Το Χρονικό της Επισκέψεως του Οικουμενικού Πατριάρχου στο Lecce και Bari (1-7.12.2016)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Τήν Πέμπτην, 1ην Δεκεμβρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, μετά τῆς συνοδείας Αὐτοῦ, ἀποτελουμένης ἐκ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Τρανουπόλεως κ. Γερμανοῦ καί Πέτρας καί Χερρονήσου κ. Γερασίμου, τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Ἀνδρέου, τοῦ Ὀσιωτ. Μοναχοῦ κ. Νικολάου Διονυσιάτου καί τῶν Ἐντιμ. κ. Νικολάου Μαγγίνα, Δημοσιογράφου-Φωτογράφου, καί κ. Θεμιστοκλέους Καρανικόλα, ὑπαλλήλου τῶν Πατριαρχείων, ἀφίχθη δι᾿ ἰδιωτικοῦ ἀεροσκάφους εἰς Brindisi Ἰταλίας ὅπου ἐγένετο δεκτός ἐν τῷ ἀεροδρομίῳ ὑπό τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γενναδίου καί τοῦ Σεβ. ΡΚαθολικοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῆς πόλεως κ. Domenico Caliandro. Ἐκεῖθεν μεταβάς ὁδικῶς εἰς Lecce κατέλυσεν εἰς τήν ἕδραν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς ἔνθα ἀνέμενεν Αὐτόν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος-Μητροπολίτης Lecce κ. Domenico Umberto D' Ambrosio μετά συνεργατῶν του.

Τό ἑσπέρας, ὁ Πατριάρχης μετέβη εἰς τόν παρακείμενον Καθεδρικόν Ναόν Santa Maria Assunta, ἐν τῷ ὁποίῳ Τόν ὑπεδέχθησαν οἱ Ἐπίσκοποι τῆς περιοχῆς, κληρικοί, πλῆθος πιστῶν καί πολλοί ἐπίσημοι. Κατά τήν εἰδικήν ἐπί τῇ ἀφίξει Αὐτοῦ τελετήν προσεφώνησε τόν Παναγιώτατον ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος Lecce ἐξάρας τό γεγονός τῆς παρουσίας διά πρώτην φοράν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν πόλιν καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν.

Τήν πρωΐαν τῆς Παρασκευῆς, 2ας ἰδίου, ὁ Πατριάρχης ἐτιμήθη ὑπό τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Salento τῇ παρουσίᾳ πλήθους Κληρικῶν, Καθηγητῶν καί φοιτητῶν διά τῆς ἀνακηρύξεώς Του εἰς ἐπίτιμον Διδάκτορα Ἀρχαιολογίας. Κατά τήν ἐπίσημον τελετήν ὁ Παναγιώτατος ἀνέπτυξε τό θέμα «Ἀπάντησις εἰς τάς σημερινάς προκλήσεις». Ἐν συνεχείᾳ, ἐξεναγήθη ὑπό τοῦ Ἀρχαιολόγου-Καθηγητοῦ Ἐλλογ. κ. Francesco D' Andria εἰς ἔκθεσιν φωτογραφιῶν περί τῶν πρό ἐτῶν γενομένων ἀνασκαφῶν εἰς τόν χῶρον τοῦ ἐν Ἱεραπόλει Φρυγίας τάφου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλίππου. Μετά τό παρατεθέν ἐν τῷ Πανεπιστημίῳ ἐπίσημον γεῦμα, ὁ Πατριάρχης ἐπεσκέφθη τήν Ἱ. Μονήν Santa Maria Di Cerrate καί τό ἑσπέρας τήν γυναικείαν Μονήν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τοῦ Τάγματος τῶν Βενεδικτίνων μοναζουσῶν, ἔνθα ὡμίλησε πρός αὐτάς, ἐξεναγήθη εἰς τό μουσεῖον τῆς Μονῆς καί ηὐλόγησε τήν παρατεθεῖσαν μοναστηριακήν Τράπεζαν.

Τήν ἑπομένην, Σάββατον, 3ην τ.μ., ἐπεσκέφθη τάς ἱστορηθείσας διά περιφήμων τοιχογραφιῶν Κατακόμβας τῆς Ἁγίας Χριστίνης εἰς Carpignano καί ἀκολούθως τό Castello baronale Gualtieriis de Greci εἰς Castrignano, ἔνθα ἐγένετο ἐκδήλωσις καθ᾿ ἥν ὡμίλησαν ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν τῆς περιοχῆς τῆς Grecìa Salentina λίαν τιμητικῶς διά τόν Πατριάρχην, Ὅστις καί ἀνεκηρύχθη ἐπίτιμος δημότης ὑπό τῆς Ἑνώσεως τῶν τοπικῶν Δήμων. Νέοι καί μαθηταί ἐξετέλεσαν μουσικόν πρόγραμμα εἰς τήν τοπικήν γραικάνικην διάλεκτον.

Τό ἑσπέρας, εἰς τό ἐν Otranto Castello Di Corigliano καί εἰς κλίμα πανηγυρικόν ἐγένετο ἐκδήλωσις διοργανωθεῖσα ὑπό τῶν τοπικῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων πρός τιμήν τοῦ Παναγιωτάτου ἐπί τῇ 25ετίᾳ τῆς τετιμημένης Πατριαρχίας Του, καθ᾿ ἥν Οὗτος συνεχάρη τούς διοργανωτάς καί τούς παρισταμένους διά τήν πιστότητα εἰς τήν διάλεκτον καί τάς παραδόσεις των καί προέτρεψεν αὐτούς νά τάς τηροῦν καί νά τάς μεταδίδουν εἰς τάς νεωτέρας γενεάς.

Τήν Κυριακήν, 4ην Δεκεμβρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης ἐχοροστάτησε κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίου Νικολάου Lecce, εἰς ἥν ἐκκλησιάσθησαν ὁ Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπος κ. Domenico Umberto D' Ambrosio καί πλεῖστοι ὀρθόδοξοι πιστοί ἐκ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς. Εἰς τό τέλος ὁ Παναγιώτατος ἀντεφώνησε τόν προσφωνήσαντα Αὐτόν οἰκεῖον Ποιμενάρχην Σεβ. κ. Γεννάδιον καί ἀπηύθυνεν ἰδιαίτερον χαιρετισμόν ἰταλιστί. Τήν μεσημβρίαν, πλεῖστοι ἐκ τῶν ἐκκλησιασθέντων ἔσχον τήν εὐκαιρίαν τῆς ἐκ τοῦ σύνεγγυς ἐπικοινωνίας μετά τοῦ Πατριάρχου κατά τήν δοθεῖσαν δεξίωσιν ὑπό τῆς Κωνσταντινουπολιτίσσης Ἐλλογ. κ. Ἰζαμπέλας Bernardini d'Arnesano, εἰς τό ὁμώνυμον Μέγαρόν της. Χαιρετισμόν ἀπηύθυνεν ὁ Ἐλλογ. κ. Ἰωάννης Νταβίλης, Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κοινότητος Brindisi, Lecce καί Taranto, καί ἠκολούθησε γεῦμα εὐλογηθέν ὑπό τοῦ Παναγιωτάτου.

          Τό ἀπόγευμα, κατόπιν παρακλήσεως τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου κ. Domenico, ὁ Πατριάρχης συνηντήθη μετά τῶν κληρικῶν τῆς Ἐπαρχίας του πρός οὕς ὡμίλησεν ἰταλιστί μεταξύ ἄλλων καί περί τῆς συγκληθείσης Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καθ᾿ ὁδόν πρός Μπάρι, ἐπεσκέφθη τό ἐν Ostuni Μετόχιον τῆς Μοναστικῆς Κοινότητος Bose, ἔνθα Τόν ὑπεδέχθησαν οἱ ἐν αὐτῷ ἐνασκούμενοι καί προσελθόντες ἐκ τῶν πέριξ πιστοί.

          Τήν Δευτέραν, 5ην Δεκεμβρίου, μετέβη εἰς τήν Βασιλικήν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Μπάρι ἔνθα ἐγένετο ἡ ἐπίσημος ἔναρξις τοῦ Ἀκαδημαϊκοῦ ἔτους τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Puglia ἐνώπιον πλήθους Ἐπισκόπων, ἄλλων Κληρικῶν, Ἀκαδημαϊκῶν καί ἐκπροσώπων τῶν Ἀρχῶν ὑπερπληρωσάντων τόν Ναόν, καθ᾿ ἥν ἀπαντῶν καί εἰς τήν προσφώνησιν τοῦ Πρυτάνεως Ὁσιολ. π. Angelo Panzetta, ἐξεφώνησε λόγον μέ θέμα «Ἀδριατική καί Ἰόνιον, θάλασσαι κοινωνίας». Εἰς τό τέλος τῆς ἐκδηλώσεως ταύτης ἀπενεμήθη εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην ὑπό τῆς ὡς ἄνω Θεολογικῆς Σχολῆς τό ἀπονεμόμενον εἰς διακεκριμένας προσωπικότητας οἰκουμενικόν βραβεῖον «Ἅγιος Νικόλαος», διά τάς προσπαθείας Του πρός προώθησιν τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητος, ἀνεγνώσθη δέ καί συγχαρητήριον Μήνυμα τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα Φραγκίσκου, ἀπευθυνθέντος μετά θερμῶν λόγων πρός τόν φιλοξενούμενον καί τιμηθέντα Πατριάρχην.

          Ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὁ Πατριάρχης ἐχοροστάτησε καί ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ἑλληνιστί καί ἰταλιστί κατά τόν τελεσθέντα Ἑσπερινόν ἐν τῷ ΡΚαθολικῷ Ναῷ «Sacro Cuore», ἐν τῷ τέλει τοῦ ὁποίου ὑπεγράφη ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γενναδίου καί τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου-Μητροπολίτου Bari - Bitonto κ. Francesco Cacucci ἡ Πρᾶξις παραχωρήσεως τῆς χρήσεως τοῦ Ναοῦ εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Ἰταλίας διά τήν θεραπείαν τῶν λατρευτικῶν ἀναγκῶν τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, δι᾿ ὅπερ ηὐχαρίστησαν τόν Σεβ. Cacucci ὅ τε οἰκεῖος Ποιμενάρχης καί ἡ Α. Θ. Παναγιότης.

          Τήν Τρίτην, 6ην Δεκεμβρίου, ὁ Παναγιώτατος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Σεβ. κ. Francesco, μετέβη εἰς Molfetta καί ἐπεσκέφθη τό Θεολογικόν Σεμινάριον τοῦ διαμερίσματος Puglia «Πίος ΙΑ´», ἔνθα ἐν μέσῳ ἐνθουσιωδῶν ἐκδηλώσεων τῶν διακοσίων ἱεροσπουδαστῶν, μετά τόν χαιρετισμόν τοῦ Κοσμήτορος Ὁσιολ. κ. Gianni Caliandro, ἀπηύθυνε πρός αὐτούς πατρικάς νουθεσίας καί ὡμίλησε περί τῶν βασικῶν χαρακτηριστικῶν ἅτινα δέον νά διέπουν τήν ἱερατικήν κλῆσιν καί πορείαν.

          Τό ἑσπέρας, ὁ Πατριάρχης παρέστη εἰς τήν ἐν τῇ μεγαλοπρεπεῖ Βασιλικῇ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, προστάτου καί πολιούχου τοῦ Μπάρι, τελεσθεῖσαν ἐν μέσῳ πυκνοτάτου ἐκκλησιάσματος Θείαν Λειτουργίαν προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου τῆς πόλεως. Ἐν τῷ τέλει ὁ Παναγιώτατος ὡμίλησεν ἐπικαίρως περί τοῦ κοινοῦ Ἁγίου τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς Δύσεως καί προσεκύνησε τά ἱ. αὐτοῦ λείψανα φυλασσόμενα εἰς τήν κρύπτην τοῦ Ναοῦ.

          

Τήν πρωΐαν τῆς Τετάρτης, 7ης τ.μ., ὁ Παναγιώτατος μετά τῆς συνοδείας Του ἀνεχώρησεν ἐκ Μπάρι προπεμφθείς ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας καί Μελίτης κ. Γενναδίου καί τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Bari κ. Francesco καί ἀφίχθη εἰς τήν Πόλιν, εἰς τό ἀεροδρόμιον τῆς ὁποίας Τόν ὑπεδέχθη ὁ Ἐπίτροπος Αὐτοῦ Σεβ. Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στέφανος.

          Ἡ ὅλη ἐπίσκεψις αὕτη τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Νότιον Ἰταλίαν, κατόπιν προσκλήσεως τῶν οἰκείων Ποιμεναρχῶν, ἐχαρακτηρίσθη ὑπό ἐκδηλώσεων βαθέος πρός Αὐτόν σεβασμοῦ καί τιμῆς καί μεγάλης ἐγκαρδιότητος, ἐκφραζουσῶν τάς ἀδελφικάς σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν Ὀρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικῆς, ἀλλά καί τό κῦρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.

[Ενδεικτικές φωτογραφίες: Ιερά Μητρόπολις Ιταλίας και Μελίτης. Αναλυτική παρουσίαση των κατά τόπους πατριαρχικών επισκέψεων εν Απουλία έγινε σε ιδιαίτερες δημοσιεύσεις. Όλες μαζί, σε μια ενότητα, μπορείτε να τις (ξανα)δείτε ΕΔΩ.]

Οι αρνητές του Μεγάλου Δείπνου

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 

 της Κυριακής ΙΑ΄ Λουκά (Προπατόρων) 

 11 Δεκεμβρίου 2016

(Λουκά ιδ΄ 16-24 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Ο αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός -ο καλός οικοδεσπότης της παραβολής- καλεί όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, στην ουράνια βασιλεία του, η οποία παρομοιάζεται εδώ με πλούσιο τραπέζι.

Ποια είναι όμως η ανταπόκριση και η απάντηση των προσκεκλημένων, οι οποίοι αξιώθηκαν αυτής της μέγιστης τιμής; Άλλος αγόρασε αγρό και πήγαινε να τον δει, άλλος νυμφεύτηκε και ήθελε να μείνει με τη σύζυγό του, άλλος ήθελε να δοκιμάσει το ζεύγος των βοδιών που αγόρασε.

Πολλές είναι οι προφάσεις που βρίσκουμε κι εμείς για να αρνηθούμε τον Χριστό και το μήνυμα του Ευαγγελίου του. Κι εμείς προφασιζόμαστε έλλειψη χρόνου, φόρτο εργασίας, κούραση, οικογενειακές στεναχώριες, οικονομικά προβλήματα και ποικίλες άλλες υποχρεώσεις, για να μην κάνουμε το καθήκον μας ως χριστιανοί. Όχι μόνο δεν μεταβαίνουμε στους ναούς και δεν μετέχουμε των ιερών μυστηρίων, αλλά παραμελούμε και αρνούμαστε κάθε βοήθεια και αγάπη στους συνανθρώπους μας. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι το ατομικό και μόνο συμφέρον μας, πολλές φορές μάλιστα κάνουμε και αδικίες για να το επιτύχουμε.

Ο Θεός δεν μας ζητά να εγκαταλείψουμε την ζωή μας και τον εαυτό μας, όπως δεν ζήτησε από τους προσκεκλημένους της παραβολής να εγκαταλείψουν τα χωράφια, τα ζώα, τις γυναίκες και τα άλλα υπάρχοντα και ασχολίες τους.

Θα μπορούσαν για μια νύχτα να αφήσουν τις υποχρεώσεις τους και να ανταποκριθούν στη μέγιστη τιμή που τους έγινε, παρευρισκόμενοι στο μεγάλο Δείπνο. Όμως αυτοί δεν το θέλησαν και κατέστησαν αυτομάτως τους εαυτούς τους άξιους της αιώνιας απώλειας.

Πολλοί λίγοι, δυστυχώς, είναι σε θέση να αναλογιστούν τι χάνουν, όταν επιλέγουν να αρνηθούν την ουράνια βασιλεία. Στη Βασιλεία του Θεού δεν υπάρχουν ασθένεια, θάνατος, γηρατειά, ζέστη, πόνος, αβεβαιότητα, στενοχώρια ή βιοτική μέριμνα. Όλοι απολαμβάνουν την υπέρτατη χαρά και μακαριότητα γινόμενοι κατά χάριν θεοί και μέτοχοι του θείου φωτός. Γίνονται «κληρονόμοι Θεού και συγκληρονόμοι Χριστού», κατά τον Απόστολο Παύλο. Γεύονται την απέραντη Σοφία, την Χαρά, την Αθανασία, τη Δικαιοσύνη, τη Δύναμη, την Αγιότητα, την Αγαθότητα και την πραγματική Ελευθερία.

Όλα αυτά ας ευχηθούμε να τα αξιωθούμε και να τα απολαύσουμε άπαντες κι ας μην μιμηθούμε τους ασεβείς αρνητές της παραβολής. Γένοιτο!

Βαρθολομαίος προς Ιερώνυμο: "εάν δεν ανανήψωσι και δεν έλθωσιν εις εαυτούς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον θέλει αντιμετωπίσει το δημιουργούμενον πρόβλημα δια της διακοπής της εκκλησιαστικής και μυστηριακής κοινωνίας μετ’ αυτών"

Αριθμ. Πρωτ. 1153 

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν. 

Τυγχάνει πανθομολογούμενον, ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποφαίνεται και αποφασίζει τα κατά το δόγμα και το πολίτευμα αυτής εν Ιεραίς Συνόδοις, τοπικαίς, ευρυτέραις, Μείζοσιν ή Αγίαις και Μεγάλαις, και εν Οικουμενικαίς, αι δε δια της επικλήσεως και εν Πνεύματι Αγίω λαμβανόμεναι Συνοδικαί αποφάσεις αποτελούσι μίαν φωνήν, ως αποφαίνεται και ο Ιερός Χρυσόστομος, γράφων ότι "μίαν εν Εκκλησία, δει φωνήν είναι αεί" (Εις Α΄ Κορινθίους ΛΣΤ , P.G. 61, 3315). 

Της εκκλησιολογικής ταύτης και κανονικής αρχής του συνοδικώς διασκέπτεσθαι και αποφαίνεσθαι ούσης του ακρογωνιαίου λίθου της ζωής και της εν τω κόσμω σωτηριώδους αποστολής και μαρτυρίας της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, επικοινωνούμεν προς την Υμετέραν λίαν ημίν αγαπητήν και περισπούδαστον Μακαριότητα και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και, εν τη ευθύνη ημών ως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Προέδρου της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και ως φύλακος του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως, τιθέμεθα υπό την προσοχήν Υμών τον ακόλουθον προσωπικόν ημών και της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Μητρός Εκκλησίας σοβαρόν προβληματισμόν. 

Περιέρχονται καθ’ ημέραν εις το καθ’ ημάς Οικουμενικόν Πατριαρχείον και εις την ημετέραν Μετριότητα προσωπικώς εκ διαφόρων πηγών πληροφορίας ότι ο Πρωτοπρεσβύτερος κ. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ ομόφρονες κληρικοί και λαϊκοί, δια του διαδικτύου και των διαφόρων μέσων γενικής ενημερώσεως, περιερχόμενοι δε και διαφόρους αδελφάς Όρθοδόξους Εκκλησίας, προσκαλούσι τους αδελφούς Προκαθημένους και τους ποιμένας, αλλ’ ιδιαιτέρως τον ευσεβή Ορθόδοξον Λαόν, εις ανταρσίαν και αμφισβήτησιν των αποφάσεων της εν Κρήτη εν ευλογίαις και εν επιτυχίαις συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, η εις τας εργασίας της οποίας συμβολή της Υμετέρας προσφιλούς Μακαριότητος και της Αντιπροσωπείας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος υπήρξεν οικοδομητική και συντελεστική της σημειωθείσης επιτυχίας. 

Και ως να μη ήρκει το διαβρωτικόν συνειδήσεων και προκαλούν σκανδαλισμόν ανίερον έργον των ευαρίθμων τούτων κληρικών και λαϊκών εν τω κλίματι της Αγιωτάτης εκκλησίας της Ελλάδος, αι πληροφορίαι αύται, μη διαψευσθείσαι μέχρι σήμερον υπό τινος, αναφέρουσιν ότι ήδη αντιπροσωπεία υπό τον μνημονευθέντα ανωτέρω κληρικόν επεσκέφθη τας Αγιωτάτας Ορθοδόξους Εκκλησίας της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, καθώς και την εκκλησιαστικήν Επαρχίαν της Μολδαβίας, και προέβη εις αναστάτωσιν του εκείσε πληρώματος, γενομένη ατυχώς δεκτή και υπό αδελφών Προκαθημένων και Ιεραρχών των ειρημένων Εκκλησιών. Επί πλέον, η ομάς αυτή, κατά τας αυτάς πληροφορίας πάντοτε ενεφάνισεν εαυτήν κατά την παρουσίαν αυτής εν Γεωργία ως μεταφέρουσαν την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Συμμερίζεται ασφαλώς και η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι τα σκοπίμως και ανιέρως διαθρυλούμενα και διαδιδόμενα υπό των εν λόγω κληρικών και λαϊκών αποτελούσι, κατά τον Μέγαν Βασίλειον, «ψυχών δηλητήρια [...] άπερ αι [...] μήνιγγες» των ειρημένων «εκβοώσι πολυφάνταστοι ούσαι δια το πάθος» (Επιστολή 210, Τοις κατά Νεοκαισάρειαν λογιωτάτοις] R.G. 32] 777Α). Άλλωστε, «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και διχοστασίας εμποιείν και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν, ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον, και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (Ιερού Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ', R.G., 48, 872). 

Ατυχώς, την συμπήξασαν μέτωπον κατά της κανονικής Εκκλησίας και των αποφάσεων της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου γνωστήν ομάδα ενισχύουσι, δια της στάσεως αυτών, και αδελφοί Ιεράρχαι της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, δια της γραφίδος και του ευκαίρως - ακαίρως εκφερομένου, προ και μετά την σύγκλησιν της Μεγάλης Συνόδου, επί παντός του επιστητού ακρίτου λόγου αυτών, ως επί παραδείγματι οι Ιερώτατοι Μητροπολίται Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος και Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Οι ούτως ενεργούντες λησμονούσιν ασφαλώς ότι "τα συνοδικώς σκεπτόμενα και διαγινωσκώμενα, των κατά μόνας γνωματευομένων κρείττονα εισι και επικρατέστερα" (Ιωάννου του Κίτρου, Αποκρίσεις προς Κωνσταντίνον αρχιεπίσκοπον Δυρραχίου τον Καβάσιλαν, Ράλλη - Ποτλή, Σύνταγμα των Θείων και Ιερών κανόνων» Ε’ τόμος, σελ. 403). 

Όθεν, παρακαλούμεν την Υμετέραν Μακαριότητα και την περί Αυτήν Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, της μετασχούσης της εν Κρήτη Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και συναποφασισάσης και συνυπογραψάσης πάντα τα Συνοδικά κείμενα όπως, εις εφαρμογήν της αποφάσεως της Συνόδου ταύτης, καθ’ ην τα κείμενα ταύτα τυγχάνουσι δεσμευτικά διά πάντας τους Ορθοδόξους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς (βλ. Κανονισμόν Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, άρθρον 13, παρ. 2), λάβητε τα προσήκοντα μέτρα και προβήτε εις τας δεούσας συστάσεις προς τους ειρημένους κληρικούς και προς τα συγκεκριμένα στελέχη ίνα παύσωσι να ενεργώσιν αντιεκκλησιαστικώς και αντικανονικώς, να σκανδαλίζωσι ψυχάς, "υπέρ ων Χριστός απέθανε», και να προκαλώσι προβλήματα εις την ενιαίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν. 

Καλώς γιγνώσκοντες οι πάντες, ότι "ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το Εκκλησίαν διαιρεθήναι» (Ιερός Χρυσόστομος, Προς Εφεσίους ΙΑ , P.G. 62, 85), ως ατυχώς συμβαίνη δια της συμπεριφοράς των ειρημένων, ουδεμίαν αμφιβολίαν έχομεν ότι η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος θέλετε ενεργήσει το δέον, κατά την κανονικήν ακρίβειαν, και προβή εις τας δεούσας προς τους ειρημένους κληρικούς και λαϊκούς εκκλησιαστικάς συστάσεις και προτροπάς, ίνα μη δίδωσιν αφορμάς εις "σκάνδαλα", επί απειλή επιβολής, εν περιπτώσει μη ανανήψεως, των προβλεπόμενων υπό των Θείων και ιερών κανόνων κυρώσεων, προς θεραπείαν των δια της συμπεριφοράς αυτών προκαλουμένων εις το σώμα της Εκκλησίας μωλώπων. 

Προς τούτοις, ωσαύτως παρακαλούμεν θερμώς την Υμετέραν Μακαριότητα όπως επιστήση ιδιαιτέρως την προσοχήν των προκαλούντων δια δηλώσεων και εγκυκλίων αυτών αναστάτωσιν εις τον λαόν του Θεού αδελφών Ιεραρχών της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως των ανωτέρω ρηθέντων Μητροπολιτών Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και Πειραιώς, συν τη δηλώσει ότι εάν δεν ανανήψωσι και δεν έλθωσιν εις εαυτούς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον θέλει αντιμετωπίσει το δημιουργούμενον πρόβλημα δια της διακοπής της εκκλησιαστικής και μυστηριακής κοινωνίας μετ’ αυτών, ως προκαλούντων την κοινήν ευθύνην και το χρέος πάντων των Ορθοδόξων Ποιμένων προς διασφάλισιν της ενότητος, της ειρήνης και της ενιαίας μαρτυρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Τα ανωτέρω, εν πόνω ψυχής και άλγει καρδίας καταγγέλλοντες υπευθύνως, πριν ή το υπερβαίνον το δικαίωμα ελευθέρας εκφράσεως οικοδομητικής γνώμης ανίερον τούτο έργον λάβη μείζονας και δυσθεραπεύτους διαστάσεις, επαφιέμεθα τα περαιτέρω τη συνέσει της Υμετέρας Αγάπης και της σεβασμίας Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, και διατελούμεν μετά βαθείας της εν Κυρίω αγάπης και τιμής εξιδιασμένης. 

18 Νοεμβρίου 2016 

Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος 

αγαπητός εν Χριστώ αδελφός 

ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος 

Κάποια μακρινά Χριστούγεννα

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη

Στην μακρόχρονη ζωή μου, πολλά Χριστούγεννα έχω αξιωθεί να γιορτάσω μέχρι σήμερα. Μολονότι θυμάμαι πολλά, κάποια αναπόφευκτα ξεχάστηκαν με το πέρασμα του χρόνου.

Κάποια άλλα όμως, έμειναν και θα μείνουν ολοζώντανα μέχρι το τέλος. Δεσπόζει όλων, εκείνη η χρονιά, Χριστούγεννα του 1967, όπου παραμονή Χριστουγέννων, πήρα το δρόμο του ξενιτεμού.

Έχω αναφερθεί κι άλλες φορές σε αυτό. Ένα μόνο θα αναφέρω εδώ, ότι μετά από το 1967, πέρασαν πολλά χρόνια για να μπορέσουμε να «γιορτάσουμε» Χριστούγεννα τόσο οι αγαπημένοι μου γονείς πίσω στο μικρό μας νησί, όσο κι εγώ στο μεγάλο νησί που άνοιξε την αγκαλιά και μας δέχτηκε.

Εκείνη τη μέρα, για χρόνια θρηνούσαμε σιωπηλά το χωρισμό… Ανταλλάσσαμε κάρτες με ευχές, πού τηλεφωνήματα, πού τεχνολογία τότε. Στις ευχές μας, ακουγόμαστε «χαρούμενοι» και μιλούσαμε για τις ετοιμασίες που κάναμε για τη μεγάλη Μέρα. Όμως, γνωρίζαμε αρκετά καλά ποια ήταν η αλήθεια κι ας προσπαθούσαμε να ξεγελάμε εκείνοι εμένα κι εγώ αυτούς για να μην προσθέτουμε πικρία.

Τα επόμενα Χριστούγεννα, του 1968, ήταν τα πρώτα στη Μελβούρνη! Οι πρώτες εντυπώσεις, μένουν πάντα πιο έντονα στη μνήμη! Έτσι κι αυτά τα πρώτα Χριστούγεννα στην ξένη γη. Το ότι δεν ένιωσα «Χριστούγεννα», δεν οφειλόταν μόνο στον μεγάλο πόνο και καημό μου που βρισκόμουν στην άκρη του κόσμου, μακριά από αγαπημένους.

Πώς, όμως, να νιώσεις Χριστούγεννα, χωρίς χιόνια, κρύο, χωρίς παιδικές γλυκές φωνούλες να γυροφέρνουν τις γειτονιές και να ψάλλουν τα Κάλαντα… Καλήν εσπέραν άρχοντες / αν είναι ο ορισμός σας / Χριστού τη θεία Γέννηση να πω στ΄ αρχοντικό σας. Εμείς το αρχοντικό μας, το 'χαμε σφαλίσει κι εγκαταλείψει ένα χρόνο πριν.

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα χωρίς καμπάνες να χτυπούν, καλώντας τους πιστούς στον Εσπερινό αποβραδίς και στη θεία λειτουργία το πρωί, ανήμερα!

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα χωρίς τα βουνά από κουραμπιέδες και μελομακάρονα στις βιτρίνες των Ζαχαροπλαστείων, χωρίς τις νοικοκυρές να πηγαινοφέρνουν τα ταψιά στους φούρνους μ΄ όλα τα γλυκά και τα καλούδια για την Άγια Μέρα;

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα χωρίς τις μυρωδιές που μοσχοβολούσε ο τόπος απ΄ άκρη σ΄ άκρη σε πόλεις και χωριά όπου κι αν περνούσες;

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα, χωρίς την μοσχοβολημένη Κουλούρα αποβραδίς όχι από Ζαχαροπλαστείο, αλλά φτιαγμένη με αγάπη και μεράκι από τα χέρια της νοικοκυράς με αγνά, σπιτίσια υλικά, με το «ηύρεμα» τη χαρά και την προσδοκία των παιδιών σε ποιον θα πέσει το ηύρεμα, αφού αυτός θα ήταν κι ο ευλογημένος, ο τυχερός της χρονιάς και την ιεροτελεστία της κοπής της σε κάθε σπιτικό; Τα σμπάρα με την κοπή να δηλώνουν τη χαρά για τη Γέννηση του Χριστού και να διαλαλούν πως αξιώθηκε κι εφέτος ο νοικοκύρης να την κόψει; Κι εμείς στη Ζάκυνθο, κείνα τα χρόνια, κατάσπιτα με τις βραστές ανάλαδες μπροκολίνες στο βραδινό μας δείπνο, κανόνας απαράβατος τότε λόγω νηστείας!

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα χωρίς να σηκωθείς χαράματα να πας στην εκκλησία, χωρίς το παραδοσιακό αυγολέμονο από 2-3 λογιών κρέας, με τα μπόλικα αυγά και το πολύ λεμόνι μέσα και τα αυγά «δαρμένα» με δυο ενωμένα πιρούνια από τη νοικοκυρά που τα χτυπούσε για ώρα! Δεν υπήρχαν ηλεκτρικές συσκευές τότε, όλα με τα χέρια γίνονταν!

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα χωρίς να ανταλλάσσεις συνέχεια ευχές με δικούς, με γείτονες με χωριανούς ακόμα και με ξένους!

Ημέρα Αγάπης, ημέρα χαράς, ημέρα που παραμερίζεις τη φτώχεια, τη στενοχώρια, τα προβλήματα, όλα μπορούν να περιμένουν. Κι αύριο μέρα του Θεού είναι, σήμερα όμως γιορτή μεγάλη!

Πώς να νιώσεις Χριστούγεννα με 40 βαθμούς θερμοκρασία υπό σκιά!

Χριστούγεννα στη θάλασσα με μαγιό. Κι έναν Άγιο Βασίλη μπαμπουλωμένο στη στολή του και στα ψεύτικα μακριά του γένια και μαλλιά να βγάζει τη μπέμπελη από τη ζέστη!

Χριστούγεννα με μπάρμπεκιου! Με σαλάτες, με μπίρες και καλοκαιρινά γλυκά! Χωρίς να φοράμε τα καινούρια μας ρούχα τα καινούρια μας παπούτσια εμείς τα παιδιά, στολισμένα, περιποιημένα, καμαρωτά, να πάμε στην εκκλησία!

Εδώ, σαγιονάρες μαγιό και θάλασσα! Και παγωτό χωνάκι από τον πλανόδιο παγωτατζή με τη γνωστή μουσική για να μαζεύονται τα πιτσιρίκια στο άκουσμά του! Και αντί για Χρόνια Πολλά να ακούς και να λες κι εσύ Merry Christmas! Αφού ο γείτονας, ο διπλανός σου, ο συνάδελφός σου άλλη φυλή. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Μην κοιτάτε τώρα που οι συνθήκες άλλαξαν και το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα πλέον. Τότε, οι μη Έλληνες στην Ελλάδα, μειοψηφία κι αν πεις για επαρχίες και νησιά, μετρημένοι στα δάχτυλα.

Αυτά ήταν τα πρώτα μου Χριστούγεννα στην καινούρια πατρίδα! Καμία σχέση με ό,τι είχα βιώσει μέχρι τότε. Αλλά και καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα!

Κι η επόμενη μέρα των Χριστουγέννων, της Παναγίας, όπου γιόρταζε, παλιά, ο Παναγιώτης και το έθιμο καλούσε για ψητό με πατάτες στο φούρνο και σαλάτα με ρόκα, (ρούκα τη λέγαμε παλιά), ραπανάκια κ.ά και τις απαραίτητες κατσάμπες, τα χειμωνιάτικα πεπόνια που φυλάγαμε σε δροσερό μέρος για αυτή τη μέρα!

Εδώ, η άσφαλτος ζεματούσε, πάνω από 40 βαθμοί η θερμοκρασία κι εμείς άμαθοι από τέτοια αποπνικτική ατμόσφαιρα, βρεχόμαστε με το λάστιχο του κήπου για να δροσιστούμε.

Το μυαλό έτρεχε συνέχεια πίσω, πίσω στον αγαπημένο τόπο, πίσω στους αγαπημένους ανθρώπους! Κι έφερνε στη μνήμη τραγικές αλλά κι ευτράπελες θύμησες.

Ο παπάκης μου χρημάτισε ιερέας σε κάμποσες ενορίες στην πόλη και σε χωριά. Από όπου κι αν πέρασε, αγαπητός, σεβαστός και με άριστες σχέσεις αγάπης και συνεργασίας με όλους τους ενορίτες. Ήταν πολύ τυπικός και αυστηρός στην τήρηση των κανόνων της εκκλησίας και της Ορθοδοξίας, όμως, ακόμα και στην εμφάνιση των εκκλησιαζομένων αμφοτέρων των φύλων κι εμάς των παιδιών! Ουδέποτε κοινώνησε γυναίκα που πήγε να πάρει τη θεία μετάληψη με κραγιόν ή με μη ευπρεπές ντύσιμο για εκκλησία.

Επίσης, ουδέποτε κοινώνησε ενορίτη ανεξαρτήτως ηλικίας, αν δεν είχε εξομολογηθεί. Ακόμα κι εμείς τα παιδιά από μια ηλικία και μετά! Η μαμά μου κι εμείς τα παιδιά, πηγαίναμε στον αείμνηστο παπά Γαλάνη να μας εξομολογήσει. Βέβαια, πιο μικρές οι κοινωνίες τότε κι ο κάθε ιερέας γνώριζε προσωπικά τον κάθε ενορίτη του κι όλοι γνώριζαν κι αναγνώριζαν πως μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, γινόταν ελαστικός και έδινε τη Θεία Μετάληψη σε ανήμπορα άτομα που δεν είχαν νηστέψει λόγω υγείας και σε ετοιμοθάνατους φυσικά, όπου δεν είχαν εξομολογηθεί, αλλά τους διάβαζε την κατάλληλη ευχή πριν.

Κάποια Χριστούγεννα, μολονότι γνώριζε το τυπικό της εκκλησίας και τους ιερούς κανόνες, ένας νεαρός καμιά 20ριά χρονών πήγε να κοινωνήσει κι ο παπάκης μου γνώριζε πολύ καλά πως δεν είχε εξομολογηθεί. Τον ρώτησε φυσικά κι εκείνος του απάντησε με αυθάδεια ότι όχι, δεν είχε εξομολογηθεί. Αρνήθηκε να τον κοινωνήσει εκείνη τη στιγμή και του σύστησε να περιμένει το τέλος της λειτουργίας, να εξομολογηθεί και μετά να τον κοινωνήσει!

Ο νεαρός έξω φρενών σηκώνεται και φεύγει με πολύ ταραχώδη τρόπο προς κατακραυγή όλου του εκκλησιάσματος που είδε και άκουσε τι έγινε. Πήγε σπίτι του τρέχοντας και όταν τελείωσε η λειτουργία ήρθε σπίτι μας ο πατέρας του κραδαίνοντας ένα τσεκούρι, να σκοτώσει τον παπά που τόλμησε να προσβάλει το παιδί του και να μην το κοινωνήσει!

Δεν θα αναφερθώ σε περισσότερες λεπτομέρειες, να πω μόνο πως μαύρα Χριστούγεννα κάναμε τότε κι εμάς τα παιδιά μας κυρίεψε τρόμος που κουβαλούσαμε για χρόνια!

Όμως, όπως είπα νωρίτερα, υπήρχαν και τα ευτράπελα. Ο Γεράσιμος, γιατί πρέπει να του δώσουμε ένα όνομα, είχε ένα γιο λίγο αγαθούλη, το Νικολό! Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον «ξυπνήσει» κάπως, πότε με λόγια και ορμήνιες, πότε με σφαλιάρες, πότε με διάφορα που του σκάρωνε μπας και πάρει μπροστά το μυαλό.

Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς λοιπόν, αφού φάγανε το πενιχρό τους βραδινό, πάει δίπλα στο στάβλο ο Γεράσιμος που είχαν μια γίδα για να πίνουν λίγο γάλα τα παιδιά, βάζει με τρόπο στο αυτί της γίδας ένα χιλιοδιπλωμένο χάρτινο χιλιάρικο, από κείνο με τα πολλά μηδενικά και τη μηδενική αξία, φέρνει με τρόπο τη γίδα στο μαγειρείο, (κουζίνα), φωνάζει το Νικολό και,

-Έλα δω μωρέ να δεις πώς βγαίνουν τα λεφτά! Θα πω τον Άγιο Βασίλη, (τα κάλαντα) στη γίδα και θα με πληρώσει!

Γουρλώνει κάτι μάτια τόοοοσα ο Νικολός, αρχίζει ο Γεράσιμος να ψάλλει τα κάλαντα, κάπως κουνήθηκε η γίδα, πέφτει το χιλιάρικο!

Έκθαμβος ο Νικολός! Δοκιμάζει κι εκείνος, λέει, λέει πού να τον πληρώσει η γίδα! Κι ο πατέρας του,

-Αμ, δεν βγαίνει έτσι το παραδάκι! Θέλει δουλειά! Τι νομίζεις, με την πρώτη θα σε πληρώσει;

Στήνεται ο δόλιος ο Νικολός και σονάρει της γίδας όλη νύχτα. Αφού εξάντλησε όλο το ρεπερτόριο με τα κάλαντα που ήξερε, Χριστουγενιάτικα, Πρωτοχρονιάτικα, των Φώτων, πιάνει τροπάρια Αγίων, εκκλησιαστικούς ύμνους όσους ήξερε και δεν ήξερε, κοντά να χαράξει κουτουλώντας από την κούραση και τη νύστα φτάνει στο Αι γενεαί πάσαι, ξυπνάει κάποια στιγμή ο Γεράσιμος που δεν το περίμενε πως έχαψε ο Νικολός ότι θα τον πληρώσει η γίδα, τον αρχίζει στις σφαλιάρες που είναι αγαθοβιόλης κι αναμπεσμένος, (χαζός), και πιστεύει ότι χαζομάρα του πούνε κι ο μαύρος ο Νικολός πάει στο κρεββάτι, ψόφιος από την κούραση, με πονόλαιμο από το ολονύχτιο τραγούδι, κλαμένος και ξυλοφορτωμένος!

Φυσικά, δεν γνωρίζω αν και κατά πόσον αυτά τα παιδαγωγικά μέσα ήταν αποτελεσματικά, αλλά συναντώντας το Νικολό χρόνια μετά, με χαρά μου διαπίστωσα ότι, ανεξάρτητα από όλα αυτά, κατάφερε να γίνει δουλευτής, καλός νοικοκύρης και οικογενειάρχης! 

Με την αγάπη μου και θερμές ευχές 

δ. μ.

Εκδόθηκε το 12ο τεύχος του περιοδικού "Ψυχής Δρόμοι"

Περιεχόμενα

Λεωφόροι:

-π. Βασιλείου Θερμού, Αμοιβαία συγχώρηση και μέριμνα του άλλου

-Robert Randall, O ρόλος της θρησκείας στο πλαίσιο της ψυχαναλυτικής ‘Ψυχολογίας του Εαυτού’

-Christopher Cook, Andrew Powell, Andrew Sims, & Sarah Eagger, Τα όρια μεταξύ πνευματικότητας και ουδετερότητας στην Ψυχιατρική

-π. Maximos Constas, Διάσπαση, ενότητα, και Άγιο Πνεύμα

Μονοπάτια:

-Mindy Makant, Λαμβάνοντας δώρα καί αναλαμβάνοντας φορτία: μιά θεολογική προσέγγιση στη διαποίμανση των παιδιών

-Γρηγορίου Δαβράζου, Η καλλιέργεια της συγχωρητικότητας σε παιδιά και εφήβους για την αντιμετώπιση των δυσάρεστων συνεπειών του σχολικού εκφοβισμού. Θεολογική, ψυχολογική και εμπειρική τεκμηρίωση.

Προσκυνητάρια:

-Αριστοτέλης Παπανικολάου, Μαθαίνοντας πώς να αγαπάμε: ο άγιος Μάξιμος περί αρετής

Ξέφωτα:

-π. Αλέξιος Altschul, Η σωστή αγάπη προς τον εαυτό

-Frank Johnson, Οι αναμνήσεις μου από τον μητροπολίτη Αντώνιο Μπλούμ

Αυλές:

-Ελένης Δαμβουνέλη, 17 Ιανουαρίου και τα παιδιά

-Kate Grosmaire, Συγχώρεσα τον φονιά της έφηβης κόρης μου

Γέφυρες:

-Περίπτωση 28: Ο αλκοολικός σύζυγος και πατέρας (Γιώργος Μουσάς - π. Βασίλειος Χριστοδοὐλου)

-Περίπτωση 29: Επεισοδιακή κρίση μπαίνοντας στη Λειτουργία (Κασσιανή Φελέκη – Μητροπολίτης Καρπενησίου Γεώργιος)

-Περίπτωση 30: Χαοτική σεξουαλική ζωή (Τέση Λαζαράτου - π. Αλέξανδρος Καριώτογλου)

Πλατείες:

-α) Christopher Cook, The Philokalia and the Inner Life: On Passions and Prayer, β) Georg Nikolaus, C.G. Jung and Nikolai Berdyaev: Individuation and the Person, γ) π. Alexios Trader, Θεραπεία της ψυχής. Πατέρες και ψυχολόγοι σε διάλογο (π. Michael Bakker)

-Marie Βalmary, Η απαγορευμένη θυσία (Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης)

Το Ψυχής Δρόμοι, είναι μία εξαμηνιαία έκδοση, ένα νέο περιοδικό με στόχο την ανάπτυξη της σχέσης και τον διάλογο των Ψυχολογικών Eπιστημών με την Θεολογία και την Θρησκευτικότητα.

Σκοπός του περιοδικού είναι η προώθηση της σκέψης και της έρευνας, ο διάλογος των ανθρώπων που υπηρετούν τους δύο χώρους και η αμοιβαία ευαισθητοποίησή τους, η εκπαίδευση σε ευαισθησίες και δεξιότητες. Με επιστημονικά άρθρα Ελλήνων και ξένων ερευνητών θα επιχειρήσει να φανερώσει το ευρύ πεδίο συνάντησης των δύο αυτών χώρων, να προωθήσει τη συνεργασία τους και την αλληλεπίδρασή τους. Μέσα από τα θέματά του, επιδιώκεται η άντληση και από πρόσφατο στοχασμό και από σημαντικά έργα του παρελθόντος τα οποία είχαν παραμείνει άγνωστα στον τόπο μας. Φιλοξενούνται οι προβληματισμοί τόσο των ορθόδοξων θεολόγων και κλινικών, όσο και των άλλων χριστιανών που προηγήθηκαν κατά πολύ ως προς τη συνάντησή τους με τις ψυχολογικές επιστήμες.

Διευθυντής Σύνταξης: π. Βασίλειος Θερμός

ISSN: 1792-9571

Τιμή: 10,00 €

Εκδόσεις Αρμός

Μαυροκορδάτου 11 106 78, Αθήνα | τηλ. 210 3830604 fax. 210381943

e-mail: info@armosbooks.gr ιστοσελίδα: www.armosbooks.gr

Η πάνδημη εορτή του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου στο Μήλεσι Αττικής, 1-2.12.2016 [πλήρη video Εσπερινού και Λειτουργίας]

Ιερό Ησυχαστήριο Μεταμορφώσεως του Σωτήρος 

Πέμπτη 1η Δεκεμβρίου 2016, πανηγυρικὸς ἀρχιερατικὸς ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, συμπαρισταμένου τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου.

*          *          *

Παρασκευὴ 2α Δεκεμβρίου 2016, πανηγυρικὸς ἀρχιερατικὸς ὄρθρος καὶ θεία λειτουργία, ἱερουργοῦντος τοῦ σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Φιλαδελφείας κ. Μελίτωνος, συλλειτουργοῦντος τοῦ σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κηφισίας, Ἀμαρουσίου και Ὠρωποῦ κ. Κυρίλλου.

Ζάκυνθος: Η απίστευτη ιστορία με τη δήθεν επένδυση του Κατάρ

Η «φούσκα» με την επένδυση του εμίρη, η εμπλοκή πολιτικών παραγόντων και οι άγνωστοι Άραβες που αγόρασαν 15.000 στρ. στη Ζάκυνθο. Το ιστορικό, οι ποινικές διώξεις και οι ένορκες βεβαιώσεις των εμπλεκόμενων. Πώς ξεδιαλύνεται το «κουβάρι» της υπόθεσης.

Είναι μια άλλη μεγάλη επένδυση που έμεινε στα χαρτιά λόγω της γνωστής αβελτηρίας του ελληνικού δημοσίου ή μια καραμπινάτη «φούσκα» που, ευτυχώς, διερευνά η Δικαιοσύνη; Προκαλεί πλήγμα στη διεθνή εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού ή εξαιτίας των απίστευτων αποφάσεων που έλαβε η διοίκηση σε χρόνο ρεκόρ δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά στην τοπική κοινωνία; Είναι επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ ή κάποιων Αράβων, από το Λίβανο και τη Συρία, που διαθέτουν μεταξύ άλλων εστιατόρια και μπαρ στην Αθήνα;

Γιατί ξαφνικά εξαφανίστηκαν από το διοικητικό συμβούλιο της αγοράστριας εταιρείας κάποια μέλη που εμφανίζονταν, μάλιστα, ως ιδιοκτήτες του 95%; Γιατί δε δήλωναν από την αρχή οι επενδυτές της Ζακύνθου πως εκπροσωπούν «θυγατρική της Al Rayan», κρατικής επενδυτικής εταιρείας του Κατάρ;

Γιατί μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία επίσημη ανακοίνωση που να συνδέει τους επενδυτές της Ζακύνθου (και νωρίτερα της νήσου Οξυάς) με το κράτος του Κατάρ; Από ένορκες καταθέσεις εμπλεκομένων (που έχει στη διάθεσή του το Euro2day.gr) μαθαίνουμε πως ο (πρώην) εμίρης του Κατάρ «είχε δείξει ενδιαφέρον» να συμμετάσχει στις επενδύσεις και πως, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον, δεν είχε επενδύσει ο ίδιος στην Οξυά!

Η υπόθεση

Η υπόθεση με την αγορά αμφισβητούμενης έκτασης 14.500 στρεμμάτων στη Ζάκυνθο από εταιρεία που φέρεται να ανήκει στο εμιράτο του Κατάρ απασχολεί εδώ και χρόνια την επικαιρότητα. Μάλιστα, εμφανίζεται μονίμως ως δήθεν πλήγμα για την επενδυτική εικόνα της χώρας την ίδια στιγμή που ο οικονομικός εισαγγελέας Γαλληνός Μπρης, με πόρισμα 27 σελίδων, έχει ασκήσει ποινικές διώξεις για βαρύτατα αδικήματα σε δέκα πρόσωπα που ενεπλάκησαν στη συναλλαγή. Πρόκειται για δημοσίους λειτουργούς, αλλά και εκπρόσωπο των αγοραστών.

Πρόσωπα που παρακολουθούν την εμφανιζόμενη ως επένδυση του πρώην Εμίρη του Κατάρ υποστηρίζουν πως «πίσω από το θόρυβο υπάρχουν δύο ενορχηστρωτές με ισχυρή πολιτική δύναμη, ο ένας εκ των οποίων εξακολουθεί να έχει πολιτική θέση και υπήρξε οικονομικός σύμβουλος των Αράβων». Το επόμενο επεισόδιο θα παιχθεί στα δικαστήρια καθώς στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου μεταβίβασης.

Οσοι ασχολήθηκαν με την ιστορία των 14.500 στρεμμάτων υπενθυμίζουν πως ουδέποτε υπήρξε σε ολόκληρα τα Επτάνησα ιδιοκτήτης που να έχει στην κατοχή του τέτοια έκταση. Όπως λένε, οι πιο επιφανείς του Libro d’ Oro δεν είχαν ποτέ πάνω από 1.500 στρέμματα, όπως π.χ. ο κόντες Κομούτος.

Από τους Ενετούς στον Ελευθέριο Βενιζέλο

Ολα ξεκινούν το 1783 όταν οι Ενετοί έβγαλαν σε δημοπρασία την τιμητική ιδιότητα του Προστάτη και Επιμελητή της Μονής της Αναφωνήτριας, ένας εκ των εμφανισθέντων ονόματι Φλαμπουριάρης είχε δώσει την καλύτερη προσφορά, δηλαδή το υψηλότερο ετήσιο αντάλλαγμα. Όμως η δημοπρασία δεν αφορούσε την πώληση των εκτάσεων. Ο Ενετός Προβλεπτής εκείνης της περιόδου ζητούσε μέσω της δημοπρασίας κάποιον στον οποίο θα παραχωρούσε «την προστασία της Μονής Αναφωνήτριας, την φροντίδα των μοναχών και την επιμέλεια των κτημάτων». Πουθενά δεν γίνονταν λόγος για μεταβίβαση της κυριότητας της μονής, κάτι άλλωστε που απαγορευόταν από το Νόμο.

Ο Φλαμπουριάρης έχοντας δώσει την καλύτερη προσφορά, πήρε τον τίτλο, αλλά το έγγραφο της παραχώρησης έλεγε πως ανά πάσα στιγμή η εντολή αυτή μπορούσε να ανακληθεί. Αυτονόητο είναι πως κανένα έγγραφο εκείνης της εποχής δεν αναφέρεται σε μεταβίβαση της κυριότητας ή σε δωρεά της ίδιας της Μονής. Επισημαίνεται πως αντίστοιχες υπηρεσίες είχαν προσφέρει μετά τον 15ο αιώνα οι πολλές οικογένειες επωνύμων Ζακυνθινών μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Σιγούρου μέλος της οποίας ήταν και ο μετέπειτα Αγιος Διονύσιος Ζακύνθου, οι οποίες και διατηρούσαν τον ίδιο τιμητικό τίτλο με του Φλαμπουριάρη.

Όταν το 1798 διαλύθηκε η Ενετική Δημοκρατία με τη Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο πήγαν στη Ζάκυνθο οι Γάλλοι του Ναπολέοντα, ακολούθησαν οι Ρώσοι, μετά ξανά οι Γάλλοι και τέλος οι Αγγλοι ως «προστάτιδα δύναμη», με την συνθήκη της Βιέννης. Σε εκείνη την ταραγμένη περίοδο ο Φλαμπουριάρης έρχεται σε συμφωνία με τους κατοίκους της Αναφωνήτριας, μέσω συμβολαιογράφου της εποχής, με βάση την οποία διαθέτει τα αγροτικά κτήματα στους κατοίκουςγια καλλιέργεια και αναγνωρίζεται γραπτώς ότι τα δάση και η θάλασσα είναι ελεύθερα για όλους.

Έγγραφο του Νομαρχιακού Γεωπόνου Ζακύνθου του 1928, μετά από ανάθεση του Υπουργείου Γεωργίας, επιβεβαιώνει τα παραπάνω καθώς και την ελεύθερη χρήση των δασών. Η έκθεση του Νομογεωπόνου, έγινε μετά από δραματικά επεισόδια μεταξύ των κατοίκων και της οικογένειας Φλαμπουριάρη, κατά τα οποία υπήρχαν και νεκροί! Να σημειωθεί ότι η οικογένεια Φλαμπουριάρη είχε αναλάβει την υποχρέωση να διατηρεί σε καλή κατάσταση την εκκλησία και το νεκροταφείο. Αντ’ αυτού είχε μετατρέψει τους εκκλησιαστικούς χώρους της Μονής Αναφωνητρίας σε βοηθητικούς χώρους των κτηνοτροφικών ασχολιών και στο εκκλησιαστικό νεκροταφείο απαγόρευε την ταφή των κατοίκων.

Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1928 ζητά να απαλλοτριωθούν οι εκτάσεις ώστε να σταματήσουν τα αιματηρά επεισόδια. Η απάντηση των υπηρεσιών ήταν ότι «τα δάση είναι ελεύθερα και δεν χρειάζεται απαλλοτρίωση» και εκ  των πραγμάτων δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν γιατί ήταν βραχώδη. Μάλιστα 10.000 στρέμματα της επίδικης έκτασης είχαν μεταβιβαστεί ως επιχώριος περιουσία στον Δήμο Ελατίων, έναν εκ των έξι καποδιστριακών δήμων και είχαν καταγραφεί στα βιβλία του απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα.

Το 1961 πεθαίνει ο τελευταίος γόνος της οικογένειας Φλαμπουριάρη και αφήνει ως κληρονομιά στη γυναίκα του αορίστως δασική έκταση της περιοχής, δίχως επ’ αυτής να μνημονεύει καμιά πράξη κυριότητας ή νομής. Στην κόρη του Σοφία έδωσε ως κληρονομιά 79 στρέμματα αγροτικής έκτασης, που ήταν και τα μόνα που δήλωνε στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζακύνθου.

Αποδοχή κληρονομιάς και πώληση τη Μεγάλη Πέμπτη

Και έτσι φθάνουμε στον κ. Γ. Χάρο, ανιψιό της κόρης Φλαμπουριάρη της Σοφίας, που είναι ο πωλητής των επίδικων εκτάσεων. Επί πάρα πολλά χρόνια δήλωνε ότι κατείχε περίπου 70 αγροτικά στρέμματα, αλλά τη Μεγάλη Πέμπτη του 2014 πραγματοποιεί αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων και ταυτόχρονα την μεταβιβάζει στους Αραβες της εταιρείας Pimana.  

Οσοι θεωρούν πως πώλησε εκτάσεις που δεν του ανήκουν επισημαίνουν πως οι δασικές εκτάσεις που μεταβίβασε είχαν κηρυχθεί κατ’ επανάληψη ως δημόσιες αναδασωτέες εκτάσεις, μετά από αλλεπάλληλες πυρκαγιές. Στις εκτάσεις αυτές είχαν ανοίξει κατά καιρούς 80 χιλιόμετρα περίπου ασφατοστρωμένοι δρόμοι, χωρίς ποτέ να εγερθεί θέμα ιδιοκτησίας και απαλλοτρίωσης ούτε από την οικογένεια Φλαμπουριάρη, ούτε από τον κ. Γ. Χάρο. Ο τελευταίος υποστηρίζει τώρα πως τα 80 χιλιόμετρα ασφαλτοστρωμένων δρόμων είναι αντιπυρικές ζώνες! Η άλλη πλευρά επισημαίνει πως συνήθως οι αντιπυρικές ζώνες είναι ευθείες και δεν ασφαλτοστρώνονται…

Να σημειωθεί ότι τα 70 αγροτικά στρέμματα που κληρονόμησε από την θεία του Σοφία ο κ. Γ. Χάρος, ουδέποτε τα πώλησε. Το σκηνικό αλλάζει τη Μεγάλη Εβδομάδα του 2014. Τότε ο κ. Γ. Χάρος εμφανίζεται να κάνει αποδοχή κληρονομιάς 15.000 στρεμμάτων, που δεν είχε αποδεχτεί ποτέ η θεία του Σοφία. Την ίδια μέρα γίνεται η συμβολαιογραφική πράξη της πώλησης 14.500 στρεμμάτων δασικής έκτασης στην Pimana.

Η έκταση που πουλάει έχει μέτωπο στη θάλασσα 10 χιλιομέτρων, περιλαμβάνει εκτάσεις δύο Μοναστηριών (Αναφωνήτριας 13ου αιώνα και Αγίου Γεωργίου των Κρημνών). Στην ουσία οι αγοραστές θέλουν την παγκόσμιας φήμης περιοχή του Ναυαγίου (φωτ.).

Το συμβόλαιο μένει μυστικό για μερικούς μήνες. Κάποια πρώτα δημοσιεύματα το αποκαλύπτουν το καλοκαίρι και η πλήρης αποκάλυψη γίνεται το φθινόπωρο του 2014. Τότε κατατίθεται μηνυτήρια αναφορά στην τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτ. Γκουτζαμάνη εκ μέρους της εκκλησίας της Ζακύνθου, καθώς μέσα στα 14.500 στρέμματα που πουλήθηκαν περιλαμβάνονται και 3.500 στρέμματα που η Εκκλησία υποστηρίζει ότι είναι δικά της. Μέσα στην έκταση που πουλήθηκε περιλαμβάνεται και η παλιά Μονή του Αγίου Γεωργιου των Κρημνών, που διαθέτει εξαιρετικής αξίας τοιχογραφίες και έχει χαρακτηριστεί μεταβυζαντινό μνημείο.

Εκπρόσωποι των επενδυτών δηλώνουν πως προετοιμάζονταν επί ένα χρόνο πριν υπογράψουν τη μεταβίβαση. Όμως, στα «χαρτιά» της πώλησης δεν αποτυπώθηκαν οι ασφαλτοστρωμένοι δημόσιοι δρόμοι, ούτε τα οικήματα, ούτε τα δημόσια ρέματα, δηλαδή στοιχεία που οδηγούν αυτοδικαίως σε ακύρωση του συμβολαίου. Το ίδιο τοπογραφικό διάγραμμα περιλαμβάνει και ιδιοκτησίες κατοίκων τριών χωριών που είναι στην κατοχή τους επί αιώνες! Ανάμεσα στις δημόσιες υπηρεσίες που έσπευσαν μέσα σε μια μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας του 2014 να διευκολύνουν την αγοραπωλησία ήταν και η ΔΟΥ Ζακύνθου που εκτίμησε την αξία στα 1.050 ευρώ το στρέμμα! 

Οι αντιδρώντες υποστηρίζουν πως «ο έφορος έκανε τότε εκτίμηση μέσα σε μια μέρα. Ο δασάρχης, που είναι ανάμεσα στους κατηγορούμενους για την υπόθεση,  έκανε χαρακτηρισμό χωρίς να τηρηθεί ο νόμος που ζητά την προσκόμιση τίτλων. Επιπλέον, ο δασάρχης αγνόησε ότι οι συγκεκριμένες εκτάσεις με αλλεπάλληλες πράξεις χαρακτηρίζονται δημόσιες δασικές επι 10ετίες. Δεν τηρήθηκε ο νόμος που απαιτεί να έχει προτίμηση το δημόσιο στην περίπτωση πώλησης ιδιωτικών δασικών εκτάσεων».

Επισημαίνουν πως η προϊσταμένη αρχή του Δασάρχη, αυτή της Πάτρας, έπρεπε μέσα σε τρεις μήνες να αποφανθεί τίνος είναι η κυριότητα, αλλά άφησε την προθεσμία να εκπνεύσει χωρίς να στείλει τον φάκελο στο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών για γνωμάτευση. Η εταιρεία που αγόρασε την έκταση από το Χάρο είναι η λιβανέζικη Pimana που έχει το ίδιο Δ.Σ. με την Pimara η οποία αγόρασε τη νήσο Οξυά. Η Οξυά, όπως και η έκταση της Ζακύνθου, είχε πωληθεί επί κυβέρνησης Αντ. Σαμαρά και με μια σειρά ενέργειες είχαν ξεπεραστεί διάφορα νομικά εμπόδια. Είναι γνωστό πως πρόσφατα η Εφορία της Πάτρας ζητά επιπλέον 10 εκατ. φόρο από την Pimara  για την Οξυά.

Συμμετοχή στην όλη υπόθεση των λιβανέζικων εταιρειών έχει ο Σύρος Τζαμάλ - Ηλίας Ζοράτλυ, εικαστικός καλλιτέχνης. Ο ίδιος ο κ. Ζοράτλυ επικοινώνησε με το Euro2day.gr και υποστήριξε πως δεν έχει σχέση με μπαρ, όπως αναφέρονταν στο αρχικό κείμενο του Euro2day.gr. Ήταν πρόεδρος σε Pimana και Pimara, αλλά στη συνέχεια, παραιτήθηκε, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως η αποχώρησή του από το Δ.Σ. συνδέεται με γεγονότα και καταστάσεις στη Συρία, με τον ίδιο τον κ. Ζοράτλυ να διαψεύδει τις συγκεκριμένη πληροφόρηση. Προ ημερών εμφανίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή η πρόεδρος της Pimana κα Τζουμάνα Μπεσάρα η οποία δηλώνει μόνιμη κάτοικος Βηρυτού και προσωρινά διαμένουσα στη Βούλα.

Όλοι οι φορείς Ζακύνθου (Εκκλησία, Περιφέρεια, Δήμος) είχαν κάνει ασφαλιστικά μέτρα που δικαιώθηκαν πλήρως. Με την απόφαση απαγορεύτηκε στην Pimana να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια στις πωληθείσες εκτάσεις. Στις 1/2/2017 δικάζεται η αγωγή για ακύρωση του συμβολαίου. Στην υπόθεση παρεμβαίνουν ενεργά κάτοικοι της περιοχής που επί τέσσερις αιώνες έχουν αμπέλια, ελιές, υποστατικά στην αμφισβητούμενη περιοχή. Τόσο οι επενδυτές όσο και ο κ. Χάρος ζητούν από τους κατοίκους που θεωρούν πως έχουν κτήματα μέσα στις εκτάσεις που μεταβιβάστηκαν (αρκετοί εδώ και αιώνες!) να πάνε στους επενδυτές ώστε «να τα βρουν».

Στην πρόσφατη δίκη, στις αρχές Νοεμβρίου, υπήρξε παρέμβαση και του ελληνικού δημοσίου το οποίο όψιμα διαπίστωσε πως αν δεν είχαν γίνει παρανομίες  από όργανά του, δεν θα είχε γίνει η συναλλαγή. Εν τω μεταξύ εμείς εξακολουθούμε να διαβάζουμε για τη δήθεν δυσαρέσκεια του εμίρη του Κατάρ...

Φώτης Κόλλιας fotisk2@euro2day.gr

[πηγή: euro2day.gr] 

Ο Μητροπολίτης Δωδώνης στο ύστατο "χαίρε" προς τον 49χρονο Αρχιμανδρίτη Μάξιμο Δημητρόπουλο

Ανταπόκριση: Σπύρος Παπαγεωργίου 

Σε ιδιαίτερα έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα κλήρος και λαός αποχαιρέτισαν τον μακαριστό Αρχιμανδρίτη Μάξιμο Δημητρόπουλο, που κοιμήθηκε αιφνιδίως την Παρασκευή σε ηλικία 4​9 ετών. 

Η εξόδιος ακολουθία του μεταστάντος Αρχιμανδρίτη εψάλη​ σήμερα το μεσημέρι​ στο καθολικό της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Πεντέλης​,​ προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Δωδώνης Χρυσόστομου και με τη συμμετοχή των Μητροπολιτών Κορωνείας Παντελεήμονος, Θηβών και Λεβαδείας Γεωργίου και του Καθηγουμένου της Μονής Μητροπολίτη Θερμοπυλών Ιωάννη. 

Ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος μίλησε καθώς ήταν ο Καθηγούμενος της Μονής Πεντέλης, όταν ο μακαριστός π. Μάξιμος ήρθε στην Μονή σε ηλικία 21 ετών και έλαβε εκ των χειρών του κ. Χρυσοστόμου το μοναχικό σχήμα, καθώς και τις χειροτονίες του διακόνου, του πρεσβυτέρου και τη χειροθεσία σε αρχιμανδρίτη.

Όπως ανέφερε ο κ. Χρυσόστομος "δεν λυπούμεθα ώσπερ οι λοιποί καθώς εμείς έχουμε ελπίδα αιωνιότητας, όμως ο αποχωρισμός δεν είναι εύκολος από έναν που γνωρίσαμε. Δεν λυπούμεθα ακόμα διότι ο αρχαίος λόγος έδινε σημεία παρηγορίας "ον γαρ οι θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος" και έρχεται να τον συμπληρώσει ο λόγος του Κυρίου "Ηρπάγη μη κακία αλλάξ​ει σύνεσιν αυτού"

Ο Μητροπολίτης αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του μακαριστού μοναχού λέγοντας "πως επιμορφώθηκε υπερμέτρως διαβάζοντας και φιλοσοφώντας την ζωή. Ο Προφητάναξ Δαυίδ λέγει ότι ο άνθρωπος φθάνει μέχρι τα εβδομήντα έτη, ενώ αν είναι σε δυναστεία τα ογδόντα. Όμως απέχει πολύ από του ενός και του άλλου ορίου. Γι' αυτό θα έπρεπε να σιωπώ εγώ και να ομιλείς εσύ Μάξιμε... Ο Θεός ευδόκησε να σε πάρει, ευτυχώς με μικρή ταλαιπωρία και δοκιμασία, απαλύνοντας έτσι τον πόνο μας. Έφυγες από την αγκαλιά της μονής που ευόρκως υπηρέτησες με προθυμία στα διακονήματα. Ο Μάξιμος είχε μια λαϊκή σοφία, με χαμόγελο και με μια έτοιμη ανοιχτή καρδιά. Αγκάλιαζε τους πάντες και τα πάντα, προσπαθώντας να διασκεδάσει ακόμα και τις πιο δύσκολες περιπτώσεις. Αυτή κυρίως την εποχή που η αμφισβήτηση προς πάσα κατεύθυνση γίνεται εντονότερη".

Έκλεισε λέγοντας ότι "είμαστε βέβαιοι ότι μεταβαίνεις εκ του θανάτου εις στην ζωή και ευχόμαστε να είναι μακαρία η οδός η πορεύεις σήμερον".

Ο Μητροπολίτης Κορωνείας, ως εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, μετέφερε τα συλλυπητήρια και τόνισε πως "ο θάνατος είναι ένα τραγικό γεγονός. Και γίνεται τραγικότερο όταν είναι θάνατος νέου ανθρώπου και αιφνίδιος. Και γεννάται σε όλους μας ένα "ΓΙΑΤΙ;". Σε αυτό το γιατί, δεν υπάρχει άλλη απάντηση παρά η απάντηση της πίστεως. Όπως ο γεωργός ξέρει πότε θα δρέψει τον καρπό, έτσι και ο Θεός ξέρει πότε θα πάρει τον πιστό κοντά του. Αυτή η σκέψη ας μας παρηγορεί".

Ο Καθηγούμενος της Μονής Πεντέλης, Επίσκοπος Θερμοπυλών Ιωάννης μίλησε για την γνωριμία τους με τον μακαριστό όταν εκείνος ήταν φοιτητής της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Ακαδημίας "ήταν ένα προβληματισμένο παιδί, σε αντίθεση με την ανεμελιά της ηλικίας του. Ήταν πάντα σκεπτικός και κάτι πάντα τον βασάνιζε. Σε όλη του την ζωή σήκωνε έναν Σταυρό. Τόσο με κάτι ασθένειες όσο με τις σκέψεις του που του δημιουργούσε το πολύ διάβασμα, είχε διαρκώς προβληματισμούς, παρατηρήσεις, προτάσεις. Ζούσε έναν Γολγοθά και την περασμένη Παρασκευή, έζησε την δική Μεγάλη Παρασκευή. Ανέβηκε στην κορυφή του Γολγοθά. Ζήσαμε τις τελευταίες δύσκολες στιγμές. Ευχή όλων μας ο Γολγοθάς του, να τον οδηγήσει στην Ανάσταση".

Η ταφή έγινε στο κοιμητήριο της Μονής, εκεί που αναπαύονται όλοι οι κοιμηθέντες πατέρες.