Τήν Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021, ἑόρτασε ἡ Ἐνορἰα τοῦ Ἀντιρρίου τόν προστάτη της Ἅγιο Νικόλαο, Ἐπίσκοπο Μύρων τῆς Λυκίας, τόν Θαυματουργό. Προεξάρχων τῆς πανηγύρεως στόν Ἑσπερινό, τόν Ὄρθρο καί τήν θεία Λειτουργία ἦταν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, συμπαραστατούμενος ἀπό τόν Γενικό Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο τῆς Μητροπόλεώς μας, Πρωτ. Θωμᾶ Βαμβίνη, τόν Ἀρχιμ. Πρόδρομο Ἀσημακόπουλο, τόν π. Νικόλαο Δημόπουλο καί τόν Διάκονο Ἀντώνιο Ἀντωνιάδη.
Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, στόν Ἑσπερινό, ἦταν παρόντες ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Βασίλειος Γκίζας, ὁ Ἀντιδήμαρχος Ἀντιρρίου κ. Χαράλαμπος Καραδήμας, ὁ Πρόεδρος τοῦ τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Λιμενικοῦ Ταμείου Ναυπάκτου κ. Σπυρίδων Τσέλιος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐμπορικοῦ Συλλόγου Ἀντιρρίου κ. Θεμιστοκλῆς Δαβανέλλος καί ἀρκετός κόσμος, ὅσος ἐπέτρεπαν τά ἰσχύοντα, καί αὐστηρά τηρούμενα, ὑγειονομικά πρωτόκολλα.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν φράση τοῦ Ἀπολυτικίου: «Πάτερ, Ἱεράρχα Νικόλαε» καί ἀνέλυσε τί σημαίνει Ἱεράρχης κατά τόν ἅγιο Διονύσιο.
Κατ’ ἀρχάς, οἱ διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὀνομάστηκαν Ἐπίσκοποι, Ἀρχιερεῖς καί στήν συνέχεια Ἱεράρχες. Ἔχουμε καί τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Σημαντικό ρόλο γι’ αὐτό ἔπαιξε τό βιβλίο τοῦ ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου «Περί Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας».
Κατά τόν ἅγιο Διονύσιο, Ἱεράρχης σημαίνει τήν ἀρχή τῆς Ἱερότητος, διότι εἶναι ἡ ἀρχή τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἱεραρχίας. Ἡ Ἱεραρχία εἶναι «τάξις ἱερά, καί ἐπιστήμη καί ἐνέργεια πρός τό θεοειδές». Αὐτό δείχνει καί τόν σκοπό τῆς Ἱεραρχίας, καί τοῦ Ἱεράρχη πού εἶναι «ἡ πρός Θεόν ὡς ἐφικτόν ἀφομοίωσίς τε καί ἕνωσις». Ὁ Θεός καθιστᾶ τούς μαθητές Του «ἀγάλματα θεῖα», «ἔσοπτρα διειδέστατα καί ἀκηλίδωτα», δηλαδή καθρέπτες διαφανεῖς καί καθαρούς καί δεκτικούς «τῆς ἀρχιφώτου καί θεαρχικῆς ἀκτίνος».
Τέτοιος Ἱεράρχης ἦταν ὁ ἅγιος Νικόλαος καί οἱ ἄλλοι ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καί ἐπειδή διέπρεψαν σέ θεία σοφία καί ἀρετή, γι’ αὐτό δι’ αὐτῶν ὁμιλοῦσε ὁ Θεός.
Ἐπιλέγοντας εἶπε ὅτι τέτοιους Ἱεράρχες καί Κληρικούς θέλουμε σήμερα, οἱ ὁποῖοι νά γνωρίζουν τόν σκοπό τῆς διακονίας τους, τό νά ὁδηγοῦν, δηλαδή, τούς Χριστιανούς πρός τήν ἕνωση μέ τόν Θεό.
Δυστυχῶς, ὅμως, στίς ἡμέρες μας ὑπάρχουν Κληρικοί ὅλων τῶν βαθμίδων, οἱ ὁποῖοι δέν ἀσχολοῦνται μέ τόν σκοπό αὐτόν τῆς Ἱεραρχίας, ἀλλά μέ ἀλλότρια ἔργα, φιλοσοφικά, ἰδεολογικά, κοινωνικά καί ἰατρικά. Καί ἐνῶ στήν Παράδοσή μας ἄλλο εἶναι τό ἔργο τῆς θεολογίας καί ἄλλο εἶναι τό ἔργο τῆς ἐπιστήμης, ἀφοῦ ὑπάρχει διπλῆ μεθοδολογία γνώσεως, θείας καί ἀνθρωπίνης, μερικοί τά ταυτίζουν μέ ἀποτέλεσμα νά ἐπικρατῆ ἡ ἐκκοσμίκευση στήν θεολογία, τήν Ἐκκλησία καί τήν ποιμαντική. Ὅμως, σήμερα θέλουμε Ἱεράρχες καί Κληρικούς σάν τόν ἅγιο Νικόλαο.
Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, στήν θεία Λειτουργία ἦταν παρόντες ὁ Ἀντιδήμαρχος Ἀντιρρίου κ. Χαράλαμπος Καραδήμας, ὁ Πρόεδρος τοῦ τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος, ὁ Διοικητής τῆς Πυροσβεστικῆς Ὑπηρεσίας Ναυπάκτου καί οἱ Διοικήτριες τῶν Λιμενικῶν Σταθμῶν Ναυπάκτου καί Ρίου.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἄρχισε μέ τήν ἐπισήμανση ὅτι, ὅταν θέλη κανείς νά γνωρίση τόν βίο καί τήν πολιτεία κάθε ἁγίου, πρέπει νά διαβάση τό Συναξάριό του, καί ὅταν θέλη νά τά ἀναλύση θεολογικά, πρέπει νά διαβάση τά τροπάρια τῆς ἀκολουθίας του. Ἰδιαίτερα τό Ἀπολυτίκιο κάθε ἁγίου εἶναι μιά σύνοψη τῆς θεολογικῆς βιογραφίας του.
Ἀνέλυσε δέ τά τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ ἁγίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, ὅπως τά βλέπουμε στό Ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς: «Κανόνα πίστεως καί εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια».
Ἐτσι, ὁ ἅγιος Νικόλαος ἦταν κανόνας πίστεως, δηλαδή εἶχε ἐμπειρική γνώση τοῦ Θεοῦ, ἦταν εἰκόνα πραότητος, πού εἶχε ἐσωτερική ἰσορροπία, καί ἦταν διδάσκαλος τῆς ἐγκράτειας, ψυχικῆς καί σωματικῆς, πού σημαίνει ἦταν ἐγκρατής σέ ὅλα.
Καί τά τρία αὐτά γνωρίσματα ἀντιστοιχοῦν στό τριμερές τῆς ψυχῆς, δηλαδή τό λογιστικό, τό ἐπιθυμητικό καί τό θυμικό, πού σημαίνει ὅτι καί τά τρία μαζί (πίστη, πραότητα, ἐγκράτεια) συνιστοῦν τόν ὥριμο καί συγκροτημένο ἄνθρωπο.
Στήν συνέχεια ἀνέφερε ὅτι γιά νά εἶναι κανείς ἰσορροπημένος ἄνθρωπος καί Κληρικός πρέπει νά ἔχη συνδεδεμένα καί τά τρία αὐτά. Γιατί πίστη χωρίς πραότητα καί ἐγκράτεια καταλήγει σέ φανατισμό. Πραότητα χωρίς πίστη καί ἐγκράτεια εἶναι ἕνας οὑμανισμός καί μιά ἀφελής κατάσταση. Καί ἐγκράτεια χωρίς πίστη καί πραότητα ἐκφράζει τόν φαρισαϊσμό.
Κατέληξε ὅτι σήμερα, σέ μιά ἐποχή ἀνισορροπίας, χρειαζόμαστε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά ἰσορροπημένους Κληρικούς, μοναχούς καί Χριστιανούς, ὁλοκληρωμένους διανοητικά, ψυχολογικά καί πνευματικά. Καί εὐχήθηκε στόν ἅγιο Νικόλαο νά φωτίζη ὅλους μας.
Πρίν ἀπό τήν ἀπόλυση τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, ἀπένειμε στόν ἑορτάζοντα π. Νικόλαο Δημόπουλο τό ὀφφίκιο τοῦ Οἰκονόμου, ὡς ἀναγνώριση τῆς πολύχρονης συνεποῦς διακονίας του, ὡς Ἐφημερίου, στήν ὀρεινή Ναυπακτία, στήν Ἐνορία τῆς Ἐλατοῦς, μέ τήν συμπαράσταση τῆς καλῆς Πρεσβυτέρας του, ἐπίσης γιά τήν προθυμία του νά ἐξυπηρετῆ τίς λειτουργικές ἀνάγκες καί ἄλλων Ἐνοριῶν, ὅπου ἡ Ἱερά Μητρόπολη τόν ἔστελνε, μέ ὑπακοή στόν Ἐπίσκοπο καί μέ Ἐκκλησιαστικό φρόνημα.
Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τίς Ἀρχές τοῦ τόπου πού τίμησαν μέ τήν παρουσία τους τήν ἑορτή, ἰδιαίτερα εὐχαρίστησε τόν Ἀρχιμ. Πρόδρομο Ἀσημακόπουλο, ὁ ὁποῖος προετοίμασε μέ ἀρτιότητα τήν πανήγυρη. Ἐπήνεσε ἐπίσης τήν φιλομάθεια τοῦ π. Προδρόμου καί τήν ἀγάπη του στήν Ἐκκλησία. Μνημόνευσε τόν π. Πολύκαρπο, ἐφημέριο τοῦ Ἀντιρρίου, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται ἀποσπασμένος ὑπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρθολομαῖο, βοηθώντας στό δύσκολο ἔργο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἐνημέρωσε τό ἐκκλησίασμα ὅτι καί ὁ παλαιός δεξιός ψάλτης τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀντιρρίου Μιχαήλ (καί τώρα Δανιήλ) Ζαφείρης, προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του στήν Ἱερά Μητρόπολη Δέρκων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὅπου χειροτονήθηκε Διάκονος.
Λόγῳ τῶν ἰδιαίτερων συνθηκῶν δέν μποροῦσε πολύς κόσμος νά εἰσέλθη στόν Ἱερό Ναό, ἀλλά πολλοί εἶχαν τήν δυνατότητα νά παρακολουθήσουν ὅλες τίς ἑορταστικές ἀκολουθίες ἀπό τό τηλεοπτικό κανάλι τῆς Δυτικῆς Ἑλλάδος ΙΟΝΙΑΝ καί ἀπό τό διαδικτυακό κανάλι NafpaktiaNews.
Ἀπό τό Γραφεῖο τύπου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου