Παπαλεξόπουλος Δημήτρης | ΤΑ ΝΕΑ
Εκκλησιαστικοί παρατηρητές υποστηρίζουν πως πίσω από την τελευταία εμπλοκή που έχει δημιουργηθεί με τη μονή στο Σινά βρίσκεται ρωσο-κοπτικός δάκτυλος
Ο νέος εκκλησιαστικός χάρτης, που διαμορφώθηκε μετά την παραχώρηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας το 2018, στάθηκε η αφορμή για να επισπεύσει το Πατριαρχείο Μόσχας τον μακραίωνο σχεδιασμό του για εισπήδηση στις αυτοκέφαλες ορθόδοξες Εκκλησίες και τα ορθόδοξα Πατριαρχεία.
Στο στόχαστρο μπήκαν όσες εκκλησιαστικές Αρχές έσπευσαν να συνυπογράψουν τον Τόμο Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, μνημονεύοντας τον επικεφαλής της Επιφάνιο Ντουμένκο ως μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας.
Όπως ήταν αναμενόμενο η αρχή έγινε από τα Παλαίφατα, ελληνόφωνα Πατριαρχεία, Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας.
Όπως επισημαίνουν έγκριτοι εκκλησιαστικοί κύκλοι, το Αλεξανδρείας, το πρώτο από τα Παλαίφατα που στοχοποιήθηκε από το Πατριαρχείο Μόσχας και τα όσα συμβαίνουν εκεί, κραδαίνεται ως φόβητρο για το τι θα συμβεί και στα άλλα δύο (Ιεροσολύμων και Αντιοχείας) εάν τελικά αναγνωρίσουν το αυτοκέφαλο της Ουκρανίας.
Τι συμβαίνει στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας;
Οι Ρώσοι ίδρυσαν σε όλο το εύρος της εκκλησιαστικής του δικαιοδοσίας, εξαρχίες με επικεφαλής ρώσους επισκόπους, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Θεόδωρο Χορευτάκη, ως ανωτάτη εκκλησιαστική Αρχή.
Οι επίσκοποι αυτοί, μαζί με τα στελέχη των διπλωματικών αντιπροσωπειών της Ρωσίας αλλά δυστυχώς και σημαίνοντα μέλη του υπουργικού συμβουλίου της αιγυπτιακής κυβέρνησης, ενισχύουν ποικιλοτρόπως τους αιγύπτιους κόπτες (τοπική ορθόδοξη Εκκλησία) ώστε από κοινού (ρωσόφωνοι και κόπτες) να απομειώσουν την εκκλησιαστική επιρροή του Πατριάρχη Θεοδώρου.
Στο πλαίσιο αυτό μάλιστα, κινήθηκαν και παρασκηνιακώς εις βάρος της ελληνορθόδοξης αδελφότητας στη μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά. Αρκετοί εκκλησιαστικοί παρατηρητές υποστηρίζουν πως πίσω από την τελευταία εμπλοκή που έχει δημιουργηθεί με τη μονή στο Σινά βρίσκεται ρωσο-κοπτικός δάκτυλος.
Με την προσοχή των άλλων δύο Πατριαρχείων, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, στραμμένη στα όσα συμβαίνουν στο Αλεξανδρείας, οι επικεφαλής τους Πατριάρχες, Θεόφιλος Γιαννόπουλος και Ιωάννης Γιαζίγκι αντιστοίχως, κινούνται εδώ και χρόνια μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.
Όσον αφορά το Πατριαρχείο Αντιοχείας, εδώ και πολλές δεκαετίες είχε υπάρξει αναγκαστική προσέγγιση από πλευράς Πατριαρχείου του ρωσόφιλου καθεστώτος Ασαντ (και επί Χαφέζ αλ Ασαντ και επί των ημερών του γιου του, Μπασάρ Αλ Ασαντ) προκειμένου να τυγχάνει προστασίας από τους τζιχαντιστές μουσουλμάνους.
Με το που κατέρρευσε το καθεστώς, το Πατριαρχείο Αντιοχείας βρίσκεται ξεκρέμαστο από κρατική προστασία και επιχειρεί υπεράνθρωπα να επιβιώσει σε ένα βαθύτατα επιθετικό περιβάλλον.
Οι απεσταλμένοι του Πατριαρχείου Μόσχας έχουν έρθει σε συνεννόηση με τους αραβόφωνους ορθόδοξους και εντείνουν τις ενέργειές τους, ώστε να απομειωθεί ο ελληνορθόδοξος και ελληνόφωνος χαρακτήρας της Αντιοχείας και να εμφανιστούν αυτοί ως φυσικοί προστάτες του Πατριαρχείου και της πνευματικής του κληρονομιάς.
Όσον αφορά το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, οι Ρώσοι εκβιάζουν ανοιχτά και επιθετικά τον Πατριάρχη Θεόφιλο «δείχνοντάς του» τι συμβαίνει στο γειτονικό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας που χάνει, μία προς μία, τις ιεραποστολές του στην Αφρική από την παρουσία των οικονομικά ισχυρών ρωσόφιλων εξαρχιών.
Δυστυχώς τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχουν αδυνατίσει και τις συμμαχίες του Θεοφίλου με τις άλλες, φίλιες εκκλησιαστικές Αρχές. Ο Ιεροσολύμων όμως έχει ένα μεγάλο όπλο στα χέρια του: την «ελληνικότητά» του.
Ο 73χρονος ιεράρχης Θεόφιλος Γιαννόπουλος από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας γνωρίζει και αντιλαμβάνεται την ελληνική πολιτική ζωή και μπορεί και κινείται μέχρι σήμερα προς όφελος των συμφερόντων του Πατριαρχείου.
Όμως οι καιροί ου μενετοί…
Η δεινή θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής, στη συντριπτική πλειονότητα ελληνόφωνοι και ελληνορθόδοξοι, δεν επιτρέπει εφησυχασμό στο εθνικό κέντρο, την Αθήνα.
Η Ρωσική Εκκλησία παραμένει μεν στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, έχοντας όμως διακόψει την κοινωνία με το Φανάρι, δεν αισθάνεται ότι δεσμεύεται από το Κανονικό Δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Γι’ αυτό και ενεργεί απροκάλυπτα εις βάρος των ελληνόφωνων Πατριαρχείων, συμμαχώντας με τα νέα τοπικά συστήματα εξουσίας, επιχειρώντας να ολοκληρώσει την εισπήδησή του στα Παλαίφατα.
Η δυναμική παρουσία του Πατριαρχείου Μόσχας, παρασκηνιακά αλλά και φανερά, ως «προστάτιδας δύναμης» των απειλούμενων ορθοδόξων δεν αρκεί να ξορκίζεται.
Εχει βάση, λογική και προσφέρει χειροπιαστή ελπίδα ασφάλειας στους χριστιανούς. Καλώς ή κακώς, το ορθόδοξο ρωσικό τυπικό συγκινεί μέσα σε τόσο εχθρικά περιβάλλοντα και σε μια περιοχή, εμπόλεμη και ανασφαλή.
Γι’ αυτό και δεν είναι λίγοι οι ιεράρχες που σε Αθήνα και Φανάρι εκφράζουν έντονες ανησυχίες ότι τα Ιεροσόλυμα και η Αντιόχεια μπορεί να ακολουθήσουν το Σινά στις περιπέτειές του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου