Λόγος εγκωμιαστικός για τον Άγιο της Συγγνώμης Διονύσιο τον εν Ζακύνθω

ΟΜΙΛΙΑ 

ΣΤΑ "ΜΠΑΣΙΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΙΓΙΝΗΣ, ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

υπό του Αρχιμανδρίτου ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗ, 

Αρχιγραμματέως του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας 

(Καθολικό Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, 26.8.2018)

Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς,

Άγιε Καθηγούμενε της παλαιφάτου των Στροφάδων Μονής,

Τίμιον Πρεσβυτέριον και Διακονία Χριστού,

Φιλάγιοι Χριστιανοί,

Επικαλούμενος τις προς Κύριον πρεσβείες του Ιερού Πατρός, Πολιούχου και Προστάτου της ευάνδρου και αγιοτόκου νήσου της Ζακύνθου, Αγίου Διονυσίου, κατά την ιεράν ταύτην στιγμήν της τελέσεως της Θείας Ευχαριστίας, κατά την οποίαν «εν ενί στόματι και μια καρδία», ανταποκρινόμενοι στην ιεράν πρόσκλησιν της Αγίας Εκκλησίας και συμμετέχοντες της πνευματικής Τραπέζης που Αύτη παραθέτει, ευφραινόμεθα πνευματικώς και μετ’ αγαλλιάσεως ψυχής συμμετέχομεν, εις την λαμπράν ταύτην πανήγυριν. 

Διότι, το του Παναγίου Πνεύματος όργανον, ο κοινός αντιλήπτωρ και μέγιστος αρωγός των απανταχού Ζακυνθίων, ο θαυμαστός εν Αγίοις Διονύσιος, κατηγλαϊσμένος δια της Χάριτος του Χριστού, παρίσταται σωματικώς και πνευματικώς εν μέσω ημών, κινώντας πάσαν γλώσσαν προς δοξολογίαν και αίνεσιν του Θεού.

Περικυκλούντες το Ιερόν αυτού Σκήνος, εν ευλαβεία πολλή, αναμέλπομεν, «ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς», κατά την αποστολικήν εντολήν, τους αίνους ημών προς τον εν Τριάδι Θεόν, «άδοντες και ψάλλοντες εν τη καρδία ημῶν τω Κυρίω», συνανυμνώντας ταυτοχρόνως και τον εορταζόμενον κλεινόν και θεοτίμητον Ιεράρχην Διονύσιον, όστις μεγίστων αρετών φορεύς και πολλών θαυμάτων ποιητής ανεδείχθη.

Αγαπητοί συνεορταστές,

Ο εν Αγίοις Διονύσιος, εχαρακτηρίσθη υπό του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας ως ο άγιος της συγχωρητικότητος, του ελέους και της ανεξικακίας, μιμούμενος το παράδειγμα του πανοικτίρμονος Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού, Όστις επί του Σταυρού παρεκάλεσε τον Ουράνιον Πατέρα Αυτού, δια τους σταυρωτάς Του.

Αναρίθμητες στιγμές εις τον αγώνα της ζωής, δεχόμεθα οδυνηρά κτυπήματα υπό των συνανθρώπων, ευρισκόμενοι πληγωμένοι υπό της κακίας του εγωισμού. Τότε, δυο οδοί εκ διαμέτρου αντίθετες, ανοίγονται ενώπιον ημών: μία της εκδίκησης και ετέρα της συγγνώμης. Η μεν πρώτη φωτίζεται υπό του παλαιού Νόμου, όστις συνιστά: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος… και τραύμα αντί τραύματος», η δε δευτέρα υπό της «καινής εντολής» της Αγάπης, η οποία ευρίσκει την ωραιοτέραν αυτής έκφρασιν εις τα υπό του Κυρίου λεχθέντα λόγια: «αγαπάτε τους εχθρούς ημών, ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς, καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς».

Η δυσκολοτέρα των δύο οδών, αύτη της συγγνώμης! 

Η σύγχρονος εποχή των κοσμογονικών αλλαγών, των πολυποίκιλων κοινωνικών και ατομικών προβλημάτων, της περιθωριοποιήσεως της αγάπης, της αναδείξεως του ατομισμού, του ωφελιμισμού και της βίας, της καταρρακώσεως της ιερότητος του ανθρωπίνου προσώπου, ως «εικόνος και ομοιώσεως» του Θεού, προβάλει πως δήθεν η συγγνώμη προς τους εχθρούς, τυγχάνει δείγμα ανανδρίας και δειλίας. 

Η πραγματικότης όμως των Αγίων, και δη του τιμωμένου Αγίου Διονυσίου, μαρτυρεί πως μεγίστην δύναμιν και ηρωισμόν κατέχει αυτός όστις τείνει χείρα φιλίας και αγάπης προς τον εχθρόν. Διότι ο σκληρότερος αγών του ανθρώπου είναι αυτός όστις γίνεται εντός αυτού, δια την θεραπείαν του παλαιού φθαρτού εαυτού. Η Πατερική ασκητική διδασκαλία της Εκκλησίας ομολογεί πως δια να συγχωρήσεις, πρέπει να νικήσεις τον εαυτόν σου.

Πάντοτε τυγχάνει ανηφορική η οδός της συγγνώμης, δια τούτο λίγοι την βαδίζουν. Οι περισσότεροι ακολουθούν την φωνήν του ενστίκτου, η οποία προστάζει δια εκδίκησιν, αγνοώντας πως ο άνθρωπος, πλασμένος δια την θέωσιν, έρχεται εις τον κόσμον με αποστολή και δυνατότητα «ομοιώσεως» μετά του Θεού, Όστις «αγάπη έστίν», κατά τον Ευαγγελιστήν Ιωάννην. 

Εις ταύτην την οδόν της αγάπης επορεύθη και ο Άγιος Διονύσιος. «Έμεινε» εν τη αγάπη του Θεού και του συναθρώπου, φθάνοντας εις την μοναδικήν πράξιν συγγχωρήσεως του φονέως του πολυτιμήτου αδελφού αυτού. Μιμήθηκε τον Θεόν της Αγάπης και δια του γεγονότος αυτού, επραγματοποιήθη βιωματικώς το λεγόμενο υπό του Ευαγγελιστού Ιωάννου «ο μένων εν τη αγάπη, εν τω Θεω μένει και ο Θεός εν αυτώ», γενόμενος ο Αγιος Διονύσιος «υιός του Πατρός υμών εν τοις ουρανοίς».  

  

Περαιουμένων σήμερον των πνευματικών εορταστικών τριημέρων εκδηλώσεων και πανηγύρεων προς τιμήν του πανενδόξου Αγίου Ιεράρχου Διονυσίου, ας ακούσωμεν την διάτορον φωνήν αυτού, την οποίαν απευθύνει προς ημάς καθημερινώς από την ιεράν Καθέδραν αυτού, από το ιερόν Μοναστήριον αυτού, αξιών, όπως αγαπήσωμεν περισσοτέρως τον Θεόν, τηρούντες τας εντολάς Αυτού, γενόμενοι πνευματικοί άνθρωποι, ακολουθούντες το παράδειγμα αυτού. 

Μας διαλαλεί, «εν πνεύματι περιπατείτε», μας παραγγέλλει «το πνεύμα μη σβέννυτε», μας διδάσκει «πληρούσθε εν πνεύματι», μας προσκαλεί «ζηλούτε δε τα πνευματικά». Διότι μόνον τότε έτσι θα αναδειχθώμεν γνήσια πνευματικά τέκνα της Εκκλησίας, εργαζόμενοι την αρετήν, πλουτιζόμενοι, ως ο πανθαύμαστος Διονύσιος, «εις πάσαν τελειότητα» και βίου αγιότητα.

Χρόνια πολλά και ευλογημένα!