Τήν Κυριακήν, 6ην/19ην Αὐγούστου 2018, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ Δεσποτική ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Διά τῆς ἑορτῆς ταύτης ἡ ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην τοῦ ὑπό τῶν ἁγίων Εὐαγγελιστῶν ἀναφερoμένου γεγονότος ὅτι ὁ Κύριος τεσσαράκοντα ἡμέρας πρό τοῦ σταυρικοῦ πάθους Αὐτοῦ ἀνέβη ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ καί ἐνώπιον τῶν προκρίτων μαθητῶν Αὐτοῦ Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου, μετεμορφώθη, ἤτοι ἐφάνη ἐν τῆ θεϊκῇ δόξῃ τοῦ προσώπου Αὐτοῦ, λαμπρότερος ὑπέρ τό φῶς τοῦ ἡλίου, ἐν νεφέλῃ φωτεινῇ, ἥτις ἐπεσκίασεν Αὐτόν καί ἐνεφανίσθησαν Μωϋσῆς καί Ἠλίας συλλαλοῦντες Αὐτῷ, ἐν ᾧ ἠκούσθη φωνή παρά τοῦ Πατρός λέγουσα: «οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17, 1-9). (Μάρκ. 9,1-9), (Λουκ. 9,28-36)
Ἡ ἑορτή ἑωρτάσθη:
Α΄ Εἰς τό Ὄρος Θαβώρ, ἐπί τοῦ ὁποίου καί ἀπεκαλύφθη τό γεγονός τοῦτο
Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ χοροστατῶν καί ἀκολούθως τῆς ὁλονυκτίου θείας Λειτουργίας, ὑπαιθρίως, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων τοῦ Θρόνου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Θαβωρίου κ. Μεθοδίου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ καί συμπροσευχομένου τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων καί παρεπιδημούντων ἱερέων ἄλλων ἐκκλησιῶν, ψαλλόντων τοῦ π. Γεωργίου καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων Μεθοδίου καί Ἰωακείμ δεξιά καί τῆς βυζαντινῆς Ἀραβοφώνου χορῳδίας ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ἀριστερά καί μετέχοντος ἐν βαθείᾳ κατανύξει πλήθους εὐλαβῶν προσκυνητῶν ἐκ πολλῶν Ὀρθοδόξων χωρῶν.
Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ὡς ἕπεται:
“Παρέλαβεν ὁ Χριστός, τόν Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην, εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ’ ἰδίαν, καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καί ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἣλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ, ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς. Καί ὤφθησαν Μωϋσῆς καί Ἠλίας μετ’ αὐτοῦ συλλαλοῦντες· καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς, καί ἰδού φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα…”
“Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
Ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον Αὐτοῦ (Ψαλμ. 103,2), Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ Ὄρει Θαβώρ, ἵνα ἑορτάσωμεν τήν ἔνδοξον καί λαμπροφόρον Μεταμόρφωσιν Αὐτοῦ καί γενώμεθα μέτοχοι τοῦ Θαβωρείου φωτός.
Φῶς ὁ Πατήρ, φῶς ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, φῶς καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό φωταγωγοῦν πᾶσαν τήν κτίσιν, λέγει ὁ ὑμνῳδός. Αὐτό τοῦτο τό ἄχρονον φῶς ἔλαμψε ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατά τήν Μεταμόρφωσιν Αὐτοῦ ἐν τῷ ἡγιασμένῳ τούτῳ Ὄρει, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος:“Παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τόν Πέτρον καί ᾿Ιάκωβον καί ᾿Ιωάννην τόν ἀδελφὸν αὐτοῦ καί ἀναφέρει αὐτούς εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ᾿ ἰδίαν· καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καί ἔλαμψε τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς”. (Ματθ. 17, 1-3).
Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος εἰς τό ἐρώτημα “τί ἐστι “μετεμορφώθη”; Τί σημαίνει μεταμορφώθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστός; Λέγει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός “παρηνέῳξεν ὡς ηὐδόκησεν, ὀλίγον τῆς θεότητος καί τοῖς μύσταις ἔδειξε τόν ἐνοικοῦντα Θεόν”, δηλαδή τόσον μόνον ἄφησε νά φανῇ ἀπό τήν δόξαν του , δηλονότι τήν θεότητά Του, ὅσον ἠδύναντο νά βαστάσουν οἱ παρευρισκόμενοι μαθηταί Του.
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἐπικαλούμενος τήν διδασκαλίαν τῶν ἐγκρίτων Θεοφόρων Πατέρων λέγει ὅτι οἱ πάντες δύνανται νά γευθοῦν τήν χαράν τοῦ φωτός τῆς Μεταμορφώσεως. Καί τοῦτο, διότι τό φῶς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι προοίμιον τῆς μελλούσης λαμπρότητος τῶν ἐκλεκτῶν: “Πολλοί γάρ οἱ κλητοί, ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί” (Ματθ. 22,14), λέγει Κύριος.
“Τοῦτο τό φῶς εἶδον”, λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, “οἱ ἔγκριτοι τῶν μαθητῶν -καθάπερ ἀκούεις ψάλλουσαν τήν Ἐκκλησίαν- τήν οὐσιώδη τοῦ Θεοῦ καί ἀϊδίου εὐπρέπειαν εἶδον ἐν Θαβώρ…, τήν ὑπέρφωτον τοῦ ἀρχετύπου κάλλους λαμπρότητα, αὐτό τό ἀνίδεον εἶδος τῆς θεϊκῆς ὡραιότητος, δι᾽ οὗ θεουργεῖται καί τῆς πρός πρόσωπον θείας ὁμιλίας καταξιοῦται ὁ ἄνθρωπος, αὐτήν τήν ἀΐδιον καί ἀδιάδοχον βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, αὐτό τό ὑπέρ νοῦν καί ἀπρόσιτον φῶς, φῶς οὐράνιον, ἄπλετον, ἄχρονον, ἀΐδιον, φῶς ἀπαστράπτον ἀφθαρσίαν, φῶς θεοῦν τούς θεωμένους… μία γάρ χάρις Πατρός, Υἱοῦ καί Πνεύματος, ἥν εἰ καί σωματικοῖς εἶδον ὀφθαλμοῖς, ἀλλά διανοιγεῖσιν…”
Τό θαβώριον φῶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δύναται νά τό γνωρίσῃ ὁ εὐσεβής πιστός διά τῆς ταπεινώσεως καί τῆς τελείας τοῦ Χριστοῦ ἀγάπης. Ταύτης ἐξ ἄλλου τῆς ἐμπειρίας ἐγένοντο κοινωνοί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐπέτυχον δέ τοῦτο οἱ ἅγιοι καί ὅσιοι καί οἱ μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας, τόσον διά τῆς ἀγάπης τῆς ἐν Χριστῷ ὅσον καί τῆς ἀδιαλείπτου καθαρᾶς προσευχῆς. “Μήτηρ γάρ τῆς προσευχῆς ἡ ἡσυχία, προσευχή δέ, θείας δόξης ἐμφάνεια”. Ἡ μητέρα τῆς προσευχῆς, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός εἶναι ἡ ἡσυχία καί ἡ προσευχή εἶναι ἡ φανέρωσις τῆς θείας δόξης. Ὅταν δηλαδή ἀσφαλίσωμε τάς αἰσθήσεις μας καί μείνωμεν μόνοι μας μέ τόν ἑαυτόν μας καί μέ τόν Θεόν (ἑαυτοῖς καί Θεῷ συγγενώμεθα) καί ἀφ᾽ οὗ ἐλευθερωθῶμεν ἀπό τήν ἐξωτερικήν τύρβην τοῦ κόσμου, ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν, τότε θά ἴδωμεν καθαρά ἐντός μας τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἐντός ὑμῶν ἐστιν”, λέγει Κύριος, (Λουκ. 17,21)
Τά ὄντως παράδοξα καί θαυμάσια γεγονότα, τά ὁποῖα ἔλαβον χώραν κατά τήν ἡμέραν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἀφοροῦν εἰς τό Μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, τήν ἀποκορύφωσιν τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ τό σταυρικόν πάθος καί ἡ ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασις Αὐτοῦ. Ἄς ἀκούσωμεν τοῦ ὑμνῳδοῦ λέγοντος: “Πρό τοῦ Σταυροῦ σου Κύριε, ὄρος οὐρανόν ἐμιμεῖτο, νεφέλη ὡς σκηνή ἐφηπλοῦτο. Σοῦ μεταμορφουμένου, ὑπό Πατρός δέ μαρτυρουμένου, παρῆν ὁ Πέτρος σύν Ἰακώβῳ καί Ἰωάννῃ, ὡς μέλλοντες συνεῖναί σοι, καί ἐν τῷ καιρῷ τῆς παραδόσεώς Σου· ἵνα θεωρήσαντες τά θαυμάσιά Σου, μή δειλιάσωσι τά παθήματά Σου· ἅ προσκυνῆσαι ἡμᾶς ἐν εἰρήνῃ καταξίωσον διά τό μέγα Σου ἔλεος”.
Μέ ἄλλα λόγια, ἕτερος σκοπός τῆς φανερώσεως τῆς θείας δόξης, δηλονότι τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου, ἦτο νά φανῇ ἡ μετέπειτα τῆς Ἀναστάσεως λαμπρότης. Τοῦτο ἀκριβῶς ἐπιμαρτυρεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐν τῇ δευτέρᾳ Καθολικῇ αὐτοῦ ἐπιστολῇ λέγων: “ Σᾶς ἐγνωρίσαμεν τήν δύναμιν καί τήν μέλλουσαν ἔνδοξον παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας, Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐπειδή εἴδαμεν μέ τά μάτια μας τήν μεγαλειότητα ἐκείνου κατά τήν Μεταμόρφωσίν Του” ,“Λαβών γάρ παρά Θεοῦ πατρός τιμήν καὶ δόξαν φωνῆς ἐνεχθείσης αὐτῷ τοιᾶσδε ὑπό τῆς μεγαλοπρεποῦς δόξης, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὃν ἐγώ εὐδόκησα, καὶ ταύτην τήν φωνήν ἡμεῖς ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σύν αὐτῷ ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ”. (Β´ Πέτρου, 1, 16-18).
Διά τῆς προσωπικῆς καί ἀψευδοῦς αὐτοῦ μαρτυρίας, ὁ Ἀπόστολος Πέτρος καλεῖ πάντας τούς τιμῶντας τήν ἀνάμνησιν τῆς θείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ Μεταμορφώσεως, νά ἀναδειχθῶμεν κληρονόμοι τοῦ ἀκτίστου φωτός τῆς δόξης Αὐτοῦ. “Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα Θεοῦ ὁ ἁγιασμός ὑμῶν”, (Α´ Θεσ. 4,3) λέγει ὁ θεῖος Παῦλος.
Μετά δέ τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: “Ὅτι παρά Σοί πηγή ζωῆς ἐν τῷ φωτί σου ὀψόμεθα φῶς”, (Ψαλμ. 35,10). Τοῦ Σοῦ φωτισμοῦ ἀξίωσον καί ἡμᾶς, Χριστέ ὁ Θεός, ταῖς πρεσβείαις τῆς ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, σύν ταῖς ἱκεσίαις τῶν Ἁγίων Μαθητῶν σου Πέτρου, Ἰακώβου καί Ἰωάννου καί τῶν θεοπτῶν Προφητῶν σου Μωϋσέως καί Ἠλιοῦ καί πάντων τῶν ἁγίων, Ἀμήν”.
Μετά τό πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε κατά τό ἔθιμον τάς σταφυλάς καί τούς διαφόρους καρπούς.
Τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσεν εἰς τήν Πατριαρχικήν καί τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν καί πολλούς ἄλλους τράπεζαν μετ’ ἰχθύων καί σταφυλῶν.
Β´ Εἰς Ραμάλλαν
Τήν πρωΐαν, ἀνήμερα τῆς ἰδίας ἡμέρας, ἑωρτάσθη ἡ ἑορτή τῆς Μεταμορφώσεως καί εἰς τήν Παλαιστινιακήν Πόλιν τῆς Ραμάλλας, εἰς τήν ἐν τῷ κέντρῳ αὐτῆς, ἱεράν Μονήν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Πατριαρχείου.
Τῆς θείας Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης, συλλειτουργούντων αὐτῷ τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς Ἀρχιμανδρίτου π. Γαλακτίωνος καί τοῦ Πρεσβυτέρου ἐφημερίου π. Γιακούμπ, ψάλλοντος τοῦ ψάλτου τῆς Μονῆς καί μετέχοντος ἀθρόου ἐκκλησιάσματος ἐξ Ὀρθοδόξων ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Γαλακτίων καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον παρέθεσε εἰς τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί ἄλλους μεσημβρινήν τράπεζαν.
Γ´ Εἰς τήν Γεθσημανῆν
Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ἐτελέσθη ὡσαύτως καί εἰς τό σεπτόν Προσκύνημα τῆς Γεθσημανῆς προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Σεβαστείας Θεοδοσίου.
