e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 18 Μαρτίου 2018

Ευώδιασε το “Ρόδον το αμάραντον”, το αφιέρωμα του Κέντρου Λόγου “Αληθώς” στον Ακάθιστο Ύμνο
























































Το Κέντρο Λόγου της Ενορίας Μπανάτου «ΑΛΗΘΩΣ», πολιτισμική έκφραση της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου, συνεχίζοντας τις επιμορφωτικές συνάξεις του, παρουσίασε την 4η για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος δράση του, το βράδυ της Κυριακής Δ΄ των Νηστειών (18 Μαρτίου 2018), στον Ναό της Παναγούλας εν Βανάτω της Ζακύνθου.

Παρόντες ήταν, εκ προσώπου του απουσιάζοντος Μητροπολίτου Ζακύνθου, ο Καθηγούμενος της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Λιβέρης, αρκετοί Κληρικοί, ο Πρόεδρος Μπανάτου κ. Τιμόθεος Ελ. Στραβοπόδης και πλήθος φίλων του “Αληθώς”, οι οποίοι κατέκλυσαν τον Ναό έως και το υπερώο.

Η εν λόγω εκδήλωση αφορούσε στον Ακάθιστο Ύμνο προς την Παναγία, με γενικό τίτλο “Ρόδον το αμάραντον”. Προς τούτο, η κ. Δήμητρα Σταμίρη, έγκριτη φιλόλογος και ποιήτρια, ομίλησε συνοπτικά, αλλά με επιστημονική επάρκεια, για το κοσμαγάπητο αυτό βυζαντινό ποίημα, προσεγγίζοντάς το αισθητικά.

Η έμπειρη ομιλήτρια κατέληξε ως εξής: «Στον Ακάθιστο Ύμνο η ποιητική τέχνη αποκτά ένα ρωμαλέο χαρακτήρα και μια αξεπέραστη δυναμική. Ο λόγος είναι ουσιώδης, πνευματικός και καλλιτεχνικός. Στίχοι μελίρρυτοι που σφύζουν από πάθος, με συγκινησιακή φόρτιση, με δραματικές εντάσεις, με χαρισματική απόδοση μιας δυνατής, φροντισμένης γλώσσας, πλημμυρισμένης από στοιχεία καλολογικά και περίτεχνα σχήματα λόγου. Μεταφορές, αντιθέσεις, παρηχήσεις, παρομοιώσεις, απουσία χασμωδίας, ιδιαίτερη χρήση των γραμματικών όρων και κυρίως γλαφυρές και παραστατικές εικόνες από το φυσικό περιβάλλον. Κι εδώ ισχύει ο λόγος του καθηγητή Ερατοσθένη Καψωμένου ότι και στη βυζαντινή λογοτεχνία λειτουργεί ο “σημασιακός κώδικας όπου η συνάρτηση του κάλλους με το αγαθό εμφανίζεται σταθερά ως σχέση ισοδυναμίας ή ταυτότητας. Μέσα στην ποιητική παράδοση η υπέρτατη έκφραση τιμής και αναγνώρισης προέρχεται από τη φύση, από τα maxima membra mundi, ουρανό / ήλιο, γη και θάλασσα. Η έκφραση αυτή ισοδυναμεί με έπαινο σε υπερθετικό βαθμό, καθώς η φύση αποτελεί το μέγιστο μέτρο που δίνει στο αντικείμενο του θαυμασμού και του επαίνου συμπαντική αξία”. Η φύση είναι θεία, άρα και τα πρόσωπα των οποίων τα χαρακτηριστικά παραλληλίζονται με τα στοιχεία της φύσης είναι εξίσου θεϊκά. Τέλος, θεωρούμε ότι όλα τα στοιχεία που παρατέθηκαν δικαιολογούν με απόλυτο τρόπο ότι ο Ακάθιστος Ύμνος αποτελεί “μνημείο άφθαστης γλωσσικής τελειότητας, αξεπέραστο και μοναδικό, όχι μόνο σε εθνικό, θρησκευτικό, θεολογικό και λογοτεχνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο”.»

Η ανωτέρω ομιλία της κ. Σταμίρη διανθίστηκε από σταχυολόγηση ψαλμάτων εκ του Ακαθίστου Ύμνου. Συγκεκριμένα, η 30μελής Μικτή Χορωδία “Το όνειρο του παιδιού”, υπό την διεύθυνση του κ. Δημήτρη Κάνδηλα, Πρωτοψάλτη Μπανάτου, παρουσίασε αποσπάσματα από τον Ακάθιστο Ύμνο, αφενός μεν σε βυζαντινή απόδοση, κυρίως δε στο ζακύνθιο ύφος της ψαλτικής.  

Ομιλήτρια και Χορωδία καταχειροκροτήθηκαν από το ενθουσιώδες κοινό, ο δε υπεύθυνος του “Αληθώς”, Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας, κατακλείοντας την κατανυκτική βραδιά, ευχαρίστησε όσους μόχθησαν για την επιτυχία της, αλλά και τους πολυπληθείς φίλους των διαφόρων μορφωτικών δράσεων του Κέντρου, οι οποίοι φροντίζουν να είναι πάντα παρόντες! 

Αξίζει να επισημανθεί ότι, κατά την διάρκεια της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε στο κοινό η αρχαιότερη θεομητορική Εικόνα της Ενορίας, μια μικρή Βρεφοκρατούσα, έργο αγνώστου καλλιτέχνη του 16ου αιώνα, η οποία, αποκατεστημένη προ ολίγων ετών από τους συντηρητές έργων τέχνης Αδελφούς Ανδρέα και Μάριο Θεοδόση, είχε τεθεί για προσκύνημα!

[Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]

Κυριακή Δ΄ των Νηστειών 2018 στον Ναό της Φανερωμένης εν Βανάτω της Ζακύνθου


Πρωί της Κυριακής Δ΄ των Νηστειών, 18η Μαρτίου 2018, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, λειτούργησε ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, διακονούντος του π. Ανδρονίκου Αγαλιανού, Πρωτοδιακόνου της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. 
     Σημειωτέον ότι ο π. Ανδρόνικος ανέλαβε να ομιλήσει απ' άμβωνος ενώπιον πυκνού εκκλησιάσματος, για πρώτη φορά στην κληρική ζωή του. Κατόρθωσε πάντως, με σωστά δομημένο θεολογικό λόγο να θέλξει το εκκλησίασμα και να εισπράξει τα "εύγε" του! [Η εν λόγω ομιλία δημοσιεύεται αμέσως μετά το φωτορεπορτάζ].



























































ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ Δ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
υπό Πρωτοδιακόνου ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΑΓΑΛΙΑΝΟΥ,
πτυχιούχου Α.Ε.Α.Βελλάς – μεταπτυχιακού φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου
(Ναός Φανερωμένης Βανάτου εν Ζακύνθω, 18.3.2018)
* * *
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, Αιδεσιμολογιώτατε Πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου και Γενικέ Αρχιερατικέ Επίτροπε της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου π. Παναγιώτη και λίαν αγαπητοί μου αδελφοί, ακούσαμε τον Ευαγγελιστή Μάρκο να μας αφηγείται πως ένας πατέρας έφερε το παιδί του -που ήταν άρρωστο, καθώς είχε πνεύμα ακάθαρτο- στον Χριστό, με στόχο να το κάνει καλά. Στην παράκληση και την απόγνωση του πατέρα, καθώς το παιδί δεν μπορούσε να γίνει καλά, ούτε μπορούσε το ίδιο να ζητήσει βοήθεια, ο πατέρας ζητά από τον Χριστό να το θεραπεύσει και να το κάνει καλά.
Η επιμονή κι η υπομονή του πατέρα, καθώς αιτείται από τον Θεό το πρόβλημά του, πρέπει να γίνει και για εμάς ένα καλό παράδειγμα και να μας παρακινήσει στο μυστήριο της προσευχής, καθώς, όπως εκείνος αιτήθηκε στο Χριστό μας και εμπιστεύτηκε σε αυτόν το πρόβλημά του, έτσι πρέπει και εμείς να ζητάμε από το Θεό με την προσευχή μας την λύση για τα προβλήματα που μας βασανίζουν και μας απομακρύνουν από το Θεό και τον συνάνθρωπό μας. Ο Χριστός μας στη συνέχεια χαρακτηρίζει τη γενεά άπιστη καθώς δίνει εντολή να φέρουν το παιδί μπροστά του. Μόλις το παιδί αντίκρισε τον Χριστό, το δαιμόνιο που είχε μέσα του άρχισε να σπαράζει και να αφρίζει. Ο ΚΚΚΚύριος ρωτά από πότε του συμβαίνει αυτό και ο πατέρας συνεχίζει να εξιστορεί τη δοκιμασία του πονεμένου του παιδιού. Ο πατέρας ταπεινώνεται και ζητά από τον Θεό να κάνει το παιδί του καλά. Ο Κύριος τότε του λέει πως για όποιον πιστεύει, όλα είναι δυνατά.
Βλέπετε, αγαπητοί μου, πως η πίστη παίζει σημαντικό και καθοριστικό ρόλο στη ζωή του χριστιανού, καθώς είναι ικανή να κάνει θαύματα. Ναι, αγαπητοί μου, η πίστη μπορεί να κάνει θαύματα καθώς ο άνθρωπος όπου πιστεύει σύμφωνα με τον Χριστό μας μπορεί και να μετακινεί βουνά «ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται· καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν»1 καθώς και δεν πεθαίνει ποτέ «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα».2 Εκεί διακρίνουμε λοιπόν τον πατέρα να λέει με δάκρυα στο Χριστό πως πιστεύει, καθώς του ζητά να του ενισχύσει την πίστη. Η δημόσια αυτή του ομολογία και η ακράδαντη πίστη του στο Χριστό είχε ως αποτέλεσμα ο Χριστός μας να κάνει το παιδί του καλά καθώς επιτίμησε το διάβολο και απελευθέρωσε το παιδί από την τυραννία του. Το παιδί λοιπόν γίνεται καλά και θεραπεύεται από αυτό το φοβερό δαιμόνιο.
Άραγε, αγαπητοί μου, υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που υποφέρουν από ακάθαρτο πνεύμα όπως το παιδί του σημερινού Ευαγγελίου; Μα το κάθε πάθος που έχουμε μέσα μας ριζωμένο και δεν το αποβάλλουμε με τη μετάνοια και με το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως δεν είναι και από ένα δαιμόνιο; Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας μάς εξηγεί πως «ὅταν ἁμαρτωλά πάθη ριζωθοῦν ἐν ἡμῖν διᾶ μακρᾶς ἕξεως, καθίστανται, ὅπως καὶ τὰ χρόνια νοσήματα, δυσκολοθεράπευτα».3 Όμως μπροστά στην ευσπλαχνία του Θεού τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο φτάνει να το κατανοήσουμε και να ζητήσουμε την ίασή μας. Και που θα γίνει αυτό; Mα φυσικά μέσα στην Εκκλησία μας. Ο ιερός Χρυσόστομος μάς αναφέρει πως η Εκκλησία είναι λιμάνι για όλους, αμαρτωλούς και δικαίους.
Το παιδί λοιπόν ιατρεύεται και γίνεται καλά και ο Κύριός μας κρατώντας το, το σήκωσε. Αργότερα έχουμε τον διάλογο του Χριστού μας με τους μαθητές του, καθώς εκείνοι τον ρωτούν γιατί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το παιδί κι Εκείνος απαντά πως αυτό το είδος των δαιμόνων δεν μπορεί να θεραπευτεί παρά μόνο με προσευχή και νηστεία. Η προσευχή και η νηστεία είναι δύο θεοδίδακτες εντολές. «Ἡ νηστεία ὡς βοηθητικό παιδαγωγικό μέσο για τήν ἀντιμετώπιση δαιμονικῶν καταστάσεων ἀποτελεῖ γνωστή πρακτική στήν ἀσκητική παράδοση τῆς Εκκλησίας μας, ἐνῶ βασικό «ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου» εἶναι ὁ σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Μέ τήν προσευχή καί τή νηστεία σφυρηλατεῖται ὁ σύνδεσμος τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό και προσφέρεται ἡ δυνατότητα νά ἀποβεῖ ἡ πίστη πιό θαυματουργική».4
Αγαπητοί μου, ας προσπαθήσουμε αυτές τις άγιες ημέρες, που πρόκειται να διανύσουμε, να αποβάλουμε τα δικά μας πάθη που κατοικούν μέσα μας, εναποθέτοντάς τα στο πετραχήλι του πνευματικού μας και ας παρακαλέσουμε τον Χριστό μας, όπως αυτός ο πατέρας του σημερινού Ευαγγελίου, να μας ενισχύσει την πίστη, έτσι ώστε να πιστεύουμε στο Χριστό κάθε φορά και καλύτερα. Ευχηθείτε, σεβαστέ μου Πατέρα, όπως όλοι μας βρούμε την αληθινή πίστη στον Χριστό και αξιωθούμε να περάσουμε αυτές τις άγιες ημέρες που θα έρθουν με πνευματική και σωματική υγεία και με κάθε ευλογία Θεού. Γένοιτο!
1 Ματθ. 17,20.
2 Ιω.11,26.
3 Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Μάρκον Ευαγγέλιον, εκδ. Ο Σωτήρ, Αθήναι-Οκτώβριος 1993.
4 Ιωάννης Δ. Καραβιδόπουλος, Ερμηνεία Καινής Διαθήκης 2, Το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, ὁ λόγος ὁ τοῦ σταυροῦ δύναμις Θεοῦ ἐστι, εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη.