e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Ραντίζοντας με θάνατο τον φυσικό περίγυρό μας


Όλοι αγωνιούμε για το πυρηνικό ατύχημα της Ιαπωνίας και τις ανάλογες οικολογικές εκτροπές, που θίγουν ούτως ή άλλως το οικοσύστημα. Και καλώς αγανακτούμε κι επαναστατούμε! Γύρω μας όμως συντελούνται διάφορα ακατάγραφα μικροεγκλήματα κατά τα φυσικού περιβάλλοντος, τα οποία δρούν πάντως εναντίον μας μακροπρόθεσμα και προσθετικά.

Είναι ο καιρός της Άνοιξης, καιρός που η φύση γύρω μας έχει γιορτή, καθώς ξανοίγει ανθοφορία στο φως και τη ζωή! Όμως η βλακώδης -πλην εγκληματική- συμπεριφορά ορισμένων οργιάζει... Κάποιοι (όχι λίγοι) συντοπίτες μας, μη ανεχόμενοι τα αθώα χορτάρια και τα έξοχα αγριολούλουδα στα ελαιοστάσια ή τα κτήματά τους, βρίσκουν λύση "πανεύκολη" για να τα αφανίσουν: Ειδικά ζιζανιοκτόνα φαρμακο-φαρμάκια, με τα οποία ραντίζουν τον τόπο τους, δίχως να συναισθάνονται -οι ανόητοι- ότι ραντίζουν κυριολεκτικά με θάνατο, όχι απλώς τα φυτά, αλλά και δια της διατροφικής αλυσίδας ή της ατμόσφαιρας τον ίδιο τους τον εαυτό, μαζί με τα παιδιά και τους οικείους τους. Για (δήθεν) ασφάλεια μάλιστα κρεμούν τα πειστήρια του εγκλήματος, όπως μαρτυρά η ανωτέρω φωτογραφία: Το μπουκάλι του θανάτου, που χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει τα φυτά, ώστε να... προσέχουμε όσοι ενδεχομένως ορεγόμαστε να συλλέξουμε -ως συνήθως- αγριόχορτα... Τραγική κοροϊδία!...

Μα είναι δυνατόν να μην υπάρχει η στοιχειώδης ευαισθησία; Είναι δυνατόν να δηλητηριάζουμε εαυτούς και αλλήλους με τα φυτοφάρμακα και τα λοιπά τοξικά στις αγροτικές καλλιέργειες (ζιζανιοκτόνα - εντομοκτόνα - παρασιτοκτόνα ή μυκητοκτόνα), ενώ κοπτόμαστε για τα κακά της Οικουμένης; Ας διορθώσουμε πρώτα τις μειονεξίες του Οίκου μας, ώστε να δικαιούμαστε ύστερα να επαναστατούμε ή να προτείνουμε λύσεις για τα του Κόσμου.-

Αγανακτισμένος 
π. Παναγιώτης Καποδίστριας

Τα αγαπημένα των Ζακυνθινών "Κουρκουτζέλια". Τα τρώμε είτε βραστά, είτε κοκκινιστά. Φύονται παντού αυτή την εποχή, όμως τα φυτοφάρμακα σχεδόν απαγορεύουν το μάζεμά τους... Η φωτό προέρχεται από την αποψινή μας απόπειρα συγκομιδής τους, από υγιή ακόμη λιοστάσια του Μπανάτου. Δίπλα σε αυτά όμως, σε άλλα λιοστάσια, ήδη έχει ενσκήψει θάνατος...

Περί Ταπεινοφροσύνης και Αγάπης στο "Μικρό Γεροντικό Η΄" του Π. Β. Πάσχου

Παρουσιάζει ο  π. Παναγιώτης Καποδίστριας


Αυτές τις ημέρες λάβαμε στο Νυχθημερόν το νέο βιβλίο του Ομότιμου Καθηγητή στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ποιητή Π. Β. Πάσχου, με τίτλο "Ταπεινοφροσύνη και Αγάπη. Οι μεγάλοι Ασκηταί ομιλούν περί ταπεινοφροσύνης, ανεξικακίας, αγάπης, Διορατικών Γερόντων και Σημειοφόρων". Είναι το 8ο στη σειρά "Μικρό Γεροντικό" (Εκδόσεις Αρμός 2011, σελίδες 192, με εξώφυλλο, εικόνες και κοσμήματα του Πρωτοπρεσβυτέρου Χριστοδούλου Φεργαδιώτη).

Η εν λόγω σειρά "Μικρό Γεροντικό" του σοφού Καθηγητή, στηρίζεται κυρίως σε μία από τις καλύτερες συλλογές των χειρογράφων - που είναι άπειρα φυσικά, αφού όλοι σχεδόν οι υποτακτικοί επιθυμούσαν να καταγράψουν τις πνευματικές εμπειρίες των Γερόντων τους, ώστε ακατάσπαυστα να παραδειγματίζονται και να παραδειγματίζουν έτσι τους επιγενόμενους. Από αυτές, με την επιστημονική επάρκεια και θεοσεβή ματιά του ελλογιμότατου υμναγιολόγου Πάσχου, μπορούμε σήμερα να έχει ο κάθε ενδιαφερόμενος προ οφθαλμών και στη βιβλιοθήκη του αυτές τις μικρές -πυκνότατες σε περιεχόμενο και διδαχή- ιστορίες, ώστε να στηρίζεται στον ενδεχόμενο πνευματικό αγώνα του, στηρίζοντας ταυτόχρονα τον περίγυρό του.

Χάριν δείγματος, αντιγράφουμε παρακάτω μερικά τέτοια γεροντικά στιγμιότυπα!


Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός είπε:
-Η πόρτα του Θεού είναι η ταπεινοφροσύνη και οι Πατέρες μας, με πολλές καταφρονήσεις που με χαρά δέχονταν, πέρασαν από αυτή την πόρτα.

*

Ο ίδιος, άλλη φορά είπε:
-Η ταπεινοφροσύνη και ο φόβος του Θεού βρίσκονται πάνω απ' όλες τις αρετές.

*

Ο αββάς Ποιμήν έλεγε:
- Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και τη μακροθυμία, όπως ακριβώς έχει ανάγκη από την αναπνοή που βγαίνει από τη μύτη του.

*

Ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Ποιμένα:
- Πώς πρέπει να φέρομαι στον τόπο που κατοικώ; 
Και ο Γέροντας τού απάντησε:
- Να έχεις πάντα το φρόνημα ενός φιλοξενούμενου, όπου και να μένεις, για να μη ζητάς να μπαίνει ο λόγος σου πάνω απ' τους άλλους, κ' έτσι θα βρίσκεις ανάπαυση.

*

Είπε ο Γέροντας, πως ένας αδελφός ερώτησε τον αββά Αντώνιο:
- Τι ακριβώς είναι η εξουθένωσις;
Και ο Γέροντας τού απάντησε:
- Το να νιώθει κανείς πως είναι πιο κάτω και από τα άλογα ζώα, και να γνωρίζει πως εκείνα δεν περιμένουν καμμιά κρίση.

*

Μάς είπε η μακαρία Συγκλητική:
-Όπως είναι αδύνατο να κατασκευαστεί ένα πλοίο δίχως καρφιά, έτσι ακριβώς είναι  αδύνατο να σωθεί κανείς χωρίς την ταπεινοφροσύνη.

*

Ο αββάς Υπερέχιος είπε:
-Η ταπεινοφροσύνη είναι το δέντρο της ζωής που μάς ανεβάζει στα ύψη.

*

Ένας Γέροντας είπε:
- Ποτέ μου δεν θέλησα να κάνω ένα έργο που να ωφελεί εμένα και να βλάπτει τον αδελφό μου, διότι έχω πάντοτε την ελπίδα, ότι το έργο του αδελφού είναι ένα έργο που αποδίδει καρπούς και σε μένα.

*

Ένας Γέροντας είπε:
- Πέρασα είκοσι χρόνια πολεμώντας μ' ένα λογισμό, για να μπορέσω να βλέπω όλους τους ανθρώπους σαν έναν άνθρωπο.

*

Ένας νέος μοναχός ρώτησε τον Γέροντά του:
-Γιατί φοβούμαι, όταν περπατώ μονάχος μου στην έρημο;
Κ' εκείνος τού αποκρίθηκε:
-Γιατί ακόμη ζης.

*

Ερώτησαν κάποιον Γέροντα:
-Γιατί δεν έπεσες ποτέ σε κατάσταση αμέλειας;
Κ' εκείνος αποκρίθηκε:
-Γιατί την κάθε μέρα που έρχεται περιμένω να πεθάνω.

*

Ξαναρώτησε πάλι κάποιος τον ίδιο Γέροντα:
-Γιατί με πιάνει συνέχεια ραθυμία;
Κ' εκείνος απάντησε;
-Γιατί δεν είδες ακόμη τον ήλιο.

*

Ερωτήθηκε κάποιος Γέροντας:
-Ποιο είναι το πνευματικό έργο του μοναχού;
Κ' εκείνος αποκρίθηκε:
-Η απόκτηση της αρετής της διακρίσεως.

*

Έλεγαν πάλι οι Γέροντες:
-Μη δίνεις ποτέ ως ενέχυρο κάτι στους λογισμούς.