e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Ο πανηγυρικός Εσπερινός προς τιμήν του Αγίου Γερασίμου από την Κεφαλληνία [live, Ionian TV]


Απόψε, 19 Οκτωβρίου 2018, στην πανηγυρίζουσα Μονή του Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας



Σταθερή ανάκαμψη της υγείας του Αρχιεπισκόπου Κύπρου μετά την επιτυχή εγχείριση (16.10.2018), στο Λονδίνο

Ο Μακ. Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος εισήχθη στην  Κλινική The London Clinic στις 16 Οκτωβρίου 2018 υπό τη φροντίδα του καθηγητή Long Jiao και του καθηγητή Πάρη Τέκκη. Έχει υποβληθεί σε επιτυχή 3ωρη ρομποτικά υποβοηθούμενη αριστερή ηπατεκτομή και τμηματεκτομή στο δεξιό λοβό του ήπατος (μεταστεκτομή) δύο μικρών μεταστάσεων. Επιτόπια εύκαμπτη σιγμοειδοσκόπηση κατέδειξε ένα μικρό πολύποδα πάνω από την αναστόμωση ο οποίος αφαιρέθηκε. Η επέμβαση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία.
Η μετεγχειρητική πορεία της υγείας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου εξελίσσεται ομαλά.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος, μετά την επέμβαση ανάκαμψε, διατηρεί καλή διάθεση και αισθάνεται πολύ καλά. Αφού παρέμεινε για 48 ώρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της  Κλινικής The London Clinic, όπως ήταν προγραμματισμένο, ακολούθως επέστρεψε στο δωμάτιο νοσηλείας το απόγευμα της Πέμπτης 18 Οκτωβρίου 2018, και αναμένεται σταθερή ανάκαμψη κατά τις επόμενες ημέρες.
Του ευχόμαστε ό,τι καλύτερο παρά Θεώ. Να επιστρέψει σύντομα στην πατρίδα για να συνεχίσει την Πρωθιεραρχική του διακονία επ' αγαθώ του Κυπριακού λαού.
Θα ακολουθήσει περαιτέρω έκθεση.
Από το Γραφείο Ενημερώσεως και Επικοινωνίας της Εκκλησίας της Κύπρου

Το αποκλειστικό προνόμιο του Οικουμενικού Θρόνου για τις επίδικες διαφορές

Τοῦ Ἐπισκόπου Ἀβύδου κ. Κυρίλλου


Ἡ Ἔκκλητος πρός τήν πρωτόθρονο Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀφορᾶ τό προνόμιο τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀσχολεῖται, νά κρίνει καί νά ἐπιλύει, αὐτός καί μόνον αὐτός, ἐπίδικες διαφορές σέ θέματα πού ἀναφύονται ἔξω ἀπό τά ὅρια τῆς δικῆς του ἐδαφικῆς δικαιοδοσίας. Τό προνόμιο αὐτό θεμελιώνεται στούς Ἱερούς Κανόνες, ἀλλά καί στή δισχιλιετή κανονική μας παράδοση, ἡ ὁποία ἀδιαμφισβήτητα ἐπιβεβαιώνει καί ἑρμηνεύει αὐθεντικά τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Μαρτυρεῖται ἐπιπλέον καί ἀπό κείμενα τῆς πολιτικῆς νομοθεσίας καί ἀπό περιωνύμους ἑρμηνευτές καί σχολιαστές τῶν Ἱερῶν κανόνων. Ἐκτός ὅμως ὅλων τούτων καταδεικνύεται ἀδιαμφισβήτητα καί διαχρονικά ἀπό τήν κανονική πράξη, ὅπως αὐτή παραδίδεται στίς πηγές. Ἡ διαχρονική μαρτυρία τῆς κανονικῆς πράξεως καθιστᾶ τό προνόμιο τῆς Ἐκκλήτου ἀδιαμφισβήτητο.

Εἶναι γνωστό, ὅτι ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος1 στόν 6ο καί στόν 7ο κανόνα της ξεχώρισε ἀπό ὅλους τούς ἐκκλησιαστικούς θρόνους, τούς θρόνους τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Ἀντιόχειας, τῆς Ρώμης καί τῶν Ἱεροσολύμων καί τούς ἀπέδωσε τά πρεσβεῖα, ἀναγνωρίζοντας τήν πνευματική τους ἀκτινοβολία καί θεωρώντας αὐτούς αὐθεντικούς φορεῖς τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως. Τό ἴδιο ἔπραξε στή συνέχεια καί ἡ Β΄ Οἰκουμενική Σύνοδος2 μέ τόν 3ο κανόνα της γιά τό Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τά πρεσβεῖα αὐτά δέν ἦταν ἁπλᾶ μιά ἀπόδοση τιμῆς, ἀλλά ἦταν συνδεδεμένα μέ τήν ἄσκηση ἐξουσίας – δικαιοδοσίας σέ συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές πού καθορίστηκαν μέ ἀκρίβεια στή διάρκεια τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Δ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος ἔπραξε ὅμως καί κάτι ἄλλο πολύ σημαντικό: Ἀπέδωσε στό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἴσα πρεσβεῖα3 μέ αὐτά τοῦ θρόνου τῆς Ρώμης. Ὁ θρόνος τῆς Ρώμης ὑπερεῖχε τῶν ἄλλων θρόνων, γιατί μέ βάση τούς κανόνες 3, 4, 5 τῆς Συνόδου στή Σαρδική4 εἶχε τό δικαίωμα νά δέχεται Ἐκκλήτους γιά διαφορές πού ἀνέκυπταν ἔξω ἀπό τή δική του γεωγραφική δικαιοδοσία. Μέ τόν 28ο κανόνα τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁ θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως αὐτονόητα ἀπέκτησε ἕνα ἀνάλογο προνόμιο. Ἐκτός ὅμως τούτου τό προνόμιο αὐτό εἶχε μέ σαφήνεια ἀποδοθεῖ στό Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέ τούς κανόνες 9 καί 17 τῆς Συνόδου στή Χαλκηδόνα5. Ἡ εὐχέρεια σκησης Ἐκκλήτου εἴτε στή Ρώμη εἴτε στήν Κωνσταντινούπολη ἴσχυσε μέχρι τόν 9ο αἰῶνα, εἰδικώτερα μέχρι τή Σύνοδο τοῦ 879/80 ἐπί Ἰ. Φωτίου6 μέ τό ὁποῖο ὁ θρόνος τῆς Ρώμης κατέστη ἁρμόδιος μόνο γιά ὑποθέσεις πού ἀναφύονταν στήν Δύση, ἐνῶ ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ἁρμόδιος γιά διαφορές ἀναφυόμενες στήν Ἀνατολή.

Ἐνῶ ὁ Ζωναρᾶς7 μιλώντας γιά τά πρεσβεῖα κάνει λόγο γιά τά «πρωτεῖα ἤ τό ἐξαίρετον», ὁ Βαλσαμών8 ἑρμηνεύοντας τόν 5ο κανόνα τῆς Σαρδικῆς τονίζει, ὅτι δικαίωμα ἀποδοχῆς Ἐκκλήτου δέν εἶχε μόνον ὁ Ρώμης, ἀλλά καί ὁ Κωνσταντινουπόλεως. Ὁ Ἀριστηνός9 κάνει λόγο γιά ἕνα ἀποκλειστικό προνόμιο τοῦ Κωνσταντινουπόλεως πού δέν ἐδόθη σέ κανένα ἄλλο Πατριάρχη, ὥστε νά ἐκδικάζει ὑποθέσεις – διαφορές ἀναφυόμενες σέ ἄλλα Πατριαρχεῖα. Ὁ Ζωναρᾶς10 στό σχόλιο του στό 17ο κανόνα τῆς Χαλκηδόνας ἐπισημαίνει, ὅτι Μητροπολίτης ἄλλης δικαιοδοσίας δέ θά μποροῦσε νά ὑπαχθεῖ χωρίς τή θέλησή του στή δικαστική δικαιοδοσία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτό αὐτονόητα σημαίνει ἀσφαλῶς, ὅτι θά μποροῦσε νά ὑπαχθεῖ στήν κρίση τοῦ Κωνσταντινουπόλεως, ἐάν τό ἐπιθυμοῦσε. Αὐτό ἄλλωστε καταδεικνύει καί ἡ κανονική πρακτική.

Ἐκτός ἀπό τά κείμενα τῶν βυζαντινῶν κανονολόγων ἀξίζει νά μνημονευθοῦν καί τά ἑξῆς κείμενα:

Ἡ ἐπαναγωγή τοῦ Νόμου11 (9ος αἰ.) ρητῶς ἀναγνωρίζει τό δικαίωμα τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀποδέχεται Ἐκκλήτους.

Τό ἴδιο πράττει καί ὁ Ματθαῖος Βλάσταρης12 (14ος αἰ.) στό περισπούδαστο ἔργο του «Σύνταγμα κατά Στοιχεῖον».

Ἡ Συνοδική Ἐπιστολή13 τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ ἔτους 1848. Οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς δέν θεμελιώνουν μόνο τό προνόμιο ἀποδοχῆς ἐκκλήτου στό γεγονός, ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ὑπῆρξε ἕδρα αὐτοκρατορική, ἀλλά καί στό συνοδικό της «Πρεσβεῖον», δηλ. στό Πρωτεῖο της.

Πέρα ἀπό τήν ἀνωτέρω συνοπτική καταγραφή τοῦ προνομίου τοῦ θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἀποδέχεται Ἐκκλήτους ἀπό ἐπίσημα κείμενα καί ἑρμηνευτές τῶν Κανόνων, ἡ διαχρονική κανονική πρακτική μαρτυρεῖ καί ἐπιβεβαιώνει ἀδιάψευστα τό ἴδιο, ἀκόμα καί ὡς ἐθιμική πρακτική πρίν ἀπό τή Χαλκηδόνα (451).

Ἐνδεικτικά παραδείγματα:

Τό 394 κρίνεται στήν Κωνσταντινούπολη ἡ καθαίρεση τοῦ Ἐπισκόπου Βόστρων Βαγαδίου ὑπαγομένου στή δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας παρόντων καί τῶν Πατριαρχῶν Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων14.

Ὁ Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως (434-446) κρίνει ὡς κανονική τήν ἐκλογή τοῦ Ἀλεξάνδρου ὡς ἐπισκόπου Ἀνταράδου15. Ἡ ὑπόθεση εἶχε προσαχθεῖ στό Θρόνο Κωνσταντινουπόλεως ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἀλέξανδρο.

Ὁ Νομοκάνων τοῦ Ἱ. Φωτίου 9ος αἰ. ἀναγνωρίζει τήν Κωνσταντινούπολη ὡς κεφαλή ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀνατολῆς16.

Ὁ Πατριάρχης Λουκᾶς Χρυσοβεργῆς (1157-1170) ἀκυρώνει τήν καθαίρεση στήν Κύπρο τοῦ Ἐπισκόπου Ἀμαθοῦντος πού κατέφυγε στήν Κωνσταντινούπολη17.

Ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κάλλιστος Α΄ (1355) ἐπισημαίνει στόν Ἀρχιεπίσκοπο Τυρνόβου τό δικαίωμα τοῦ Κωνσταντινουπόλεως νά κρίνει ὑποθέσεις ἄλλων Πατριαρχείων18.

Τό ἴδιο πράττει καί ὁ Πατριάρχης Κάλλιστος (1356) σέ ἐπιστολή του πρός τόν Ἀντιοχείας ἐπικαλούμενος τούς ἱερούς Κανόνες19.

Ὁ Πατριάρχης Νεῖλος (1382) σέ ἐπιστολή του20 πρός τόν Θεσσαλονίκης ἐπικαλεῖται τόν 9ο καί 7ο κανόνα τῆς Χαλκηδόνας.

Στή Σύνοδο τοῦ 1663 ἐπί Πατριάρχου Διονυσίου τοῦ Γ΄ οἱ Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καί Ἱεροσολύμων συνομολογοῦν τό δικαίωμα τοῦ Κωνσταντινουπόλεως νά δέχεται Ἐκκλήτους21.

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Διονύσιος (1672) καθαιρεῖ τόν Ἀντιοχείας Κύριλλο μετά ἀπό αἴτημα Μητροπολιτῶν τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας22.

Ὁ ἴδιος Πατριάρχης ἀθωώνει τόν ὑπόδικο Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου Νικηφόρο μετά τήν ἀπολογία του ἐνώπιον τοῦ «Οἰκουμενικοῦ κριτηρίου», δηλ. τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως23.

Ὁ Πατριάρχης Παΐσιος Β΄ ἐπικυρώνει τήν καθαίρεση24 τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου Γερασίμου κατόπιν αἰτήματος καί παρόντος τοῦ Ἀντιοχείας Σιλβέστρου (1746).

Σειρά Πατριαρχῶν τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ 18ου αἰώνα καταδικάζουν μετά ἀπό προσφυγή Πατριαρχῶν τῶν Ἱεροσολύμων τήν προσπάθεια ἀρχιεπισκόπων τῆς Ἱ. Μονῆς Σινᾶ νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν κανονική καί πνευματική ἐποπτεία τοῦ θρόνου τῶν Ἱεροσολύμων25.

Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Ἄνθιμος (1872) κατόπιν αἰτήματος τῆς ἁγιοταφικῆς ἀδελφότητος ἐπικυρώνει τήν ἔκπτωση26 τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Κυρίλλου ἀπό τό θρόνο. 

Ὅταν τό Πατριαρχεῖο Μόσχας παρεχώρησε αὐτοκεφαλία στήν Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας (1949), ἐνῶ τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶχε ἤδη παραχωρήσει σ’ αὐτήν τήν αὐτοκεφαλία (1924), ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἐπισημαίνει μέ ἐπιστολή27 του στόν Πατριάρχη Μόσχας, ὅτι ἀποτελεῖ ἀποκλειστικό προνόμιο τοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως νά ἐπιλαμβάνεται θεμάτων ἔξω ἀπό τή δική του δικαιοδοσία. Ἔκφραση αὐτοῦ τοῦ προνομίου εἶναι ἡ ἀπόδοση τῆς αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας (καί ἀργότερα, τό 1990, στήν Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας).

Ὁ Πατριάρχης Μάξιμος τῆς Βουλγαρίας ἀπευθύνθηκε28 στόν Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖο ἐξ αἰτίας σχίσματος πού εἶχε δημιουργηθεῖ τότε στή Βουλγαρία. Συνεκλήθη ὑπό τήν προεδρεία τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου Μείζων Σύνοδος στη Σόφια γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος.

Ὅταν ἡ Σύνοδος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων ἐκήρυξε ἔκπτωτο τόν Πατριάρχη Εἰρηναῖο (2005), ἡ ἁγιοταφική ἀδελφότητα ζήτησε ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη τήν ἐπικύρωση τῆς ἀπόφασης ἀπό τό θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος συνεκάλεσε Σύνοδο τῶν Προακαθημένων, ἡ ὁποία ἐπικύρωσε τήν ἀπόφαση29.

Ὅλα τά ἀνωτέρω καταδεικνύουν ἀδιαμφισβήτητα, ὅτι ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀποτελεῖ στό χῶρο τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τό ὕψιστο, «τό Οἰκουμενικόν Κριτήριον», γιά τήν ἐπίλυση διαφορῶν πού κατά καιρούς ἐνσκύπτουν καί ταλανίζουν τίς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ὁ Θρόνος τῆς Κωνσταντινουπόλεως δέν ἀντελήφθη ποτέ τό προνόμιό του νά δέχεται Ἐκκλήτους ὡς δυνατότητα κυριαρχικοῦ Πρωτείου, ἀλλά ὡς χρέος συναντίληψης σοβαρῶν θεμάτων μέ ἀποκλειστικό σκοπό τή θεραπεία τραυμάτων στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς εἰρήνης καί τῆς κανονικῆς τάξεως. Ὑπό αὐτή τήν ἔννοια ἡ Ἔκκλητος δέν εἶναι παρά μιά ἀσφαλιστική δεικλίδα πού σοφά κατά θεία Πρόνοια ἐτέθη ἀπό τούς Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά τή διασφάλιση τῆς εἰρήνης καί τῆς ἑνότητας μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. 

-------------------------------------------------
1 Ρ.Π. Β΄, 128,132.
2 Ρ.Π. Β΄, 173
3 Ρ.Π. Β΄, 280-281.
4 Ρ.Π. Γ΄, 233-234, 238, 239-240.
5 Ρ.Π. Β΄, 237, 258-259.
6 Mansi, ACO 17A, 497.
7 Ρ.Π. B΄, 173.
8 Ρ.Π. Γ΄, 242.
9 Ρ.Π. B΄, 240.
10 Ρ.Π. B΄, 260
11 I. Zepos – P. Zepos, Jus Graecoromanum II, 242-243.
12 Ρ.Π. ΣΤ’, 429.
13 Ι. Καρμίρης, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, Β΄, Ἀθῆναι 1953, 916.
14.V. Grumel, Les Regestes des Actes du Patriarchat de Constantinople, Vol. I, Fasc. I. Paris 1972, N. 10.
15 V. Grumel, Les Regestes, N. 88.
16 Ρ.Π. A΄, 42.
17 V. Grumel, Les Regestes, N. 1097.
18 F. Miklosich – I. Müller, Acta et diplomata Graeca medii aevi sacra et profana, Tom. I, Vienne 1860, 438.
19 F. Miklosich – I. Müller, Acta, I, 380.
20 F. Miklosich – I. Müller, Acta, I, vol. 2, 40.
21 Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Γ΄, 102-103.
22 Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β΄, 59-164.
23 Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β΄, 557-559.
24 Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β΄, 190.
25 Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Ἔγγραφα, Β΄, 377-381,387, 410-422, 455.
26 Χρυσ. Παπαδόπουλος, Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, Θεσσαλονίκη 2010, 837 ἑξ.
27 Βλ. Ὀρθοδοξία 25 (1950) 129-130.
28 Βλ. Ὀρθοδοξία 5 (1998) 620-621.
29 Βλ. Ἐκκλησία 82 (2005) 556-557.

Επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Καντουαρίας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο + άλλα νέα εκ Φαναρίου, 19.10.2018

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 



Ἡ Αὐτοῦ Χάρις, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας καί Πριμᾶτος πάσης Ἀγγλίας κ. Justin Portal Welby, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρεσβυτέρου Δρος William Adam, Συμβούλου ἐπί τῶν Οἰκουμενικῶν Σχέσεων, ἀφίχθη ἐκ Λονδίνου εἰς τήν Πόλιν, τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης, 18ης Ὀκτωβρίου 2018.

Τήν Α. Χάριν ὑπεδέχθη ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας. 

Τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς, 19ης ἰδίου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Καντουαρίας ἐπεσκέφθη τήν Μονήν τῆς Χώρας, ἐν συνεχείᾳ δέ προσῆλθε μετά τῆς συνοδείας αὐτοῦ εἰς τά Πατριαρχεῖα, ἔνθα ἐγένετο ἐγκαρδίως δεκτός ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἐν τῷ ἐπισήμῳ Πατριαρχικῷ Γραφείῳ, παρουσίᾳ καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δαρδανελλίων κ. Νικήτα. Κατά τήν συνάντησιν ταύτην συνεζητήθησαν μεταξύ τῶν δύο Προκαθημένων θέματα διμεροῦς καί διαχριστιανικοῦ ἐνδιαφέροντος,  ὡς π.χ. ἡ προοπτική ἐνισχύσεως τῆς συνεργασίας μεταξύ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐπιτυχοῦς, πρό διετίας, ἀπό κοινοῦ διοργανώσεως ἐν τῇ Πόλει Ἐπιστημονικοῦ Συμποσίου περί τῆς συγχρόνου δουλείας καί τῆς συνυπογραφῆς Κοινῆς Δηλώσεως, δι’ ἧς κατεδικάσθη τό ἀπᾷδον πρός τάς χριστιανικάς ἀξίας φαινόμενον τοῦτο καί ἡ ποικίλη ἐκμετάλλευσις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου δι’ ἀλλοτρίους σκοπούς.

Μετά τήν παράθεσιν ἐπισήμου πρός τιμήν τῆς Α. Χάριτος γεύματος ἐν τῇ Πατριαρχικῇ Τραπέζῃ, ὁ Πριμάτος τῆς Ἀγγλικανικῆς Κοινωνίας μετά τῆς συνοδείας του, τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας, ἀνεχώρησεν εἰς τά ἴδια, προπεμφθείς ὑπό τοῦ καί ὑποδεξαμένου αὐτόν Ἱεράρχου. 

* * *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν:

- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Γέροντα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριον, ἐξαιτησάμενον τάς σεπτάς Αὐτοῦ εὐχάς ἐπί τοῖς ἐπικειμένοις ὀνομαστηρίοις αὐτοῦ. 
- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μεξικοῦ κ. Ἀθηναγόραν. 
- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖον, Ἐπόπτην τῆς Περιφερείας Βοσπόρου, μετά τῶν: α) Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Τιμοθέου Ραϊλάκη – Βρανᾶ, Ἱερατικῶς Προϊσταμε-νεύοντος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν τῆς Κοινότητος Σωσθενίου, β) Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Εὐαγγέλου Γρηγοριάδου, Ἱερατικῶς Προϊσταμενεύοντος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν τῆς Κοινότητος Μ. Ρεύματος, καί τῶν μελῶν τῆς ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Ἐντιμ. κ. Γεωργίου Παπαλιάρη, Προέδρου, Ἐφοροεπιτροπῆς αὐτῆς, καί γ) τοῦ ὡς ἄνω Κληρικοῦ, Ἱερατικῶς Προϊσταμενεύοντος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Κοινότητος Ξηροκρήνης, καί μελῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς αὐτῆς μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Ἐντιμ. κ. Παντελεήμονα Ντιβαρτζῆν, Ἀντιπρόεδρον αὐτῆς, κομίσαντας Αὐτῷ τόν εἰθισμένον ἄρτον, ἐπί ταῖς ἐγγιζούσαις πανηγύρεσι τῶν Ἱ. Ναῶν τῶν ὡς ἄνω Κοινοτήτων. 
- Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Δαρδανελλίων κ. Νικήταν, Διευθυντήν τοῦ ἑδρεύοντος ἐν Berkley Η.Π.Α. Ὀρθοδόξου Ἰνστιτούτου «Πατριάρχης Ἀθηναγόρας».
- Τόν Αἰδεσιμ. Οἰκονόμον κ. Ἰάκωβον Χαβιαρόπουλον, Κληρικόν τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑποβαλόντα τά ἑαυτοῦ σέβη καί λαβόντα τήν ἁγίαν Πατριαρχικήν εὐχήν καί εὐλογίαν ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις αὐτοῦ.  
- Τόν Ἐντιμολ. Ἄρχοντα Δικαιοφύλακα κ. Πάριν Ἀσανάκην, Δικηγόρον ‒ Α΄ Ἀντιπρόεδρον τοῦ Συλλόγου Ἰμβρίων Ἀθηνῶν. 
- Τούς Ἐντιμ. κ.κ. Ἰωάννην Μεγκούλην, Μηχανολόγον Μηχανικόν, ἐξ Ἀθηνῶν, καί Erdoğan Hekimametoğlu, Ἐπιχειρηματίαν, μετά τῆς θυγατρός αὐτοῦ Εὐγεν. δίδος Meltem, Δικηγόρου, ἐκ Ραιδεστοῦ.  
- Τόν Ἐλλογ. κ. Παναγιώτην Παναγιωτίδην, Πρόεδρον τῆς Ἑλληνικῆς Αἱματολογικῆς Ἑταιρίας, μετά τῆς Ἐλλογ. κ. Μαρίας Δημοπούλου, Αἱματολόγου, ἐξ Ἀθηνῶν. 


* * *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη: 
- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Λαοδικείας κ. Θεοδωρήτου, κατά τήν κηδείαν τοῦ ἀειμνήστου Εὐαγγέλου Θεοδώρου, Ὀφφικιαλίου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου, ἐκ τοῦ Α΄ Νεκροταφείου Ἀθηνῶν, τήν Παρασκευήν, 19ην Ὀκτωβρίου.  
- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγου, κατά τάς διοργανωθείσας ἐπί τῇ πεντηκοστῇ ἐπετείῳ τῶν γενεθλίων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρούσσης κ. Ναούμ ἐκδηλώσεις, αὐθημερόν.  
- Ὑπό τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Ἀμορίου κ. Νικηφόρου, Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς Βλατάδων, κατά τό συνδιοργανούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν Μελετῶν καί τοῦ Συλλόγου Φίλων τῆς Πατριαρχικῆς Μ. τοῦ Γένους Σχολῆς Διεθνές Συνέδριον, ἐπί τοῦ θέματος «Ἅγιος Γεννάδιος Β΄ Σχολάριος (ἡ ζωή, τό ἔργο, ἡ ἐποχή)», ἐν ταῖς ἐγκαταστάσεσι τοῦ Ἱεροῦ τούτου σεβάσματος τῆς Ἐκκλησίας, μεταξύ 19ης καί 20ῆς ἰδίου.  
- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἐκκλησιάρχου κ. Βενιαμίν, κατά τά διοργανωθέντα ὑπό τοῦ Δημάρχου Πέραν Ἐντιμ. κ. Ahmet Misbah Demircan ἐγκαίνια ζωγραφικῆς τῆς Ἀκαδημίας Beyoğlu, ἐν τῇ ἕδρᾳ αὐτῆς, τήν Παρασκευήν, 19ην τ.μ..

Αύριο (20.10.2018) στο Μπανάτο τιμάμε τον Άγιο Γεράσιμο, Προστάτη Κεφαλληνίας


Ενημερώνουμε τους ενδιαφερόμενους ότι αύριο το πρωί, 20 Οκτωβρίου 2018, από ώρα 8.30 έως 10 περίπου, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, θα πραγματοποιηθεί Ευχαριστιακή Σύναξη προς τιμήν του Οσίου πατρός Γερασίμου του εν Κεφαλληνία, με εόρτια Αρτοκλασία. 

Στο κέντρο του Ναού ήδη τέθηκε για προσκύνημα νέο Εικόνισμα του τιμωμένου Αγίου, ευλαβική δωρεά της Οικογενείας Αναστασίου και Αγγελικής Δρογγίτη. 

Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Για το ανακοινωθέν της Ρωσικής Εκκλησίας περί διακοπής κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας εξέδωσε ανακοινωθέν, με αφορμή «την εμβολή», όπως σημειώνει, «του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στο κανονικό έδαφος της Εκκλησίας της Ρωσίας». 
Στο ανακοινωθέν αυτό επιχειρείται μια «αναίρεση» των κανονικών πράξεων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, η οποία δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να αρχίσει την αποκατάσταση της κανονικότητας στην Ουκρανία. 
Η Ρωσική ιεραρχία χαρακτηρίζει «άνομες» και «μονομερείς» της αποφάσεις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου κι ακόμα «θεωρεί καθήκον της να προβεί στην προστασία των θεμελιωδών αρχών της Ορθοδοξίας, στην προστασία της Ιεράς Παραδόσεως της Εκκλησίας, που υποκαθίστανται από νέες και ξένες διδασκαλίες περί της οικουμενικής κυριαρχίας του πρώτου εκ των Προκαθημένων.» 
Άλλαις λέξεσι η Ρωσική Εκκλησία θεωρεί εαυτήν «θεματοφύλακα της πίστεως» που …χάνεται εξαιτίας (sic) του Οικουμενικού Πατριάρχου! 
Δεν έχει νόημα η «αναίρεση» των επιχειρημάτων της Ρωσικής Εκκλησίας, αλλά χάριν της ιστορίας προβαίνουμε σε κάποιες ειδικές επισημάνσεις – αν και δεν το συνηθίζουμε - με αφορμή τις σχετικές αναφορές του Ρωσικού ανακοινωθέντος. 
Και ας εστιάσουμε πρώτα στην Έκκλητο προσφυγή του μητροπολίτου πρώην Κιέβου Φιλαρέτου, ο οποίος θεωρείται και το «κόκκινο πανί» για την Εκκλησία της Μόσχας. 
Το 1663 ο κλήρος της Ρωσικής Εκκλησίας υπέβαλε κανονικά ερωτήματα στους τέσσερις Πατριάρχες της Ανατολής και έλαβε από αυτούς τις αρμόδιες απαντήσεις (Νομική Συναγωγή 353-358 και Κανονικαί Διατάξεις Μ. Γεδεών Τόμος Α' 341-366). Στην όγδοη ερώτηση (κεφ. Η΄) ρωτούν αν στον Κωνσταντινουπόλεως επαφίεται η κρίση των άλλων Εκκλησιών και αν από εκείνον λαμβάνει πέρας κάθε εκκλησιαστική υπόθεση. 
Η απάντηση των τεσσάρων Πατριαρχών Διονυσίου Γ΄ Κωνσταντινουπόλεως, Παϊσίου Αλεξανδρείας, Μακαρίου Αντιοχείας, και Νεκτάριου Ιεροσολύμων, ήταν σαφής και καταλήγει με τη γνώμη του Βαλσαμώνος: «μη είναι τα περί του Πάπα ορισθέντα ειδικά τούτου και μόνου προνόμια, αλλ’ εξυπακούεσθαι και εις τον Κωνσταντινουπόλεως• ήδη δε απορραγέντος του Επισκόπου Ρώμης από της Καθολικής Εκκλησίας, μόνον εις τον Οικουμενικόν αναφέρεται Θρόνον.» 
Οι ερωταποκρίσεις αυτές αποτελούν «Τόμο» και εκφράζουν την ζώσα εμπειρία και πράξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με την προνομία - ευθύνη της Εκκλήτου του Κωνσταντινουπόλεως. 
Η ερμηνεία που χρησιμοποιείται στο ανακοινωθέν από τον κατά τα άλλα διαπρεπή Κανονολόγο Ζωναρά, αλλά και τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, ασφαλώς και χρησιμοποιήθηκε για την μονομερή θεώρηση αυτού του τόσο σημαντικού ζητήματος, ενώ είναι πλέον ή βέβαιον ότι πάσχει στο περιεχόμενο της, καθώς ο ερμηνευόμενος Κανόνας expressis verbis, με ευκρίνεια αναφέρει τον Θρόνο του Κωνσταντινουπόλεως και δεν εννοεί ότι είναι μόνο για την δικαιοδοσία του, αλλιώς θα ανέφερε ονομαστικά και τους άλλους Πατριάρχες. 
Εξ άλλου η περίπτωση του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη δικαιολογείται επειδή σε εκείνα τα χρόνια της αμάθειας των πολλών περί τα εκκλησιαστικά, μπορούσε να παρερμηνευθεί η ευθύνη αυτή και του Ρώμης, καθώς η εποχή διακρινόταν για την επιφυλακτική στάση απέναντι στη Δύση. Ο άγιος Νικόδημος γράφει με τέτοιο πνεύμα όχι προς καταφρόνηση της Μητρός Εκκλησίας, το εγκώμιο της οποίας πλέκει στην εισαγωγή του στο Πηδάλιο. 
Ασφαλώς και η Οικουμενική Σύνοδος η συγκαλουμένη υπό του Κωνσταντινουπόλεως, του Ρώμης εν σχίσματι όντος, διατηρεί το ανώτατο κανονικό δικαίωμα και θα κρίνει την Πατριαρχική αξία των λοιπών Πατριαρχείων που προέκυψαν από το Κανονικό έδαφος του Κωνσταντινουπόλεως όπως είναι η Εκκλησία Ρωσίας, Σερβίας κοκ. 
Η Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία ανέκαθεν εποφθαλμιούσε τα προνόμια αυτά του Κωνσταντινουπόλεως, καλό θα ήταν να λάβει υπ’ όψιν της μία σημαντική μελέτη του διαπρεπούς Καθηγητού A. Kartaschoff, όπου μπορεί να εντοπίσει κανείς πολλά παραδείγματα για την ανάγκη του Εκκλήτου και για τη χρήση του προ και μετά την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο και μάλιστα από όλες τις Τοπικές Εκκλησίες (Ορθοδοξία, Τόμος ΚΓ’, 1948). Ίσως θα έπρεπε και ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, ως νομομαθής που είναι, να εντρυφήσει περισσότερο στην προνομία του Εκκλήτου, ώστε να μην γράφει ότι «κανονικό δικαίωμα ἐπανεξετάσεως τῆς ὑποθέσεως τοῦ Μοναχοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο μετά τίς ἀποφάσεις τῆς τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ἔχει μόνον ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος». Και βέβαια το ερώτημα είναι ποια Οικουμενική Σύνοδος, γιατί ο Πειραιώς Σεραφείμ έχει στο μυαλό του μια «δική του» Οικουμενική Σύνοδο, λόγω της γνωστής προκρούστειας λογικής του. 
Όσον αφορά στην άρση της Πατριαρχικής Πράξης Διονυσίου Δ΄ του Οικουμενικού Πατριάρχου, ας θυμίσουμε στους αδελφούς Ρώσους τα εξής: 
1. Δεν επικύρωνε ο Διονύσιος Δ΄ την ανάθεση της Μητροπόλεως Κιέβου στον Μόσχας, αλλά μόνο τη χειροτονία, του από την κληρικολαϊκή εκλεγέντος Κιέβου. 
2. Δεν είναι κομψό να αναφερθούμε στο πώς αναγκάστηκε ο Πατριάρχης Διονύσιος Δ΄, ο Οικουμενικός Πατριάρχης - όλο το ξεχνούν οι αδελφοί Ρώσοι όταν αναφέρονται στην πηγή της εκκλησιαστικής υπόστασης τους - να υπογράψει αυτήν την επιστολή. Ακόμη και τον Σουλτάνο έπεισε η «Αγία Ρωσία» να πιέσει τον αοίδιμο Προκαθήμενο, ενώ κατά τα αλλά ενοχλείται διότι μια Εκκλησία που εδρεύει σε ισλαμικό έδαφος (sic) εκδίδει τέτοιες ιεροκανονικές πράξεις. 
3. Το καθεστώς που δημιουργούσε η επιστολή αυτή ήταν από κάθε άποψη αντίθετο με την ακρίβεια των Ιερών Κανόνων, αλλά διαφαίνεται ότι για λόγους ανάγκης ο αοίδιμος προέβη στο διάβημα αυτό. Όμως δεν ξεχώρισε το μνημόσυνο του Κωνσταντινουπόλεως κι έτσι έδειχνε στους μεταγενέστερους την ανάγκη να το αλλάξουν αυτό στον κατάλληλο καιρό. 
4. Αλίμονο αν δεν μπορούσε η εκδούσα αρχή να αναιρέσει μια δική της πράξη ή ένα Τόμο, ανάλογα με τις περιστάσεις!Το Φανάρι – αν και σε ισλαμικό έδαφος! - πάντοτε αφουγκράζεται τις σύγχρονες ανάγκες. Πόσες Εκκλησίες συγχωνεύτηκαν και αναδείχτηκαν σε όλους αυτούς τους αιώνες. Ακόμη και το Πατριαρχείο της Ρωσίας μετατράπηκε σε συνοδική Εκκλησία και επανήλθε, πάλι με ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
5. Ο ιζ’ Κανόνας της Δ΄ Οικουμενικής που παραθέτετε, άγιοι Συνοδικοί της Ρωσικής Εκκλησίας [«Τὰς καθ᾿ ἑκάστην ἐπαρχίαν ἀγροικικὰς παροικίας, ἢ ἐγχωρίους, μένειν ἀπαρασαλεύτους παρὰ τοῖς κατέχουσιν αὐτὰς ἐπισκόποις, καὶ μάλιστα εἰ τριακονταετῆ χρόνον ταύτας ἀβιάστως διακατέχοντες ᾠκονόμησαν»], μάλλον σας καταδικάζει και δεν σας δικαιώνει! Πού είναι το «αβιάστως;». Αρκεί να δει κανείς όλη την πολιτική που εφαρμόζετε τόσα χρόνια επηρεασμένοι ασφαλώς από το καθεστώς. Δεν υπήρχε θέμα διαφωνίας ως προς το ιεροκανονικό καθεστώς του Κιέβου. Ανήκε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ακόμη και όταν το 1415 εγκαινιάσθηκε ο χωρισμός του από τη Μόσχα, καθώς ήδη ο Κιέβου Μιχαήλ ήταν «και πάσης Ρωσίας». Δεν ακολούθησε το Κίεβο τη διάσπαση, αλλά έμεινε εξαρτημένο από τον Κωνσταντινουπόλεως. 
6. Στον ρκγ’ Κανόνα της εν Καρθαγένη που αναφέρεστε [«Ὁμοίως ἤρεσεν, ἵνα, ἐάν τις μετὰ τοὺς νόμους, τόπον τινὰ πρὸς τὴν καθολικὴν ἑνότητα μεταστρέψῃ, καὶ τοῦτον ἐπὶ τριετίαν μηδενὸς ἀναζητοῦντος κατάσχῃ, τοῦ λοιποῦ παρ᾽ αὐτοῦ μὴ ἀναζητηθῇ, ἐὰν μέντοι ἐντὸς τῆς αὐτῆς τριετίας ὑπῆρχεν ἐπίσκοπος ὁ ὀφειλῶν ἀναζητῆσαι, καὶ ἡσύχασεν»], ο «τις» στην περίπτωση αυτή είναι ο ίδιος ο εκδώσας μια εκκλησιαστική Πράξη και όχι κάποιος τρίτος. 
7. Τα όρια της τότε Μητροπόλεως Κιέβου καλό είναι να μην τα αγγίζετε διότι από εκείνη τη δικαιοδοσία προέκυψαν και άλλες αυτοκέφαλες Εκκλησίες από το Φανάρι όπως της Πολωνίας, στον Τόμο της οποίας γίνεται ρητή αναφορά στην επαρχία Κιέβου, αλλά και ο Σίλβεστρος Κιέβου εξελέγη από Μοχιλέβης της Λευκής Ρωσσίας, Ορσίας και Μιρλαβίας. Εδώ υπενθυμίζουμε τις εμφύλιες διαμάχες που ακολούθησαν τον θάνατό του, όταν πίεζαν τον Κιέβου Διονύσιο να δεχθεί να είναι υπό τον Μόσχας και δεν το δεχόταν. 
8. Γιατί στο Σύνταγμα που ετοίμαζαν οι εν Κιέβω δήλωναν με τέτοια παρρησία ότι θέλουν να είναι πάντοτε υπό τον Κωνσταντινουπόλεως, λίγα χρόνια μάλιστα μετά την υπογραφή της Πράξης από Διονύσιο Δ΄; 
Ο Πρωτοσυγκελλεύων του Πατριαρχείου Μόσχας, μητροπολίτης Αγίας Πετρουπόλεως και Λάντογκας Βαρσανούφιος, ο οποίος πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο προσκύνημα στου Αγίους Τόπους, μας είπε από εκεί ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο «μετά την επανάσταση μας άρπαξε τη Φινλανδία, την Πολωνία, πρόσφατα δε και την Εσθονία, και τώρα πλέον αγωνίζεται να αποσπάσει την Ουκρανία». Θεωρεί δηλ. πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκανε λάθος που «άρπαξε» την Πολωνία από την Ρωσία και την έκανε αυτοκέφαλη Εκκλησία; Αυτή είναι η άποψη της Ρωσίας για την αυτοκεφαλία της Πολωνίας; 
Πώς να χαρακτηρίσει κανείς, σεβαστοί πατέρες της Ρωσικής Εκκλησίας, την αντικανονική – τουλάχιστον! - προτροπή και εντολή σας προς ανά την οικουμένη Ρώσους αδελφούς να μη κοινωνούν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Αν είχατε βαθιά κανονική συνείδηση και υγιή θα ξέρατε ότι σε κάθε τόπο υπάρχει ένας επίσκοπος και δεν θα είχατε γεμίσει τη διασπορά με επισκόπους οι οποίοι φέρουν τίτλους των περιοχών που ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αλλά και στον νεοζηλωτισμό της Ελλάδος έχετε ανάμειξη, με όλους αυτούς που σας νομίζουν για «στύλους» της Ορθοδοξίας. Είναι δικό σας δημιούργημα για να υπονομευθεί η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, ανεπιτυχώς ευτυχώς. Παραβλέπουν βέβαια όλοι αυτοί την σιωπηλή οδηγία που έχετε δώσει στους φοιτητές σας στην Δύση να κοινωνούν από την όστια και όχι στον ορθόδοξο ναό υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν σχολιάζουμε βέβαια τις αλλεπάλληλες συνεννοήσεις με τον Πάπα όπου προσπαθείτε να έχετε δική σας, απευθείας ατζέντα. Σας ενοχλεί ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης έχει ίσα πρεσβεία τιμής με τον Ρώμης και όχι εσείς! Και αυτό το έλλειμμα θέλετε να το αναπληρώσετε με την κοσμική ισχύ και τις υπόγειες συνεννοήσεις. 
Όλα τα παραπάνω οι ελλαδίτες νεοζηλωτές τύπου μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ, που ρίχνουν νερό στο μύλο της Μόσχας με την φιλορωσική στάση τους – γι’ αυτό και αναδημοσιεύει τα κείμενά τους η Ρωσική Εκκλησία – τα αγνοούν, καθώς δεν γνωρίζουν την πραγματική πραγματικότητα. Ζουν στην δική τους φαντασιακή. 
Το γεγονός είναι ένα: Το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεχίζει να μνημονεύει τον Πατριάρχη Μόσχας, δεν έχει διακόψει την κοινωνία του με την Εκκλησία της Ρωσίας ούτε απαγορεύει την είσοδο στο Άγιον Όρος ή οπουδήποτε αλλού στα όρια της δικαιοδοσίας του, σε ρώσους προσκυνητές. Οι ανάλογες απαγορεύσεις μας γυρίζουν σε εποχές σταλινικές… Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν γνωρίζει τέτοιες τακτικές.

Ημερίδα για το "2017-2018 έτος Τουρισμού Ελλάδας - Ρωσίας", στη Βουλή των Ελλήνων






Πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία, τις προηγούμενες ημέρες Ημερίδα στην Κεντρική Αίθουσα της Γερουσίας στη Βουλή των Ελλήνων με θέμα: «2017-2018 ΕΤΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑΣ». 

     Στην Ημερίδα συμμετείχαν Βουλευτές των αρμόδιων Κοινοβουλευτικών Επιτροπών των δύο Χωρών, ο Σεβ. Μητροπολίτης  Δωδώνης κ. Χρυσόστομος  με την ιδιότητα του ως Εκπροσώπου του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου του Β΄ και Προέδρου της  Επιτροπής του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνοδευόμενος υπό του Αρχιμ. Σπυρίδωνος Κατραμάδου, Γραμματέως του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, Υπουργοί, Περιφερειάρχες, Διπλωμάτες και Εκπρόσωποι Θεσμικά εμπλεκόμενων  Τουριστικών Φορέων. 

Στην Ημερίδα ο Μητροπολίτης Δωδώνης μετέφερε αρχικά τις Ευχές και Ευλογίες του  Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου του Β΄ και στη συνέχεια στην Εισήγησή του αναφέρθηκε εκτενώς στις δράσεις του Συνοδικού Γραφείου  με έμφαση τις δράσεις προβολής και συνεργασίας στις προσκυνηματικές περιηγήσεις μεταξύ των χωρών Ελλάδος και Ρωσίας. Στην Ημερίδα  εξετάσθηκαν οι προοπτικές ενίσχυσης της ελληνορωσικής συνεργασίας στον τουριστικό τομέα αναδείχθηκαν για το έτος  2017-2018 ως  έτος Τουρισμού Ελλάδας-Ρωσίας. Οι εργασίες της Ημερίδας διεξήχθησαν  με πρωτοβουλία της Προέδρου της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου κ. Χαράς Καφαντάρη. Σύντομοι  χαιρετισμοί στην Ημερίδα έγινα από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Νικόλαο Βούτση, τον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Μάρκο Μπόλαρη, τον Α΄ Αντιπρόεδρο της Βουλής και Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Ρωσίας κ. Αναστάσιο Κουράκη, τη Γενική Γραμματέα Τουρισμού κ. Ευρυδίκη Κουρνέτα ως εκπρόσωπο της Υπουργού Τουρισμού και τον Πρέσβη της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Eλλάδα κ. Αndrey Maslov.

Η Ημερίδα εκτυλίχθηκε με εισηγήσεις και συζήτηση γύρω από τις τρεις θεματικές ενότητες, 1) 365 Ημέρες - Τουρισμός πολλαπλών επιλογών, 2) Θεματικός Τουρισμός: Το παράδειγμα του Προσκυνηματικού Τουρισμού και 3) Βιώσιμος Τουρισμός: Ο ρόλος των Περιφερειών στην ανάδειξη της περιβαλλοντικής και πολιτιστικής διάστασης. Κατά τη διάρκεια της Ημερίδας εξετάστηκαν οι προοπτικές ενίσχυσης της ελληνορωσικής συνεργασίας στον Τουριστικό τομέα και αναδείχθηκαν συμπερασματικά:

· Η ενίσχυση της δυναμικής ανταλλαγών για το επόμενο διάστημα. · Η εμβάθυνση και επέκταση σε νέα τουριστικά προϊόντα, που θα στοχεύουν στην ανάπτυξη των πεδίων περιπατητικού, αθλητικού, ιαματικού, συνεδριακού, γαστρονομικού, αρχαίου και σύγχρονου πολιτισμικού τουρισμού, καθώς και τουρισμού περιπέτειας, πόλεων κ.ά.· Η  άριστη και αξιοθαύμαστη συνδρομή της Εκκλησίας της Ελλάδος διά του Συνοδικού Γραφείου των Προσκυνηματικών Περιηγήσεων Αυτής   στην υποστήριξη του Προσκυνηματικού τουρισμού υπό ένα πιο διευρυμένο πρίσμα, που θα συνδυάζει περιήγηση στην ευρύτερη περιοχή και ανάδειξη του πολιτισμικού πλαισίου· Η αποδοτικότερη συνεργασία με σκοπό το «άνοιγμα» των αγορών των χωρών μας· Η ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών επί τη βάσει φιλικής περιβαλλοντικής διαχείρισης · Το ισχυρό υπόβαθρο που μπορεί να παρέχει η ναυτιλιακή συνεργασία · Η ενίσχυση της προσπάθειας για γνωριμία με τη φυσιογνωμία των διαφορετικών χρονικά πολιτισμικών περιόδων της χώρας· Η ανάδειξη βιοτόπων με σπάνια χλωρίδα και πανίδα στο πλαίσιο του αγροτουρισμού· Η υποστήριξη της πρόσβασης ατόμων με ειδικές ανάγκες σε όσο το δυνατόν περισσότερες τουριστικές περιοχές · Η εντατική ανταλλαγή στο εκπαιδευτικό και επιστημονικό πεδίο προς ευαισθητοποίηση των πολιτών των δύο χωρών επί θεμάτων ανάδειξης και διάχυσης της πολιτισμικής κληρονομιάς. 

Επιπλέον, δόθηκε έμφαση στη σταθερή αύξηση του ποσοστού Ρώσων τουριστών στην Ελλάδα κατά τα τελευταία χρόνια, που επιβεβαιώνεται από αριθμητικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και καταδεικνύει την ανοδική πορεία στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών εντός του ασφαλούς περιβάλλοντος που παρέχεται στον ελλαδικό χώρο. Οι αριθμοί έρχονται να ενισχύσουν την μεγάλη συμβολή του Τουρισμού στην εθνική οικονομία – ”σήμερα μπορούμε να πάμε στα 32 και 33 εκατομμύρια τουρίστες και με αρκετά μεγαλύτερο συνάλλαγμα” είπε ο κ. Βούτσης φέροντας ως μέτρο σύγκρισης τα 14,5 εκατομμύρια το έτος, κατά την αρχή της κρίσης. 

Οι Ρώσοι τουρίστες ήταν πέρυσι 856.000, ανέφερε ο Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Ρωσίας-Ελλάδας κ. Pavel Fedyae και συμπλήρωσε ότι τους τελευταίους έξι μήνες 300.000 έχουν επισκεφτεί την Ελλάδα. 

«Στόχος  να ξεπεράσουμε τους 1.000.000 Ρώσους τουρίστες το νέο έτος και να δεχόμαστε 365 ημέρες τον χρόνο τους Ρώσους φίλους». 

Τέλος τονίστηκε από τον Υφυπουργό Εξωτερικών κ. Μάρκο Μπόλαρη  ότι:  «... Η Ελλάδα είναι μια ασφαλής χώρα και προσφέρει ολοκληρωμένες τουριστικές προτάσεις προσαρμοσμένες στα μέτρα του κάθε ενδιαφερόμενου καλύπτοντας τις ανάγκες του.  Εδώ έρχεται να προστεθεί ο ιδιαίτερος ρόλος που παίζει ο "Προσκυνηματικός Τουρισμός", που προτιμούν αρκετοί Ρωσοι όσον αφορά την Ελλάδα- είτε αμιγώς είτε συνδυαστικά. Και σε αυτό έχει παίξει σπουδαίο ρόλο η Εκκλησία της Ελλάδος... Είναι εξαιρετικά σημαντική, πράγματι, η πρωτοβουλία που έχει το Συνοδικό Γραφείο Προσκυνηματικών Περιηγήσεων της Εκκλησία  της Ελλάδος από πολλών ετών για να οργανώσει νομικό και πρακτικό επίπεδο το θέμα το οποίο προβάλλεται σήμερα ως Προσκυνηματικός, Τουρισμός, ενώ με πληρότητα και πολλά παραδείγματα περιέγραψε ποιο είναι το ιδιαίτερο βάρος, πέραν του προφανώς οικονομικού, του Προσκυνηματικού Τουρισμού. Εύλογα, λοιπόν, αποδίδουμε τα εύσημα στην Εκκλησία της Ελλάδος  και  στην Υπηρεσία και Επιτροπή του Συνοδικού Γραφείου των Προσκυνηματικών Περιηγήσεω, καθώς και  στον  Σεβασμιώτατο  Πρόεδρο της Επιτροπής Μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο και τον ικανότατο  και αεικίνητο Γραμματέα  αυτού Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. κ. Σπυρίδωνα Κατραμάδο, που έχουν τη μέριμνα και τις πρωτοβουλίες στον νευραλγικό  αυτό τομέα». 

Πριν την Ημερίδα, ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Ν. Βούτσης δέχτηκε στο γραφείο του την 5μελή ρωσική κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον Πρόεδρο της Ομάδας Φιλίας Ρωσίας-Ελλάδας κ. PAVEL FEDYAEV, τον Αν. Πρόεδρο της Επιτροπής για την Κοινωνία των Πολιτών και τις Θρησκευτικές Οργανώσεις της Κρατικής Δούμα Κ. IVAN KONSTANTINOVICH SUKHAREV, τον κ. MAXIM ANATOLIEVICH IVANOV, μέλος της ίδιας επιτροπής, και την κ. ANNA LEONIDOVNA KUCHEREVSKAYA, εμπειρογνώμονα της Ρωσικής  Δούμα.