Η Κυριακή του Τυφλού 2015 στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου

Πρωί Κυριακής, 17ης Μαΐου 2015. Λειτούργησε ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας μετά του Διακόνου Ανδρονίκου Αγαλιανού, φοιτητού της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων. Τον θείο Λόγο κήρυξε ο θεολόγος εκπαιδευτικός κ. Σταμάτιος Ζούλας. Στο τέλος ευλογήθηκε μια εύγεστη φανουρόπιτα. 
Φωτογραφίες: Διονύσης Ν. Κοντονής

Οι Νέοι της Μητρόπολης Σουηδίας ταξίδεψαν στο νησί Vaxholm

Το Σάββατο, 9 Μαΐου 2015, πραγματοποιήθηκε ταξίδι της νεολαίας του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης στο νησί Vaxholm, όπου οι νέοι είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στους χώρους του κάστρου και του μουσείου του νησιού και στη συνέχεια να ψήσουν και να απολαύσουν την ηλιόλουστη μέρα και να γνωριστούν μεταξύ τους. Το ταξίδι οργάνωσε ο συντονιστής νεότητος της Ι. Μητροπόλεως Σουηδίας κ. Νικόλαος Κίτσιος με τους συνεργάτες του. Τους νέους συνόδευσε μέχρι το λιμάνι ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας κ. Κλεόπας και τους ευχαρίστησε για την ενεργό συμμετοχή τους στα εκκλησιαστικά δρώμενα και τις δραστηριότητες της τοπικής Εκκλησίας.

Πανέτοιμοι για την αποψινή εκδήλωση του "Αληθώς" - αφιέρωμα στους χορούς της ζακυνθινής υπαίθρου

Θυμίζουμε στους φίλους και θιασώτες του Κέντρου Λόγου "Αληθώς" ότι η 9η δράση του δ΄ κύκλου του θα πραγματοποιηθεί απόψε, στις 8.15 μ.μ., στο αμφιθεατρικό πλάτωμα της Φανερωμένης Μπανάτου. 

Ως γνωστόν, αυτή η τελευταία για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος δράση του Κέντρου, είναι αφιερωμένη στους Ζακυνθινούς Χορούς. Ήδη ο ομιλητής, ο Δρ Διονύσης Κάρδαρης, ένας σεμνός και έγκριτος επιστήμονας, ήταν σήμερα περί το μεσημέρι στον χώρο της εκδήλωσης, ενώ το Μουσικοχορευτικό Συγκρότημα "Υακίνθη", που γιορτάζει φέτος τα 20ά γενέθλιά του, προετοιμάζεται πυρετωδώς για τη μεγάλη αποψινή βραδιά, με πρώτο και καλύτερο τον ιδρυτή και υπεύθυνό του δάσκαλο Νίκο Αρβανιτάκη. 

Σε αυτήν εδώ την δημοσίευση παρουσιάζουμε το εύχρηστο τετρασέλιδο πρόγραμμα που θα διανεμηθεί σε όσους έλθουν να μας τιμήσουν!

Υπερνικώντας την τυφλότητα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής του Τυφλού 17^ης Μαΐου 2015

(Ιωάν. θ’ 1-38)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Οι υποκριτές και ασεβείς Φαρισαίοι έκαναν τα πάντα για να αμαυρώσουν κι να υποβαθμίσουν το θαύμα της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού από τον Ιησού. Επιδειξιομανείς και μωροφιλόδοξοι οι ίδιοι είχαν κυριευτεί από ανείπωτο μίσος και φθόνο κατά του Ιησού, αλλά και κατά των συνανθρώπων τους.

Αντί να χαρούν με κάτι καλό που συνέβαινε στον πλησίον τους, αντίθετα, λυπόνταν και ζήλευαν. Αυτό φαίνεται καθαρά, από την πρωτοφανή κακότητα και μοχθηρία, με την οποίαν αντιμετώπισαν τον θεραπευμένο τυφλό. Δεν κατάφεραν όμως να διαψεύσουν το μέγα θαύμα, το οποίο επιτελέστηκε παρουσία πολλών ανθρώπων.

Καταστεναχωρημένοι από την θαρραλέα απάντηση του νεαρού άντρα, που τους εξέφρασε την πίστη του ότι ο άνθρωπος που τον θεράπευσε ήταν άνθρωπος με θεϊκές ιδιότητες και όχι συνηθισμένος, έστειλαν να φωνάξουν τους γονείς του. Αυτοί αποποιήθηκαν την ευθύνη και δήλωσαν ότι μόνον ο γιος τους γνωρίζει και αυτός πρέπει να ερωτηθεί. Τότε αυτοί, εμμένοντας στην κακοδοξία τους παρότρυναν τον θεραπευμένο τυφλό να δοξάσει τον Θεό για την θεραπεία του, παραδεχόμενος ότι ο άνθρωπος που ισχυρίζεται ότι τον θεράπευσε, ήταν κοινός και αμαρτωλός, όπως οι άλλοι.

Όμως ο τυφλός θαρραλέα τους αποστομώνει: «ξέρουμε ότι ο Θεός αμαρτωλούς δεν ακούει! Άρα ο άνθρωπος αυτός δεν θα μπορούσε να θαυματουργήσει, αν ήταν κοινός άνθρωπος και όχι εκλεκτός του Θεού». Τότε οι Φαρισαίοι, με μανία και ύβρεις, τον πέταξαν έξω, με προσβλητικό τρόπο, διότι δεν άντεχαν να ακούνε την αλήθεια.

Το ίδιο δεν αντέχουν να ακούνε την αλήθεια οι ασεβείς και πωρωμένοι άνθρωποι κάθε εποχής. Αντίθετα συκοφαντούν, λοιδορούν, καταδιώκουν τους ανθρώπους του Θεού με κάθε ευκαιρία. Ποιο είναι όμως το καθήκον των πραγματικών Χριστιανών σε αυτές τις περιπτώσεις; Είναι η θαρραλέα ομολογία πίστεως και ο εν Χριστώ αγώνας ενάντια σε κάθε ασέβεια, κάθε πρόληψη, κάθε διαστρέβλωση, κάθε δίωξη που υφίστανται καθημερινά.

Οφείλουμε όλοι να μιμηθούμε το παράδειγμα του Τυφλού, ο οποίος με το θάρρος του έφερε σε δύσκολη θέση τους ασεβείς ανακριτές του. Χωρίς φόβο αλλά και χωρίς φανατισμό χρειάζεται να ομολογούμε την πίστη μας, όπου η περίσταση το επιβάλλει. Και δεν πρέπει να πτοούμαστε από την κοινωνική, επιστημονική ή οικονομική θέση εκείνου που έχουμε απέναντί μας. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να τους ωφελήσουμε και να τους οδηγήσουμε στον σωστό δρόμο. Έτσι, και τον εαυτό μας θα σώσουμε και άλλους θα βοηθήσουμε να κερδίσουν την Ουράνια Βασιλεία. Γένοιτο!

Ο Νίκος Αρβανιτάκης ενημερώνει για τα 20χρονα της "Υακίνθης" στην αυριανή βραδιά "Αληθώς" [video]

Ποιος είναι ο Δρ Διονύσης Γ. Κάρδαρης, ο ομιλητής του Δ9 λαογραφικού "Αληθώς"

Όπως ήδη έχει ανακοινωθεί, αύριο, βράδυ Σαββάτου, στις 8.15 μ.μ., στο πλάτωμα του Ναού της Φανερωμένης Μπανάτου, το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου "Αληθώς", θα παρουσιάσει την καταληκτήρια για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος εκδήλωσή του, αυτή τη φορά λαογραφικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται να ασχοληθεί με τους παραδοσιακούς χορούς της Ζακύνθου, στο πλαίσιο μάλιστα των 20ών γενεθλίων του Μουσικοχορευτικού Συγκροτήματος "Υακίνθη", του εκπαιδευτικού Νίκου Αρβανιτάκη. 

Για το μορφωτικό μέρος της δράσης αυτής του "Αληθώς" προσκλήθηκε να ομιλήσει ο κατεξοχήν ειδικός επιστήμονας περί των ζακυνθινών χορών, ο κ. ΔΙΟΝΥΣΗΣ Γ. ΚΑΡΔΑΡΗΣ, Δρ Χορολογίας – Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών – Διευθυντής Τομέα Φυσικής και Πολιτισμικής Αγωγής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Ο κ. Κάρδαρης, ένας λαμπρός επιστήμονας, χρησιμοποιώντας αρχειακό και σύγχρονο εποπτικό υλικό, θα αναπτύξει το θέμα: «Χορευτικές αναζητήσεις στη Ζάκυνθο». 

Για όσους δεν το γνωρίζουν, ενημερώνουμε τους αναγνώστες μας ότι πριν μια δεκαετία κυκλοφορήθηκε η διδακτορική διατριβή του κ. Κάρδαρη, με τίτλο "Ο Χορός στη Ζάκυνθο μέσα από την πολιτική κοινωνική  από την Ενετοκρατία (1485) έως το 1925". [εκδ. Έντυπο, Ζάκυνθος 2005].

Επειδή όμως πίσω από κάθε επιστημοσύνη βρίσκεται μια μακρά και βαθεία διαδρομή, αξίζει να ανατρέξουμε στην βιοεργογραφία του εκλεκτού αυτού Ζακυνθινού! 

Who is Who Διονύσης Γ. Κάρδαρης

Ο Διονύσιος Κάρδαρης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στην περιοχή Καμίνια του Αγίου Λαζάρου, το 1959. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη Ζάκυνθο, το Λύκειο στην Αθήνα και πήρε το πτυχίο του από το ΤΕΦΑΑ Πανεπιστημίου Αθηνών το 1983. Ειδικεύτηκε στους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς. Το 1986 διορίστηκε ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Γυμνάσιο Κατασταρίου Ζακύνθου. Το 1989 αποσπάστηκε στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών και δίδαξε χορούς, στην ειδικότητα Ελληνικών παραδοσιακών χορών μέχρι και το 2000.
    Απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από το ΤΕΦΑΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ με βαθμό άριστα και με θέμα: «Ο ΧΟΡΟΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1485 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ 1925».
  Τα πρώτα χορευτικά βήματά του τα οφείλει στον γυμναστή του Νίκο Κεφαλληνό, ενώ η συστηματική ενασχόλησή του με τους χορούς ξεκίνησε από τα φοιτητικά χρόνια του με τη συμμετοχή του στο περίφημο τότε χορευτικό τμήμα της Γυμναστικής Ακαδημίας Αθηνών από το 1979 μέχρι και το 1983.
  Διετέλεσε διαχρονικά δάσκαλος χορού σε αρκετούς πολιτιστικούς συλλόγους και υπήρξε καλλιτεχνικός υπεύθυνος σε πνευματικά κέντρα δήμων όπως: του ΔΗΜΟΥ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, του ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ και του ΔΗΜΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, από τους οποίους και έχει τιμηθεί για την προσφορά του.              
    Έχει εργαστεί επίσης για αρκετά χρόνια ως συνεργαζόμενο επιστημονικό προσωπικό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στη θεματική ενότητα «Ελληνική μουσική και χορός».
   Διετέλεσε μέλος της Πανελλήνιας επιτροπής των μαθητικών καλλιτεχνικών αγώνων χορού και έχει διδάξει παραδοσιακούς χορούς σε αρκετά σεμινάρια και συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό 
    Στο συγγραφικό έργο του περιλαμβάνονται τέσσερα βιβλία για τον ελληνικό χορό (τα δύο εκ των οποίων αφορούν τη Ζάκυνθο), ενώ έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 30 άρθρα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά και πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων, με θέμα τον ελληνικό παραδοσιακό χορό.
   Σήμερα είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικών παραδοσιακών χορών, Διευθυντής του Τομέα Φυσικής και Πολιτισμικής Αγωγής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και υπεύθυνος των χορευτικών συγκροτημάτων του συλλόγου Ηπειρωτών Αγίου Δημητρίου το Κούγκι και της Νέας Σμύρνης «Η Τιτάνη».

Το Χρονικό της Πατριαρχικής Επίσκεψης στην Έφεσο και Μαινεμένη (7-9.5.2015)

ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, εἰς Ἔφεσον καί Μαινεμένην

           

Ὡς ἤδη ἠγγέλθη, ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, τήν μεσημβρίαν τῆς Πέμπτης, 7ης Μαΐου, μετέβη ἀεροπορικῶς εἰς Σμύρνην, ἔνθα ἐγένετο δεκτός ἐν τῷ ἀερολιμένι ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Κυρίλλου Συκῆ, Ἱερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος Σμύρνης, τοῦ Ἐντιμ. κ. Θεοδώρου Τσακίρη, Γεν. Προξένου τῆς Ἑλλάδος ἐκεῖσε, καί τῆς Εὐγεν. κ. Θεοδώρας Χατζούδη, Προέδρου τῆς Κοινότητος. Ἐκεῖθεν μετέβη εἰς Ἔφεσον (Selçuk), ἔνθα ἐπεσκέφθη προσκυνηματικῶς τόν χῶρον τοῦ σπηλαίου τῶν ἑπτά παίδων τῶν ἐν Ἐφέσῳ, συνοδεύομενος ὑπό τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως καί μαθητῶν τοῦ 1ου Γυμνασίου Σερρῶν μετά Καθηγητῶν αὐτῶν, εἶτα δέ ἐχοροστάτησε κατά τόν Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου ἐν τοῖς ἐρειπίοις τῆς ἀρχαίας βασιλικῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔνθα συνεκλήθη τό ἔτος 431 ἡ Ἁγία  Γ´ Οἰκουμενική Σύνοδος. Κατά τήν ἱεράν ταύτην ἀκολουθίαν συμπροσηυχήθησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος μετά κληρικῶν καί λαϊκῶν ἐκ τῆς κατ᾿ αὐτόν Ἐπαρχίας καί προσκυνηταί ἐκ τῆς Πόλεως, Μυτιλήνης καί Χίου. Ἐν τῷ τέλει τοῦ Ἑσπερινοῦ ὡμίλησεν ὁ Πατριάρχης ἀναφερθείς εἰς ἱστορικά καί θεολογικά στοιχεῖα τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί εἰς τούς ἐν τῇ εὐρυτέρᾳ περιοχῇ διαλάμψαντας Ἁγίους.

            Ἀκολούθως, ὁ Παναγιώτατος ἐπεσκέφθη ἐθιμοτυπικῶς ἐν τῇ ἕδρᾳ αὐτοῦ τόν Δήμαρχον Selçuk Ἐντιμ. Δρα κ. Zeynel Bakıcı, καί τόν ἀσθενοῦντα Ἔπαρχον Ἐντιμ. κ. Ayhan Boyacı, κατ᾿ οἶκον. Τό ἑσπέρας, παρεκάθησεν εἰς τό ὑπό τοῦ Ἐντιμ. κ. Δημάρχου παρατεθέν δεῖπνον. 

            Τήν ἐπαύριον, Παρασκευήν, 8ην ἰδίου, ὁ Πατριάρχης μετέβη εἰς τήν ἀρχαίαν Ἔφεσον καί προεξῆρχε τῆς ἐπί τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τελεσθείσης Θείας Λειτουργίας ἐν συλλειτουργίᾳ μετά τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Γέροντος Περγάμου κ. Ἰωάννου, Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσοστόμου καί Σηλυβρίας κ. Μαξίμου. Ἐκκλησιάσθησαν ὁ Πανιερ. Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων, ἐξ Ἀθηνῶν, ὁ Ἐξοχ. κ. Γεώργιος Καλαντζῆς, Ἄρχων Ρεφερενδάριος καί πρῴην Ὑπουργός, ὁ Ἐντιμ. κ. Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ καί οἱ τήν προτεραίαν προσελθόντες ἐκ τῆς Πόλεως καί ἐκ διαφόρων περιοχῶν τῆς Ἑλλάδος πιστοί. Μετά τήν ἀπόλυσιν, ὡμίλησεν ὁ Πατριάρχης Ὅστις ἐποιήσατο μνείαν τῶν κατά τά παρελθόντα ἔτη γενομένων προσκυνημάτων εἰς Ἔφεσον καί ἐπαρουσίασεν εἰς τούς πιστούς τούς συλλειτουργούς Αὐτοῦ Ἀρχιερεῖς, ἰδιαιτέρως δέ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Γέροντα Περγάμου τόν ἄγοντα τά ὀνομαστήρια αὐτοῦ. Τήν μεσημβρίαν, ὁ Παναγιώτατος παρέθεσεν εἰς τούς ὡς ἄνω παρεπιδημοῦντας προσκυνητάς γεῦμα εἰς τό ξενοδοχεῖον «Ephesus Princess».

            Τό ἀπόγευμα, μετά τήν τέλεσιν τοῦ Ἁγιασμοῦ διά τάς ἀρξαμένας ἐργασίας συντηρήσεως τοῦ κτιρίου τοῦ Γεν. Προξενείου τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ, ἐπεσκέφθη κατόπιν προσκλήσεως τό πλησιόχωρον Πανεπιστήμιον «GEDİZ», ἔνθα ἐγένετο δεκτός ὑπό τοῦ Πρυτάνεως αὐτοῦ Ἐλλογ. κ. Seyfullah Çevik καί Καθηγητῶν καί ἐξεναγήθη εἰς τούς χώρους αὐτοῦ. Μετά τῶν Ἐλλογιμωτάτων Καθηγητῶν ὁ Πατριάρχης ἔσχεν ἐγκάρδιον καί ἐκτενῆ συνομιλίαν. Τό ἑσπέρας, προσκληθείς ὑπό τοῦ κ. Γεν. Προξένου καί τοῦ Δημάρχου Φωκαίας (Foça) Ἐντιμ. κ. Gökhan Demirağ, ἐτίμησε διά τῆς παρουσίας Του τό παρατεθέν ἐν παραθαλασσίῳ ἑστιατορίῳ δεῖπνον.

            Τό Σάββατον, 9ην τ.μ., ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, προεξῆρχε τῆς ἐν τῷ ἐν Μαινεμένῃ ἀνακαινισθέντι, τῇ μερίμνῃ τοῦ Δήμου, Ἱερῷ Ναῷ Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Θείας Λειτουργίας, συμπαραστατούμενος ὑπό τοῦ Πανιερ. Μητροπολίτου Κορωνείας κ. Παντελεήμονος καί τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, καθ᾿ ἥν ὡμίλησε πρός τό ἐκκλησίασμα καί εἰς τό τέλος ἐτέλεσε Τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν διακονησάντων ἐν τῷ Ναῷ Κληρικῶν καί λαϊκῶν, τῶν Κτιτόρων αὐτοῦ, ὡς ἐπίσης καί ὑπέρ πάντων τῶν ἐν τῇ περιοχῇ ἐκείνῃ ἀναπαυομένων πατέρων καί ἀδελφῶν ἡμῶν. Εἶτα, ὡμίλησε Τουρκιστί  καί ηὐχαρίστησε τάς τοπικάς ἀρχάς διά τάς παρασχεθείσας διευκολύνσεις καί διά τήν φιλοξενίαν αὐτῶν. Ἐπηκολούθησεν ἐκδήλωσις ἐν τῷ ὑπαιθρίῳ χώρῳ τοῦ Ναοῦ καθ᾿ ἥν ἐψάλησαν οἱ Ἐθνικοί Ὕμνοι τῆς Τουρκίας καί τῆς Ἑλλάδος καί ὡμίλησεν ὁ Δήμαρχος Μαινεμένης Ἐντιμ. κ. Tahir Şahin, ὅστις καλωσώρισε τόν Πατριάρχην καί τούς πιστούς εἰς τόν Δήμον του καί ἐπεφύλαξεν ἰδιαιτέρας τιμάς εἰς τόν Παναγιώτατον. Ἐπηκολούθησεν ὀλιγόλεπτον καλλιτεχνικόν πρόγραμμα, φύτευσις συμβολικῆς καί ἀναμνηστικῆς ἐλαίας εἰς τόν ἴδιον χῶρον καί δεξίωσις.

            Τό ἑσπέρας, ὁ Παναγιώτατος μετά τῶν συνοδῶν Αὐτοῦ ἐπέστρεψεν ἀεροπορικῶς ἐκ Σμύρνης εἰς τήν Πόλιν.

            Τόν Πατριάρχην ἡμῶν κατά τό προσκύνημα τοῦτο συνώδευον οἱ Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιάκονος κ. Ἀνδρέας καί Τριτεύων κ. Νήφων, καί Ἐντιμ. κ. Νικόλαος Μαγγίνας, Δημοσιογράφος - Φωτογράφος, καί κ. Θεμιστοκλῆς Καρανικόλας, ὁδηγός τῶν Πατριαρχείων.

Το μπαλωμένο παπούτσι

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη

-Μπαλωμένο παπούτσι κι εσύ;

Οι δυο γυναίκες, σχετικά μεγάλης ηλικίας, συνομιλούσαν.

Απογευματάκι Καλοκαιριού κι εγώ γύριζα από επίσκεψη στη Μάνα και στον Πατέρα, όπου τους έκανα παρέα για κάμποση ώρα, μιλώντας τους για όλα και για όλους. Ποιους όλους δηλαδή; Εκείνοι έχουν φύγει τόσα χρόνια τώρα, 34 ο Πατέρας κι 22 η Μάνα. Ξεφτίζει η μνήμη των ζωντανών, ξεφτίζει και η μνήμη των φευγάτων... Λίγοι τους θυμούνται, οι περισσότεροι απλά από φήμη, όπως θυμούνται πολλούς. Εκείνοι εκεί που βρίσκονται, θυμούνται; Δε νομίζω... γιατί οι νεκροί, τη μνήμη την αφήνουν στη Γη. Ήταν μια εσώτερη ανάγκη να νιώσω ότι «ανήκα» εκεί, ότι ποτέ δεν έφυγα και πως όλα ήταν όπως παλιά. Δεν το κατάφερα όμως... ας είναι...

Οι δυο γειτόνισσες, καθισμένες στη βεράντα του σπιτιού, μιλούσαν με ζωντάνια, με άνεση και σιγουριά, λες και κανείς δεν ακούει, μάλλον δεν τις νοιάζει πια ποιος ακούει και ποιος όχι. Τις χαιρέτισα φιλικά και με προσκάλεσαν να καθίσω για λίγο κοντά τους. Μου πρόσφεραν ένα ποτήρι δροσερό νερό. Με ενδιέφερε πολύ η συζήτηση τους, γι' αυτό και δέχτηκα την πρόσκληση, αλλά δεν ήθελα να φανώ αγενής κάνοντας ερωτήσεις.

Με ρώτησαν εκείνες όμως, αν κι εγώ... μπαλωμένο παπούτσι. Δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη τι εννοούσαν, αν και πήγε το μυαλό μου, αλλά για να μην κάνω γκάφα, έκανα μιαν αόριστη ερώτηση. Δηλαδή;

- Να, λέγαμε εδώ με τη Φιορούλα, για παντρείες και τέτοια. Για τη σχετική παροιμία, εκείνο το, παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είν΄ και μπαλωμένο.

Πού να βρεις άκρη. Κ' η Φιορούλα που δεν πήρε... παπούτσι από τον τόπο της κι εγώ που πήρα, ποια τάχα η διαφορά; Μέθυσος κι ο ντόπιος, μέθυσος κι ο ξένος. Κακονοικοκύρης κι ο ένας, κακονοικοκύρης κι ο άλλος. Ξύλο έτρωγα εγώ, ξύλο κι η Φιορούλα. Μωρέ λες και τους έκανε μία Μάνα!

- Και μετά σου λέει, πήρε φόρα η Φιορούλα, ας μην έπαιρνες ξένον, ας έπαιρνες χωριανό σου, τόσα καλά παιδιά υπήρχαν, αλλά είχες ξενομανία, αυτό σας τρώει εσάς τις κοπέλες!

Τώρα τι να τους πεις; Είδα κι εγώ κάποια από τα «καλά παιδιά» του χωριού μου τι οικογενειάρχες βγήκαν!!! Μέρα-νύχτα στο καφενείο να παίζουν πρέφα κι από δουλειά και προκοπή, βράστα και κλάφτα!

Σε λίγο, προστέθηκαν στην παρέα κι άλλες δυο γειτόνισσες κι ένας γείτονας κι η κουβέντα φούντωσε για καλά! Φλέγον το ζήτημα! Μερικοί υποστήριζαν τη μια άποψη κι άλλοι την άλλη. Τα επιχειρήματα συνηθισμένα, ο γάμος με χωριανό/ή ή κοντινό, είναι πιο εύκολος! Οι οικογένειες γνωρίζονται πάππου προς πάππου κι αν είχαν πάντα καλές σχέσεις, ακόμα καλύτερα, ξέρουν πούθε βαστάει η σκούφια τους και δεν θα βρεθούν προ απροόπτου κι άλλα τέτοια. Οι άλλοι πάλι ισχυρίζονταν, όσα λιγότερα ξέρεις για τη φαμελιά του άλλου τόσο καλύτερα γιατί δεν έχεις προκαταλήψεις. Οι παλιές αμαρτίες και των δυο οικογενειών παραμένουν άγνωστες και κάνουν καινούρια αρχή!

Σε αυτό το στιλ συνεχίστηκε για κάμποση ώρα η συζήτηση. Είχα αφοσιωθεί να τους ακούω, χωρίς να μιλάω. Όμως, κάποια στιγμή γύρισαν σε μένα ζητώντας τη γνώμη μου, εγώ τι έλεγα για όλα αυτά; Παπούτσι από τον τόπο σου ή από πάρα πέρα; Τόση ώρα μιλούσαν για γάμο μεταξύ συντοπιτών, ή λίγο πιο πέρα, από την Πελοπόννησο, άντε και μέχρι Αθήνα, πάντως Έλληνες! Για μια στιγμή έκανα τη σκέψη να μην επέμβω καθόλου, σκέφτηκα όμως ότι θα ένιωθαν κάπως καλύτερα αν άκουγαν και μιαν άλλη άποψη. Γιατί εμείς εδώ που ζούμε, όταν λέμε παπούτσι από τον τόπο σου, εννοούμε άτομο ελληνικής καταγωγής κι ας είναι οι γονείς του από όποια γωνιά της Ελλάδας θέλει! Αρκεί να μην πάρουν «ξένον». Αλλά και στους «ξένους» γίνονταν διακρίσεις. Άλλο να πάρουν Ιταλό/ίδα, που όπως και να το κάνεις, κοντά είμαστε κι έχουμε πολλά κοινά ή ακόμα Γιουγκοσλάβο κι άλλο να σου φέρει κάναν Κινέζο/α ή «μαύρο/η» ή Εβραίο/α ή...Μουσουλμάνο/α. Εκεί πια παραπάει... Καλά το «χρώμα», καλά η γλώσσα, καλά η κουλτούρα εντελώς διαφορετική, αλλά το σπουδαιότερο δεν είναι Χριστιανοί! Σοβαρό θέμα αυτό για τον Έλληνα, ο οποίος στην πλειοψηφία είναι θεοσεβούμενος και το θεωρεί μεγάλη προσβολή ο γαμπρός ή η νύφη να μην είναι Χριστιανοί!

Πολλά προβλήματα δημιουργήθηκαν για πάρα πολλά χρόνια από αυτούς τους μικτούς γάμους. Πολλές οικογένειες κόντεψαν να διαλυθούν. Πολλοί γονείς δεν πήγαν στο γάμο του γιου ή της κόρης, έκοψαν κάθε σχέση κι ούτε που γνώρισαν τα εγγόνια τους. Μα και αυτοί που παντρεύονταν Χριστιανούς, πάλι αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα, γιατί οι «ορθόδοξοι» γονείς απαιτούσαν να βαφτιστεί ορθόδοξα εκ νέου ο ήδη βαφτισμένος σύμφωνα με το δόγμα του. Πολλά ζευγάρια χώρισαν πριν ακόμα φτάσουν στα σκαλιά της εκκλησίας, χαλώντας και οι σχέσεις γονιών κόρης/γιου, γιατί η επιμονή τους να ξαναβαφτιστεί ο υποψήφιος, έγινε αφορμή να διαλυθεί το ζευγάρι.

Μα κι εκεί που συμβιβάζονταν, ακόμα και με την Ιταλίδα νύφη/γαμπρό, με τη γέννηση των παιδιών δημιουργούνταν άλλα προβλήματα. Πώς θα βαφτιστεί το παιδί, ορθόδοξα ή καθολικά; Κι όταν έλθει η ώρα του Σχολείου; Σε κρατικό σχολείο ή καθολικό; Και τα διαζύγια όλο και πλήθαιναν. Αν προέκυπταν τόσα προβλήματα με τους Χριστιανούς γαμπρούς και νύφες, σκεφτείτε τι γινόταν με τους μη Χριστιανούς. Γεγονός ότι και η Εκκλησία, εδώ, δεν συνέβαλε στην εξομάλυνση αυτών των προβλημάτων, γιατί οι κανόνες δεν επέτρεπαν τον χριστιανικό γάμο ανάμεσα σε άτομα που δεν ήταν αμφότεροι χριστιανοί ορθόδοξοι.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ! Θα έλεγα, ωρίμασαν οι άνθρωποι ή έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και οι αντιδράσεις των γονιών όποιον/αν και να διαλέξει το παιδί τους, έχουν εξασθενίσει πολύ. Πολλοί νέοι σήμερα, επιλέγουν να κάνουν πολιτικό γάμο, μια κι αυτόν μόνο αναγνωρίζει η Πολιτεία κι έτσι αποφεύγουν τα βαφτίσια και την αλλαγή θρησκεύματος, ώστε να μπορέσουν να παντρευτούν και στην εκκλησία.

Αυτά τα λίγα μοιράστηκα με τους καλούς χωριανούς και, ομολογώ, τους έβαλαν σε σκέψη μεγάλη, αφού το «παπούτσι από τον τόπο σου» έπαιρνε πια άλλες διαστάσεις!

Το θέμα των μικτών γάμων, ιδιαίτερα σε «ουδέτερη» χώρα, είναι τεράστιο. Πέρυσι, σε διάλεξη που έκανα εδώ στη Μελβούρνη με θέμα: «Παππούς/Γιαγιά κι εγγόνια χωρισμένων γονιών», έθιξα πολύ αυτό το θέμα των μικτών γάμων, όπου πολλές φορές γίνεται αφορμή να αποξενωθούν ο παππούς κι η γιαγιά από τα εγγόνια που με τόση λαχτάρα περίμεναν και που τα λάτρευαν. Αν λάβουμε υπόψη ότι τα διαζύγια ανάμεσα σε Έλληνες δεν είναι λίγα, κάθε άλλο, τότε το δίλημμα με το μπαλωμένο παπούτσι, όχι απλά παραμένει, αλλά η απάντηση όλο και πιο πολύπλοκη!

Με την αγάπη μου,

δ.μ.