Τήν Κυριακήν, 15ην/28ην Αὐγούστου 2022, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἤτοι τῆς ὑπό τοῦ Υἱοῦ Μεταστάσεως αὐτῆς εἰς οὐρανούς, ἔνθα ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ παραμένει εἰς τό διηνεκές δεομένη ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἀνθρωπότητος ὅλης, προφθάνουσα πάντοτε «πάντων τε τῶν εὑρισκομένων ἐν περιστάσεσι, ἐν θλίψεσιν καί ἐν ἀνάγκαις».
Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη εἰς τόν ἐν Γεθσημανῇ Ναόν τῆς Κοιμήσεως καί εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα διά θείας Λειτουργίας.
Τῆς Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων: Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Καττάρων κ. Μακαρίου, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, τῶν Ἐφημερίων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ π. Μελετίου καί π. Διονυσίου, Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων καί ἱερέων ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας καί Ρουμανίας, ψάλλοντος τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Συμεών καί χορῳδίας ἐξ Ἑλλάδος, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἱεροσόλυμα κ. Εὐαγγέλου Βλιώρα καί μετέχοντος πλήθους πιστῶν ἐντοπίων Ἱεροσολυμιτῶν, ἐρχομένων ἐκ τῶν κατεχομένων περιοχῶν καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Κύπρου, Ρουμανίας καί ξένων χωρῶν.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας ἐκήρυξε τον θεῖον λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς ἕπεται:
«Ἡγίασε τό σκήνωμα Αὐτοῦ ὁ Ὕψιστος» (Ψαλμ. 45,5). «Ὄρος τοῦ Θεοῦ ὄσος πῖον, τό ὄρος ὅ ηὐδόκησεν ὁ Θεός κατοικεῖν ἐν αὐτῷ», (Ψαλμ. 67, 16-17), ἀναφωνεῖ ὁ ἐγκωμιαστής τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, ἐπικαλούμενος τόν ψαλμῳδόν.
Ἀγαπητοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ὡς ἄλλοι Ἀπόστολοι συνηθροίσθημεν ἐνθάδε, Γεθσημανῇ τῷ χωρίῳ, ἵνα τιμήσωμεν τήν μνήμην τῆς σεβασμίας Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά καί προσκυνήσωμεν τό Θεομητορικόν μνῆμα αὐτῆς.
«Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς πρός τήν ζωήν διά μέσου θανάτου μετάγεται! ὤ πῶς ἡ ἐν τῷ τόκῳ τούς ὅρους ὑπερβᾶσα τῆς φύσεως νῦν ὑποκύπτει τοῖς ταύτης θεσμοῖς καί θανάτῳ τό ἀκήρατον καθυποβάλλεται σῶμα. Δεῖ γάρ αὐτό τό θνητόν ἀποθέμενον, τήν ἀφθαρσίαν ἀμφιάσασθαι, ἐπεί καί ὁ Δεσπότης τῆς φύσεως τήν τοῦ θανάντου πεῖραν οὐκ ἀπηνῄνατο. Θνῄσκει γάρ σαρκί καί θανάτῳ λύει τόν θάνατον, καί φθορᾷ τήν ἀφθαρσίαν χαρίζεται καί τήν νέκρωσιν ποιεῖ πηγήν τῆς Ἀναστάσεως», ἀνακράζει ἐκθαμβούμενος ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός.
[Καί ἁπλούστερον: Ὤ πῶς ἡ πηγή τῆς ζωῆς μεταφέρεται εἰς τήν ζωήν, περνώντας ἀπό τόν θάνατον! Πῶς αὐτή πού ξεπέρασε εἰς τήν γέννα της τά ὅρια τῆς φύσεως ὑποκύπτει τώρα εἰς τούς νόμους της καί ὑποτάσσεται εἰς τόν θάνατον τό ἀθάνατον σῶμα. Διότι πρέπει αὐτό [τό σῶμα] νά ἀποθέσῃ τήν θνητότητα καί νά ἐνδυθῇ τήν ἀφθαρσίαν, ἐπειδή ὁ Δεσπότης [ὁ κυρίαρχος] τῆς φύσεως δέν ἀρνήθηκε νά ὑποβληθῇ εἰς τόν θάνατον. Ἀποθνήσκει κατά τήν σάρκα καί μέ τόν θάνατον καταργεῖ τόν θάνατον καί μέ τήν φθοράν μᾶς χαρίζει τήν ἀφθαρσίαν καί κάνει τήν νέκρωσίν του πηγήν τῆς Ἀναστάσεως», ἀναφωνεῖ μέ θαυμασμόν ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός
Ὄντως ἡ Θεοτόκος Μαρία ἀνεδείχθη ἡ πηγή, δηλαδή ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς, ἡ δέ Ζωή ἐν προκειμένῳ εἶναι ὁ Χριστός κατά τόν λόγον αὐτοῦ: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. 11,25), «κἀγώ ζωήν αἰώνιον δίδωμι» (Ἰωάν. 10,28). Καί κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ, ἐκεῖνος πού εἶναι ἡνωμένος διά τῆς πίστεως μέ τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί ἔχει Αὐτόν ὡς ἰδικόν Του, ἔχει τήν ἀληθινήν καί αἰωνίαν ζωήν. «Ὁ ἔχων τόν Υἱόν ἔχει τήν ζωήν», (Ἰωάν. 5,12). Πόσον δέ μᾶλλον «ἔχει τήν ζωήν ἡ ἀειπάρθενος κεχαριτωμένη καί εὐλογημένη ἐν γυναιξίν Μαρία (Λουκ. 1,25), ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ὁποίας διά Πνεύματος Ἁγίου ἐσαρκώθη ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί Υἱός αὐτῆς.
Σήμερον ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία πανηγυρικῶς ἑορτάζει θαῦμα παράδοξον ἐν Γεθσημανῇ ἔνθα «ἡ πηγή τῆς ζωῆς», κατά τόν ὑμνῳδόν «ἐν μνημείῳ τίθεται, καί κλῖμαξ πρός οὐρανόν ὁ τάφος γίνεται». Σήμερον ἡ Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀναδειχθεῖσα θρόνος τοῦ Ὑψίστου ἀπό γῆς πρός οὐρανόν μετέστη. «Διά ταύτης γάρ ἡ παγγενής τῶν βροτῶν σωτηρία γέγονεν, ᾗ ἀτενίζειν οὐκ ἰσχύομεν καί ταύτῃ ἄξιον γέρας ἀπονέμειν ἀδύνατον». «Σήμερον γάρ τήν ὁλόφωτον αὐτῆς ψυχήν ἡ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ εἰς τάς ἀχράντους παλάμας τοῦ ἐξ αὐτῆς σαρκωθέντος ἄνευ σπορᾶς παρατίθησιν».
Μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἄχραντος Παρθένος Μαρία εἶναι καί ἡ «μετά θάνατον ζῶσα» καί τοῦτο διότι ὁ θάνατος αὐτῆς ὑπῆρξεν, ἀφ’ ἑνός μέν θάνατος ζωηφόρος, ἀφ’ἑτέρου δέ εἰσήγαγεν αὐτήν εἰς τήν δόξαν καί τήν ὄντως ζωήν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ αὐτῆς, «ὅς καί ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὅς καί ἐντυγχάνει ὑπέρ ἡμῶν» (Ρωμ. 8,34), κατά τόν θεῖον Παῦλον. Διό καί σῴζει διά τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς, τοὐτέστιν τόν πιστόν λαόν τοῦ Θεοῦ, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτῆς Ἱερός Κοσμᾶς: «Νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι, ἐν σοί Παρθένε ἄχραντε· παρθενεύει γάρ τόκος, καί ζωὴήν προμνηστεύεται θάνατος. Ἡ μετά τόκον Παρθένος, καί μετά θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».
Τήν ἀπειρόγαμον Παναγίαν Παρθένον, τήν τό γένος τῶν ἀνθρώπων ρυσαμένην ἐκ τῆς προγονικῆς ἀποφάσεως [=ἁμαρτίας] , παρακαλέσωμεν καί ἡμεῖς οἱ τιμῶντες τήν σεβάσμιον Κοίμησιν αὐτῆς, ἵνα μεσιτεύῃ τῷ Υἱῷ καί Θεῷ αὐτῆς Κυρίῳ δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπέρ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Ἀμήν. Ἔτη πολλά!»
Πολλοί τῶν πιστῶν προσῆλθον εἰς τήν θείαν Κοινωνίαν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ παρέθεσε δεξίωσιν-κέρασμα εἰς τό Ἡγουμενεῖον δι’ ὀπωρῶν καί ἀναψυκτικῶν.
Πρός τιμήν τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ἐτελέσθησαν θεῖαι Λειτουργίαι εἰς τής πανηγυρίζουσαν κώμην τοῦ Ἀμπούντ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου καί εἰς τό Ἄϊν Ἀρίκ, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Πέλλης κ. Φιλουμένου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου