e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

Η Σερβική Εκκλησία, αιχμάλωτη στο άρμα της Μόσχας, κατά "Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως", παρασιωπώντας τον τίτλο "Οικουμενικό"










Πατριαρχικός Χαιρετισμός στην Ημερίδα για τον από Ίμβρου Μητροπολίτη Μηθύμνης Νικηφόρο Γλυκά (Χάλκη, 12.11.2018)




Χαιρετισμός τῆς Α.Θ.Π. 
κατά τήν Ἐπιστημονικήν Ἡμερίδα 
«Ὁ ἀπό Ἴμβρου Μητροπολίτης Μηθύμνης Νικηφόρος Γλυκᾶς ὁ Ἴμβριος» 

(Ἱερά Θεολογική Σχολή Χάλκης 12 Νοεμβρίου 2018)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Προύσης κύριε Ἐλπιδοφόρε,
Ἐλλογιμώτατοι καθηγηταί,
Ἀγαπητοί φοιτηταί,
Προσφιλέστατα τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἀγαλλόμενοι, χαιρετίζομεν τήν Ἐπιστημονικήν Ἡμερίδα «Ὁ ἀπό Ἴμβρου Μητροπολίτης Μηθύμνης Νικηφόρος Γλυκᾶς ὁ Ἴμβριος», ἡ ὁποία τελεῖ ὑπό τήν αἰγίδα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καί διωργανώθη μερίμνῃ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης.

Ἡ ἀπό τεσσαράκοντα καί ὀκτώ ἐτῶν κλειστή ὡς ἀκαδημαϊκόν ἵδρυμα Θεολογική Σχολή Χάλκης δέν ὑπήρξε κατά τό διάστημα αὐτό «σιωπηλή», ἀλλά ἐλειτούργησε καί λειτουργεῖ ὡς χῶρος ποικίλων ἐπιστημονικῶν καί πολιτιστικῶν ἐκδηλώσεων, πνευματικῶν συναντήσεων, καί ὡς πόλος ἕλξεως δι᾽ ἐπισκέπτας καί προσκυνητάς, οἱ ὁποῖοι ἐντυπωσιάζονται ἀπό τό περιβάλλον, τό φυσικόν καί τό πνευματικόν, τῆς Σχολῆς καί τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὁ ἀριθμός τοιούτων ἐκδηλώσεων καί ἄλλων δραστηριοτήτων ηὐξήθη κατά τήν ἡγουμενίαν ὑμῶν, Ἱερώτατε ἀδελφέ Ἅγιε Προύσης, διό καί δραττόμεθα τῆς εὐκαιρίας, διά νά ἐκφράσωμεν ἅπαξ ἔτι τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐαρέσκειαν διά τό πολυδιάστατον ἔργον καί τάς πολλάς πρωτοβουλίας σας, ὡς καί διά τήν προθυμίαν καί εὐχέρειαν μέ τήν ὁποίαν φιλοξενεῖτε τόσον πολλάς καί τόσον σημαντικάς ἐκδηλώσεις εἰς τούς χώρους τῆς Σχολῆς. Εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν, ἐπίσης, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ καθηγητοῦ κυρίου Χρήστου Ἀραμπατζῆ, πρός τήν Θεολογικήν Σχολήν Θεσσαλονίκης, διά τήν ἀγαστήν συνεργασίαν, τήν συνεχῆ στήριξιν καί τήν συχνήν παρουσίαν καθηγητῶν καί φοιτητῶν ἐξ αὐτῆς εἰς τήν Βασιλεύουσαν.

Ἰδιαιτέραν χαράν καί συγκίνησιν προκαλεῖ εἰς ἡμᾶς ἡ ἀφιέρωσις τῆς παρούσης ἡμερίδος εἰς τόν Νικηφόρον Γλυκᾶν, σάρκα ἐκ τῆς σαρκός τῆς γενετείρας ἡμῶν Ἴμβρου, ἕνα ἐκ τῶν λογιωτέρων κληρικῶν τῆς ἐποχῆς του, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησεν εὐόρκως τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ὡς ἱερεύς, ὡς ἱεροκῆρυξ καί θεολόγος, ὡς καθηγητής καί Διευθυντής τῆς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς Χάλκης, ὡς Μητροπολίτης Ἴμβρου ἐπί ὀκταετίαν (2 Μαΐου 1873 – 23 Μαρτίου  1881), καί, ἐν συνεχείᾳ, μέχρι τῆς τελευτῆς αὐτοῦ, κατά Φεβρουάριον τοῦ ἔτους 1896, ὡς Μητροπολίτης Μηθύμνης. Διετέλεσεν, ἐπίσης, μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀναθεωρήσεως τῶν Ἐθνικῶν Κανονισμῶν, Πρόεδρος τῆς Κεντρικῆς Ἐκπαιδευτικῆς Ἐπιτροπῆς καί τακτικόν μέλος τοῦ Ἑλληνικοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως.

Ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας προσέφερεν ὁ Νικηφόρος Γλυκᾶς εἰς τήν ἰδιαιτέραν του πατρίδα. Ἠγωνίσθη ἐνθέρμως διά τήν ἐξύψωσιν τοῦ μορφωτικοῦ καί πνευματικοῦ ἐπιπέδου τῶν Ἰμβρίων. Εἰς τόν λόγον, τόν ὁποῖον ἀπηύθυνε πρός τούς συμπατριώτας του, μόλις ἔφθασε τόν Αὔγουστον τοῦ 1873 ὡς Μητροπολίτης εἰς τήν ἐπαρχίαν του, διεβεβαίωσεν αὐτούς, ὅτι πρώτιστον μέλημά του θά εἶναι «ἡ μέριμνα περί ἐκπαιδεύσεως καί προαγωγῆς τῆς παιδείας μεταξύ τοῦ ποιμνίου του». Ἐφρόντισε διά τήν λειτουργίαν σχολείων εἰς ὅλα τά χωρία τῆς νήσου. Τό ὄνειρον τοῦ Νικηφόρου ἦτο, ὅμως, αὐτό τό ὁποῖον ὑπῆρξε πάντοτε «ὁ ἐγκάρδιος πόθος» καί «τό διηνεκές μέλημα παντός τοῦ βίου» τῶν διδασκάλων του, Βαρθολομαίου τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ καί τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Κυρίλλου, ἤτοι «ἡ σύστασις ἐν Ἴμβρῳ κεντρικῆς σχολῆς τακτικῶς ἐργαζομένης, καί παρεχούσης τροφήν λιπαροτέραν εἰς τούς προσερχομένους τῶν μαθητῶν». Τό ὅραμα ἔγινε ταχέως πραγματικότης. Ἀνηγέρθη τό κτήριον τῆς Κεντρικῆς Σχολῆς εἰς τήν πρωτεύουσαν τῆς νήσου Παναγίαν καί ἤρχισεν ἡ λειτουργία της. Τά ἐγκαίνια τῆς Σχολῆς ἐτελέσθησαν μέ λαμπρότητα κατά τήν ἑορτήν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τόν Αὔγουστον τοῦ 1874, ἕν ἔτος ἀκριβῶς μετά τήν ἐγκατάστασιν τοῦ νέου Μητροπολίτου εἰς τήν Ἴμβρον, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβε καί τήν διδασκαλίαν ὡρισμένων μαθημάτων εἰς τήν Σχολήν. Ἡ Σχολή ἔκλεισε τάς πύλας της, ὡς γνωστόν, τό 1927, μέ ἀπόφασιν τῆς Τουρκικῆς Κυβερνήσεως (ἄρθρον 14 τοῦ Νόμου 1151).

Ἀντάξιος συνεχιστής τοῦ ἔργου τοῦ Μητροπολίτου Νικηφόρου διά τήν παιδείαν τῆς Ἴμβρου ὑπῆρξε καί ὁ πνευματικός ἡμῶν πατήρ, Μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου Μελίτων. Τό ἔτος 1952, χάρις εἰς τάς ἀόκνους προσπαθείας αὐτοῦ, ἐπανελειτούργησεν ἡ Κεντρική Σχολή Ἴμβρου, ἕξ Δημοτικά Σχολεῖα εἰς τήν Ἴμβρον καί ἕν εἰς τήν Τένεδον, ἐκτίσθησαν, ἐν συνεχείᾳ, νέα ἐπιβλητικά σχολικά κτίρια καί νηπιαγωγεῖα. Ἐπρόκειτο περί πραγματικῆς πολιτιστικῆς ἐκρήξεως. Ἡ γενεά τῶν Ἰμβρίων, ἡ ὁποία ἐφοίτησεν εἰς τήν Κεντρικήν Σχολήν ἀπό τό 1952 μέχρι τό 1964, ὁπότε διελύθη ἡ μειονοτική ἐκπαίδευσις, ἔλαβεν ὅλα τά πνευματικά ἐφόδια διά νά προκόψῃ καί νά ἀναδειχθῇ εἰς ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἐπιστήμης, τῆς κοινωνικῆς ζωῆς καί τοῦ πολιτισμοῦ. Καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης ὀφείλει πάμπολλα εἰς τήν Κεντρικήν Σχολήν τῆς Ἴμβρου.

Αἱ ψυχαί τῶν μακαριστῶν Μητροπολιτῶν Νικηφόρου καί Μελίτωνος ἀγάλλονται σήμερον, ἀτενίζουσαι τό θαῦμα τῆς ἀνορθώσεως τῆς καθ᾽ ἡμᾶς παιδείας ἐν Ἴμβρῳ, διά τήν ὁποίαν καί ἐκεῖνοι εἰργάσθησαν μετ᾽ ἐνθέου ζήλου εἰς τήν ἐποχήν των. Λειτουργοῦν καί πάλιν τά σχολεῖα μας, Νηπιαγωγεῖον, Δημοτικόν Σχολεῖον, Γυμνάσιον, ἀλλά καί Λύκειον, τό τελευταῖον διά πρώτην φοράν εἰς τήν ἱστορίαν τῆς νήσου. Ἰδιαιτέραν συγκίνησιν προκαλεῖ καί τό γεγονός ὅτι ἀνεκαινίσθη ὁ ναός τῶν Ταξιαρχῶν τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ Μετοχίου, παρά τό χωρίον Γλυκύ, ὅπου ἐστεγάσθη τό πρῶτον σχολεῖον τῆς Ἴμβρου, ἱδρυθέν ὑπό τοῦ Βαρθολομαίου τοῦ Κουτλουμουσιανοῦ καί τοῦ αὐταδέλφου αὐτοῦ Κυρίλλου. Ἐκεῖ ἐφοίτησεν καί ὁ Νικόλαος, ὁ μετέπειτα Νικηφόρος Γλυκᾶς.

Θεωροῦμεν χαρακτηριστικόν καί ἐξόχως σημαντικόν τό γεγονός ὅτι εἰς τήν ἀναγέννησιν τῶν γραμμάτων ἐν Ἴμβρῳ συνέβαλον καθοριστικῶς λόγιοι ἐκκλησιαστικοί ἄνδρες. Τό ἔργον των ὑπενθυμίζει τόν καταλυτικόν ρόλον τῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν ἱστορίαν τοῦ Γένους, τήν συμβολήν αὐτῆς εἰς τά γράμματα, εἰς τήν διαμόρφωσιν καί διάσωσιν τῆς ταυτότητος καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Καί σήμερον, εἰς μίαν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν δέν ἀπειλούμεθα πλέον ἀπό τήν ἀμάθειαν, ἀλλά μᾶλλον ἀπό τήν πλημμυρίδα τῶν πληροφοριῶν καί τήν πολλήν γνῶσιν χωρίς πνευματικόν καί ἠθικόν ἔρεισμα, τό Γένος ἔχει ἀνάγκην φωτεινῶν μορφῶν ὡς οἱ διδάσκαλοι τοῦ Γένους Βαρθολομαῖος ὁ Κουτλουμουσιανός καί ὁ ἀδελφός αὐτοῦ Κύριλλος καί προσωπικοτήτων ὡς ὁ Ἴμβρου Νικηφόρος καί ὁ Ἴμβρου καί Τενέδου Μελίτων, διά νά συνεισφέρουν εἰς τόν φωτισμόν τοῦ Γένους, εἰς τήν ἐν Χριστῷ παιδείαν καί εἰς τόν πολιτισμόν τῆς ἀλληλεγγύης.

Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, ἐπευλογοῦμεν τήν παροῦσαν ἐπιστημονικήν ἡμερίδα καί συγχαίρομεν ἐγκαρδίως τοῖς διοργανωταῖς αὐτῆς, εὐχόμενοι δέ σοφάς εἰσηγήσεις καί παραγωγικάς συζητήσεις, ἀπονέμομεν πᾶσι τοῖς μετέχουσι τῆς ὡραίας ταύτης πνευματικῆς συνάξεως ἐν τῇ Ἱερᾷ Θεολογικῇ Σχολῇ τῆς Χάλκης, τάς πατρικάς ἡμῶν εὐχάς καί τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐλογίαν, καί ἐπικαλούμεθα ἐφ᾽ ὑμᾶς τόν σοφόδωρον φωτισμόν, τήν ζείδωρον χάριν καί τά ἀμέτρητα ἐλέη τοῦ πανοικτίρμονος καί πανσόφου Θεοῦ.








Ο Υπουργός Παιδείας για δημοσίευμα σχετικά με τη συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη


12-11-18 Δήλωση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστα Γαβρόγλου σχετικά με δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα" για τη συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου  

Ο Υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Κώστας Γαβρόγλου δήλωσε: 

«Μετά την κατηγορηματική διάψευση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το δημοσίευμα σχετικά με φράσεις που αποδίδονται στον Οικουμενικό Πατριάρχη, η δική μου διάψευση θα ήταν εκ του περισσού. Οφείλω, όμως, να κάνω έκκληση προς πάσα κατεύθυνση να μην εντάσσουν στις μικροκομματικές τους ιδιοτελείς επιδιώξεις, τις σχέσεις ελληνικής Πολιτείας και Οικουμενικού Πατριαρχείου οι όποιες ήταν και παραμένουν άρρηκτα συνδεδεμένες».

Τα εόρτια Εσπέρια για τα Ονομαστήρια του Αρχιεπισκόπου Κύπρου | Παρών ο Μητροπολίτης Δωδώνης
















Με την παρουσία πλήθους ιεραρχών, κληρικών και πιστών και με βυζαντινή ιεροπρέπεια, τελέστηκε το εσπέρας της Δευτέρας 12 Νοεμβρίου 2018, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Λευκωσία, ο πανηγυρικός εσπερινός, επί τη μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, χοροστατούντος του εορτάζοντος Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου και συγχοροστατούντων των Μητροπολιτών Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου, Κυρηνείας κ. Χρυσοστόμου, Κωνσταντίας κ. Βασιλείου, και των Επισκόπων Καρπασίας κ. Χριστοφόρου και Μεσαορίας κ. Γρηγορίου.

Ανάμεσα στο εκκλησίασμα ήταν παρόντες εκπρόσωποι των ξένων δογμάτων στην Κύπρο, η Πρέσβειρα της Σουηδίας στην Κύπρο, Mrs Anna Olsson Vrang, η Ειδική Αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στην Κύπρο, κ. Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, η Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής Εκκλησίας Κύπρου κ. Βελουδία Παπαδοπούλου και άλλα μέλη του Διδακτικού Προσωπικού, η συντονίστρια του θρησκευτικού διαλόγου στη Πρεσβεία της Σουηδίας στην Κύπρο, κ. Salpy Eskidjian, καθώς επίσης οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής και πλήθος πιστών, οι οποίοι προσέτρεξαν να παραστούν στην ιδιαίτερη αυτή στιγμή του Μακαριωτάτου.

Μετά το πέρας του πανηγυρικού εσπερινού, ακολούθησε μετάβαση με πομπή στο Μέγα Συνοδικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής όπου εψάλη ο πολυχρονισμός προς τιμή του Μακαριωτάτου και στη συνέχεια η Α.Μ. δέχθηκε τα συγχαρητήρια πλήθους κλήρου και λαού.

Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου | Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου

Ο Υπουργός Παιδείας μιλά για την συνάντησή του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη [OPEN, 12.11.2018]



Η εκδικητικότητα της Μόσχας οργανώνεται: Ίδρυσε ρωσική ενορία στην Κωνσταντινούπολη


Η εκδικητικότητα του Πατριαρχείου Μόσχας έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου παίρνει σάρκα και οστά: Ορίστηκε ήδη τακτικός Εφημέριος για τους Ρώσους της Κωνσταντινούπολης και στα περίχωρά της. Οι ακολουθίες και λειτουργίες θα γίνονται στο παρεκκλήσι της θερινής ρωσικής προξενικής στην Κωνσταντινούπολη. 

Αναδημοσιεύουμε κατωτέρω όλο το σχετικό δημοσίευμα του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του: 

Άρχισαν τακτικές ιερές ακολουθίες στο ιστορικό παρεκκλήσι στο χώρο της προξενικής κατοικίας στην Κωνσταντινούπολη 










Τη Θεία Λειτουργία τέλεσε στις 11 Νοεμβρίου 2018 στο παρεκκλήσι Αγίων Κωνσταντίου και Ελένης στο χώρο της θερινής κατοικίας του Προξενείου της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κωνσταντινούπολη, ο Ιερέας Γεώργιος Sergeev, ο οποίος από τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλο  διορίσθηκε ο ασκών χρέη Προϊσταμένου του ως άνω ιερού παρεκκλησίου.

Στην ακολουθία παρέστησαν ο Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη κ. A. Podelyshev, στελέχη του Γενικού Προξενείου της Ρωσίας, Ρώσοι ομογενείς, οι διαμένοντες στην Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρα αυτής.

Κατά το «εἴπωμεν πάντες» αναπέμφθησαν ευχές υπέρ της ενότητος της Ορθοδοξίας και ειρήνης στην Ουκρανία. Με αφορμή την 100ή επέτειο της λήξεως του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ετελέσθη η επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των πεσόντων στο πεδίο μάχης στρατηγών τε και στρατιωτών.

Μετά το πέρας της Θείας Μυσταγωγίας ο Ιερέας Γεώργιος κήρυξε το θείο λόγο στο εκκλησίασμα και μετέφερε στους πιστούς την ευλογία του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κυρίλλου, τονίζοντας ότι κατόπιν της από 15ης Οκτωβρίου 2018 αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας για την αδυναμία να υπάρχει ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εξαιτίας της ωμής παραβάσεως από πλευράς του των ιερών κανόνων, οι Ρωσόφωνοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, οι διαμένοντες στην Τουρκία, υποβάλλουν πολλαπλά αιτήματα στο  Πατριαρχείο Μόσχας, ζητώντας να εξασφαλισθεί η διαποίμανσή τους. Ο διορισμός Προϊσταμένου και η έναρξη τακτικών ιερών ακολουθιών στο ιστορικό παρεκκλήσι στο χώρο της προξενικής κατοικίας στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί επίδειξη μέριμνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας για τα τέκνα της, τα διαμένοντα στην Τουρκική γη.

Μετά το πέρας της ακολουθίας ο Ιερέας Γεώργιος είχε συνάντηση με εκπροσώπους της Ρωσόφωνης διασποράς της Τουρκίας.

***

Το παρεκκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ανεγέρθηκε το το 1832 στο χώρο της θερινής κατοικίας της Πρεσβείας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Έκλεισε μετά την επανάσταση για να στεγάσει το λεβητοστάσιο. Μέχρι το 2009 στο χώρο της θερινής κατοικία είχαν διενεργηθεί έργα επισκευής και αναστηλώσεως, στα πλαίσια των οποίων αποκαταστάσθηκε και το παρεκκλήσι.

Στις 6 Ιουλίου 2009 ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος και ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος τέλεσαν τα θυρανοίξια του παρεκκλησίου.






Τι κρύβει η συμφωνία Τσίπρα - Ιερώνυμου. Εξηγεί ο Καθηγητής Ι. Κονιδάρης [BLUE SKY, 12.11.2018]


Η εκπομπή της τηλεόρασης Blue Sky "ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ", στις 12 Νοεμβρίου 2018. Παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Γιάννης Λοβέρδος.


Θρησκευτική ουδετερότητα της Πολιτείας και αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου 

Δημοσιεύθηκε τό σχέδιο ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, ὅπως καί ἡ συνοδευτική ἔκθεση. Ὕστερα, ὅμως, ἀπό μερικές ἡμέρες ἀνακοινώθηκε ἡ «πρόθεση» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία» μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία καί τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν. 
Τά δύο αὐτά θέματα συνδέονται μεταξύ τους καί δέν εἶναι δυνατόν νά ἐκλαμβάνονται μεμονωμένα, ἄλλωστε συζητήθηκαν μαζί. Τό ἕνα εἶναι ἡ θρησκευτική οὐδετερότητα τοῦ Κράτους, «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά», κατά τήν αἰτιολογική ἔκθεση, πού ἐνδιαφέρει κυρίως τήν Κυβέρνηση, καί αὐτό προτείνεται νά γίνη μέ τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, καί τό ἄλλο εἶναι ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται, πού ἀπασχολοῦσε πάντοτε τόν Ἀρχιεπίσκοπο. 
Δηλαδή, στό ὅλο θέμα πού ἀνέκυψε ὑπάρχουν δύο βασικά ἑρμηνευτικά κλειδιά, τό ἕνα εἶναι ἡ «θρησκευτική οὐδετερότητα», καί τό ἄλλο εἶναι ἡ ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας
Ἄν μερικοί περιορίζουν τήν συζήτηση στήν ἀξιοποίηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν, καί παραθεωροῦν τήν προτεινόμενη μεταρρύθμιση στό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος μέ τό κυριότερο τήν εἰσαγωγή τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τῆς Πολιτείας, τότε αὐτό λειτουργεῖ ἀποπροσανατολιστικά. 
Θεωρῶ ὅτι ἐμεῖς οἱ Κληρικοί δέν πρέπει νά πέσουμε στήν «παγίδα», ἐν ὀνόματι τῆς μισθοδοσίας τῶν Κληρικῶν, πού καί αὐτό εἶναι σημαντικό θέμα, νά ἀμνηστεύσουμε στήν εἰσαγόμενη θρησκευτική οὐδετερότητα τῆς Πολιτείας καί κυρίως τήν ἀλλοίωση τοῦ 3ου ἄρθρου τοῦ Συντάγματος. 
Στήν συνέχεια θά τονίσω μερικά σημεῖα σέ αὐτά τά δύο θέματα μέ ἁπλό καί εὐσύνοπτο τρόπο.

1. Ἡ προτεινόμενη τροποποίηση τοῦ 3ου ἄρθρου 

Γιά πολλά χρόνια σέ δεκάδες ἄρθρα μου καί σέ πολλές συνεντεύξεις μου, ὑποστήριζα ὅτι ἡ φράση «χωρισμός Ἐκκλησίας Πολιτείας» δέν μπορεῖ νά εὐσταθήση σέ μιά εὐνομούμενη Πολιτεία, γιατί κανένας στήν δημοκρατική Πολιτεία δέν μπορεῖ νά εἶναι χωρισμένος ἀπό αὐτήν. Γι’ αὐτό, ὅπως ὑποστήριζα, ἡ καλύτερη φράση εἶναι ὁριοθέτηση τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἤ ὀρθότερα ὁριοθέτηση τῶν σχέσεων ἐκκλησιαστικῆς καί κρατικῆς διοικήσεως. Κυρίως θά ἔπρεπε ἡ Πολιτεία μέ ἕνα νόμο νά καθορίση τήν νομική προσωπικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί νά δίνη ἐξουσιοδοτήσεις γιά νά ρυθμίζη μόνη της τά τοῦ οἴκου της βάσει τῶν ἱερῶν Κανόνων. 
Τελικά, ἐπελέγη ἡ φράση «ἐξορθολογισμός τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Κράτους», «σχέσεων Κράτους-Ἐκκλησίας» καί «ΔΙΑΚΡΙΤΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ». Πρόκειται γιά θετικό βῆμα, ἀφοῦ κατανοήθηκε ἡ βάση τῶν σκέψεών μου πού ἀνταποκρίνονται στήν ἀλήθεια.
Ἐπίσης, εἶναι σημαντικό τό ὅτι παρέμεινε τό προοίμιο τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο δείχνει ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ Κράτους ὀφειλόταν στήν Ἐπανάσταση τῶν Ἑλλήνων, στήν ὁποία σημαντικό ρόλο ἔπαιξαν οἱ Κληρικοί καί δέν ἔγινε μέ τήν παρέμβαση τῶν ξένων Δυνάμεων. Ἄν προτεινόταν ἡ διαγραφή τοῦ προοιμίου τοῦ Συντάγματος, τότε θά φαινόταν ὅτι ἡ ἀνεξαρτησία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους ἦταν ἀποτέλεσμα ἀποφάσεων τῶν ξένων Δυνάμεων καί ἄρα συνομολογεῖται ὅτι ἦταν ἕνα προτεκτοράτο. 
Μετά τά βασικά αὐτά σημεῖα, θά παρατεθοῦν μερικές σκέψεις μου γιά τήν προτεινόμενη μεταρρύθμιση στό ἄρθρο 3. 
Τό ἐν ἰσχύι Σύνταγμα ἔχει μιά λογική θεσμική διάρθρωση. Διαιρεῖται σέ τέσσερα μεγάλα μέρη, ἤτοι: Μέρος Πρῶτο: Βασικές διατάξεις (ἄρθ. 1-3). Μέρος Δεύτερο: Ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα (ἄρθ. 4-25). Μέρος Τρίτο: Ὀργάνωση καί λειτουργίες τῆς Πολιτείας (ἄρθ. 26-105). Μέρος Τέταρτο: Εἰδικές τελικές καί μεταβατικές διατάξεις (ἄρθ. 106-120).
Αὐτό σημαίνει ὅτι καλῶς ἡ διάταξη πού ἀναφέρεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία παρέμεινε στό πρῶτο μέρος, γιατί βρίσκεται στίς «βασικές διατάξεις», ὅπως τήν «μορφή τοῦ Πολιτεύματος» καί τίς «σχέσεις Ἐκκλησίας Πολιτείας». Ἄλλωστε, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι «θεσμός» πού προϋπῆρχε τῆς συγκροτήσεως τοῦ Κράτους, καί μάλιστα συνετέλεσε στήν ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων καί τήν ἀνεξαρτησία τους, ὅπως ἔχει ἐπισημανθεῖ καί στήν Διακήρυξη τῆς Ἀνεξαρτησίας (1822).
Ἐπί πλέον στό ἄρθρο 3, τό ὁποῖο περιλαμβάνεται στίς βασικές διατάξεις τοῦ Συντάγματος συγκαταλέγονται καί οἱ σχέσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὅπως διαλαμβάνονται στόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850 καί τήν Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928. Εἶναι σημαντικό νά ὑπογραμμισθῆ ὅτι οἱ λεγόμενες «Νέες Χῶρες» πού ρυθμίζονται ἀπό τήν Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928, εἶναι Μητροπόλεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ἐν Ἑλλάδι, εἶναι, δηλαδή, «κανονικό ἔδαφος» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τό ὁποῖο βρίσκεται ἐκτός Ἑλλάδος, καί παραχωρήθηκαν «ἐπιτροπικῶς» νά διοικηθοῦν «ὑπό τύπον προσωρινότητος» ἀπό τήν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.
Ἑπομένως, τό ἄρθρο 3 δέν θά μποροῦσε νά συμπεριληφθῆ στά ἄλλα τρία μέρη τοῦ Συντάγματος, δηλαδή οὔτε στά «ἀτομικά καί κανονικά δικαιώματα», οὔτε στίς «Ὀργανωτικές λειτουργίες τοῦ Πολιτεύματος», οὔτε, φυσικά, στίς «εἰδικές τελικές καί μεταβατικές διατάξεις». Ἄλλωστε, οὔτε ἡ Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, οὔτε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού ἔχει κατά διαφόρους τρόπους καί τμήματα στήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια (Μητροπόλεις Δωδεκαννήσου καί ἡμιαυτόνομη Ἀρχιεπισκοπή Κρήτης), μποροῦν νά θεωρηθοῦν ὡς λειτουργίες τῆς Πολιτείας.
Στήν συνέχεια θά παρατεθῆ τό 3ο ἄρθρο τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος καί πῶς προτείνεται γιά ἀναθεώρηση. 
*
Ἰσχύουσα διάταξη: «1. Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας, πού γνωρίζει κεφαλή της τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὑπάρχει ἀναπόσπαστα ἑνωμένη δογματικά μέ τή Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης καί μέ κάθε ἄλλη ὁμόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ∙ τηρεῖ ἀπαρασάλευτα, ὅπως ἐκεῖνες, τούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τίς ἱερές παραδόσεις. Εἶναι αὐτοκέφαλη, διοικεῖται ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῶν ἐν ἐνεργείᾳ Ἀρχιερέων καί ἀπό τή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο πού προέρχεται ἀπό αὐτή καί συγκροτεῖται ὅπως ὁρίζει ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήρηση τῶν διατάξεων τοῦ Πατριαρχικοῦ Τόμου τῆς κθ΄ (29) Ἰουνίου 1850 καί τῆς Συνοδικῆς Πράξης τῆς 4ης Σεπτεμβρίου 1928. 
2. Τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς πού ὑπάρχει σέ ὁρισμένες περιοχές τοῦ Κράτους δέν ἀντίκειται στίς διατάξεις τῆς προηγούμενης παραγράφου. 
3. Τό κείμενο τῆς Ἁγίας Γραφῆς τηρεῖται ἀναλλοίωτο. Ἡ ἐπίσημη μετάφρασή του σέ ἄλλο γλωσσικό τύπο ἀπαγορεύεται χωρίς τήν ἔγκριση τῆς Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας στήν Κωνσταντινούπολη».
Προτεινόμενη διάταξη: «Ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη. Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία βρίσκεται ἀναπόσπαστα ἑνωμένη δογματικά μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καί μέ κάθε ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τηρεῖ ἀπαρασάλευτα τούς Κανόνες τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τήν ἐκκλησιαστική παράδοση. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας εἶναι αὐτοκέφαλη καί διοικεῖται σύμφωνα μέ ὅσα ὁρίζουν ὁ Καταστατικός Χάρτης της, ὁ Πατριαρχικός Τόμος τοῦ 1850 καί ἡ Συνοδική Πράξη τοῦ 1928. Τό ἐκκλησιαστικό καθεστώς τῆς Κρήτης καί τῶν Δωδεκανήσων δέν ἀντίκειται στίς παραπάνω διατάξεις. 
Ἑρμηνευτική δήλωση: Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦσα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέρει καμιά δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλλων θρησκευμάτων καί γενικότερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».
Ἀπό τήν ἐξέταση τῶν δύο αὐτῶν κειμένων, τοῦ ἰσχύοντος καί τοῦ προτεινομένου, φαίνεται ὅτι στήν προτεινόμενη ἀναθεώρηση διαγράφονται οἱ ἑξῆς φράσεις: «ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», «τῆς Ἑλλάδας», «πού γνωρίζει κεφαλή της τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό», «ὑπάρχει», «Μεγάλη Ἐκκλησία», «ὁμόδοξη», «καί τίς ἱερές παραδόσεις». Ἐπίσης, διαγράφεται τελείως ἡ παράγραφος 3 καί γίνονται μερικές ἐσωτερικές ἀλλαγές.
Θά γίνουν μερικές ἐπισημάνσεις, γιά τήν προτεινόμενη ἀλλαγή. 
α) Τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντάγματος ἀναφέρεται πρωτίστως στίς σχέσεις τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί δευτερευόντως μέ τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Καί αὐτό, γιατί ἀναφέρεται στήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί τίς ἄλλες Ὁμόδοξες Ἐκκλησίες, μνημονεύονται τά Καταστατικά κείμενα, ἤτοι ὁ Συνοδικός Τόμος τοῦ 1850 καί ἡ Πατριαρχική Πράξη τοῦ 1928, ὅπως μνημονεύονται καί τά ἐκκλησιαστικά καθεστῶτα πού ὑπάρχουν σέ ὁρισμένες περιοχές τοῦ Κράτους, ἐννοώντας τό Ἅγιον Ὄρος, τά Δωδεκάννησα, ἡ Κρήτη.
Ἐπί πλέον τό ἄρθρο 3 δέν ἀντιστρατεύεται στά «ἀτομικά καί κοινωνικά δικαιώματα» οὔτε στήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης κάθε ἄλλης γνωστῆς θρησκείας. Ἔτσι, τό ἄρθρο 13 εἶναι εὐρύτερο καί καθολικότερο τοῦ ἄρθρου 3, γιατί ἀναφέρεται στούς πολίτες τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, οἱ ὁποῖοι θέλουν νά ἀνήκουν σέ ὁποιαδήποτε γνωστή θρησκεία. Ὁπότε, ὅπως ἔχει ὑποστηριχθῆ, τό ἄρθρο 3 στήν πραγματικότητα εἶναι ὑποκείμενο τοῦ ἄρθρου 13, ἤ καλύτερα τό ἄρθρο 13 εἶναι καθολικότερο καί γενικότερο 3.
Ἑπομένως, ἡ ἐπανειλημμένη καί μέ ἔμμονη διάθεση ἐκφρασθεῖσα ἄποψη ὅτι πρέπει νά «πειραχθῆ» τό περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου 3 εἶναι ἀλυσιτελής, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία μέ βάση τό ἄρθρο 13 περί ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως θά μποροῦσε νά ρυθμίση νομοθετικά θέματα πού ἀφοροῦν τά κοινωνικά καί ἀτομικά δικαιώματα τῶν πολιτῶν της, καί τήν ἐλευθερία τους. Ἐπίσης οἱ λειτουργοί ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν καί τῆς «ἐπικρατούσας θρησκείας» ὑπόκεινται στήν ἴδια ἐποπτεία τῆς Πολιτείας καί στίς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντί της.
Αὐτό σημαίνει, ἐκτός τῶν ἄλλων, ὅτι ἰσχύει αὐτό πού ὑποστηρίχθηκε προηγουμένως, ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη χωρισμός Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀλλά νά καθορισθοῦν καλύτερα οἱ σχέσεις μεταξύ τους, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία ἐποπτεύει τούς λειτουργούς ὅλων τῶν γνωστῶν θρησκειῶν.
β) Γιά τήν ἀναθεώρηση προτείνονται δύο βασικές ἀλλαγές. 
Ἡ πρώτη ἀλλαγή εἶναι νά προηγηθῆ στό ἄρθρο 3 ἡ φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί ἀμέσως νά ἀκολουθήσουν τά σχετικά μέ τήν «ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα». 
Στήν πρόταση τοῦ «ΣΥΡΙΖΑ» γίνεται τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον. Ἀρχίζει τό ἄρθρο μέ τήν πρόταση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη». Ἐπίσης, στήν ἑρμηνευτική δήλωση, πού εἶναι ἀπόλυτα ἰσότιμη διάταξη τοῦ Συντάγματος –γενικότερα οἱ ἑρμηνευτικές δηλώσεις, κατά τόν Εὐάγγελο Βενιζέλο, «γιά λόγους νομοτεχνικούς καί συστηματικούς ἐκφράζονται μέ τή μορφή αὐτή καί ὄχι ὡς παράγραφοι ἤ ὡς ἐδάφια τοῦ συνταγματικοῦ κειμένου»– γράφεται: «Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦσα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέρει καμιά δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλλων θρησκευμάτων καί γενικώτερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στό ἄρθρο 3 εἰσάγεται ἡ φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», καί τό ἴδιο μέ ἄλλη φρασεολογία ἐπαναλαμβάνεται στήν «ἑρμηνευτική δήλωση» ὅτι δηλαδή ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν εἶναι «ἐπίσημη κρατική θρησκεία». Τό ὅλο δέ περιεχόμενο τῆς «ἑρμηνευτικῆς δήλωσης» καλύπτεται ἀπό τό ἄρθρο 13 ἤ θά μποροῦσε νά τεθῆ στό ἄρθρο 13. Ἄλλωστε ὁ ὅρος «ἐπικρατοῦσα θρησκεία», κατά πάγια νομολογία τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, δηλώνει τήν πλειοψηφία τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν. 
Ἡ χρησιμοποίηση ταυτόσημης φράσεως στό ἄρθρο 3 καί ἡ «ἑρμηνευτική δήλωση» στό ἴδιο ἄρθρο δείχνει μιά προσπάθεια πού ἔχει τήν ἰδιαίτερη σκοπιμότητά της.
γ) Ἡ ἀπάλειψη δῆθεν «θεολογικῶν ὅρων» δημιουργεῖ ἔντονο προβληματισμό. Καί αὐτός ὁ προβληματισμός στηρίζεται σέ δύο βασικούς λόγους. 
Ὁ πρῶτος εἶναι ὅτι τό Σύνταγμα δέν εἶναι νομικό κείμενο γιά νά δικαιολογῆται ἀπάλειψη θεολογικῶν ὅρων, ἀλλά εἶναι θεμελιῶδες κείμενο τῆς Πολιτείας, πού ἀναφέρεται σέ θέματα ὄχι μόνον τῆς Κρατικῆς διοικήσεως, ἀλλά καί σέ θέματα θρησκευτικά. 
Ὁ δεύτερος λόγος εἶναι ὅτι ὅταν γίνεται ἀναφορά στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά τήν ἑτεροπροσδιορίζη, ἀλλά νά ἀναγράφη αὐτό μέ τό ὁποῖο ἡ ἴδια αὐτοπροσδιορίζεται. Ἔτσι, δικαιολογοῦνται ἀπόλυτα οἱ ὅροι «Ἀνατολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» πού ἔχει «Κεφαλή τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό» καί ὄχι θρησκεία, γιατί ὑπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ θρησκείας καί Ἐκκλησίας καί ἔτσι δέν δημιουργοῦνται θεολογικές συγχύσεις, ὅπως ἐπίσης δικαιολογεῖται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἶναι ἡ «Μεγάλη Ἐκκλησία», ὅτι ὑπάρχουν «ὁμόδοξες» Ἐκκλησίες, ὅτι ἡ Ἐκκλησία διαφυλάσσει τίς «ἱερές παραδόσεις».
Ἡ ἀφαίρεση, λοιπόν, τῶν βασικῶν στοιχείων πού ἀναφέρονται στήν ὀντολογία τῆς Ἐκκλησίας δείχνει ὅτι ὑπάρχει ἰδεολογικό πρόβλημα καί ἀμφισβήτηση τοῦ χαρακτηρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνδεχόμενη προσπάθεια κατευνάσεως ἀντιδράσεων ἀπό ἀνθρώπους μέ ἀριστερές ἰδέες. Νομίζω, ὅμως, ὅτι στό θέμα τοῦ Συντάγματος δέν μπορεῖ νά ὑφίστανται ἰδεολογικοί ἀνταγωνισμοί καί κομματικές σκοπιμότητες.
δ) Ἡ πρότασή μου θά ἦταν τό ἄρθρο 3 νά μήν ἀρχίζη μέ τήν φράση «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», ἀλλά νά παραμείνη τό ἄρθρο ὡς ἔχει μέ τήν ἀλλαγή ἀντί «θρησκεία» «Ἐκκλησία» καί νά τεθῆ ὡς ἑρμηνευτική δήλωση, ὅτι ὁ ὅρος «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία» στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία, στήν ὁποία ἀνήκει ἡ πλειονότητα τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν. Αὐτό δέ πού λέγεται ὡς «θρησκευτική οὐδετερότητα» νά τεθῆ περιφραστικά στό ἄρθρο 13, στό ὁποῖο γίνεται λόγος γιά τήν ἐλευθερία τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσως τήν ὁποία ἐγγυᾶται τό Κράτος. 
Ἄλλωστε, δέν μπορῶ νά ἀποδεχθῶ τήν φράση ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι «θρησκευτικά οὐδέτερη» ὅταν εἶναι ὑποχρεωμένη νά ἐγγυηθῆ καί νά προστατεύση τήν μουσουλμανική μειονότητα, βάσει τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης.

2. Ἡ πρόθεση γιά συμφωνία γιά τήν ἀξιοποίηση τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας

Ἐνῶ ἀνακοινώθηκε ἡ πρόταση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, μετά λίγες ἡμέρες σέ κοινή δημόσια συνάντηση μεταξύ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀνακοινώθηκε ἡ «πρόθεση» γιά συμφωνία πού ἐκφράσθηκε μέ τό «κοινό ἀνακοινωθέν Πολιτείας-Ἐκκλησίας» τῆς 6-11-2018 (ρεπορτάζ πού δημοσιεύθηκε στήν ἐπίσημη σελίδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν 6-11-2018) «γιά νά καταλήξουμε σέ μιά ἱστορική Συμφωνία μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας πού θά πάρη τή μορφή τῆς νομοθετικῆς ρύθμισης». 
Πρόκειται γιά 15 ἄρθρα, καί στό τελευταῖο ἄρθρο γράφεται: «Οἱ παραπάνω δεσμεύσεις τῶν μερῶν θά ἰσχύουν ὑπό τήν προϋπόθεση τήρησης τῆς Συμφωνίας στό σύνολό της», πού σημαίνει ὅτι ἡ προτεινόμενη συμφωνία προσφέρεται ὡς «πακέτο» καί δέν χωροῦν ἐπιμέρους βελτιώσεις. 
Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τά σημεῖα αὐτά, μπορεῖ νά διακρίνη μιά προσπάθεια ἐπιλύσεως ἐκκρεμούντων ζητημάτων, γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία καί τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν. Ἄλλωστε ἦταν πάγια ἄποψη πολλῶν ἀπό μᾶς ὅτι ἡ μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν δέν ὑπάγεται στόν λεγόμενο χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἀλλά εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν συμβάσεων πού ἔγιναν μέ τήν δέσμευση ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας. Ἔτσι, πολλοί ἰσχυρίζονταν νά ἐπιστρέψη ἡ Πολιτεία τήν περιουσία στήν Ἐκκλησία καί νά ἀναλάβη μόνη της τήν πληρωμή τῶν Κληρικῶν. 
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι στό θέμα αὐτό ἔγινε μιά συμφωνία, μέ τήν ὁποία τό Κράτος ἀναγνωρίζει αὐτό τό αἴτημα τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπειδή δέν μπορεῖ νά ἐπιστρέψη τήν περιουσία, πού δέσμευσε, ἀποζημιώνει τήν Ἐκκλησία καί δίδει τήν δυνατότητα τῆς ἀξιοποίησης τῆς ὑπάρχουσας Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά νά ἀναλάβη ἐκείνη τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν της. 
Τό πρόβλημα, ὅμως, εἶναι ὅτι τό κείμενο τῆς «πρόθεσης» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία», ἀπ’ ὅ,τι γνωρίζω, δέν ἦταν ἀποτέλεσμα ἐπεξεργασίας οὔτε τῶν θεσμικῶν ὀργάνων κάθε μέρους, οὔτε ὁμάδων καί ἐπιτροπῶν ἑκατέρωθεν. Αὐτό τό αἰφνίδιο καί ἡ ἔλλειψη συνοδικότητας ἦταν αὐτά πού προκάλεσαν περισσότερο ἀπό κάθε τι ἄλλο. 
Γιά μένα τό σημαντικότερο εἶναι ὅτι τό κείμενο αὐτό τῆς σύμβασης ἤ τέλος πάντων τῆς «προθέσεως» γιά μιά «ἱστορική συμφωνία», γιά σύμβαση ἦλθε σχεδόν ταυτόχρονα ἤ λίγο μετά τήν δημοσίευση τῆς προτάσεως τοῦ ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος. 
Θεωρῶ, καί μακάρι νά κάνω λάθος, ὅτι αὐτό χρησιμοποιήθηκε γιά δύο λόγους: Ἤ γιά νά λειτουργήση ἑρμηνευτικά γιά τήν προτεινόμενη φράση πού εἰσήχθη στό 3ο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος ὅτι «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», μέ τήν ἐπεξήγηση τῆς εἰσηγητικῆς ἔκθεσης «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά», καί στήν πραγματικότητα νά δώση τό μήνυμα τοῦ χωρισμοῦ σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί νά ἱκανοποιηθῆ μιά μερίδα ψηφοφόρωνˑ ἤ χρησιμοποιήθηκε ἀποπροσανατολιστικά, ὥστε νά μή γίνουν ἀντιδράσεις γιά τίς προτεινόμενες προτάσεις γιά τήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος, ἀφοῦ στραφῆ τό ἐνδιαφέρον τῶν Κληρικῶν στήν μισθοδοσία. 
Τά δύο αὐτά διαζευκτικά «ἤ» ἀπευθύνονται καί στούς ὀπαδούς τοῦ κόμματος καί στούς Κληρικούς, καί λειτουργοῦν ἀφ’ ἑνός μέν κατευναστικά ἀφ’ ἑτέρου δέ ἀποπροσανατολιστικά.
Τό ἐπίσης ἐνδιαφέρον εἶναι ὅτι ὅταν ἀνακοινώθηκε ὅτι 10.000 Κληρικοί θά ἀποδεσμευθοῦν ἀπό τήν Ἑνιαία Ἀρχή Πληρωμῶν, ἀμέσως τήν ἑπομένη ἡμέρα ἀνακοινώθηκε ὑπεύθυνα ἀπό τόν Κυβερνητικό Ἐκπρόσωπο ὅτι θά προσληφθοῦν 10.000 δημόσιοι ὑπάλληλοι. Αὐτό εἶναι ἄμεση ἤ ἔμμεση προσβολή στούς Κληρικούς καί γενικά στήν Ἐκκλησία μέ πολλά κρυφά μηνύματα!
Πρέπει νά διευκρινισθῆ προσεκτικά τί σημαίνει ὅτι «ἡ Ἑλληνική Πολιτεία εἶναι θρησκευτικά οὐδέτερη», σέ συνδυασμό μέ τήν εἰσηγητική ἔκθεση «μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται κανονιστικά καί πρακτικά». Θεωρῶ ὅτι αὐτή ἡ φράση εἶναι ἐπικίνδυνη, γιατί σέ αὐτή θά στηριχθῆ μιά ὁλόκληρη σειρά νόμων καί πρακτικῶν, πού τώρα δέν μποροῦμε νά τό προσδιορίσουμε. 
Τό ἀκόμη πιό ἐνδιαφέρον σημεῖο εἶναι ὅτι τά δημοσιεύματα ἔμπειρων στό ρεπορτάζ δημοσιογράφων, οἱ ὁποῖοι συνήθως ἀποκαλύπτουν διάφορα θέματα πρίν ἀνακοινωθοῦν, κάνουν λόγο γιά τό ὅτι ἡ συζήτηση μεταξύ Ἀρχιεπισκόπου καί Πρωθυπουργοῦ κατορθώθηκε νά διαφυλαχθῆ μυστική γιά μεγάλο χρονικό διάστημα. 
Βέβαια, κανείς δεν μπορεῖ νά ἀποκλείση στούς ἡγέτες τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας νά ἀνταλλάσσουν ἀπόψεις γιά τόν χειρισμό διαφόρων θεμάτων πού τούς ἀφοροῦν, τά ὁποῖα ὅμως ἐπεξεργάζονται διάφορα θεσμικά ὄργανα. 
Τό ἐρώτημα ὅμως γιά μένα εἶναι: Ποιοί ἐξωθεσμικοί παράγοντες (ἐκτός Ἱεραρχίας) ἤ ποιοί Ἱεράρχες συμμετεῖχαν σέ αὐτές τίς μυστικές συζητήσεις;
Ἐπίσης τό μεγαλύτερο ἐρώτημα εἶναι: Γιατί αὐτή ἡ συζήτηση κρατήθηκε μυστική ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, πού ἔχει «ἔννομο πνευματικό συμφέρον» γιά τό σοβαρό αὐτό ζήτημα. Αὐτό πρέπει κανείς νά τό δῆ σέ δύο σημαντικά σημεῖα.
Τό πρῶτον στό ὅτι τό ἴδιο τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 3, ἀναφέρεται στόν Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850 καί τήν Συνοδική Πράξη τοῦ 1928. Πρόκειται γιά κείμενα πού συμφωνήθηκαν ἀπό τρεῖς παράγοντες, ἤτοι τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί τήν Ἑλληνική Πολιτεία. Φυσικά ὁ Τόμος καί ἡ Πράξη ὑπεγράφησαν ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ἀλλά ὑπῆρξαν οἱ κατάλληλες συμφωνίες, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «προφρόνως ἀποδεξαμένης, συναινούσης καί κυρούσης καί τῆς Ἐντίμου Ἑλληνικῆς Πολιτείας» (Πατριαρχική Πράξη 1928).
Ἔτσι, λοιπόν, στόν Συνοδικό καί Πατριαρχικό Τόμο τοῦ 1850, μεταξύ ἄλλων γράφεται: «ἐν τοῖς συμπίπτουσιν ἐκκλησιαστικοῖς πράγμασι, τοῖς δεομένοις συσκέψεως καί συμπράξεως πρός κρείττονα οἰκονομίαν καί στηριγμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἤρεσεν, ἵνα ἡ μέν ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος ἀναφέρηται πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην καί τήν περί αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον· ὁ δέ Οἰκουμενικός Πατριάρχης μετά τῆς περί αὐτόν Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου παρέχει προθύμως τήν ἑαυτοῦ σύμπραξιν, ἀνακοινῶν τά δέοντα πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».
Δέν νομίζω ὅτι μπορεῖ νά ὑποστηρίξη κανείς μέ λογικά ἐπιχειρήματα ὅτι τά θέματα πού θίγονται στήν ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος καί στήν πρόθεση γιά μιά «ἱστορική συμφωνία» μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας δέν ὑπάγονται στά συμπίπτοντα ἐκκλησιαστικά πράγματα. 
Τό δεύτερον εἶναι ὅτι μεταξύ τῶν 10.000 Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συγκαταλέγονται καί Κληρικοί πού ἀποσπῶνται σέ Ἐνορίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐκτός Ἑλλάδος καί ἄλλων Πατριαρχείων, γιά τίς ποιμαντικές ἀνάγκες του. Ὁπότε θά δημιουργηθοῦν πολλές δυσχέρειες στήν καλή λειτουργία τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν ἐκτός Ἑλλάδος.
Συνεπῶς, ἡ σύνδεση αὐτῶν τῶν δύο θεμάτων, ἤτοι ἡ εἰσαγωγή τῆς θρησκευτικῆς οὐδετερότητας τῆς Πολιτείας στό Σύνταγμα καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς Ἐκκκλησιασικῆς περουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν θεωρήθηκε ἕνας «ἱστορικός συμβιβασμός». 
Αὐτό σημαίνει ὅτι τό Κράτος θά διατηρήση τό ἄρθρο 3 στό Σύνταγμα μέ τήν προσθήκη τῆς «θρησκευτικῆς οὐδετερότητας» καί τήν κατάθεση ἀποζημίωσης στήν Ἐκκλησία γιά τήν ἐκκλησιαστική περιουσία, ὅπως καί ἡ ἀξιοποίηση τῆς ὑπάρχουσας Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, καί ἡ Ἐκκλησία ἐμμέσως ἀποδέχεται τήν «θρησκευτική οὐδετερότητα», ἐν ὀνόματι τῆς ἀξιοποιήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας γιά τήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν της. 
Τό πρόβλημα λοιπόν ἔγκειται στό ὅτι γίνεται τροποποίηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος ὕστερα ἀπό 200 χρόνια, χωρίς ἐπεξεργασία ἀπό τά Συνοδικά ὄργανα καί προτείνεται μιά «ἱστορική συμφωνία», πού ἀναφέρεται καί στήν μισθοδοσία τῶν Κληρικῶν, χωρίς νά ἐνημερωθοῦν οἱ ἴδιοι οἱ Κληρικοί, τούς ὁποίους ἀφορᾶ ἰδιαίτερα τό θέμα αὐτό. 
Τελικά θεωρῶ ὅτι ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού θά συγκληθῆ σέ μερικές ἡμέρες, πρέπει νά δώση ἀπαντήσεις σέ ὅλα αὐτά τά σοβαρά ζητήματα.-

Ιερείς της Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσών: "Αναίτιες καταστρατηγήσεις κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των Κληρικών"


ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ 
ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ 
822 00 ΒΡΟΝΤΑΔΟΣ 
Χίος, 12/11/2018 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ 

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών συνεδρίασε εκτάκτως σήμερα Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018 στην έδρα του Συνδέσμου, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Γεωργίου Βροντάδου με αφορμή την πρόσφατη επικαιρότητα. 

Μία ημέρα μετά τον εορτασμό των Ελευθερίων της μαρτυρικής και αγιοτόκου νήσου μας και στον τόπο, όπου σφαγιάστηκε ο Ιερομάρτυς παπά Σταμάτης Χαρτουλάρης, ένας από τους πολλούς Κληρικούς όλων των βαθμίδων, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας μας, ομόφωνα δηλώνουμε προς πάσα κατεύθυνση: 

Ως Κληρικοί της Αγιοτόκου, Μαρτυρικής, Ακριτικής και Μυροβόλου Χίου, των Ψαρών και των Οινουσσών, είμαστε ενωμένοι σε ένα σώμα, μαζί με τον Επίσκοπό μας, απέναντι σε κάθε προσπάθεια εναντίον της Ορθόδοξης Πίστης μας, του Έθνους μας και του ιερού θεσμού της οικογένειας και όσων προσπαθούν να απαλείψουν τις σχετικές αναφορές από το Σύνταγμα της Ελλάδας. 

Εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς τον Σεπτό Ποιμενάρχη μας, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκο, ο οποίος από την πρώτη στιγμή, τόσο δια λόγων, όσο και δι’ έργων, εξέφρασε την πατρική του αγάπη του και την αμέριστη συμπαράστασή του προς τον Ιερό Κλήρο της Χίου, συγκαλώντας έκτακτη Ιερατική Σύναξη, αλλά και με τον ευκρινή πατρικό λόγο του κατά τον εορτασμό των Ελευθερίων της Χίου. 

Συντασσόμαστε με τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος, τον αρχαιότερο σύνδεσμο της χώρας, καθώς επίσης με την Ένωση Συνδέσμων Κληρικών της Εκκλησίας της Κρήτης και με κάθε άλλο νόμιμο τοπικό σύνδεσμο κληρικών, στον κοινό αγώνα για την αξιοπρέπεια των Κληρικών όλης της Ελλάδας και των οικογενειών μας και δεν θα επιτρέψουμε τη βίαιη μεταβολή του εργασιακού καθεστώτος μας με αναίτιες καταστρατηγήσεις κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των Κληρικών. 

Από την ακριτική Χίο, που μαζί με τα άλλα ακριτικά σημεία της Ελλάδας, φυλά Θερμοπύλες, όπου σε πάρα πολλά χωριά, μόνον ο παπάς απέμεινε, από τους δημόσιους λειτουργούς, απευθύνουμε έκκληση προς τον Μακαριώτατο Πρόεδρο και ολόκληρη την Σεπτή Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, πριν την απόφασή της, να αφουγκραστεί τον Εφημεριακό Κλήρο καλώντας τους νόμιμους εκπροσώπους του, τον Ιερό Σύνδεσμο Κληρικών Ελλάδος, να καταθέσει ενώπιον του Σώματος της Ιεραρχίας τις προτάσεις του και η Σεπτή Ιεραρχία να διασφαλίσει τα κεκτημένα δικαιώματα των Κληρικών μέσα από τον συγκεκριμένο δημόσιο φορέα. 

Ευελπιστούμε ότι με την απόφασή σας υπέρ των δικαίων του Ιερού Κλήρου, θα σφυρηλατήσετε την ενότητα του Σώματος της Ελλαδικής Εκκλησίας διασφαλίζοντας εσαεί τη μισθοδοσία, την ασφάλεια και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των Κληρικών και των οικογενειών τους από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών. 

ΓΙΑ ΤΟ Δ. Σ. 

                    Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                       Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ 

               Πρωτοπρεσβύτερος                         Πρωτοπρεσβύτερος 
           Γεώργιος Κωνσταντίνου                       Δημήτριος Πύρρος

Ιερείς της Μητροπόλεως Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας προς Ιερώνυμο Αθηνών: "Μας περιφρονείτε..."

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

Εν Καλύμνω τη 12η Νοεμβρίου 2018

Προς 
Τον Μακαριώτατον
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών
κ.κ. Ιερώνυμον
και τους Αγίους Αρχιερείς
της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς,

Μετά του προσήκοντος σεβασμού και υιικής αγάπης προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ Παΐσιο και αφοσιωμένοι στο πνευματικό κλίμα και στα δίκαια της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και τω δεξιώ οιακοστρόφω της κατά την Οικουμένην Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίο,
     εμείς οι Ιερείς της Αγιοτρόφου Ιεράς Μητροπόλεως Λέρου, Καλύμνου, Αστυπαλαίας ενώπιον των θλιβερών εξελίξεων, όσον αφορά το Προσύμφωνο της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον Πρωθυπουργό της Χώρας, αναρωτιόμαστε τί σημαίνει θρησκευτική ουδετερότητα και ποιες είναι οι κοινωνικές και οι νομικές προεκτάσεις της. Μήπως δόθηκε ως αντάλλαγμα στην θρησκευτική ουδετερότητα το διαβόητο «Εκκλησιαστικό Υπερταμείο»; 

Γνωρίζετε, Μακαριώτατε, ότι η Μητρόπολη μας δεν διαθέτει ακίνητη περιουσία ικανή να στηρίξει μισθολογικά νέες θέσεις με αποτέλεσμα να μειωθούν δραματικά οι χειροτονίες νέων ιερέων; Γνωρίζετε τον αντίκτυπο σε καθημερινή και μακροπρόθεσμη βάση, στην πνευματική διακονία ενός πολύπαθου μα θρησκευτικά ευαίσθητου λαού, ο οποίος λαός σε δύσκολους χρόνους, αφιέρωνε στην Εκκλησία την περιουσία του, προκειμένου με την Επιστασία της να συντηρηθούν Σχολεία, να διασφαλιστούν οι μισθοί των διδασκάλων και των ιατρών, με την περίφημη «Εφορεία Σχολών»; 

Γνωρίζετε ότι αυτή η εναπομείνασα και αμελητέα εκκλησιαστική περιουσία σήμερα αμφισβητείται και διεκδικείται και δίνουμε καθημερινό αγώνα προκειμένου να διασφαλίσουμε την κυριότητα; Ο αγώνας αυτός δεν γίνεται για εμάς, αλλά προκειμένου η Εκκλησία να διασφαλίσει τα απορρέοντα απ' αιώνος δικαιώματα της και να τα μεταβιβάσει στις επόμενες γενεές ως τα παρέλαβε.

Στοχοποιείται ο Ιερός Κλήρος της Πατρίδας μας, λες και αυτός είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας! Στοχοποιείται, αφού μετά την κοινή συνέντευξη τύπου, αμέσως κυβερνητικοί κύκλοι ανακοίνωσαν με παρρησία ότι θα «ανοίξουν» δέκα χιλιάδες οργανικές θέσεις, όταν εμείς οι κληρικοί «φύγουμε» από το Δημόσιο. Έτσι ώστε ακόμα και αν η συμφωνία δεν επιτευχθή, η κοινή γνώμη να ρίξει για άλλη μια φορά τον λίθο του αναθέματος σε εμάς τους απλούς κληρικούς. Ο κύριος πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε μοντέλα συνύπαρξης τα οποία ευδοκίμησαν μεν σε ευτυχέστερες χώρες με αλλότρια ήθη και έθιμα, αλλά είναι αδοκίμαστα και αντικειμενικά ανεφάρμοστα στην ορθόδοξη και ελληνική πραγματικότητα.

Μακαριώτατε, γνωρίζετε Ημείς και οι περί Ημάς κύκλοι, τα προβλήματα του Εφημεριακού Κλήρου της υπαίθρου και των ακριτικών περιοχών; Υπάρχουν κληρικοί, οι οποίοι όχι απλώς συμπάσχουν με τον απλό λαό στα δεινά τα οποία βρήκαν τον τόπο μας, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις κληρικών, οι οποίοι δεν έχουν τα προς το ζην. Γιατί δεν διαμαρτύρεται κανείς όταν μας αποκαλούν με εμπαικτικό ύφος «δημοσίους υπαλλήλους»; Είμαστε λειτουργοί του Υψίστου. Προσφέρουμε κοινωνικό έργο και πολλές φορές ολόκληρες ενορίες αντικαθιστούν δημόσιους φορείς και υπηρεσίες πρόνοιας με την καθημερινή και εμπράγματη-και όχι σε προσχέδια και διακηρύξεις- διακονία τους στον λαό. Εκτός από το πνευματικό έργο , το οποίο είναι η κύρια αποστολή μας και αυτό δεν έχει ωράριο και αργίες. Δεν απευθυνόμαστε με συνδικαλιστικό ύφος. 

Μακαριώτατε,

Πολλές φορές η ευγένεια που δεν έχει αναφορά στις ευαγγελικές αλήθειες του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, από ανθρώπους της εξουσίας, που έμπρακτα μάχονται τα ελληνορθόδοξα ιδανικά, αποσκοπεί να ικανοποιήσει ιδεολογικά τους υποστηρικτές της αθεΐας στον τόπο μας ( πρόσφατο παράδειγμα η υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών). Εμείς οι απλοί ιερείς των ενοριών ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τον απλό λαό του Θεού και αγωνιζόμαστε να κρατάμε τις Θερμοπύλες της Πίστεως από αλλότριους οσφυοκάμπτες της Νέας Τάξης πραγμάτων.

Μακαριώτατε,

Τέτοια απαξιωτική μεταχείριση χωρίς καμιά ενημέρωση μας κάνει να νιώθουμε ότι μας περιφρονείτε. Καταθέτουμε την αγωνία μας και τον προβληματισμό μας, με βαθύτατο σεβασμό στο πρόσωπο σας. Οι μουφτήδες της Θράκης είναι δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών. Οι ιεροδιδάσκαλοι, οι οποίοι διδάσκουν σε μειονοτικά, αλλά και σε δημόσια σχολεία το Κοράνι είναι δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας. Εμείς βιώνουμε, όπως σωστά ειπώθηκε, την μεγαλύτερη και βιαιότερη αλλαγή εργασιακών σχέσεων από συστάσεως του ελληνικού κράτους. 

Είμαστε οι ακριτοφύλακες ιερείς των Ιμίων, της Φαρμάκως, της Ψερίμου, της Καλολίμνου, της Κινάρου και όλων των ακριτικών νησιών και ακατοίκητων βραχονησίδων. Είμαστε οι ιερείς που υψώνουμε την Ελληνική Σημαία καθημερινά σε αυτούς τους βράχους και ιερουργούμε τα εξωκκλήσια, εξωκκλήσια τα οποία είναι ζώσες μαρτυρίες Ανάστασης σε έναν κόσμο φθοράς και τεκμήρια ελληνικότητας σε μια πολύπαθη περιοχή αμφισβήτησης.

Ποιος θα σταθεί, Μακαριώτατε, στον απλό παπά και τους είκοσι κατοίκους της Ψερίμου, ο οποίος τάισε, πότισε, έντυσε και περιέθαλψε χιλιάδες μετανάστες; Ποια είναι η ηθική ανταμοιβή του Μητροπολίτου και των Ιερέων της νήσου Λέρου, οι οποίοι διακονούν με έργα και υλικές προσφορές σημαντικές, τα εκείσε 1050 άτομα των hot spot;

Εμείς οι Ιερείς της Καλύμνου, ομοθυμαδόν με τους αδελφούς και Πατέρες των νήσων Λέρου και Αστυπαλαίας, έχοντας ως Προστάτες και Εφόρους πρώτον την Υπέρμαχο Στρατηγό Υπεραγία Μητέρα μας Θεοτόκο και τους αγίους της Ευλογημένης και μυροβόλου Επαρχίας μας, Σάββα, Άνθιμο και Ιωνά, ζητούμε να μας λάβετε υπ’ όψιν Σας.

Σας υπενθυμίζουμε ότι είμαστε Ιερείς, οι οποίοι ευρίσκονται κάτω από το Σεπτό Ωμόφορο του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, και την Κανονική δικαιοδοσία του Σεπτού Οικουμενικού Θρόνου και ως είναι γνωστόν προσέφερε το αίμα του ο Ιερός Κλήρος της Καλύμνου και των νησιών για αυτή την υψηλή διάκριση και αγάπη προς την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία.

Μετά βαθυτάτου σεβασμού,
Οι Ιερείς της Μητροπόλεως Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας

Οργή Βαρθολομαίου: «Με σέβεται ο Ερντογάν, με απαξιώνει ο Τσίπρας»

parapolitika.gr, 12.11.2018, 8:10


Όσα έγιναν στη συνάντηση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Κ. Γαβρόγλου

Το αποτέλεσμα της συνάντησης του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο μεταφέρει στο Στίγμα των Νέων ο Γιώργος Παπαχρήστος: «Η εσπευσμένη αποστολή και η συνάντηση το Σάββατο ουδόλως κατεύνασε τον θυμό και την οργή του Παναγιότατου (χρησιμοποιώ, όπως είναι φανερό, όρους αλλά και γλώσσα προσήκοντα στην εκκλησιαστική ορολογία του θέματος) περί τη διαφαινόμενη συμφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού Αλέξιου Τσίπρα και του ποιμαινεύοντος την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αδελφού και πατρός ημών, Ιερωνύμου.»

Μια σκέτη αποτυχία ήταν η συνάντηση, συνεχίζει ο Γ. Παπαχρήστος και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξακολουθεί να πνέει τα μένεα:

-πρώτον, τον αγνοούν παντελώς Τσίπρας και Ιερώνυμος με τη συμφωνία που σύναψαν ή πρόκειται να συνάψουν

-δεύτερον, ότι, επειδή έχει «έννομο συμφέρον» ως επικεφαλής της Εκκλησίας σε Κρήτη, Νέες Χώρες, Δωδεκάνησα, διαφωνεί και επί της ουσίας με το περιεχόμενο της συμφωνίας, καθώς δεν λαμβάνεται υπ' όψιν στην κατανομή των ποσοστών στην εταιρεία αξιοποίησης της περιουσίας που θα συγκροτηθεί.

«Δεν γίνεται να με σέβεται ο Ερντογάν και να με απαξιώνει ο Τσίπρας» φέρεται ειπών, σε έντονο ύφος δε, στον συνομιλητή του υπουργό Γαβρόγλου ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Και, σύμφωνα πάντα με τον συνεργάτη του Γ. Παπαχρήστου, συμπλήρωσε: «Εγώ δεν δείλιασα μπροστά στις επιθέσεις ολόκληρης της Ρωσίας, του Πούτιν, θα δεχθώ αυτή τη συμφωνία εις βάρος μου; Απατάσθε.» 

ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
«Πληροφορίες και δήθεν αποσπάσματα της διαλογικής συζητήσεως του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου με τον υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνο Γαβρόγλου, που είδαν σήμερα το φως της δημοσιότητας δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα» τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο εκπρόσωπος Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Νίκος Παπαχρήστου. 

 Την κατηγορηματική αυτή δήλωση έκανε ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου κληθείς να σχολιάσει δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος φέρεται να είπε στον υπουργό Παιδείας κ. Γαβρόγλου, κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο Φανάρι, ότι «δεν γίνεται να με σέβεται ο Ερντογάν και να με απαξιώνει ο Τσίπρας».