Ήταν Κυριακή Ε΄ Νηστειών, 5 Απριλίου 1987, στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου των Ξένων Ζακύνθου...
Κατ' εκείνη την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό την σκιά του "διωγμού" Τρίτση, γινόταν η Χειροτονία του μέχρι τότε Διακόνου του Μητροπολιτικού Ναού Παναγιώτη Καποδίστρια, ήδη εψηφισμένου στην προκηρυχθείσα κενή εφημεριακή θέση της Ενορίας Βανάτου Ζακύνθου. Σημειωτέον ότι έκτοτε μέχρι σήμερα υπηρετεί την ίδια Ενορία!
Εκτός από τον τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου Παντελεήμονα Μπεζενίτη (μακαριστό σήμερα) και τον χειροτονούμενο, συμμετέχουν ο π. Παναγιώτης Σπουργίτης (Εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Ζακύνθου και Πρωτοπρεσβύτερος αργότερα, κεκοιμημένος ήδη), ο τότε Διάκονος Χρήστος Μαρούδας (Πρωτοπρεσβύτερος σήμερα και ιερατικώς προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Αμαρουσίου) και ο τότε Διάκονος Γεώργιος Κωστής (Πρωτοπρεσβύτερος σήμερα και ιερατικώς προϊστάμενος του Ναού Αγίας Ματρώνης Νέας Ερυθραίας).
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο νεαρός που διακονεί στο ιερό Βήμα και διακρίνεται στο βίντεο να κρατά την λαμπάδα και το θυμιατό, φορώντας γαλανό στιχάρι, είναι ο σημερινός Μητροπολίτης Ζάμπιας κ. Ιωάννης (Τσαφταρίδης), ο οποίος εργαζόταν ως νεωκόρος (νόντσολος, επί το ζακυνθινότερον) του εν λόγω περιώνυμου Ναού.
Παρίστανται πλήθος Ζακυνθίων, είτε από την γενέθλια κωμόπολη του χειροτονουμένου, είτε από την πόλη και τα περίχωρα. Στην μαγνητοσκόπηση εμφαίνονται πρόσωπα πολλά και διάφορα, ιερείς και λαϊκοί, οι περισσότεροι των οποίων έχουν μετοικήσει πλέον στην Αιωνιότητα!... Ας είναι όλοι τους αναπαυμένοι!...
ΛΟΓΟΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΣ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ
του Διακόνου Παναγιώτη Καποδίστρια
(Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Νικολάου των Ξένων Ζακύνθου
Κυριακή Ε΄ των Νηστειών, 5 Απριλίου 1987)
Φρικτότατες, στην άκρα μεγαλειότητά τους, οι στιγμές που καλούμαι να βιώσω,
Σεβασμιώτατε Γέροντα,
Σεβαστοί Πατέρες
και Ευλογημένε Λαέ!
Με τη Χάρη και την Ανοχή του Μεγάλου Θεού θ' αναλάβω σε λίγο παρακαταθήκη θεία: Τον βαρύτατο Σταυρό της Ιερωσύνης, για μια πορεία μακρά και σταυρώσιμη, που θέλει να με οδηγήσει τελικά στην αγαπητική συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, οπότε -ως ιερέας "αρρήτων και αθεάτων μυστηρίων"- θα χρειασθεί να λογοδοτήσω για την όποια άνοιξη και την όση αύξηση θα έχω φέρει στις ψυχές, που Εκείνος θα μού έχει εμπιστευθεί.
Συγκλονιστική η βίωση της Ιερωσύνης! Ο ιερέας στην κάθε στιγμή του καλείται να γίνεται μάρτυρας Χριστού Εσταυρωμένου, ομολογητής της Αναστάσεώς Του, διαμαρτυρία μέσα στον κόσμο υπέρ Εκείνου! Ο λογισμός και ο λόγος του είναι ανάγκη να διακρίνονται από ανυποχώρητη χριστοκεντρικότητα! Ο ιερέας είναι πολιτογραφημένος στον Ουρανό. Πάνω στη γη κινείται ως μεσίτης Θεού, διακονώντας τον ευλογημένο λαό Του. Αποτελεί την κεντρική εκείνη αρτηρία, η οποία αφείδωλα μεταγγίζει στις αναιμικές φλέβες της ανθρωπότητας τον Όλο Θεό. Πρόκειται για τον φωτεινό σηματοδότη, που δείχνει στον κόσμο πώς επιτέλους πραγματώνεται η μετοχή στην ουράνια μακαριότητα!
Κι αυτός, που Σάς μιλά, πιο χώμα και απ' το χώμα, έχοντας βαθύτατα πεισθεί για την Αγάπη και το Έλεός του Θεού στην κάθε έκφανση της ζωής του, προσέρχεται τώρα να καταξιωθεί και ταυτόχρονα να χρεωθεί ως λειτουργός Του.
Προτού συντελεσθεί όμως η θαυματουργική επιδημία του Παναγίου Πνεύματος επ' εμέ, χρειάζεται να εκφράσω βαθύτατο σεβασμό κι ευχαριστίες ολόθερμες, σ' Εσάς, Σεβασμιώτατε Γέροντα, για την πατρική στοργή, την οποία επί τόσα χρόνια ανελλιπώς μού δείχνετε, προάγοντάς με και σήμερα στο ύψιστο αξίωμα του λειτουργού στο φρικτό Θυσιαστήριο.
Και τώρα, Συ "Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας [...], ελθέ και σκήνωσον εν εμοί, κατά το πλήθος του ελέους Σου"! Από Εσάς, Πατέρες και Αδελφοί, ταπεινά ζητώ τη συγγνώμη και την προσευχή Σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου