e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

Ειδήσεις από τη Μητρόπολη Σιγκαπούρης [Vlog #13 | 8.2.2018]



Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε εκδήλωση του Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν (και άλλες ειδήσεις εκ Φαναρίου, 8.2.2018)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις

Τό ἑσπέρας τῆς Πέμπτης, 8ης Φεβρουαρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπό τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, μετέβη εἰς τά Χρυσοβέργεια καί παρηκολούθησε τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν ἐκδήλωσιν, καθ’ ἥν ὁ Μουσικολ. κ. Γεώργιος Κιοσέογλου, Ἱεροψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δέρκων, ὡμίλησεν ἐπί τοῦ θέματος «Σύνδεσμος Μουσικοφίλων Πέραν: 70 χρόνια θεματοφύλαξ τῆς καθ' ἡμᾶς ἱεροψαλτικῆς παραδόσεως», ἀκολούθως δέ ἡ χορῳδία τοῦ Συνδέσμου, ὑπό τήν διεύθυνσιν τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μ.τ.Χ.Ε. Μουσικολ. κ. Παναγιώτου Νεοχωρίτου, ἀπέδωσεν ἐπικαίρους ὕμνους. Τήν ἐκδήλωσιν κατέκλεισεν ὁ Παναγιώτατος, Ὅστις ἐξῇρε τήν προσφοράν τοῦ Συνδέσμου κατά τήν διαρρεύσασαν περίοδον ἀπό τῆς ἱδρύσεώς του, κατά τό 1948, ἕως καί σήμερον, ἐπῄνεσε δέ τήν δραστηριοποίησιν τοῦ Διοικητικοῦ αὐτοῦ Συμβουλίου ἐν ὄψει καί τῶν σχεδιαζομένων ἐπετειακῶν ἐκδηλώσεων ἐπί τῇ συμπληρώσει 70ετίας.










Ἐνώπιον τοῦ φιλομούσου κοινοῦ, ὡμίλησαν ἐπίσης ἐπικαίρως ὁ Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Μουσικολ. κ. Γεώργιος Μπακόπουλος, Β΄ Δομέστικος τῆς Μ.τ.Χ.Ε., ἀναπτύξας τούς ὁραματισμούς καί τάς δράσεις τῆς ὑπ’ αὐτόν νέας διοικήσεως, καί, σεπτῇ προτροπῇ, ὁ Ἱερολογ. κ. Παντελεήμων Παπαδόπουλος, Ἀρχιδιάκονος τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς, ἀναφερθείς εἰς τάς ἐν τῷ Νέῳ Κόσμῳ ἐκκλησιαστικάς δράσεις πρός καλλιέργειαν καί διάδοσιν τῆς πατρῴας βυζαντινῆς μουσικῆς. Τήν ἐκδήλωσιν ἐτίμησε, μεταξύ ἄλλων, καί ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει. 


Ἀκολούθως ὁ Παναγιώτατος, μετά τῶν Συνοδικῶν μελῶν καί λοιπῶν προσκεκλημένων, ηὐλόγησε τό ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Ἀθανασίου προσφερθέν δεῖπνον ἐν τῷ ἐν Θεραπείοις Ἑστιατορίῳ «Kıyı», ἐπί τοῖς διαγενομένοις ὀνομαστηρίοις αὐτοῦ.    

* * *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν:
     Τόν Θεοφιλ. Ἐφηφισμένον Μητροπολίτην Σικάγου κ. Ναθαναήλ, ὑποβαλόντα εὐγνώμονας εὐχαριστίας καί υἱϊκά σέβη ἐπί τῇ ἐκλογῇ αὐτοῦ εἰς τήν Ἐπαρχίαν ταύτην τοῦ Θρόνου, ὅν συνεχάρη ὁ Πατριάρχης εὐχηθείς εὐλογημένην ποιμαντορίαν. 
     Τόν Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερον κ. Κωνσταντῖνον Πλουσῆν, Κληρικόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου, μετά τοῦ Ἱερολογ. κ. Ἀμβροσίου Σκαρβέλη, Ἀρχιδιακόνου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καί Σητείας, καί τοῦ Ἐντιμ. κ. Νικολάου Μαμουλάκη, Στελέχους τῆς Ἀστικῆς Μή Κερδοσκοπικῆς Ἑταιρίας «Β.Ι.C.» Κρήτης, ἐξ Ἡρακλείου. 
     Τόν Ἐντιμ. κ. Χαράλαμπον Γκλαβάκην, Ἐπιχειρηματίαν, ἐκ Καβάλας, μετά τῶν αὐταδέλφων Ἐντιμ. κ.κ. Γεωργίου καί Πέτρου Γιαρισκάνη, Ἁγιογράφου καί Ἀστυνομικοῦ, ἀντιστοίχως, ἐκ Θεσσαλονίκης.   

Πανηγύρεως ημέρα και αυτή ή, Ψυχοσάββατο ανέτειλε πάλι

Γράφει π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ
«Τοὺς διανύσαντας τὸν τοῦ βίου δρόμον πίστει εὐσεβεῖ... ἤτοι, ... δεόμεθα ὑπὲρ μακαρίας μνήμης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ἐπ᾿ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς κεκοιμημένων Ὀρθοδόξων χριστιανῶν... πατέρων, πάππων, προπάππων... διδασκάλων, συγγενῶν...»
Οἱ λέξεις, μέσα στὸ χειμωνιάτικο ἀπόβραδο, ἀκούγονται σὰν φτερουγίσματα πουλιῶν ποὺ σπεύδουν νὰ κουρνιάσουν σὲ πυκνὲς φυλλωσιές, καθὼς σιμώνει ἡ νύχτα. Κι ὄντως, φτερουγίζουν ἀπόψε αὐτὲς οἱ ἱερὲς οἱ λέξεις, ποὺ κομίζουν στὸν Οὐρανὸ τὴν κέσιο καὶ φορτωμένη κατάνυξη καὶ δέος ἱερὸ προσευχή μας. Προσευχὴ γιὰ ἐκείνη τὴν κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μας ποὺ μετοίκησαν γιὰ πάντα... Γιατὶ ἐλάχιστοι, δυστυχῶς, μποροῦν νὰ καταλάβουν τὸ εἰδικὸ βάρος ποὺ φέρει ἡ ἡμέρα αὐτή, τοῦ Ψυχοσάββατου ἡ θεοτίμητη ἡμέρα. Τοῦ Ψυχοσάββατου, ὅπου ἔχουν τὸ δικό τους τὸ Πανηγύρι οἱ Κεκοιμημένοι. Ναί, τὸ Πανηγύρι τους, τὸ ἰδιότυπο αὐτὸ Πανηγύρι μὲ τὸν χαρμολυπικό του τὸ χαρακτήρα. Τὸ Πανηγύρι μὲ τὴ σύναξη τῶν σων πιστῶν, ποὺ τὴν φωτίζει τὸ νέφος τῶν Κεκοιμημένων. Γιὰ τοὺς ὁποίους καὶ Τὸν παρακαλοῦμε: «...Υἱοὺς ἀναστάσεώς σου ποίησον, Κύριε τῆς δόξης, τοὺς προκοιμηθέντας...». Ἐπειδὴ αὐτὴν τὴν ἡμέρα πρέπει νὰ τὴ βλέπουμε ς προέκταση τοῦ δικοῦ μας βίου, γιατὶ κάποτε θὰ ἐπιθυμοῦμε οἱ ἐπίγονοί μας, αὐτὴν τὴν ἡμέρα νὰ δέονται μὲ τὴν Ἐκκλησία: «...Τοὺς ἀφυπνώσαντας ἐκ τῆς τοῦ βίου νυκτός, ἡμέρας υἱοὺς δεῖξον, Κύριε...».
Ὄντως, μεγάλη ἡ δωρεὰ ποὺ προσφέρει ἡ Ἐκκλησία στὸ πλήρωμά Της μὲ τὸ νὰ θεσπίσει αὐτὴν τὴν ἄχραντη Πανήγυρι πρὸς τιμὴν «πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος κεκοιμημένων εὐσεβῶς πατέρων καὶ ἀδελφῶν...». Γιατὶ μὲ τὴν κίνησή Της αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία προτείνει στὸν κόσμο της νὰ θυμηθεῖ αὐτὴ τὴ μέρα. Νὰ θυμηθεῖ τοὺς κεκοιμημένους, ποὺ ἀσφαλῶς περιμένουν τὶς εὐχὲς καὶ προσευχές ὅλων μας. Ἐπειδὴ ὁ κόσμος λησμονεῖ εὔκολα, ἀντίθετα μὲ τὴν Ἐκκλησία ποὺ θυμᾶται καὶ μνημονεύει. Δηλαδή, διασώζει καὶ μεταθέτει στὴν αἰωνιότητα τὰ ὀνόματα πάντων τῶν εὐσεβῶς κεκοιμημένων. Κι αὐτὸ γιατὶ ἀγαπᾶ καὶ τυλίγει σὲ νέφος στοργῆς τὰ παιδιά Της, γι᾿ αὐτὸ και προτρέπει τοὺς ζῶντες, μέσω τῶν σημαντικῶν αὐτῶν ἡμερῶν τοῦ ἱεροῦ Ψυχοσάββατου, νὰ θυμηθοῦν κι ἐκενοι τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους, νὰ τούς μνημονέψουν, νὰ προσευχηθοῦν γι᾿ αὐτούς. Καθὼς, μάλιστα, ξημερώνει ἡ Κυριακὴ τῶν Ἀπόκρεω, ὅπου Ἐκκλησία ἔχει θεσπίσει νὰ θυμόμαστε «τῆς Δευτέρας καὶ ἀδεκαστου δευτερας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ». Βλέπεις, ἡ μιὰ ἡμέρα ἀκτινοβολεῖ τὸ νόημά της στὴν ἄλλη. Καὶ κάτι ἄλλο: δίχως ν᾿ ἀγαπᾶμε, δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ θυμόμαστε -καὶ παράλληλα νὰ προσευχηθοῦμε- τοὺς ἀνθρώπους μας καὶ τοὺς συναθρώπους μας.
Ἀλήθεια, ἔχουμε συνειδητὰ κατανοήσει τὸ μέγα νόημα αὐτῆς τῆς ἡμέρας; Ἡμέρας προετοιμασίας μας γιὰ τὴν ἐπικείμενη ἀναχώρησή μας ἀπὸ τὸ πρόσκαιρο τοῦ παρόντος βίου μας; Ἔχουμε, μὲ λίγα λόγια, καταλάβει ὅτι «ὄναρ ἡ ζωὴ ἡμῶν ἐστί»; Ποὺ σημαίνει ὅτι «ὡς ἄνθος μαραίνεται, καὶ ὡς ὄναρ προέρχεται καὶ διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος...». Καὶ τονίζεται, μάλιστα, μετ’ ἐμφάσεως ἡ λέξη «πᾶς», γιὰ νὰ δείξει καὶ ἀποδείξει ὅτι μπορεῖ στὸν κοινωνικό μας περιβάλλον νὰ διαφέρουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον, ὅμως κι αὐτὴ ἡ διάκριση προσωρινὴ εἶναι καὶ πρόσκαιρη. Τὸ πλέον βέβαιο καὶ σταθερὸ εἶναι ἡ ἐφημερία μας. Ποὺ ἔρχεται τὸ Ψυχοσάββατο νὰ μᾶς τὴν ξαναθυμίσει, χαρίζοντάς την παράλληλα ὡς διδαχὴ πολύτιμη στὸ ταξίδι μας αὐτὸ μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ Τριωδίου.
«Τὸ φοβερόν σου κριτήριον ἐνθυμούμενος, ὑπερένδοξε Κύριε, καὶ τὴν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, φρίττω καὶ πτοοῦμαι, ὑπὸ τῆς συνειδήσεως τῆς ἐμῆς ἐλεγχόμενος... διό με ἐλέησον πρὸ τέλους, καὶ φεῖσαι μου, Κριτὰ δικαιότατε». Ἀμήν!
π. κ. ν. κ.

Η Τσικνοπέμπτη και το Αγιοπότηρο

Γράφει ο π. Ιάσων Κεσέν


Δεν υπάρχει καμιά γιορτή στο έτος που να μην έχει να κάνει με τη Λειτουργία, με την Κοινωνία, με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ό,τι συμβαίνει στην Παράδοσή μας, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σχετίζεται με τη Μυσταγωγία, η οποία πριν απ' το τραπέζι που καθόμαστε να φάμε, έχει προηγηθεί. Βαφτιζόμαστε ή παντρευόμαστε και μετά πάμε και τρώμε, όλοι μαζί, γύρω από ένα τραπέζι, αφού πρώτα μες την Εκκλησία λειτουργηθήκαμε στην κοινή προσευχή και ομολογία. Αυτός, δηλαδή, που μας ενώνει, ο Χριστός, είναι Αυτός που μας χάρισε τη ζωή που δεν τελειώνει.

Στις μέρες μας βέβαια χάνεται κάπως το νόημα, μπήκε κι η διαφήμιση στη μέση: χάθηκε στ' αλήθεια ο πνευματικός μας μπούσουλας. Μεταφέρουμε τη Γιορτή στο τραπέζι κι αφήνουμε στην άκρη την πνευματική γιορτή που στο τραπέζι οδηγεί. Το τραπέζι θα τελειώσει, θα μαζέψουμε τα πιάτα και ο καθένας με μια καλή ανάμνηση θα γυρίσει στο σπίτι του. Η Θ. Λειτουργία που γίνεται πριν το τραπέζι όμως υπόσχεται ότι η χαρά δεν θα μείνει στην ανάμνηση, η χαρά μας, η λειτουργημένη, είναι αθάνατη.

Όσο κι αν μας φαίνεται περίεργο, η Τσικνοπέμπτη έχει να κάνει με τ' Αγιοπότηρο, με τη Θ. Λειτουργία, όπως και κάθε πράγμα μες την Εκκλησία. Απ' τα παλιά τα χρόνια, η σημερινή ημέρα είναι μέρα που τρώμε κρέας γιατί έπειτα αρχίζει η τυρινή βδομάδα που τρώμε μόνο γαλακτοκομικά ώστε ομαλά στη Σαρακοστή να μπούμε. Σίγουρα, πριν απ' τη σημερινή γιορτή δε συναντηθήκαμε λειτουργικά. Η σημερινή γιορτή όμως έχει αξία γι' αυτούς που ζουν λειτουργικά, που σημαίνει ότι θα αγωνιστούν τις μέρες της Σαρακοστής που έρχονται για να φτάσουν στ' Αγιοπότηρο της Κυριακής του Πάσχα.

Όταν φεύγει τ' Αγιοπότηρο κι ο στόχος ο πνευματικός, τότε οι γιορτές δεν έχουν αξία πέρα απ' την πρόσκαιρη χαρά που χαρίζουν (σημαντική αλλά πάνω απ' όλα πρόσκαιρη). Ο Θεός μάς έταξε για τη Χαρά της Βασιλείας Του. Κι η Χαρά του Χριστού ούτε στην ανάμνηση μένει, ούτε στις όμορφες εμπειρίες: για τον Χριστό δεν υπάρχει παρελθόν... υπάρχει μόνο παρόν που γεύεται το μέλλον.

[Στην ανωτέρω εικόνα: Ευχαριστιακό δείπνο από τις κατακόμβες της Ρώμης, 3ος αιώνας]

Συγχαρητήριο γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχου προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος για τα 10 χρόνια από την εκλογή του


Συγχαρητήριο γράμμα στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, για την επέτειο συμπληρώσεως δέκα ετών από την εκλογή του, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, εκφράζοντας τις αδελφικές και εγκάρδιες ευχές του για την συνέχιση, «επί πολύν έτι χρόνον το φιλόθεον και φιλάνθρωπον εκκλησιαστικόν έργον Υμών, επ᾽ αγαθώ του πληρώματος της καθ᾿ Ελλάδα Αγιωτάτης Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας εν γένει, αλλά και της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, της πάντοτε εν αγαθώ πνεύματι και αγαπώση καρδία προσβλεπούσης προς την αδελφήν Εκκλησίαν της Ελλάδος, και επιθυμούσης την συμπόρευσιν μετ᾽ αυτής εν πάσιν, επί τω κοινώ αγαθώ».

Στην επιστολή του, με ημερομηνία 7 Φεβρουαρίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σημειώνει, μεταξύ άλλων, ότι κατά την δεκαετή διακονία του στο πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, επιτέλεσε «αξιάγαστον έργον, όπερ αναγνωρίζεται και τιμάται όχι μόνον εν Ελλάδι, αλλά εν τω Ορθοδόξω και τω λοιπώ χριστιανικώ κόσμω και γενικώτερον».

«Από της πρώτης στιγμής της αναρρήσεως Υμών εις τον Αρχιεπισκοπικόν Θρόνον των Αθηνών», αναφέρει, σε άλλο σημείο της επιστολής του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, «εξετιμήθη το φιλάνθρωπον και φιλοπρόοδον πνεύμα Υμών, η αφιέρωσις εις την πολύπλευρον διακονίαν του λαού του Θεού, καθώς και η απλότης του τόπου και του τρόπου του βίου, χαρακτηριστικόν χριστοπρεπούς ιερωσύνης, η οποία, ως ελέχθη προσφυώς, «γνωρίζεται ως θυσία και ουδέποτε ως άνεσις». Αυτό το πνεύμα εξέφραζον και αι προσπάθειαι της Υμετέρας Μακαριότητος διά την ενότητα της Ορθοδοξίας, διά την προώθησιν των θεολογικών διαλόγων, της καταλλαγής και της ειρήνης, αι εύστοχοι εισηγήσεις Υμών κατά τας Συνάξεις των Ορθοδόξων Προκαθημένων, προς αντιμετώπισιν καιρίων πανορθοδόξων και δια-χριστιανικών ζητημάτων, καθώς και η ενεργός συμμετοχή Υμών εις τας εργασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισημαίνει ιδιαιτέρως την συμβολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος στην προώθηση του «πολιτισμού της αλληλεγγύης» και της διακονίας των ενδεών. «Ο λόγος της Υμετέρας Μακαριότητος ήτο και παραμένει λόγος αδελφοσύνης. Ετείνατε διαρκώς ευήκοον ούς εις τα αιτήματα των «κοπιώντων και πεφορτισμένων», των θυμάτων της βίας και της αδικίας, τείνετε φιλάνθρωπον χείρα βοηθείας εις τους πρόσφυγας και τους μετανάστας. Η από κοινού συνάντησις της Υμετέρας Μακαριότητος μετά του αδελφού Προκαθημένου της Πρεσβυτέρας Ρώμης Πάπα Φραγκίσκου και ημών εν Λέσβω, κατ᾿ Απρίλιον του 2016, αποτελεί εν εισέτι ορατόν σημείον της ευαισθήτου Υμών καρδίας διά τον εμπερίστατον συνάνθρωπον. Εις το πεδίον της εμπράκτου αλληλεγγύης δοκιμάζεται σήμερον πολλαπλώς η γνησιότης της πίστεως εις τον Χριστόν, Όστις εκάλεσεν ημάς να αναδεικνυώμεθα «πλησίον» εις τους εν ανάγκαις και εν κινδύνοις. Είναι αδιανόητον, ο αγαπών τον Θεόν να αδιαφορή διά τον άνθρωπον, τον «ηγαπημένον του Θεού». Εις την παράδοσιν της Ορθοδοξίας, η διακονία του πλησίον είναι ουσιαστικόν στοιχείον και κεντρική διάστασις της ευχαριστιακής ταυτότητος της Εκκλησίας».

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο:

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Ἱερώνυμε, τήν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης, κληθεῖσα ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου, κατά Φεβρουάριον τοῦ ἔτους 2008, ἐπί τό πηδάλιον τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, συνεπλήρωσεν ἤδη δεκαετίαν ὅλην πολυκάρπου ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καί εὐρυτέρας πολυσχιδοῦς προσφορᾶς πρός τόν αὐτόθι φιλόχριστον λαόν καί τόν ὅλον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ἐπιτελέσασα ἀξιάγαστον ἔργον, ὅπερ ἀναγνωρίζεται καί τιμᾶται ὄχι μόνον ἐν Ἑλλάδι, ἀλλά ἐν τῷ Ὀρθοδόξῳ καί τῷ λοιπῷ χριστιανικῷ κόσμῳ καί γενικώτερον.

Ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἀναρρήσεως Ὑμῶν εἰς τόν Ἀρχιεπισκοπικόν Θρόνον τῶν Ἀθηνῶν, ἐξετιμήθη τό φιλάνθρωπον καί φιλοπρόοδον πνεῦμα Ὑμῶν, ἡ ἀφιέρωσις εἰς τήν πολύπλευρον διακονίαν τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, καθώς καί ἡ ἁπλότης τοῦ τόπου καί τοῦ τρόπου τοῦ βίου, χαρακτηριστικόν χριστοπρεποῦς ἱερωσύνης, ἡ ὁποία, ὡς ἐλέχθη προσφυῶς, «γνωρίζεται ὡς θυσία καί οὐδέποτε ὡς ἄνεσις».

Αὐτό τό πνεῦμα ἐξέφραζον καί αἱ προσπάθειαι τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος διά τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, διά τήν προώθησιν τῶν θεολογικῶν διαλόγων, τῆς καταλλαγῆς καί τῆς εἰρήνης, αἱ εὔστοχοι εἰσηγήσεις Ὑμῶν κατά τάς Συνάξεις τῶν Ὀρθοδόξων Προκαθημένων, πρός ἀντιμετώπισιν καιρίων πανορθοδόξων καί διαχριστιανικῶν ζητημάτων, καθώς καί ἡ ἐνεργός συμμετοχή Ὑμῶν εἰς τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἀξιομνημόνευτος καί ἐξόχως ἐπαινετέα εἶναι ἡ συμβολή Ὑμῶν εἰς τήν προώθησιν τοῦ «πολιτισμοῦ τῆς ἀλληλεγγύης» καί τῆς διακονίας τῶν ἐνδεῶν. Ὁ λόγος τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἦτο καί παραμένει λόγος ἀδελφοσύνης. Ἐτείνατε διαρκῶς εὐήκοον οὖς εἰς τά αἰτήματα τῶν «κοπιώντων καί πεφορτισμένων», τῶν θυμάτων τῆς βίας καί τῆς ἀδικίας, τείνετε φιλάνθρωπον χεῖρα βοηθείας εἰς τούς πρόσφυγας καί τούς μετανάστας. Ἡ ἀπό κοινοῦ συνάντησις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος μετά τοῦ ἀδελφοῦ Προκαθημένου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης Πάπα Φραγκίσκου καί ἡμῶν ἐν Λέσβῳ, κατ᾿ Ἀπρίλιον τοῦ 2016, ἀποτελεῖ ἕν εἰσέτι ὁρατόν σημεῖον τῆς εὐαισθήτου Ὑμῶν καρδίας διά τόν ἐμπερίστατον συνάνθρωπον. 

Εἰς τό πεδίον τῆς ἐμπράκτου ἀλληλεγγύης δοκιμάζεται σήμερον πολλαπλῶς ἡ γνησιότης τῆς πίστεως εἰς τόν Χριστόν, Ὅστις ἐκάλεσεν ἡμᾶς νά ἀναδεικνυώμεθα «πλησίον» εἰς τούς ἐν ἀνάγκαις καί ἐν κινδύνοις. Εἶναι ἀδιανόητον, ὁ ἀγαπῶν τόν Θεόν νά ἀδιαφορῇ διά τόν ἄνθρωπον, τόν «ἠγαπημένον τοῦ Θεοῦ». Εἰς τήν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ διακονία τοῦ πλησίον εἶναι οὐσιαστικόν στοιχεῖον καί κεντρική διάστασις τῆς εὐχαριστιακῆς ταυτότητος τῆς Ἐκκλησίας.

Ηὐλογήθημεν ὑπό τοῦ μεγαλοδώρου Θεοῦ, τιμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, νά εἴμεθα κληρονόμοι ζωτικῶν ἀληθειῶν. Φυλάσσομεν τήν εὐλογημένην αὐτήν παρακαταθήκην, τήν ὁποίαν συγκροτοῦν οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, ἡ λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ναοί καί τά ἱερά προσκυνήματά μας, ὁ ἀσκητισμός καί ὁ μοναχισμός, τό θαῦμα τῆς θεολογίας, ἡ σταυροαναστάσιμος βιοτή τῶν πιστῶν, ὁ ἄσβεστος πόθος τῆς αἰωνιότητος. Ἡ πιστότης εἰς αὐτήν τήν παράδοσιν ἀληθείας καί ἐνθέου ἐλευθερίας δέν καθιστᾷ τήν Ἐκκλησίαν ἐσωστρεφῆ, ἀκοσμικήν καί ἀδιάφορον διά τάς περιπετείας τοῦ ἀνθρώπου. Τό δέ ἐνδιαφέρον διά τήν ἱστορίαν καί ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία ἔναντι τῶν προκλήσεων τῶν καιρῶν δέν ὁδηγεῖ εἰς ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τό σημεῖον αὐτό, Μακαριώτατε, ἔχομεν κοινούς προβληματισμούς καί κοινάς εὐαισθησίας.

Ἐπί πᾶσι τούτοις, ἀδελφικῶς καί ὁλοκαρδίως συγχαίροντες τῇ Ὑμετέρᾳ προσφιλεστάτῃ ἡμῖν Μακαριότητι, εὐχόμεθα ὅπως ὁ Κύριος χαρίζηται Αὐτῇ ἀκλόνητον ὑγιείαν καί μακροημέρευσιν, ὥστε νά συνεχίσητε ἐπί πολύν ἔτι χρόνον τό φιλόθεον καί φιλάνθρωπον ἐκκλησιαστικόν ἔργον Ὑμῶν, ἐπ᾽ ἀγαθῷ τοῦ πληρώματος τῆς καθ᾿ Ἑλλάδα Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καί τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν γένει, ἀλλά καί τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, τῆς πάντοτε ἐν ἀγαθῷ πνεύματι καί ἀγαπώσῃ καρδίᾳ προσβλεπούσης πρός τήν ἀδελφήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, καί ἐπιθυμούσης τήν συμπόρευσιν μετ᾽ αὐτῆς ἐν πᾶσιν, ἐπί τῷ κοινῷ ἀγαθῷ.

Περιπτυσσόμενοι καί αὖθις ἀδελφικῷ ἐν Κυρίῳ φιλήματι ἀπό τοῦ Ἱεροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Κέντρου τήν Ὑμετέραν Ἀγάπην, γηθοσύνως δέ συνεορτάζοντες μετ᾽ Αὐτῆς καί νοερῶς μετέχοντες εἰς τήν χαρμόσυνον ταύτην ἐπέτειον, διατελοῦμεν μετά βαθείας ἀδελφικῆς ἀγάπης, ἐξαιρέτου τιμῆς καί ἐγκαρδίων συγχαρητηρίων προσρήσεων.
                             
,βιη´ Φεβρουαρίου ζ´
Τῆς Ὑμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος ἀγαπητός ἐν Χριστῷ ἀδελφός

Άγγελμα για την εορτή του Αγίου Χαραλάμπους


Ενημερώνουμε τους Ενορίτες μας -και όχι μόνον- ότι το ερχόμενο Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018, που φέτος συμπίπτει να είναι και Ψυχοσάββατο, κατά το τυπικό της Εκκλησίας μας δεν τιμάται η μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους, αλλά μεταφέρεται μια ημέρα νωρίτερα, πλην των ναών των τιμωμένων επ' ονόματι του Αγίου Ιερομάρτυρος. 

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄ όμως, για να μην υπάρξει λειτουργική ακαταστασία και μπέρδεμα μεταξύ του χριστεπωνύμου πληρώματος σε εκείνους που θα εορτάσουν το Σάββατο και άλλους την Παρασκευή, όρισε -κατ' άκραν οικονομίαν- να τιμηθεί ο Άγιος Χαράλαμπος κατά την συνήθη ημέρα της μνήμης του, δίχως καμία αλλαγή. "Το μη χείρον, βέλτιστον". Άλλωστε, η μνημόνευση των ονομάτων των Κεκοιμημένων θα γίνει κανονικά το απομεσήμερο της Παρασκευής, 9ης τρέχοντος μηνός. 

Έτσι, λοιπόν, το ερχόμενο Σάββατο / Ψυχοσάββατο, 10 τρέχοντος θα τιμήσουμε σεμνοπρεπώς κι εμείς, εν Βανάτω της Ζακύνθου, τον Άγιο Χαράλαμπο, στον Ναό της Φανερωμένης μας, όπου θησαυρίζεται ωραία Εικόνα Του σε ξυλόγλυπτη Καθέδρα και απότμημα του ιερού λειψάνου Του. Κατά την Ευχαριστιακή Σύναξη, στην οποία, πλην του οικείου Εφημερίου, θα συμμετάσχουν και άλλοι Ιερείς, θα γίνει Αρτοκλασία και σχετική Ομιλία από τον εκπαιδευτικό κ. Σταμάτιο Ζούλα, Μάστερ Θεολογίας.

Όσοι πιστοί, ευπρόσδεκτοι!

Άγγελμα για το Ψυχοπαράσκευο στο Μπανάτο (9.2.2018, 4.30 μ.μ.)


Ενημερώνουμε από αυτή τη θέση τους Ενορίτες του Μπανάτου, οι οποίοι ενδιαφέρονται να μνημονεύσουν τους Κεκοιμημένους τους ενόψει του Ψυχοσαββάτου, ότι έχουν την δυνατότητα αύριο, Παρασκευή των Ψυχών, 9 Φεβρουαρίου 2018, στις 4.30 το απόγευμα ακριβώς, στον Ναό της Παναγούλας και μόνον

Επισημαίνουμε δύο τινά: α) Η σχετική σύναξη για τις Ψυχές δεν θα γίνει καθόλου στον Ναό της Φανερωμένης, όπως παλαιότερα, αλλά όλοι θα συγκεντρωθούμε τον Ναό της Παναγούλας και β) επειδή η όλη Ακολουθία είναι μικρή, οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να βρίσκονται στην Παναγούλα μας πριν από τις 4.30 μ.μ., ώστε να προφθάσουν! 

Το Μικρό και το Μέγα Μήνυμα του Εψηφισμένου Μητροπολίτου Σικάγου Ναθαναήλ [φωτογραφίες + video]












Ο χθες εκλεγείς νέος Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ Συμεωνίδης, σήμερα (8.2.2018), λίγο πριν το μεσημέρι έδωσε το Μικρό και το Μέγα Μήνυμα της εκλογής του, τόσον ενώπιον του Οικουμε νικού πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄, όσο και στον Πατριαρχικό Ναό αντίστοιχα, κατά τα ειωθότα. Παρών ήταν, όντας και Συνοδικός, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Δημήτριος.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΛΕΥΚΩΜΑ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ


























Ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου προσκλήθηκε σήμερα το μεσημέρι, 8 Φεβρουαρίου, ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ ώστε να αποδεχθεί την εκλογή του με το μικρό Μήνυμα.

Στην προσφώνησή του προς τον εψηφισμένο Μητροπολίτη Σικάγου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε την ευαρέσκειά της Μητρός Εκκλησίας για την πιστότητα και την αφοσίωση με τις οποίες διακονεί τον Οικουμενικό Θρόνο.

«Χαράς ευαγγέλια η επαξία προαγωγή σου εις αρχιερέα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας διά της ομοφώνου και ολοθύμου ψήφου των σεβασμίων μελών της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου, μετά την συμπερίληψίν σου εις το κανονικόν τριπρόσωπον υπό της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Όθεν, να είσαι πάντοτε ευγνώμων και εις τους εκεί και εις τους ενταύθα Ιερωτάτους αδελφούς Ιεράρχας, μάλιστα δε εις την Μητέρα Εκκλησίαν, εις την οποίαν άπαντες έχομεν την αναφοράν μας· και είναι τούτο ύψιστον δι᾿ ημάς προνόμιον», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης απευθυνόμενος στον εψηφισμένο Μητροπολίτη Σικάγου και συνέχισε λέγοντας: «Συ, αγαπητέ Ναθαναήλ, υπήρξες πάντοτε πιστός και αφοσιωμένος εις τούτο το κλεινόν και ιερόν μας Κέντρον. Και ημπορεί τότε ο Απόστολός σου να αμφέβαλεν εάν «εκ Ναζαρέτ, δύναταί τι αγαθόν είναι», συ όμως ο ομώνυμός του γνωρίζεις καλώς και αναγνωρίζεις και ομολογείς ότι εκ της ενταύθα Ναζαρέτ, εκ Φαναρίου, όχι τι απλώς αλλά τινά και πολλά και πλείστα αγαθά εκπορεύονται, και τούτου πείραν έχει και η εν ή διακονείς Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οσονούπω συμπληρούσα εκατονταετίαν από της ιδρύσεως αυτής. Και επειδή είσαι πιστός και αφοσιωμένος εις το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον, τούτο σε ετίμησε και σε ανύψωσεν εις ποιμενάρχην μιάς σφριγηλής Μητροπόλεώς του υπό την σκέπην της μεγάλης Αρχιεπισκοπής Αμερικής, και σήμερον περιχαρείς αναφωνούμεν και ημείς: ίδε αληθώς Ελληνοαμερικανός, εν ώ δόλος ουκ έστι. Μείνε, λοιπόν, άδολος, σεμνός, μετριόφρων, φίλεργος - σε αναμένει, άλλωστε, πολλή εργασία εις το γεώργιον της επαρχίας σου. Σε αναμένουν και προβλήματα και δυσκολίαι. Αλλ᾿ ο Κύριος του αμπελώνος θα σε συμπαρίσταται και συ θα του λέγεις με πίστιν και δέος: “ραββί, συ ει ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ”, όπως τότε ο Ναθαναήλ εις την Γαλιλαίαν.

Είσαι νέος, αλλά και ώριμος. Δι᾿ αυτό, μηδείς σου της νεότητος καταφρονείτω. Έχεις και λιπαράν μόρφωσιν και τούτο θα σε καθιστά ικανόν να δίδης λόγον παντί τω αιτούντι περί της εν ημίν ελπίδος και να προβάλης τους θησαυρούς της Ορθοδοξίας εις ένα πολυπολιτισμικόν περιβάλλον, ως αυτό της Αμερικής. Ειργάσθης παρά τω στοργικώ Γέροντί σου αδελφώ αγίω Αμερικής εις τον τομέα των διορθοδόξων, διαχριστιανικών και διαθρησκειακών σχέσεων, τομέα, εις τον οποίον, ως γνωστόν, η Μήτηρ Εκκλησία αποδίδει ιδιαιτέραν σημασίαν, διότι αι σχέσεις αύται αι αγαθαί και αδελφικαί αποτελούν το θέλημα του Κυρίου και το επίταγμα των καιρών. Κατά ταύτα, έχεις όλας τας προϋποθέσεις να επιτύχης. Τούτό σοι ευχόμεθα όλοι εξ όλης ψυχής και καρδίας, έχομεν χρηστάς διά σε ελπίδας και αναφωνούμεν “Άξιος!”».

Στην αντιφώνησή του ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σικάγου Ναθαναήλ εξέφρασε προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη την εγκάρδια ευγνωμοσύνη του για την πρόκριση αλλά και προς τους Συνοδικούς Αρχιερείς για τη θετική ανταπόκριση στην ευμενή εισήγηση του Προέδρου τους.

Στη συνέχεια, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου παρουσία των Συνοδικών Αρχιερέων, της Πατριαρχικής Αυλής αλλά και άλλων κληρικών και λαϊκών προσκυνητών, ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σικάγου τέλεσε την Ακολουθία του Μεγάλου Μηνύματος, κατά την οποία του ανακοινώθηκε εν εκκλησία η εκλογή του, στην οποία και απάντησε με το κείμενο της Ευχαριστίας για την γενομένη πρόκριση της Εκκλησίας προς το πρόσωπό του, αποδεχόμενος το γεγονός με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη.

Μετά το πέρας του Μεγάλου Μηνύματος ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σικάγου δέχθηκε τα συγχαρητήρια και τις ευχές όλων των παρισταμένων.

Φωτογραφίες: Νίκος Μαγγίνας | Οικουμενικό Πατριαρχείο

Ο Χριστός, η Εκκλησία του και η Αλήθεια

Άρθρο του Καθηγητή ΚΩΣΤΑ ΑΓΟΡΑ