Κατά τη νύκτα που μας πέρασε, 18 προς 19 Αυγούστου 2020 τελείται, με το ιουλιανό ημερολόγιο, η εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Μονή του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στο Όρος Θαβώρ, όπου το πάλαι συνέβη το εν λόγω υπερφυές και θαυμαστό γεγονός. Συνήθως η Πατριαρχική λειτουργία τελείται υπαιθρίως, βιώνουν μάλιστα τα πλήθη των πιστών το θαύμα της καθόδου της Αγίας Νεφέλης, εφέτος όμως έγινε εντός του Ναού, ελλείψει προσκυνητών, εξαιτίας του φονικού Κορονοϊού. Προέστη ο προεστός της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, Μακ. Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος Γ΄.
Τήν Τετάρτην, 6ην /19ην Αὐγούστου 2020, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Κατά τήν ἡμέραν ταύτην ἡ Ἐκκλησία, ἀκολουθοῦσα τάς Εὐαγγελικάς διηγήσεις (Ματθ. 17, 1-3), (Λουκ. 9, 28-36), (Μάρκ. 9, 2-13), ἀναμιμνῄσκεται ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους Αὐτοῦ, ἐφανερώθη ἐν τῇ θεϊκῇ δόξῃ καί λάμψει Αὐτοῦ, ὅτε τά ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένονο λευκά ὑπέρ τό φῶς τοῦ ἡλίου καί φωνή τοῦ Πατρός ἠκούσθη λέγουσα: «οὗτός ἐστι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε», ἐνώπιον τῶν προκρίτων μαθητῶν Αὐτοῦ, Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου, ἵνα δείξῃ αὐτοῖς καί ἡμῖν τό ἀπολεσθέν πρωτόκτιστον κάλλος τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖον δύνανται οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν νά ἀποκαταστήσουν καί πάλιν, μεταμορφούμενοι ἐν Αὐτῷ καί δι’ Αὐτοῦ.
Τό γεγονός τοῦτο ἑωρτάσθη εἰς τό ὄρος Θαβώρ, ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε ὁλονυκτίου θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί διακόνων καί μετεχόντων ὀλίγων πιστῶν λόγῳ τοῦ ἰοῦ covid 19 καί ψαλλόντων τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Δημητρίου Καββαθᾶ δεξιά ἑλληνιστί καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου ἀριστερά ἀραβιστί.
Εἰς τό Κοινωνικόν τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος ἀπηύθυνε κήρυγμα, ἔχον οὕτως:
Παρέλαβεν ὁ Χριστός τόν Πέτρον, τόν Ἰάκωβον καί τόν Ἰωάννην εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ’ ἰδίαν· καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καί ἔλαμψε τό πρόσωπον Aὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Aὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς· καί ὤφθησαν Μωσῆς καί Ἠλίας μετ’ Aὐτοῦ συλλαλοῦντες καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς, καί ἰδού φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε», ἀναφωνεῖ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιῶν τό λεξιλόγιον τῆς διηγήσεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, (Ματθ. 17, 1-5).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Σήμερον ὁ Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὁ τόν ἄμορφον μεταμορφούμενος ἄνθρωπον καί τήν τοῦ Ἀδάμ ἀμαυρωθεῖσαν φύσιν καταλαμπρύνας συνήγαγεν ἡμᾶς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Θαβωρίῳ ὄρει, ἵνα μυστικῶς ἐν τῷ μυστηρίῳ τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐποπτεύσωμεν Χριστόν ἐξαστράψαντα θεϊκαῖς ἀκτῖσι καί ἐνηχηθῶμεν τήν τοῦ Γεννήτορος φωνήν, ἠγαπημένον ἀνακηρύττουσαν, Υἱόν τόν καταυγάσαντα τήν ἀνθρωπίνην ἀσθένειαν ἡμῶν.
Εἰς τό ἅγιον τοῦτο ὑψηλόν ὄρος, ἔνθα ὁ Ἰησοῦς Χριστός μετεμορφώθη ἔμπροσθεν τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ καί τό πρόσωπον Αὐτοῦ ἔλαμψεν ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς (Ματθ. 17,2) προετυπώθη ἤ μᾶλλον προεικονίσθη τό ἀπρόσιτον φῶς τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ Πατρός. Διά τοῦτο ὁ ὑμνῳδός λέγει: «Τόν γνόφον τόν νομικόν ἡ φωτεινή τῆς Μεταμορφώσεως διεδέξατο νεφέλη, ἐν ᾗ Μωσῆς καί Ἠλίας γενόμενοι καί τῆς ὑπερφώτου δόξης ἀξιωθέντες Θεῷ ἔλεγον· σύ εἶ Θεός ἡμῶν ὁ βασιλεύς τῶν αἰώνων».
Ὁ μοναδικός καί ἀπόλυτος σκοπός τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, δηλονότι τῆς πίστεώς μας εἰς τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν εἶναι νά ἀξιωθῶμεν τῆς ὑπερφώτου δόξης τοῦ Θεοῦ. Καί ποία εἶναι αὕτη ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ; Γέγραπται, «τό εἶδος τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, ὡσεί πῦρ φλέγον», (Ἔξοδ. 24, 17). Τό εἶδος τῆς δόξης τοῦ Κυρίου κατ΄ οὐσίαν εἶναι τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον οὐδείς δύναται ἰδεῖν κατά τό γεγραμμένον, «καί εἶπεν Κύριος οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν τό πρόσωπόν μου· οὐ γάρ μή ἴδη ἄνθρωπος τό προσωπόν μου καί ζήσεται», (Ἐξόδ. 33, 20). Καί ἀλλαχοῦ εἶπεν Κύριος πρός Ἠλιού τόν Θεσβίτην: «ἐξελεύσῃ αὔριον καί στήσῃ ἐνώπιον Κυρίου ἐν τῷ ὄρει· ἰδού παρελεύσεται Κύριος…. οὐκ ἐν τῷ πυρί Κύριος· καί μετά τό πῦρ φωνή αὔρας λεπτῆς, κἀκεῖ Κύριος», (Γ΄ Βασιλ. 19, 11-12).
Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ Κύριος εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου: «Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Κύριος ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς», (Ἰωάν. 8,12). Τό φῶς δέ τοῦτο τοῦ Ἰησοῦ δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν δόξαν τοῦ Κυρίου, ὡς ἐπιμαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ἀναφερόμενος εἰς τούς ἀγραυλοῦντας ποιμένας ἀφ’ ἑνός: «ἰδού ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καί δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς», (Λουκ. 2,9) καί ἀφ’ ἑτέρου εἰς τόν λιθοβολισμόν τοῦ Στεφάνου: «ὑπάρχων δέ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου, ἀτενίσας εἰς τόν οὐρανόν εἶδε δόξαν Θεοῦ καί Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, καί εἶπεν· ἰδού θεωρῶ τούς οὐρανούς ἀνεῳγμένους καί τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα», (Πράξ. 7, 55-56).
Τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τήν προτύπωσιν τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ, δηλονότι τήν προετοιμασίαν τῶν μαθητῶν, οἱ ὁποῖοι ἔμελλον νά γίνωσιν αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τῶν παθῶν καί δή τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ θανάτου, τῆς τριημέρου ταφῆς καί βεβαίως τῆς λαμπροφόρου τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως, ὡς ἱστορεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος: «Ἀπό τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς Αὐτοῦ, ὅτι δεῖ Αὐτόν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καί πολλά παθεῖν… καί ἀποκτανθῆναι, καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι», (Ματθ. 16,21). Τοῦτο μαρτυρεῖ καί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγων: «Πρό τοῦ σοῦ Σταυροῦ Κύριε, ὄρος οὐρανόν ἐμιμεῖτο, νεφέλη ὡς σκηνή ἐφηπλοῦτο. Σοῦ μεταμορφουμένου, ὑπό Πατρός δέ μαρτυρουμένου, παρῆν ὁ Πέτρος σύν Ἰακώβῳ καί Ἰωάννῃ, ὡς μέλλοντες συνεῖναι σοι, καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς παραδόσεώς σου, ἵνα θεωρήσαντες τά θαυμάσιά Σου, μή δειλιάσωσι τά παθήματά Σου… καί δεῖξαι βουλόμενος τῆς Ἀναστάσεως τήν λαμπρότητα».
Τό θεολογικόν βάθος, ὕψος τε καί πλάτος τοῦ θαύματος τῆς τοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσεως ἑστιάζεται εἰς δύο τινά: Πρῶτον εἰς τό ὅτι «ὁ Ἰησοῦς μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν καί ἔλαμψεν τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένοντο λευκά ὡς τό φῶς», (Ματθ. 17,2), καί δεύτερον εἰς τό ὅτι «νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς καί ἰδού φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5).
Λέγομεν δέ τοῦτο, διότι ἡ ἐμπειρία τόσον τῆς θεωρίας τῆς λάμψεως τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως ὅσον καί ἡ ἀκοή τῆς φωνῆς ἐκ τῆς νεφέλης δέν ἀφορᾷ ἀποκλειστικῶς μόνον εἰς τούς παρευρεθέντας μαθητάς, ἀλλά καί εἰς πάντα πιστόν, τόν ἀγαπῶντα τόν Θεόν ἐξ ὅλης τῆς καθαρᾶς αὐτοῦ διανοίας καί καρδίας. Ἀκούσωμεν ἐν προκειμένῳ τοῦ ἐγκρίτου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ τήν διδασκαλίαν αὐτοῦ, ἐρειδομένη ἐπί τῶν μεγάλων θεοφόρων καί θεολόγων Πατέρων, προκατόχων αὐτοῦ: «Οἱ ἔγκριτοί τῶν μαθητῶν, καθάπερ ἀκούεις ψάλλουσαν τήν Ἐκκλησίαν…, τήν οὐσιώδη τοῦ Θεοῦ καί ἀΐδιον εὐπρέπειαν εἶδον ἐν Θαβώρ… τήν ὑπέρφωτον τοῦ ἀρχετύπου κάλλους λαμπρότητα, αὐτό τό ἀνείδεον εἶδος τῆς θεϊκῆς ὡραιότητος, δι’ οὗ θεουργεῖται καί τῆς πρός πρόσωπον θείας ὁμιλίας καταξιοῦται ὁ ἄνθρωπος, αὐτήν τήν ἀΐδιον καί ἀδιάδοχον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό ὑπέρ νοῦν καί ἀπρόσιτον φῶς, φῶς οὐράνιον, ἄπλετον, ἄχρονον, ἀΐδιον, φῶς ἀπαστράπτον ἀφθαρσίας, φῶς θεῖον τοῖς θεωμένοις, μία γάρ χάρις Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος, ἥν εἰ καί σωματικοῖς εἶδον ὀφθαλμοῖς, ἀλλά διανοιγεῖσιν ὡς ἐκ τυφλῶν γενέσθαι βλέποντας, κατά τόν ἐκ Δαμασκοῦ θεῖον Ἰωάννην καί ἰδεῖν τό ἄκτιστον ἐκεῖνο φῶς, ὅ κἄν τῷ μέλλοντι αἰῶνι τῆς ἁγίοις μόνοις ἀκαταλήκτως ἔσται θεατόν κατά τούς ἁγίους Διονύσιον καί Μάξιμον».
Αὐτό τοῦτο τό ἄκτιστον φῶς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐπεφάνη καί ἔλαμψεν ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ ὄρει Θαβώρ, ἐξ οὗ καί Θαβώριον καλεῖται. Αὐτοῦ τό φῶς ἄξιοι τῆς θεωρίας αὐτοῦ εἶναι οἱ ἅγιοι καί οἱ δίκαιοι τοῦ Θεοῦ, ὡς γέγραπται: «Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται», (Ματθ. 5,8), «ὅτι παρά Σοί πηγή ζωῆς, ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς», (Ψαλμ. 35,9), ψάλλει ὁ Δαυΐδ.
Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Θεοῦ Πατρός τῶν φώτων, ἵνα ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί Μητέρας τοῦ Θεοῦ ἀνυμνεῖν καί λέγειν μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ: «Ἐν τῷ φωτί τῆς δόξης τοῦ προσώπου Σου, Κύριε, πορευσόμεθα εἰς τόν αἰῶνα», (Ψαλμ. 88,15), Ἀμήν.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς καί ἡγούμενος Ἱερομόναχος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσε τράπεζαν ἰχθύων.
Β. Εἰς τό ἐν Γεθσημανῇ Θεομητορικόν Μνῆμα προεξῆρξε τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος μετά Πατέρων Ἁγιοταφιτῶν. Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν, ὁ ἡγούμενος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος παρέθεσε κέρασμα.
Γ. Εἰς τήν ἐν Ραμάλλᾳ Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων, συλλειτουργοῦντος αὐτῷ τοῦ Πρεσβυτέρου Οἰκονόμου π. Γιακούμπ καί μετεχόντων ἐν κατανύξει τῶν ὀλίγων ἐκ τῶν πολλῶν πιστῶν τῆς πόλεως, λόγῳ τῆς θανατηφόρου λοιμώδους νόσου.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου