e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Η Πατριαρχική Επίσκεψη στην περιώνυμη Μονή Παλαιοκαστρίτσας Κέρκυρας [39 φωτοστιγμιότυπα]

 Κέρκυρα, το απόγευμα της 13ης Δεκεμβρίου 2014 

Η χαρά της Επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχου στην Κέρκυρα ολοκληρώθηκε με την επίσκεψή Του στην Μονή Παλαιοκαστρίτσας. 


















Εκεί τον προσφώνησε κατάλληλα ο ηγούμενος της Μονής Αρχιμ. Ευθύμιος Δούης, ο οποίος τόνισε την αγάπη και το σεβασμό προς το Πατριαρχείο, αλλά και την ιστορικότητα του γεγονότος της επίσκεψης.



















Απαντώντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχαρίστησε τον καθηγούμενο και την αδελφότητα και θύμισε στους παρισταμένους την σημασία του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου ως Μητέρας όλης της ανθρωπότητας, ως εκείνης της μοναδικής ύπαρξης που άνοιξε τις πύλες του ουρανού για τον άνθρωπο και που τιμάται μέσω των εικόνων της απανταχού της γης.








































ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΙΤΣΑΣ 
(13 Δεκεμβρίου 2014) 

*** 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κερκύρας καὶ Παξῶν κύριε Νεκτάριε, 
Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, 
Ὁσιώτατε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς, 
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Ὁ Θεὸς μᾶς ἀξιώνει νὰ κατακλείσωμεν τὴν ἐπίσκεψίν μας εἰς τὴν νῆσον τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος μὲ τὸ προσκύνημα εἰς τὴν δι᾿ ἐξαιρέτου φυσικοῦ κάλλους περιβαλλομένην Ἱερὰν Μονὴν Ὑπεραγίας Θεοτόκου Παλαιοκαστρίτσης, ἐκτισμένην εἰς ἕν ἐκ τῶν ὡραιοτέρων σημείων τῆς Κερκύρας, ὅπως ἰδίοις ὄμμασι βλέπομεν.

Ἀξιούμεθα, δηλαδή, νὰ ἐπισκεπτώμεθα ἓν ἐκ τῶν πλέον εὐλογημένων μοναστικῶν ἱδρυμάτων τῆς Ἑπτανήσου, ἀληθὲς κόσμημα τῆς Κερκύρας, ὅπως μαρτυρεῖ, πέραν τοῦ ἀνυπερβλήτου φυσικοῦ κάλλους, ὁ περίλαμπρος εἰκαστικὸς καὶ πολιτιστικὸς πλοῦτος αὐτοῦ καὶ τὸ πλῆθος τῶν σημαντικῶν κειμηλίων, τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν διαδρομὴν τῶν αἰώνων ἀπεθησαυρίσθησαν ἐνταῦθα. Ἐπισκεπτόμεθα μίαν Μονὴν περίπυστον, πόλον ἕλξεως τῶν πιστῶν προσκυνητῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἁπλῶν περιηγητῶν, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται ἐκ μιᾶς ἔστω φυσικῆς ἀνθρωπίνης περιεργείας.

Ἰδιαιτέρως χαιρόμεθα διαπιστοῦντες ὅτι ἡ Ἱερὰ αὕτη Μονή, ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ ἀγαπητοῦ Καθηγουμένου αὐτῆς Ὁσιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐθυμίου Δούη, εὑρίσκεται σήμερον εἰς περίοδον ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἀναδιοργανώσεως, τὰ ἱερὰ κειμήλια φυλάσσονται καὶ προστατεύονται εἰς τὸ φροντίδι καὶ κόποις αὐτοῦ συσταθὲν ἐκκλησιαστικὸν μουσεῖον, τὸ ὁποῖον ἀναμένομεν νὰ ἐπισκεφθῶμεν, καὶ τὰ χειρόγραφα εὑρίσκονται τακτοποιημένα εἰς τὴν Βιβλιοθήκην της. 

Κυρίως, ὅμως, εἶναι ἡ παρουσία τῆς Θεοτόκου, διὰ τῆς θαυματουργοῦ ἐφεστίου εἰκόνος της, ἡ ὁποία ἁγιάζει τὴν Μονήν, τὸν περιβάλλοντα χῶρον καὶ τοὺς προσερχομένους προσκυνητάς, καί ποιεῖ ἡμᾶς κοινωνοὺς τῆς χάριτος, τῆς ὁποίας ἀπολαύει παρὰ τοῦ Υἱοῦ Σης. Μετέστη ἡ Θεοτὸκος, λαμβάνουσα μετ᾿ αὐτῆς εἰς τοὺς οὐρανοὺς τὸ τεθεωμένον σῶμά της, ὅπως ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν τὴν 15ην Αὐγούστου κατὰτὴν Κοίμησιν αὐτῆς, εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι ἀφιερωμένον καὶτὸ περικαλλὲς σεπτὸν καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς ταύτης Μονῆς. 

Μετέστη εἰς οὐρανούς, ἀλλὰ ἀφῆκεν ἡμῖν ἐπὶ τῆς γῆς ὡς μόνιμον πηγὴν παραμυθίας καὶ θεϊκῆς χάριτος τὰ ἱερὰ ἐκτυπώματα τῆς Παναγίας μορφῆς της, τὰς θεομητορικὰς εἰκόνας, ὡς αὐτὴν τῆς Παλαιοκαστρίτσης, τὴν ὁποίαν ἔσχομεν τὴν εὐλογίαν ἄρτι νὰ προσκυνήσωμεν. 

Μετέστη εἰς τοὺς οὐρανούς, ἀλλὰ ἐνεργεῖ εἰς κάθε ἄνθρωπον ὁ ὁποῖος ἐπικαλεῖται αὐτήν. Διὰ τῶν εἰκόνων της διαμοιράζεται εἰς τὴν ζωὴν τῶν ὀρθοδόξων ὅλης τῆς οἰκουμένης. Διὰ τῆς μεσιτείας της, ὅλοι γινόμεθα μέτοχοι τῶν δωρεῶν τοῦ Τἱοῦ της, ὅλοι ἀποκτοῦμεν τὸν Θεόν, μετὰ τοῦ Ὁποίου αὕτη ἡνώθη ἀδιαστάτως εἰς τοὺς αἰῶνας. 

Διὰ τῶν εἰκόνων καὶ τῶν λοιπῶν αἰσθητῶν σημείων τῆς παρουσίας της, τῶν ἁγιασμάτων, τῶν θαυμάτων, τῶν ἐνυπνίων, τῶν ἰάσεων, παρηγορεῖ τὸν λαὸν εἰς τὰς δυσκόλους στιγμάς του καὶ ἀποτελεῖ καταφύγιον εἰς πᾶσαν θλῖψιν καὶ στενοχωρίαν τοῦ παρόντος βίου. Ἀποτελεῖ συγχρόνως, διὰ τῆς θείας Μεταστάσεως αὐτῆς, πηγήν ἐλπίδος διὰ πάντας ὅτι θὰ μεταστῶμεν καὶ ἡμεῖς ἀπὸ τὰ ἐπίγεια εἰς τὰ οὐράνια, ἀπὸτὴνφθορὰν εἰς τὴν ἀφθαρσίαν, ἀπὸ τὸν θάνατον εἰς τὴν αἰωνίαν ζωήν. Ἐκείνη μᾶς ἤνοιξε τὴν ὁδὸν διὰ νὰ τὴν ἀκολουθήσωμεν, ὅπως τὴν ἠκολούθησαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ πάντες οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. 

Διὰ τοῦτο πραγματοποιοῦμεν λιτανείας πρὸς τιμήν της, ἵνα ἔχωμεν αἰσθητοτέραν καὶ ἁπτοτέραν τὴν παρουσίαν της ἐπὶ τῆς γῆς, νὰτὴν ἔχωμεν περιπατοῦσαν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, νὰ μᾶς βλέπῃ, νὰ μᾶς ἀκούῃ, νὰ συνεννοῆται μαζί μας, νὰ μᾶς ἐμπνέῃ, παρέχουσα δύναμιν, ἁγιασμόν, σύνεσιν, σοφίαν. Ἡ παρουσία τῆς Θεοτόκου ἐνταῦθα καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἀφιερωμάτων ἀποκαλύπτουν τὸ βαθύτατον θρησκευτικὸν φρόνημα τῆς Κερκυραϊκῆς ψυχῆς καὶ τὴν πίστιν αὐτῆς εἰς τὸν Θεόν, τὴν ὁποίαν εἴχομεν τὴν χαρὰν νὰ θαυμάσωμεν κατὰτὰς ἡμέρας ταύτας τῆς παραμονῆς μας εἰς τὴν νῆσον. 

Καίτοι σιωπῶσα, ἡ ἱερὰ εἰκὼν τῆς Θεοτόκου ὁμιλεῖ εἰς τὰς καρδίας μας. Ἡ μεγαλειώδης σιωπή της αὐξάνει τὴν πίστιν μας καὶ ἐνισχύει τὰς προσευχάς μας, καθ᾿ ὅτι ἡ Θεοτόκος εἶναι ἡ ἔμψυχος στήλη τῆς προσευχῆς ἁπάσης τῆς Ἐκκλησίας. 

Σὴν Θεοτόκον παρακαλοῦμεν, ἐνώπιον τῆς ἁγίας εἰκόνος της, ἀναχωροῦντες ἐντὸς ὀλίγου ἀπὸ τὴν Κέρκυραν, νὰ εὐλογήσῃ πλουσίως τὸν ἐνταῦθα λαόν της, νὰτὸν ἁγιάζῃ, νὰτὸν σκέπῃ, νὰτὸν φρουρῇ. Δὲν ἀνησυχοῦμεν, διότι τὸν ἀφήνομεν εἰς τὰς μητρικὰς χεῖράς της• τὸν ἀφήνομεν εἰς τὴν πατρικὴν σκέπην τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ὁ ὁποῖος τὸν διεφύλαξε τόσους αἰῶνας καὶ θὰ τὸν διαφυλάττῃ ἄχρι τέλους τῶν αἰώνων. 

Εὐτυχὴς καὶ εὐλογημένη ἡ περικαλλὴς νῆσος τῆς Κερκύρας, τὰ φιλόθεα τέκνα τῆς ὁποίας σέβονται καὶ τιμοῦν τὴν Κυρίαν Θεοτόκον εἰς τὰ ἱερὰ θεομητορικὰ σκηνώματά της, καὶ τὸν Ἅγιον Σπυρίδωνα, τὸν δωρηθέντα ἀπὸ Θεοῦ ἀγαθὸν Ἄγγελόν των. Σὴν ἐγκάρδιον ἀγάπην καὶ εὐλάβειαν τοῦ Κερκυραϊκοῦ λαοῦ πρὸς τὸν ἅγιον διεπιστώσαμεν μετὰ συγκινήσεως κατὰτὴν τελεσθεῖσαν χθὲς μετὰ λαμπρότητος πανήγυριν αὐτοῦ. Συγχρόνως δὲ χαίρομεν, διότι ἀπὸ περάτων τῆς οἰκουμὲνης ἔρχονται οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ διὰ νὰ τὸν τιμήσουν, ἀποδεικνύοντες ὅτι ἡ ὀρθόδοξος πίστις εἶναι ζωντανὴ καὶ δὲν παύει νὰ κερδίζῃ τὰς καρδίας τοῦ λαοῦ καὶ νὰ τὸν ὁδηγῇ εἰς τὰς ἀληθινὰς πηγὰς τῆς ζωῆς αὐτοῦ ἐκ τῶν ὁποίων ἤντλησε πάντοτε τὰς εὐγενεστέρας ἐμπνεύσεις του. 

Καθ᾿ ὅλον τοῦτο τὸ διάστημα τῶν τριημέρων ἑορτῶν, ἔκυψεν ὁ λαὸςτὰς κεφαλάς του ἀλλὰ ἔκυψε τὸ βλέμμα Σου καὶ ὁ Θεός• ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν ἡμῶν καὶ μᾶς ἐγνώρισεν ὅτι «μεθ᾿ ἡμῶν ἐστιν». Ἂς μὴ χάσωμεν τὸν προσανατολισμόν μας πρὸς Αὐτόν. Ἂς μὴ λησμονῶμεν ὅτι κάθε στάσις καὶ ἐνέργειά μας ἔχει συνέπειαν εἰς τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος καὶ θὰ καθορίσῃ τὸ αἰώνιον μέλλον μας, τὸ ὁποῖον οἰκοδομοῦμεν μὲ τὰς πράξεις, τὰ αἰσθήματα καὶ τὰς σκέψεις μας ἐπὶ τῆς γῆς, κατὰ τὸ σύντομον τοῦτο διάστημα τῆς παρούσης ζωῆς. 

Εὐχόμεθα ἡ Θεοτόκος νὰ ἀποκαλύπτῃ εἰς τὰς καρδίας σας τὸ μυστήριον τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου, τὴν ὁποίαν ἐντὸς δύο ἑβδομάδων θὰ ἑορτάσωμεν, νὰ ἁπλώνῃ τὸ ἱερὸν μαφόριόν της καὶνὰ σᾶς σκεπάζῃ, νὰ σᾶς μεταδίδῃ ἁγιασμὸν καὶ εἰρήνην, νὰ μεταμορφώνῃ τὸν χρόνον καὶ τὸν χῶρόν σας, νὰ εὐλογῇ τοὺς οἴκους, τὴν ἐργασίαν καὶ τοὺς καρπούς σας. 

Ἀναχωροῦμεν ἐντὸς ὀλίγου, φέροντες ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν ὡς τὸ πλέον πολύτιμον δῶρον τὴν ἐγκάρδιον ἀγάπην καὶτὸν σεβασμόν σας πρὸςτὸ πρόσωπον ἡμῶν καὶ τὸν θεσμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Αὐτὴν τὴν ἀγάπην θὰ λάβωμεν μαζί μας εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν ὡς ἐνίσχυσιν εἰς τὴν συνέχισιν τῆς εὐθυνηφόρου ἀποστολῆς μας. 

Εὐχαριστοῦντες θερμῶς διὰτὴν τιμητικὴν ὑποδοχήν σας, εὐχόμεθα πατρικῶς ἡ Θεοτόκος νὰ εὐλογῇ καὶ νὰ στερεώνῃ τὸν Ἱερὸν τοῦτον Οἶκόν της. Καλὰ Χριστούγεννα!

Η Πατριαρχική Επίσκεψη στη Μονή Παντοκράτορος Αγίου Αθανασίου στον Αγρό της Κέρκυρας

 Κέρκυρα, 13 Δεκεμβρίου 2014 

































Το μεσημέρι του Σαββάτου, 13ης Δεκεμβρίου 2014, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος μετέβη στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος Αγίου Αθανασίου Αγρού, όπου η τριακονταμελής γυναικεία αδελφότητα τον υποδέχθηκε κατά το μοναστικό τυπικό. 

Σε προσφώνησή της η Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Ευφημία μοναχή τόνισε την συγκίνηση και την τιμή που όλη η αδελφότητα αισθάνθηκε από την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη και περιέγραψε τον αγώνα της αδελφότητας το μικρό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι να γίνει η σημερινή περικαλλής Ιερά Μονή, με την ευλογία του μακαριστού Μητροπολίτη Κερκύρας Πολυκάρπου και την συνεργασία και αγάπη τόσο του μακαριστού Μητροπολίτη Τιμοθέου, όσο και του νυν Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, ο οποίος στηρίζει το μοναστήρι. 

Απαντώντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης μίλησε στην αδελφότητα για την σημασία ο μοναχός στις μέρες μας να είναι ανοιχτός στον πόνο και την αγωνία των ανθρώπων, αλλά και ακολουθώντας το παράδειγμα αγίων μορφών της μοναχικής ζωής να είναι ευαίσθητος, ποιητής, άνθρωπος προσευχής και υπακοής στην Εκκλησία, να δίνει ελπίδα και να προσεύχεται για όλους τους ανθρώπους, να βλέπει στο πρόσωπο του καθενός ολόκληρη την ανθρωπότητα, σύμπαντα τον Αδάμ. Ζήτησε, τέλος, από την αδελφότητα να προσεύχεται για το Φανάρι και για εκείνον προσωπικά και ευχαρίστησε τόσο τον Μητροπολίτη Κερκύρας, όσο και την γερόντισσα Ευφημία για την ευλογία δύο μοναχές από την αδελφότητα να διακονήσουν επί τρίμηνο την Ιερά Μονή του Μπαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη. 


Στη συνέχεια ο Παναγιώτατος ευλόγησε την μοναχική τράπεζα, κατά την οποία ο Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, απηύθυνε προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη αποχαιρετιστήρια προσφώνηση. Κατ’ αυτήν ο Μητροπολίτης τόνισε ότι το φυσικό περιβάλλον της Κέρκυρας, τα έργα των ανθρώπων, αλλά και τα πρόσωπά τους έλαβαν την ευλογία του Πατριάρχου και αυτό δίδει μεγάλη χαρά σε όλους. Η χαρά ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη του Παναγιωτάτου στην Ιερά Μονή του Παντοκράτορος στον Αγρό καθώς και την μετά από λίγο επίσκεψή του στην Μονή Παλαιοκαστρίτσας. Και αυτή η επίσκεψη αποτύπωσε την εκ νέου ευλογία τόσο προς τα έργα των Μοναχών, όσο και προς το φυσικό τοπίο το οποίο αποθαύμασε και Εκείνος, αλλά και στα πρόσωπα των μοναχών, οι οποίοι αγωνίζονται να κρατήσουν τις μοναχικές αρετές με γνώμονα την αγάπη. 

Ο Μητροπολίτης Κερκύρας τόνισε ότι οι Μοναχοί και οι Μοναχές του νησιού εμπιστεύονται τον Οικουμενικό Πατριάρχη για τον πρόσθετο λόγο ότι έχουν μάθει να συνυπάρχουν με τους άλλους ανθρώπους στην Κέρκυρα, ακόμη και ετερόδοξους, και γνωρίζουν ότι η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβο. Στα Μοναστήρια της Κέρκυρας υπάρχει η υπακοή και η εμπιστοσύνη στους ηγουμένους της Εκκλησίας και αυτό αποτυπώνεται με την εγκάρδια και υιϊκή υποδοχή που επεφύλαξαν και τα δύο μοναστήρια της Κέρκυρας τα οποία ο Πατριάρχης επισκέφθηκε. Ευχαρίστησε τον κ. Βαρθολομαίο για την ευλογία της επίσκεψής του και τόνισε ότι Επίσκοπος, άρχοντες, κλήρος, μοναστήρια και λαός ένιωσαν την παρουσία του όπως εκείνη του πατέρα που ήρθε να δει τα παιδιά του. Με εμφανή τη συγκίνηση ο Σεβασμιώτατος ζήτησε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη να θεωρεί την Κέρκυρα σπίτι του και ζήτησε την ευλογία του για όλους. «Μέμνησθε των Κερκυραίων», είπε κλείνοντας την ομιλία του. 

Απαντώντας ο Πατριάρχης εξέφρασε τις ολοκάρδιες ευχαριστίες του για την αγάπη την οποία έζησε στην Κέρκυρα το τετραήμερο 10-13 Δεκεμβρίου και ζήτησε από τον Επίσκοπο, τον κλήρο και τον λαό να τον μνημονεύουν στις προσευχές τους. Ευλόγησε πατρικά όλους και ζήτησε να μένουν εδραίοι στην πίστη και στον τρόπο ζωής της Εκκλησίας, αλλά και να θυμούνται την Μητέρα Εκκλησία όπως και αυτή δεν τους λησμονεί, αλλά κρατά και ενισχύει τις σχέσεις μαζί τους, όπως απέδειξε αυτή η ευλογητή επίσκεψη.  




Στη συνέχεια ο Οικουμενικός Πατριάρχης φύτεψε μία μανόλια έξω από το καθολικό της μονής, ως ένδειξη σεβασμού για το φυσικό περιβάλλον.


ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ 
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ 
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ 
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΕΙΣ ΑΓΡΟΝ 
(13 Δεκεμβρίου 2014) 

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Κερκύρας καὶ Παξῶν κύριε Νεκτάριε, 
Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, 
Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη Εὐφημία μετὰ τῆς περὶ ὑμᾶς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος, 
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Μετὰ πολλῆς χαρᾶς, συγκινήσεως καὶ κατανύξεως ἐπισκεπτόμεθα τοῦτον τὸν ἡγιασμένον τόπον, εἰσερχόμεθα εἰς τὴν παλαίφατον ἀλλὰ καὶ προσφάτως ἐκ βάθρων ἀνακαινισθεῖσαν Ἱερὰν Μονήν σας, ἀπολαύομεν τῆς θερμῆς καὶ φιλόφρονος ὑποδοχῆς καὶ ἀκούομεν τὰς εἰλικρινεῖς θυγατρικὰς προσρήσεις σας, πλήρεις σεβασμοῦ καὶ ἀφοσιώσεως πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα καὶ τὴν Μητέρα Ἁγίαν Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, διὰ τὰς ὁποίας καὶ σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας. 

Ὁ τόπος αὐτὸς ἔχει ἁγιασθῆ ὑπὸ ἀσκητῶν ὁσιακῶς τελειωθέντων, οἱ ὁποῖοι ἀνίδρυσαν τὸν πρῶτον Ἱερὸν Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Παντοκράτορος Σωτῆρος Φριστοῦ, ἀφιερωμένον εἰς ταύτην τὴν ἰδιαιτέρως προσφιλῆ διὰ τοὺς μονάζοντας ἑορτήν· τὴν δὲ ἁγιότητα τούτου διέγνωσε διὰ τοῦ διορατικοῦ του χαρίσματος καὶ ὁ Ὅσιος τῶν ἡμερῶν μας Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἱδρυτὴς ἑτέρας ἱερᾶς Μονῆς ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς αὐτῆς ἑορτῆς. 

Κατὰ τὴν θείαν Αὐτοῦ Μεταμόρφωσιν ὁ Κύριος, διανοίξας τὰ ὄμματα τῆς ψυχῆς των, ἀπεκάλυψεν εἰς τοὺς ἐγκρίτους Μαθητὰς τὴν δόξαν τὴν ὁποίαν ἀϊδίως εἶχε. Μόνον τρεῖς ἦσαν τότε ἄξιοι καὶ ἱκανοί, ἥγουν «καθαροὶ τῇ καρδίᾳ», κατὰ τοὺς Μακαρισμούς, ὥστε νὰ ἴδουν τὴν δόξαν ταύτην, δηλαδὴ τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ὅσον εἶναι δυνατὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον. 

Τὸ Φῶς τὸ ὁποῖον τότε εἶδον οἱ τρεῖς Μαθηταὶ μετελαμπάδευσαν ἀργότερον εἰς τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης, διδάσκοντες εἰς μεγάλα πλήθη τὴν ὁδὸν τῆς τηρήσεως τῶν θείων ἐντολῶν, τῆς ἀσκητικῆς ἐγκρατείας, τοῦ ἀγῶνος κατὰ τῆς σαρκὸς καὶ τῆς καθάρσεως τῆς καρδίας ἐκ τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν καὶ ἐπιθυμιῶν, καὶ ὡδήγησαν αὐτὰ εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ καὶ πρὸς τὴν θέαν τοῦ Προσώπου Σου ἐν τῷ ἀκτίστῳ θείῳ Φωτί. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ ὁδὸς ὅλων τῶν χριστιανῶν, ἰδιαιτέρως δὲ τῶν μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν. Ὅστις εἰσέρχεται εἰς τὸ μοναχικὸν στάδιον καὶ ἀναλαμβάνει τὸν ἀγῶνα τῆς μετανοίας, τὸν σταυρὸν τῆς ἀσκήσεως, τὰ λυπηρὰ καὶ ἐπίπονα «οἷς ἡ κατὰ Θεὸν ζωὴ χαρακτηρίζεται», ὅπως ἀκούομεν κατὰ τὴν Ἀκολουθίαν τοῦ Μεγάλου καὶ Ἀγγελικοῦ Σχήματος, ἀποβλέπει εἰς τὴν θέαν τοῦ Θεοῦ, τὴν ἕνωσιν μετ᾿ Αὐτοῦ. Καὶ αὐτὸ τὸ βαρὺ φορτίον καθίσταται ἐλαφρόν, ὅταν ὁ Κύριος, «ὡς οἶδε καὶ ὡς ἠθέλησε», συγκατανεύῃ καὶ κατέρχεται εἰς τὴν ἐσχατιὰν τῆς ταπεινώσεως καὶ ἀπογνώσεως τοῦ μοναχοῦ, «συγκοιταζόμενος, συνανιστάμενος, γλυκαίνων καὶ εὐφραίνων τὴν καρδίαν αὐτοῦ, τῇ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ Πνεύματος», ὡς ἐπαγγέλλεται πρὸς τὸν κειρόμενον ὁ προσάγων αὐτόν. 

Ὁ μοναχός, ὅμως, δὲν ἀγωνίζεται μόνον δι᾿ ἑαυτόν. Ἀναλαμβάνων τὸν ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως, ἀποβλέπει εἰς τὴν σωτηρίαν τοῦ σύμπαντος κόσμου, ἀποσκοπεῖ νὰ πραγματώσῃ ὅ,τι ηὐχήθη ὁ Κύριος κατὰ τὴν ἀρχιερατικὴν Αὐτοῦ προσευχήν, τὸ «ἵνα ὦσιν ἕν». Αὐτὸ ὑπεψιθύριζεν ὁ ὅσιος Πορφύριος ἐκδημῶν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, αὐτὸ ἐπανειλημμένως ἐδίδασκε καὶ ὁ ὁσιακῆς βιοτῆς Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Διότι τὸ Μέγα Σχῆμα τῶν μοναχῶν σημαίνει «προσευχὴν ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντός», κατὰ τὴν ἀπόκρισιν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς τὸν Ὅσιον Παρθένιον τοῦ Κιέβου, τὸν μέγαν Ρῶσσον ἀσκητὴν τοῦ 19ου αἰῶνος. 

Διὰ τοῦ ἐπιπόνου ἀγῶνος πρὸς κάθαρσιν τῆς καρδίας καὶ τῆς προσευχῆς, ὁ μοναχὸς κατ᾿ ἀρχὰς ἀγωνίζεται νὰ ἔχῃ τοὺς ἐν τῷ κοινοβίῳ ἀδελφοὺς ὡς ἑαυτόν, νὰ αἰσθάνεται τὰς ἀνάγκας καὶ τὰς ἐπιθυμίας των ὡς ἰδικάς του, νὰ μὴ ἔχῃ ἴδιον θέλημα· νὰ βλέπῃ εἰς τὰ πρόσωπά των τὸν Θεόν, ὡς μᾶς διδάσκει ὁ Ἀββᾶς Ἀπολλώς: «Δεῖ ἐρχομένους τοὺς ἀδελφοὺς προσκυνεῖν. Οὐ γὰρ αὐτούς, ἀλλὰ τὸν Θεὸν προσκυνοῦμεν. Εἶδες γάρ φησι τὸν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον τὸν Θεόν σου.» 

Καθ᾿ ὅσον ὁ μοναχὸς ἑνοῦται μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀδελφῶν του, καθ᾿ ὅσον ἀγαπᾷ αὐτοὺς ὡς ἑαυτόν, κατὰ τοσοῦτον εὐκολύνεται νὰ βλέπῃ καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ὡς ἕν, νὰ προσεύχεται μετὰ κλαυθμοῦ διὰ τὸν ὅλον Ἀδάμ, ὡς ἔπραττεν ὁ ὅσιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης. Σοῦτο εἶναι δυσχερέστατον· εἶναι ὡς νὰ χύνῃ αἷμα, ὡς γράφει ὁ ἐν λόγῳ Ὅσιος. Ὅμως, τοιουτοτρόπως ἑνοῦται ὁ ἄνθρωπος μετὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀνθρωπότης ὁδηγεῖται εἰς τὴν πραγμάτωσιν τοῦ «ἵνα ὦσιν ἕν», τῆς ὑπερτέρας ἐντολῆς τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία ὡς εὐχὴ διετυπώθη. 

Ὁ μοναχὸς ὀφείλει νὰ εἶναι ποιητής, ὅπως ἐτόνιζεν ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης, νὰ εἶναι εὐαίσθητος ὑπὸ τὴν καλὴν ἔννοιαν. Νὰ μὴ πληγώνεται ἀπὸ τοὺς ὀνειδισμούς, τὰς ταπεινώσεις, τὰς προσβολάς, τὰς παραβλέψεις τῶν προσόντων καὶ τῆς προσφορᾶς του εἰς τὴν Μονὴν· νὰ μὴ ζηλεύῃ τοὺς ἀδελφοὺς διὰ τὰ χαρίσματα καὶ τὰ διακονήματά των, ἀλλὰ νὰ σέβεται καὶ νὰ ἀγαπᾷ τὸ περιβάλλον, τὰ φυτὰ καὶ τὰ ζῷα, ὡς κτίσματα Θεοῦ, νὰ συμπάσχῃ καὶ νὰ συγκλαίῃ μετὰ τῶν πασχόντων καὶ κλαιόντων καὶ νὰ συγχαίρῃ καὶ συναγάλληται μετὰ τῶν χαιρόντων καὶ εὐτυχούντων. 

Αὐτὰ μᾶς διδάσκει ἡ μακραίων μοναστικὴ παράδοσις τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας. Αὐτὸν τὸν θησαυρόν, ὁσιωτάτη Καθηγουμένη καὶ ἀγαπηταὶ ἐν Φριστῷ ἀδελφαί, ὀφείλετε νὰ μὴ τὸν κρατῆτε δι᾿ ἑαυτάς, ἀλλὰ νὰ τὸν μεταδίδετε τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς μακράν, δι᾿ ἔργων καὶ λόγων. Νὰ ἐλεῆτε, νὰ παρηγορῆτε καὶ νὰ συμβουλεύετε ὅσους ἔρχονται ἐνταῦθα καὶ ὅσους ἔχουν τὴν ἀνάγκην σας. 

Ἡ πατρικὴ ἡμῶν καρδία ἀγάλλεται, βλέπουσα τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον -δι᾿ εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ κυροῦ Πολυκάρπου, ἱδρυτοῦ τῆς προσφιλοῦς ἀδελφότητός σας, καὶ διὰ τῶν εὐλογιῶν καὶ τῆς συναντιλήψεως τοῦ ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ ἡμῶν Ἱερωτάτου Μητροπολίτου σας κ. Νεκταρίου- ἔχετε ἐπιτελέσει ἐνταῦθα: τὴν ἀνακαίνισιν καὶ ἐπέκτασιν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, τὴν εὐδοκίμησιν τῆς ἱερᾶς ἀδελφότητός σας, τὰς ψυχωφελεῖς ἐκδόσεις σας, τὰς περικαλλεῖς ἱερὰς εἰκόνας τὰς ὁποίας φιλοτεχνεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὴν εὐωδίαν τῆς μετανοίας, κατανύξεως, ταπεινοφροσύνης καὶ ὑπακοῆς εἰς τὸν Κύριον τὴν ὁποίαν ἀναδίδετε. 

Δοξάζοντες δὲ τὸν Παντοκράτορα Κύριον, ὅστις εὐώδωσε τὸ προσκύνημά μας εἰς ταύτην τὴν Ἱερὰν Μονήν Σου, καὶ εὐχαριστοῦντες καὶ πάλιν ὑμᾶς, εὐχόμεθα πατρικῶς ὅπως Αὐτὸς ἀναπαύσῃ τὸν μακαριστὸν κυρὸν Πολύκαρπον μετὰ τῶν Ἁγίων Σου, μὴ παύσηται δὲ ἐπιδαψιλεύων τὰ ἐλέη Σου εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν καὶ εἰς ἑκάστην ἐξ ὑμῶν, ὥστε νὰ συνεχίζετε φιλοθέως καὶ φιλανθρώπως τὴν ὁδὸν τῆς ἐγκρατείας καὶ ἀσκήσεως, τῆς προσφορᾶς πρὸς τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν μας καὶ τὸν συνάνθρωπον, καὶ νὰ προσεύχεσθε ὑπὲρ τοῦ κόσμου παντός, τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου σας καὶ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, εἰς δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ. Ἀμήν.