e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

Ο αφ' εσπέρας Όρθρος των Φώτων στη Μητρόπολη Ζακύνθου και τα Κάλαντα τού Δεσπότη


Σε κλίμα εορταστικό πραγματοποιήθηκε απόψε στον Μητροπολιτικό Ναό τού Αγίου Νικολάου των Ξένων πόλεως Ζακύνθου ο -κατ' έθιμον- Όρθρος τής μεγάλης εορτής των Θεοφανίων, στην οποία χοροστάτησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄.


Παρέστησαν οι Αρχές τού τόπου μας (Δήμαρχος, Αντιπεριφερειάρχης με τους συνεργάτες τους) και πλήθος θιασωτών των πατρικών παραδόσεων τής Ζακύνθου.




Αμέσως μετά, εν πομπή μετέβησαν όλοι στο Μητροπολιτικό Μέγαρο. Εκεί, στην Αίθουσα τού Θρόνου -σύμφωνα με την τοπική εκκλησιαστική παράδοση- τιμάται ο εκάστοτε Μητροπολίτης Ζακύνθου ως ευρισκόμενος εις τόπον και τύπον τού Επιφανέντος Χριστού.







Τα λεγόμενα "Κάλαντα τού Δεσπότη" έψαλε η Χορωδία τής Φανερωμένης πόλεως. Στο κείμενο των Καλάντων εκθειάζεται η εξαιρετική θέση Επισκόπου ως Λειτουργού Θεού Υψίστου, ενώ εκ μέρους τού λαού τού εύχεται να ζει, να λαμπρύνει τη χαρά μας, Θεία Φώτα να υμνεί!!!


Αμέσως μετά, από τον εξώστη τού Μητροπολιτικού Μεγάρου (κατά βατικάνεια μάλλον επιρροή και μίμηση), ο Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονύσιος -ως επιτάσσει η ιδιάζουσα τυπική διάταξη τής βραδιάς- ομίλησε προς τον λαό τής Ζακύνθου, ο οποίος, αψηφώντας το έντονο κρύο και τις περιοδικές μπόρες, ήλθε να ευχηθεί στον τιμώμενο Επίσκοπό του τα Χρόνια Πολλά και Καλά! Η εν λόγω ομιλία δημοσιεύεται παρακάτω!




Στο τέλος, Κλήρος και Λαός, Άρχοντες και Αρχόμενοι πέρασαν να ευχηθούν στον Μητροπολίτη τους, ο οποίος είχε ένα χαμόγελο κι έναν καλό λόγο για τον καθένα!



 ΟΜΙΛΙΑ  ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ΄
[ΠΑΡΑΜΟΝΗ  ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ  2013 ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ]

«Ὡς ἄνθρωπος ἐν ποταμῷ, ἦλθες Χριστέ Βασιλεῦ και δουλικόν Βάπτισμα λαβεῖν, σπεύδεις ἀγαθέ».

Εντιμότατοι Άρχοντες,
Λαέ του Θεού Ευλογημένε,

Αναλογιζόμενοι το γνήσιο νόημα της εορτής των Θεοφανείων, φιλέορτοι αδελφοί, δεν μπορούμε παρά να συμπεριλάβουμε την Βάπτιση του Κυρίου και την επιφάνεια του Τριαδικού Θεού στους ανθρώπους μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της όλης επί γης παρουσίας του Κυρίου που γιορτάσαμε όλες αυτές τις ημέρες. Αυτό ήταν, άλλωστε, και το αρχικό νόημα της λέξεως Επιφάνεια στην αρχαία Εκκλησία: η Γέννηση, η προσκύνηση των Μάγων αλλά και η Βάπτιση του Κυρίου.

Τι βλέπουμε σε όλα αυτά; Ένα παράδοξο στοιχείο. Από την μια την μεγαλειώδη φανέρωση του ίδιου του Θεού στους ανθρώπους ως Σωτήρα και Μεσσία του νέου Λαού Του, του νέου Ισραήλ, ενός Μεσσία που ο ερχομός του θα φέρει μια εποχή ειρήνης και δικαιοσύνης, όπως μας λέει η προφητεία του προφήτου Ησαΐα. Από την άλλη αυτή η υπερκόσμια και φοβερή επιφάνεια του Θεού που έκανε και τον ποταμό Ιορδάνη να φρίξει, γίνεται με τρόπο «δουλικόν». Ο Μεσσίας γεννιέται μέσα σε μια φάτνη ξένος, πρόσφυγας και πάμπτωχος. Για να γλυτώσει από τη μανία του τυράννου Ηρώδη θα ξενιτευθεί κι άλλο και θα αναζητήσει καταφύγιο στην Αίγυπτο. Αργότερα θα επιστρέψει και θα μεγαλώσει σαν τεχνίτης στο ταπεινό χωριό του, τη Ναζαρέτ. Κι όταν θα έρθει η εποχή να διαδώσει το κήρυγμα της Βασιλείας θα πάει σκόπιμα και θα βαπτισθεί από τον πιο φλογερό κήρυκα της εποχής, που στηλίτευε την αδικία των τυράννων και την υποκρισία των Φαρισαίων, τον Ιωάννη. Μετά τη Βάπτιση θα συνεχίσει για λίγο ακόμα να φεύγει, μέσα στην έρημο αυτή την φορά και να νηστεύει.

Δεν είχε φυσικά ανάγκη προετοιμασίας για το έργο του ο Υιός και Λόγος του Θεού, ούτε χρειαζόταν να βαπτισθεί για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες του. Όμως και εδώ όπως σε όλα τ άλλα, τα πάντα τελούνται για τη δική μας σωτηρία. Η πεσμένη ανθρώπινη φύση λαμπρύνεται και σώζεται. Κι αυτό λειτουργεί για μας ως δώρο που μας διδάσκει, όμως, σημαντικές υποχρεώσεις. Ότι δηλαδή ο φτωχός, ο ξένος, ο πρόσφυγας είναι εκείνοι που αποτελούν το κατ εξοχήν μέσον τη φανέρωση του ίδιου του Θεού. Δεν αποτελεί μόνο κάθε άνθρωπος εικόνα του Θεού, μια εικόνα που έρχεται τώρα ο βαπτιζόμενος Μεσσίας να την αποκαθάρει και να καθρεφτίσει μέσα της τον εαυτό Του, δηλαδή τον ίδιο τον Θεό «μορφήν δούλου λαβών, Βάπτισμα αὐτῶν, ὁμήγνους ἁμαρτίαν». Πολύ περισσότερο από αυτό, ειδικά κάθε ταπεινωμένος, δυστυχισμένος και διωγμένος έρχεται να αποτελέσει τον καταλληλότερο καθρέφτη αυτής της εικόνας, περισσότερο από τον ίδιο με μας, τον δικαιωμένο σαν κι εμάς απόγονο του Αβραάμ.

Πολλοί κηρύσσουν σήμερα ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές εξαιτίας της φύσης τους, της ιστορίας τους, των κατορθωμάτων τους κλπ.. Και φτάνουν πολλές φορές να διακηρύσσουν και τον διωγμό του ξένου, του πρόσφυγα, του διαφορετικού στο όνομα αυτής της ανωτερότητας.

Η σημερινή γιορτή και όλο το Δωδεκαήμερο μας δείχνει πως όχι μόνο είναι ανεπίτρεπτη η έχθρα στον ξένο και τον πρόσφυγα, μα πως ίσα-ίσα μέσα από έναν τέτοιον φανερώνεται η σωτηρία μας και αποκαθαίρεται η εικόνα του Θεού που φέρουμε. Όταν το Ευαγγέλιο μας λέει «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου», εννοεί τον οποιοδήποτε επι της γης άνθρωπο και η πολιτεία οφείλει να μας προφυλάσσει από επικίνδυνους για μας ανθρώπους. Ο ξένος και πρόσφυγας Ιησούς, ο ταπεινός Ναζωραίος που έρχεται να βαπτιστεί «δουλικῶ τῶ τρόπω» αλλάζει και την τάξη της φύσης και τις σχέσεις ανώτερων και κατώτερων που θεωρούνται από τον κοσμικό τρόπο σκέψης, τον μη ευαγγελικό δηλαδή, ως φυσικές. Η φύση, όμως, τώρα έρχεται να υποταχτεί στο βάπτισμα του Υιού του Ανθρώπου και γι αυτό «ἡ θάλασσα εἶδεν καί ἔφυγεν καί ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τά ὁπίσω». Αν η βία και ο νόμος της ζούγκλας ήταν κάποτε φυσικά γνωρίσματα, τώρα αυτό αλλάζει οριστικά. Ο ταπεινός και ο ξένος αποτελούν την μορφή του ίδιου του Θεού κι αυτό γεννά νέο τρόπο ζωής και καλέι σε μετάνοια, όπως ο Βαπτιστής του Κυρίου μας, Ιωάννης ο Πρόδρομος κήρυττε.

Η αποκατάσταση μιας κοινωνίας δικαιοσύνης, ενός δρόμου όπου δικοί και ξένοι θα πορεύονται «λελυτρωμένοι και συνηγμένοι υπό Κυρίου» είναι μια αντιστροφή της κοινωνίας του μίσους, της βίας και του πολέμου όλων εναντίον όλων, στον οποίον μας ρίχνει η σημερινή λατρεία του ειδώλου που λέγεται ανταγωνισμός. Αν στο παρελθόν η θεότητα του ανταγωνισμού της αγοράς υποσχόταν μόνο άνομα και άδικα πλούτη, τώρα μας ταΐζει με μίσος για τον ξένο που θα μας πάρει την δουλειά και αύριο για τον γείτονά μας που έχει δουλειά ή περισσότερα από μας.

Ο φτωχός και ταπεινός Ιησούς στη φάτνη, ο «άμωμος αμνός» που βαπτίζεται για τις δικές μας αμαρτίες, ο εσταυρωμένος άδικα αύριο, επαληθεύει την θεϊκή του ταυτότητα μέσα από τη θυσία. Και αυτό επιβεβαιώνεται από τη φωνή του Πατέρα «ούτος εστί ο Υιός μου ο αγαπητός».

Για να γίνουμε και εμείς, λοιπόν «Υιοί αγαπητοί» και να μετάσχουμε στα αγιαστικά νάματα, πρέπει να φέρουμε και το ήθος και τους τρόπους τού Υιού τού Θεού, σαν πολίτες, σαν συνάνθρωποι, μέσα από την αγάπη και την πίστη ότι στο πρόσωπο του ξένου τελεσιουργείται η σωτηρία μας όπως στα ύδατα του Ιορδάνου και να δράσουμε ανάλογα. Έτσι, όπως λέει και η ευχή, θα συντρίψουμε και εμείς μαζί με τον Χριστό «τας κεφαλάς των εκείσε εμφωλευόντων... δρακόντων» που ενσπείρουν τη βία, το μίσος και τη σύγχυση στην πατρίδα μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: