e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Η τελευταία Κυριακή του Ιουλίου 2016 στο Μπανάτο




Κυριακή Στ΄ Ματθαίου, 31 Ιουλίου 2016, στον φρεσκοβαμμένο (μαζί με το πυργοειδές καμπαναρίο) Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου. Παρέστη συμπροσευχόμενος ο συνταξιούχος ιερέας Οικονόμος Ιωάννης Ζαρκάδης, καλός συνενορίτης μας. Έψαλαν υποδειγματικά οι ιεροψάλτες κ.κ. Δημήτρης Κάνδηλας, Ιωάννης Καραβάνης και Σπύρος Σαρατσένος. Ομίλησε επίκαιρα ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας. Ενόψει Δεκαπενταύγουστου, τέθηκε για προσκύνημα η Εικόνα της Σκοπιώτισσας Παναγίας.  






































Ο "επαναπατρισμός" κειμηλίων της Δερματούσας στην παλαίφατη Μονή του Τραγακίου Ζακύνθου


Πρωί Κυριακής Στ΄ Ματθαίου, 31η Ιουλίου 2016, στην Παναγία την Δερματούσα Τραγακίου Ζακύνθου, προεστώτος του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄. Έψαλε Χορωδία υπό τον κ. Αντώνη Κλάδη. Παρέστη πλήθος κόσμου από όλο το νησί, με επικεφαλής τον Αντιπεριφερειάρχη Ζακύνθου κ. Λευτέρη Νιοτόπουλο. 
















































ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΝΙΔΗ
(Ιερά Μονή Παναγίας Δερματούσας,  31 Ιουλίου 2016)

Σεβασμιώτατε και αγαπητοί μου Χριστιανοί,

Τελευταία ημέρα του Ιουλίου σήμερα, εν μέσω καλοκαιρινής ζέστης, αφού βρισκόμαστε στην κορύφωση της θερινής περιόδου. Όμως εδώ στο Τραγάκι, στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας του Δερματά, κύματα πνευματικής δροσιάς απομακρύνουν τον καύσωνα των ημερών και περιλούζουν τις ψυχές μας. Σε αυτόν τον χώρο που πριν από αιώνες λειτουργούσε ως πνευματική κυψέλη, ως ανδρικό μοναστήρι, εμείς με τη χάρη του Θεού και την πρεσβεία της Παναγίας μας, αξιωνόμαστε συγκεντρωμένοι όλοι μαζί να τελούμε το Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να γινόμαστε κοινωνοί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας.  

Ξεχωριστή δε η χαρά για τους ενορίτες του Τραγακίου, διότι το μυστήριο τελείται από τον πράο και ταπεινό τη καρδία Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Διονύσιο. Αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία για το χωριό μας το γεγονός ότι ο Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης του νησιού μας για πολλοστή φορά βρίσκεται ανάμεσα μας και λειτουργεί στο Ναό της Παναγίας μας. Εγώ προσωπικά, το εκκλησιαστικό μου συμβούλιο και οι ενορίτες μου σας ευχαριστούμε θερμά Σεβασμιώτατε για την παρουσία Σας και ευχόμαστε ο Θεός δια πρεσβειών της Παναγίας και του Αγίου μας να Σας χαρίζει μακράν ποιμαντορία και να Σας έχουμε κοντά μας υγιή και μακροημερεύοντα. 

Η σημερινή Θεία Λειτουργία αγαπητοί μου σφραγίζει και ολοκληρώνει έναν σημαντικό κύκλο της σύγχρονης ιστορίας αυτού του σημαντικού εκκλησιαστικού μνημείου. Δεν θα ήθελα να σας κουράσω αναφέροντας αυτή τη στιγμή όλο το ιστορικό της Μονής της Δερματούσας, το οποίο χάνεται στα βάθη των αιώνων, αφού μαρτυρείτε εκκλησιαστική παρουσία σε αυτό το χώρο από τον 16ο αιώνα περίπου. Όλοι γνωρίζουμε ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια το μοναστήρι βρισκόταν εγκαταλελειμμένο και παρουσίαζε μια εικόνα πλήρους διάλυσης. Η Παναγία όμως ηθέλησε και ο Θεός ηυδόκησε και το θαύμα έγινε, η ιστορική Μονή απέκτησε πάλι λειτουργική ζωή. Για να συντελεστεί το θαύμα ο Θεός επέλεξε κάποια πρόσωπα ώστε να συμβάλουν παντί τω τρόπω στην ανακαίνιση και επαναλειτουργία του άλλοτε Καθολικού της Μονής του Δερματά. Στα ζοφερά χρόνια της εγκατάλειψης, θεία βουλήσει, τα σημαντικότερα και πολυτιμότερα ιερά κειμήλια μεταφέρθηκαν προς φύλαξη στο χώρο του ΟΔΑΖ και του Βυζαντινού Μουσείου Ζακύνθου. Σήμερα είμαστε στην ευχάριστη θέση να παρουσιάσουμε σε όλους εσάς, αποκατεστημένα και συντηρημένα τα τελευταία ιερά κειμήλια που φυλάσσονταν στο Ναό του Αγίου Ιγνατίου στον ΟΔΑΖ, τα οποία πλέον, μετά την επιστροφή στο φυσικό τους χώρο, επαναφέρουν στο αρχαίο κάλλος την μορφή του ιστορικού Ναού, στον οποίο βρισκόμαστε. Μεταξύ των ιερών αντικειμένων που επιστράφηκαν είναι τα εξής: δύο δεσποτικές εικόνες τέμπλου (ο Χριστός Ένθρονος και η Παναγία του Δερματά με αργυρή επένδυση που αναγράφει επάνω η Κυρά του Δερματά), τέσσερις εικόνες δωδεκαόρτου (Ευαγγελισμός, Βάπτιση, Μεταμόρφωση και Σταύρωση), δύο θύρες τέμπλου (Ίδε ο άνθρωπος και ο Άγγελος βαστάζων τα σύμβολα του Πάθους), τρεις ξυλόγλυπτες επιχρυσωμένες υποθυρίδες τέμπλου, έναν Εσταυρωμένο λιτανείας που βρίσκεται πίσω από την Αγία Τράπεζα, ένα παλαιό Ευαγγέλιο με ασημένια επένδυση, ένα ασημένιο Άγιο Ποτήριο, ένα ασημένιο Δισκάριο με τον αστερίσκο, ένα παλαιό ασημένιο καντήλι, ένα μαρμάρινο Γολγοθά (βάση) του Εσταυρωμένου, ένα Χριστό (Αμνό) Επιταφίου και μία ασημένια πόρπη (ζώνη).

Η σημερινή επιστροφή των κειμηλίων, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο προσωπικό ενδιαφέρον, τη μέριμνα και τη φροντίδα του σημερινού Προέδρου του ΟΔΑΖ, του προσφιλή σε όλους μας δασκάλου και γνωστού για την αγάπη του στην Εκκλησία κ. Ευσταθίου Μπετίνη. Ο αγαπητός μας Στάθης, συνεχίζοντας το έργο του προκατόχου του, ενδιαφέρθηκε από την πρώτη στιγμή για την επιστροφή των κειμηλίων εδώ στην Δερματούσα και ήδη σε πρότερο χρόνο είχε μεριμνήσει για την επιστροφή κάποιων εξ αυτών. Θέλοντας να ολοκληρώσει την αρχική του βούληση πρότεινε στο Διοικητικό Συμβούλιο και έγινε ομοφώνως αποδεκτό από όλους, να επιστραφούν και τα εναπομείναντα κειμήλια. Από της θέσεως αυτής και εκφράζοντας τα αισθήματα του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου αλλά και όλων των συγχωριανών μας, θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Μπετίνη και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΔΑΖ για όλες τις ενέργειες τους, που αφορούν το χωριό μας και τη Δερματούσα, αλλά και για την αμέριστη συμπαράστασή του που εκφράστηκε εμπράκτως από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα καθήκοντα ως εφημέριος του Τραγακίου. 

Όπως ανέφερα λίγο πριν το θαύμα της επαναλειτουργίας της Μονής συντελέστηκε μέσω πολλών προσώπων που έδρασαν ποικιλοτρόπως για την επίτευξη αυτού του στόχου. Επιτρέψτε μου να αναφέρω ονομαστικά μερικά από αυτά, οι ενέργειες των οποίων συνέβαλαν στην ολοκλήρωση αυτής της φάσης αποκατάστασης της Μονής. Μεταξύ αυτών τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Διονύσιο Λυκογιάννη, τον Πρόεδρο του χωριού μας κ. Γιάννη Πομόνη, τον επίτροπο μας κ. Γιώργο Στραβοπόδη και τους χωριανούς μας κ. Ηλία Αρβανιτάκη και Διονύσιο Κολπονδίνο, οι οποίοι ο καθένας με τον τρόπο του προσέφεραν πολύτιμη βοήθεια. 

Την συντήρηση και αποκατάσταση των κειμηλίων, ανέλαβαν και πραγματοποίησαν οι αδελφοί Μάριος και Ανδρέας Θεοδόσης, οι οποίοι διακρίνονται για την επιμέλεια και την επαγγελματική τους αρτιότητα, στο δύσκολο έργο της συντήρησης ιστορικών καλλιτεχνικών δημιουργημάτων. Οι ίδιοι είχαν επιμεληθεί και την συντήρηση και αποκατάσταση των προηγούμενων κειμηλίων. Εμείς τους ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε να συνεχίζουν με τον ίδιο τρόπο να διασώζουν τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς του νησιού μας. 

Όμως αισθήματα ευγνωμοσύνης εκφράζουμε προς τις οικογένειες Διονυσίου Κάρδαρη και Αναστασίου Λούντζη, καθώς τους χωριανούς μας κ. Αναστασία Σπίνου, κ. Ανδριανή Αρβανιτάκη και κ. Νικόλαο Πομώνη-Παγάνου του Θεοδώρου, οι οποίοι ανέλαβαν μέρος της δαπάνης συντήρησης, που δυστυχώς δεν έχει καταστεί δυνατόν να εξοφληθεί πλήρως ακόμα και ευελπιστούμε στην ευγενική χορηγία όσων δύνανται και ευλαβούνται την Παναγία μας. 

Για την συμβολή τους στη σημερινή ημέρα ευχαριστούμε τους σεβαστούς πατέρες, τον Καθηγούμενο του Αγίου μας και τις αρχές του νησιού μας για την παρουσία τους, τους ιεροψάλτες, το ξενοδοχείο της περιοχής μας Sentido Louis Plagos Beach Hotel και τον διευθυντή του κ. Ευστάθιο Κωνσταντίνου, όλους όσους κοπίασαν για τον καθαρισμό και τον ευπρεπισμό του χώρου με πρωτεργάτη τον χωριανό μας κ. Φώτη Ζαφειρόπουλο, καθώς και τις κυρίες του χωριού μας, που μερίμνησαν για την παρασκευή των γλυκισμάτων που θα προσφερθούν σε όλους μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας. 

Αγαπητοί μου αδελφοί, βρισκόμαστε στο κατώφλι του εορτασμού του Πάσχα του καλοκαιριού, της Μεταστάσεως της Θεοτόκου στους ουρανούς. Από αύριο και για δέκα πέντε ημέρες η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει καθημερινές παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο. Με αυτό τον τρόπο μας δίνεται η δυνατότητα να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε από την Παναγία Μητέρα του Χριστού μας, να πρεσβεύει στο Θεό για όλους εμάς. Με καρδιακή προσευχή εύχομαι ολοψύχως μέσα από την καρδιά μου σε όλους τους χωριανούς μας και σε όλους εσάς, τους ευλαβείς προσκυνητές της ιστορικής Μονής της Παναγίας της Δερματούσας που ευλαβικά προσέρχονται και προσκυνούν και τιμούν την Αγία Εικόνα Της, ο Θεός να χαρίζει υγεία, προκοπή βίου και δύναμη. 

Σας ευχαριστώ πολύ όλους, χρόνια πολλά και με το καλό της Παναγίας μας.

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Τα πάντα, ενώπιον του Σωτήρα, είναι ένα διαρκές παρόν

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Στ΄ Ματθαίου
31 Ιουλίου 2016
(Ματθ. θ΄ 1-8)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης


Μεγάλος πόνος και απογοήτευση είχε καταβάλει την καρδιά του παραλυτικού. Έπασχε σωματικά αλλά και ψυχικά και το βάσανό του ήταν ατελείωτο. Ο Κύριος Ιησούς είδε μέσα στην ψυχή του, διέγνωσε την απογοήτευση, ψηλάφισε την απελπισία και τον απάλλαξε από την νόσο, τονίζοντάς του ότι χρειάζεται να αποφεύγει πλέον την αμαρτία. Διότι η αμαρτία είναι υπεύθυνη για κάθε νόσο ψυχική και κατ’ επέκτασιν σωματική, και οδηγεί τον άνθρωπο στην απώλεια.

Όμως, οι καταχθόνιοι Γραμματείς και Φαρισαίοι, οι οποίοι ήταν ανίκανοι να πράξουν ή να σκεφθούν οτιδήποτε καλό, ένιωσαν φθόνο και κακία φοβερή βλέποντας τον Κύριό μας να δρα θαυματουργικά. Κλονίστηκαν βλέποντας την καθαρότητα του Σωτήρα, την αγιότητα και αναμαρτησία Του, την σοφία και την θεία δύναμή Του. Ο Κύριος κατάλαβε τις πονηρές σκέψεις τους και αυτό και μόνο τους φανέρωσε την θεϊκή του υπόσταση.

Τα πάντα, ενώπιον του Σωτήρα, είναι ένα διαρκές παρόν. Τίποτε δεν διαφεύγει από την προσοχή Του. Κατανοεί τα πάντα, ακόμα και τα πιο ανεξιχνίαστα και σκοτεινά. Εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε τον εαυτό μας. Ούτε το σώμα μας, μήτε την ψυχή μας γνωρίζουμε σε βάθος. Και όμως παριστάνουμε τους πάνσοφους και παντογνώστες!

Αντίθετα, ο άπειρος Τριαδικός Θεός γνωρίζει πρωτίστως τον Εαυτό Του και κατ’ επέκτασιν το κάθε τι που αφορά στους ανθρώπους και το σύμπαν ολόκληρο. Η παγγνωσία Του αυτή μας δημιουργεί χαρούμενες ελπίδες αλλά και μας εμπνέει μεγάλους φόβους. Χαιρόμαστε, διότι είναι πάντα καθοδηγητής και βοηθός μας, γνωρίζοντας και θεραπεύοντας τις δυσκολίες και τις ανάγκες μας. Αλλά, παράλληλα, λυπόμαστε, διότι γνωρίζει συνάμα τις αμαρτωλές σκέψεις και τα άνομα έργα μας.

Όμως, και τα δυο αυτά συναισθήματα, δηλαδή της χαράς και του φόβου, χρειάζεται να τα αξιοποιούμε επ’ ωφελεία μας, ώστε να διορθώνουμε τα λάθη μας και την προς τον Θεό και τους συνανθρώπους συμπεριφορά μας. Γένοιτο!

Επιστροφή και παράδοση κειμηλίων θα γίνει αύριο (31/7) στην Δερματούσα Τραγακίου Ζακύνθου


Την Κυριακή, 31 Ιουλίου 2016 και ώρα 8 το πρωί, στη πάλαι ποτέ λειτουργούσα ως Μονή Παναγίας Δερματούσας Τραγακίου (σήμερα ενοριακού παρεκκλησίου) θα τελεσθεί Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του οικείου Μητροπολίτου Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄. 

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθεί η επίσημη επιστροφή και παράδοση, στον ιστορικό τόπο, των ιερών Εικόνων και των Κειμηλίων της Παναγίας Δερματούσας από την Διοίκηση του ΟΔΑΖ (Οργανισμού Δημόσιας Αντίληψης Ζακύνθου), όπου φυλάσσονταν και φιλοξενούνταν μέχρι και σήμερα επί πάμπολλες δεκαετίες.

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Προσκύνημα στη Σταυροπηγιακή Μονή Φανερωμένης Νάξου {2ο μέρος}

Ταξίδεψε και φωτο-αποτύπωσε ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 


































Ἄγνωστος παραμένει ὁ ἀκριβής χρόνος ἀνεγέρσεως τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Στόν κώδικά της ὑπάρχει μεταγραφή ἐγγράφου, διά χειρός τοῦ ἀειμνήστου ἐκπαιδευτικοῦ Ἀντωνίου Κατσουροῦ, ἀπό τό κείμενο τοῦ ὁποίου συμπεραίνουμε τά ἑξῆς: 

1) Ἡ Ἱ. Μονή Φανερωμένης προϋπῆρχε τοῦ 1597. Εἶχε ὀνομαστεῖ "Σταυροπήγιο" ἀπό τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Θεόληπτο. 

2) Ὡς μικρή Μονή, πιθανόν νά προϋπῆρχε δεκάδες χρόνια. Μέ τήν πάροδο τῶν χρόνων, ἀφοῦ ἀπέκτησε σημαντική περιουσία καί ἀρκετούς μοναχούς, ἔγινε Σταυροπήγιο γιά νά τύχει τῶν προνομίων πού ἐδικαιοῦτο ὡς προστατευόμενη Μονή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. 

3) Ἡ παράδοση γιά τήν ἀνεύρεση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνας τῆς Παναγίας μας, μᾶς φέρνει σέ χρόνους πολύ μακρινούς, ὅταν οἱ Χριστιανοί τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἄλλων παραθαλασσίων πόλεων ἔριχναν στή θάλασσα τίς εἰκόνες γιά νά μήν καταστραφοῦν ἀπό τούς Εἰκονομάχους ἤ τούς σταυροφόρους μετά την Δ Σταυροφορία τοῦ 1204. Ἐξ ἄλλου, εἶναι γνωστό, ὅτι καί ἄλλες Εἰκόνες τῆς Νάξου συνδέονται μέ τέτοιες εὐλαβικές παραδόσεις, ὅπως ἡ Παντάνασσα, ἡ Χρυσοπολίτισσα, ἡ Ἁγιά. 

Λίγα χρόνια ἀργότερα, ὁ Μητροπολίτης Παροναξίας Νικηφόρος Μελισσηνός (1613-1617) ἀνέτρεψε τό σιγίλλιον τοῦ 1597 μέ ἄλλο τοῦ 1614 καί πῆρε τό Μοναστήρι ὑπό τήν διοίκηση τῆς Μητροπόλεως. Πολύ ἀργότερα, ὁ Ἐθνομάρτυς καί Ἅγιος Γρηγόριος Ε΄, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, τό ἀποκαθιστᾶ καί πάλι ὡς Σταυροπήγιο (1798). Τό ἴδιο πράττει καί ὁ ἐπίσης Ἐθνομάρτυς Πατριάρχης Κύριλλος ὁ Στ΄, κατά τό ἔτος 1816. Κατά τήν 19ο αἰ. ἡ Ἱ. Μονή ἀκμάζει. Ἡγούμενος ἀπό τό 1816 ἀναλαμβάνει ὁ Δωρόθεος Τζιώτης, πού τό 1826 ἱδρύει δύο ἀλληλοδιδακτικά Σχολεῖα, ἕνα στό Μετόχι τῆς Ἁγίας Κυριακῆς καί ἕνα στούς Ἀκαδήμους τῆς Τραγαίας. 

Στήν Ἁγία Κυριακή λειτουργοῦσε σχολεῖο ἀπό τά τέλη τοῦ 18ου αἰ. Ἀργότερα, ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἐκλέγεται ὁ Ἠλίας Γεωργιάδης, μεγάλη πνευματική μορφή, πού ἀναλίσκεται μεταξύ Νάξου καί Πάρου. Ἐκοιμήθη τό 1860 καί ἐτάφη στόν Προφήτη Ἠλία, πλησίον τῆς Φανερωμένης. Μαθητής του καί ἀδελφός τῆς Μονῆς ὑπῆρξε καί ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ ἐν Πάρῳ (1800-1877). 

Μέ τήν ἀνατολή τοῦ 20οῦ αἰώνα, ἡ Μονή ἀρχίζει νά παρακμάζει. Ἡγούμενοι κατά τήν περίοδο αὐτή εἶναι ὁ Κύριλλος Σαραντινός, Ἀνδρέας Παυλάκης, Ἀνδρόνικος Παλυβός, Γρηγόριος Συνοίκης, Ἀλέξανδρος Μοστράτος καί ὁ Ἀντώνιος Παραρᾶς. Ἡγούμενος γιά μικρό διάστημα διετέλεσε καί ὁ μετέπειτα Μητροπολίτης Παροναξίας Ἀμβρόσιος, ὅταν ὑπηρετοῦσε στήν Μητρόπολη ὡς Ἱεροκήρυξ. 

Τρεῖς βασικές αἰτίες ὁδήγησαν τήν Μονή στήν παρακμή: Οἱ συνεχεῖς ἀπαλλοτριώσεις τῶν κτημάτων της ἀπό τό κράτος, οἱ κατά καιρούς ἐκποιήσεις τῆς περιουσίας της καί παραχωρήσεις γιά ἐκκλησιαστικούς σκοπούς ἀπό ὁρισμένους μοναχούς καί ἡ τότε παρακμή τοῦ μοναχισμοῦ. Τήν Μονή ἐπισκέφθηκαν κατά τήν περίοδο τῆς Φραγκοκρατίας - Τουρκοκρατίας ἀρκετοί περιηγητές, μεταξύ τῶν ὁποίων οἱ Γάλλοι μοναχοί Ροβέρτος Σωζέ καί Φραγκίσκος Ταριγιόν καί ὁ Γερμανός Ἰγνάτιος Λίχτζε, πού δημοσιεύουν τίς ἐντυπώσεις τους στόν τύπο τῆς ἐποχῆς. Ἐπίσης, οἱ Τεβενότ καί Ντουλίτ (1874) δίνουν ἀρκετές πληροφορίες γιά τό μοναστήρι. Ἡ Μονή Φανερωμένης εἶχε ὑπό τήν ἐπιστασία της καί τά μετόχια τῆς Ἁγ. Κυριακῆς Νάξου, Ἁγ. Μηνᾶ Νάξου, Ἁγ. Γεωργίου Πάρου καί Ἁγ. Κυριακῆς Πάρου (στήν πραγματικότητα μετόχι τοῦ Ἁγ. Γεωργίου Πάρου).

[Πηγή στοιχείων: Ιστότοπος Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας]