στις 31-8-2018, έγραψε, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Λουδάρος σε πρόσφατο άρθρο του: «Πρώην συνεργάτης του Πατριάρχη Κύριλλου σε δημόσια ανάρτηση του στο facebook αναφέρει πως κατά τη διάρκεια της πτήσης από την Κωνσταντινούπολη στη Μόσχα, ο Πατριάρχης Κύριλλος είχε έντονο διάλογο με τον μητροπολίτη Ιλαρίωνα. Μάλιστα σύμφωνα με την ίδια πηγή ο Πατριάρχης ακούστηκε να λέει πως «επισκεφθήκατε όλον τον κόσμο και μας δώσατε διαβεβαιώσεις για την στήριξη τους, όμως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει άλλη άποψη». 
Από τα παραπάνω –άκρως ενδεικτικά– καθίσταται σαφές πως το για το Ουκρανικό ζήτημα είναι μεγάλη η ευθύνη του Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα. 
Δεν ξέρουμε τώρα τι θα του στοιχίσει αυτό. Ένα είναι σίγουρο: ΔΕΝ θα είναι ο επόμενος Πατριάρχης Μόσχας, αν και όπως το οραματιζόταν.

Ίδρυση Ενορίας Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας στο Τροντχάιμ της Νορβηγίας




















Τη δεύτερη ποιμαντορική του επίσκεψη, σε διάστημα ενός χρόνου, πραγματοποίησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπας στο Μπέργκεν της Νορβηγίας, το διήμερο 21 και 22 Σεπτεμβρίου 2018, με την ευκαιρία της πρώτης πανηγύρεως της ενορίας του Αγίου Ενδόξου Εθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης, η οποία ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 2017, προς εξυπηρέτηση των πνευματικών αναγκών των Ορθοδόξων αδελφών μας που ζουν στο Μπέργκεν και στην ευρύτερη περιοχή του Hordaland της Νορβηγίας.
     Ο Σεβασμιώτατος αφίχθη στο αεροδρόμιο του Μπέργκεν, την Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2018, όπου τον υπεδέχθη ο Παν. Αρχιμανδρίτης κ. Αλέξανδρος Λουκάτος, Εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Όσλο. Το βράδυ της ιδίας επισκέφθηκαν οικογένειες Ομογενών αδελφών μας, που διαμένουν στην ευρύτερη περιοχή.
     Το Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2018, τελέσθηκε η Θεία Λειτουργία στο Ναό του Επιφανέντος Χριστού, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Κλεόπα. Τον Σεβασμιώτατο υπεδέχθη ο Αιδ. Πρεσβύτερος κ. Dmytro Ostanin, Εφημέριος της Ρωσικής Ενορίας του Επιφανέντος Χριστού.
     Mετά το πέρας της λατρευτικής συνάξεως, ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε στο εκκλησίασμα καρδιακούς λόγους αναφορικά με την εορτή του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης, αναφερθείς στη συνέχεια στην πρωτοβουλία της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας να ιδρύσει την ομώνυμη ενορία στην περιοχή, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη συνεργασία μεταξύ των επισήμων ομογενειακών φορέων στην περιοχή και επαινώντας το ποιμαντικό έργο του π. Αλεξάνδρου, προς εξυπηρέτηση των πνευματικών των Ορθοδόξων αδελφών μας που ζουν εκεί. Ευχαρίστησε, επίσης, για την φιλοξενία και τον Ρώσο Κληρικό π. Δημήτριο Ostanin.
     Τους ύμνους έψαλαν ο κ. Χαράλαμπος Χαραλάμπους και η κ. Παρθενόπη Λάμπρου. Ακολούθησε γεύμα στην αίθουσα του ναού, προσφορά των ενοριτών.
     Μετά το πέρας της δεξίωσης ο Ποιμενάρχης είχε συνάντηση με τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της ενορίας, με τους κ.κ. Παρθενόπη Λάμπρου, Αγγελική Φουρνάρη, Βασίλειο Μπαλαντάνη, Ευθύμιο Γκρίζη και Μαρίνο Τσίρμπα, για θέματα που αφορούν την ενορία. 

Το ίδιο απόγευμα, ο Σεβασμιώτατος, συνοδευόμενος από τον π. Αλέξανδρο, αναχώρησε από το Μπέργκεν για το Τροντχάιμ της Νορβηγίας, για να ιδρύσει την Ενορίας του Οσίου Πατρός ημών Γερασίμου του νέου ασκητού του εν Κεφαλληνία, την επομένη, Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου 2018.
     Η ενορία του Τροντχάιμ αποτελεί την έκτη κατά σειρά ιδρυθείσα ενορία της Ιεράς Μητροπόλεως Σουηδίας, κατά την διαρρεύσασα τετραετία, ύστερα από αυτές του Αποστόλου Κλεόπα στο Κάλμαρ, των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μπορώς, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Γιένσεπινγκ της Σουηδίας, του Αγίου Νεκταρίου στο Σταβάνγκερ, του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης στο Μπέργκεν της Νορβηγίας, καθώς και του Ησυχαστηρίου του Αγίου Νικολάου στο Ρέττβικ της Σουηδίας. 

Το πρωί της Κυριακής, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσιο Stavne, το οποίο ευγενώς παραχωρήθηκε προς τούτο από την Λουθηρανική Εκκλησία της Νορβηγίας, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Κλεόπα, και με τη συμμετοχή του π. Αλεξάνδρου. 
     Mετά το πέρας της λατρευτικής συνάξεως, ο Σεβασμιώτατος ανακοίνωσε την ίδρυση της νέας ενορίας του Οσίου πατρός ημών Γερασίμου, πολιούχου και προστάτου της νήσου Κεφαλληνίας, προσέφερε την εικόνα του Οσίου και επέδωσε τα διοριστήρια στα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, στα οποία ευχήθηκε καλή επιτυχία και άνωθεν δύναμη στα νέα τους καθήκοντα.
     Στην ομιλία του, ο Επίσκοπος επεσήμανε τους λόγους οι οποίοι τον ενέπνευσαν να αφιερώσει τη νέα ενορία προς τιμήν του Αγίου, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ασκητικό φρόνημα του Οσίου, χάρισμα τα οποίο θα πρέπει να μιμηθεί ο κάθε χριστιανός στο πνευματικό αγώνα της κατά Χριστόν τελειώσεως και θεώσεως.
     Ο Ποιμενάρχης αναφέρθηκε, επίσης, στην προ διετίας επίσκεψή του στην Κεφαλλονιά, από όπου έλκει την καταγωγή του, από την πλευρά της μητέρας του, ως δισέγγονος του Εθνικού Ευεργέτη Ιωσήφ Μομφεράτου. 
     Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε την συγκίνησή του για την ίδρυση μιας ακόμα ενορίας, καθώς και για την παρουσία νέων ηλικιακά ανθρώπων, οι οποίοι μετέχουν στα εκκλησιαστικά δρώμενα της ενορίας τους και απαρτίζουν το νέο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο. 
     Επίσης συνεχάρη, όπως και στο Μπέργκεν, τους εκκλησιαζομένους, αρκετοί εκ των οποίων ταξιδεύουν ώρες με κάθε μεταφορικό μέσο, προκειμένου να έλθουν στις τελούμενες ακολουθίες. 
     Στη συνοδεία του Μητροπολίτη Κλεόπα στο Τροντχάιμ, ήταν και η κ. Κυριακή Παπαδοπούλου Samuelsen, Νομικώς Επιβλέπουσα του Μητροπολιτικού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Όσλο, η οποία έψαλε και τους ύμνους, μαζί με τον εκ Γαλλίας ορμώμενο κ. Maxime Lesage, τους οποίους ο επίσκοπος ευχαρίστησε. 
     Ο π. Αλέξανδρος, συγκινημένος, ευχαρίστησε τον Ποιμενάρχη της Σκανδιναυΐας, για τη δεύτερη επίσκεψή του στην περιοχή, υπογραμμίζοντας τη σπουδαιότητα της ίδρυσης της τρίτη ενορίας στη Νορβηγία.
     Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της νέας ενορίας αποτελούν οι κ.κ. Αικατερίνη Σκούρα-Ηλιοπούλου, Μαρία Ψαρρού, Ηλίας Μπιλάς, Ευάγγελος Καραγιάννης, Λουκάς-Σεβαστιανός Ρούσσος και Ανδρέας-Øyvind Hokstad, ο οποίος ασπάστηκε την Ορθοδοξία και ομιλεί άπταιστα την ελληνική. 
     Μετά την ευχαριστιακή σύναξη, ο Σεβασμιώτατος παρεκάθησε σε δεξίωση που προσεφέρθη στην αίθουσα Pirbadet κατά τη διάρκεια της οποίας ευχαρίστησε τη διοργανώτρια της, κ. Αικατερίνη Σκούρα, καθώς και τους παρευρισκόμενους, ενθαρρύνοντας τους, να διατηρήσουν με ζήλο το πνεύμα του εθελοντισμού που τους διακατέχει και να αυξήσουν τα δοθέντα τάλαντα.
     Το λόγο έλαβε, επίσης, η κ. Κυριακή Παπαδοπούλου Samuelsen, η οποία παρουσίασε τις δραστηριότητες και πρωτοβουλίες του Μητροπολιτικού Ναού Όσλο και παρότρυνε το νέο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο να κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση.
     Ακολούθησε γεύμα που παρέθεσαν τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της νέας ενορίας προς τιμήν του Σεβασμιωτάτου, ο οποίος ανεχώρησε το απόγευμα της ιδίας για την έδρα της επαρχίας του, στη Στοκχόλμη.

Το φωτογραφικό υλικό είναι προσφορά των: π. Αλέξανδρου Λουκάτου, π. Dmytro Ostanin, Δδος Νεκταρίας Καλούδη, κ. Παναγιώτου Τσίρου, κ. Λουκά – Σεβαστιανού Ρούσου και κ. Αντωνίου Παύλου.

Ευλογώντας την τίμια εργασία

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Α΄ Λουκά 
23 Σεπτεμβρίου 2018
(Λουκ. ε΄ 1-11) 


Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Μάταιος υπήρξε ο μόχθος των μαθητών. Όσο και αν προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να αλιεύσουν την επιθυμητή ποσότητα ψαριών. Όμως, με την ευλογία και την θεία εντολή του Κυρίου και, αφού για πολλοστή φορά έριξαν τα δίχτυα τους, οι κόποι τους ευοδώθηκαν και το μέγα θαύμα συνετελέσθη. Ήταν τόσο μεγάλη η ποσότητα των ψαριών, που κόντεψαν να σχιστούν τα δίχτυα και να βουλιάξουν τα πλοιάρια!
Ο Ιησούς Χριστός ουδέποτε παρουσιάζεται στα ιερά Ευαγγέλια αμέτοχος του καθημερινού μόχθου και της ζωής των ανθρώπων. Αντίθετα, πάντοτε συμπαραστέκεται και ευλογεί την τίμια εργασία.
Κάθε εργασία άτιμη και δίχως τον Χριστό, είναι βλαβερή, ανώφελη και άκαρπη, ενώ ο Κύριος καθιστά την τίμια εργασία ευεργετική και καρποφόρα τόσο για τον εργαζόμενο όσο και για τον κοινωνικό περίγυρο που την γεύεται.
Οι εργασίες, οι οποίες στηρίζονται στο ψεύδος, την απάτη, τον δόλο, την φαυλότητα και την αδικία οδηγούν στην καταστροφή. Μεγάλες μορφές της εκκλησιαστικής ιστορίας υπήρξαν χειρώνακτες (π.χ. οι Προφήτες, οι Πατριάρχες, ο Μωυσής, ο Δαυίδ, ο Παύλος και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας). Και αυτούς επέλεξε ο Θεός για να διδάξουν τον Λόγο Του στους ανθρώπους. Ειδικότερα, τους Αγίους Αποστόλους, τους οποίους μετέτρεψε σε «αλιείς ανθρώπων». Έκανε τους απλοϊκούς, αγράμματους, φοβισμένους αυτούς ανθρώπους αγέρωχους, ατρόμητους και πάνσοφους κήρυκες του ιερού Ευαγγελίου στα πέρατα της οικουμένης.
Ο Θεός, λοιπόν, από το λίγο και το μικρό φτιάχνει το μεγάλο και τό πολύ, ο δε μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η θερμή πίστη και η απόλυτη υπακοή στο θείο θέλημα. Γένοιτο!

Εκ Φαναρίου ειδήσεις 22ας Σεπτεμβρίου 2018

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 


Τό ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 21ης Σεπτεμβρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπέστρεψεν εἰς τήν Πόλιν ἐκ τοῦ ταξειδίου Του εἰς τό ἐξωτερικόν, ὑπαντηθείς ἐν τῷ ἀερολιμένι ὑπό τοῦ Ἐπιτρόπου Αὐτοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων κ. Ἀποστόλου καί τοῦ Πανοσιολ. Μ. Πρωτοσυγκέλλου κ. Ἀνδρέου. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τό ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου, 22ας ἰδίου, παρέστη συμπροσευχόμενος ἀπό τοῦ Ἱ. Βήματος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Κουμαριωτίσσης Νεοχωρίου, κατά τήν βάπτισιν τοῦ τέκνου τοῦ ζεύγους Καρόλου καί Λίλιας Ταρίνα, τελεσθεῖσαν ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναίου, Ἐπόπτου τῆς Περιφερείας Βοσπόρου. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 
-  Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Τρανουπόλεως κ. Γερμανόν, ἐπανακάμψαντα ἐκ τῆς ἐτησίας ἀδείας αὐτοῦ. 
- Tόν Ἐξοχ. κ. Irakli Koplatadze, Πρέσβυν τῆς Γεωργίας ἐν Ἀγκύρᾳ, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Irene Giviashvili καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Nodar Komakhidze, Συμβούλου τῆς Πρεσβείας. Ὁ κ. Πρέσβυς ἀπεχαιρέτισε τόν Πατριάρχην ἐπί τῇ ὁριστικῇ ἀναχωρήσει αὐτοῦ ἐκ Τουρκίας, κατόπιν μεταθέσεως εἰς Σλοβενίαν. 
-  Τόν Ἐντιμολ. κ. Ἐπαμεινώνδαν Πανταζόπουλον, Ἄρχοντα Ἀσηκρήτην, ἐξ Ἑλβετίας. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Γρηγόριον Γεωργιάδην, ἐκ Θεσσαλονίκης, μετά τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Ἐντιμ. κ. Γεωργίου, ἐξ Alanya. 

* * *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη: 
- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Γερασίμου, κατά τήν ἐνθρόνισιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρωνος, ἐν τῷ Ἱ. Καθεδρικῷ Ναῷ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Wellington, τό Σάββατον, 22αν Σεπτεμβρίου. 
- Ὑπό τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Ἐλαίας κ. Θεοδωρήτου, κατά τάς διοργανωθείσας ἐν τῇ Ἱερᾷ Νήσῳ Πάτμῳ πανηγυρικάς ἐκδηλώσεις, ἐπί τῷ πρώτῳ ἑορτασμῷ τῆς μνήμης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἀμφιλοχίου Μακρῆ, μεταξύ 17ης καί 20ῆς ἰδίου.

Ενθρονίστηκε στο Wellington ο νέος Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας Μύρων [φωτογραφίες + video]


Σήμερα, Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018, πραγματοποιήθηκε -δόξη και τιμή- στον Μητροπολιτικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Wellington στη Νέα Ζηλανδία, η ενθρόνιση του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρωνος. 

Τον νέο Μητροπολίτη προσφώνησε εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Γεράσιμος και εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού, του και προέδρου της Επισκοπικής Συνελεύσεως των κανονικών Επισκόπων Ωκεανίας, ο Επίσκοπος Δορυλαίου κ. Νίκανδρος. Εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου προσεφώνησε τον νέο Μητροπολίτη, με κρητική καταγωγή, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης Αρχιμανδρίτης π. Μεθόδιος. 

Εν συνεχεία εκφώνησε τoν ενθρονιστήριο λόγο του ο Μητροπολίτης Ν. Ζηλανδίας. 

Επακολούθησε εόρτιο γεύμα στην αίθουσα της Ελληνικής Κοινότητος Wellington.




























Έκκληση για την εξάλειψη των εκκλησιαστικών παρεξηγήσεων στο Ουκρανικό


Την Παρασκευή, 21η Σεπτεμβρίου 2018, ευρισκόμενος ο Μακ. Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.κ. Θεόδωρος Β΄ στην Πολωνία, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος και ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββας, υπέγραψαν κοινή έκκληση προς κάθε αρμόδιο από τον οποίο εξαρτάται η εξάλειψη των εκκλησιαστικών παρεξηγήσεων σχετικά με το θέμα της Ουκρανίας.



Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας: Από το 2008 στο 2018

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου | Φως Φαναρίου

Στα τέλη Ιουλίου του 2008 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος φθάνει στο Κίεβο της Ουκρανίας, ως επίσημος προσκεκλημένος του Προέδρου της χώρας Βίκτωρ Γιουσένκο, προκειμένου να προστή των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο των 1020 χρόνων από τον εκχριστιανισμό των Ρως.



Το κλίμα είναι σαφώς ψυχροπολεμικό. Η Εκκλησία της Ρωσίας, αλλά και άλλοι παρατηρητές, θεωρούν πως ο Πρόεδρος Γιουσένκο εφηύρε αυτή την επέτειο, προκειμένου να φέρει τον Οικουμενικό Πατριάρχη στο Κίεβο, αγνοώντας τον Ρωσίας Αλέξιο, με απώτερο σκοπό να αναγνωρίσει ο κ. Βαρθολομαίος τους σχισματικούς της Ουκρανίας και να ανοίξει επιτέλους ο δρόμος για τον απογαλακτισμό της από το Πατριαρχείο Μόσχας. Το όραμα είναι η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, αφού πλέον η Ουκρανία αποτελεί ανεξάρτητο κράτος και άρα πρέπει να αποτελέσει Αυτοκέφαλη Εκκλησία. Με αυτό το σκεπτικό άλλωστε δημιουργήθηκε και η σχισματική κατάσταση που επικρατεί μέχρι σήμερα εκεί, με τους Ορθοδόξους να είναι χωρισμένοι στα τρία: 
- Η κανονική Εκκλησία υπό τον μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Βλαδίμηρο (σήμερα υπό τον διάδοχό του Ονούφριο) που ανήκει εκκλησιαστικά στο Πατριαρχείο της Μόσχας και αναγνωρίζεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες. 
- Η μεγάλη σχισματική ομάδα η οποία τελεί υπό τον «πατριάρχη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας» Φιλάρετο και υπολογίζεται σε αρκετά εκατομμύρια πιστών και 
- μια τρίτη, μικρότερη, ομάδα ορθοδόξων που αποτελούν την αυτοαποκαλούμενη «Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξο Εκκλησία» με επικεφαλής τον «πατριάρχη» Μεθόδιο (σήμερα υπό τον διάδοχό του Μακάριο) και κυρίως είναι συγκεντρωμένοι στη Δυτική Ουκρανία. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, θα μπορούσε να ενσαρκώσει την ελπίδα για ενότητα στην Ουκρανία, αφού οι σχισματικοί βλέπουν με συμπάθεια το Φανάρι, ενώ αποστρέφονται την Μόσχα. 
Το κλίμα, λοιπόν, των τελευταίων ημερών του Ιουλίου του 2008 ήταν θερμό, αφού κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, με τον Οικουμενικό Πατριάρχη να “αλωνίζει” στο Κίεβο, και τον μακαριστό πλέον Μόσχας Αλέξιο να μετράει τα δεδομένα για να κινηθεί αναλόγως. 
Τελικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έκανε τίποτε απ' αυτά που περίμεναν οι Ρώσοι. Όχι μόνο δεν αναγνώρισε τους σχισματικούς αλλά ούτε καν συναντήθηκε μαζί τους. Ταυτόχρονα κάλεσε δημοσίως τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο να έλθει στο Κίεβο να συλλειτουργήσουν στο λόφο του Αγίου Βλαδιμήρου, όπερ και εγένετο.
Η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στο Κίεβο το 2008 είχε ως αποτέλεσμα την ...βελτίωση των σχέσεων Φαναρίου και Μόσχας, με αποτέλεσμα ο Πατριάρχης Αλέξιος να πάει στην Σύναξη των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών τον επόμενο Οκτώβριο που συνεκάλεσε στο Φανάρι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και αυτή ήταν και η τελευταία συνάντηση των δύο ανδρών, αφού ο Ρωσίας Αλέξιος λίγο μετά εξεδήμησε προς Κύριον. 

Πέντε χρόνια μετά...







Πέντε χρόνια μετά ο Γιουσένκο δεν είναι Πρόεδρος της Ουκρανίας. Και βέβαια ουδείς διανοείται στη χώρα να εορτάσει τα 1025 χρόνια από τον εκχριστιανισμό των Ρως. Το σκέφθηκε όμως ο νέος Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος. 
Σε μια εποχή που η Ρωσική Εκκλησία είναι ο δεξιός βραχίονας του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, που επεκτείνει την κυριαρχία της ανά τον κόσμο κτίζοντας 2-3 ναούς την ημέρα, που επιδιώκει ό,τι καλύτερο γι΄ αυτήν μέσα στον Ορθόδοξο κόσμο, ο Πατριάρχης Κύριλλος, «επόμενος τοις ίχνεσι» Γιουσένκο, επινόησε την επέτειο των 1025 χρόνων.
Αν τα 1020 χρόνια στήθηκαν στην κατεύθυνση της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, τα 1025 χρόνια οργανώθηκαν για να επιβεβαιωθεί πανηγυρικά η κυριαρχία της Ρωσικής Εκκλησίας όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά και στην Λευκορωσία. Άλλωστε το είπε επίσημα ο Πατριάρχης Κύριλλος: «Μέσω των εορτασμών γίνεται ορατή αυτή η σχέση μεταξύ των εποχών και ισχύει για όλη την ιστορική Ρωσία, καλύπτοντας τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και την Ουκρανία και λοιπές χώρες, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας έχει την παρουσία της...». 
Ο Πατριάρχης Κύριλλος φρόντισε να συσπειρώσει και την πολιτική ηγεσία των κρατών αυτών γύρω του, και να εξασφαλίσει την παρουσία του Ρώσου Προέδρου Πούτιν στην Ουκρανία, στο συλλείτουργο των Ορθοδόξων Προκαθημένων, οπότε η κυριαρχία του μοιάζει αδιαφιλονίκητη.
Επίσης, τέτοιοι είδους εορτασμοί χωρίς ...λείψανο δεν νοούνται. Οπότε επελέγη ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέου από την Πάτρα –τον Πρωτόκλητο ευλαβούνται ιδιαιτέρως οι Ρώσοι- για να στηρίξει την γιγαντιαία διοργάνωση. Άρα, οι πιστοί και να μην είχαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στην φιέστα των 1025 ετών, έλαβαν μέρος προκειμένου να προσκυνήσουν τον Σταυρό του Μαρτυρίου του Αποστόλου. Και όπως ήταν φυσικό, ο Σταυρός ταξίδεψε και στις τρεις χώρες όπου έπρεπε να επιβεβαιωθεί με κάθε τρόπο η κυριαρχία και η δύναμη της Εκκλησίας της Ρωσίας σ’ αυτές.
Για τα 1020 χρόνια το 2008, δεν υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση από πλευράς Προκαθημένων, λόγω του τεταμένου κλίματος. Προσήλθαν και πλαισίωσαν τον Οικουμενικό Πατριάρχη οι Αρχιεπίσκοποι Αθηνών Ιερώνυμος και Αλβανίας Αναστάσιος. Αυτοί ακριβώς που έλειπαν από τους εορτασμούς των 1025 ετών. Μάλιστα, ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Αλβανίας δεν υπέγραψε το κοινό ανακοινωθέν των Προκαθημένων και των Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, που εξεδόθη επί τη συνάξει επτά - και του Ρωσίας οκτώ - Προκαθημένων. 
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που εκπροσωπήθηκε στους εορτασμούς από αντιπροσωπεία υπό τον Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ, επίσης δεν υπέγραψε, φυσικά, το κοινό ανακοινωθέν που αφορούσε στους διωκόμενους χριστιανούς της Μέσης Ανατολής και της γης γενικότερα, θέμα που δεν είχε σχέση με τους εορτασμούς, οι οποίοι ήταν τελικά η αφορμή για μια «συσπείρωση» της Ορθοδοξίας περί τον Μόσχας. 
Στην επέτειο των 1020 ετών δεν υπήρξε κανένα ανακοινωθέν, παρά μόνο δηλώσεις καταλλαγής και συνεννόησης τόσο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη όσο και από τον μακαριστό Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο. 
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επί τη επετείω των 1025 ετών απηύθυνε μήνυμα προς τον Ουκρανικό λαόήτοι προς πάντας: Κανονικούς και σχισματικούς. Μήνυμα προτρεπτικό για ενότητα και άρση των διαιρέσεων. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια του μπροστά στο ουκρανικό σχίσμα, το οποίο λαμβάνει πλέον μεγάλες διαστάσεις, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι οι εκκλήσεις των Ουκρανών πολιτικών είναι αλλεπάλληλες προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. 
Αξίζει, τέλος, να σημειώσουμε ότι την επέτειο των 1025 ετών γιόρτασαν πανηγυρικά και οι σχισματικοί της Ουκρανίας, μη θέλοντας, έτσι, να αφήσουν ανενόχλητο τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο να κανονίζει τα της χώρας τους, αλλά και για να δώσουν το δικό τους ηχηρό "παρών".

Δέκα χρόνια μετά...

Δέκα χρόνια μετά, στα τέλη του περασμένου Ιουλίου (2018), γιορτάστηκε η επέτειος των 1030 χρόνων από την μεταστροφή στον Χριστιανισμό των Ρως, με Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στην πλατεία του Καθεδρικού Ναού του Κρεμλίνου, προεξάρχοντος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας Θεοδώρου Β', συλλειτουργούντος του Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου και παρουσία του Ρώσου Πρόεδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αυτή τη φορά δεν έγινε μετάβαση στο Κίεβο. Φαίνεται πως δεν ήταν τόσο εύκολη υπόθεση, αφού έχει διαρρεύσει πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο κινείται προς την κατεύθυνση χορήγησης Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία και το κλίμα είναι διαφορετικό... Γι' αυτό, άλλωστε, και η δήλωση του Μόσχας: «Το Πατριαρχείο της Μόσχας δεν θα δεχτεί ποτέ την ιδέα της ανεξαρτησίας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Η επιβεβαίωση ήλθε ένα μήνα μετά (31-8-2018), καθώς ο Πατριάρχης Μόσχας έφυγε από την ολιγόωρη επίσκεψή του στο Φανάρι, με ειλημμένη την απόφαση του Φαναρίου να παραχωρήσει την Αυτοκεφαλία.
Η Μόσχα παύει την μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχου και προχωρά σε μέτρα διακοπής της κοινωνίας με το Φανάρι. 
Άραγε, μετά την Αυτοκεφαλία πώς θα γιορτάζει η Μόσχα των εκχριστιανισμό των Ρως στο Κίεβο; 

Αναζητώντας τον χαμένο ποιμαντικό χρόνο μας

ἤ, Ὅταν ἡ ἐξομολόγηση μετατραπεῖ σὲ μονολόγου περιπέτεια

Γράφει ὁ π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ 


Δὲν εἶναι ἀλήθεια λίγες οἱ φορὲς ποὺ ὁ πνευματικὸς ἔρχεται σὲ δυσκολία νὰ μπορέσει νὰ σταματήσει τὴν ἀκατάσχετη φλυαρία κάποιων -κυρίως γυναικῶν- ποὺ θεωροῦν ὅτι στὴν ἐξομολόγηση μποροῦν νὰ μιλᾶνε συνεχῶς, δίχως ν᾿ ἀφήνουν κάποιο περιθώριο στὸν ἀκροατή τους νὰ ἔχει γνὠμη ἐπὶ τῶν λεγομένων. Δηλαδή, νὰ μπορεῖ νὰ ρωτήσει κάτι ποὺ δὲν τὸ πολυκατάλαβε ἤ τὸ εἶδε ὅτι εἶναι πολὺ μπερδεμένο. Ἔτσι, ἡ ἐξομολόγηση γίνεται -δίχως νὰ τὸ ἐπιδιώνει ὁ πνευματικὸς αὐτό- μιὰ ἀνούσια περιπέτεια, στὴν ὁποία ὁ ἐξομολόγος εἰσέρχεται ἀγανακτισμένος κάποτε. Γιατί; Μὰ ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει τὸ κριτήριο τῆς διακρίσεως ἀπὸ μέρους τοῦ ἐξομολογουμένου, ποὺ νομίζει ὅτι μόνον αὐτὸς μπορεῖ νὰ ὁμιλεῖ καὶ νὰ ἀποφαίνεται, γιατὶ ὁ σκοπός του εἶναι ἀσφαλῶς καθορισμένος ἐκ τῶν προτέρων: Τὸ νὰ αὐτοδικαιωθεῖ,  δηλαδή, ρίχνοντας ὅλους τοὺς λίθους τῶν ἀναθεμάτων στοὺς ἄλλους, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Γιὰ τὸν ὁποῖο ὅμως μπορεῖ νὰ πεῖ, μετ᾿ ἐμφάσεως μάλιστα, ὅτι στὸ ἐξομολογητήριο εἰσῆλθε, ὄχι γιὰ τὴν ἄφεση τῶν δικῶν της ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ γιατὶ φορτώνεται τὶς ἁμαρτίες ποὺ οἱ ἄλλοι τοῦ προσθέτουν, τὸν ἀναγκάζουν νὰ κάνει ἤ νὰ δεχτεῖ.  «Δὲν τὸ ἤθελα νὰ τὸ πῶ αὐτό ( π. χ. νὰ κατηγορήσω, νὰ βάλω λόγια κ.λ.π.), μὲ ἀνάγκασαν». Φράσεις στερεότυπες, ὡστόσο αὐτοαπαλλακτικές. Ἔτσι, μὲ κριτήριο ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀμυνθεῖ, γιὰ νὰ σώσει τὴν ὑπόληψή του, καταφεύγει σ᾿ αὐτὲς τὶς πρακτικές. Κι ὅλ᾿ αὐτά, σημειωθήτω, ἀναφέρονται στὸν πνευματικὸ μὲ μιὰ ἄνεση καὶ πολυλογία, μὲ σκοπὸ νὰ κατορθώσει νὰ ἐπιβληθεῖ στὸν ἐξομολόγο μὲ τὴν συνεχῆ καὶ ἐντυπωσιακὴ πολυλογία.   

Εἶναι, τὸ ξέρω, ἄπειρες αὐτὲς οἱ περιπτώσεις ποὺ συναντᾶμε. Κι εἶναι ἀσφαλῶς περιπτώσεις ποὺ πραγματικὰ μᾶς ταλαιπωροῦν, ὅταν μάλιστα ἔχουμε ἔξω κι ἄλλες ψυχὲς,  ποὺ περιμένουν τὴ σειρά τους νὰ προσέλθουν στὸ Μυστήριο αὐτό. Κι ὁ χρόνος ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ πιέζει...

Ἀλήθεια, πόσοι ἀπὸ μᾶς κάτι τέτοιες στιγμὲς δὲν κοιτάζουμε νὰ ὑψώσουμε κάποιο ἀνάχωμα, ὥστε νὰ σταματήσει κάπου αὐτὴ ἡ ἀνούσια πολυλογία. Ποὺ τὴ θεωροῦμε ἀσφαλῶς ἀπώλεια πολύτιμου ποιμαντικοῦ χρόνου, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν βγάζει; Κι ἀγανακτοῦμε, μάλιστα, γι᾿ αὐτό, ἀγχωνόμαστε καὶ στεναχωριόμαστε πολύ.

Κι ὅμως στὴν ἄλλη της ὄψη αὐτὴ ἡ περιπέτεια κάτι ἔχει νὰ δείξει, κυρίως σὲ μᾶς τοὺς πνευματικούς. Τὸ τὶ εἶναι αὐτὸ θὰ φανεῖ, ὄχι ἐκείνη τὴ στιγμή, ἐκεῖνες τὶς ὧρες ποὺ ἀσφαλῶς εἶναι πασπαλισμένες ὑπερένταση καὶ κάποιο ἄγχος. Καὶ δικαίως μάλιστα, ἀφοῦ ἡ κάθε ψυχὴ ποὺ θὰ παρουσιαστεῖ ἔχει τοὺς δικούς της κώδικες καὶ κανόνες, κι αὐτὰ πρέπει νὰ τὰ σέβεται ὁ διακριτικὸς πνευματικός, ἀλλιῶς οἱ ψυχὲς αὐτὲς θὰ κλειδώσουν μιὰ γιὰ πάντα καὶ ἔτσι θὰ παραμείνουν. Κι ὑπεύθυνοι θὰ εἴμαστε ἐμεῖς γι᾿ αὐτό. Βλέπεις, δὲν εἰπώθηκε τυχαῖα ὅτι ἡ πνευματικὴ πατρότητα εἶναι «τέχνη τεχνῶν». 

Γι᾿ αὐτὸ καὶ οἱ τραγικές (κάποτε πολὺ τραγικές, ὄντως) αὐτὲς περιπτώσεις,  πρέπει νὰ φροντίζουμε νὰ τὶς προσέχουμε, ὅσο βαρετὲς καὶ ἀνούσιες κι ἄν εἶναι. Γιατὶ μέσα βαθιά, στὸν πυρήνα τους, κρύβουν τὸ ζητούμενο: τὴν εἰρήνευση τῆς ψυχῆς καὶ τὸ δέσιμο τοῦ σχοινιοῦ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοναδική ἀναζήτηση, πού, δυστυχῶς, χάνεται σὲ μονοπάτια μάταιου φαρισαϊσμοῦ, ἀθεμελίωτης αὐτοδικαίωσης καί ἄκαρπης προσπάθειας γιὰ ἐντυπωσιασμό. 

Καὶ τὸ κυριώτερο, κανένας ποιμαντικὸς χρόνος δὲν πάει χαμένος, γιατὶ ἁπλούστατα, ὅταν αὐτὸς συντελεῖται καὶ ἀναλώνεται μέσα στὰ πλαίσια τῆς ἱεραποστολικῆς μας μαρτυρίας καὶ διακονίας, τότε εἶναι χρόνος προσευχῆς, λατρείας καὶ διδαχῆς - ἔστω καὶ μὲ τὶς μετ᾿ ἐμποδίων παρουσίες κάποιων, ποὺ, ὅμως,  γιὰ νὰ προσέλθουν στὸ ἐξομολογητήριο κάτι γυρεύουν... Τό δικό τους χαμένο κέντρο ἤ μήπως τὴ δικιά μας ὑπομονή, ἀντοχὴ καὶ φιλία, ποὺ ἀσφαλῶς ὁ κόσμος δὲν τοὺς ἔδωσε...

Ἄλλωστε δὲν μᾶς δόθηκε ἔτσι ἁπλᾶ ἡ ἐντολὴ «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς». Γιατὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἔρευνα τῶν γραφῶν ὁ κάθε ποιμένας καλεῖται νὰ ἐρευνήσει καὶ τὶς ψυχὲς τῶν ὅσων ποιμαίνει. Μὲ διάκριση, ὑπομονή, ἀγωνία, φιλανθρωπία καὶ πάνω ἀπ᾿ ὅλα μὲ ἀγάπη. Ἤ μήπως δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ ἀποστολή μας.

Ἄς τὸ ψάξουμε, λοιπόν...

π. κ. ν. κ.